Τα χαρακτηριστικά μιας κακομαθημένης γυναίκας

Αναγνώστριά μας ρωτά: 

Το πρόβλημα μου είναι ότι είμαι κακομαθημένη. Έχω μάθει να τα έχω όλα και δε χρειάστηκε μέχρι στιγμής να δουλέψω για τίποτα Είμαι 22 χρονών και φοβάμαι οτι το ότι δε μου έλειψε τίποτα οφείλεται στο γεγονός ότι τωρα βιώνω έντονα συναισθήματα λύπης

Αλλά ας το πάρουμε απο την αρχή Ήμουν πάντοτε μια καλή μαθήτρια Συνήθιζα να ζωγραφίζω ώσπου σταμάτησα για να αφοσιωθώ στο διάβασμα Το όνειρο μου ήταν πάντοτε να γίνω ζωγράφος Οι δικοί μου πάντα μου έλεγαν σπούδασε κάτι που θα σου εξασφαλίσει ένα πιάτο γεμάτο και μετά κάνε οτι θες Έτσι κι έγινε Μπήκα στο παιδαγωγικό και αποφοίτησα στα 4 χρόνια με καλό βαθμό παρόλο που ποτέ δεν είχα ονειρο να γίνω δασκάλα και ποτέ μου δεν το ξεστόμισα σαν παιδί Ώσπου ήρθε και πάλι η ζωγραφική στη ζωή μου κι αυτή τη φορά για να ριζώσει Ζωγράφιζα σαν τρελή τον τελευταίο χρόνο πριν τελειώσω με τις σπουδές ήταν σαν την ψυχανάλυση μου όταν ζωγράφιζα ήμουν σε έναν κόσμο διαφορετικό πιο όμορφο Τέλειωσα με τις σπουδές γύρισα πίσω στους γονείς μου Δεν είχα ιδέα τι θα έκανα στη ζωή μου Με τις καινούριες οικονομικές καταστάσεις το άλλοτε επάγγελμα που θα μου εξασφάλιζε το μέλλον με έβγαλε άνεργη

Το μόνο που ήξερα και θα ήθελα ήταν να πάω κάποια στιγμή στην Καλών τεχνώνΚαι πάλι ήταν εκεί η ζωγραφική για να με ησυχάσειΚαι τότε οι γονείς μου σκέφτηκαν να κάνω ένα μεταπτυχιακό κάτι που δεν μου είχε περάσει ποτέ απο το μυαλό Το δέχτηκα σκεπτόμενη ότι θα ήταν καλό για εμένα να ασχολούμαι με κάτιοτι θα με βοηθούσε περισσότερο με το υποτιθέμενο επάγγελμα μου Γιατί στο μυαλό μου δουλειά σήμαινε λεφτά και λεφτά σήμαιναν μπογιές και καμβάδες Εκείνη την περίοδο έψαχνα για δουλειά σε οτιδήποτε μάταια όμως Παρόλο που ήμουν πτυχιούχος πανεπιστημίου η παντελής έλλειψη εμπειρίας μου ήταν αρκετή για να μπώ κι εγώ στην μεγάλη ομάδα των ανέργων Όμως τα πράγματα άρχιζαν να μη πηγαίνουν καλά Ο γυρισμός μου στη Θεσσαλονίκη εξελίχθηκε σε εφιάλτη

Οι φίλοι μου είχαν τα δικά τους προγράμματα με αποτέλεσμα να βγαίνω ελάχιστα απο το σπίτι Δουλειά πουθενά Διάβασμα αρκετό ελάχιστος χρόνος για ζωγραφική Είχα βρεί και κάτι μαθήματα ζωγραφικής οικονομικά διότι δε μπορούσαμε να πληρώσουμε και μεταπτυχιακό και φροντιστήριο για μαθήματα σχεδίου προκειμένου να πάω στην Καλών Τεχνών άτιμη και αναγκαία παραπαιδεία μόνο που άργησα να το ανακαλύψω και το τμήμα είχε συμπληρωθεί απο συμμετοχές Έτσιμία ασχολία που περίμενα πως και πως να ξεκινήσω ακυρώθηκε Οι δύσκολες μέρες άρχισαν Διάβαζα αρκετά δεν έβγαινα απο το σπίτι ή πήγαινα βόλτες μόνη μου Ώσπου άρχισα να ξεσπάωκλαίω κάθε μέρα τα μάτια μου και το κεφάλι μου πονάνεδεν περνάω ποτέ καλά πλέον κι όλα αυτά κρύβοντας τα παο τους δικούς μου για να μη με πάρουν χαμπάρι είχα αποφασίσει να συνεχίσω το μεταπτυχιακό όσο δύσκολο κι αν είναι γιατί δεν μπορεί να είμαι τόσο αχάριστη

Ξέρω τις θυσίες που έκαναν οι δικοί μου για έμενα τόσα χρόνια και ίδίως σε εποχές σαν τη σημερινή Το γεγονός ότι μου δίνουν την ευκαιρία να κάνω ένα μεταπτυχιακό πρέπει να με χαροποιει Εγώ όμως όχι μόνο δε χαίρομαι αλλά νιώθω οτί βασανίζομαι κίολας ενώ άλλα παιδιά θα ήθελαν πάρα πολύ να βρίσκονται στη θέση μου Επιπλέον δε μπορώ να τα τινάξω τώρα όλα στον αέρα επείδη είμαι κακομαθημένη και δε θέλω να διαβάσωέχουμε πληρώσει για το μεταπτυχιακό ήδη θα ήμουν τέρμα αγνώμονας αν το έκανα

Ας μη μιλήσω για τον τομέα των ερωτικών ο οποίος είναι ανύπαρκτος και ποιος να σε δει θα μου πεις που είσαι σαν το κλαμμένο όλη μέρα και ποιος θα σε δει μεσα στο σπίτι

Δεν είμαι κι έτοιμη για όλα αυτά Δε μπορώ να προδώσω τους γονείς μουαλλά απο την άλλη δε μπορώ να συγκεντρωθώ και να διαβάσωανάμεσα στα κλάμματα και στις εξάρσεις θυμού διαβάζω και 2 σειρές μεχρι που τα παρατάω πλέον δεν έχω όρεξη για τίποτα παρά μόνο να κάθομαι και να κοιτάω έναν υπολογιστή μέχρι να χαζέψωπλέιν εγώ βλέπω μπροστά μου ένα αδιέξοδο κι ας είναι ένα χαζό πρόβλημα μπροστά σε αυτά που έχουν άλλοι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν καθημερίνα Νιώθω πως τίποτα δε θα αλλάξει κι όλα θα συνεχίσουν να κινιούνται στους ίδιους απαθείς ρυθμούς Βάζω τα κλάμματα και μόνο σκεπτόμενη ότι θα συνεχίσω να περάσω τον υπόλοιπο χρόνο έτσι, δεν αντέχω πια, προσπάθησα να το παλέψω να κάνω πράγματα μόνη μου αλλά πλεόν δεν έχω όρεξη για τίποτα

Συγνώμη για την μεγάλη επιστολή απλά δεν έχω πουθενά να τα πω

Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος – ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός 

Φαίνεται να τραβάτε ένα ζόρι μοναξιάς. Η μοναξιά αυτή μοιάζει να έχει να κάνει περισσότερο με το ότι δε μοιράζεστε τους προβληματισμούς σας. Είστε πολύ δυνατή όταν συνειδητοποιείτε μια τόσο μεγάλη αντίφαση: Λέτε «Δε μπορώ να προδώσω τους γονείς μου αλλά απο την άλλη δε μπορώ να συγκεντρωθώ και να διαβάσω». Απ” την άλλη είναι σκληρό ότι δεν έχετε έναν άνθρωπο να τη συζητήσετε. Μοιάζει να έχετε συνηθίσει κάπως έτσι, δηλαδή να τα βγάζετε πέρα μόνη σας όταν αυτό που θέλετε δεν είναι σχετικό μ’αυτό που σας ζητούν. Όμως είναι ελπιδοφόρο, παρήγορο, ανακουφιστικό και καμιά φορά ο δρόμος που φέρνει τη λύση το να μιλήσετε σε κάποιον/κάποια για το πάθος σας με τη ζωγραφική. Να χαρεί με τη χαρά σας, να θαυμάσει το ταλέντο σας. Μπορεί αυτό από μόνο του να σας δώσει κουράγιο και συγκέντρωση για την συνέχεια του διαβάσματός σας. Μην κλείνεστε στον εαυτό σας. Είστε νέος άνθρωπος και μπορείτε όση διάθεση έχετε για ζωγραφική να δώσετε λίγη για μια γνωριμία, για μια κουβέντα.

Το διαβάσαμε στο boro.gr