Το μυστήριο της πρώιμης εφηβείας

Τριχοφυΐα στα 8, στήθος στα 9… Πού οφείλεται η πρώιμη εφηβεία σε αγόρια και κορίτσια; Στις αλλαγές του περιβάλλοντος, στην καθιστική ζωή, σε κάποια προϊόντα ή σε όλα αυτά μαζί;

Λένε πως τα σημερινά παιδιά αναγκάζονται να μεγαλώσουν πρόωρα, και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, μιας που τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα μικρά παιδιά, συνήθως κορίτσια, εμφανίζουν πολύ νωρίς σημάδια ανάπτυξης. Η νέα κατάσταση ονομάζεται πρώιμη ήβη, και οι ειδικοί αποτείνονται πως οφείλεται στις περιβαλλοντικές αλλαγές, αλλά και στον καθιστικό τρόπο ζωής που υιοθετούν όλο και περισσότερο τα παιδιά. Μια πρόσφατη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από το κέντρο «Breast Cancer Fund», επισημαίνει ότι τα τελευταία 30 χρόνια η ευρεία πρόσβαση στους υπολογιστές και στην τηλεόραση έχει περιορίσει σημαντικά την άσκηση στη ζωή των παιδιών. Η έρευνα μάς πληροφορεί πως, ενώ τα δραστήρια παιδιά παράγουν περισσότερη μελατονίνη, μια φυσική ορμόνη που έχει το ρόλο του βιολογικού ρολογιού στον ανθρώπινο οργανισμό, στα πιο νωχελικά η ορμόνη αυτή υπολειτουργεί. Όσο περισσότερη μελατονίνη παράγει ο οργανισμός, τόσο περισσότερο καθυστερεί και η έναρξη της εφηβείας. Ένα ακόμη καταστροφικό αποτέλεσμα της καθιστικής ζωής είναι και η παιδική παχυσαρκία, η οποία έχει αυξηθεί με ραγδαίους ρυθμούς και δρα καταλυτικά στην πρώιμη εφηβική ωρίμανση.

Χημικός πόλεμος με… ανήλικα θύματα

Πρόσφατη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από τη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου «Mount Sinai» στη Νέα Υόρκη, σε 1.151 κορίτσια προεφηβικής ηλικίας, μας πληροφορεί πως διάφορες χημικές ουσίες που υπάρχουν στις συσκευασίες τροφίμων, τα σαμπουάν και τα βερνίκια νυχιών, μπορεί να πυροδοτούν πρώιμηεφηβεία στα κορίτσια. Ερευνητές που εξέτασαν τη χρήση των φαινολών, των φθαλικών αλάτων και των φυτοοιστρογόνων βρήκαν ότι οι ουσίες αυτές μπορεί να είναι επιβλαβείς, καθώς επηρεάζουν την ορμονική λειτουργία του σώματος. Στη συγκεκριμένη μελέτη εντάχθηκαν κορίτσια 6-8 ετών και αναλύθηκαν για την παρουσία των παραπάνω ουσιών. Σύμφωνα με μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «Environmental Health Perspectives», και οι τρεις αυτές κατηγορίες χημικών ήταν ευρέως ανιχνεύσιμες και η υψηλή έκθεση σε ορισμένες από αυτές σχετίζεται με πρώιμη ανάπτυξη μαστών. Τα φθαλικά άλατα που υπάρχουν σε προϊόντα προσωπικής υγιεινής, όπως λοσιόν και σαμπουάν, ιδίως όσα έχουν άρωμα, ενοχοποιήθηκαν για πρώιμη ανάπτυξη μαστών και τριχοφυΐας στην ηβική περιοχή. Τα φυτοοιστρογόνα, τα οποία βρίσκονται σε διάφορα έλαια, προϊόντα σόγιας, δημητριακά και σιτηρά, είναι ύποπτα επίσης για την πρώιμη ανάπτυξη, κυρίως των κοριτσιών. Παράλληλα, η κατανάλωση κρέατος είναι ένας ακόμα παράγοντας που ενοχοποιείται για την πρώιμη εφηβεία. Όπως προκύπτει από μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «Public Health Nutrition», τα κορίτσια που καταναλώνουν συχνά κρέας έχουν νωρίτερα εμμηναρχή. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπράιτον συνέκριναν τις διατροφικές συνήθειες 3.000 περίπου κοριτσιών 12 ετών και διαπίστωσαν ότι η υψηλή κατανάλωση κρέατος σε ηλικία τριών και εφτά ετών συσχετιζόταν άμεσα με την πρώιμη εμμηναρχή.

Μήπως φταίνε τα γονίδια;

Πρόσφατα, διεθνής ομάδα επιστημόνων ανακάλυψε τουλάχιστον 30 γονίδια, τα οποία φαίνεται να παίζουν ρόλο στην ηλικία έναρξης της εφηβείας και της σεξουαλικής ωρίμανσης στα κορίτσια. Οι 175 ερευνητές από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Αυστραλία ανέλυσαν το γενετικό κώδικα 100.000 νεαρών γυναικών και εντόπισαν 30 γονίδια που σχετίζονται και με το μεταβολισμό του λίπους και τη ρύθμιση του βάρους. Μία ακόμη έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γενετικής «Nature Genetics», επίσης υποστηρίζει ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στη χρονολογία εκδήλωσης της εφηβείας και στο βάρος των κοριτσιών. Η ερευνήτρια Άνα Μάρεϊ του Πανεπιστημίου του Έξετερ εκτίμησε ότι η ύπαρξη μεγαλύτερης ποσότητας λίπους σε ένα κορίτσι μπορεί να στέλνει σήμα στον εγκέφαλό του ότι έχει ο οργανισμός του ήδη τη δυνατότητα να ξεκινήσει την αναπαραγωγική ζωή.

Οι ψυχολογικές επιπτώσεις

Ανεξάρτητα από τον παράγοντα υγεία, η πρώιμη εφηβεία επηρεάζει τόσο την ψυχολογία όσο και την κοινωνική ζωή των παιδιών. Καθώς η επιτάχυνση της βιολογικής ανάπτυξης δεν συμβαδίζει πάντα με ανάλογη πνευματική και κοινωνική ωρίμανση, το παιδί καλείται να προσαρμόσει τη συμπεριφορά του σε κοινωνικές καταστάσεις με τελείως διαφορετικούς κανόνες από εκείνους της παιδικής ηλικίας. Οι μελέτες μάς διαβεβαιώνουν πως όσο νωρίτερα φτάνουν τα κορίτσια στην εφηβεία, τόσο αυξάνεται και ο κίνδυνος εκδήλωσης κατάθλιψης και άγχους. Και για τα δύο φύλα, η πρώιμη εφηβεία ενοχοποιείται συχνά για τη δημιουργία ροπής προς το κάπνισμα, την παραβατική συμπεριφορά, καθώς και την πρώιμη σεξουαλική επαφή.

Πότε να ανησυχήσουμε;

Πρώιμη ήβη υπάρχει πραγματικά, όταν κάποιες από τις ορατές αλλαγές της εφηβείας -μαζί με ορισμένες που δεν «βλέπουμε» (π.χ. ορμονικές)- εμφανίζονται σε ένα κορίτσι κάτω των 8 ή ένα αγόρι κάτω των 9 ετών. Ο κατάλληλος γιατρός για την εκτίμηση αυτού του προβλήματος είναι ο παιδοενδοκρινολόγος. Θα προτείνει τις απαραίτητες εξετάσεις, ενώ η χορήγηση ή όχι φαρμακευτικής αγωγής αποφασίζεται κατά περίπτωση. Η πρώιμη ήβη μπορεί να έχει ως συνέπεια την απώλεια κατά μέσο όρο 6,5 εκατοστών στο τελικό ανάστημα του παιδιού. Ωστόσο, η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη αγωγή μπορούν να βοηθήσουν το παιδί να φτάσει στο γενετικά καθορισμένο ύψος. Σε γενικές γραμμές, λίγα μόνο κορίτσια που επισκέπτονται ενδοκρινολογικό ιατρείο με σημεία πρώιμης ήβης, χρειάζονται τελικά θεραπεία, καθώς η συνηθέστερη περίπτωση είναι να πρόκειται είτε για πρώιμη αργά εξελισσόμενη ήβη είτε για μεμονωμένη καλοήθη πρώιμη θηλαρχή (δηλαδή έναρξη του στήθους χωρίς επίσημη έναρξη της ήβης) είτε για ιδιοσυστασιακή (ιδιοπαθή δηλαδή) επιτάχυνση της αύξησης και της ενήβωσης (δηλαδή μια παραλλαγή του φυσιολογικού τρόπου ανάπτυξης), καταστάσεις που δεν χρειάζονται γενικά αντιμετώπιση, αλλά σωστή αναγνώριση και εκτίμηση.

Πότε να μην ανησυχήσουμε;

Τα κορίτσια μετά τα 8 και -αντίστοιχα- τα αγόρια μετά τα 9 εμφανίζουν τρίχωση στο εφηβαίο και τις μασχάλες. Η συγκεκριμένη κατάσταση ονομάζεται αδρεναρχή και, εφόσον δεν συνοδεύεται από άλλα σημάδια εφηβικής ανάπτυξης (ανάπτυξη μαστών στα κορίτσια και αύξηση μεγέθους του πέους και των όρχεων στα αγόρια), είναι μία απολύτως φυσιολογική διεργασία, που μπορεί να συνοδεύεται από εφηβικής οσμής ιδρώτα, σμηγματόρροια και ήπια ακμή, και προηγείται περίπου κατά 1 έτος της έναρξης της ήβης. Η πρώιμη αδρεναρχή (έναρξη πριν από τα 8 στα κορίτσια και πριν από τα 9 στα αγόρια) είναι πολύ συχνότερη σε υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά. Συνήθως, είναι μια καλοήθης κατάσταση, όμως θα πρέπει να γίνεται εκτίμηση από παιδοενδοκρινολόγο, για να αποκλειστούν άλλες παθολογικές καταστάσεις.

Με τη συνεργασία του δρ. Δημήτρη Θ. Παπαδημητρίου(παιδοενδοκρινολόγος, π. λέκτορας του Πανεπιστημίου Joseph-Fourier, Grenoble, Γαλλία).

«Πρώιμη παιδική ήβη»: Τι κρύβεται πίσω από την πρόωρη εισαγωγή των παιδιών στην εφηβεία;

Δ/τής Τμήματος Παιδιατρικής - Εφηβικής Ενδοκρινολογίας & Διαβήτη Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Ειδικός Επιστημονικός Συνεργάτης Γ’ Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών

Δευτέρα, 03 Οκτώβριος 2011

Διαβάστηκε 12748 φορές

Ένα νέο φαινόμενο των αναπτυσσόμενων χωρών, είναι η αυξημένη συχνότητα παιδικής «πρώιμης ήβης», η οποία ενέχει τόσο σωματικές όσο και ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις. Ο  Διευθυντής του τμήματος Παιδιατρικής-Εφηβικής Ενδοκρινολογίας και Διαβήτη του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, Δημήτρης Θ. Παπαδημητρίου,  μας εξηγεί όλα όσα θα πρέπει να γνωρίζουμε για την διάγνωση της πρώιμης παιδικής ήβης αλλά και την σωστή αντιμετώπιση της.

Τι είναι η «πρώιμη παιδική ήβη»;

Είναι γνωστό ότι η «ενήβωση» ή «ήβη», αποτελεί μία φυσιολογική μετάβαση από την παιδική ζωή στην ενήλικη και χαρακτηρίζεται από ενδοκρινολογικές, μορφολογικές και ψυχικές αλλαγές. Ουσιαστικά, ξεκινάει η σεξουαλική ωρίμανση του παιδιού, που εκδηλώνεται με την ανάπτυξη των δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλλου, όπως είναι η αύξηση των γονάδων (όρχεις , ωοθήκες) και της τριχοφυΐας-. Η «πρώιμη ήβη», είναι μία κατάσταση κατά την οποία παρουσιάζεται μία πρόωρη ενεργοποίηση/έναρξη, αυτής της διαδικασίας.

Για ποιες ηλικίες μιλάμε όταν αναφερόμαστε σε «πρώιμη παιδική ήβη» και ποια είναι τα αρχικά συμπτώματα;

Καταρχάς, μία «φυσιολογική ήβη» ξεκινάει μετά την ηλικία των 8 ετών στα κορίτσια και μετά τα 9 στα αγόρια. Εάν  δει κανείς ανάπτυξη στήθους ή τριχοφυΐας στο εφήβαιο σε ηλικίες κάτω των 8 στα κορίτσια ή διόγκωση όρχεων (> 3 cm³) και ανάπτυξη τριχοφυΐας στο εφήβαιο  πριν από τα 9 στα αγόρια, τότε θα πρέπει να γίνει διερεύνηση για  «πρώιμη ήβη».

Εμφανίζεται με την ίδια συχνότητα και στα δύο φύλα;

Τα κορίτσια παρουσιάζουν πολύ συχνότερα «προχωρημένη ήβη», ενώ τα αγόρια «καθυστερημένη ήβη», δηλαδή μία ήβη που ξεκινάει στην πρώτη περίπτωση νωρίτερα από τον μέσον όρο που υπολογίζεται περίπου στα 10 έτη και στην δεύτερη περίπτωση πολύ αργότερα από τον μέσο όρο των 11 ετών. Αυτή η «δυσαναλογία» πιθανόν να συμβαίνει, γιατί από τη φύση του το κορίτσι ετοιμάζεται πιο γρήγορα για την αναπαραγωγική ηλικία.

Που οφείλεται αυτή η πρόωρη έναρξη της εφηβείας;

Η πρόωρη έναρξη της ήβης, μπορεί να προκύψει από διάφορους παράγοντες. Ο ψυχο-κοινωνικός παράγονταςείναι σίγουρα καταλυτικός. Δηλαδή, τα ερεθίσματα και οι εικόνες από την οικογένεια, την κοινωνία, την τηλεόραση και το ευρύτερο περιβάλλον του παιδιού, θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. Επίσης, η αφθονία της τροφής στις κοινωνικό-οικονομικά προηγμένες χώρες, -ατυχώς όμως και της κακής ποιοτικά, διατροφής- με τη συνεισφορά ενδεχομένως και άλλων παραγόντων, έχουν συμβάλει με τη σειρά τους σε τέτοια φαινόμενα. Έτσι, το υπερβάλλον βάρος και η παχυσαρκία, είναι και αυτά ενοχοποιητικά στοιχεία καθώς εμπλέκονται στην παραγωγή διαφόρων ορμονών που επηρεάζουν το ξεκίνημα της εφηβείας. Για παράδειγμα, τα αυξημένα επίπεδα «λεπτίνης» (ορμόνη που βρίσκεται στο λίπος), δίνουν σήμα στον εγκέφαλο για την πρώιμη εκκίνηση της ήβης. Άλλοι ενοχοποιητικοί παράγοντες είναι τα φυτο-οιστρογόνα και εξωγενείς χημικές ουσίες που βρίσκονται κυρίως σε τροφές φυτικής προέλευσης. Τα γονίδια παίζουν επίσης κυρίαρχο ρόλο. Πολλές φορές, αυτό που έχει συμβεί στη μαμά, το μπαμπά, ή και στις οικογένειες των γονιών, βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και στα παιδιά. Το οικογενειακό ιστορικό μας βοηθάει πολύ στο να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει κάτι σε ένα παιδί.

Με ποιο τρόπο γίνεται η διάγνωση της «πρώιμης ήβης»;

Το πρώτο που πρέπει να τεκμηριώσει ένας γιατρός, είναι εάν η έναρξη της ήβης είναι πρώιμη ή προχωρημένη. Εάν είναι πρώιμη, πρέπει να υπάρξει  κλινική και αιτιολογική διερεύνηση για τον αποκλεισμό οποιαδήποτε παθολογίας. Τα κέντρα που ελέγχουν την έναρξη της ήβης βρίσκονται στον εγκέφαλο. Επομένως, σε σπάνιες περιπτώσεις κάποιος όγκος ή κύστη μπορεί να έχουν ενεργοποιήσει την «πρώιμη ήβη». Υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις στις οποίες όγκοι των ωοθηκών ή των όρχεων, αυτόνομα παράγουν οιστρογόνα ή ανδρογόνα και έχουμε μία κλινική εικόνα ήβης που οφείλεται όμως σε περιφερικά αίτια (όχι του εγκεφάλου). Εφόσον λοιπόν αποκλειστούν τα παθολογικά αίτια, ο γιατρός θα πρέπει να ελέγξει κάποια παρακλινικά ευρήματα για να καθορίσει την εξέλιξη της πρώιμης ήβης. Αυτά που ελέγχονται είναι: η οστική ηλικία -η οποία είναι πάντα προχωρημένη-, συγκεκριμένες ορμόνες (γοναδοτροφίνες, στεροειδή του φύλου) και μέσω υπερηχογραφήματος το μήκος της μήτρας και ο όγκος των ωοθηκών.

Υπάρχει κάποια φαρμακευτική θεραπεία που μπορεί να ακολουθήσει το παιδί;

Υπάρχουν θεραπείες διακοπής της ήβης με τις οποίες στην ουσία ξεγελάμε το σύστημα που ενεργοποιεί την εφηβεία. Γίνονται με απόλυτα φυσιολογικό τρόπο και δεν εμπεριέχουν κανένα κίνδυνο ή παρενέργειες. Πολύ περιγραφικά να πω ότι με μία υποδόρια ένεση που γίνεται σε άλλοτε άλλο μεσοδιάστημα από 1 έως 3 μήνες ανάλογα με την περίπτωση, χορηγούμε στο παιδί μία ορμόνη που παράγει και ο ίδιος ο οργανισμός (LHRH) και εμπλέκεται στην έναρξη αλλά και την εξέλιξη της ήβης. Είναι μία ανώδυνη για το παιδί μέθοδος, που δε θα πρέπει όμως να ξεκινάει προτού διευκρινιστεί αν πρόκειται για πρώιμη ή προχωρημένη ήβη και αν το παιδί πρόκειται να επωφεληθεί από την θεραπεία αυτή είτε όσον αφορά στο τελικό ανάστημα είτε από πλευράς ψυχολογικής και ψυχο-κοινωνικής.

Μπορούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες μεγαλώνει το παιδί -οικογενειακό περιβάλλον-, να γίνουν το έναυσμα για «πρώιμη παιδική ήβη»;

Σαφώς το οικογενειακό περιβάλλον παίζει καταλυτικό ρόλο. Όσο πιο ελεύθερο είναι, όσο πιο πολύ αγάπη, παροχή τροφής και φροντίδας δίνει, τόσο πιο γρήγορα θα ξεκινήσει η διαδικασία ωρίμανσης του παιδιού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα παιδιά του 3^ου κόσμου που υιοθετούνται σε Ευρωπαϊκές χώρες. Εκδηλώνουν πρώιμη ήβη σε ηλικίες των 5, 6, ή 7 το αργότερο, πράγμα που δείχνει ότι αυτά τα αποκλισμένα από αγάπη, φαγητό και φροντίδα παιδιά, βρίσκονται ξαφνικά σε οικογένειες όπου υπάρχει υπέρ-προσφορά όσων στερήθηκαν και εκδηλώνουν ήβη. Η μεταφορά αυτού του παραδείγματος στο οικογενειακό περιβάλλον απαντάει στην ερώτηση για το αν οι οικογενειακές συνθήκες μπορούν αν γίνουν η αφετηρία μίας πρώιμης ήβης.

Ποιες επιπλοκές μπορεί να επιφέρει αυτή η κατάσταση, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά;

Η μεγαλύτερη δυσκολία στα κορίτσια, είναι όταν έχουμε πρόωρη εμφάνιση της εμμήνου ρύσης. Είναι μία κατάσταση που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα καθώς θα επηρεάσει το τελικό ανάστημα του παιδιού. Δηλαδή, εάν έχουμε ξεκίνημα της ήβης (έναρξη στήθους) ενώ το ύψος του παιδιού είναι κάτω από 1.30 cm, τότε υπάρχει μεγάλος κίνδυνος το τελικό του ύψος να μη ξεπεράσει το 1.55 cm. Πέρα από την σωματική επίπτωση, φανταστείτε τι ψυχολογική φόρτιση μπορεί να υποστεί ένα κοριτσάκι με περίοδο στην ηλικία των 7-8-9 ετών ή και μικρότερο ακόμα.

Τώρα, όσον αφορά τα αγόρια, οι επιπτώσεις της πρώιμης ήβης είναι οι ίδιες με τα κορίτσια, το αίτιο όμως μπορεί να είναι συχνότερα παθολογικό, και γι’αυτό χρειάζεται διεξοδική διερεύνηση. Πρέπει να σημειώσω ότι στα αγόρια είναι πιο συχνή η «καθυστέρηση της ήβης», η οποία όμως έχει και αυτή τις αρνητικές συνέπειές της. Φανταστείτε τη ψυχολογική πίεση ενός έφηβου αγοριού με μικρό ανάστημα αλλά και μη κανονική για την ηλικία ανάπτυξη των όρχεων ή της τριχοφυΐας του σώματος. Επομένως, υπάρχουν σημαντικές σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις, οι οποίες καθιστούν την θεραπεία άκρως απαραίτητη.

Με ποιο τρόπο μπορούν οι γονείς να προλάβουν την έναρξη μίας «πρώιμης ήβης»;

Κατ΄αρχήν να πω ότι ένα μεγάλο λάθος που κάνουν οι γονείς, είναι ότι με το που τελειώνουν τα εμβόλια σταματάνε και οι επισκέψεις στον παιδίατρο, εκτός και αν το παιδί αρρωστήσει. Εφόσον δεν υπάρχει έστω και μία ετήσια επίσκεψη, είναι αδύνατο για τον παιδίατρο να εκτιμήσει εάν η σωματική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού εξελίσσεται φυσιολογικά. Συνεπώς, οι γονείς απευθύνονται σε εμάς όταν πλέον η «πρώιμη ήβη» βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, πράγμα το οποίο κάνει τη θεραπεία ακόμα πιο δύσκολη και τα αποτελέσματά της ίσως πιο φτωχά. Η δική μου συμβουλή προς τους γονείς, είναι όλα τα παιδιά, τουλάχιστον μία φορά το χρόνο να επισκέπτονται τον παιδίατρο τους. Πρέπει να καταλάβουνε οι Έλληνες γονείς ότι ο παιδίατρος δεν είναι μόνο για τις αρρώστιες. Άλλωστε η πρόληψη είναι και η καλύτερη θεραπεία.

Πόσο συχνή είναι η εκδήλωση «πρώιμης παιδικής ήβης» στην Ελλάδα;

Είναι αρκετά συχνό το φαινόμενο της πρώιμης ήβης κυρίως στα κορίτσια και ίσως αυτό να συμβαδίζει και με την αύξηση της παχυσαρκίας στη χώρα μας.

Τι θα συμβουλεύατε τους γονείς που αντιμετωπίζουν μία τέτοια κατάσταση; Πως μπορούν οι ίδιοι να κρατήσουν την ισορροπία στη σχέση τους με το παιδί;

Το παιδί αλλάζει συμπεριφορά από τα πρώτα στάδια που ξεκινάει η εφηβεία. Δηλαδή γίνεται πιο αντιδραστικό, πιο απόλυτο και ιδιαίτερα απαιτητικό. Αυτό που είναι δύσκολο για τους γονείς, είναι να κατανοήσουν ότι το παιδί τους δεν είναι πλέον «παιδί» αλλά «έφηβος». Αν δεν προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους στη νέα αυτή κατάσταση, θα υπάρχουν συνεχείς συγκρούσεις και εντάσεις. Εμείς τους εξηγούμε ότι οι αλλαγές που συμβαίνουν στο παιδί τους δεν είναι μόνο σωματικές αλλά αφορούν και τη συμπεριφορά τους, αφού πλέον ως έφηβοι έχουν διαφορετικές ανησυχίες και σκέψεις. Εάν καταφέρουν να το κατανοήσουν αυτό, η κατάσταση στο σπίτι θα ομαλοποιηθεί και θα μπορέσουν να έχουν μία αρμονική σχέση με το παιδί τους.

Σημαντικά χρονικά ορόσημα για την ανάπτυξη του παιδιού

	Κορίτσι	Αγόρι
Φυσιολογική έναρξη της ήβης	9-13	10-14
Πρώιμη ήβη	< 8	< 9
Επιταχυμένη ήβη	8-9	9-10
Καθυστερημένη ήβη	> 13	> 14

Το άγχος του αποχωρισμού, από το νήπιο, το παιδί, τον φοιτητή, η διαταραχή και τρόποι αντιμετώπισης.

Συντάκτης Βικτωρία Πολύζου, συμβουλευτική ψυχοθεραπεύτρια, medlabnews.gr

Η αρχή της σχολικής χρονιάς είναι μια έντονη περίοδος στη ζωή κάθε οικογένειας και κυρίως στην περίπτωση που το παιδί πηγαίνει πρώτη φορά στο σχολείο. Το ξεκίνημα κάθε σχολικής χρονιάς είναι ένα γεγονός που επιφέρει μια σχετική αναστάτωση στους γονείς. Η αρχή της σχολικής χρονιάς σηματοδοτεί τη μετάβαση από τη νηπιακή στη παιδική ηλικία. Η στιγμή που το παιδί ξεκινάει το σχολείο ισοδυναμεί με ένα δεύτερο απογαλακτισμό. Όμως εξίσου έντονη είναι και η στιγμή που ο έφηβος φοιτητής ξεκινά να μεταβεί για τις σπουδές του σε μια άλλη πόλη ή ακόμα περισσότερο σε μια άλλη χώρα.

Άγχος αποχωρισμού, είναι ο όρος που αφορά πρωτίστως τα παιδιά, όταν παρουσιάζουν συναισθηματικές αντιδράσεις καθώς απομακρύνονται από το πρόσωπο με το οποίο είναι προσκολλημένα - τη μαμά τους συνήθως. Μια διαδικασία που δεν περιορίζεται, όμως, μόνο στις παιδικές ηλικίες ούτε μόνο στα άψυχα αντικείμενα και τα ενθυμήματα, τα οποία δύσκολα αποχαιρετούμε και πετάμε. Σίγουρα έχει ο καθένας στο κοντινό του περιβάλλον κάποιον που συνηθίζει να μαζεύει και να μην πετάει τίποτα. Μπιμπελό, κάρτες, φωτογραφίες, χαρτιά -άχρηστα τα περισσότερα- μπουκώνουν συρτάρια και ντουλάπια. Ο κάτοχός τους ούτε που σκέφτεται να τα αποχωριστεί, γιατί... «αν χρειαστούν»; Αφορά και τις συνήθειες, τις συμπεριφορές ή τις πρακτικές των ανθρώπων και ίσως δεν θα ήταν παρακινδυνευμένο να πει κανείς ότι αυτό το άγχος αποχωρισμού αφορά την ελληνική κοινωνία! 

Η είσοδος στο νηπιαγωγείο είναι ίσως η πρώτη σημαντική αλλαγή στον τρόπο ζωής ενός παιδιού που θα πρέπει πλέον να παραμένει αρκετές ώρες μακριά από το σπίτι και την οικογένεια. Η διαδικασία αυτή έχει τις δικές της δυσκολίες που είναι κοινές για τα περισσότερα παιδιά και βασίζονται σε αυτό που αποκαλούμε «φόβος του αποχωρισμού».

Πρόκειται για τον ισχυρό συναισθηματικό δεσμό που αναπτύσσει το παιδί με τη μητέρα του ήδη από τον έβδομο μήνα. Οι αντιδράσεις θα πρέπει να είναι αναμενόμενες ειδικά τις πρώτες φορές που το παιδί αφήνει την ασφάλεια του σπιτιού για να ενταχθεί σε νέα κοινωνικά σύνολα.

Το άγχος αποχωρισμού, είναι ένα φαινόμενο αναμενόμενο στη φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού. Τα βρέφη σε ηλικία μικρότερη του ενός έτους εκφράζουν άγχος αποχωρισμού με τη μορφή του φόβου για τα ξένα πρόσωπα, όταν αποχωρίζονται τη μητέρα τους. Επίσης, το άγχος αποχωρισμού είναι χαρακτηριστικό ανάμεσα στα μικρά παιδιά που πάνε για πρώτη φορά στο σχολείο.

Αν και είναι συνήθως μια φυσιολογική πρώτη αντίδραση, ο φόβος του αποχωρισμού μπορεί να θεωρηθεί διαταραχή, όταν εμφανίζεται υπερβολικό άγχος σε άλλα αναπτυξιακά στάδια κατά την απομάκρυνση από οικεία πρόσωπα και κυρίως τη μητέρα. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις το άγχος των παιδιών μπορεί να φτάσει ακόμα και στον τρόμο ή τον πανικό.

Αντιδράσεις έντονης προσκόλλησης παρατηρούνται στα περισσότερα παιδιά μέχρι το τέλος του 3ου έτους. Ο γονέας οφείλει, λοιπόν, να το έχει αυτό υπ’ όψιν του όταν αφήνει κάθε πρωί το μικρό νήπιο στον παιδικό σταθμό ή στο νηπιαγωγείο, ώστε να ερμηνεύει σωστά τις αντιδράσεις αποχωρισμού του παιδιού. Επιπλέον, οι ίδιοι οι γονείς θα πρέπει να προετοιμαστούν εξίσου καλά για την πρώτη αποχώρηση από το μικρό τους.

Προδιαθεσικοί παράγοντες για το άγχος αποχωρισμού: 

- Το άγχος αποχωρισμού συνήθως εμφανίζεται στα παιδιά που έχουν περάσει διάφορα στρεσογόνα γεγονότα, όπως ο θάνατος ή η απομάκρυνση κάποιου κοντινού τους προσώπου ή κάποιου ζώου.
- Τα παιδιά αυτά συνήθως προέρχονται από στενά δεμένες οικογένειες που τους έχουν συνηθίσει με συνεχή υπέρμετρη φροντίδα και παρουσία τους και είναι πολύ δύσκολο τα παιδιά να τους αποχωριστούν ακόμα και για μερικά λεπτά.
- Συχνά υπάρχει και γενετική προδιάθεση.
- Το άγχος αποχωρισμού μπορεί να εμφανιστεί από την προσχολική ηλικία έως και την ηλικία των 18 ετών.
- Η πορεία του άγχους αποχωρισμού μπορεί να έχει συχνές εξάρσεις και υφέσεις, να ηρεμεί το παιδί κάποιες φορές και άλλες πάλι να το ξανανιώθει.- Το άγχος αποχωρισμού μπορεί να προκύψει όταν το παιδί πρέπει να ξεκινήσει το σχολείο και του είναι πολύ δύσκολο να αποχωριστεί τους γονείς του (σχολική φοβία)- Οι ενήλικες που δεν έχουν ξεπεράσει ως παιδιά το άγχος αποχωρισμού, ανησυχούν υπερβολικά για παιδιά, συζύγους και άλλα αγαπημένα πρόσωπα, και βιώνουν έντονη ανησυχία όταν τους αποχωρίζονται. 

Πότε το Άγχος Αποχωρισμού γίνεται Διαταραχή;

Τα παιδιά που αναπτύσσουν αυτή τη διαταραχή φοβούνται πως θα χάσουν την οικογένεια τους και συχνά είναι πεπεισμένα πως κάτι κακό θα συμβεί όταν είναι μακριά από τους γονείς του.

Άλλα συμπτώματα της Διαταραχής Άγχους Αποχωρισμού είναι:

• Συμπτώματα πανικού (όπως ναυτία, εμετός ή δυσκολία στην αναπνοή) ή κρίσεις πανικού πριν να φύγει ένας γονιός ή πριν πάει στο σχολείο.

• Επαναλαμβανόμενοι εφιάλτες σε σχέση με τον αποχωρισμό

• Ανεξήγητη ανησυχία για το ότι θα χαθεί ή ότι θα το απαγάγουν.

Αν το έντονο άγχος αποχωρισμού συνεχιστεί στο δημοτικό σχολείο και πιο πέρα, τότε θα πρέπει να μιλήσετε με έναν ειδικό.

Οι νέοι με ΔΑΑ δείχνουν υπερβολικό και εξελικτικά ασύμβατο φόβο και ανησυχία όσον αφορά τον αποχωρισμό από το σπίτι ή από σημαντικές φιγούρες προσκόλλησης. Αυτή η ανησυχία παρουσιάζεται πρίν από τον αποχωρισμό ή κατά την διάρκεια της προσπάθειας για αποχωρισμό.

Αυτά τα παιδιά ανησυχούν υπερβολικά, για την δικιά τους ή για την υγεία των γονιών τους, όταν αποχωρίζονται, έχουν δυσκολία να κοιμούνται μόνα τους, βλέπουν εφιάλτες με θέματα αποχωρισμού, έχουν συχνά σωματικές ανησυχίες και μπορεί να παρουσιάσουν σχολική άρνηση.

Η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή (ΓΑΔ) χαρακτηρίζεται από χρόνιες, υπερβολικές ανησυχίες σε έναν αριθμό θεμάτων όπως σχολική εργασία, κοινωνικές ανταλλαγές, οικογένεια, υγεία/ασφάλεια, γεγονότα επικαιρότητας, και φυσικές καταστροφές με ένα τουλάχιστον συνοδευτικό σωματικό σύμπτωμα.

Τα παιδιά με ΓΑΔ έχουν δυσκολία να ελέγξουν τις ανησυχίες τους. Αυτά τα παιδιά είναι συχνά τελειοθηρικά, αναζητούν υπερβολικά επιβεβαίωση και μπορεί να παλεύουν με περισσότερη εσωτερική ανησυχία από ότι είναι φανερό στους γονείς ή στους διδασκάλους. (Masi et al., 1999). Οι ανησυχίες της ΓΑΔ, δεν περιορίζονται σε ειδικά αντικείμενα ή καταστάσεις, και η ανησυχία είναι παρούσα τον περισσότερο χρόνο.

Σίγουρα κάθε παιδί θέλει το χρόνο του και έχει τον τρόπο του για να προσαρμοστεί στις νέες καταστάσεις της ζωής του. Όμως, καθώς ο δρόμος της κοινωνικοποίησης και της αυτονομίας στην προσχολική ηλικία περνάει από το νηπιαγωγείο, η περιβόητη «πρώτη μέρα στο σχολείο» μπορεί με λίγη βοήθεια να γίνει μια από τις πιο ωραίες αναμνήσεις για τα παιδιά!

Στα παιδιά η διαταραχή άγχους αποχωρισμού συνήθως αντιμετωπίζεται συνδυαστικά με παιχνιδοθεραπεία και οικογενειακή συμβουλευτική ή ψυχοθεραπεία.
Τα παιδιά συχνά είναι απρόθυμα να εκφράσουν λεκτικά τις ανησυχίες και τα παράπονά τους ανοιχτά και άμεσα. Το παιχνίδι επομένως γίνεται ένα αναλυτικό μέσο για να’ ρθουμε σ’ επαφή με το ασυνείδητο του παιδιού . H μη κατευθυντική παιχνιδοθεραπεία που λειτουργεί ως διορθωτική συναισθηματική εμπειρία για το παιδί, όπου ο θεραπευτής δρα με «ενσυναίσθηση», επιδεικνύοντας «χωρίς όρους αποδοχή», επιτρέποντας στο παιδί ν’ αναπτύξει αυτοπεποίθηση και να διαφοροποιηθεί από την προσκολλημένη σχέση με μητέρα ή σημαντικό άλλο, αποκτώντας αντίληψη «εαυτού».

Ο γονιός θα πρέπει να αποβάλει τα δικά του άγχη και ανασφάλειες. Το «γονεικο άγχος» προβάλλεται με έντονο τρόπο στο παιδί και έτσι το προετοιμάζει για μια επερχόμενη κατάσταση δύσκολη και απειλητική.

Είναι απολύτως απαραίτητο για ένα παιδί σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται να ξεπεράσει το άγχος αποχωρισμού γιατί είναι το πρώτο βήμα προς την ανεξαρτοποίησή του. Πολλές φορές οι υπερευαίσθητοι γονείς δεν αφήνουν το παιδί να κάνει από μικρό τα δικά του βήματα σιγά-σιγά μόνο του γιατί προβάλουν στο παιδί τους, τους δικούς τους φόβους πως μπορεί κάτι κακό να του συμβεί και τελικά το χειραγωγούν ώστε να αποκτήσεις εξαρτήσεις που αργότερα μπορούν να εκδηλωθούν με διάφορες δυσάρεστες συμπεριφορές από μεριάς του παιδιού. Θα πρέπει οι γονείς να μάθουν στο παιδί πώς να κάνει τα δικά του βήματα μόνο του,θα πρέπει να το αποχωρίζονται συχνά, κάθε φορά και λίγο ακόμα για να νιώθει το παιδί πως του έχουν εμπιστοσύνη πως μπορεί να τα καταφέρει και μόνο του. Με αυτόν τον τρόπο χτίζει το παιδί σιγά-σιγά μια ανεξάρτητη προσωπικότητα όπου στην ενήλικη ζωή του δεν θα έχει εξαρτήσεις από άλλα άτομα για να μπορέσει να πάρει αποφάσεις ή να κάνει οτιδήποτε.

Η συμβουλευτική γονιών παράλληλα, διερευνά τις διαταραγμένες σχέσεις μέσα στην οικογένεια, φέρνει στην επιφάνεια το συμβιωτικό πλαίσιο και βοηθά τους γονείς «ν’ αντέξουν» την διαφοροποίησή τους από το παιδί καθώς και να ενισχύσουν την απεξάρτηση του και την ανάπτυξη «εαυτού».

Μια κοινωνία που έχει άγχος αποχωρισμού έχει ανάγκη από «στιβαρούς και ώριμους γονείς», οι οποίοι θα μπορέσουν να καθοδηγήσουν και να χειριστούν το άγχος του παιδιού και να το στρέψουν στη νέα φάση της ζωής του.

Posted by: Alex-Yiatzides

Read more: http://medlabgr.blogspot.com/2012/09/blog-post_4.html#ixzz3TbaZvrIr

MedicalTV - Συμβουλή Πρόληψης: Η κατασκήνωση για το παιδί με διαβήτη είναι το Α και το Ω…

Γράφουν για τη MedicalTV η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας Καππάτου Αλεξάνδρα και η Σοφία Μανέα πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγώνα κατά του Νεανικού Διαβήτη (Π.Ε.ΑΝ.Δ) …

Προσαρμογή στην κατασκήνωση

Kάθε καλοκαίρι, πολλά παιδιά επιθυμούν να συμμετέχουν σε κάποια οργανωμένη κατασκήνωση. Tους δίνεται η ευκαιρία να βρεθούν στη φύση και να μοιραστούν με άλλα παιδιά διάφορες εμπειρίες, μακριά από την οικογένειά τους.

Zουν, δηλαδή, σε μικρογραφία της οργανωμένης κοινωνίας, που διέπεται από κανόνες που καλούνται να τηρήσουν.

H εμπειρία αυτή συνήθως λειτουργεί θετικά στην ψυχική ωρίμαση του παιδιού. Δέχεται νέα ερεθίσματα, μαθαίνει να αυτενεργεί και να στηρίζεται στον εαυτό του. Eπίσης, δημιουργεί φιλίες και λειτουργεί συντροφικά μέσα στην ομάδα λαμβάνοντας υπόψη του και τους άλλους. Όλα αυτά του δημιουργούν ένα αίσθημα χαράς και επιβεβαίωσης.

Πολλοί γονείς, παρ’ ότι είναι θετικοί στη σκέψη αυτή, προβληματίζονται, ιδίως αν πρόκειται να αποχωριστούν το παιδί τους για πρώτη φορά. Eίναι γεγονός ότι, για να βιώσει θετικά ένα παιδί αυτή την εμπειρία, απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις, όπως, για παράδειγμα, το παιδί να έχει περάσει τα 7 χρόνια και να έχει προχωρήσει η κοινωνικοποίησή του. Πρέπει να έχει ήδη προσαρμοστεί στην ομάδα, εφόσον έχει προηγηθεί η φοίτησή του στο νηπιαγωγείο και βρίσκεται ήδη στο δημοτικό σχολείο. Eπίσης, πρέπει να έχει κατανοήσει ότι μπορεί οι γονείς να φεύγουν, αλλά θα επιστρέψουν έπειτα από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και, παρ’ ότι δεν είναι μαζί του, το αγαπούν, για να μην αναπτύξει το άγχος του αποχωρισμού.

Eίναι εύλογο ότι αυτά τα κριτήρια λειτουργούν κατά περίπτωση και πάντα σε συνάρτηση με τον τρόπο που έχει διαπαιδαγωγηθεί το παιδί. Aναμφίβολα, οι ίδιοι οι γονείς μπορούν να αντιληφθούν κατά πόσο το παιδί τους είναι έτοιμο, αν συλλογιστούν και αξιολογήσουν τις αντιδράσεις του σε διάφορες περιπτώσεις της καθημερινότητας, όπως, π.χ., αν μπορεί να κοιμηθεί κάποιο βράδυ σε φιλικό σπίτι, αν κάνει εύκολα φιλίες, πώς αντιδρά στα διάφορα μικροπροβλήματα της καθημερινότητας κ.ά. Φυσικά αν το ίδιο επιθυμεί να βρεθεί στην κατασκήνωση. Έτσι θα σχηματίσουν κάποια άποψη για το βαθμό της ετοιμότητας του παιδιού τους να αποδεχθεί αυτή την εμπειρία.

Προκειμένου να επιλέξουν οι γονείς την κατασκήνωση, είναι σκόπιμο να γνωρίζουν, εκτός από τον τρόπο λειτουργίας και τον εξοπλισμό που διαθέτει, το αναλυτικό πρόγραμμα των ημερήσιων δραστηριοτήτων, καθώς και τις δυνατότητες που παρέχει για παιχνίδι και δημιουργική απασχόληση. H άμεση επικοινωνία με τα άτομα στα οποία θα εμπιστευτούν το παιδί τους είναι καθοριστική. Aπό τη στιγμή που θα κατασταλάξουν, είναι αναγκαίο να τους ενημερώσουν για οτιδήποτε αφορά το παιδί, όπως πιθανά προβλήματα υγείας ή ιδιαιτερότητες και ευαισθησίες.

Tι πρέπει να κάνετε…

Aπαιτείται, λοιπόν, αρκετή συζήτηση με το παιδί προτού πάει στην κατασκήνωση, έτσι ώστε να ενημερωθεί λεπτομερώς για τις δραστηριότητες που θα αναπτύξει εκεί αλλά και να αντιληφθεί ότι ναι μεν θα αποκτήσει φίλους, θα παίζει, θα αθλείται, αλλά θα υπάρχουν και κάποιες υποχρεώσεις που πρέπει να αναλάβει, όπως, π.χ., να εξυπηρετεί μόνο του τον εαυτό του κ.ά.
Eίναι χρήσιμο το παιδί να πάει με συμμαθητές του ή με γνωστά του παιδιά, κυρίως αν είναι η πρώτη φορά.

-Ξεκινώντας, εφοδιάστε το με άνετα ρούχα, κάποια αγαπημένα παιχνίδια και βιβλία, χωρίς όμως περιττά πράγματα.
Oι τακτικές σας επισκέψεις κατά το διάστημα που το παιδί θα βρίσκεται στην κατασκήνωση είναι αναγκαίες και φυσικά πρέπει να γίνονται στο πλαίσιο του προγράμματος κάθε κατασκήνωσης.

H χαρά του παιδιού είναι μεγάλη όταν το επισκέπτεστε, γιατί του δίνεται επιπλέον η ευκαιρία να σας παρουσιάσει στους νέους φίλους του.
H στάση σας κατά την ώρα του αποχωρισμού πρέπει να είναι σταθερή. Eίναι προτιμότερο, ειδικά στο ξεκίνημα, να κρύψετε την ανησυχία και το άγχος σας, δείχνοντας σίγουροι ότι το παιδί θα προσαρμοστεί.
Δεν είναι σπάνιες όμως οι περιπτώσεις που, ενώ το παιδί φαίνεται σίγουρο για τον εαυτό του ή ζητά να πάει στη κατασκήνωση με τους φίλους του, μόλις βρεθεί εκεί και διαπιστώσει ότι η καθημερινότητα απαιτεί και υποχρεώσεις, δυσφορεί. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται η στήριξή σας.

Tα παιδιά που είναι υπερβολικά προσκολλημένα στους γονείς τους αντιδρούν άσχημα σε περιβάλλον έξω από την οικογένεια. Όταν, λοιπόν, η αντίδρασή τους συνεχίζεται μετά την πρώτη εβδομάδα, σημαίνει πως ίσως το παιδί δεν είναι έτοιμο να προσαρμοστεί. Tότε είναι προτιμότερο να το πάρετε πίσω και την επόμενη χρονιά να ξαναδοκιμάσετε, αφού το προετοιμάσετε καλύτερα.
Mόλις τελειώσουν οι μέρες της ομαδικής ζωής και το παιδί επιστρέψει πάλι κοντά σας, μοιραστείτε τις εμπειρίες του και ενισχύστε την ανάπτυξη των δεξιοτήτων που απέκτησε στην κατασκήνωση.

Ο Νεανικός Διαβήτης εμφανίζεται αναπάντεχα στη ζωή του παιδιού και δημιουργεί προβληματισμούς και άγχος τόσο στην οικογένεια όσο και στο ίδιο. Οι γονείς, παρά την ανησυχία που βιώνουν σε καθημερινή βάση και αφορά τόσο τη σωστή ρύθμιση του παιδιού όσο και το πως θα είναι η ζωή του από εδώ και πέρα, οφείλουν να προσαρμοστούν άμεσα στα νέα δεδομένα και να συνεχίσουν τη δραστηριότητα που είχαν, όπως πριν.

Η κατασκήνωση για το παιδί με διαβήτη είναι το Α και το Ω…

Ειδικές οδηγίες

Με τη σωστή καθοδήγηση του ιατρού καθώς και την επιδίωξη επαφής με άλλα παιδιά που έχουν διαβήτη, οι γονείς θα βοηθηθούν και θα νοιώσουν ότι δεν είναι μόνοι. Μέσα από επιλεγμένες εκδηλώσεις που υλοποιούν οι σύλλογοι μπορούν να δοκιμάσουν , με ασφάλεια για την υγεία των παιδιών τους, νέες δραστηριότητες που ενδεχομένως είχαν αποκλείσει μετά την εμφάνιση του Διαβήτη.

Μία από αυτές, που έχει θεαματικά αποτελέσματα για κάθε παιδί αλλά και ειδικά για το παιδί που εμφάνισε νεανικό διαβήτη, είναι η συμμετοχή του στην Κατασκήνωση.

Δεν πρόκειται για ειδική κατασκήνωση αλλά για συγκεκριμένες προϋποθέσεις σε κοινή κατασκήνωση όπου το παιδί εντάσσεται σε ομάδα που υπάρχουν άλλα παιδιά με διαβήτη και συμμετέχει κανονικά στο πρόγραμμα αυτής.
Είναι σημαντικό να καταλάβει και να νοιώσει ότι δε διαφέρει από τους συνομηλίκους του και μπορεί να τα καταφέρει παρά το ότι έχει διαβήτη. Ακόμη κι αν το ίδιο το παιδί δεν είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί στο διαβήτη του, αυτό δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο από τους γονείς, δεδομένου να ότι εξειδικευμένος ιατρός που παρακολουθεί όλο το 24 ωρο τη συγκεκριμένη ομάδα, αναλαμβάνει τη διαχείριση του διαβήτη.

Η πρώτη μέρα, ειδικά αν πρόκειται για μικρό παιδί, θα είναι λίγο άβολη αφού όλα σχεδόν τα δεδομένα είναι καινούργια. Σίγουρα θα ακολουθήσει τις οδηγίες που έχει μάθει από το σπίτι του, όμως πολύ γρήγορα, θέλοντας να ενταχθεί στις αρχές της νέας ομάδας, θα αρχίσει να απελευθερώνεται. Μέσα από την καθημερινή επαφή που αναπτύσσει με τα υπόλοιπα παιδιά που έχουν διαβήτη, καταφέρνει να ξεπεράσει προβληματισμούς και δισταγμούς που το απασχολούσαν και το φόρτιζαν ψυχολογικά.
Να ανταλλάξει απόψεις για θέματα που βίωσε ή πρόκειται να αντιμετωπίσει στο μέλλον και δεν ξέρει πως να τα διαχειριστεί. Διαπιστώνει ότι δεν είναι ο μοναδικός που έχει διαβήτη, αλλά υπάρχουν πολλοί σαν αυτόν και μάλιστα με περισσότερα χρόνια και σε μεγαλύτερες ή μικρότερες ηλικίες. Έτσι αποβάλει ταμπού και προκαταλήψεις, ιδιαίτερα αν προέρχεται από ένα περιβάλλον που έκρυβε το διαβήτη ή ένιωθε ενοχές για αυτόν.

Κάνει νέους φίλους και αναπτύσσει σχέσεις, αποκτώντας θάρρος και περηφάνια. Αρχίζει να νιώθει άνετα και οικία μέσα στην ομάδα του από τις πρώτες ώρες, αφού διαπιστώνει ότι είναι απόλυτα ίδιος με τα άλλα παιδιά. Όλοι μαζί κάνουν τη μέτρησή τους, χωρίς ντροπές και συζητούν για αυτή παίζοντας και σχολιάζοντας τα αποτελέσματα.

Εξοικειώνεται με λέξεις άγνωστες για αυτόν όπως κετοξέωση, μέτρηση υδατανθράκων κλπ και συμμετέχει σε συζητήσεις για το διαβήτη. Με το γιατρό αναπτύσσεται ατομική και ομαδική συζήτηση για την ορθή επιλογή της κατάλληλης δόσης ινσουλίνης καθώς και τη διαχείριση των ισοδύναμων για το φαγητό. Δοκιμάζει τροφές που ήταν «απαγορευμένες» για το διαβήτη, όπως παγωτό –πίτσα- hot dog κλπ αφού πρώτα έχει μάθει πως θα τις χειριστεί.

Εξοικειώνεται με το διαβήτη και ξεπερνά φόβους που είχαν δημιουργηθεί είτε από λάθος χειρισμό είτε από άγνοια ενώ αρχίζει να γίνεται θετικός σε νέες μεθόδους θεραπείας, όπως την τοποθέτηση αντλίας ινσουλίνης ή της ένεσης στην κοιλιά. Ακολουθώντας τις κατάλληλες ιατρικές συμβουλές, συμμετέχει σε όλες τις αθλητικές δραστηριότητες που ενδεχομένως μέχρι τώρα δεν είχε δοκιμάσει, αποβάλλοντας το φόβο της πιθανής υπογλυκαιμίας που τον κράταγε αμέτοχο μέχρι τώρα ή του στερούσε την πλήρη παρακολούθηση.

Νοιώθει υπεύθυνος και μαθαίνει να προφυλάσσει τον εαυτό του και τους γύρω του ακόμη και αν δεν είναι δίπλα οι γονείς του. Τέλος, απαγκιστρώνεται κυρίως από τη μητέρα που είχε αναλάβει εξολοκλήρου τη φροντίδα του διαβήτη και αποκτά αυτοπεποίθηση , θάρρος και τόλμη για την ορθή διαχείριση της ζωής του.

Στα χρώματα του διαβήτη

Τεύχος 04 Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2013

medicaltv.eu

ο άνδρας μου βλέπει πορνό -να ανησυχήσω;

Υπέπεσε στην αντίληψη της συντακτικής ομάδας του Μama365 ότι μια ανδρική συνήθεια έχει αναδειχθεί σε μείζον συζυγικό πρόβλημα που ταλανίζει τις αναγνώστριές μας: οι (έγγαμοι) άνδρες βλέπουν συστηματικά ταινίες πορνό. Λάβαμε πολλά μηνύματα αναγνωστριών –άλλοτε αγχωμένων κι άλλοτε έξαλλων-  που, έπειτα από επ΄ αυτοφώρω σύλληψη ή από απλή… παρατήρηση, κατέθεταν ότι οι άνδρες τους βλέπουν ερωτικές ταινίες.

Ανοίξαμε το φάκελο «άνδρες και πορνογραφία», πήραμε τη γνώμη ειδικού και αποπειραθήκαμε να δώσουμε απάντηση, αφενός στο αν είναι ανησυχητικό να παρακολουθούν  ταινίες πορνογραφικού περιεχομένου οι έγγαμοι άνδρες και αφετέρου, στο πώς πρέπει να αντιδρούν οι –ενοχλημένες- σύζυγοι.

Γιατί οι άνδρες βλέπουν πορνό

Το πορνογραφικό υλικό στις μέρες μας είναι πιο εύκολα προσβάσιμο από ποτέ:Διατίθεται δωρεάν και είναι προσιτό ακόμα και στον πιο αδαή χρήστη του διαδικτύου! Άνδρες κάθε ηλικίας και προσωπικής κατάστασης επιλέγουν να παρακολουθήσουν ταινίες πορνογραφικού περιεχομένου σε συχνή βάση. Για ποιο λόγο, όμως, ένας έγγαμος άνδρας -με εισιτήριο διαρκείας στο σεξ- επιδίδεται στο σπορ της πορνογραφίας;

Μια ανδρική γνώμη

«Η απάντηση είναι πολύ απλή. Το θέμα δεν είναι οι ταινίες, είναι ο αυνανισμός.Και ο αυνανισμός για έναν άνδρα είναι μια διαδικασία που δεν σταματά ποτέ, ούτε όταν παντρεύεται, ούτε όταν κάνει παιδιά. Είναι άσχετος με το πόσο συχνά κάνεις σεξ (ο.k, σχετίζεται με το πόσο συχνά θα το κάνεις, αλλά θα το κάνεις όπως και να’χει κάποια στιγμή). Από τη στιγμή λοιπόν που ο άντρας θα αυνανιστεί, το καλύτερό του είναι να το κάνει με εικόνα και ήχο. Άρα, πορνό.» –Δημήτρης, 38.

Η γνώμη της επιστήμης

Ζητήσαμε απ’ την Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας και Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια κ.Δήμητρα Βαΐτσου να μας διαφωτίσει –και η απάντηση ήταν καθησυχαστική: «Είναι διαφορετική η διαδικασία του σεξ -όπου ο ίδιος είναι ενεργός στην ερωτική πράξη- και διαφορετική η έξαψη που δημιουργεί η εικόνα που βλέπει ως θεατής. Το φαντασιακό πλαίσιο που δημιουργείται εκείνη την στιγμή απελευθερώνει τον άνδρα σεξουαλικά. Πιθανώς να ταυτίζεται με τον πρωταγωνιστή και η διαδικασία της διέγερσης να είναι κάτι που επιθυμεί να το κάνει για προσωπική ευχαρίστηση» εξηγεί η ειδικός.

Χρειάζεται να ανησυχήσετε;

Τα μηνύματα που λαμβάνουμε είναι, συνήθως, μηνύματα γυναικών που ανησυχούν:«Ο άνδρας μου περιμένει να πάω για ύπνο και, σχεδόν κάθε βράδυ, βλέπει πορνό στον υπολογιστή. Μήπως δεν του αρκεί το σεξ μαζί μου; Πρέπει να αλλάξω κάτι;» -Δέσποινα, 42 ετών.

Η κ. Βαΐτσου, θεωρεί αβάσιμη την ανησυχία: «Ανεξαρτήτως φύλου, άνδρα ή γυναίκας, είτε είναι σε σχέση, είτε είναι παντρεμένοι, οι άνθρωποι πολλές φορέςέχουν την ανάγκη να κάνουν κάτι «κρυφά» από το σύντροφό τους, ακόμα κι αν αυτό αφορά την σεξουαλικότητα τους», μας λέει η ειδικός και διευκρινίζει «Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ένας άνδρας πλήττει με την σύντροφό του. Απλά, μπορεί ο ίδιος να νιώθει άβολα ή ακόμα και ενοχικά αυτό που βλέπει να το κάνει πράξη με την σύζυγό του.» 

Η συνήθεια αυτή καθ’ αυτήν δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση ανησυχητική ή προβληματική. Μέσω της πορνογραφίας, καλύπτεται η καθαρά προσωπική ανάγκη ενός άνδρα για αυτό-ικανοποίηση –εντελώς ανεξάρτητα από την σύντροφό του. Μην αγχώνεστε για την υγεία και την ισορροπία του γάμου σας και μην αισθάνεστε σεξουαλικά ανεπαρκής! 

Πώς να το διαχειριστείτε

Όση καλή διάθεση κι αν προτίθεσαι να δείξεις, η σκέψη ότι ο σύζυγός σου αυνανίζεται στο διπλανό δωμάτιο μπροστά από μια οθόνη, είναι τουλάχιστον ενοχλητική. Η αμηχανία είναι αναπόφευκτη, χρειάζεται όμως πανικός;

Μείνετε ψύχραιμη

«Στην περίπτωση που η σύζυγος αντιληφθεί ότι ο σύντροφός της βλέπει ταινίες πορνό, καλό θα ήταν να αποφύγει τις σπασμωδικές αντιδράσεις -δηλαδή να τον προσβάλλει, να τον αιφνιδιάσει ή να τον φέρει σε δύσκολη θέση» συμβουλεύει η Δ. Βαΐτσου. Προσπαθήστε να συγκρατήσετε την οργή σας! Μια ευθεία επίσθεση, θα εκτοξεύσει την αμηχανία στα ύψη και δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα.

Συζητήστε το

«Χρειάζεται να υπάρχουν όρια και σεβασμός στις σεξουαλικές προτιμήσεις του καθενός. Το ζευγάρι πρέπει να συζητά ανοιχτά ό,τι το απασχολεί» σημειώνει η ειδικός και συνεχίζει: «Εάν η σύζυγος ενοχληθεί με την δραστηριότητα αυτή του συζύγου της, σ’ ένα ήρεμο κλίμα μπορεί να του πει αυτό που αντιλήφθηκε και να το συζητήσουν». 

Η συνετή αντίδραση και η κατανόηση είναι χρέος σας, αλλά, ταυτόχρονα,δικαιούστε να απαιτήσετε διακριτικότητα! Σε μια ψύχραιμη βάση, μπορούν να οριστούν ορισμένοι κανόνες, ούτως ώστε να μην έρθει κανείς από τους δύο σε δύκολη θέση ξανά. 

Με δυο λόγια

Δεν είστε λίγη, ούτε ανεπαρκής και ο σύντροφός σας δεν είναι έκφυλος ή χυδαίος. Η παρακολούθηση ερωτικών ταινιών είναι μια συνήθεια απόλυτα φυσιολογική. Αν νιώθετε ότι θίγεστε ή ενοχλείστε, πείτε το ανοιχτά στο σύντροφό σας και ζητήστε του να λαμβάνει στοιχειώδη μέτρα προστασίας, ώστε να μην (ξανα)γίνετε μάρτυρας των ερωτικών στιγμών με τον εαυτό του! 

Αν η τόλμη και το ανοιχτό μυαλό σάς χαρακτηρίζουν, δοκιμάστε να δώσετε μια ευκαιρία στις ερωτικές ταινίες. Ίσως σας αρέσουν. Κι ίσως κάποτε, η κατανάλωση πορνογραφικού υλικού, γίνει μια συνήθεια που, αντί να σας χωρίζει, θα σας ενώνει και θα σας ευχαριστεί! 

Σε κάθε περίπτωση, μην νιώθετε ανασφάλεια ή κάποιου τύπου ενοχή! Είναι βέβαιο ότι ακόμη και ο σύζυγος μιας πορνοσταρ βλέπει ταινίες πορνό -και όχι της γυναίκας του.

Σεξ μετά το παιδί: 6 αληθινές -και πονεμένες- ιστορίες γονιών

Πως  γίνεται ο σκοπός για τον οποίον ένα ζευγάρι κάνει σεξ, να γίνεται, τις περισσότερες φορές, το μέσο για να το σταματήσει; Θα γίνουμε πιο σαφείς: Πριν αποκτήσετε παιδί, το σεξ ήταν όχι μόνο αυτονόητη, σχεδόν καθημερινή και ιδιαίτερα απολαυστική υπόθεση αλλά και ο τρόπος για να αποκτήσετε το μωράκι που τόσο επιθυμούσατε. Όταν το μωράκι ήρθε, το σεξ έγινε από τυπική διαδικασία ρουτίνας έως και αγαθό προς εξαφάνιση. Εντάξει, δεν ισχύει για όλα τα ζευγάρια το ίδιο, βέβαια, αλλά... τι πραγματικά ισχύει;

Ζητήσαμε από έξι μαμάδες και μπαμπάδες με μωρά ή μικρά παιδιά να απαντήσουν στο ερώτημα: «Πού πάει το σεξ όταν έρχεται το μωρό;» Δείτε τι μας είπαν:

Η Πηνελόπη, 34 ετών, είναι πολλά χρόνια ζευγάρι με τον σύντροφό της και έχουν έναν γιο 3 ετών. Στο ερώτημα περί συχνότητας και επιθυμίας στο σεξ απαντά:
«Βασικά, τώρα, το κάνουμε περισσότερο (γέλια). Δεν άλλαξε τίποτα ως προς την επιθυμία ή τη διάθεση ή τη συχνότητα, ίσα-ίσα όλα αυτά αυξήθηκαν από ανάγκη να έρθουμε πιο κοντά και να εκτονώσουμε το στρες που υπάρχει λόγω του παιδιού (κουλό αλλά συμβαίνει). Το μόνο που άλλαξε είναι ότι πλέον συμβιβαζόμαστε πως δεν μπορούμε να το κάνουμε όποτε θέλουμε αλλά ότι πρέπει να υπάρξει πρώτα μια διαδικασία (να κάνουμε μπάνιο το παιδί, να το ταΐσουμε, να το βάλουμε για ύπνο). Έχει συμβεί πολλές φορές να κανονίσουμε να το κάνουμε όταν ο μικρός κοιμηθεί και αυτός που θα βάλει τον μικρό για ύπνο, να τον παίρνει ο ύπνος από τη κούραση».

Η Μαρία, 42 ετών, η οποία απέκτησε τον γιο της πριν 4 χρόνια έχει άλλη άποψη:
«Σε γενικές γραμμές τα πράγματα στο σεξ μετά το παιδί δεν είναι καλά. Δεν ξέρω αν φταίει το παιδί ή η κρίση, ή ότι απλώς μεγαλώνουμε και συνειδητοποιούμε πως έχουμε κι άλλες ανάγκες, άγχη κ.λ.π. Το μόνο σίγουρο είναι πως το σεξ γίνεται πλέον πολύ σπάνια και αυτό σίγουρα είναι κάτι που με προβληματίζει για το μέλλον της σχέσης μου με τον άνδρα μου...»

Με περισσότερο χιούμορ απαντά η Έρση που επίσης έχει έναν γιο 4 ετών στα 40 της:
«Πώς επηρεάζεται το σεξ; Ως εξής:
- Πλέον είσαι τόσο κουρασμένος που έχεις ανάγκη μόνο από ύπνο όχι σεξ.
- Δεν σκέφτεστε τι kinky εσώρουχα να βάλεις, αλλά αν έβαλες το πλυντήριο με τα βρώμικα βρακάκια του γιατί δεν έχει άλλα.
- Αγχώνεσαι μην έρθει το παιδί στο κρεβάτι την ...ακατάλληλη ώρα.
- Αν τελικά έρθει και σε ρωτήσει, λες ό,τι σου έρθει εκείνη την ώρα, π.χ. η μαμά κρύωνε και ο μπαμπάς είπε να την ζεστάνει (και απαραριθμείς τα ψυχικά τραύματα που μπορεί να του έχεις προκαλέσει)...
- Όταν, βέβαια, έρχεται η όρεξη και η στιγμή έχει πλάκα, γιατί νιώθεις «γλυκός» συνωμότης!
Σε κάθε περίπτωση, οι πολλές σκοτούρες της ζωής συνθλίβουν τα πάντα... και μάλλον δεν φταίει το παιδί γι'αυτό».

Ενδιαφέρον έχει η άποψη του Μάριου, ο οποίος στα 44 δεν έχει ένα ή δύο αλλά τέσσερα παιδιά!
«H διάθεση για σεξ δεν άλλαξε μετά τα παιδιά –άλλαξαν οι συνθήκες, γιατί άλλο να είσαι εσύ και η γυναίκα σου στον χώρο και άλλο εσύ, η γυναίκα σου και άλλοι 1,2,3,4...

Οι στιγμές, πάντως, που το μωρό κοιμάται στον ίδιο χώρο με τους γονείς, έρχεται η διάθεση, ξεκινάει η ...διαδικασία και ξαφνικά το μωρό ξυπνάει γιατί θυμήθηκε ότι πεινάει... ή το μεγαλύτερο παιδί έχει ...αυπνίες είναι τουλάχιστον τραγελαφικές!»

Ο Παναγιώτης παντρεύτηκε μετά από κεραυνοβόλο έρωτα με τη σύντρόφο του, την οποία είχε ωστόσο αφήσει έγκυο. Το μωρό τους είναι ακόμα μηνών και όπως ο ίδιος λέει το σεξ γίνεται... «Μια φορά τον μήνα πλέον. Εγώ την βλέπω ερωτικά, αυτή όχι (γέλια!). Δεν ανησυχώ ακόμα για το μέλλον της σχέσης μας, πάντως. Το μέλλον θα δείξει, βέβαια, αλλά θέλω να πιστεύω πως όσο μεγαλώνει το μωρό τα πράγματα θα φτιάχνουν...»

Ο Λευτέρης, 38 ετών, με δύο μικρά παιδιά το "ρίχνει" στη γυναίκα...
«Αν η συνολική ερωτική συμπεριφορά της γυναίκας μετά το παιδί ή τα παιδιά περνά σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα έναντι της μητρότητας ή και της καριέρας, η σεξουαλική πέφτει στον... πάτο του πηγαδιού. Χρειάζεται διαρκώς "τράβηγμα" από το άλλο μισό. Παλιά πέφταμε για ύπνο τελείως γυμνοί. Τώρα φοράει φόρμα, 2-3 μπλούζες από πάνω, εννίοτε και κάλτσες (!) γιατί "πρέπει να σηκώνεται το βράδυ για το παιδί". Σταδιακά νομίζω ότι χάνουμε την ποικιλία στο σεξ, την "τρέλα", το κάτι παραπάνω: Το σεξ σε οποιοδήποτε σημείο του σπιτιού που γίνεται όλο και πιο σπάνιο ή το σεξ στη μέση της νύχτας ή τη δοκιμή νέων ερωτικών στάσεων. Τα παιδιά παρεμβάλλουν βίαια τη δική τους ατζέντα στη ζωή της γυναίκας, η οποία χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να θυμάται ότι πρέπει να είναι και σεξουαλικά ζωντανή. Μπορεί και να μην είναι εύκολο να γίνει αυτό, αλλά τότε ίσως να πρέπει να σκεφτούμε ότι δεν είναι "γουρούνια" οι άντρες που αναζητούν πέραν της συζυγικής εστίας την ερωτική τους εκτόνωση. Ακόμη όμως και αν το ζευγάρι βρει τη διάθεση μπορεί να υπάρχουν αρκετά... απρόβλεπτα εμπόδια. Προ μηνών κάναμε σεξ στη στάση "στα τέσσερα", οπότε τα πράγματα ήταν αρκετά έντονα. Στη μέση της πράξης ο 4χρονος γιος μας έρχεται νυσταγμένος και στέκεται ακριβώς δίπλα. Μείναμε ψύχραιμοι και του εξηγήσαμε ότι η πλατούλα της μαμάς πονάει και την τρίβει ο μπαμπάς. Μάλιστα για να υποστηρίξουμε το παραμύθι μας την επόμενη το πρωί τον ανέβασα και αυτόν στην πλάτη της μαμάς για να την τρίψει ώστε να της περάσει η πλάτη. Η δε μαμά υποκρινόταν τα ίδια βογγητά ώστε να μην υποψιαστεί ο μικρός κάτι (τώρα που το σκέφτομαι μάλιστα υποκρινόταν πολύ καλά). Η τραυματική εμπειρία από το συμβάν ήταν εξ ολοκλήρου της γυναίκας μου που αφού σκέφτηκε πράγματα του τύπου "τι μάνα είμαι εγώ;" απείχε από το σεξ τουλάχιστον για καμιά 10αριά μέρες.»

Γαμος χωρίς σεξ: Γίνεται;

Μπορεί να ακούγεται αφάνταστο σε δύο συντρόφους που πρωτογνωρίζονται, ερωτεύονται και θέλουν να κάνουν σεξ ανά πάσα ώρα και στιγμή, αλλά είναι πραγματικά πάρα πολύ για ένα ζευγάρι να φτάσει, ύστερα από κάποια χρόνια, στην απόλυτη σεξουαλική αποχή. Μη βιαστείτε να κατηγορήσετε τον ερχομό των παιδιών που, όπως παραδέχτηκαν και στο ρεπορτάζ μας πολλοί γονείς, οπωσδήποτε δυσχεράνει τη σεξουαλική συνεύρεση. Απώλεια σεξουαλικής επαφής έρχεται και σε νιόπαντρα ζευγάρια χωρίς παιδιά. Απλά αυτά χωρίζουν πιο εύκολα, ενώ τα άλλα όχι.

Ζητήσαμε από την ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια και ειδικό στη συμβουλευτική ζευγαριών κ. Λήδα Ράγγα να μας πει τι είναι αυτό που συνήθως φέρνει στα ζευγάρια σεξουαλική απόσταση και πόσες ελπίδες έχει να σωθεί ένας γάμος χωρίς σεξ. Δείτε τι απαντά.

«Πώς φτάσαμε ως εδώ;»

Η καθημερινότητα τρέχει, οι υποχρεώσεις αυξάνονται, μας προσπερνά η ζωή και ένα πρωί ξυπνάμε και συνειδητοποιούμε ότι πέρασαν 4, 5, 6 μήνες περίπου... δεν είμαστε ακριβώς σίγουρες γιατί χάσαμε και εμείς τον χρόνο, από την τελευταία φορά που κάναμε σεξ. Εκείνη την στιγμή αναρωτιόμαστε τι ακριβώς συνέβη. Δε με θέλει πια; Μήπως έκανα κάτι; Εγώ γιατί δεν θέλω; Πως πέρασε τόσος καιρός;

Τα ζευγάρια πολλές φορές βιώνουν αποχή από το σεξ, με αποτέλεσμα την ανησυχία ότι η σχέση έχει βαλτώσει, ότι -συνηθέστερα για τις γυναίκες- δεν είναι πια επιθυμητές ή ότι λείπει η όρεξη για επαφή. Οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας, η σωματική κούραση και οι περίπλοκοι ρόλοι που αναλαμβάνουμε, αποτελούν κάποιους από τους παράγοντες που επηρεάζουν συχνότερα την σεξουαλική δραστηριότητα των ζευγαριών (εξαιρούμε φυσικά οποιονδήποτε παθολογικό παράγοντα που μπορεί να επηρεάζει την κατάσταση αυτή).

Πόσους ρόλους ενσαρκώνουμε εμείς οι γυναίκες στην καθημερινότητά μας; Είμαστε εργαζόμενες, μητέρες για τα παιδιά μας, καθαρίστριες, μαγείρισσες, ερωμένες... Μέσα σε αυτόν τον αγώνα οι περισσότερες αναγκαζόμαστε να θέσουμε προτεραιότητες, βάζοντας μπροστά τα παιδιά, την επιβίωση και έτσι η ερωτική μας ζωή περνά σε δεύτερη μοίρα. Όχι γιατί δεν μας νοιάζει, αλλά γιατί το μεταθέτουμε για την επόμενη μέρα...

Φυσικά στα ζευγάρια η αναζήτηση για την τρυφερότητα, την αγάπη και το πάθος πρέπει να είναι αμοιβαία. Όσο λοιπόν «το αφήνεις σε αφήνει». Πολλές φορές βασίζεσαι στην κινητικότητα του συντρόφου που δεν έρχεται ποτέ... Ίσως είναι και εκείνος το ίδιο κουρασμένος, κι έτσι μήνες μετά αναρωτιέσαι τι έγινε... ψάχνεις τις αιτίες πίσω από τις αιτίες, και ποιες είναι οι συνέπειες των συνεπειών...

Πριν να είναι αργά...

Όταν φτάσει μία γυναίκα στο σημείο αυτό, το καλύτερο που έχει να κάνει, αντί να αναρωτιέται μόνη της, είναι να επικοινωνήσει με τον σύντροφό της. Είναι δύσκολο, ειδικά αν έχει περάσει καιρός, όμως ο μοναδικός τρόπος για να υπάρξει κατανόηση και να δοθεί λύσει είναι ο διάλογος. Ένας διάλογος χωρίς επικρίσεις και κατηγορώ. Άλλωστε, ο κοινός στόχος είναι να δει το ζευγάρι τι μπορεί να κάνει για να βελτιώσει τον γάμο του.

Το κάθε ζευγάρι είναι μοναδικό, η κάθε περίπτωση ιδιαίτερη, οπότε και η αντιμετώπιση του σεξουαλικού προβλήματος διαφορετική. Η εμπειρία των ψυχοθεραπευτών που συμβουλεύουν ζευγάρια, όμως, έχει δείξει ότι υπάρχουν τρόποι για να έρθει το ζευγάρι πάλι κοντά:

Κρατήστε την μητρότητα για τα παιδιά σας και όχι και για τον σύντροφο!: Αυτό συχνά αποτελεί την κυριότερη αιτία προβλημάτων στα ζευγάρια, και όχι μόνο στην σεξουαλική τους πορεία αλλά γενικά στην συμβίωσή τους. Ο ρόλος «μητέρα» έχει και ευθύνες. Πάρτε τον ρόλο της γυναίκας και της ερωμένης για να νιώσετε και εσείς την αποφόρτιση. Είναι καιρός να αναλάβει ο κάθε ένας την ευθύνη για τον εαυτό του. Έτσι θα μπορέσετε να τον θαυμάσετε πάλι.

Εκτός από μητέρες είστε και θηλυκά. Βρείτε τον ρόλο σας: Μην ξεχνάτε τον εαυτό σας, ποια είστε και τι θέλετε. Οι άντρες νιώθουν την δυναμικότητα και τον ερωτισμό που εκπέμπετε και αυτό αποτελεί ιδιαίτερο φυσικό διεγερτικό.

Μιλήστε για να βρείτε μια κοινή πορεία: Ο διάλογος δεν θα γίνει για να βρείτε ποιος φταίει αλλά για να βρείτε την λύση. Ξεκινήστε τις προτάσεις σας με αρχή τον εαυτό σας, π.χ. «νιώθω ότι...» και όχι «εσύ..» που δηλώνει υποσυνείδητα ευθύνη και απειλή. Γιατί τότε ο συνομιλητής, θα μπλοκάρει και παίρνετε ρίσκο η κουβέντα να μην έχει κοινό στόχο.

Ό,τι νιώθειτε εσείς για εσάς, αυτό «σερβίρετε» και στον σύντροφό σας:Αγαπήστε τον εαυτό σας, δώσε την συναισθηματική προσοχή που χρειάζεται. Κανείς δεν μπορεί να σας προσέξει τόσο καλά όσο εσείς οι ίδιες τον εαυτό σας.

Η οικονομική κρίση και καμιά φορά η ανεργία για τους άντρες αποτελεί μια τεράστια απειλή της αυτοεικόνας και της ταυτότητάς τους: Μια τέτοια απειλή συγκαταλέγεται στις ισχυρότερες πηγές άγχους που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος. Αυτό επιφέρει μια διαρκή ανεξέλεγκτη αντίδραση άγχους και συναισθήματα αδυναμίας και ανημποριάς που φυσικά επηρεάζουν την αναζήτηση για ερωτική επαφή.

Η ρουτίνα παραμονεύει παντού: Διαλέξτε μια μέρα της εβδομάδας και οργανώστε κάτι ιδιαίτερο για εσάς και τον άνθρωπό σας. Αν «κινήσετε» τα νερά, μπορείτε να τον κινητοποιήσετε να κάνει το ίδιο. Αν όχι, ζητήστε το! Μην ξεχνάτε να δηλώνετε επιθυμία και όχι απαίτηση.

Μην ξεχνάτε την διαφορετικότητα των ανθρώπων!: Επειδή ο δικός σας εγκέφαλος συνειδητοποίησε κάτι, δεν σημαίνει αυτόματα ότι και ο άλλος βρίσκεται στο ίδιο σημείο με εσάς. Δώστε την ευκαιρία στον σύντροφό σας να προσπαθήσει και αυτός. Μεταφέρετε την σκέψη σας και την ανησυχία σας στο θέμα που σας απασχολεί και μιλήστε με τον σύντροφό σας για αυτά που παρατηρείτε. Όσο δεν εκφράζετε συναισθήματα όπως θλίψη, θυμό, αγανάκτηση, τα αφήνετε να διογκώνονται μέσα σας και μια μέρα το ξέσπασμα της στιγμής θα είναι τεράστιο σε σχέση με το ερέθισμα που το προκάλεσε. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα ασαφή μηνύματα που μεταφέρετε στον σύντροφό σας και το συναίσθημα που εισπράττετε είναι «Δεν με καταλαβαίνει». Αυτή η συμπεριφορά μειώνει και την δική σας ερωτική διάθεση.

Μόλις τελειώσετε από την δουλειά, κανονίστε να συναντηθείτε κάπου εκτός σπιτιού: Απαγορευμένα θέματα συζήτησης είναι οι λογαριασμοί, τα παιδιά, τα πεθερικά και η δουλειά. Ασχοληθείτε με εσάς.

Οι «συμβιωτικές σχέσεις» φέρνουν δυσκολίες στην σεξουαλική ζωή του ζευγαριού: Το να είστε το «άλλο του μισό» δεν είναι απαραίτητα και καλό. Είναι σημαντικό να έχετε και εσείς και ο σύντροφός σας προσωπικά ενδιαφέροντα και να μην πρέπει να τα κάνετε όλα μαζί. Ύστερα από λίγο προσωπικό χρόνο επιστρέφετε πιο ανανεωμένοι, έχετε πιο πολλά πράγματα να μοιραστείτε και... σας έχει λείψει και λίγο.

Τελικά, γάμος χωρίς σεξ γίνεται;

Σεξ χωρίς αγάπη είναι εύκολο να υπάρξει, αλλά αγάπη χωρίς σεξ, πολύ δύσκολο. Αν το βιώνετε στην σχέση σας ίσως πρέπει να αναρωτηθείτε τι είδους αγάπη είναι αυτή που νιώθετε και συγχρόνως ποιό ρόλο έχετε όταν απαντάτε σε αυτήν την ερώτηση.

Η αποχή είναι πολύ συχνό φαινόμενο είτε από την μία πλευρά είτε από κοινού.Το σημαντικό είναι να υπάρχει διάθεση και από τις δύο πλευρές να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Αν νιώθετε ανήμποροι να αντιμετωπίσετε την κατάσταση μπορείτε να ζητήσετε την βοήθεια ενός ειδικού. Σημαντικό κομμάτι είναι η αξιολόγηση της ποιότητας στο σεξ και όχι η ποσότητα. Το ζητούμενο, δηλαδή, δεν είναι πόσες φορές αλλά πόσο καλές!

Η ζωή αλλάζει και οι σχέσεις μεταβάλλονται. Με την αλλαγή εξελισσόμαστε και με την εξέλιξή μας αλλάζουμε. Όσο επικοινωνούμε με τον σύντροφό μας κάνουμε μαζί το ταξίδι. Αν διαλέγουμε τη σιωπή, επιλέγουμε να το περάσουμε μόνοι μας. Είναι θέμα επιλογής να δώσουμε ευκαιρία στη σχέση μας, στο γάμο μας και στον εαυτό μας

Πώς να αφαιρέσετε την οδοντική πλάκα χωρίς να πάτε στον οδοντίατρο!

Όλοι γνωρίζουμε ότι, όταν πρόκειται για την αφαίρεση της πλάκας, ο οδοντίατρος θα κάνει τη δουλειά τέλεια. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές φυσικές συνταγές μέσω των οποίων μπορείτε να απαλλαγείτε από την πλάκα στο σπίτι.

1 η συνταγή:
Συστατικά που απαιτούνται:
30 γραμμάρια κέλυφος καρυδιού
Νερό
Τρόπος παρασκευής:
Βάλτε το κέλυφος καρυδιού σε ένα μπολ, προσθέστε νερό και τοποθετήστε το μείγμα στην φωτιά.
Μαγειρεύετε για 15 λεπτά.
Μουλιάζετε την οδοντόβουρτσά σας στο προκύπτον μείγμα και πλένετε τα δόντια σας για 5 λεπτά.
Επαναλαμβάνετε αυτή τη διαδικασία πρωί, απόγευμα και βράδυ.

ΠΗΓΗ : Πώς να αφαιρέσετε την οδοντική πλάκα χωρίς να πάτε στον οδοντίατρο! | ΠΕΡΙΕΡΓΑ-STRANGE http://periergaa.blogspot.com/2015/03/blog-post_40.html#ixzz3TbVxLLxt
Follow us: PERIERGAA on Facebook