Οι δύσκολες μέρες μιας γυναίκας

«Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος, πότε κόλαση και πότε ο παράδεισος», λέει το άσμα, αλλά για τον παράδεισο θα μιλήσουμε άλλη μέρα. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε λίγο πιο κατανοητή την κόλαση που περνάει κάθε γυναίκα μια φορά το μήνα. Ναι, μιλάω για την έμμηνο ρύση, την περίοδο. Αυτή που περιμένουμε πώς και πώς σαν κοριτσάκια θεωρώντας, ορθά, ότι θα είναι η αρχή της γυναικείας μας πορείας. Το πιο σύνηθες είναι να εμφανίζεται στις ηλικίες 12-14, χωρίς αυτό να αποκλείει την εμφάνιση της και λίγο αργότερα, πιθανόν μέχρι τα 16. Μαζί με τη χαρά, όμως, πως έγινες γυναίκα έρχεται και η πίκρα. Οι ορμόνες ξυπνάν μια και καλή και σε ακολουθούν σε όλη την ενήλικη ζωή σου κάνοντας το μηνιαίο τους πάρτι στο σώμα και την ψυχολογία σου. Ολίγον επιστημονικά, τα οιστρογόνα αυξάνονται κατά τη διάρκεια της ωορρηξίας, περίπου δηλαδή στη μέση του κύκλου της γυναίκας και στη συνέχεια εάν δεν υπάρξει γονιμοποίηση αρχίζουν σταδιακά να «πέφτουν». Πλησιάζοντας προς την ημερομηνία της περιόδου «πέφτουν» όλο και περισσότερο και μαζί με αυτά «πέφτει» και η διάθεση μας. Είναι το γνωστό ΠΜΣ (Προεμμηνορρυσιακό Σύνδρομο). Εμφανίζεται περίπου 5-10 μέρες πριν την περίοδο και τα κάνει όλα άνω κάτω. Νεύρα, μελαγχολία, κλάματα χωρίς λόγο, κράμπες στην κοιλιά, πόνος και πρήξιμο στο στήθος, ψυχολογικές μεταπτώσεις, σεξουαλική διάθεση ή το αντίθετο έχουν την τιμητική τους. Για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι ορμόνες και πόσο μπορεί να επηρεάσουν την ψυχολογία, θα αναφέρω ότι υπάρχει το προεμμηνορρυσιακό δυσφορικό σύνδρομο (μια μορφή καταθλιπτικής διαταραχής), το οποίο είναι σπάνιο και εμφανίζεται στο 3-8% των γυναικών. Σε αυτή τη περίπτωση η δυσφορία είναι πολύ μεγαλύτερη και οι αρνητικές σκέψεις μπορούν να φτάσουν μέχρι και την αυτοκτονία. Εδώ φυσικά, μιλάμε πλέον για περιπτώσεις που χρήζουν επαγγελματικής βοήθειας. Είναι μέρες δύσκολες. Για εμάς κυρίως, αλλά κακά τα ψέματα, και για όσους βρίσκονται γύρω μας και βασικά για τους συντρόφους μας, όπου γίνονται άθελα τους «σάκος του μπόξ» σε ένα ρινγκ που αδυνατούν να καταλάβουν. Κι εδώ που τα λέμε έχουν τα δίκια τους, αφού κι εμείς οι ίδιες που το ζούμε, το έχουμε χιλιοδιαβάσει και αναλύσει, αδυνατούμε να το καταλάβουμε και να το διαχειριστούμε επαρκώς. Έλα παραδέξου το, κοπέλα μου. Πάλι θα κλάψεις με καμιά ρομαντική ταινιούλα όπου ο πρωταγωνιστής έχει άπειρη αγάπη και κατανόηση για την πρωταγωνίστρια και το δικό σου το γουρούνι σε κοιτάει με το βλέμμα της αγελάδας. Πάλι θα φας σοκολάτες με το κιλό κι αμέσως μετά μια πίτσα μόνη σου. Πάλι θα μαλώσετε χωρίς λόγο, απλά και μόνο επειδή χαμογέλασε ευγενικά στη σερβιτόρα που σας έφερε τα ποτά. Το ξέρεις πως είσαι υπερβολική και άδικη μαζί του, απλά δεν μπορείς να κάνεις και πολλά γι’αυτό. Εγώ σε καταλαβαίνω και σε συμπονώ. Κι εσύ παλικάρι μου κι ας μη καταλαβαίνεις, λίγες μέρες τον μήνα είναι. Κάνε λίγο υπομονή κι έστω προσποιήσου κατανόηση. Εκείνες τις μέρες δεν είναι η καλή, η γλυκιά η κοπέλα σου. Μεταμορφώνεται σε ένα τερατάκι, όπως ακριβώς οι λυκάνθρωποι στη πανσέληνο, που όμως είναι πολύ πολύ ευάλωτο. Στο τέλος αν πας με τα νερά της χαμένος δεν θα βγεις. Αν πάλι όχι, δεν μπορώ να σου εγγυηθώ τίποτα. Θα σου πω, όμως, ένα μυστικό κι ας με κράξει όλο το γυναικείο φύλλο. Δεν θέλει τον ρομαντικό πρωταγωνιστή. Εσένα με το βλέμμα της αγελάδας θέλει, που απλά εκείνες τις μέρες θα της πάρεις μια σοκολάτα και θα της κάνεις μια αγκαλιά.

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/istories_tou_allou/item2328/Οι_δύσκολες_μέρες_μιας_γυναίκας
Copyright © pillowfights.gr