Μήπως είμαστε μισογύνηδες;

Η γυναίκα είναι το ωραίο φύλο, όλοι μας, άντρες και γυναίκες, θαυμάζουμε μια γυναίκα όμορφη, δυναμική και επιτυχημένη ή μήπως όχι όλοι μας; Γιατί η γυναίκα για ένα μεγάλο μερίδιο του πληθυσμού εν έτει 2015 πέραν από το ωραίο φύλο είναι και το αδύναμο, το πονηρό, το ανήθικο κ.λ.π.

Ο μισογυνισμός είναι ένα φαινόμενο, ένα είδος σεξισμού, που υπήρχε στις ανθρώπινες κοινωνίες ανέκαθεν, μόνο που μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες θα μπορούσε κανείς να δικαιολογήσει την ύπαρξη του λόγω των συντηρητικών αντιλήψεων και συνθηκών ζωής που κυριαρχούσαν στις τότε κοινωνίες για τα δύο φύλα. Στη σημερινή όμως εποχή ένα τέτοιο φαινόμενο παρά το γεγονός ότι τυπικά τουλάχιστον δε δύναται να βρει κοινωνικά ερείσματα, δυστυχώς υφίσταται.

Στο μυαλό ενός μισογύνη το θηλυκό πρέπει να βρίσκεται πάντα υπό: γιατί η γυναίκα δεν είναι αρκετά έξυπνη, για να αναλάβει έναν ηγετικό ρόλο, αλλά είναι αρκετά πονηρή για να «τυλίξει» έναν άντρα, η γυναίκα δεν είναι ικανή να οδηγήσει σωστά ένα αυτοκίνητο, αφού οι δυνατότητές της περιορίζονται στο πλύσιμο των πιάτων. Η ελληνική κοινωνία βρίθει μισογυνισμού, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοια παραδείγματα κάθε μέρα και το τραγικό είναι ότι τις περισσότερες φορές δε μας γίνονται αντιληπτά, γιατί μ'αυτά έχουμε μεγαλώσει, είναι στερεότυπα βαθιά ενσωματωμένα στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι.

Ως εκ τούτου, γίνεται αντιληπτό πως μισογύνηδες δεν είναι μόνο οι άντρες, αλλά και οι γυναίκες. Οι περιπτώσεις που οι απόψεις αντρών και γυναικών συμπίπτουν είναι πολλές: μία γυναίκα αν μείνει ανύπαντρη, έχει κάποιο πρόβλημα, μένει στο ράφι και τη φωνάζουν γεροντοκόρη, ενώ ένας άντρας αποκαλείται εργένης και ζει την ελευθερία του, αν μία γυναίκα απιστήσει, στολίζεται με όλα τα κοσμητικά επίθετα περί ανηθικότητας, ενώ ο άντρας «ε άντρας είναι, είχε ορμές, του κουνήθηκε λίγο και η άλλη..», μία γυναίκα με πολλές σεξουαλικές εμπειρίες χαρακτηρίζεται «ελευθέρων ηθών», ενώ ένας άντρας «συλλέκτης εμπειριών». Αυτά είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, υπάρχουν, ωστόσο, πολλά ακόμη, αφού σχεδόν οτιδήποτε πράξει μια σύγχρονη απελευθερωμένη γυναίκα θεωρείται κατακριτέο, από το πόσο κοντό θα είναι το σορτσάκι της μέχρι την κατάλληλη ηλικία για να παντρευτεί.

Όσον αφορά τους άντρες οπαδούς του μισογυνισμού, δεν αξίζει κανείς να πει πολλά, καθώς είναι φανερό πως πρόκειται για ανασφαλή άτομα ανδρωμένα μέσα από φαλλοκρατικά ιδεώδη. Στις γυναίκες όμως θα ήθελα να σταθώ, διότι αποτελούν το πιο λυπηρό κομμάτι αυτού του φαινομένου. Όταν βλέπεις μια γυναίκα να θέτει όρια στον εαυτό της, στις πράξεις της, στην ελευθερία της, στο μυαλό της, στη ζωή της συνειδητοποιείς πως αυτή η γυναίκα έχει πέσει θύμα του μισογυνισμού στρεφόμενη εναντίον του εαυτού της και αυτοκαταστρέφοντάς τον. Είναι μια γυναίκα, που δε θα μπορέσει ποτέ να είναι πραγματικά ελεύθερη, ούτε σωματικά, ούτε ψυχικοπνευματικά, γιατί από τη στιγμή που έχει βάλει τη συμπεριφορά και τη ζωή της σε καλούπια, έχει χάσει αυτό το προνόμιο.

Ο μισογυνισμός δεν απεικονίζει απλώς απαρχαιωμένες αντιλήψεις σχετικά με τα πρότυπα των δύο φύλων, είναι κάτι πιο βαθύ: εκφράζει ένα συναίσθημα άρνησης και μη αποδοχής προς μία οποιαδήποτε ενέργεια του γυναικείου φύλου που δε συμβαδίζει με τα πρότυπα αυτά.

Συνεπώς, δεν είναι απλά ένα σεξιστικό φαινόμενο, είναι ένα κοινωνικό νόσημα, ένας ιός, που σε μολύνει πριν καν το καταλάβεις, που δε φαίνεται με γυμνό μάτι, και σε σκοτώνει αργά και αναιπαίσθητα. Δε συμπεριφέρεται όπως όλοι οι ιοί, στοχεύει πρώτα στο μυαλό σου και ύστερα στην καρδιά σου γεμίζοντας την με μίσος. Και ο ιός εξαπλώνεται σχηματίζοντας μια ομάδα ανθρώπων πνευματικά και ψυχικά ανελεύθερους.

Προσοχή σκληρές εικόνες: Τεράστιος πύθωνας καταπίνει άνθρωπο! (PHOTOS)

Chordata Animalia Reptilia Squamata Serpentes Pythonidae Phython P.molurus Pm bivittatus. Τι όνομα ε; Αυτό το γιγάντιο φίδι είναι συνήθως γνωστό ως πύθωνας της Βιρμανίας.Στην άγρια ​​φύση οι πύθωνες φτάνουν σε 3,7 μέτρα κατά μέσο όρο, ενώ πύθωνες πάνω από 4,5 μέτρα είναι σπάνιοι.

Υπάρχει πάντα μια ερώτηση εάν ένα φίδι μπορεί ή όχι να φάει έναν ενήλικα άνθρωπο. Οι μυθολογία για το παραπάνω ζήτημα κρατάει απόν πολύ παλιά αλλά σήμερα μπορεί να απαντηθεί με βεβαιότητα. Ναι υπάρχει φίδι που σκοτώνει και μετά καταπίνει ολόκληρο έναν ενήλικα άνθρωπο!

Στην Ινδονησία, ένα γιγαντιαίος πύθωνας Βιρμανίας κατάπιε ένα ενήλικα άνθρωπο! Το φίδι όμως ενώ απομακρυνόταν από το σημείο της επίθεσης σκάλωσε σε ξύλινους φράχτες και στην προσπάθεια του να ελευθερωθεί πέθανε.

Το μεγάλο φίδι που πνίγηκε στην προσπάθεια του να περάσει τους φράχτες.

Οι κάτοικοι του χωριού βρήκανε το φίδι την επόμενη μέρα και το τράβηξαν από τους φράχτες έξω στην ύπαιθρο όπου το ανοίξανε και βρήκανε στην κοιλιά του το ενήλικο αρσενικό θύμα.

Το μεγάλο φίδι στον ανοικτό χώρο, μπορείτε να δείτε ότι κατάπιε κάτι μεγάλο Όλοι έχουν εντυπωσιαστεί από το μέγεθος του πύθωνα Όπως όλα τα φίδια, Βιρμανίας οι πύθωνες είναι σαρκοφάγοι. Η διατροφή τους αποτελείται κυρίως από κατάλληλου μεγέθους πτηνά και θηλαστικά.

Το φίδι χρησιμοποιεί αρπάζει με τα δόντια του το τη λεία του και στη συνέχεια τυλίγει το σώμα του γύρω από το θήραμα σκοτώνοντας το θήραμα με του δυνατούς μύες τους. Βρίσκονται συχνά κοντά σε ανθρώπινες κατοικίες λόγω της παρουσίας των αρουραίων, ποντικών και άλλων θηλαστικών που είναι γι΄αυτά πηγή τροφής.

Οι χωρικοί με φρίκη ανακαλύπτουν τι είχε φάει ο πύθωνας.

Εξαιρετικά μεγάλο πύθωνες μπορούν να καταπιούν ακόμα μεγαλύτερα ζώα όπως χοίροι και αιγοπρόβατα ενώ είναι γνωστό ότι έχουν καταπιεί και αλιγάτορες στη Φλόριντα, όπου κυριάρχησαν σε αρκετές περιοχές. Τώρα πλέον στη λίστα των διατροφικών τους ειδών μπορούμε να προσθέσουμε και ενήλικους ανθρώπους.

Το θύμα όταν το αφαίρεσαν από την κοιλιά του φιδιού…

deite-to.com

10 Πράγματα που πρέπει να κάνετε πριν κάνετε σεξ

Ο δεκάλογος του καλού σεξ είναι ο τρόπος με τον οποίο το Πανεπιστήμιο της Santa Clara έχει καταγράψει τις συμβουλές προς τους φοιτητές.

Με 10 απλές αλλά άκρως σοβαρές και αληθινές προτάσεις μαθαίνει στους νέους τι πρέπει να γνωρίζουν πριν κάνουν σεξ για πρώτη φορά. Με αυτό τον τρόπο θα αποφευχθεί τόσο η μετάδοση νοσημάτων ή κάποιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, ενώ συγχρόνως διδάσκονται ότι ο σεβασμός προς τον εαυτό τους και προς τους άλλους είναι πολύ σοβαρός παράγοντας λήψης αποφάσεων.

1. Μια έξυπνη συζήτηση στην αρχή και θα έχετε έξυπνο σεξ αργότερα. Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες θα επηρεάσουν και τους δύο εταίρους, όχι μόνο ένα άτομο. Αν νιώθετε άβολα συζητώντας το σεξ και την αντισύλληψη με το σύντροφό σας, τότε δεν θα πρέπει να κάνετε σεξ!  Είναι ευκολότερο να κάνετε μια συζήτηση για το σεξ εκ των προτέρων, ώστε οι δύο να γνωρίζετε τι να περιμένετε. Είναι πιο εύκολο να είναι ορθολογική και λογική η πρώτη σας φορά και όχι κάτω από τη «θερμότητα της στιγμής!».

2. Δύο είναι καλύτερα από ένα! Για να βοηθήσετε τον εαυτό σας από πιθανή εγκυμοσύνη ή κάποιου σεξουαλικώς μεταδιδόμενου νοσήματος, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι μια μέθοδος αντισύλληψης όπως το χάπι ή το διάφραγμα δεν είναι αρκετή από μόνη της αλλά θα πρέπει να είναι σε συνδυασμό με ένα προφυλακτικό για την πρόληψη σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων. Η χρήση προφυλακτικού είναι απαραίτητη, ειδικά σε σχέσεις που δεν είναι μονογαμικές. Εάν ο σύντροφός σας λέει όχι στο προφυλακτικό ίσως είναι καιρός να επανεξετάσετε τη σχέση σας. Τίποτα δεν αξίζει τόσο όπως λίγα λεπτά απροστάτευτης διασκέδασης, ώστε να θέσετε σε κίνδυνο της ζωής.  

3. Μην νιώθετε ότι πιέζεστε να κάνετε σεξ. Κάνετε σεξ μόνο όταν είστε έτοιμοι γι αυτό. Μη κάνετε σεξ με το φόβο ότι θα πληγώσετε τα συναισθήματα κάποιου αν πείτε όχι ή το φόβο ότι είστε η «μόνη» που δεν το κάνει. Όλοι θέλουν να ταιριάζουν με τους φίλους τους, αλλά ποτέ δεν πρέπει να θέτουν σε κίνδυνο τις αξίες τους για να είναι μέρος του πλήθους. Εάν δεν θέλετε να κάνετε σεξ, να είστε ειλικρινείς, να συζητήσετε τους λόγους πίσω από την απόφασή σας με το σύντροφό σας και μείνετε πιστοί στα πιστεύω σας.

4. Μην κάνετε κατάχρηση του αλκοόλ / χρήση ναρκωτικών, νομίζοντας ότι τα πράγματα θα γίνουν πιο φυσικά. Η χρήση ναρκωτικών ή κατάχρηση αλκοόλ παρεμβαίνει με τη λήψη αποφάσεων, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε βιασμό, ή σε συνουσία χωρίς τη χρήση αντισυλληπτικών ή προφύλαξης ή ακόμα στο να χάσει το άτομο τον αυτοσεβασμό του ή το σεβασμό του προς τους άλλους. Η μείωση των αναστολών που συχνά συνοδεύει τη χρήση αλκοόλ μπορεί να σας κάνει να νομίζετε ότι θα απολαύσετε το σεξ περισσότερο, αλλά στην πραγματικότητα, μια ποικιλία βιοχημικών και αλκοόλ κάνει το σεξ λιγότερο ευχάριστο για τους άνδρες και τις γυναίκες.

5. Χρησιμοποιήστε το σύστημα των φίλων. Αν πάτε σε ένα πάρτι ή ένα μπαρ, με φίλους ζητήστε τη γνώμη τους αν συμφωνούν να φύγετε με ένα άλλο πρόσωπο, που δεν το γνωρίζετε από πριν. Μερικές φορές η "δεύτερη γνώμη" ενός φίλου μπορεί να βοηθήσει να σας αποτρέψει από τη λήψη των αποφάσεων για τις οποίες μπορεί να μετανιώσετε αργότερα.

6. Να θυμάστε ότι «όχι» σημαίνει ΟΧΙ και το να πέρασε έξω δεν σημαίνει ΝΑΙ. Όντας μεθυσμένος δεν αποτελεί υπεράσπιση για τη διάπραξη σεξουαλικής επίθεσης ή ένας λόγος για να γίνει κανείς θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Εάν είστε πάρα πολύ μεθυσμένος/η για να καταλάβετε ή να σεβαστείτε τον άλλον πείτε απλά ΌΧΙ. Εάν είστε πάρα πολύ μεθυσμένος για να ακούσετε ή να σεβαστείτε ένα πρόσωπο που λέει ΌΧΙ ή αν κάνετε σεξ με κάποιον που έχει χάσει τις αισθήσεις του ή είναι ανίκανο να συναινέσει, μπορεί να θεωρηθεί βιασμός.

7. Σεβαστείτε το δικαίωμα του καθενός να λάβει την προσωπική του απόφασή συμπεριλαμβανομένου του εαυτού σας. Δεν υπάρχει "προθεσμία", δεν υπάρχει ιδανική ηλικία, δεν υπάρχει τέλειο σημείο σε μια σχέση όπου το σεξ πρέπει να συμβεί. Εάν ο σύντροφός σας, σας λέει ότι αυτός ή αυτή δεν είναι έτοιμος να κάνουν σεξ, να σέβεστε την απόφασή του / της, να στηρίζετε και να συζητάτε τους λόγους πίσω από αυτό. Είναι απόλυτο δικαίωμα του καθενός να αποφασίσει πότε και πώς θα κάνει σεξ είτε είναι η πρώτη φορά ή η δέκατη φορά.

8. Να είστε προετοιμασμένοι για κάποια έκτακτη στιγμή. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη στιγμή που πρέπει κάποιος να κάνει σεξ όταν έχει σχέση. Γι αυτό καλό θα είναι να έχετε πάντα προφυλακτικά μαζί σας. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες είναι εξίσου υπεύθυνοι για την πρόληψη σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, με τη χρήση αντισυλληπτικών και οι δύο θα πρέπει να φέρουν τα προφυλακτικά. Μερικές φορές τα πράγματα πάνε στραβά, ακόμη και όταν προσπαθείς να τα κάνεις όλα σωστά. Ίσως το προφυλακτικό έσπασε ή έχετε ξεχάσει να πάρετε το αντισυλληπτικό σας. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, οι γυναίκες πρέπει να γνωρίζετε για την επείγουσα αντισύλληψη η οποία λαμβάνεται εντός 72 ωρών από τη σεξουαλική επαφή και μπορεί να αποτρέψει την εγκυμοσύνη.

9. Η καλύτερη προστασία δεν σημαίνει λιγότερη αγάπη. Η αποχή είναι στην πραγματικότητα ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την προστασία από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και την πρόληψη της εγκυμοσύνης. Αλλά εξάσκηση για αποχή δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να έχετε σεξουαλική σχέση με κάποιον - αυτό σημαίνει απλώς ότι δεν έχετε κολπική ή πρωκτική επαφή. Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι για να είναι οικεία δύο άτομα και να μην έχουν επαφή - απλά να γνωρίζουν ότι οι εναλλακτικές λύσεις, όπως το στοματικό σεξ, φέρουν τους δικούς τους κινδύνους.

10. Η σεξουαλική υγεία αποτελεί προτεραιότητα. Είτε κάνετε σεξ είτε όχι, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες πρέπει να έχουν τακτικές εξετάσεις για να βεβαιωθούν ότι είναι σεξουαλικά υγιής. Οι γυναίκες μάλιστα θα πρέπει να κάνουν ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο.

Πηγή: naftemporiki.gr

Οι 11 κανόνες ζωής του Bill Gates, που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου!

Ο Bill Gates, είναι ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας. Ξεκίνησε από ένα γκαράζ που έφτιαχνε ηλεκτρονικές εφαρμογές, μετά ίδρυσε την Microsoft και σήμερα να είναι ιδιοκτήτης και πρόεδρος της. Ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο λοιπόν, μας αποκαλύπτει αυτά που κανένα σχολείο δεν διδάσκει στα παιδιά μας

Κανόνας 1
Η ζωή δεν είναι δίκαιη – πάρτε το χαμπάρι!

Κανόνας 2 
Ο κόσμος δε θα σας λυπηθεί ούτε νοιάζεται εάν έχετε ή όχι αρκετή αυτοεκτίμηση. Ο κόσμος περιμένει να πετύχετε κάτι πριν αισθανθείτε καλά για τον εαυτό σας. 

Κανόνας 3 
Δεν πρόκειται να βγάζετε 80.000 δολ. το χρόνο με το που θα βγείτε από το Πανεπιστήμιο. Δεν πρόκειται να γίνετε Αντιπρόεδρος της Εταιρείας ούτε να αποκτήσετε αυτοκίνητο με τηλέφωνο, αν δεν τα κερδίσετε και τα δύο. 

Κανόνας 4 
Αν νομίζετε ότι ο καθηγητής σας είναι σκληρός, περιμένετε μέχρι να αποκτήσετε αφεντικό. 

Κανόνας 5
Δεν θίγεται η αξιοπρέπειά σας αν χρειαστεί να δουλέψετε με τα χέρια σας. Οι παππούδες σας είχαν μια άλλη λέξη για τη δουλειά στο εργοστάσιο: την αποκαλούσαν «ευκαιρία».

Κανόνας 6 
Εάν τα μουσκέψεις, δεν φταίνε οι γονείς σου. Γι’ αυτό μην κλαψουρίζεις για τα δικά σου λάθη, αλλά μάθε από αυτά. 

Κανόνας 7 
Πριν γεννηθείτε οι γονείς σας δεν ήταν τόσο βαρετοί όσο σας φαίνονται τώρα. Αυτό το έπαθαν πληρώνοντας τους λογαριασμούς σας, καθαρίζοντας τα ρούχα σας και ακούγοντας να λέτε πόσο έξυπνοι και σπουδαίοι είστε. Πριν τρέξετε λοιπόν να σώσετε το δάσος του Αμαζονίου από τα παράσιτα της γενιάς των γονιών σας, καθαρίστε πρώτα την ντουλάπα του δωματίου σας. 

Κανόνας 8 
Στο σχολείο οι νικητές δε διαφέρουν από τους ηττημένους, ΟΧΙ όμως και στη ζωή. Σε κάποια σχολεία δεν αποτυγχάνει κανείς – μπορείτε να προσπαθήσετε ξανά και ξανά μέχρι να γράψετε τη σωστή απάντηση. Αυτό δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την πραγματική ζωή. 

Κανόνας 9 
Η αληθινή ζωή δε χωρίζεται σε τρίμηνα. Τα καλοκαίρια δεν κάθεστε και πολύ. Και λίγοι είναι αυτοί που θα ενδιαφερθούν να σας βοηθήσουν να βρείτε τον εαυτό σας. Αυτό θα πρέπει να το κάνετε εσείς στις ελεύθερες ώρες σας. 

Κανόνας 10 
H τηλεόραση ΔΕΝ είναι η αληθινή ζωή. Στην πραγματική ζωή οι άνθρωποι σηκώνονται από τις καφετέριες και πάνε στις δουλειές τους. 

Κανόνας 11 Να είστε καλοί με τα σπασικλάκια. Το πιθανότερο είναι να καταλήξετε να δουλεύετε για έναν από αυτούς.

Μεταμόρφωσε την βαρετή αυλή της σε ένα μυστικό κήπο που μοιάζει να ξεπήδησε από σελίδες παραμυθιών! ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΙΔΕΑ !!!

Kάθε μικρό κορίτσι ονειρεύεται ένα δικό της μυστικό κήπο, με αγαπημένα χρώματα κι αρώματα από λουλούδια. Δυστυχώς, δεν έχουν όλα τα σπίτια αυλές κι έτσι για πολλά κοριτσάκια το όνειρο παραμένει ανεκπλήρωτο.

Υπάρχουν, όμως και κάποιες πιο τυχερές. Όπως η κόρη της Rachel, η οποία έλαβε δώρο γενεθλίων από τη μαμά της αυτό που επιθυμούσε: έναν μαγικό, κρυφό κήπο!

Όταν η Rachel ξεκίνησε να σχεδιάζει το δώρο της μικρής της κόρης ήξερε τι ήταν αυτό που επιθυμούσε τόσο πολύ το παιδί της. Κι ήταν τυχερή. Το σπίτι τους είχε αυλή!

Η Rachel και το σύζυγος της δούλεψαν εντατικά! Έσκαψαν την αυλή, έφτιαξαν το φράχτη της και φύτεψαν σπόρους.

Αφού ολοκληρώθηκε το πρώτο στάδιο, αποφάσισαν να υλοποιήσουν το πιο ουσιαστικό μέρος του “δώρου” τους. Να χαρίσουν στην κόρη τους το μυστικό κήπο που επιθυμούσε.

Σε μια γωνία της αυλής, κοντά στο φράχτη που είχαν φτιάξει, φύτεψαν ψηλούς θάμνους και οριοθέτησαν μια μικρή περιοχή. Παράλληλα, έφτιαξαν και μια μικρή πύλη.

Ο μικρός κήπος μέσα στον μεγάλο κήπο, φυτεύτηκε και στολίστηκε για να γίνει όμορφος. Κι όταν όλα τελείωσαν, η πιτσιρίκα έλαβε για τα γενέθλια της ένα κλειδί…

Το κλειδί της πύλης την οδήγησε στο δώρο των ονείρων της: ένα μυστικό κήπο!

Ήταν ο προσωπικός της κήπος!

Ήταν ανθισμένος, με ένα μικρό συντριβάνι και χώρο για να κάθεται και να παίζει με τα παιχνίδια της!

Χάρη στους γονείς της, το κοριτσάκι έγινε αυτό που πάντα ονειρευόταν: μια μικρή νεράιδα των λουλουδιών!

Οι απίστευτοι γονείς της είχαν φτιάξει ακόμη και μια μικρή σκακιέρα, με πιόνια πασχαλίτσες και αγριομέλισσες!

Επίσης, τοποθέτησαν μέσα στο μικρό κήπο ένα παγκάκι με αποθηκευτικό χώρο για τα παιχνίδια της…νεράιδας!

Τη μέρα ο κηπάκος είναι ένας παράδεισος. Το βράδυ, όμως, γίνεται απλά μαγικός!

Ποιο παιδί δε θα ήθελε να περάσει όλη του τη μέρα εκεί μέσα; Η κόρη τους πάντως δύσκολα ξεκολλάει από εκεί πλέον!

Ήταν ένα δώρο γενεθλίων που κανείς τους δεν πρόκειται να ξεχάσει, όσα χρόνια κι αν περάσουν!

Τι λέτε; Μήπως θα θέλατε κι εσείς έναν μυστικό κήπο για δώρο γενεθλίων;

διαφορετικό

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!

Τα πρότυπα των γονέων

Το παιδί διαμορφώνει την ταυτότητα του έχοντας ως πρότυπο τους γονείς του.

Γιατί οι άνθρωποι υπάρχουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουνε

μια θέση
στη ζωή των άλλων.
Ή
ένα θάνατο
για τη ζωή των άλλων…  Τάσος Λειβαδίτης

Εάν οι γονείς έχουν υγιείς προσωπικότητες, ανοίγεται για κείνον διάπλατα ένας δρόμος, όπου οι επιλογές είναι ξεκάθαρες και οι εσωτερικές συγκρούσεις αφορούν υποτυπώδη θέματα που δεν μπορούν να αναστείλουν την ομαλή του λειτουργία.

Εάν οι γονείς έχουν αντιμετωπίσει τις δικές τους ψυχικές δυσκολίες, αυτό θα γίνει πηγή ευτυχίας για το παιδί  τους, γιατί θα  χτίσει, πάνω σε γερά θεμέλια, ένα υγιή εαυτό με υλικά σταθερότητας, συνέχειας και συνοχής που θα μπορεί να αποδέχεται το θετικό στη ζωή του και να το αξιοποιεί, ενώ το αρνητικό θα το επεξεργάζεται και θα καλλιεργεί τα μαθήματά του.

Εάν αναπτύσσεται σε ένα περιβάλλον ψυχικής ηρεμίας, εσωτερικεύει ανενόχλητο τα χαρακτηριστικά των γονιών του και στη συνέχεια δημιουργεί ένα καμβά, όπου αναδεικνύεται μια σύνθεση στοιχείων και από επιρροές άλλων σημαντικών ανθρώπων, που μπορούν να επιδράσουν θετικά στη διαμόρφωση του ψυχισμού του.

Τι συμβαίνει όμως άραγε όταν οι ταυτίσεις με τους γονείς γίνονται σε μια τραυματική βάση;

Όταν οι γονείς δεν μπορούν να συγκρατήσουν τις παρορμήσεις τους και εγκαταλείπονται σε αυτές, αρνούμενοι να βάλουν ένα πλαίσιο σε συγκρούσεις που τους κυριεύουν και καθιστούν δύσκολη τη σχέση με τον εαυτό τους, τη σχέση με τον σύντροφο τους και τελικά με το παιδί τους;

Όταν προβάλουν στο παιδί τους τις δικές τους δυσκολίες (αρνούμαι να δω τα λάθη μου, αλλά κρίνω μόνο τα δικά σου, αποφεύγω να διακρίνω τις αποτυχίες μου και σου καταλογίζω εσένα ότι αποτυγχάνεις σε ό,τι προσπαθείς, δυσκολεύομαι να σταθώ μόνος μου, αλλά κατηγορώ εσένα για αυτό κ.α), τότε το παιδί αποκτά μια εικόνα που δεν είναι δική του, αλλά των δυσκολιών των γονιών του.

Αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, την ψυχική του υγεία, τη σεξουαλική του ταυτότητα.

Το παιδί υφαίνει την προσωπικότητα του με νήματα που ενσωματώνει από τους γονείς του. Όσο πιο διαταραγμένοι είναι οι γονείς, τόσο το αποτέλεσμα που θα αποτυπώνεται στο παιδί θα είναι τραυματικό για το ίδιο, καταστροφικό για τις επιλογές του, αλλά και για την πορεία της ζωής του.

Υποδύεται ρόλους που δεν τον εκφράζουν, αλλά είναι αναπαραστάσεις των προβολών των γονιών του προς αυτόν. Σκηνοθετεί  τη ζωή του, η οποία είναι βασισμένη σε ξένο σενάριο, πιστεύοντας όμως πως αυτή είναι η αλήθεια του.

Η αντήχηση μέσα του της σύγκρουσης των γονιών τον κάνουν να νιώθει μετέωρος σε ένα κενό που δεν μπορεί να ορίσει μόνος του. Αισθάνεται ότι δεν μπορεί να βασιστεί σε εκείνους, αλλά και ότι δεν  μπορεί να τους αποχωριστεί.

Ο υγιής αποχωρισμός του παιδιού από τους γονείς του και η ανάληψη της ευθύνης του σαν ενήλικας γίνεται όταν νιώσει ασφαλής. Έχοντας τοποθετήσει μέσα του υγιή στοιχεία από τους γονείς του, δημιουργεί μέσα του μια νοητή φωλιά που την παίρνει μαζί του, κατοικεί με ασφάλεια σε αυτήν και οργανώνει τα ταξίδια του.

Αισθάνεται γεμάτος από εικόνες σιγουριάς από εκείνους, νιώθει ότι έχει την άδεια να πετάξει ελεύθερα και έτσι απλώνει τα φτερά του και δοκιμάζει με εμπιστοσύνη και ασφάλεια τις δυνάμεις του.

Αν όμως τον παρεμποδίσουν οι ψυχικές δυσκολίες των γονιών του, εξαρτάται από κείνους με νοσηρό τρόπο, αδυνατώντας να κάνει βήματα, μη μπορώντας να αντέξει τις ματαιώσεις τις ζωής. 

Μένει κοντά τους με ένα νοσηρό τρόπο προσπαθώντας να τους θεραπεύσει, ώστε να μπορέσει να κατακτήσει την πολυπόθητη σταθερότητα και ελευθερία του μέσα από εκείνους. Θυσιάζεται για εκείνους προσμένοντας να αλλάξουν και στη συνέχεια θυσιάζει τον εαυτό τους στους άλλους.

Γίνεται ένας  Ιάσονας, ανάμεσα σε δυο συμπληγάδες πέτρες, όπου είναι ακινητοποιημένος να αντιδράσει, γιατί δεν μπορεί να σκεφτεί τον εαυτό του και το δικαίωμα στην ελευθερία του, αλλά εκείνους και τα προβλήματά τους, οπότε η σύνθλιψη του εαυτού του είναι μοιραία.

Κάθε που απομακρύνεται από εκείνους ανησυχεί για τη ζωή τους, για τα συναισθήματά τους, φοβάται πως  χωρίς εκείνον δεν θα τα καταφέρουν. Σαν Ιφιγένεια που του ζητούν να θυσιαστεί για το δικό τους ταξίδι παραιτείται από τα δικά του όνειρα και αργοπεθαίνει ψυχικά.

Τα όνειρά του χάνουν το νόημά τους, γιατί η επιθυμία του αποτελεί βάρος για εκείνον, μια που ορισμός της επιθυμίας είναι η εξυπηρέτηση της επιθυμίας των άλλων. Κάθε θέλω του μαραίνεται, κάτω από το αφρόντιστο βλέμμα του, στη σκέψη της κούρασης που θα επακολουθήσει η ανάληψη μιας επιθυμίας που, και μόνο το άκουσμά της, τον βαραίνει.

Και όταν καταφεύγει στο μαγικό κόσμο της φαντασίας και ξεδιπλώνει το δημιουργό μέσα του, εκείνο που τον αποτρέπει είναι η ιδέα ότι πρέπει να πλάσει τα όνειρά του με υλικά που θα γαληνέψουν τους γονείς τους, για να μπορέσει και εκείνος να αποδεχτεί την πολυπόθητη ειρήνη στην ψυχή του.

Δεν έχει μάθει να σκέφτεται τον εαυτό του, οπότε οτιδήποτε κάνει το κάνει για τους άλλους και δεν αποτελεί χαρά για τον ίδιο. Προσφέρεται στους άλλους, προσφέρει και τη χαρά από τη δημιουργικότητά του και για εκείνον δεν μένουν παρά μόνο κάτι ψίχουλα, που δεν αρκούν για να χορτάσουν τη συναισθηματική του πείνα.

Ματαιωμένος καθηλώνεται ή αναβάλλει, αδυνατώντας να εμπιστευτεί τον εαυτό του και να χαράξει καινούργιους δρόμους. Βαδίζει στα χνάρια των γονιών του, υποκύπτει στις προσδοκίες τους, νιώθει ανασφάλεια και αβεβαιότητα στην ιδέα της αλλαγής και κάθε αεράκι ελευθερίας το αισθάνεται ως απειλή οπότε το αποφεύγει. 

Το φράγμα του ψυχισμού του διάχυτο από συναισθηματική δυσφορία δεν μπορεί να συγκρατήσει τα συναισθήματά του και να αποτελέσει ασπίδα που θα επεξεργάζεται τα εξωτερικά ερεθίσματα, ώστε να καλοδέχεται τα θετικά, να απαγκιστρώνεται από τα αρνητικά και να φιλτράρει τα μαθήματα από τις εμπειρίες του.

Έχοντας την ψυχική του φυσαλίδα διαρρηγμένη από τις παρορμήσεις των γονιών του, καθετί που αφουγκράζεται, ακόμα κι αν είναι θετικό, το απωθεί, για να μην κινδυνεύσει άλλο ο ψυχικός του κόσμος. Σαν η χωρητικότητα του ψυχικού του σάκου να είναι κατειλημμένη από οδύνη, οπότε οτιδήποτε άλλο δεν μπορεί να είναι ευπρόσδεκτο.

Όταν ένας άνθρωπος ματαιώνεται συνεχώς κάτω από μια ψυχική δυσφορία, η οποία αναπαράγεται στο περιβάλλον του, τότε δεν μπορεί να νιώσει ασφάλεια και να εμπιστευτεί τον εαυτό του και τους άλλους.

Παραμένει δέσμιος των ανασφαλειών του και προβάλλει ή μεταθέτει στους άλλους τους φόβους του, ενώ ο ψυχικός του κόσμος είναι αλωμένος από φαντάσματα του παρελθόντος που τον εμποδίζουν να ζήσει. Νιώθει εγκλωβισμένος και θέλει τεράστιο ψυχικό αγώνα, για να βγει από τα αδιέξοδα που πλέον τοποθετεί ο ίδιος τον εαυτό του.

Εκείνο που το τρομάζει περισσότερο είναι ότι όσο μεγαλώνει και από παιδί γίνεται έφηβος και στη συνέχεια ενήλικας, διαπιστώνει ότι οικειοποιείται συμπεριφορές που τον είχαν πληγώσει στο παρελθόν και τις υιοθετεί στις σχέσεις του με τους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή του.

Αναπαράγει λάθη τα οποία τον είχαν τραυματίσει ή επιδιώκει καταστάσεις όπου αναβιώνει τα ίδια συναισθήματα, αλλά η ηχώ της απαξίωσης αντηχεί μέσα του και σαν να του κάνει υποδείξεις για ένα τρόπο που θα πρέπει να ακολουθήσει.

Κάποια παιδιά ή έφηβοι, στην προσπάθεια τους να μην αποδιοργανωθούν ψυχικά, αποσχίζονται πρόωρα από τον γονιό που πάσχει, με σοβαρό κίνδυνο για τη σεξουαλική τους ταυτότητα, αν είναι του ίδιου φύλου, ενώ, αν είναι διαφορετικού, καταδικάζονται σε μια μοναξιά, αναζητώντας εκείνο που τους έλειψε σε πρόσωπα, όπου εκείνο που τους ελκύει είναι η οικειότητα με τον γονιό που πάσχει.

Γίνονται δέσμιοι των νοσηρών τους επιλογών και εκείνες πλέον γίνονται ένας μονόδρομος, από τις οποίες δεν μπορούν να ξεφύγει. Όταν  ο πίνακας πάνω στον οποίο έχει τοποθετηθεί η ζωή τους είναι διαποτισμένος από μια ψυχική δυσφορία, τότε οι επιλογές που ακολουθούν είναι το ίδιο διαποτισμένες από νοσηρότητα.

Οι γονείς θα πρέπει να σκύψουν στον εαυτό τους, στη μεταξύ τους σχέση, να αναζητήσουν τους λόγους που καταφεύγουν σε παρορμητικές συμπεριφορές και να προσπαθήσουν να τις αλλάξουν, γιατί αυτές οι συμπεριφορές καθρεφτίζονται στο παιδί τους. Τις υιοθετεί και τις αναπαράγει.

Οι γονείς ενός παιδιού είτε είναι μαζί είτε αποφασίσουν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους είναι πάντα γονείς. Η ευθύνη για ένα παιδί δε σταματά, επειδή υπάρχουν προβλήματα σε μια σχέση.

Και βέβαια το ζευγάρι, που η σχέση του ραγίζει, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να δουν ο καθένας στο παιδί τους χαρακτηριστικά του πρώην συντρόφου και να νιώσουν συναισθήματα απογοήτευσης, ματαίωσης, απόρριψης, θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουν θεραπευτικά, γιατί ένα παιδί, αν το κοιτάμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, μοιραία υιοθετεί αυτά τα χαρακτηριστικά.

Τα λάθη που έχουν γίνει στο παρελθόν είναι αναστρέψιμα, όταν υπάρχει η διάθεση από εκείνους να τα αναγνωρίσουν, να προσπαθήσουν να τα διορθώσουν και να ζητήσουν απλόχερα συγνώμη από το παιδί τους.

Τα τραύματα του παρελθόντος μπορούν να επουλωθούν, εάν οι γονείς τα παραδεχτούν και αποφασίσουν να αλλάξουν τις συμπεριφορές τους, εκφράζοντας με ένα υγιή τρόπο  το ενδιαφέρον προς τον εαυτό τους και κατ’ επέκταση για τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για εκείνους.

Οι άνθρωποι, που έχουν μεγαλώσει με γονείς οι οποίοι είχαν εγκαταλειφθεί στις παρορμήσεις τους, καλούνται να επουλώσουν τα τραύματά τους, μετά που θα τολμήσουν να τα αναγνωρίσουν και να έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματα που είχαν απωθηθεί στον ψυχισμό τους. Η ζωή μας δεν είναι μονόδρομος.

Όσο δύσκολες κι αν ήταν οι συγκυρίες του παρελθόντος, μπορεί ο καθένας μας να διαφοροποιηθεί από την εικόνα που σχημάτισε για τον εαυτό του ως παιδί, μέσα από λάθος καθρεφτίσματα που δεν εξέφραζαν αυτόν, αλλά δυσκολίες άλλων. Μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που σχετίζεται με τον εαυτό του και με τους άλλους, αν τολμήσει να κοιτάξει την αλήθεια του, χωρίς φόβο ή πάθος.

Το παρελθόν μας μπορεί να είναι ο χάρτης μας, όμως εμείς είμαστε οι δημιουργοί της ζωής μας. Μπορούμε αποφασιστικά να τολμήσουμε να χαράξουμε  νέα μονοπάτια, αδοκίμαστες αλλά γοητευτικές διαδρομές, που θα τις διασχίζουμε είτε μόνοι μας απολαμβάνοντας την πορεία της ζωής μας είτε με άλλους ελκυστικούς συνοδοιπόρους που θα μας ενώνει μαζί τους η επιθυμία για ζωή.

Αν θα αναπαράγουμε το παρελθόν μας ή αν θα δημιουργήσουμε ένα νέο παρόν και ένα νέο μέλλον μέσα από τη σύνθεση αλλά και μέσα από τη διαφοροποίηση, εξαρτάται από μας. Από την αποφασιστικότητά μας, από την τόλμη μας, από την επιθυμία μας να υπάρξουμε ως οραματιστές ενός καλύτερου αύριο, ως καλλιτέχνες των στόχων μας, ως πομποί και δέκτες ζωής.

Γράφει η Αγγελική Μπολουδάκη
Η Αγγελική Μπολουδάκη είναι ιδιώτης Κοινωνική Λειτουργός, τέως στέλεχος του Κέντρου πρόληψης της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών Ν.Χανίων και τέως Εκπαιδευτικός Α.Τ.Ε.Ι. Είναι συγγραφέας του βιβλίου ‘Μαμά, μπαμπά, δε με κοιτάξατε και χάθηκα’, Εκδόσεις Αραξοβόλι

Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Όταν το παιδί δε θέλει αδερφάκι

Είστε έγκυος στο δεύτερο παιδάκι σας και ανακοινώνετε στο πρωτότοκό σας ότι σε λίγους μήνες θα αποκτήσει αδερφάκι. Τι γίνεται όμως όταν, αντί για τον ενθουσιασμό που περιμένατε, το μικρό σας δυσανασχετεί και δηλώνει ότι δε θέλει αδερφάκι;
Πολλά παιδιά εντυπωσιάζονται με την ιδέα του μεγάλου αδερφού και ανυπομονούν να έρθει το καινούριο μωρό. Κάποια αλλά όμως δε νιώθουν καθόλου έτοιμα να μοιραστούν την αγάπη και την προσοχή των γονιών τους με ένα άλλο πρόσωπο και φοβούνται ότι θα χάσουν την αποκλειστικότητα. Πολλά παιδιά μάλιστα παλινδρομούν σε μωρουδίστικες συμπεριφορές (κάνουν πάλι τσίσα πάνω τους, ζητούν ξανά μπιμπερό ή πιπίλα κλπ), σε μια προσπάθεια να ξανακερδίσουν την προσοχή της μαμάς και του μπαμπά.

Αυτό που κυρίως φοβούνται είναι ότι η ζωή τους, όπως την ήξεραν, θα αλλάξει ριζικά και εκείνα δεν είναι έτοιμα, ούτε και επιθυμούν αυτές τις αλλαγές. Μερικά παιδιά μάλιστα είναι τόσο μπερδεμένα σχετικά με το πώς πρέπει να φερθούν στο μωρό και πώς πρέπει να νιώθουν γι’ αυτό, που επιδεικνύουν αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά: στο σπίτι είναι αγγελάκια και στο σχολείο γίνονται επιθετικά και βίαια ή το αντίστροφο.

Αν θέλετε να προετοιμάσετε το παιδί σας για να δεχτεί θετικά το αδελφάκι του, ακολουθήστε τα παρακάτω:

• Πάρτε το μαζί σας στα ψώνια και αφήστε το να διαλέξει κάτι (παιχνίδι ή ρούχο) για το μωρό.
• Συζητήστε μαζί του και απαντήστε ήρεμα σε όλες τις απορίες του.
• Μιλήστε του με ενθουσιασμό για τα θετικά του να είναι μεγάλος αδερφός.
• Ζητήστε του να σας προτείνει ονόματα για το μωρό.
• Πάρτε το αγκαλιά και καθησυχάστε τους φόβους του, λέγοντάς του πώς θα είστε πάντα εκεί γι’ αυτό και θα το αγαπάτε.
• Κάντε υπομονή και μην το πιέζετε, αφού σταδιακά θα αλλάξει γνώμη.

πηγή: mother.gr

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΠΟΤΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ – ΙΔΑΝΙΚΟ ΓΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΑΡΟΥΣ, ΛΑΜΠΕΡΟ ΔΕΡΜΑ ΚΑΙ ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΔΑ!

Ο λιναρόσπορος είναι γεμάτος με βιταμίνες, μέταλλα, ίνες, και τα λιπαρά οξέα τα οποία είναι απαραίτητα για τη σωστή λειτουργία του εντέρου. Βοηθά επίσης στη μείωση του σακχάρου στο αίμα και ελέγχει την όρεξη. Βοηθά επίσης να απορροφηθούν τα θρεπτικά συστατικά στα τρόφιμα, καθαρίζει τα έντερα, και τροφοδοτεί τον οργανισμό με λεκιθίνη.

Συστατικά Στοιχεία

-6 Κουταλιές της σούπας λιναρόσπορο
-2 Λίτρα βραστό νερό

Οδηγίες:

Ρίχνουμε το βραστό νερό μέσα σε ένα δοχείο, προσθέτουμε το λιναρόσπορο και κλείστε το καλά.

Κάνετε το αυτό το απόγευμα και αφήστε το μείγμα να παραμείνει έτσι όλη τη νύχτα. Το επόμενο πρωί, στραγγίξτε το μείγμα. Θα πρέπει να έχετε ένα πυκνό μείγμα.

Πιείτε 300 ml 3-4 φορές την ημέρα, 30 λεπτά πριν από κάθε γεύμα .

Πίνετε αυτό το μείγμα για τουλάχιστον 10 ημέρες και στη συνέχεια να κάνετε ένα διάλειμμα 10 ημερών.

Μπορείτε να το συνεχίσετε να το πίνετε μέχρι να είστε ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα.

* Επιμέλεια :Μαρία Κρεμμύδα 

Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!

Τι χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει σωστά;

Εδώ και 4-5 χρόνια, συναναστρεφόμενος με κόσμο σε διάφορες δημόσιες δραστηριότητες ή στην ιδιωτική μου θεραπευτική πρακτική, οι περισσότεροι γονείς μού έλεγαν το εξής: «Έχουμε προβλήματα με το παιδί. Μήπως πρέπει να το πάω σε ψυχολόγο;»

Από την αδρή λοιπόν κατεύθυνση που τους έδινα, ακούγοντας λίγα πράγματα, πρόσεξα ότι 9 στις 10 φορές τούς έλεγα ότι σαν γονείς να κάνετε αυτό, εκείνο, και κατέληγα να τους λέω ότι το παιδί δεν χρειαζόταν ψυχολόγο, αλλά γονείς.

Αυτή η φράση καμπάνισε σιγά σιγά στο μυαλό μου, μάζεψε όλες αυτές τις θεραπευτικές εμπειρίες και γνώσεις που βρίσκονται πίσω από αυτό το βιβλίο και άνοιξε τον δρόμο για να γεννηθεί η άποψη  ότι 9 φορές στις 10 τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο, αλλά γονείς.

Μιλώντας, βέβαια, πάντα για συνηθισμένα παιδιά, με συνηθισμένους γονείς, σε συνηθισμένες οικογένειες. Εκεί πέρα είναι κατά κανόνα θέμα ανατροφής και όχι θεραπείας.

Πότε ξεκινάει η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού;

Η διαπαιδαγώγηση ξεκινάει πριν ακόμα γεννηθεί το παιδί, από τη στιγμή που υπάρχει μέσα στη φαντασία και στην επιθυμία των γονέων.

Οι γονείς τότε καλούνται να ρυθμιστούν οι ίδιοι σωστά, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στη γονεϊκή λειτουργία, να μπορέσουν να λειτουργήσουν ως γονείς. Αν δεν είναι έτοιμοι αυτοί,  όταν γεννηθεί το παιδί, θα υπάρξουν τριβές. Διότι, δυστυχώς, τα περισσότερα πράγματα δεν τα συζητούν οι άνθρωποι, γιατί τα θεωρούν αυτονόητα.

Είναι αυτά που έχουν οι ίδιοι σαν ηθικές αξίες και σαν τεχνογνωσία, φυτεμένα βαθιά μέσα στο μυαλό τους από τις προηγούμενες γενιές, από τους γονείς τους. Υπάρχει μεν με τα χρόνια εξέλιξη, αλλά υπάρχει και ένας πυρήνας ηθικών αναφορών και μια γενική ιδέα του κόσμου, που μεταβιβάζεται έστω και ασυνείδητα.

Μπορούμε να αποφύγουμε τα λάθη των γονιών μας; Τι γίνεται αν κάποιος δεν συμφωνεί με τον ηθικό πυρήνα των γονιών του;

Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να είναι κανείς ειλικρινής με τον εαυτό του και να εξετάσει πολύ προσεκτικά και με νηφαλιότητα τι είναι σωστό και τι λάθος, τι μπορεί να κρατήσει και τι όχι.

Η σχέση παιδιού και γονιού είναι γεμάτη πάθος και περιστατικά, που σημαίνει ότι δεν έχουμε αρκετή απόσταση ώστε να κρίνουμε. Συνεπώς δεν πρέπει να βιαζόμαστε να μετατοπίσουμε στους γονείς μας τα λάθη και τις ευθύνες.

Θα πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως υπερβάλλουμε κάπου, επηρεασμένοι από τις δύσκολες συναισθηματικές διαστάσεις που έχουν οι στενές σχέσεις, όπως είναι αυτές μεταξύ παιδιών και γονιών. Από τη στιγμή που είναι ειλικρινής και στοχαστεί, και ενδεχομένως κουβεντιάσει και με κάποιους ανθρώπους που εμπιστεύεται, είναι στο χέρι του να πει δεν θα το κάνω έτσι, θα το κάνω αλλιώς.

Τι σημαίνει, όμως, να είσαι γονιός;

Το να είσαι γονιός είναι τέχνη, που σημαίνει ότι απαιτεί τεχνογνωσία και ευαισθησία, είναι στάση ζωής.

Μέχρι και την προηγούμενη γενιά, αυτή η μετάβαση γινόταν αυθόρμητα. Όμως με τις ραγδαίες αλλαγές στις Δυτικές κοινωνίες, έχουν χαθεί πολλές κοινές αναφορές ανάμεσα στους γονείς μας και στους σημερινούς νέους γονείς. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν χάσματα και στην τεχνογνωσία πώς μεγαλώνεις ένα παιδί, αλλά και στην αίσθηση του κόσμου που χαρακτηρίζει τη μία γενιά μετά την άλλη.

Υπάρχει, λοιπόν, ένα κομμάτι που μεταδίδεται κοινωνικά, υπάρχει όμως κι ένα κομμάτι που εξαρτάται από τις παρούσες συνθήκες κάθε φορά, και είναι αλήθεια ότι αυτή η τέχνη του γονιού μαθαίνεται. Είτε διδάσκεται ρητά, είτε με έμμεσο αυθόρμητο τρόπο. Γονιός λοιπόν γίνεσαι, δεν γεννιέσαι.

Τι χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει σωστά;

Ένα παιδί για να μεγαλώσει σωστά θέλει αγάπη και κανόνες. Για να είμαι πιο ακριβής, δεν θέλει αγάπη γενικώς. Αλλιώς αγαπάς τον εραστή σου και την ερωμένη σου, αλλιώς αγαπάς τον φίλο σου, τον γνωστό σου, κάποιον συγγενή. Κάθε αγάπη πρέπει να ταιριάζει με τον δέκτη της.

Το παιδί θέλει έντεχνη αγάπη, με ειδική συνταγή. Αυτή η συνταγή έχει τρία συστατικά. Το πρώτο είναι ηπαρουσία, το δεύτερο η αποδοχή και το τρίτο η άφοβη καθοδήγηση.

Η παρουσία σημαίνει ότι το παιδί θέλει να αισθάνεται ότι οι γονείς του ήταν ανέκαθεν εκεί, πριν έρθει αυτό στον κόσμο, και θα είναι πάντα εκεί ό,τι και να γίνει. Μπορεί να το μαλώσουν, να του πουν οτιδήποτε, αλλά θα του πουν «μα τι είναι αυτό που έκανες, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ». Δηλαδή θα είναι πάντα κοντά του.

Το δεύτερο είναι η αποδοχή. Ότι δηλαδή θα κάνει κάτι σωστά, κάτι άλλο λάθος, θα είναι και όμορφο και άσχημο, αλλά θα αγαπιέται επειδή είναι παιδί τους. Που σημαίνει ότι οι γονείς λένε στο παιδί «σε θέλουμε να υπάρχεις έτσι όπως είσαι. Έχεις μια θέση μεταξύ μας». Αυτό είναι τεράστιας σημασίας για το παιδί, γιατί έτσι νιώθει την αποδοχή και στον έξω κόσμο.

Η άφοβη καθοδήγηση σημαίνει ότι κρατάς το παιδί σου σταθερά από το χέρι για να παίξει, για να πάτε βόλτα κ.ο.κ., και όπου πρέπει το συγκρατείς ή του δείχνεις τι πρέπει να κάνει.

Είναι σαν να θέτεις όρια;

Είναι κάτι παραπάνω από όρια. Ο κανόνας είναι βαθύτερη έννοια από τα όρια. Σαν να παίζεις μουσική, όπου υπάρχει η έννοια του σωστού και του φάλτσου. Το παιδί ζητάει να του δώσεις την τέχνη του ζην. Αυτό είναι ο κανόνας.

«Μπορεί να έχει λάθη αυτό που σε μαθαίνουμε, μπορεί εσύ να βρεις άλλους τρόπους να το κάνεις καλύτερα, αλλά εμείς αυτό ξέρουμε και σου το μεταδίδουμε, ώστε να ξέρεις την τέχνη της ζωής σε αυτό το περιβάλλον που ζεις τώρα, για να μπορείς να τα βγάλεις καλά πέρα».

Πώς θα ξέρει ένας γονιός πότε να θέσει τα όρια και ποιοι είναι οι κανόνες;

Σε αυτά ο καθένας έχει ήδη μέσα του μια γνώση. Και με αυτά που έχει στο μυαλό του, με αυτά πορεύεται. Δεν υπάρχει γενικός κανόνας για όλους τους ανθρώπους, για όλες τις οικογένειες, για όλα τα παιδιά.

