Νέα σχέση μετά το διαζύγιο: νέες ισορροπίες

Στην κοινωνία μας ένα διαζύγιο είναι πλέον πολύ συνηθισμένο. Kαι είναι αποδεκτό ότι οι άνθρωποι έχουν περισσότερους από έναν ερωτικούς συντρόφους στη διάρκεια της ζωής τους.

Αν λοιπόν κάποια στιγμή η σχέση ενός ζευγαριού φθαρεί, ακούγεται πολύ λογικό και φυσιολογικό να χωρίσουμε και στη συνέχεια να αναζητήσουμε νέο σύντροφο.  Τι γίνεται όμως όταν…έχουμε ήδη αποκτήσει και παιδιά;

Της Τζίνας Χονδρού, Ψυχολόγου, Συμβούλου Οικογένειας

ΠΡΙΝ κάνουμε μια νέα σχέση:

• Βεβαιωνόμαστε ότι δεν έχουμε αφήσει το παιδί (ούτε και τον εαυτό μας) να ελπίζει σε μια επανασύνδεση μας με τον άλλο γονιό. Τα παιδιά έχουν έτσι κι αλλιώς φαντασιώσεις επανένωσης της οικογένειας, κάτι πολύ λογικό αφού η ταυτότητα τους είναι συνδεδεμένη με την ύπαρξη της οικογένειας.  Αν για εμάς όμως η επανασύνδεση είναι ανεπιθύμητη ή ανέφικτη, χρειάζεται αυτό να είναι ξεκάθαρο στην καθημερινότητα μας και να μην υπάρχουν αντικρουόμενα μηνύματα (π.χ. δεν μπορεί ο πρώην σύντροφος να κοιμάται μαζί μας τα βράδια).

• Εξηγούμε στο παιδί ότι όπως εκείνο θέλει να παίζει με άλλα παιδάκια, έτσι και οι μεγάλοι χρειάζονται την παρέα άλλων ενηλίκων.  Λέμε και δείχνουμε στο παιδί ότι είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μας και ότι η σχέση γονέα-παιδιού είναι πολύ ξεχωριστή, όμως όλοι χρειαζόμαστε και χρόνο με άτομα της ηλικίας μας.
• Ρωτάμε πώς νιώθει με την προοπτική να ξαναρχίσουμε να βγαίνουμε ραντεβού.  Είμαστε ειλικρινείς για το πώς νιώθουμε και τις ανάγκες μας, δεν μπαίνουμε όμως στην παγίδα να ζητάμε συμπαράσταση, συνεργασία από το παιδί ή να κάνουμε πολύ προσωπικές εκμυστηρεύσεις.
• Κατανοούμε και διαβεβαιώνουμε ότι η σχέση μας με το παιδί δεν θα αλλάξει εξαιτίας της σχέσης μας, π.χ. ότι θα περνάμε αρκετό χρόνο μαζί όπως πριν.  Εδώ να σημειώσουμε όμως, πως γενικά δεν είναι καλό μετά από ένα διαζύγιο να αφοσιωνόμαστε εξ’ ολοκλήρου στο παιδί.
• Δε υποσχόμαστε ποτέ πράγματα όπως ‘δεν θα ξαναπαντρευτώ μέχρι να τελειώσεις το σχολείο’ ή ‘αν δεν σου αρέσει κι εσένα, θα τελειώσω τη σχέση’.  Η ερωτική μας ζωή είναι δική μας υπόθεση και είναι δική μας ευθύνη να διαπιστώσουμε αν ο νέος σύντροφος ταιριάζει στην οικογένεια που ήδη έχουμε.  Μπορούμε όμως να υποσχεθούμε στο παιδί ότι αν μια σχέση μας γίνει σοβαρή θα τη γνωρίσουν, ότι η γνώμη τους και το πώς νιώθουν μετράει για εμάς και πως θα θέλαμε να συζητάμε οποιεσδήποτε ανησυχίες.

Όταν έχουμε μια νέα σχέση

• Ο τρόπος της γνωριμίας με το παιδί καθορίζεται από το είδος της σχέσης.  Δεν υπάρχει κατάλληλη ηλικία του παιδιού μας για να κάνουμε μια νέα σχέση ή να γίνει η γνωριμία με αυτή.  Αλλά βέβαια θα λάβουμε υπόψη το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού όταν συζητάμε μαζί του.
• Αν η σχέση μας έχει ήδη γίνει σοβαρή, χρειάζεται να μιλήσουμε στο παιδί για αυτή τη σχέση, προτού γίνει η γνωριμία.  Σε αυτή την περίπτωση, μπορούμε μετά να οργανώσουμε μια κοινή δραστηριότητα, ώστε να γνωριστούμε όλοι μαζί και από κοντά.  Καλό είναι να αποφύγουμε τις ‘τυπικές’ συναντήσεις π.χ. για γεύμα, για να αποφευχθεί η αμηχανία.  Αποφεύγουμε επίσης να παρουσιάσουμε το νέο μας σύντροφο γενικά κι αόριστα σαν ‘φίλο’, στο πλαίσιο μιας π.χ. μεγάλης συγκέντρωσης, πάρτι, γιατί αν η σχέση μας είναι σοβαρή, η σημασία της θα υποτιμηθεί ή θα περάσει απαρατήρητη.
• Αν η σχέση μας δεν είναι σοβαρή, μπορούμε να γνωριστούμε γενικά σαν φίλοι.  Αποφεύγουμε τις διαχύσεις μπροστά στο παιδί.
• Δεν υπάρχει κατάλληλος ‘χρόνος’ που πρέπει να μεσολαβήσει πριν γνωρίσουμε στο παιδί τη σχέση μας.  Ανάλογα με τα άτομα και το είδος της σχέσης, μπορεί να είναι από εβδομάδες μέχρι και χρόνια.  Δεν βλάπτει όμως να προσπαθήσουμε να μην είμαστε βιαστικοί.  Καλό είναι πρώτα να βεβαιωθούμε ότι η σχέση αυτή είναι σημαντική για εμάς, νιώθουμε πως ταιριάζουμε και γνωριζόμαστε ήδη καλά.  Επίσης, καλό είναι ο νέος σύντροφος να έχει εκφράσει μόνος την επιθυμία να γνωρίσει το παιδί μας.
• Δεν χρειάζεται το παιδί να γνωρίζει κάθε νέα μας σχέση.  Πολύ περισσότερο, αποφεύγουμε να καλούμε στο σπίτι σχέσεις που δεν ξέρουμε καθόλου πώς θα εξελιχθούν ή που εξαρχής γνωρίζουμε πως είναι εφήμερες.  Η αστάθεια αυτή δημιουργεί ανασφάλεια και στενοχώρια στο παιδί.
• Εμείς χρειάζεται να ξέρουμε τις απόψεις του νέου συντρόφου για τα παιδιά, την οικογένεια, το γονεϊκό ρόλο, τις σχέσεις κλπ, προτού προχωρήσουμε σε γνωριμία του παιδιού μας μαζί του/της.  Καθώς και να λάβουμε υπόψη την προσωπικότητα του παιδιού μας.  Επίσης, να μιλήσουμε στο σύντροφο για τις προτιμήσεις του παιδιού, τα αγαπημένα του πράγματα, τις δραστηριότητες που απολαμβάνει κλπ, ώστε να αναφέρεται σε αυτά κατά τη διάρκεια της γνωριμίας.  Αποφεύγουμε όμως να μιλήσουμε για πολύ προσωπικές σχέσεις, συναισθήματα, συνήθειες του παιδιού.  Αν το παιδί νιώθει άνετα στην πορεία της γνωριμίας μπορεί να κάνει το ίδιο τέτοιες εκμυστηρεύσεις. 

Όταν γίνει η γνωριμία

• Μπορεί όλα να πάνε πολύ καλά, ειδικά αν εμείς έχουμε αυτοπεποίθηση, νιώθουμε καλά και χωρίς αμφιβολίες-ενοχές και είναι όλοι κατάλληλα προετοιμασμένοι. Παρόλα αυτά, είναι λογικό να υπάρξει αμηχανία, νευρικότητα, ανασφάλεια. Σίγουρα θα γίνουν αρκετές συζητήσεις στην πορεία.  Εμείς χρειάζεται να προχωράμε αργά, με κατανόηση και δίνοντας χρόνο σε όλους.
• Χρειάζεται να έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες. Δεν είναι λογικό να περιμένουμε να ‘αγαπιόμαστε’ όλοι μεταξύ μας.  Μπορούμε απλά να έχουμε μια καλή και ήρεμη συνύπαρξη.  Επίσης, χρειάζεται προσοχή στο να μην μπαίνει ο νέος σύντροφος σε ρόλο γονέα.

Και τέλος…αν μια σχέση τελειώσει

• Χρειάζεται να θυμόμαστε το ρόλο μας ως γονείς και να μην ζητάμε συμπαράσταση από το παιδί.  Δεν κλαιγόμαστε στο παιδί, δεν παραμελούμε το ρόλο μας, δεν φερόμαστε εγωιστικά.  Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για συναισθήματα.
• Επίσης, δεν παρουσιάζουμε σαν αιτία της λήξης της σχέσης μας το παιδί. Όπως και όταν έχουμε μια σχέση, οι εξηγήσεις μας προς το παιδί χρειάζεται να είναι ξεκάθαρες και ειλικρινείς, χωρίς να μπαίνουμε σε περιττές λεπτομέρειες.