Η επανάσταση της κοινής λογικής

Η ζωή δεν είναι αυτό που θέλεις αλλά αυτό που έχεις. Το θέμα είναι ότι με αυτό που έχεις και με πολύ πείσμα μπορείς να κατακτήσεις σταδιακά και αυτό που θέλεις. Αυτό που έχεις να το χρησιμοποιήσεις ως πρώτη ύλη για δημιουργία. Στην Ελλάδα σίγουρα πλέον δεν έχουμε αυτό που θέλουμε. Άρα πρέπει να αποδεχθούμε αυτό που έχουμε και με στοχευμένο τρόπο να πράξουμε αναλόγως.

Τι χρειάζεται η χώρα για να πετύχει πραγματική και όχι πλασματική ανάπτυξη και εν συνεχεία ευημερία; Οι λέξεις κλειδιά είναι γνωστές. Πολιτική και οικονομική σταθερότητα, βαθιές μεταρρυθμίσεις, δίκαιο και μόνιμο φορολογικό σύστημα, βελτίωση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης και κυριότερο όλων εξάλειψη του τέρατος της γραφειοκρατίας.

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τη θλιβερή πραγματικότητα την οποία πάντα κάποιος θέλει να αλλάξει αλλά τελικά (ω τι έκπληξη) δε τα καταφέρνει.

Πάντα σκεφτόμαστε ότι αν δεν αλλάξει αυτό το κακό οικονομικό/πολιτικό περιβάλλον που προωθεί τη διαφθορά ''για να κάνεις τη δουλειά σου'' ενάντια στην κοινή λογική, δε πρόκειται να ορθοποδήσει αυτός ο τόπος. Αλλά κάθε φορά ο συνδυασμός ανθρώπων που τοποθετούμε δια της ψήφου μας στη Βουλή δεν δείχνει ότι επιθυμούμε το καλό της χώρας. Στην πραγματικότητα το ψευτοσυμφέρον του καθενός πάντοτε επικρατεί έναντι της κοινής λογικής.
Η πελατειακές σχέσεις εξακολουθούν να παράγουν πολιτική ακόμη και τώρα. Όλα στο βωμό του προσωπικού βολέματος. Η κυρίαρχη ιδεολογία στην Ελλάδα ήταν και είναι ο πελατειακός λαϊκισμός. Από πολίτες γίναμε πελάτες. Όποιος τολμήσει να βάλει φρένο στη συναλλαγή πολιτικού/ψηφοφόρου διαγράφεται από τη λίστα και κάποιος καινούργιος έρχεται που υποσχέθηκε να μας ''βολέψει''. Στις μέρες μας ο μηχανισμός βολέματος μετακόμισε από ένα κόμμα σε ένα άλλο. Οι πολιτικοί αυτό το βάφτισαν ''πολιτική αλλαγή'' αλλά στην πραγματικότητα είναι αλλαγή στο όνομα και όχι στη χάρη.

Αυτός ο λαός ποτέ δε θα μπορέσει να αντιληφθεί την πολιτική ως μέσο αλλαγής και ευημερίας του τόπου παρά μόνον ως μέσω συναλλαγής και ο τόπος ας πάει στο διάολο.

Ο τόπος όμως πήγε στο διάολο και αδυνατεί να βρει το δρόμο της επιστροφής οδηγώντας μέρα τη μέρα σε απόγνωση τους Έλληνες. Ούτε αυτό ενδιαφέρει όπως είδαμε παραδόξως το εκλογικό σώμα. Στη χώρα των ανθρώπων που πολιτική σημαίνει αποκλειστικά μόνο συναλλαγή, τις εκλογές τις κερδίζει αυτός που λέει ότι ακριβώς θέλει να ακούσει η μάζα των πελατών. Δεν υπάρχει πολιτική παιδεία ούτε επαφή με την πραγματικότητα. Ακόμη και στις μέρες μας, στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 δεν είχαμε πολιτική αλλαγή αλλά επιβράβευση του λόγου του βολέματος. Ειπώθηκε ευθέως ότι ήθελαν να ακούσουν οι πελάτες ψηφοφόροι. Υπάρχουν ακόμη Έλληνες πολίτες οι οποίοι πιστεύουν ότι τα δεινά που περνάει η χώρα οφείλονται απλώς και μόνον σε κακές πολιτικές αποφάσεις και όχι επειδή η χώρα χρεοκόπησε και αδυνατεί να υπάρξει χωρίς τη βοήθεια ξένου παράγοντα. Είμαστε μια χώρα που εξευτελίζεται σε καθημερινή βάση ως μαύρη τρύπα δανεικών που δείχνει με κάθε τρόπο ότι δε θέλει να αλλάξει. Γι αυτό έχουν γίνει τόσες αδικίες τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Γιατί δε θέλουμε να αλλάξουμε και αντιστεκόμαστε λυσσαλέα.

