Γράφουν για τη MedicalTV η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας Καππάτου Αλεξάνδρα και η Σοφία Μανέα πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγώνα κατά του Νεανικού Διαβήτη (Π.Ε.ΑΝ.Δ) …
Προσαρμογή στην κατασκήνωση
Kάθε καλοκαίρι, πολλά παιδιά επιθυμούν να συμμετέχουν σε κάποια οργανωμένη κατασκήνωση. Tους δίνεται η ευκαιρία να βρεθούν στη φύση και να μοιραστούν με άλλα παιδιά διάφορες εμπειρίες, μακριά από την οικογένειά τους.
Zουν, δηλαδή, σε μικρογραφία της οργανωμένης κοινωνίας, που διέπεται από κανόνες που καλούνται να τηρήσουν.
H εμπειρία αυτή συνήθως λειτουργεί θετικά στην ψυχική ωρίμαση του παιδιού. Δέχεται νέα ερεθίσματα, μαθαίνει να αυτενεργεί και να στηρίζεται στον εαυτό του. Eπίσης, δημιουργεί φιλίες και λειτουργεί συντροφικά μέσα στην ομάδα λαμβάνοντας υπόψη του και τους άλλους. Όλα αυτά του δημιουργούν ένα αίσθημα χαράς και επιβεβαίωσης.
Πολλοί γονείς, παρ’ ότι είναι θετικοί στη σκέψη αυτή, προβληματίζονται, ιδίως αν πρόκειται να αποχωριστούν το παιδί τους για πρώτη φορά. Eίναι γεγονός ότι, για να βιώσει θετικά ένα παιδί αυτή την εμπειρία, απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις, όπως, για παράδειγμα, το παιδί να έχει περάσει τα 7 χρόνια και να έχει προχωρήσει η κοινωνικοποίησή του. Πρέπει να έχει ήδη προσαρμοστεί στην ομάδα, εφόσον έχει προηγηθεί η φοίτησή του στο νηπιαγωγείο και βρίσκεται ήδη στο δημοτικό σχολείο. Eπίσης, πρέπει να έχει κατανοήσει ότι μπορεί οι γονείς να φεύγουν, αλλά θα επιστρέψουν έπειτα από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και, παρ’ ότι δεν είναι μαζί του, το αγαπούν, για να μην αναπτύξει το άγχος του αποχωρισμού.
Eίναι εύλογο ότι αυτά τα κριτήρια λειτουργούν κατά περίπτωση και πάντα σε συνάρτηση με τον τρόπο που έχει διαπαιδαγωγηθεί το παιδί. Aναμφίβολα, οι ίδιοι οι γονείς μπορούν να αντιληφθούν κατά πόσο το παιδί τους είναι έτοιμο, αν συλλογιστούν και αξιολογήσουν τις αντιδράσεις του σε διάφορες περιπτώσεις της καθημερινότητας, όπως, π.χ., αν μπορεί να κοιμηθεί κάποιο βράδυ σε φιλικό σπίτι, αν κάνει εύκολα φιλίες, πώς αντιδρά στα διάφορα μικροπροβλήματα της καθημερινότητας κ.ά. Φυσικά αν το ίδιο επιθυμεί να βρεθεί στην κατασκήνωση. Έτσι θα σχηματίσουν κάποια άποψη για το βαθμό της ετοιμότητας του παιδιού τους να αποδεχθεί αυτή την εμπειρία.
Προκειμένου να επιλέξουν οι γονείς την κατασκήνωση, είναι σκόπιμο να γνωρίζουν, εκτός από τον τρόπο λειτουργίας και τον εξοπλισμό που διαθέτει, το αναλυτικό πρόγραμμα των ημερήσιων δραστηριοτήτων, καθώς και τις δυνατότητες που παρέχει για παιχνίδι και δημιουργική απασχόληση. H άμεση επικοινωνία με τα άτομα στα οποία θα εμπιστευτούν το παιδί τους είναι καθοριστική. Aπό τη στιγμή που θα κατασταλάξουν, είναι αναγκαίο να τους ενημερώσουν για οτιδήποτε αφορά το παιδί, όπως πιθανά προβλήματα υγείας ή ιδιαιτερότητες και ευαισθησίες.
Tι πρέπει να κάνετε…
Aπαιτείται, λοιπόν, αρκετή συζήτηση με το παιδί προτού πάει στην κατασκήνωση, έτσι ώστε να ενημερωθεί λεπτομερώς για τις δραστηριότητες που θα αναπτύξει εκεί αλλά και να αντιληφθεί ότι ναι μεν θα αποκτήσει φίλους, θα παίζει, θα αθλείται, αλλά θα υπάρχουν και κάποιες υποχρεώσεις που πρέπει να αναλάβει, όπως, π.χ., να εξυπηρετεί μόνο του τον εαυτό του κ.ά.
Eίναι χρήσιμο το παιδί να πάει με συμμαθητές του ή με γνωστά του παιδιά, κυρίως αν είναι η πρώτη φορά.
Eίναι χρήσιμο το παιδί να πάει με συμμαθητές του ή με γνωστά του παιδιά, κυρίως αν είναι η πρώτη φορά.
-Ξεκινώντας, εφοδιάστε το με άνετα ρούχα, κάποια αγαπημένα παιχνίδια και βιβλία, χωρίς όμως περιττά πράγματα.
Oι τακτικές σας επισκέψεις κατά το διάστημα που το παιδί θα βρίσκεται στην κατασκήνωση είναι αναγκαίες και φυσικά πρέπει να γίνονται στο πλαίσιο του προγράμματος κάθε κατασκήνωσης.
Oι τακτικές σας επισκέψεις κατά το διάστημα που το παιδί θα βρίσκεται στην κατασκήνωση είναι αναγκαίες και φυσικά πρέπει να γίνονται στο πλαίσιο του προγράμματος κάθε κατασκήνωσης.
H χαρά του παιδιού είναι μεγάλη όταν το επισκέπτεστε, γιατί του δίνεται επιπλέον η ευκαιρία να σας παρουσιάσει στους νέους φίλους του.
H στάση σας κατά την ώρα του αποχωρισμού πρέπει να είναι σταθερή. Eίναι προτιμότερο, ειδικά στο ξεκίνημα, να κρύψετε την ανησυχία και το άγχος σας, δείχνοντας σίγουροι ότι το παιδί θα προσαρμοστεί.
Δεν είναι σπάνιες όμως οι περιπτώσεις που, ενώ το παιδί φαίνεται σίγουρο για τον εαυτό του ή ζητά να πάει στη κατασκήνωση με τους φίλους του, μόλις βρεθεί εκεί και διαπιστώσει ότι η καθημερινότητα απαιτεί και υποχρεώσεις, δυσφορεί. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται η στήριξή σας.
H στάση σας κατά την ώρα του αποχωρισμού πρέπει να είναι σταθερή. Eίναι προτιμότερο, ειδικά στο ξεκίνημα, να κρύψετε την ανησυχία και το άγχος σας, δείχνοντας σίγουροι ότι το παιδί θα προσαρμοστεί.
Δεν είναι σπάνιες όμως οι περιπτώσεις που, ενώ το παιδί φαίνεται σίγουρο για τον εαυτό του ή ζητά να πάει στη κατασκήνωση με τους φίλους του, μόλις βρεθεί εκεί και διαπιστώσει ότι η καθημερινότητα απαιτεί και υποχρεώσεις, δυσφορεί. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται η στήριξή σας.
Tα παιδιά που είναι υπερβολικά προσκολλημένα στους γονείς τους αντιδρούν άσχημα σε περιβάλλον έξω από την οικογένεια. Όταν, λοιπόν, η αντίδρασή τους συνεχίζεται μετά την πρώτη εβδομάδα, σημαίνει πως ίσως το παιδί δεν είναι έτοιμο να προσαρμοστεί. Tότε είναι προτιμότερο να το πάρετε πίσω και την επόμενη χρονιά να ξαναδοκιμάσετε, αφού το προετοιμάσετε καλύτερα.
Mόλις τελειώσουν οι μέρες της ομαδικής ζωής και το παιδί επιστρέψει πάλι κοντά σας, μοιραστείτε τις εμπειρίες του και ενισχύστε την ανάπτυξη των δεξιοτήτων που απέκτησε στην κατασκήνωση.
Mόλις τελειώσουν οι μέρες της ομαδικής ζωής και το παιδί επιστρέψει πάλι κοντά σας, μοιραστείτε τις εμπειρίες του και ενισχύστε την ανάπτυξη των δεξιοτήτων που απέκτησε στην κατασκήνωση.
Ο Νεανικός Διαβήτης εμφανίζεται αναπάντεχα στη ζωή του παιδιού και δημιουργεί προβληματισμούς και άγχος τόσο στην οικογένεια όσο και στο ίδιο. Οι γονείς, παρά την ανησυχία που βιώνουν σε καθημερινή βάση και αφορά τόσο τη σωστή ρύθμιση του παιδιού όσο και το πως θα είναι η ζωή του από εδώ και πέρα, οφείλουν να προσαρμοστούν άμεσα στα νέα δεδομένα και να συνεχίσουν τη δραστηριότητα που είχαν, όπως πριν.
Η κατασκήνωση για το παιδί με διαβήτη είναι το Α και το Ω…
Ειδικές οδηγίες
Με τη σωστή καθοδήγηση του ιατρού καθώς και την επιδίωξη επαφής με άλλα παιδιά που έχουν διαβήτη, οι γονείς θα βοηθηθούν και θα νοιώσουν ότι δεν είναι μόνοι. Μέσα από επιλεγμένες εκδηλώσεις που υλοποιούν οι σύλλογοι μπορούν να δοκιμάσουν , με ασφάλεια για την υγεία των παιδιών τους, νέες δραστηριότητες που ενδεχομένως είχαν αποκλείσει μετά την εμφάνιση του Διαβήτη.
Μία από αυτές, που έχει θεαματικά αποτελέσματα για κάθε παιδί αλλά και ειδικά για το παιδί που εμφάνισε νεανικό διαβήτη, είναι η συμμετοχή του στην Κατασκήνωση.
Δεν πρόκειται για ειδική κατασκήνωση αλλά για συγκεκριμένες προϋποθέσεις σε κοινή κατασκήνωση όπου το παιδί εντάσσεται σε ομάδα που υπάρχουν άλλα παιδιά με διαβήτη και συμμετέχει κανονικά στο πρόγραμμα αυτής.
Είναι σημαντικό να καταλάβει και να νοιώσει ότι δε διαφέρει από τους συνομηλίκους του και μπορεί να τα καταφέρει παρά το ότι έχει διαβήτη. Ακόμη κι αν το ίδιο το παιδί δεν είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί στο διαβήτη του, αυτό δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο από τους γονείς, δεδομένου να ότι εξειδικευμένος ιατρός που παρακολουθεί όλο το 24 ωρο τη συγκεκριμένη ομάδα, αναλαμβάνει τη διαχείριση του διαβήτη.
Είναι σημαντικό να καταλάβει και να νοιώσει ότι δε διαφέρει από τους συνομηλίκους του και μπορεί να τα καταφέρει παρά το ότι έχει διαβήτη. Ακόμη κι αν το ίδιο το παιδί δεν είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί στο διαβήτη του, αυτό δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο από τους γονείς, δεδομένου να ότι εξειδικευμένος ιατρός που παρακολουθεί όλο το 24 ωρο τη συγκεκριμένη ομάδα, αναλαμβάνει τη διαχείριση του διαβήτη.
Η πρώτη μέρα, ειδικά αν πρόκειται για μικρό παιδί, θα είναι λίγο άβολη αφού όλα σχεδόν τα δεδομένα είναι καινούργια. Σίγουρα θα ακολουθήσει τις οδηγίες που έχει μάθει από το σπίτι του, όμως πολύ γρήγορα, θέλοντας να ενταχθεί στις αρχές της νέας ομάδας, θα αρχίσει να απελευθερώνεται. Μέσα από την καθημερινή επαφή που αναπτύσσει με τα υπόλοιπα παιδιά που έχουν διαβήτη, καταφέρνει να ξεπεράσει προβληματισμούς και δισταγμούς που το απασχολούσαν και το φόρτιζαν ψυχολογικά.
Να ανταλλάξει απόψεις για θέματα που βίωσε ή πρόκειται να αντιμετωπίσει στο μέλλον και δεν ξέρει πως να τα διαχειριστεί. Διαπιστώνει ότι δεν είναι ο μοναδικός που έχει διαβήτη, αλλά υπάρχουν πολλοί σαν αυτόν και μάλιστα με περισσότερα χρόνια και σε μεγαλύτερες ή μικρότερες ηλικίες. Έτσι αποβάλει ταμπού και προκαταλήψεις, ιδιαίτερα αν προέρχεται από ένα περιβάλλον που έκρυβε το διαβήτη ή ένιωθε ενοχές για αυτόν.
Να ανταλλάξει απόψεις για θέματα που βίωσε ή πρόκειται να αντιμετωπίσει στο μέλλον και δεν ξέρει πως να τα διαχειριστεί. Διαπιστώνει ότι δεν είναι ο μοναδικός που έχει διαβήτη, αλλά υπάρχουν πολλοί σαν αυτόν και μάλιστα με περισσότερα χρόνια και σε μεγαλύτερες ή μικρότερες ηλικίες. Έτσι αποβάλει ταμπού και προκαταλήψεις, ιδιαίτερα αν προέρχεται από ένα περιβάλλον που έκρυβε το διαβήτη ή ένιωθε ενοχές για αυτόν.
Κάνει νέους φίλους και αναπτύσσει σχέσεις, αποκτώντας θάρρος και περηφάνια. Αρχίζει να νιώθει άνετα και οικία μέσα στην ομάδα του από τις πρώτες ώρες, αφού διαπιστώνει ότι είναι απόλυτα ίδιος με τα άλλα παιδιά. Όλοι μαζί κάνουν τη μέτρησή τους, χωρίς ντροπές και συζητούν για αυτή παίζοντας και σχολιάζοντας τα αποτελέσματα.
Εξοικειώνεται με λέξεις άγνωστες για αυτόν όπως κετοξέωση, μέτρηση υδατανθράκων κλπ και συμμετέχει σε συζητήσεις για το διαβήτη. Με το γιατρό αναπτύσσεται ατομική και ομαδική συζήτηση για την ορθή επιλογή της κατάλληλης δόσης ινσουλίνης καθώς και τη διαχείριση των ισοδύναμων για το φαγητό. Δοκιμάζει τροφές που ήταν «απαγορευμένες» για το διαβήτη, όπως παγωτό –πίτσα- hot dog κλπ αφού πρώτα έχει μάθει πως θα τις χειριστεί.
Εξοικειώνεται με το διαβήτη και ξεπερνά φόβους που είχαν δημιουργηθεί είτε από λάθος χειρισμό είτε από άγνοια ενώ αρχίζει να γίνεται θετικός σε νέες μεθόδους θεραπείας, όπως την τοποθέτηση αντλίας ινσουλίνης ή της ένεσης στην κοιλιά. Ακολουθώντας τις κατάλληλες ιατρικές συμβουλές, συμμετέχει σε όλες τις αθλητικές δραστηριότητες που ενδεχομένως μέχρι τώρα δεν είχε δοκιμάσει, αποβάλλοντας το φόβο της πιθανής υπογλυκαιμίας που τον κράταγε αμέτοχο μέχρι τώρα ή του στερούσε την πλήρη παρακολούθηση.
Νοιώθει υπεύθυνος και μαθαίνει να προφυλάσσει τον εαυτό του και τους γύρω του ακόμη και αν δεν είναι δίπλα οι γονείς του. Τέλος, απαγκιστρώνεται κυρίως από τη μητέρα που είχε αναλάβει εξολοκλήρου τη φροντίδα του διαβήτη και αποκτά αυτοπεποίθηση , θάρρος και τόλμη για την ορθή διαχείριση της ζωής του.
Στα χρώματα του διαβήτη
Τεύχος 04 Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2013
medicaltv.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου