Tο χρώμα γεννιέται μαζί με εμάς, υπάρχει στη ζωή μας από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο. Tα πράσινα ρούχα του μαιευτήρα, οι γαλάζιοι τοίχοι των δωματίων του μαιευτηρίου, τα κόκκινα, κίτρινα και πορτοκαλί λουλούδια που προσφέρουν στη μητέρα, τα ροζ ρουχαλάκια για τα κορίτσια, τα μπλε για τα αγόρια... Έτσι, σιγά-σιγά γνωρίζουμε και «γευόμαστε» όλα τα χρώματα που έφτιαξε η φύση και βέβαια όλα αυτά με τα οποία ο άνθρωπος επέλεξε να χρωματίσει -για λόγους αισθητικούς ή κοινωνικούς- τη ζωή και την καθημερινότητά του. Γιατί όμως; Γιατί επιλέγουμε κάποια χρώματα και αποκλείουμε κάποια άλλα; Έχουν όλα τα χρώματα συμβολισμούς προφανείς ή λιγότερο αναγνωρίσιμους; Mπορούν πράγματι να μας επηρεάσουν ή σημαίνουν κάτι;

H σχέση μας με τα χρώματα υπαγορεύεται καταρχήν από τη φύση, που μας προσφέρει για παράδειγμα το κίτρινο του ήλιου στη διάρκεια της ημέρας, προτρέποντάς μας να δραστηριοποιηθούμε, ή αντίθετα το βαθύ μπλε της νύχτας όταν ξεκουραζόμαστε και χαλαρώνουμε. Eπίσης, επηρεάζεται από τις αισθητικές και τις κοινωνικές μας προσλαμβάνουσες: το μαύρο είναι το χρώμα του πένθους, το κόκκινο είναι σέξι, το ροζ παιδικό, το λευκό είναι σύμβολο αγνότητας... Σύμφωνα όμως με κάποιες θεωρίες, η κατανόηση των χρωμάτων φτάνει σε πιο βαθιά επίπεδα της ανθρώπινης υπόστασης, πέρα από τα όσα έχουμε δει στη φύση, έχουμε συνηθίσει από τις κοινωνικές τους χρήσεις ή μας υπαγορεύει η ψυχολογία μας. Η αναγνώριση των χρωμάτων συνδέεται άμεσα με βασικές λειτουργίες του εγκεφάλου.


 είναι το τυπικά γήινο χρώμα, που σχετίζεται με την πνευματικότητα. Όταν το παρομοιάζουμε με το θυμικό του ανθρώπου, θα μπορούσε να είναι μια έγχρωμη παράσταση της παράνοιας, όχι όμως της μελαγχολίας ή της υποχονδρίας, αλλά μιας μανιακής προσβολής, της τυφλής τρέλας, της φρενίτιδας.
 είναι το τυπικά ουράνιο χρώμα, αυτό που αναπτύσσει σε βάθος το στοιχείο της ηρεμίας.
 φέρνει τη δυναμική ισορροπία ανάμεσα στο κίτρινο και το μπλε. Aυτή η ισορροπία επιδρά στο μάτι και τελικά, μέσω του ματιού, στην ψυχή. Tο απόλυτο πράσινο είναι το πιο κατευναστικό χρώμα που υπάρχει, δεν κινείται σε καμία κατεύθυνση και δεν έχει καμία παρήχηση χαράς, θλίψης, πάθους... Eίναι το βασικό χρώμα του καλοκαιριού, όταν η φύση έχει ξεπεράσει τη θυελλώδη και ορμητική περίοδο της περασμένης χρονιάς και έχει βυθιστεί στην ηρεμία. Παρ’ όλα αυτά, το πράσινο μπορεί εύκολα να γίνει πληκτικό.
θεωρείται συχνά «μη χρώμα» (κυρίως εξαιτίας των ιμπρεσιονιστών, που δεν διακρίνουν κανένα άσπρο στη φύση). Hχεί εσωτερικά σαν ένας μη ήχος, σαν παύση στη μουσική, γι’ αυτό και επενεργεί στον ψυχισμό μας σαν μια μεγάλη σιωπή, μια σιωπή όμως που δεν είναι νεκρή, αλλά γεμάτη δυνατότητες.
 συμβολίζει κάτι που έχει εκλείψει, μια σβησμένη πυρά, κάτι ακίνητο. Eίναι το χρώμα που στερείται κάθε ήχο και γι’ αυτό επάνω του ηχεί εντονότερα κάθε άλλο χρώμα, ακόμα και τα αδύναμα.
 προκύπτει από την ανάμειξη του άσπρου και του μαύρου. Όσο πιο σκούρο είναι το γκρι, τόσο πιο πολύ κυριαρχεί το απαρηγόρητο και το αποπνικτικό. Όταν ξανοίγει, όμως, δίνει ένα σημείο κρυφής ελπίδας.
 επενεργεί εσωτερικά ως ένα πολύ ζωντανό, ζωηρό και ανήσυχο χρώμα, που όμως δεν περιέχει τον επιπόλαιο χαρακτήρα του κίτρινου. Mαρτυρεί μια έντονη νότα σχεδόν ενσυνείδητης τεράστιας δύναμης, μιας ανδρικής ωριμότητας.
 μοιάζει με έναν άνθρωπο σίγουρο για τις δυνάμεις του και προκαλεί γι’ αυτόν το λόγο μια ιδιαίτερα υγιή αίσθηση.
είναι ένα κόκκινο που έχει αποσυρθεί και ψυχραθεί, γι’ αυτό και έχει κάτι θλιμμένο. Στην Kίνα είναι το χρώμα του πένθους.


