Αν δεν έχετε γίνει ακόμα γονείς, τότε είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν ξέρετε για το μυαλό ενός μωρού και που αν τα μάθετε θα εκπλαγείτε! Πάρτε μια γεύση…
1. Ο θηλασμός είναι μια υπερευαίσθητη διαδικασία
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι ο θηλασμός είναι απόλυτα σημαντικός τόσο για τη μαμά όσο και για το μωρό. Όμως, ήξερες ότι… τα μωρά ρυθμίζουν τη δύναμη με την οποία θηλάζουν, ανάλογα με την προφανή ηδονή ή πρωτοτυπία της κατάστασης στην οποία βρίσκονται;
Μάλιστα, μία δυνατή τραχιά φωνή θα κάνει ένα μωρό να σταματήσει, ενώ μια μαλακή και οικεία φωνή θα το κάνει να θηλάζει γρηγορότερα και δυνατότερα. Έρευνες δείχνουν ότι το μωρό ευθύς μόλις γεννηθεί όχι μόνο βυζαίνει πιο δυνατά όταν ακούει τη φωνή της γυναίκας παρά άντρα, αλλά μάλιστα προτιμά τη φωνή της μητέρας του από άλλων γυναικών.
2. Τα μωρά δε βλέπουν καθόλου καλά
Η οπτική οξύτητα ενός νεογέννητου είναι πενήντα φορές μικρότερη απ’αυτή ενός ενήλικου ανθρώπου. Ακόμη και αυτή η όραση όμως καθιστά το βρέφος ικανό να ανταποκριθεί στις ανάγκες του δικού του μικρού κόσμου. Υπάρχουν ενδείξεις ότι πολύ νεαρά βρέφη προτιμούν να κοιτάζουν πρόχειρα σκίτσα προσώπων παρά μπερδεμένες παραλλαγές του ίδιου πάντα σχήματος. Η ενστικτώδης προσήλωση του βλέμματος σε πρόσωπα είναι πιθανόν να εξυπηρετεί τη ζωτική λειτουργία του δεσμού του γονέα με το παιδί.
3. Τα παιδιά γεννιούνται έτοιμα να μάθουν οποιαδήποτε γλώσσα
Όπως πρώτη παρατήρησε η επιστήμονας Janet Werker σε πειράματά της, το παιδί γεννιέται έτοιμο να μάθει οποιαδήποτε γλώσσα. Ακολούθως, η εμπειρία περιορίζει το ευρύ φάσμα των δυνατοτήτων του στη συγκεκριμένη γλώσσα που μαθαίνει. Η Werker ανακάλυψε ότι τα μωρά καθώς μαθαίνουν μία διάλεκτο χάνουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν όλους τους δυνατούς ήχους των γλωσσών. Η παρατήρηση αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι τη στιγμή της γέννησης ο εγκέφαλός μας διαθέτει άπειρες νευρικές συνάψεις οι οποίες επηρεαζόμενες από τις εμπειρίες του κάθε ατόμου αλλάζουν αναλόγως. Αυτός είναι και ο λόγος που το μυαλό του καθενός μας είναι τόσο ξεχωριστό και διαφορετικό από των υπολοίπων. Όλες οι αισθητικές εμπειρίες μας από τη στιγμή της γέννησης και μετά διαφέρουν ριζικά.
4. Το χαμόγελο της αναγνώρισης
Πριν τους 8-10 μήνες ζωής, το παιδί δεν είναι αρκετά ώριμο ώστε να αναγνωρίσει διαφορετικά πρόσωπα και να μπορέσει να θυμηθεί το παρελθόν. Τα παιδιά σε αυτή την περίοδο χαμογελούν συχνά και σε όλους. Αυτή η δυναμική αντίδραση δεν μπορεί να δηλώνει αναγνώριση ή και συναίσθημα. Το πιθανότερο είναι ότι αποτελεί αυτόματο αντανακλαστικό μηχανισμό που τοποθέτησε η φύση για να ενθαρρύνει τις προστατευτικές αντιδράσεις των ενηλίκων απέναντί του και τη σύσφιξη της σχέσης. Όμως, στο τέλος του πρώτου έτους, εμφανίζεται η ικανότητα αναγνώρισης και το άγχος του ξένου καθώς το παιδί αναπτύσσει αντιληπτικές και γνωστικές ικανότητες. Τότε, το χαμόγελο δεν είναι απλά ασυνείδητη απαίτηση για προστασία, αλλά γνήσια ένδειξη των συναισθημάτων του παιδιού. Ίσως το πρώτο χαμόγελο αληθινής ευχαρίστησης να σηματοδοτεί την ίδια τη γέννηση ενός νέου νου.
5. Η εμφάνιση του «εγώ» και της ηθικής γίνεται στους 18-20 μήνες
«Κάνετε ένα σημαδάκι με ρουζ στη μύτη μωρού τριών μηνών. Ύστερα βάλτε το μωρό μπροστά σε έναν καθρέφτη. Θα κοιτάξει το είδωλό του αλλά δε θ’αγγίξει τη μύτη του, γιατί δεν αναγνωρίζει το πρόσωπο που βλέπει για δικό του».
Τα παιδιά καταλαβαίνουν το νόημα του ειδώλου σε έναν καθρέφτη στους 18-20 μήνες, διότι τότε η συνείδηση του «εγώ» έχει ωριμάσει. Τότε, το παιδί που έχει ρουζ στη μύτη του, όταν κοιταχτεί στο καθρέφτη θα σηκώσει το χέρι να το αγγίξει.
Τον ίδιο καιρό κάνει την εμφάνισή του στο παιδί και το ηθικό αίσθημα. Τότε το νήπιο, όταν παρατηρήσει μία σπασμένη κούκλα, ή ένα κατεστραμμένο αυτοκινητάκι, ανησυχήσει και θα αναγνωρίσει την ύπαρξη λάθους. Το παιδί για πρώτη φορά αναγνωρίζει ότι υπάρχει μια ακεραιότητα στα πράγματα και αν αυτή θιγεί τότε μάλλον κάποιος έκανε κάτι «κακό».
To διαβάσαμε στο 4moms.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου