Σε αγαπώ.
Νομίζω το ξέρεις αυτό.
Αλλά είμαι τόσο μικρό και δεν μπορώ να το πω ακόμη.
Έτσι τα δάκρυα έρχονται όταν σε χρειάζομαι, και κάποιες φορές νιώθω δικό σου.
Ξέρω ότι πονάς, αλλά πονάω και εγώ μαζί σου.
Ίσως νιώθουμε ακριβώς το ίδιο.
Όταν όλα είναι σκοτεινά γύρω μου και ξάφνου εμφανίζεται το πρόσωπό σου,
Ξέρω ότι όλα θα πάνε μια χαρά.
Το ξέρεις και εσύ αυτό, έτσι δεν είναι;
Απλά θέλω να στο πω.

Σε αγαπώ.
Αλλά δεν μπορώ να στο πω ακόμη.
Έτσι τεντώνω τα χέρια μου και κάνω φασαρία όταν με αφήνεις κάτω.
Όταν το μόνο που θέλω είναι η μυρωδιά σου, η άνεση και η ανακούφιση που μου προσφέρεις.
Επειδή η μυρίζεις όπως μυρίζουμε εμείς οι δυο. Σαν να είμαστε ένα.
Είσαι όλα όσα ξέρω.
Όλα όσα χρειάζομαι.
Ανυπομονώ να μάθω πολλά πράγματα για εσένα αλλά αυτή τη στιγμή είμαστε «εμείς».
Μια μέρα θα σου πω,

Σε αγαπώ.
Όταν εντοπίζω τα μάτια σου, γίνεσαι όλος μου ο κόσμος.
Ίσως μαζί να πρέπει να σταματήσουμε για λίγο τον χρόνο.
Και αν μεγαλώσω.
Και αν δεν είμαι πια μικρό,
Εύχομαι η αγάπη μας να κρατήσει για πάντα.
Αυτές οι μέρες είναι δικές μας, καθώς μου ψιθυρίζεις...

Σε αγαπώ.
Όταν με φιλάς για καληνύχτα.
Καθώς κοιμάμαι.
Καθώς αναπνέουμε ο ένας επάνω στον άλλο.
Όταν ξυπνάω, ξανά και ξανά ψάχνω για εσένα.
Καθώς ψάχνεις και εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό.
Όταν συναντιόμαστε ξέρω ότι είναι αμοιβαίο.
Ξέρω ότι με αγαπάς.
Ξέρω ότι αυτές οι μέρες είναι οι καλύτερες στη ζωή σου.

Μόλις το κεφάλι μου δεν θα ξεκουράζεται πια στο στήθος σου,
όταν τα δάκρυά μου γίνουν λόγια,
θα σε κοιτάζω και τα χείλη μου θα κουνιούνται,
και το μόνο που θα νιώθω και το μόνο που θα θέλω να σου πω
θα είναι τα λόγια,

Κι εγώ σε αγαπώ μαμά!

* ελεύθερη απόδοση / πηγή: Jessica Urlichs / Instagram