ΑΝ ΘΕΣ…

Ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν είμαι οπαδός του. Ως εκ τούτου, ας με συγχωρέσουν οι σύντροφοι που τα βλέπουν όλα του ΣΥΡΙΖΑ καλώς καμωμένα και που καταπίνουν ως εύγευστα όσα μαζί κράζαμε όταν τα έκαναν οι άλλες κυβερνήσεις.

Η Ε.Ε. και η ευρωζώνη έχουν τους κανόνες τους. Δαιμονισμένοι, τοκογλυφικοί, απάνθρωποι, αντεργατικοί, αλλά αυτοί είναι οι κανόνες τους. Δε μπορείς κ. Τσίπρα να πας να τους αλλάξεις με το επιχείρημα «είμαι αριστερός και θέλω να κάνω τον κόσμο καλύτερο».
Αν είσαι αριστερός και θες πράγματι να κάνεις την Ευρώπη καλύτερη για να ζήσουν οι πολίτες της σε έναν καλύτερο κόσμο, ξεκίνα να τη χτίζεις από τη χώρα σου. Κάνε τη χώρα σου το ξεκίνημα της νέας άλλης Ευρώπης.

Σταμάτα να παζαρεύεις αν θα κόψεις τη σύνταξη 5 ευρώ αντί για 10 που σου ζητάνε. Σταμάτα να μοιάζεις με ζητιάνο που έχεις κουράσει τους πασάδες που δίνουν τα μπαξίσια. Έχεις κι ένα λαό πίσω σου που μπορεί ακόμη να ντρέπεται, που μπορεί ακόμη να ελπίζει ότι κάτι κέρδισε τον Ιανουάριο κάνοντας την υπέρβαση να ψηφίσει ένα κόμμα που λέει ότι είναι αριστερό.

Τώρα ξέρουν όλοι τι ακριβώς είναι οι δανειστές και η ευρωζώνη. Όσοι απέμειναν να μαζεύονται για να αιτηθούν την παραμονή της χώρας σε αυτό το κωλόπραμα είναι μια πανώλη που δε μπορεί όμως πλέον να εξαπλωθεί. Έχουμε πάρει τις αντιβιώσεις μας από την πικρή εμπειρία των χρόνων.

Αν τολμήσει ο Σαμαράς να ξαναμιλήσει, απάντησέ του, κ. Τσίπρα, με τους στίχους του Ελύτη που τόσο καλά λέει ότι τον ήξερε: «Εάν η Ελλάδα καταστραφεί τελείως, θα μείνει η ελιά, ένα κλήμα και μια βάρκα. Είναι αρκετά για να ξαναχτιστεί από την αρχή».

Όσο προλαβαίνουμε να έχουμε ελιές ακόμη, πριν κάποια νέα ιδέα Κοινής Αγροτικής Πολιτικής μάς βάλει να τις ξηλώσουμε και να φυτέψουμε μωβ καλαμπόκι επειδή αρέσει πολύ στους Λουξεμβούργιους, ξεκίνα. Γιατί, τις βάρκες ήδη μας έβαλαν να τις διαλύσουμε επειδή ήταν πολλές. Και για τ’ αμπέλια μας δεν είμαι σίγουρος πλέον.

Να στο εξηγήσω με παράδειγμα: «Η πρώτη ύλη για τα σουβλάκια στην Ελλάδα προέρχεται από τρεις βασικούς παραγωγούς με έδρα τη Δανία, την Ολλανδία και τη Γερμανία. Συγκεκριμένα, κάθε χρόνο στην Ελλάδα καταναλώνουμε περίπου 300.000 τόνους χοιρινό από τους οποίους οι 190.000 είναι εισαγόμενοι. Μόνο το 2013, οι εισαγωγές κρέατος ανήλθαν στα 1.110.000.000 ευρώ και σε ανάλογα επίπεδα κινήθηκαν και το 2014.
Για να κατανοήσουμε το μέγεθος του φαινομένου, ας το δούμε συγκριτικά με ένα από τα κύρια εξαγόμενα προϊόντα της Ελλάδας, τα ψάρια. Κάθε χρόνο η Ελλάδα κάνει εξαγωγές αξίας 420.000.000 ευρώ, ενώ τα έσοδα από τις εξαγωγές λαδιού κυμαίνονται από 250.000.000 έως 400.000.000 ευρώ ετησίως. Τα έσοδα αυτά δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας σε χοιρινό και μοσχαρίσιο κρέας.

Βασικοί προμηθευτές της Ελλάδας είναι η δανέζικη Danish Crown, η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή εταιρεία και δεύτερη στον κόσμο σε παραγωγή χοιρινού, η ολλανδική Vion, βασικός προμηθευτής της ολλανδικής και γερμανικής αγοράς, όπου διαθέτει μονάδα παραγωγής και η γερμανική Tonnies, η μεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου στη Γερμανία που αποτελεί οικογενειακή επιχείρηση και ελέγχει και την ποδοσφαιρική ομάδα Σάλκε.

Το έλλειμμα αυτάρκειας της χώρας μας σε κόκκινο κρέας, είναι αποτέλεσμα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Στον εσωτερικό καταμερισμό της παραγωγής της ΕΟΚ οι χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά ανέλαβαν την παραγωγή κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων και οι χώρες του Νότου την παραγωγή ελαιόλαδου, φρούτων και λαχανικών.

Το 1980, πριν μπούμε στην ΕΟΚ η αυτάρκεια της Ελλάδας σε χοιρινό είχε φτάσει στο 85% και σε μοσχαρίσιο κρέας το 66% και σήμερα είναι στο 63% και 13% αντίστοιχα, ενώ ταυτόχρονα έχει αυξηθεί και η κατανάλωση, αφού η Ελλάδα είναι η 7η χώρα στον κόσμο με τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν κατανάλωση κόκκινου κρέατος».

Το «ΒΗΜΑ» τα έγραφε αυτά, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις ότι τα έγραψε κανένα περιθωριακό … αντι – ευρωπαϊκό έντυπο. Αν, λοιπόν, κ. Τσίπρα, θες να κάνεις μια αρχή για την Ευρώπη, αν θες να γίνει η χώρα σου παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή, φτυσ’τους, φύγε και ξεκίνα να δημιουργείς.

Έχεις έναν λαό που βαρέθηκε να φοβάται. Κουράστηκε να ταπεινώνεται. Δε γουστάρει να είναι νόθος σε μια «Ευρώπη» που δεν είναι Ευρώπη. Μίλα του ξεκάθαρα και χέσε μας με τα non papers που κυκλοφορείς κάθε τρεις και λίγο. Δώσε μας την επιλογή.

Βοήθα να ξαναγίνουν αγρότες οι αγρότες και να μην είναι εισοδηματίες επιδοτήσεων για την καταστροφή του κόπου τους. Βοήθα να μείνουν οι επιστήμονες εδώ. Ξεκίνα να δημιουργήσεις ένα Δημόσιο λειτουργικό χωρίς λαμόγια, που θα υπηρετεί τους πολίτες. Αυτά όμως δε γίνονται με Κουρουμπλήδες, Πανούσηδες και Φίληδες. Θα είναι η πρώτη ρήξη που θα κάνεις. Με τα βαρίδια του κόμματός σου. Θα το κάνεις αριστερό με αριστερούς και όχι μια νέα Πασοκιά.

Μιλάς για φορολόγηση και ποσοστά. Το ξέρεις ότι σε μία χώρα σαν τη δική μας, όπου δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί, η πληρωμή των φόρων είναι θέμα μεγαλοψυχίας του καθένα και σε εθελοντική βάση. Ακόμη και σε αυτούς τους ελάχιστους ελεγκτικούς μηχανισμούς, οι λαδιάρηδες κάνουν παιχνίδι ατιμώρητοι καθώς ακόμη και όσοι πιάστηκαν να πατάνε τον όρκο τους και απομακρύνθηκαν, ο Κατρούγκαλος τώρα τους επαναφέρει στις θέσεις τους για… τυπικούς λόγους.

Ποιους θα φορολογήσεις, κ. Τσίπρα; Τους … υπερπλούσιους; Επισήμως είναι ελάχιστοι. Σύμφωνα με τις φορολογικές δηλώσεις του 2012 για εισοδήματα του 2011, όλο κι όλο βρέθηκαν 15 φορολογούμενοι με μέσο οικογενειακό εισόδημα 544.601 ευρώ και άλλοι 2.883 φορολογούμενοι με μέσο οικογενειακό εισόδημα 122.879 ευρώ. Φαντάζομαι ότι μετά από 4 χρόνια δεν θα τους βρεις ούτε αυτούς. Πως όμως γίνεται με τόσο λίγους πλούσιους να είμαστε οι καλύτεροι πελάτες της Ελβετίας και άλλων φορολογικών παραδείσων; Πως γίνεται να υπάρχουν τόσες χιλιάδες offshore; Πως γίνεται η ΤτΕ να υπολογίζει ότι υπάρχουν 45 δισ. ευρώ «κρυμμένα στα στρώματα»; Εν ολίγοις, κ. Τσίπρα, πως γίνεται να υπάρχει τόσο πλούτος δίχως πλούσιους;

Έχεις, λοιπόν, δουλειά να κάνεις ΑΝ θες. Αυτή η «Ευρώπη» ανθρώπινο πρόσωπο δεν έχει. Ούτε ψυχή για να τη συγκινήσεις ώστε να σου δώσει ατιμώρητα λίγο παραδάκι να βγάλεις τη χρονιά. Τριπλά θα στα πάρει. Εσύ μιλούσες για τον φαύλο κύκλο του δανεισμού. Κανονικά, έπρεπε ήδη να τα έχεις ετοιμάσει αυτά πολύ καιρό πριν. Όταν ήσουν ακόμη στην αίθουσα αναμονής της εξουσίας. Δεν το έκανες. Η ευκαιρία δε χάθηκε. Μπορείς να ξεκινήσεις τώρα. ΑΝ το θες.

Και πρωτογενή τομέα μπορείς να στήσεις και υγιή επιχειρηματικότητα, με χαμηλή φορολογία αλλά άτεγκτους ελεγκτικούς μηχανισμούς και αυστηρές ποινές που δεν θα παζαρεύονται με τους «δικούς μας» επιχειρηματίες. Ναι, θα χρειαστεί χρόνος. Όμως 5 χρόνια μας κράτησε ζωντανούς μια ελπίδα ενώ γύρω μας όλα γκρεμίζονταν. Στα χτισίματα, η ελπίδα πάντα μεγαλώνει και στους πρώτους καρπούς, θεριεύει. Όμως είπαμε, ΑΝ θες. Αν δε θες, συνέχισε το δρόμο των προηγούμενων μέχρι να ξαναέρθουν οι προηγούμενοι. Είναι μονόδρομος η εναλλαγή των ομοίων.