Με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα Ατόμων με Αναπηρία λίγες σκόρπιες σκέψεις για την δύναμη της ψυχής.
«Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω…» μια φράση τόσο γνωστή σ’ όλους αλλά πόσοι άνθρωποι την πιστεύουν, την υιοθετούν και τελικά την εφαρμόζουν στη ζωή τους. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που συγκινούν για το μεγαλείο της ψυχικής τους δύναμης και της θέλησης τους για ζωή. Μπορεί να θυμηθεί κανείς τον Στέλιο Κηπουρόπουλο που για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία ξεπέρασε ένα κατεστημένο και παλιούς νόμους δεκαετιών που έλεγαν ότι τα άτομα με αναπηρίες δεν μπορούν να κάνουν παρέλαση με την ελληνική σημαία. Κι αυτός άνοιξε τον δρόμο για επιπλέον νομοθετικές ρυθμίσεις και επιπλέον κατακτήσεις στον χώρο των ατόμων με αναπηρίες. Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στη διαφορετικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, στο σεβασμό των δικαιωμάτων του «διαφέρειν» και της μη διάκρισης για τα άτομα με αναπηρίες. Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία. Κάθε σύγχρονη και πολιτισμένη κοινωνία οφείλει να οραματίζεται και να προσδοκά την παροχή ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση, στην απασχόληση, στην υγεία και στην πρόνοια, την παροχή της αναγκαίας για κάθε είδος αναπηρίας υποστήριξη, για μια ισότιμη και πλήρη συμμετοχή σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Τα άτομα με αναπηρία στέλνουν συνεχώς μηνύματα για το πώς πρέπει κάποιος να μάχεται στη ζωή του, να έχει όνειρα και να μην σταματά να αγωνίζεται για αυτά. Είναι καθήκον κάθε πολίτη, μέσα από δράσεις κοινωνικής συμμετοχής και αλληλεγγύης, να συμβάλλει στη συγκρότηση μιας κοινωνίας ίσων ευκαιριών και δυνατοτήτων που θα καταπολεμά τις διακρίσεις και κάθε είδους αποκλεισμό. Η στήριξη τους είναι υπόθεση ΟΛΩΝ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου