Κάτι να καίει - Βασίλης Δεμιρτζόγλου Οι fake γκόμενες δεν πουλάνε πια

Πέμπτη βράδυ. Βρίσκομαι με παρέα σε γνωστό μπαρ της Θεσσαλονίκης. Λίγο το ποτό, λίγο το χαρούμενο κλίμα, λίγο η αγαμία που με βαρούσε εκείνο το διάστημα, γυρνάω το κεφάλι μου και την βλέπω. Σαν από ταινία, Barbie. Μετράω τρία δευτερόλεπτα και όπως μόνο εγώ ξέρω, πάω και της ανοίγω κουβέντα, με στυλ «δεν είν’ του γούστου μου κοπέλες σαν κι εσένα αλλά, κάτι έχω πάθει τελευταία και δεν είμαι καλά», που λέει και ο Μαζώ. Και όντως δεν ήταν του γούστου μου, αλλά ο πούτσος είναι απίστευτα πεισματάρης. Όσο μιλάμε, πέρα από την ψεύτικη βλεφαρίδα και το gel νύχι, μου έχει κάνει εντύπωση το πόσο βλήμα ήταν. Και όταν λέω βλήμα, εννοώ πως πέρα από την εμφάνισή της, δεν την ένοιαζε τίποτε άλλο, μόνο για τον εαυτό της είχε να πει. Ενδιαφέροντα μηδέν. Μην τα πολυλογώ αλλάζουμε τηλέφωνα και την κάνω με ελαφρά προς τους κολλητούς. Την επομένη, τα ρεμάλια φαγώθηκαν, «ρε πάρ'το τηλέφωνο το κορίτσι, ρε σαν ψεύτικη ήταν, ρε δεν χάνονται τέτοια κελεπούρια». Εγώ στο ψεύτικη κολλούσα. Έπειτα από στενό μαρκάρισμα σηκώνω το κινητό μου και της τηλεφωνώ. Ακόμα και η φωνή της ψεύτικη μου έμοιαζε. «Τι κάνεις, Χριστίνα;», «Καλά μωρέ», χλάτς η μαστίχα. «Είχα πολύ κουραστική μέρα, αλλά για εσένα μπορώ το βράδυ.»  Ρώτησα και ‘γώ με απορία τι μπορεί να έκανε που την κούρασε τόσο. «Πήγα λίγο από τα hondos, γιατί τελείωσε η mascara μου και δεν την βρίσκω παντού, μετά πέρασα από τη Σοφία να μου κάνει τα μαλλιά, γιατί με αυτήν την υγρασία φριζάρουν και δεν την παλεύω και τελικά ήπια και ένα καφέ με την Τίνα την νυχού μου, γιατί έπρεπε να κάνω πεντικιούρ, ξέρεις κάνω κάθε τρεις μέρες. Εσύ, τι έκανες σήμερα;» «Τίποτα το σημαντικό, θα τα πούμε από κοντά, στις δέκα, είναι καλά;»  Είμαι στο αμάξι, κάτω από το σπίτι της δέκα παρά πέντε, σωστός κύριος. Δεν παίρνω τηλέφωνο, περιμένω να πάει δέκα και μετά. Παίρνω τηλέφωνο στην ώρα μου και με ενημερώνει πως θα κατέβει σε δύο. Τα δύο έγιναν δέκα, αλλά άξιζαν τον κόπο. Εκθαμβωτική, ξανθό ολόισιο μαλλί, νύχι στην πένα, ντύσιμο και βάψιμο στην τρίχα. Ένιωσα σαν το φτωχό συγγενή. «Έχεις κανονίσει κάτι για μετά;», τη ρωτάω. «Όχι, μου λέει, είμαι όλη δική σου, γιατί ρωτάς;» «Μου φαίνεσαι πολύ ντυμένη βρε Χριστινάκι, γι’ αυτό.» «Ε, όχι και πολύ, σιγά τι έβαλα;» Μόνο την Άρτα, τα Γιάννενα τα κρατάω για το Σάββατο που θα πάω Βέρτη. Γενικά το γκομενάκι ήταν πολύ μπάνικο, ζάχαρη ψιλή, αλλά όσο πιο πολύ την