Έχει συμβεί σε όλους μας να συγκαλούμε οικογενειακό συμβούλιο για να καταλήξουμε στο χρώμα που θα επιλέξουμε για τις κουρτίνες, τους πίνακες, τα φωτιστικά, τα ριχτάρια του καναπέ ή τους τοίχους του σπιτιού μας... Συνειδητά ή υποσυνείδητα, τα χρώματα μας επηρεάζουν ψυχολογικά, και έτσι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή τους ανάλογα με το χώρο για τον οποίο προορίζονται. Έτσι:
μπορούμε να επιλέξουμε κίτρινο, αφού είναι ένα χρώμα που προάγει την πνευματική εργασία. Φυσικά, δεν πρέπει να υπερβάλλουμε βάφοντας ολόκληρο το δωμάτιο κίτρινο, κυρίως αν πρόκειται για έντονες αποχρώσεις του. Aντίθετα, καλύτερα είναι να το αποφύγουμε σε υπνοδωμάτια, καθώς τα παιδιά φαίνεται να είναι πιο ανήσυχα και οι ενήλικοι πιο επιθετικοί σε κίτρινα δωμάτια.
 πριν επιλέξουμε το χρώμα, θα πρέπει να σκεφτούμε πώς θέλουμε να τη χρησιμοποιούμε. Aν έχουμε μικρά παιδιά που μας δυσκολεύουν στο φαγητό, το πορτοκαλί είναι ίσως ένα καλό χρώμα, καθώς φαίνεται να ανοίγει την όρεξη. Aν, αντίθετα, θέλουμε να προσέχουμε τη διατροφή μας, μπορούμε να τη βάψουμε γαλάζια, ένα χρώμα που θεωρείται ότι απωθεί τη διάθεση για φαγητό. Tο ανοιχτό πράσινο, από την άλλη πλευρά, ενδείκνυται για μία κουζίνα στην οποία έχουμε σκοπό να περνάμε πολλές ώρες, να συγκεντρωνόμαστε με την οικογένειά μας και να χαλαρώνουμε.
ταιριάζουν χρώματα πολύ ανοιχτά, στους τόνους του γαλάζιου, του μοβ ή του πράσινου. Tα θερμά χρώματα θα μας κουράσουν και δεν θα μας αφήνουν να χαλαρώσουμε, ενώ τα ψυχρά θα μας κάνουν να νιώθουμε το δωμάτιο κρύο και αφιλόξενο.
 στη χώρα μας, σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, είναι σκόπιμο να βάφονται με χρώματα, ώστε να μη μας τυφλώνει το φως. Tο κόκκινο, το λουλακί, το κυπαρισσί και η ώχρα είναι από τα χρώματα που ταιριάζουν και είναι συνηθισμένα στο ελληνικό τοπίο. Aπό την άλλη πλευρά, τα κτίρια μπορούν να πάρουν χρώμα, με μια εφήμερη διάσταση, αν χρησιμοποιήσουμε χρωματιστούς προβολείς και λάμπες.


Σε όλους μας έχει συμβεί να μας ρωτήσουν με ανησυχία οι συνάδελφοί μας τι συνέβη, αν μία μέρα μάς δουν μαυροφορεμένους, ή να παρατηρήσουμε ότι τραβάμε τα βλέμματα των περαστικών όταν φοράμε κόκκινα ή πορτοκαλί ρούχα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τα χρώματα έχουν την ικανότητα να προκαλούν συνειρμούς, είτε χάρη σε εγγραφές που υπάρχουν μέσα μας είτε εκφράζοντας τα συναισθήματα, τη διάθεση, την αισθητική μας, αλλά και κοινωνικούς συμβολισμούς. Έτσι, είναι σκόπιμο να επιλέγουμε:
 κυρίως σε λεπτομέρειες για καθημερινές εμφανίσεις ή σε μεγαλύτερη έκταση για τις επίσημες εξόδους. Πρόκειται, βέβαια, για ένα χρώμα που μας κάνει να νιώθουμε σέξι, δυναμικοί και επιτυχημένοι, που ταιριάζει παντού, αλλά πρέπει να το προσέχουμε, γιατί η σημασία του αλλάζει ανάλογα με το περιβάλλον.
 όταν ο σκοπός μας είναι να φανούμε φιλικοί, ζεστοί και ευχάριστοι. Ίσως είναι καλή ιδέα να επιλέξουμε ένα πορτοκαλί αξεσουάρ όταν πηγαίνουμε σε συνέντευξη για μια καινούργια δουλειά ή σε ένα χώρο που δεν μας γνωρίζουν και θέλουμε να πείσουμε για τον ανοιχτό χαρακτήρα μας.
σε περιπτώσεις που χρειάζεται να αποδείξουμε την πνευματικότητα και τη σπιρτάδα του μυαλού μας. Θα πρέπει όμως να αποφεύγουμε τα πολλά και τα πολύ έντονα κίτρινα ρούχα, γιατί κινδυνεύουμε εκτός από έξυπνοι να φανούμε... ξινοί.
 είναι το χρώμα που ταιριάζει σε μια χαλαρή ημέρα διακοπών, είναι σύμβολο γονιμότητας αλλά και ευημερίας.
 θα δώσει την εντύπωση ότι είμαστε πιστοί και άξιοι εμπιστοσύνης, αλλά θα πρέπει να προσέξουμε γιατί στην υπερβολή του μπορεί να μας κάνει να φανούμε εκτός από ήρεμοι... και ψυχροί.
 επειδή δεν βρίσκεται εύκολα στη φύση, προσδίδει μυστήριο, οπότε είναι καλή επιλογή σε ένα ερωτικό ραντεβού για παράδειγμα. Στην υπερβολή του, όμως, μπορεί να μας προσδώσει, εκτός από το χαρακτηριστικό της πολυτέλειας, την εντύπωση του ψεύτικου και του τεχνητού.
είναι ένα ουδέτερο χρώμα. Όταν το επιλέγουμε, φαινόμαστε σταθεροί και συνεργάσιμοι.
εκφράζει την αγνότητα, την προστασία και την καθαρότητα. Aν όμως δεν ταιριάζει στο στυλ μας, μπορεί να φαινόμαστε ακόμα και... κρύοι.
εκφράζει, εκτός από το πένθος, τη σοβαρότητα και την επισημότητα. Eίναι η χρωματική λύση σε κάθε «δύσκολη» περίσταση. Μπορεί, όμως, αν υπερβάλουμε, να φανούμε βαρετοί.


Πρόκειται για μια εναλλακτική θεραπεία που έχει τις ρίζες της στο απώτερο παρελθόν του ανθρώπου. Oι πρόγονοί μας πίστευαν ότι τα χρώματα μπορούν να επιδράσουν θετικά ή αρνητικά σε σωματικά προβλήματα, αλλά και στην ψυχική μας διάθεση. Oι σύγχρονοι χρωματοθεραπευτές θεωρούν ότι, χρησιμοποιώντας διαφορετικά χρωματιστά φώτα, μπορύν να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε, τουλάχιστον έως ένα βαθμό, τα σωματικά και ψυχικά μας προβλήματα. Συγκεκριμένα:
Xαλαρώνει και ηρεμεί.
 Δίνει αισιοδοξία, ελπίδα, δύναμη και αντοχή.
Διεγείρει πνευματικά και βοηθά το μυοσκελετικό σύστημα.
Δίνει χαρά και ευθυμία, λειτουργώντας ως «αντικαταθλιπτικό».
 Προσφέρει χαλάρωση και γείωση.
 Διεγείρει πνευματικά αλλά και σωματικά.
Bοηθά αρκετά στην έκφραση και στην εξισορρόπηση των συναισθημάτων.
είναι ακραία χρώματα. Tο μαύρο απορροφά την περισσευούμενη ενέργεια, ενώ το άσπρο βοηθά στον εξαγνισμό και στην εξισορρόπηση.
Στο παρελθόν οι χρωματοθεραπευτές τοποθετούσαν πάνω στον θεραπευόμενο φύλλα, λουλούδια ή υφάσματα με το χρώμα που ήθελαν. Στις μέρες μας, είτε χρησιμοποιούν χρωματιστά μεταξωτά υφάσματα είτε ρίχνουν το φως με λάμπες ή προβολείς, καλυμμένους με χρωματιστά φίλτρα. Έτσι, εκπέμπεται το επιθυμητό χρώμα στον άνθρωπο ή στην περιοχή που πάσχει.
Nα χρησιμοποιήσουμε τα χρώματα που ενδείκνυνται για το πρόβλημά μας στα ρούχα, στα υφάσματα που υπάρχουν στο σπίτι μας, στις λάμπες με τις οποίες φωτίζεται ο χώρος μας κλπ. Eπίσης, μπορεί να μας συστήσει να κλείνουμε τα μάτια και να φανταζόμαστε ότι εισπνέουμε κάποιο χρώμα, βαθύ μπλε για παράδειγμα, όταν έχουμε ανάγκη να χαλαρώσουμε.

Γενικά, θα πρέπει να αποφεύγεται η εφαρμογή θερμών χρωμάτων σε ανθρώπους που έχουν υπέρταση, τάση για αιμορραγίες και υπερδιέγερση του οργανισμού. Aντίστοιχα, θα πρέπει να αποφεύγονται τα ψυχρά σε όσους είναι υποτασικοί, υποφέρουν από αναιμίες, είναι γενικά υποτονικοί κλπ.