Το βασικότερο απ’ όλα, γιατί είναι η βάση της ανθρώπινης σχέσης, είναι ότι οι γονείς πρέπει να μάθουν στο παιδί τους να σέβεται τους γονείς τους επειδή είναι γονείς του και όχι για άλλον λόγο. Σε μια συνηθισμένη οικογένεια, το παιδί δεν είναι καλός κριτής για το πώς θα του φερθούν οι γονείς για να είναι καλοί γονείς.

Οι γονείς θα πορευθούν όπως οι ίδιοι καταλαβαίνουν. Απλώς πρέπει να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους, ούτως ώστε αν δουν ότι κάτι δεν πάει καλά, να το σκεφτούν, να το συζητήσουν μεταξύ τους, με τους συγγενείς τους και, στο τέλος, ας πάνε να μιλήσουν με κάποιον ειδικό, αν δεν μπορούν να το λύσουν.

Στην αγάπη πρέπει να υπάρχουν όρια; Μερικές φορές από τη μεγάλη αγάπη πνίγουμε τον άλλον…

Αυτό είναι φάλτσο, επειδή η αγάπη των γονιών πρέπει να είναι έντεχνη αγάπη και όχι λουτρό αγάπης, που πετάς μέσα το παιδί και ό,τι γίνει. Πρέπει να ξέρεις ότι το παιδί δεν είναι εξάρτημα δικό σου, δεν ζει για εσένα, για να εκπληρώσει τα δικά σου ανεκπλήρωτα όνειρα και να γιατρέψει τις δικές σου απογοητεύσεις, αλλά φτιάχνεις ένα πλάσμα που από την πρώτη στιγμή της ζωής του έχει αυτοτέλεια.

Στις σχέσεις εξάρτησης γράψε λάθος. Σε κάθε τέχνη υπάρχει το σωστό και το λάθος. Στη μουσική το λέμε φάλτσο, στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, φάουλ. Όταν παίζεις ένα έντεχνο παιχνίδι, υπάρχει η έννοια του φάουλ. Η τέχνη του γονιού είναι η τέχνη της έντεχνης αγάπης που ταιριάζει στη σχέση του παιδιού με τον γονιό.

Ποια είναι τα πιο συχνά λάθη που κάνουν οι γονείς;

Το πιο δυσάρεστο και διαδεδομένο στο Δυτικό κόσμο είναι ότι οι γονείς φοβούνται να είναι γονείς. Φοβούνται το τρίτο στοιχείο, αυτό της άφοβης καθοδήγησης. Εν μέρει αυτό γίνεται για προσωπικούς λόγους. Κάποιοι είχαν πληγωθεί όταν ήταν παιδιά, κι αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού έμεινε ασυνείδητα ή ασυναίσθητα. Γιατί ο καθένας κουβαλάει τραύματα και απογοητεύσεις.

Αυτό που κάνει ασταθή τα πράγματα σήμερα και τους γονείς να φοβούνται να είναι γονείς, κι αυτό είναι το σύνηθες λάθος, είναι το γεγονός ότι η κοινωνία δεν τους εξοπλίζει με την τεχνογνωσία και τους συναισθηματικούς πόρους που θα τους έδειχναν πώς μεγαλώνεις ένα παιδί και ότι αξίζει τον κόπο να μεγαλώνεις ένα παιδί ακόμα και όταν χρειάζεται να κάνεις τον διαιτητή που θα σφυρίξει φάουλ, που θα δυσαρεστήσει, δηλαδή, τον αγαπημένο του.

Όταν ο προπονητής ή ο δάσκαλος της μουσικής σού λέει τι να κάνεις και σε διορθώνει, το κάνει για να σε βοηθήσει να γίνεις καλύτερος, δεν σε κατακρίνει.

Σε επώδυνες καταστάσεις, όπως ένα διαζύγιο, πώς θα αποφύγουν οι γονείς τα λάθη;

Το νόημα που θα πάρει ένα διαζύγιο εξαρτάται από το πώς θα το βιώσει ένα παιδί και κυρίως από το πώς θα του μιλήσουν οι μεγάλοι γι’ αυτό το πράγμα. Και θα πρέπει να του μιλήσουν λέγοντάς του αλήθεια και όχι ψέμα.

Αν επιχειρήσουν να πουν ψέμα σε ένα παιδί, το παιδί μπορεί να μην καταλαβαίνει το πρακτικό αντίκρισμα του ψέματος, αλλά καταλαβαίνει το συναισθηματικό αντίκρισμα. Συνεπώς θα μιλήσουν στο παιδί κάπως έτσι: «Χωρίζουμε για τον απλό λόγο ότι θέλαμε να είμαστε μαζί, επειδή αγαπηθήκαμε, κάναμε έναν, δύο, πέντε καρπούς της αγάπης μας και μετά, επειδή αποκλίνουν οι δρόμοι της αγάπης, επιλέξαμε να ζήσουμε χωριστά».

Αν, λοιπόν, οι γονείς το έχουν αφομοιώσει αυτό και το ζήσουν χωρίς τεράστιο δράμα (όχι χωρίς πόνο, γιατί πάντα ένας χωρισμός έχει πόνο, ακόμα κι όταν έχει εκπνεύσει η σχέση συναισθηματικά) και μιλήσουν με αυτόν τον απλό τρόπο στα παιδιά τους, και δεν προσπαθήσουν να πουν ποιος έφταιγε, ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός, τότε το παιδί θα πληγωθεί, θα πονέσει.

Γιατί, μην αυταπατόμαστε, το παιδί έχει ανάγκη και από τους δύο γονείς, αλλά θα μπορέσει να χωνέψει αυτήν τη νέα σχέση μεταξύ των μεγάλων, από τη στιγμή που δεν πλήττεται η σχέση με τους γονείς του. «Δεν χωρίζουν οι γονείς σου. Χωρίζουν τα δύο μέρη του ζευγαριού και θα συνεχίσουν να είναι γονείς σου σε όλη σου τη ζωή. Όσο σε αγαπούσαμε θα σε αγαπάμε».

Δεν είναι, όμως, τόσο αυτονόητα για όλους τους γονείς.      

           

Όταν αποφασίζεις μια συμβίωση με σκοπό την οικογένεια, βλέπεις τον κόσμο περίπου από την ίδια οπτική γωνία που τον βλέπει και ο άλλος. Όταν χωρίσουν οι άνθρωποι, βλέπουν πια τα πράγματα από τελείως διαφορετική οπτική γωνία.

Και εκεί είναι μεγάλος ο πειρασμός και οι περισσότεροι άνθρωποι την πατάνε γιατί προσπαθούν να βρουν γιατί έγινε. Όταν χωρίζεις δεν βγάζεις άκρη. «Βρεθήκαμε μαζί για το καλό, δεν μας βγήκε και πάμε παρακάτω».

Αν αυτή την απλή αλήθεια την δεχτούν οι γονείς, ότι όταν χωρίσεις είναι αλλιώτικος ο τρόπος που βλέπει ο καθένας τα πράγματα, τότε είναι σχετικά εύκολο, αλλά όχι ανώδυνο, να βάλουν σε τάξη τη ζωή τους, ξέροντας ότι κάποια πράγματα θα τους πληγώσουν, αλλά ο χρόνος, η καλή σχέση και ο καλός λόγος θα επουλώσουν τις πληγές.

Αρκεί να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και να μην φοβούνται να είναι γονείς.

Ο Νίκος Σιδέρης έχει γράψει το βιβλίο Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!
Πηγή: adoptedingr.wordpress.com

Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr