Αυτές είναι οι χειρότερες τροφές πρωινού για τα παιδιά σας !

Το πρωινό είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό γεύμα για τα παιδιά, γιατί τους παρέχει τα καύσιμα για όλη την ημέρα. Στην πραγματικότητα, πολλές μελέτες έχουν δείξει ό,τι τα παιδιά που τρώνε πρωινό έχουν μεγαλύτερη γνωστική λειτουργία και τακτικά έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο.Όμως, το είδος των τροφίμων που περιλαμβάνουν το πρωινό γεύμα είναι πολύ σημαντικό. Εάν, τα παιδιά σας καταναλώνουν τροφές με πολύ ζάχαρη και κορεσμένα λιπαρά οξέα, τότε αυτό μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στα επίπεδα της ενέργειας τους και στην ικανότητά τους να μάθουν.Παρακάτω θα δείτε τις χειρότερες τροφές που μπορείτε να δώσετε στα παιδιά σας για πρωινό.

Γλυκά, όπως σφολιάτες, κρουασάν και ντόνατς, είναι συνήθως πλούσια σε ζάχαρη και κορεσμένα λιπαρά. Και όταν τα παιδιά τα καταναλώνουν, παίρνουν μεγάλες δόσεις ζάχαρης και ενώ στην αρχή η διάθεση τους ανεβαίνει, στη συνέχεια τα επίπεδα της ενέργειας θα πέσουν απότομα. Με αποτέλεσμα να νυστάξουν πολύ γρήγορα κατά η διάρκεια της σχολικής μέρας. Η καλύτερη επιλογή πρωινού είναι ένα τοστ ολικής άλεσης με λίγο βούτυρο και μαρμελάδα και ένα ποτήρι γάλα με χαμηλά λιπαρά.

Τα κατεψυγμένα σάντουιτς. Μπορεί το έτοιμο φαγητό να είναι βολικό και γρήγορο για όσα παιδιά δεν έχουν χρόνο το πρωί, όμως είναι μια βόμβα κορεσμένων λιπαρών οξέων και θερμίδων. Και εάν τα παιδιά τα τρώνε κάθε πρωί, θα επηρεάσουν αρνητικά τόσο την απόδοση τους στο σχολείο, όσο και την υγεία τους. Καλύτερη επιλογή είναι να κάνετε ένα burrito με αυγά ή μερικά μαύρα φασόλια και ρύζι από το προηγούμενο βράδυ και να το ζεστάνετε το πρωί. Ή ένα σάντουιτς με ψωμί ολικής αλέσεως, αυγό και τυρί χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά.

Δημητριακά υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη με πλήρες γάλα. Αυτό είναι ένα πρωινό που πρέπει να αποφευχθεί, διότι δεν είναι καθόλου υγιεινό για τα παιδιά σας. Επίσης, καλό είναι να αποφεύγετε τα δημητριακά που αναφέρουν ό,τι είναι αποκλειστικά για παιδιά. Γιατί μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ό,τι αυτά τα δημητριακά περιέχουν 40 τοις εκατό περισσότερη ζάχαρη, από τα δημητριακά για ενήλικες. Καλύτερη επιλογή πρωινού είναι τα δημητριακά ολικής αλέσεως που είναι χαμηλά σε ζάχαρη και το γάλα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, αντί για το πλήρες, ώστε να μειώσετε τη ποσότητα των κορεσμένων λιπαρών οξέων. Εάν το παιδί σας θέλει κάτι γλυκό, μπορείτε πάντα να προσθέσετε μερικά μούρα ή μερικά φέτες μπανάνας μαζί με τα δημητριακά.

Έτοιμοι χυμοί φρούτων. Πρέπει να προσέχετε πάντα τι χυμούς αγοράζετε και να διαβάζετε τα συστικά που περιέχουν. Ακριβώς επειδή ένας χυμός έχει τη λέξη «φρούτο»,  αυτό δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά περιέχει πολύ – ή οποιοδήποτε – χυμό φρούτων. Ψάξτε για τις ετικέτες που λένε χυμός φρούτων 100 τοις εκατό και διαλέξτε όσους δεν έχουν προσθήκη ζάχαρης. Καλύτερη επιλογή πρωινού είναι να δώσετε ολόκληρα φρούτα στα παιδιά σας, για να έχουν την συναίσθηση τι τρώνε. Εάν θέλουν οπωσδήποτε χυμό, στύψτε τον στο σπίτι.

Μπάρες δημητριακών ή σνακ δημητριακών. Ενώ αυτή η επιλογή μπορεί να ακούγεται υγιεινή για πρωινό, μπορεί να είναι εξαιρετικά φορτωμένη με απλούς υδατάνθρακες, ζάχαρη και λιπαρά.Καλύτερη επιλογή πρωινού είναι να ψάξετε για μπάρες που να περιέχουν ολόκληρους ξηρούς καρπούς, φρούτα και δημητριακά ολικής αλέσεως.  

Κατά γενικό κανόνα, όταν σχεδιάζετε ένα πρωινό, προσπαθήστε να δίνετε στα παιδιά σας όλες τις ομάδες τροφίμων- δημητριακά ολικής αλέσεως, άπαχες πρωτεΐνες, τα φρούτα – λαχανικά και καλά λιπαρά. Βρείτε συνταγές που μπορείτε να κάνετε από το προηγούμενο βράδυ, για να εξοικονομήσετε χρόνο το πρωί, και διαβάστε προσεκτικά τις ετικέτες τροφίμων, για να βεβαιωθείτε ότι δεν έχουν ζάχαρη, κορεσμένα λίπη και συντηρητικά. Και δεδομένου ό,τι πολλές από αυτές τις υγιεινές επιλογές πρωινού μπορεί να γίνουν και γεύμα, μια καλή λύση είναι να πάρουν και ένα κουτί φαγητού στο σχολείο για το διάλειμμα.

πηγή:jenny.gr

Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών…ή αλλιώς E.Q. (από 3μηνών έως 12 ετών και άνω)

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ- E.Q. (emotional intelligence)

Μέχρι τώρα ο πιο διαδεδομένος όρος για την νοημοσύνη του ανθρώπου ήταν αυτός που αφορούσε το διανοητικό μέρος της, γνωστό και ως I. Q. Ωστόσο, τελευταία γίνεται συχνά λόγος για μία άλλη πλευρά της νοημοσύνης του ανθρώπου κι αυτή είναι η συναισθηματική νοημοσύνη ή αλλιώς E. Q. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μπορούμε να γνωρίζουμε αλλά και να εφαρμόζουμε τα στοιχεία αυτά είτε ως παιδιά είτε ως ενήλικες για μας και τα παιδιά μας.

   Ο Dr. Goleman, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαντ βρήκε μέσα από πολυετείς έρευνες ότι η Συναισθηματική Νοημοσύνη (EQ) σε σύγκριση με τεχνικές γνώσεις και με το δείκτη νοημοσύνης (IQ) είναι δύο φορές πιο σημαντικός παράγοντας στην επαγγελματική επιτυχία των εργαζομένων. Σύμφωνα με τον Dr. Goleman, ένα άτομο με μέτριο IQ και υψηλό ΕQ μπορεί να είναι περισσότερο πετυχημένο από ένα ιδιαίτερα ευφυές άτομο, αρκεί να καλλιεργήσει τη συναισθηματική του νοημοσύνη!

ΟΡΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΟ «ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ»

Αριστοτέλης- Το να είσαι οργισμένος είναι εύκολο. Το να εξοργιστείς όμως με το σωστό άτομο, για το σωστό λόγο, στο σωστό βαθμό, τη σωστή στιγμή, για το σωστό σκοπό και με το σωστό τρόπο, αυτό είναι δύσκολο.

Goleman (1995) – Είναι η ικανότητα της αντίληψης του εαυτού μας αλλά και των συναισθημάτων των άλλων ανθρώπων. Είναι η ενσυναίσθηση, η κοινωνικότητα, η ικανότητα επίλυσης των προβλημάτων, αλλά και η υγιής μαχητικότητα. Όχι όμως και η συνεχής επιθυμία να αρέσουμε σε όλους. Βάζουμε όρια στον εαυτό μας και στους συνανθρώπους μας, και κρίνουμε θετικά αντί να δεχόμαστε τους άλλους όπως είναι. Αντιμετωπίζουμε ειρηνικά τις συγκρούσεις κα σε πνεύμα συνεργασίας, αποδοχής και σεβασμού τόσο της προσωπικότητας, όσο και των ιδιαιτεροτήτων των άλλων.