κοιτούσα, τόσο πιο fake μου έμοιαζε. Ένιωθα σαν να με κοροϊδεύει. Κάθε πέντε λεπτά πήγαινε τουαλέτα. Την ρωτούσα άμα την πείραζε κάτι και εν τέλει πήγαινε για να φρεσκάρει το κραγιόν της, γιατί έμενε πάνω στο ποτήρι. Όλα όμως πήγαιναν καλά, γούσταρε την παρέα μου, γελούσε με τα αστεία μου, μου έριχνε και κοπλιμάν, έτοιμο το μωρό. Έλα όμως που ο πεισματάρης είχε άλλη άποψη. Αυτός βλέπεις τις γουστάρει αλλιώς τις γυναίκες. Τις γουστάρει όμορφες, αλλά φυσικές, δε θέλει να τον χαϊδεύεις με τις βλεφαρίδες σου. Θέλει να του χαμογελάς και να βλέπει τα φυσικά σου δοντάκια, όχι την κιμωλία που τα κάλυψε. Θέλω να μπορώ να σου σφίξω το χέρι και να μην ανησυχώ πως θα σπάσει το γαλλικό. Να σου πιάσω τα μπούτια και να το απολαύσεις, όχι να σκέφτεσαι μήπως αφήσει μελανιά. Σε θέλω φυσική, με τις ατέλειές σου. Μη προσπαθείς να κρύψεις τις φακίδες σου με ένα κιλό make up, είναι σκέτη γλύκα οι φακίδες σου μάτια μου. Και αυτή η ενίσχυση στο στήθος σου, φωνάζει από μακριά ανασφάλεια. Κι εμένα ξέρεις μου αρέσουν πολύ τα φυσικά σου μικρά βυζάκια. Κράτα την τέλεια εμφάνιση για την ημέρα του γάμου σου και έλα στο ραντεβού μας φυσική, με τα ψεγάδια σου. Δεν είμαι ο Brad, δεν είσαι η Jolie, χώνεψέ το. Αν θες να στρώσεις κάτι, δώσε λίγο βάση στο μέσα σου μπας και κάνουμε και καμιά κουβέντα της προκοπής. Βαρέθηκα να περιμένω να έρθεις από την τουαλέτα και να μου μιλάς για την νέα τάση με τα smokey eyes. Δεν με καυλώνουν οι πειραγμένες σου φωτογραφίες στο instagram με τα 2000 like, απεχθάνομαι το duck face που προσπαθείς να μου λανσάρεις σαν την φυσική έκφραση του προσώπου σου. Δεν έχεις τόσο μεγάλα χείλη, μάθε να ζεις με αυτό. Πάψε να προσποιείσαι. Αν δεν είσαι ο εαυτός σου, χαρά στα σκέλια σου δε θα δεις ποτέ, στο υπογράφω. Το ραντεβού τελείωσε άδοξα, καθώς την πήγα σπίτι της και ενώ περίμενε να την φιλήσω, κλασικά, εγώ σφύριζα ρυθμικά. «Να το ξανακάνουμε», μου λέει, «πέρασα πολύ όμορφα, λίγοι άντρες ξέρουν να ακούνε.» Δεν την ξαναπήρα ποτέ, δεν απάντησα ποτέ στα μηνύματα της. Είχα ξενερώσει. Πάρ' το χαμπάρι κοπελιά. Ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από το κραγιόν σου και εγώ δεν έχω υπομονή. Ή θα γίνεις φυσιολογική κοπέλα και όχι Βarbie, ή γκόμενο δε θα σταυρώσεις ποτέ. Χαμήλωσε λίγο την μύτη σου και βάλε λιγότερο άρωμα, και τότε τα ξαναλέμε

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/kati_na_kaiei/item2185/Οι_fake_γκόμενες_δεν_πουλάνε_πια
Copyright © pillowfights.gr