Τα πελατάκια όλοι γνωρίζουμε ότι βρίσκονται κατά 90% στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Από επαγγελματίες εργατοπατέρες έως τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο. Αυτό το ξέρουμε όλοι. Αλλά το θεωρούμε νορμάλ και δεδομένο. Βεβαίως την πληρώνουν και δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι δουλεύουν κανονικά και αδικούνται από το στρατό των ανίκανων και αντιπαραγωγικών πελατών που δεν αγγίζονται από κανένα. Να με συγχωρέσουν όμως αλλά και αυτοί είναι συνένοχοι στο έγκλημα. Ξέρουν ποιοι δημιουργούν πρόβλημα στη λειτουργία του κράτους, μαζί δουλεύουν, αλλά δεν οργανώνονται ώστε να βρεθεί τρόπος να φύγουν. Δεν οργανώθηκαν ποτέ να διαμαρτυρηθούν για την κακή λειτουργία της κρατικής μηχανής παρά μόνο όταν άγγιξαν το μισθό τους.

Το υπόλοιπο 10% από τα πελατάκια βρίσκεται στον ιδιωτικό τομέα και συναλλάσσεται με τους πολιτικούς και τους χαμηλόβαθμους η υψηλόβαθους δημοσίους υπαλλήλους. Αυτό έχει ως συνέπεια ο υπόλοιπος ιδιωτικός τομέας να βρίσκεται όμηρος των μόνιμων πελατών οι οποίοι παραμένουν αντιπαραγωγικοί προκαλώντας πρόβλημα στο υγιές κομμάτι των πολιτών.

Είναι όμως ώρα να γίνουμε κανονική χώρα και να θέσουμε τις προτεραιότητές μας. Πρώτη θα πρέπει να είναι η πραγματική οικονομία. Η αγορά που γονάτισε από φόρους και συρρικνώνεται μέρα τη μέρα. Αυτή είναι η προτεραιότητα. Η ελεύθερη πτώση των επιχειρήσεων που κλείνουν με αμείωτο ρυθμό αφήνοντας στρατούς ανέργων. Αυτή είναι η προτεραιότητα. Η διακοπή της μετανάστευσης των νέων στο εξωτερικό. Αυτή είναι η προτεραιότητα. Πότε θα αντιληφθούμε ότι δεν αποτελεί βασική προτεραιότητα το βόλεμα του νέου κομματικού στρατού; Ότι δεν είναι βασική προτεραιότητα το άνοιγμα της κάθε ΕΡΤ την ώρα που η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και δεν έχει σταθεροποιηθεί ούτε στο ελάχιστο;

Έως πότε λοιπόν θα ανεχόμαστε ευχολόγια και αόριστες προτάσεις περί μεταρρυθμίσεων οι οποίες ποτέ δε γίνονται; Πότε θα αντιληφθούμε ότι διαλύθηκε ο ιδιωτικός τομέας για να διασωθεί ο δημόσιος και ότι αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα (φυσικά όχι το μοναδικό) της τελευταίας πενταετίας; Πως άραγε θα αναπτυχθεί ο τόπος όταν αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα;

Η χώρα χρειάζεται ηγεσία και σχέδιο ανάπτυξης. Μόνον με σχέδιο ανάπτυξης και όχι με σχέδιο διάσωσης θα ορθοποδήσουμε. Πρέπει να παράγουμε πλούτο για να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας. Πρέπει να αυξήσουμε το ΑΕΠ μας για να εξυπηρετούμε εις το διηνεκές το χρέος μας.
Η Ελλάδα είναι ένα θαύμα που περιμένει υπομονετικά να συμβεί. Χρειάζεται σοβαρό υπερκομματικό εθνικό σχέδιο. Με σοβαρότητα, ρεαλισμό και σκληρή δουλειά θέλουμε και κυρίως μπορούμε να φέρουμε εις πέρας όποιο στόχο και να βάλουμε. Έχουμε μυαλό, μορφωτικό επίπεδο, διάθεση, ικανότητες, λιμάνια, θάλασσες, σθένος. Έχουμε πείσμα να αποτινάξουμε αυτή την εθνική ντροπή και να κάνουμε την Ελλάδα από χώρα επαίτη σε πρότυπο υγιούς επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης νέων θέσεων εργασίας σε βάθος δεκαετίας. Θέλουμε να σταματήσει η φράση ''εδώ είναι Ελλάδα''. Αυτό θα συμβεί όταν αντικρίσουμε επιτέλους την αλήθεια γυρνώντας την πλάτη στους λαϊκιστές λαοπλάνους οι οποίοι εξακολουθούν να δηλητηριάζουν με ευχολόγια το μέλλον μας οικοδομώντας παράλληλα το δικό τους πολιτικό μέλλον πάντα εις βάρος της χώρας. Πρέπει να επιβληθεί η επανάσταση της κοινής λογικής.