   Μέσα από συνεχείς έρευνες, έχει αποδειχτεί ότι το 80% της αποτελεσματικότητας των διοικητικών στελεχών οφείλεται στην ικανότητα συναισθηματικής νοημοσύνης που διαθέτουν. Με άλλα λόγια το επίπεδο του IQ συνεισφέρει όχι περισσότερο από 20% στην ικανότητα του ατόμου να λειτουργεί αποτελεσματικά και επιτυχημένα στο πλαίσιο της επιχείρησης. Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι κάτι το οποίο μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Το EQ ελέγχει τα συναισθήματά μας τόσο απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό όσο και απέναντι στους άλλους και παίζει καθοριστικό ρόλο στις σχέσεις μας μαζί τους.

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ

Τα συναισθήματα δεν γεννιούνται από το μηδέν, αλλά εκδηλώνονται αργότερα. Τα πρώτα στάδια της ζωής είναι καθοριστικά για την ανάπτυξη των συναισθηματικών ικανοτήτων. Η εντονότερη ανάπτυξη παρατηρείται κατά την παιδική ηλικία, όπου μέσω της εμπειρίας και της μάθησης, το παιδί αποκτά σταδιακά περισσότερα συναισθηματικά εργαλεία. Ας δούμε αναλυτικότερα πώς αναπτύσσεται η συναισθηματική κατάσταση κατά την διάρκεια της παιδικής ηλικίας.

ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ(3-6ΜΗΝΩΝ)

Η συναισθηματική αλληλεπίδραση ξεκινά από την περίοδο της κύησης. Το βρέφος εμφανίζει μια τάση ανταπόκρισης στα εξωτερικά ερεθίσματα. Τα συναισθήματά του αποτυπώνονται στο πρόσωπο και επηρεάζονται από το περιβάλλον και την συναισθηματική κοινωνικοποίηση που επικρατεί.

Τέλος, υιοθετεί την τάση της μίμησης, αν και αργότερα τείνει να αποκρύπτει τα συναισθήματά του.

ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ(6-9ΜΗΝΩΝ)

Το βρέφος εισέρχεται σε μία φάση εξερευνήσεων και ανακαλύψεων. Ενισχύεται η κοινωνική αφύπνιση και ασχολείται ενεργά με τον περίγυρο, όπου εμφανίζει επιφυλακτικότητα και δισταγμό σε καινούρια πράγματα. Την περίοδο αυτή αρχίζουν και οι πρώτοι «διάλογοι» μητέρας- παιδιού.

ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ(9-12ΜΗΝΩΝ)

Εδώ αρχίζει να καταλαβαίνει τα συναισθήματα των άλλων. Είναι η περίοδος της προσκόλλησης, όπου το βρέφος αντιλαμβάνεται το άτομο που το φροντίζει ως πηγή ασφάλειας.

ΝΗΠΙΑΚΗ ΗΛΙΚΙΑ(1-3ΕΤΩΝ)

Τα συναισθήματα που εμφανίζονται στη νηπιακή ηλικία χαρακτηρίζονται ως «δευτερεύοντα συναισθήματα» ή «συναισθήματα αυτογνωσίας». Το νήπιο διαμορφώνει σταδιακά το «εγώ» του, γεγονός που οδηγεί σε συγκρούσεις και συναισθηματικές εξάρσεις. Μία από τις κρισιμότερες μεταβατικές φάσεις στην ζωή του νηπίου είναι η ψυχολογική προσαρμογή του στο νηπιαγωγείο λόγω της αλλαγής περιβάλλοντος.

ΠΡΩΤΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ(4-7ΕΤΩΝ)

Στην προσχολική ηλικία, το φανταστικό παιχνίδι λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη για την έκφραση συναισθημάτων, όπου συχνά αποκαλύπτουν και τα πιο βαθιά τους συναισθήματα. Δρουν και συμπεριφέρονται με βάση τους κοινωνικούς κανόνες κι εκφράζουν πιο σύνθετες συναισθηματικές έννοιες.

ΜΕΣΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ(8-12ΕΤΩΝ)

Κατανοούν την πολυπλοκότητα και τις αιτίες των συναισθημάτων που τους προκαλούνται. Η ενσυναίσθηση βιώνεται πλήρως. Εμφανής είναι επίσης, και η διαφορά των δύο φύλων ως προς την έκφραση των συναισθημάτων τους. Η σχέση γονιού-παιδιού γίνεται πιο ουσιαστική και παρατηρείται μεγαλύτερη αλληλεπίδραση. Το παιδί αλλά και ο γονιός προσδοκούν πολλά ο ένας από τον άλλον.

ΕΦΗΒΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ(ΑΝΩ ΤΩΝ 12ΕΤΩΝ)

Τα συναισθήματα λόγω των ορμονικών αλλαγών και της σεξουαλικότητας είναι ασταθή καθώς παρουσιάζονται αντιφάσεις και μεταπτώσεις. Η στενή σχέση με τους γονείς παύει να υπάρχει, αφού η επικοινωνία του παιδιού στρέφεται προς τους συνομηλίκους του. Πριν το τέλος της εφηβικής ηλικίας, ο έφηβος οδηγείται σε συναισθηματική ωρίμανση.

Η οικογενειακή ζωή είναι το πρώτο σχολείο της συναισθηματικής μάθησης. Σε αυτό το οικείο και πολύ προσωπικό χωνευτήρι, μαθαίνουμε τι αισθανόμαστε για τον εαυτό μας και πώς οι άλλοι θα αντιδράσουν στα δικά μας συναισθήματα. Τι επιλογές έχουμε να αντιδράσουμε, πώς να κατανοούμε και να εκφράζουμε τις ελπίδες και τους φόβους μας.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα παιδιά να μπορούν να αναγνωρίσουν τα συναισθήματά τους.

Έτσι λοιπόν μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν τη συναισθηματική τους νοημοσύνη ενθαρρύνοντας τα να αναγνωρίσουν τα συναισθήματά τους και να προσπαθήσουν να τα ονομάσουν ή αν δεν μπορούν να εκφραστούν λεκτικά να τα ζωγραφίσουν ή να τα περιγράψουν. Υπενθυμίζουμε πως οι δικές μας συναισθηματικές ανάγκες δεν είναι απαραίτητα και των άλλων και τα ισχυρά συναισθήματα μπορούν να εκφραστούν αλλά και να ελεγχθούν.

Όταν εκφράζουμε το πώς νιώθουμε, τότε βοηθάμε τον άλλο να μας καταλάβει αλλά ερχόμαστε και πιο κοντά του. Έτσι, λοιπόν μπορούμε να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το πώς νιώθουμε, ποια συμπεριφορά τους δεν μας αρέσει και πώς νιώθουμε μετά από αυτήν. Το παιδί μας θα μιμηθεί αμέσως τον τρόπο αυτό και θα κάνει το ίδιο για τα δικά του συναισθήματα. Επίσης, τα αρνητικά συναισθήματα υποχωρούν μόνο όταν τα παιδιά μπορέσουν να μιλήσουν γι’ αυτά, όταν μπορέσουν να τα κατονομάσουν και να νιώσουν ότι τα καταλαβαίνουμε.

Πώς μπορούμε εμείς να αντιληφθούμε τα συναισθήματα των παιδιών αλλά και να τα βοηθήσουμε να τα αναγνωρίσουν και τα ίδια;

Αυτό που πρέπει εμείς να κάνουμε για να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά τους και να τα βοηθήσουμε είναι να χρησιμοποιούμε τα μάτια για να δούμε τις σωματικές ενδείξεις των συναισθημάτων που βιώνουν, να επιστρατεύουμε τη φαντασία μας για να δούμε την κατάσταση από την οπτική γωνία του παιδιού, να επαναδιατυπώνουμε με ήρεμο, μη επικριτικό λόγο αυτό που ακούμε, να αφήνουμε την καρδιά μας ελεύθερη και ανοιχτή για να νιώσει αυτό που νιώθει το παιδί. Την ίδια στιγμή και το παιδί διαβάζει τη δική μας γλώσσα του σώματος και νιώθει ασφαλές να μιλήσει για τα συναισθήματά του. Έτσι λοιπόν αφήνουμε τα παιδιά να βρουν τις δικές τους απαντήσεις και αποφεύγουμε να κάνουμε ερωτήσεις των οποίων ξέρουμε τις απαντήσεις.

Ο ρόλος των γονιών παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της συναισθηματικής κατάστασης των παιδιών. Οι γονείς που προσφέρουν στα παιδιά τους καθοδήγηση στον κόσμο των συναισθημάτων μεγαλώνουν συναισθηματικά υγιέστερα παιδιά. Παιδιά πιο ανθεκτικά και ευπροσάρμοστα. Παιδιά που σαφώς λυπούνται ή φοβούνται ή θυμώνουν όπως όλα τα παιδιά, αλλά είναι πιο ικανά να χαλαρώνουν, να βγαίνουν από την δύσκολη θέση και να συνεχίζουν τις παραγωγικές τους δραστηριότητες. Με άλλα λόγια, παιδιά που διαθέτουν περισσότερη συναισθηματική νοημοσύνη.

   Αναλυτικότερα:

• Βλέπουν τα αρνητικά συναισθήματα των παιδιών τους ως μια ευκαιρία για επικοινωνία και τρυφερότητα και το βοηθούν να εκφράσει τα συναισθήματά του. Με τον ίδιο τρόπο αντιδρούν σε κάθε συναισθηματική κατάσταση του παιδιού.
• Μιλούν καθησυχαστικά στο παιδί. Το βοηθούν να κατονομάσει το συναίσθημα που νιώθει, ενώ θέτουν όρια ως προς την έκφραση του συναισθήματος(π. χ. εξηγούν στο παιδί ότι το να σπάσει όλα του τα παιχνίδια δεν αποτελεί λύση στον θυμό του. Το να το συζητήσει, όμως, μαζί τους γιατί είναι θυμωμένο μπορεί να βοηθήσει να νιώσει καλύτερα).
• Έχουν επίγνωση κι εκτιμούν τα δικά τους συναισθήματα. Έτσι, δεν συγχύζονται ή αγχώνονται όταν τα παιδιά τους εκφράζουν τα συναισθήματα τους, γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν.
• Παίρνουν σοβαρά τα συναισθήματα των παιδιών τους, χωρίς να τους λένε πώς πρέπει να αισθάνονται ούτε αναλαμβάνουν εκείνοι να λύσουν μόνοι τους το πρόβλημα του παιδιού. Αντίθετα, του δείχνουν τον τρόπο να το κάνει εκείνο.
• Αν το παιδί δεν μπορεί να εκφράσει λεκτικά τα συναισθήματά του το βοηθάμε χρησιμοποιώντας πολλούς χαρακτηρισμούς έτσι ώστε κάτι τρομακτικό και άβολο να μετατραπεί σε κάτι πιο συγκεκριμένο, έχοντας κατά νου ότι τα συναισθήματα είναι συνήθως ανάμεικτα.

Για να κατανοήσουμε τα παραπάνω ας δούμε ένα παράδειγμα σχετικού προβλήματος με την προτεινόμενη λύση του.

Ο Γιώργος, 8 χρονών, έρχεται λυπημένος από το σχολείο γιατί τσακώθηκε με τον αγαπημένο του φίλο, τον Γιάννη. Υποθέτουμε εδώ ότι ο Γιώργος έχει αναφέρει την αιτία της λύπης του στη μαμά του.

   Η προτεινόμενη λύση;

Θα δείξει κατανόηση για τη λύπη του Γιώργου, προσπαθώντας παράλληλα να τον ανακουφίσει και να του διδάξει τρόπους διαχείρισης της λύπης του. Πιθανή στιχομυθία : «Έλα εδώ Γιωργάκη μου..(σφίγγοντάς τον στην αγκαλιά της). Πρέπει να είσαι πολύ λυπημένος που τσακώθηκες με τον καλύτερό σου φίλο… Ξέρεις και εγώ είχα τσακωθεί με τη Μαρία, μια πολύ καλή μου φίλη, όταν ήμουν στην ηλικία σου….» Εδώ η μαμά αφηγείται μια ανάλογη, δύσκολη, κατάσταση που είχε αντιμετωπίσει η ίδια στην ηλικία του γιου της και πως το είχε εκείνη αντιμετωπίσει. Τελειώνοντας την αφήγηση λέει: «Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να νιώσεις καλύτερα;» O διάλογος συνεχίζεται λίγο ακόμη, ίσως και να κάνουν μια από κοινού δραστηριότητα, μέχρι ο Γιώργος να ηρεμήσει.

Αντίθετα, οι περιπτώσεις που θα έπρεπε να αποφευχθούν είναι ο γονιός να φανεί αποστασιοποιημένος, αποδοκιμαστικός, και παραχωρητικός αντίστοιχα.

   Ειδικότερα:

Θα προσπαθήσει να διασκεδάσει τον Γιώργο και να τον στρέψει σε κάποια ευχάριστη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να ξεχάσει τη λύπη του. Πιθανή στιχομυθία: « Τσακωθήκατε με τον Γιάννη ε; Κρίμα, συμβαίνουν όμως αυτά! Πάω στοίχημα ότι αύριο θα τα ξαναβρείτε! Έλα να σου βάλω τώρα το αγαπημένο σου φαγητό…»

Θα αποδοκιμάσει τον Γιώργο για τον τσακωμό και θα τον κατηγορήσει για τον κακό του χαρακτήρα. Πολύ πιθανόν και να τον τιμωρήσει. Πιθανή στιχομυθία: «Πάλι τσακώθηκες; Δε μπορώ να καταλάβω πώς μπλέκεις συνέχεια σε καυγάδες… Είμαι σίγουρη ότι εσύ ξεκίνησες τη φασαρία. Αλίμονο, αν μου πει αύριο η Κα Ρούλα (μαμά Γιάννη) ότι εσύ έφταιγες!»

Θα κατανοήσει τη λύπη του Γιώργου αλλά δε θα τον βοηθήσει να την αντιμετωπίσει. Πιθανή στιχομυθία : «Ξέρω πως νιώθεις γιατί έχω νιώσει και εγώ έτσι…» Και απομακρύνεται.

Υπάρχουν διάφορα τεστ συναισθηματικής νοημοσύνης που μπορούμε να βρούμε στο internet μέχρι και ερευνητικές προσεγγίσεις από το Χάρβαρντ για να δούμε σε τι επίπεδο βρίσκεται το παιδί μας αλλά και εμείς οι ίδιοι!

Η συναισθηματική κατάσταση των ανθρώπων ή το E. Q. τους αναπτύσσεται από την περίοδο της κύησης με την εντονότερη ανάπτυξή της στην παιδική ηλικία. Είναι καλό να γνωρίζουμε πώς να την διαχειριστούμε για εμάς τους ίδιους και για τα παιδιά μας, θέτοντας στον συναισθηματικό μας κόσμο ισχυρές αρμονικές βάσεις!

babyradio.gr – ΤΣΑΝΤΗΛΑ ΒΟΥΛΑ-ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ

ΤΟ ΙΩΔΙΟ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΝΕΙ ΕΞΥΠΝΑ ΠΑΙΔΙΑ

Η επαρκής ποσότητα ιωδίου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σύμφωνα με νέα βρετανική επιστημονική έρευνα βοηθάει στον υψηλό δείκτη νοημοσύνης του βρέφους 

Αν είστε έγκυος, μην ξεχνάτε να καταναλώνετε άφθονα ψάρια και γαλακτομικά. Αποτελούν μια καλή πηγή ιωδίου, το οποίο είναι απαραίτητο για την πνευματική ανάπτυξη του εμβρύου. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν οι ερευνητές των Πανεπιστημίων του Μπρίστολ και του Σάρεϊ, τη σχετική δημοσίευση στο διεθνούς κύρους ιατρικό περιοδικό «Lancet».

Οι επιστήμονες βρήκαν ότι όσες έγκυες κατανάλωναν λιγότεροιώδιο με τη διατροφή τους ήταν πιθανότερο να γεννήσουν παιδιά με χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης και μικρότερες μαθησιακές ικανότητες.

Το ιώδιο θεωρείται ζωτικό για την παραγωγή ορμονών του θυρεοειδούς αδένα, οι οποίες έχουν άμεση επίπτωση στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου. Η έρευνα διαπίστωσε ότι περίπου τα δύο τρίτα των εγκύων εμφάνιζαν έλλειψη ιωδίου, με συνέπεια να κινδυνεύουν να αποκτήσουν παιδιά μειωμένης νοημοσύνης.

Οι γυναίκες στην εγκυμοσύνη χρειάζονται περίπου 50% περισσότερο ιώδιο από ό,τι συνήθως λάμβαναν πριν μείνουν έγκυες. 

Παιδί και όρια!(Aπό 0 έως 11 ετών)

10 τρόποι συμπεριφοράς που πρέπει οπωσδήποτε να μάθω στο παιδί μου

Αν ένα μωρό 18 μηνών φωνάζει για να μας τραβήξει την προσοχή μπορεί να μην μας ενοχλεί αλλάένα παιδάκι 4 ετών που μας τραβάει τα ρούχα για να σταματήσουμε να μιλάμε με τη μαμά του και να του δώσουμε προσοχή είναι τουλάχιστον «αγενές».

1. Όταν ζητάει κάτι πρέπει να λέει «παρακαλώ» και όταν λαμβάνει κάτι «ευχαριστώ».
2. Να μην διακόπτει τους μεγαλύτερους όταν μιλάνε μεταξύ τους εκτός αν πρόκειται για κάτι επείγον. Αν πρέπει οπωσδήποτε να τραβήξει την προσοχή τους μπορεί να πει «με συγχωρείτε».
3. Δεν ενδιαφέρει τον κόσμο τι δεν του αρέσει. Πρέπει να μάθει να κρατάει την αρνητική άποψη για τον εαυτό του και τους φίλους του!
4. Να μην σχολιάζει ποτέ τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου εκτός βέβαια αν πρόκειται να τα εκθειάσει
5. Όταν περνάει από μια πόρτα, να φροντίζει πάντα να την κρατάει ανοιχτή εφόσον ακολουθεί κάποιος άλλος.
6. Όταν περνάει χρόνο στο σπίτι φίλων του, να θυμάται να ευχαριστεί τους γονείς τους.
7. Να χτυπάει πάντα την πόρτα πριν μπει σε ένα χώρο και να περιμένει να του απαντήσουν πριν την ανοίξει.
8. Να μην κοροϊδεύει ποτέ και κανέναν.
9. Να καλύπτει το στόμα του όταν βήχει ή φτερνίζεται και μην σκαλίζει τη μύτη του.
10. Όταν σκοντάφτει πάνω σε κάποιον να λέει αμέσως «συγγνώμη».

πηγή:motherblog.gr

Κάντε έξυπνα μωρά, τρώγοντας σωστά

Νέα έρευνα υποστηρίζει ότι η ανεπάρκεια ιωδίου κατά τη διάρκεια της κύησης συνδέεται με χαμηλές επιδόσεις του παιδιού στο σχολείο.

Όπως δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση «The Lancet», η περιορισμένη κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων και ψαριώνσυμβάλλει ουσιαστικά στη βελτίωση των μαθησιακών επιδόσεων του παιδιού μελλοντικά.

Σύμφωνα με τη σχετική μελέτη, που πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και το Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ σε περισσότερες από 1.000 εγκυμονούσες, στα 2/3 των περιπτώσεων παρατηρήθηκαν μειωμένα επίπεδα ιωδίου στον οργανισμό τους, γεγονός που αύξανε τις πιθανότητες να αποκτήσουν παιδιά με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης.

«Σε κατάσταση εγκυμοσύνης, οι ανάγκες του οργανισμού σε ιώδιο είναιαυξημένες κατά 50%», τονίζει η επικεφαλής της μελέτης δρ. Μάργκαρετ Ρέιμαν. «Το γεγονός ότι το ιώδιο αποτελεί το βασικό συστατικό για τηνπαραγωγή των ορμονών του θυρεοειδούς, το καθιστά απαραίτητο, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομαλή ανάπτυξη του εγκεφάλου των εμβρύων», προσθέτει.  

Οι ειδικοί συνιστούν στις γυναίκες που κυοφορούν να συμπεριλαμβάνουν στο διατροφολόγιό τους τουλάχιστον 2 μερίδες ψάρι την εβδομάδα και 3 μερίδες γαλακτοκομικών καθημερινά (γάλα, γιαούρτι και φέτα). Βέβαια, δεν παραλείπουν να υπογραμμίσουν ότι δεν ισχύει το ίδιο με τα συμπληρώματα ιωδίου, τα οποία συχνά ξεπερνούν τις προβλεπόμενες ανάγκες, φτάνοντας στην υπερδοσολογία.

Προς αποφυγή, λοιπόν, υπερβολών, οι έγκυοι καλό είναι να γνωρίζουν ότι η συνιστώμενη δόση πρόσληψης ιωδίου προσδιορίζεται σε 250 mg ημερησίως, ενώ για τους ενηλίκους είναι 150 mg και για τα παιδιά 90-120 mg. Σε περίπτωση κατάχρησης, δηλαδή και ενισχυμένη διατροφή και συμπληρώματα που μαζί θα ξεπερνούν τα 600 mg καθημερινά, το αποτέλεσμα είναι εξίσου βλαβερό, αφού και πάλι με τον τρόπο αυτό θα απορρυθμιστεί ο θυρεοειδής αδένας, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στην εγκεφαλική ανάπτυξη των εμβρύων.  

Οδηγός επιβίωσης για μαμάδες με γιους!

Όταν μια μαμά είναι μόνη σε μια οικογένεια με άντρες μαθαίνει ότι τα αρσενικά λειτουργούν διαφορετικά και ότι τελικά θα πρέπει κι εκείνη να «δοκιμάσει» τον τρόπο τους.

Φανταστείτε τους γιους σας και τον σύντροφό σας να μαζεύουν την κουζίνα για να σας βοηθήσουν. Πάνω στο πλυντήριο πιάτων ένα βουνό από σκισμένα, άδεια κουτιά πίτσας, βρώμικα πιάτα, λερωμένα ποτήρια. «Μου αρέσει που θέλατε και να καθαρίσετε την κουζίνα μετά το φαγητό!», τους λέτε απογοητευμένη και εκνευρισμένη για το χάλι που βλέπετε… για να ακούσετε την αποστομωτική ατάκα -από το όλο έκπληξη ύφος τους- «Μα, αυτό κάναμε!»

Οι συζητήσεις για τέτοια αμφιλεγόμενα θέματα εξελίσσονται πάντοτε με παρόμοιο τρόπο: το θηλυκό «κόμμα» βγάζει μεγάλους λόγους, εξηγεί για ποιο λόγο νιώθει ότι δεν της δίνουν σημασία, την κακομεταχειρίζονται, την παρεξηγούν και για ποιους λόγους έχει δίκιο. Η "πλειοψηφία" συνήθως σωπαίνει, καμιά φορά μουρμουρίζει «χμμμ…», διαβάζει εφημερίδα, βάζει ακουστικά ή εγκαταλείπει την αίθουσα συνεδριάσεων χωρίς να πει κουβέντα.  Κι όταν μετά η μειοψηφία κοπανάει τις πόρτες και φωνάζει ότι κάποιος πρέπει να την πάρει στα σοβαρά, οι άντρες του σπιτιού την κοιτάζουν σαν μια παράλληλη κοινωνική ομάδα που δεν μπορεί να ενταχθεί στο σύνολο.  Σας θυμίζει κάτι αυτό;

Οι περισσότεροι θα έλεγαν ότι μία γυναίκα με δυο γιους κι έναν σύζυγο αποτελεί «μειονότητα» στο σπιτικό της. Καθώς στέκει μόνη μεταξύ ανδρών, η αντίληψη που έχει για τον κόσμο περνά καθημερινά από εργαστηριακό έλεγχο: τα κουτιά της πίτσας είναι σκουπίδια και η θέση τους είναι στον σκουπιδοτενεκέ. Ποιος είναι ο φυσικός χώρος για τα άδεια σακουλάκια από φιστίκια, τις εφημερίδες, τα αθλητικά παπούτσια; Τα σιδερωμένα ρούχα τα ξεδιαλέγουμε πριν τα βάλουμε στα συρτάρια ή αρκεί να τα αφήσουμε δίπλα στο κρεβάτι; Τις κάλτσες τις φοράμε μια φορά και μετά τις πετάμε κάτω απ' την ντουλάπα;

Μια τέτοια αντίληψη ωστόσο, θα θέσει όντως τη γυναίκα στο περιθώριο της οικογενειακής κοινής τους ζωής και αυτό θα σημάνει την υιοθέτηση εκ μέρους της, του ρόλου του θύματος, που νοιάζεται για τις ανάγκες όλων αλλά κανείς για τις δικές της. Άραγε συμφέρει μια τέτοια αντίληψη; Συμφέρει να νιώθουμε μειονότητα; Υπάρχουν αλήθεια μειονότητες μέσα σε μια οικογένεια;

Τα άτομα που θα συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο (ανεξαρτήτως φύλου), θα υιοθετήσουν ρόλους και θα γίνουν οι ρόλοι τους. Η αδικία που θα κουβαλούν, θα τα εγκλωβίσει σε ένα λαθεμένο τρόπο σκέψης και σε μια στάση που τελικά θα τα απομακρύνει από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας ενώ η αρχική και πραγματική τους επιθυμία είναι η επικοινωνία. Είναι όμως η επιθυμία αυτή; Τι σημαίνει ένα τακτοποιημένο σπίτι και μια μητέρα-σύζυγος ικανοποιημένη που ο άνδρας και τα αγόρια του σπιτιού έκαναν δουλειές; Το μοίρασμα, η ευχαρίστηση και η αναγνώριση έρχονται μόνο με αυτόν τον τρόπο; Γιατί αν η απάντηση είναι  θετική τότε υπάρχει θέμα.

Με μια πρώτη επιφανειακή προσέγγιση θα λέγαμε ότι η προτίμηση του πιτσιρικά να παίξει με τον μπαμπά στο κρύο με αφτιά κατακόκκινα, συνιστά μια παραγκώνιση της μητέρας που το μόνο που θέλει είναι να το φροντίσει να μην κρυώσει. Άραγε αφήνει πρωτοβουλία στον πατέρα να φροντίσει ή εκείνη ξέρει πάντα καλύτερα; Γιατί αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε δεν έχει δικαίωμα να παραπονιέται ότι δεν την καταλαβαίνουν.

Μέσα σε ένα ζευγάρι, σημασία δεν έχει ποιος το κάνει καλύτερα αλλά πώς μπορούμε να μάθουμε ο ένας από τον τρόπο του άλλου. Γιατί να γκρινιάξουμε για τις δουλειές που δεν γίνονται και να μην προσκαλέσουμε με διαφορετικό τρόπο στο μοίρασμα; Ποιος θέλει άλλωστε να ακούει γκρίνια; Το παράπονο και η γκρίνια κάνουν τους ανθρώπους να φαίνονται μικρότεροι ψυχικά.

Η γυναίκα της οποίας ο γιος προτιμά το παιχνίδι με τον πατέρα, έχει να καμαρώσει πολύ και να υπερηφανευτεί για την καλή δουλειά που θα έχει κάνει, να μην πετάει δηλαδή τον πατέρα έξω από το σύστημα.Μπορεί  να βρει τρόπο να συμμετάσχει στο παιχνίδι τους αντί να στέκεται παρατηρήτρια και όλο αυτό να γίνει μια υπέροχη οικογενειακή στιγμή και επομένως μια ισχυρή παρακαταθήκη για το μέλλον των παιδιών τους.

Η εκπαίδευση των παιδιών σε δουλειές ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία και εισάγει τα παιδιά στην υπευθυνότητα όταν όμως αυτή η εκπαίδευση γίνεται με χαρά και εμπιστοσύνη και όχι με τη μορφή της στρατιωτικής πειθαρχίας ή καταναγκασμού. Κανείς δεν αρέσκεται να ακούει και να ακολουθεί οδηγίες και σίγουρα τα παιδιά που θα το κάνουν για να έχουν μια «μαμά» ευχαριστημένη, δεν θα έχουν εσωτερικεύσει την αναμενόμενη συμπεριφορά.

Μήπως τελικά εστιάζουμε σε άλλα πράγματα από το "μεταξύ" μας;

Μήπως μια μητέρα- σύζυγος που τα καταφέρνει χωρίς να γκρινιάζει είναι πολύ γοητευτική και για τον σύντροφο αλλά και για τα παιδιά της; Αν ο στόχος είναι η τάξη του σπιτιού και αποτελεί προσωπικό και μόνο στόχο και αφού η ίδια τα καταφέρνει, γιατί θα πρέπει να ζητάει αναγνώριση τραβώντας τους άλλους στο δικό της τρόπο; Έχουμε να εμπλουτιστούμε από τον διαφορετικό τρόπο του άλλου; Αν όχι τότε η στασιμότητα θα επέλθει πολύ γρήγορα μέσα μας αλλά και στη συντροφική σχέση. Γιατί η συζυγική σχέση δεν είναι απαραίτητα και συντροφική!

Σύντροφος είναι αυτός που σε νοιάζεται, σε αναδεικνύει, σε εμπλουτίζει και συμπορεύεται μαζί σου. Η σχέση είναι αμφίδρομη και συμπληρωματική!

Ναι όντως εμείς οι γυναίκες κάνουμε πάρα πολλά. Αλλά γιατί όχι; Γιατί όλα αυτά να μην τα καρπωνόμαστε ως ζωντάνια, κινητικότητα, μοίρασμα, στιγμές και θα πρέπει να τα νιώθουμε βάρος; Όλα είναι θέμα απόφασης και δέσμευσης στη ζωή! Τι ζωή θέλουμε! Τι άνθρωποι θέλουμε να είμαστε! Τι σχέσεις θέλουμε να έχουμε! Αν θέλουμε αληθινές και βαθιές σχέσεις πρέπει να μάθουμε να κοιτάζουμε πάνω από τα πράγματα. Αν έχουμε διαλέξει έναν άνθρωπο ως σύντροφο δεν μας επιτρέπεται να τον υποτιμάμε θεωρώντας τον ανίκανο να χειριστεί τα του σπιτιού. Αν θέλουμε χώρο πρέπει να μάθουμε να δίνουμε χώρο.

Μια γυναίκα που ναι, είναι κόρη κάποιων γονιών, αδελφή , σύζυγος, μητέρα, φίλη, επαγγελματίας μπορεί να ορίσει τη ζωή της και να ζει όμορφα! Και ασφαλώς μια τέτοια γυναίκα αποπνέει ερωτισμό γιατί η ίδια είναι ερωτική σε ό,τι κάνει και δεν περιμένει από τους άλλους να την εμπνεύσουν ή να της απαλύνουν την κούραση. Είναι λίγη μια τέτοια συμπεριφορά!  Μπορούμε και καλύτερα!

Με την συνεργασία της κας Μαρίας Τουλιάτου (ψυχολόγος - οικογενειακή θεραπεύτρια)

10 εύκολοι τρόποι για να αναθερμάνετε τον γάμο σας!

Συνηθίζατε να ψιθυρίζετε τρυφερά λόγια στ’ αυτί του, να είστε συνέχεια αγκαλιά και να βλέπετε τις αγαπημένες σας ταινίες, να μαγειρεύετε μαζί και να ταΐζετε ο ένας τον άλλον, ενώ τώρα μιλάτε μόνο για τη φροντίδα του παιδιού και για τα ρούχα του αλλά και τα … κατορθώματά του; Αν νομίζετε ότι το πάθος σας έχει εξατμιστεί μέσα στη ρουτίνα και την καθημερινότητα, ρίξτε μια ματιά στις προτάσεις μας για να ανανεώσετε τον ρομαντισμό σας. 

Η πατρότητα και η μητρότητα είναι διάσημη για το …κουκούλωμα του ρομαντισμού σε μία σχέση. Κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου της μητρότητας, οι λόγοι είναι εμφανείς – στερείστε τον ύπνο σας και υποφέρετε από τα σκαμπανεβάσματα των ορμονών σας. Το μωρό μονοπωλεί της προσοχής σας. Όμως  ακόμα και την περίοδο μετά τον απογαλακτισμό, δηλαδή όταν δεν είναι απαραίτητο οι μαμάδες να είναι συνέχεια πάνω από το παιδί τους, συχνά συνεχίζουν να αισθάνονται «παρατημένες» και ότι δεν έχουν άλλες υποχρεώσεις από το να φροντίζουν μόνο το μωρό τους, να εργάζονται, να μαγειρεύουν και να καθαρίζουν το σπίτι. Το αποτέλεσμα αυτών; Ο γάμος τους μοιάζει περισσότερο με την αλλαγή μιας βρόμικης πάνας, παρά με ρομαντική συμβίωση. 
Τα καλά νέα είναι ότι το πάθος μπορεί να υπάρχει όσο ζείτε και οι δύο μαζί, όμως δεν μπορείτε  να περιμένετε να γίνουν όλα  απλά και μόνα τους. Με θέληση και προσπάθεια από κοινού , θα καταφέρετε να είστε περήφανη για το γάμο σας, για τον σύντροφό σας, αλλά και τον εαυτό σας.

Να κάνετε αυτά που συνηθίζατε να κάνετε και περνάγατε καλά. 
Θυμηθείτε αυτά που κάνατε πριν μείνετε έγκυος, ή ακόμα και πριν παντρευτείτε. Ποια ήταν αυτά που κάνατε μαζί και περνάγατε καλά γελώντας σαν ζευγάρι; Είναι καιρός να τα ανακαλύψετε ξανά – και άλλα πολλά που δεν είχατε βρει παλιότερα. Αρχίστε να παίζετε με τα πόδια σας κάτω από το τραπέζι ξανά ή ξεθάψτε τα αγαπημένα σας CDs και χορέψτε μαζί όπου σας κάνει κέφι. Μην πάτε στα επαγγελματικά δείπνα που μπορείτε να αποφύγετε και προτιμείστε να μείνετε σπίτι οι δύο σας και να βρεθείτε πιο κοντά. Φιληθείτε σε κάθε ευκαιρία όπως άλλωστε κάνατε και παλιά.

Αφιερώστε χρόνο ο ένας για τον άλλο- κάντε πράγματα μαζί. 
Αν καταγράψετε κάπου τι έχετε κάνει από την ώρα που ξυπνήσατε θα εκπλαγείτε από τις πόσες πολλές ώρες σπαταλάτε σε ανούσια πράγματα, όπως το να ψάχνετε άσχετα πράγματα στο διαδίκτυο. Να θυμάστε πως όλοι μας έχουμε εικοσιτέσσερις ώρες την ημέρα – το πώς θα τις διαθέσουμε κάνει τη διαφορά. Προσπαθήστε να εξοικονομήσετε λίγο χρόνο, ακόμα και αν δεν ξεπερνάει μερικά λεπτά, για να μιλήσετε και να επανασυνδεθείτε. Ακόμα και αν πηγαίνετε στην καφετέρια ης γειτονιάς σας ή και στο γυμναστήριο μαζί, βοηθάει στο να δεθείτε και άλλο και να τονώσετε τη σχέση σας.

Μην παραμελείτε τη σεξουαλική σας ζωή. 
Η σεξουαλική ζωή ενός ζευγαριού είναι σημαντικό βαρόμετρο για τη σχέση. Είναι εκείνες οι ιδιωτικές, μοναδικές στιγμές που δύο άνθρωποι που αγαπιούνται, γίνονται ένα και μοιράζονται τις σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους. Είναι οι στιγμές που οι παρεξηγήσεις λύνονται χωρίς καν να κουβεντιαστούν, που ο θυμός καταλαγιάζει και η σωματική κόπωση μοιάζει αμελητέα και αδιάφορη. Το ζευγάρι, λοιπόν, επιβάλλεται να φροντίζει τη σεξουαλική του ζωή γιατί δένεται ακόμα περισσότερο, τονίζει την εμπιστοσύνη αλλά και την επιβεβαίωση μέσα στη σχέση και απομακρύνει τον κίνδυνο της απιστίας. Ακόμα κι όταν υπάρχουν παιδιά, οικονομικά προβλήματα ή σωματική κόπωση, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείτε αυτά τα “εμπόδια” σαν δικαιολογίες και να αναβάλλετε τη συνεύρεση με τον σύντροφό σας. Η ένωσή σας θα σας τονώσει ψυχολογικά και θα σας γεμίσει με δύναμη και αισιοδοξία, άρα και με μεγαλύτερη ενέργεια και αποτελεσματικότητα στην καθημερινότητά σας.

Επιδιώξτε τη σωματική επαφή χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει σεξ.
Σύμφωνα με την κα Αναστασία Φρόντζου – Χρηστίδη «Μην διστάζετε να εκδηλώσετε την τρυφερότητά σας με αγγίγματα και χάδια. Δεν είναι απαραίτητο, αυτά πάντα να οδηγούν σε σεξουαλική επαφή. Ένας τέτοιος συσχετισμός θα ήταν ατυχής, θα σας κούραζε, θα σας άγχωνε και πιθανώς θα σας εκνεύριζε. Ένα άγγιγμα στην πλάτη, ένα χάιδεμα στα μαλλιά ή μια αγκαλιά μπορούν να πουν πολύ περισσότερα από τα λόγια. Ακόμα κι όταν γύρω υπάρχει κόσμος και το ζευγάρι δεν μπορεί να πει πολλά, αυτές οι, σχεδόν αόρατες, κινήσεις, “φωνάζουν”: εγώ είμαι εδώ για σένα, σε σκέφτομαι και σ’ αγαπώ ακόμα κι όταν δεν είμαστε μόνοι μας, ακόμα κι όταν μας απασχολούν κι άλλα πράγματα!»

Φροντίστε την εμφάνισή σας ακόμα και μέσα στο σπίτι. 
Το ότι είστε παντρεμένη δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να παραμελήσετε την εμφάνισή σας. Το να φροντίζετε, η εικόνα που βλέπει ο άλλος να είναι περιποιημένη και –γιατί όχι- ποθητή, σημαίνει ότι σέβεστε στον εαυτό σας, τον άλλον αλλά και τη σχέση σας. Φυσικά, δεν εννοούμε πως αυτό θα πρέπει να γίνει εμμονή κι αυτοσκοπός, αλλά καλό είναι να υπάρχει μια μικρή … έννοια για το τι βλέπει ο άλλος απέναντί του. Δεν χρειάζεται να είστε βαμμένη μέσα στο σπίτι και να κυκλοφορείτε με ψηλοτάκουνα (αυτό θα ήταν αφύσικο και θα μαρτυρούσε ανασφάλεια) αλλά ούτε και να είστε εντελώς ατημέλητη. Αυτά, βέβαια, ισχύουν και για τους άντρες, οι οποίοι, όπως έχει παρατηρηθεί, συνηθίζουν να κάνουν πολλές εκπτώσεις στην εμφάνισή τους μέσα στο σπίτι, μετά το γάμο!

Μάθετε να διαφωνείτε και όχι να τσακώνεστε! 
Το ότι αγαπιέστε και παντρευτήκατε, δεν σημαίνει ότι θα έχετε πάντα την ίδια γνώμη για όλα τα θέματα. Επίσης, το ότι, αρκετά συχνά, θα έχετε διαφορετική άποψη, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν ταιριάζετε, ότι κακώς παντρευτήκατε και ότι … πρόκειται να χωρίσετε. Αρκεί, βέβαια, τα θέματα για τα οποία δεν συμφωνείτε, να μην είναι μείζονος σημασίας (πχ θέμα ειλικρίνειας, πίστης κλπ). Αυτό, όμως, που είναι εξαιρετικά σημαντικό και αρκετά ζευγάρια παραβλέπουν είναι η ανάγκη να μάθουν την “τέχνη” να διαφωνούν. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να βλέπουν με ωριμότητα τις διαφωνίες τους, να σέβονται τη γνώμη του άλλου αλλά και να υπερασπίζονται το δικαίωμά του να την εκφράζει πολιτισμένα, όποια κι αν είναι αυτή. Έτσι, το ζευγάρι θα βγαίνει πάντα κερδισμένο, ηεπικοινωνία τους θα είναι μοναδική  και η σχέση θα έχει περισσότερες πιθανότητες να … αναθερμανθεί μετά από κάθε διαφωνία.

Αποδράστε με τον σύντροφό σας. 
Πολλά ζευγάρια, βάζουν τα παιδιά τους μπροστά από τον γάμο τους χωρίς καν να το αντιληφθούν. Αν εσείς και ο σύζυγός σας ανταλλάζετε καθημερινά τα νέα του νοικοκυριού και δεν έχετε τίποτε άλλο να συζητήσετε, τότε είσαστε ένα από αυτά. Ζητήστε ευγενικά από τους γονείς ή τα πεθερικά σας να σας  κρατήσουν τα παιδιά και εκμεταλλευθείτε ένα Σαββατοκύριακο για να αποδράσετε από όλους και όλα κάθε έναν ή δύο μήνες. Αν το κανονίζετε από πριν, και μόνο αυτή η διαδικασία θα σας διώξει το στρες. Να θυμίζετε στον εαυτό σας  ότι όχι μόνο δεν πειράζει να είσαστε μακριά, πού και πού, από τα παιδιά σας, αλλά αντίθετα, κάτι τέτοιο, θα είναι μάλιστα και πολύ ευεργετικό για την ψυχολογία των παιδιών. Παιδιά και γονείς δεν θα πρέπει να είναι προσκολλημένοι μεταξύ τους. Το ζευγάρι έχει ανάγκη να περνά μόνο του χρόνο, ώστε να ανανεώσει τις δυνάμεις του και τη διάθεσή του και να επιστρέψει πιο ευδιάθετο στα παιδιά του.

Βρείτε τα ενδιαφέροντα του συζύγου σας και κάντε του χατίρια.
Η καλή επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι, προϋποθέτει εκατέρωθεν ενδιαφέρον για τις επιθυμίες και τα ενδιαφέροντα του άλλου. Ζητήστε του να σας πει τι τον κάνει να νιώθει ωραία (πχ πρωινό στο κρεβάτι, να παρακολουθήσει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα με τους φίλους του, να πάει σε μια έκθεση αυτοκινήτου κλπ) και κάντε του τα χατίρια που και που.

Πείτε κι εσείς σ’ εκείνον τι σας ευχαριστεί. 
Μην περιμένετε τον άλλο να μαντέψει τις επιθυμίες σας. Με όμορφο τρόπο, δηλαδή χωρίς γκρίνια και υπονοούμενα, καθοδηγήστε τον. Μιλήσετε ανοιχτά  στον σύντροφό σας για το τι σας δίνει χαρά, τι σας ξεκουράζει και τι σας ευχαριστεί. Σεβαστείτε την πιθανή αδυναμία του να σας τα προσφέρει… όλα και ευχαριστήστε τον για την κατανόηση, την καλή του προαίρεση να σας κάνει ευτυχισμένη και την εκδήλωση της αγάπης του.

Αποφύγετε την … αυτοεκπληρούμενη προφητεία! 
Δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που πιστεύουν πως “ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα”. Το παράδοξο είναι πως αυτά τα ζευγάρια, τελικά επιλέγουν να προχωρήσουν σε γάμο. Όμως, το μέλλον αυτών των γάμων συνήθως είναι δυσοίωνο, κι αυτό, εξ αιτίας ενός ψυχολογικού φαινομένου, γνωστό ως “αυτοεκπληρούμενη προφητεία”. Σύμφωνα με αυτή, ο άνθρωπος που πείθει τον εαυτό του πως κάτι που τον αφορά είναι αρνητικό (χωρίς να έχει λόγους να το κάνει), τελικά, υποσυνείδητα οδηγεί τον εαυτό του στο να λειτουργήσει έτσι, ώστε να επιβεβαιώσει την αρχική του πρόβλεψη-προφητεία, ότι δηλαδή αυτό που του συμβαίνει είναι αρνητικό. Στην περίπτωσή μας, αυτός που πιστεύει πως στον γάμο δεν υπάρχει ενδιαφέρον και πάθος, πείθει τελικά τον εαυτό του και υποσυνείδητα τον οδηγεί να συμπεριφέρεται τουλάχιστον αδιάφορα. Έτσι, τη σχέση … επισκέπτεται η ρουτίνα, η κούραση και ο εκνευρισμός. Το ζευγάρι περνάει κρίση και τα θεμέλια του γάμου κλυδωνίζονται. Γι’ αυτό πάντα να θυμάστε πως πρέπει να σκέφτεστε θετικά και αισιόδοξα για το γάμο σας για να μην προκαλέσετε από μόνοι σας αυτά που φοβάστε!

Με την συνεργασία της  κας Αναστασίας Φρόντζου-Χρηστίδη (σύμβουλος σχέσεων παιδιού & οικογένειας)

Έτσι θα μεγαλώσετε υπεύθυνα παιδιά!

Το «να είσαι οικογένεια» έχει δύο όψεις. Από την μία μεριά, κάθε μέλος, μικρό και μεγάλο, βρίσκει δύναμη και προστασία μέσα στην οικογένεια, από την άλλη μεριά όμως, όλοι, παιδιά και γονείς, οφείλουν να συνεισφέρουν εξίσου, με τον τρόπο και τις ικανότητες του ο καθένας, στην ομαλή λειτουργία της.

Η οικογένεια μάς χρειάζεται όλους για να λειτουργήσει σωστά. Από τις πιο μικρές λεπτομέρειες, όπως είναι οι καθημερινές δουλειές και τα διάφορα καθήκοντά, μέχρι τις σωστές συναισθηματικές σχέσεις. Έτσι τα παιδιά παίρνουν σπουδαία εφόδια για την ζωή τους. Εσείς, λοιπόν, πρέπει να τους δώσετε κίνητρα για να συμμετάσχουν στην ζωή της οικογένειαςκαι να νιώθουν ενεργά μέλη, αλλά και να βρίσκεστε δίπλα τους καθώς μεγαλώνουν, δείχνοντάς τους τα όρια και φυσικά την αγάπη σας.

Γιατί ζητάμε «λίγα» από τα παιδιά μας; 
Τα παιδιά είναι κοινωνικά όντα. Ακόμη και αν καμιά φορά αντιδρούν, στην πραγματικότητα τους αρέσει να παίζουν ρόλους βοηθού. Όλα τα παιδιά έχουν την ανάγκη να νιώθουν ότι είναι αναμενόμενη η συνεισφορά τους στο σπίτι, παρότι σήμερα οι περισσότεροι γονείς δεν ζητάμε πολλά πράγματα από τα παιδιά μας. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι, όταν εργάζονται και οι δυο γονείς, το βράδυ, αγχωμένοι και κατάκοποι όπως είναι, το μόνο που θέλουν είναι να περάσουν καλά όλοι μαζί, όχι να μάθουν στα παιδιά τους όρια και πειθαρχία. Και καθώς έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε,  όλοι προσπαθούμε να τα προστατεύσουμε από το δικό μας στρες,  με αποτέλεσμα να γινόμαστε υπερβολικά ενδοτικοί. Πολλές φορές όμως συμβαίνει και το αντίθετο: ότι δηλαδή οι γονείς ακριβώς επειδή είναι κουρασμένοι γίνονται πιο απαιτητικοί ή πιεστικοί και αντί να περνάνε ουσιαστικό χρόνο με την οικογένεια, τον εξαντλούν σε παρατηρήσεις ή τους αναθέτουν δραστηριότητες για να τα απασχολήσουν κερδίζοντας λίγο χρόνο «ελεύθερο» για εκείνους. Η «αλήθεια» βρίσκεται κάπου στην μέση. 

Όμως, όταν ζητάμε λιγότερα από τα παιδιά, δεν τα προστατεύουμε! Πολλοί γονείς θεωρούν ότι όταν αφήνουν τα παιδιά να κάνουν τις επιλογές τους από νωρίς, τα ετοιμάζουν για να εκφράσουν την ατομικότητά τους και να διακριθούν στην ανταγωνιστική κοινωνία που ζούμε. Λάθος! Το παιδί που έχει μάθει να σέβεται κάποια όρια και ξέρει ότι υπάρχουν κάποιες σαφείς προσδοκίες από αυτό, αργότερα θα είναι πιο ικανό να επιλύει τα προβλήματά του.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο οι γονείς ζητάμε ελάχιστα πράγματα από τα παιδιά μας είναι η απουσία της ευρύτερης οικογένειας. Χωρίς την επαφή με τους παππούδες, γιαγιάδες ή άλλα μέλη της οικογένειας, χάνονται τόσο οι προσδοκίες όσο και οι πολιτισμικές αξίες.  

Κατανέμετε υποχρεώσεις 
Ο ρόλος του γονιού συνεπάγεται ενεργή συμμετοχή στην ζωή των παιδιών, όχι μόνο ενθαρρύνοντάς τα ή παίζοντας μαζί τους, αλλά καιεπιβάλλοντάς τους πειθαρχεία, διδάσκοντας και καθοδηγώντας τα, χωρίς να ακούγεται αυστηρό όλο αυτό!  

- Ένας έξυπνος τρόπος για να δίνετε κίνητρα στα παιδιά να αναλαμβάνουν καθήκοντα μέσα στο σπίτι είναι να καθιερώσετε τακτικές εβδομαδιαίες οικογενειακές συναντήσεις, όπου θα παρουσιάζετε μια λίστα με όλες τις δουλειές που πρέπει να γίνουν για να λειτουργήσει σωστά το σπίτι. Ο καθένας μπορεί να αναλάβει τις δουλειές που προτιμά. Οι υπόλοιπες θα μοιραστούν ισορροπημένα σε όλους (ανάλογα με την δυνατότητα του καθενός), γνωρίζοντας εξαρχής ότι κανείς δεν θα κάνει επ’ άπειρον κάποια αγγαρεία  που απεχθάνεται, γιατί οι υποχρεώσεις θ’ αλλάζουν εκ περιτροπής.

- Στην συνέχεια ορίστε τον χρόνο που έχει κανείς στην διάθεσή του για να κάνει μια  συγκεκριμένη δουλειά και την «ποινή» που θα συνεπάγεται η μη εκτέλεσή της. Ασφαλώς, αυτές είναι αποφάσεις που πρέπει να παίρνετε ομαδικά και όχι να τις ανακοινώνετε εσείς υπό μορφή διαταγών.  

- Όλα τα μέλη της οικογένειας οφείλουν να τηρούν τις αποφάσεις της ομάδας. Μπορεί μέρος της ανταμοιβής των παιδιών να είναι το χαρτζιλίκι, αλλά η πραγματική ανταμοιβή τους είναι η συμμετοχή στην οικογένεια και η περηφάνια ότι έχουν αναλάβει κάποιες ευθύνες. Αυτή η αίσθηση της αφοσίωσης και της ευθύνης του απορρέει από την συμμετοχή στην οικογενειακή ζωή, σύντομα επεκτείνεται και στις κοινωνικές επαφές. Και αυτό γιατί όταν το παιδί ασχολείται, ακόμα και καθημερινά, με δουλειές που χρειάζονται να γίνουν για να λειτουργεί ομαλά το σπίτι τους, μαθαίνουν τι σημαίνει να είσαι ενεργό μέλος ενός κοινωνικού συνόλου και να προσφέρεις σε μια κοινωνική ομάδα.

Ένα παιδί που θα το έχουν νοιαστεί είναι σε θέση να νοιαστεί τους άλλους και, αφού μάθει πώς να τηρεί κάποια απαραίτητα όρια, θα γίνει κάποιος που θα προκαλεί το θαυμασμό των άλλων. Όλες αυτές οι ιδιότητες (ενσυναίσθηση, φροντίδα, τρυφερότητα και αυτοπειθαρχεία) μας ενσταλάζονται τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, μέσα από το πλαίσιο της οικογένειας. Η εκπαίδευση αυτή προετοιμάζει τα παιδιά για να δημιουργήσουν σχέσεις με τους συνομηλίκους τους και να πάρουν τις αποφάσεις τους, οι οποίες δεν θα είναι απαραίτητα αποτέλεσμα της πίεσης και της επιρροής των συνομηλίκων. Τα παιδιά μαθαίνουν κυρίως μέσω της ταύτισης με τους γονείς τους και της μίμησης της συμπεριφοράς τους. Επομένως, όταν συμμετέχετε ενεργά στην συναισθηματική ζωή του παιδιού σας, θα του δώσετε το κίνητρο, σε οποιαδήποτε ηλικία να επιδιώκει την επιδοκιμασία σας. 

Με την συνεργασία της κας Μαρίας Τουλιάτου (ψυχολόγος – οικογενειακή θεραπεύτρια)

Στρες στην εγκυμοσύνη: Πόσο επικίνδυνο είναι για το μωρό;

Πόσο κακό μπορεί να κάνει το δικό μας στρες κατά τη διάρκεια τηςεγκυμοσύνης στο μωρό μας;
Όπως μας διαβεβαιώνουν Αμερικανοί επιστήμονες στην έγκυρη επιστημονική επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» (PNAS), οι έγκυες γυναίκες που νιώθουν έντονο στρες μπορεί να το κληρονομούν στα μωρά τους, μειώνοντας την ποσότητα μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται OGT (O-GlcNAc transferase).

Η πρωτεΐνη αυτή είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη του εγκεφάλου του μωρού. Η σχετική μελέτη έγινε σε ποντίκια και έδειξε πως η εν λόγω πρωτεΐνη επηρεάζει περισσότερα από 370 γονίδια του αναπτυσσόμενου εγκεφάλου. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ισχύει και για τους ανθρώπους. Πολλά από αυτά τα γονίδια παίζουν ρόλο σε λειτουργίες απαραίτητες για τη νευρολογική ανάπτυξη, όπως η χρήση ενέργειας, η πρωτεϊνική ρύθμιση και η δημιουργία νέων συνδέσεων μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων.

«Σχεδόν όλα όσα βιώνει μια γυναίκα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης αλληλεπιδρούν με τον πλακούντα και μέσω αυτού φθάνουν έως το έμβρυο», δήλωσε η δρ Τρέισι Μπέιλ, νευροεπιστήμονας στο Τμήμα Ζωικής Βιολογίας της Κτηνιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια.

«Η έρευνά μας αποκάλυψε έναν δείκτη, ο οποίος δείχνει ότι η μητέρα βιώνει έντονο στρες». Οι ερευνητές μελέτησαν θηλυκά ποντίκια τα οποία εκτέθηκαν κατά την πρώτη εβδομάδα της κυοφορίας τους σε στρεσογόνους παράγοντες, όπως η μυρωδιά μιας αλεπούς ή άγνωστοι ήχοι. Όπως διαπίστωσαν, στον πλακούντα αυτών των ποντικιών υπήρχαν χαμηλότερα επίπεδα της πρωτεΐνης OGT απ’ ό,τι στον πλακούντα ποντικιών που δεν είχαν εκτεθεί σε στρεσογόνους παράγοντες.

Η συγκεκριμένη πρωτεiνη ήταν ιδιαιτέρως χαμηλή στον πλακούντα των αρσενικών εμβρύων, σε σύγκριση με τα επίπεδά της στον πλακούντα των θηλυκών.

Οι ερευνητές εικάζουν ότι η πρωτεΐνη OGT δρα προστατευτικά για τον εγκέφαλο στη διάρκεια της κύησης. Δεδομένου, όμως, ότι τα επίπεδά της φαίνεται πως εξ αρχής είναι μειωμένα όταν κυοφορεί μια γυναίκα αγόρι, η περαιτέρω μείωσή τους λόγω του στρες της μπορεί να είναι ακόμα πιο επιζήμια για τα μωρά, τονίζουν.