Tips για να διώξτε μια και έξω τις ψείρες!

Της Φωτεινής Β. Παπαδημητρίου

Παιδιάτρου– Νεογνολόγου

Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημιού Ιωαννίνων

Οι ψείρες είναι παράσιτα  που απαντώνται στο ανθρώπινο οργανισμό από τα αρχαία χρόνια. Τον άνθρωπο προσβάλλουν τρία είδη ψείρας: 

Η ψείρα του τριχωτού της κεφαλής, 

η ψείρα του σώματος και

η ψείρα του εφηβαίου.

Συναντώνται κυρίως στην παιδική ηλικία και αυτό διότι διασπείρεται πολύ εύκολα από παιδί σε παιδί κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, μέσω αντικειμένων κοινής χρήσης (βούρτσες, πετσέτες, κλινοσκεπάσματα κτλ) ακόμη και από τα ρούχα των παιδιών που κρέμονται σε διπλανές κρεμάστρες στο σχολείο ή τους παιδικούς σταθμούς.

Είναι σημαντικό να ανιχνευθεί και να θεραπευτεί γρήγορα για να αποφευχθεί η μετάδοση της σε άλλα άτομα, ενώ φαίνεται ότι υπάρχουν αρκετές επιλογές αποτελεσματικής θεραπείας.

Η ψείρα του τριχωτού της κεφαλής είναι ένα μικροσκοπικό, γκρίζο-λευκό έντομο μεγέθους μόλις 3-4 χιλ. που μπορεί να απομυζεί αίμα και με τα πόδια της να προσκολλάται γερά στις τρίχες.

Η θηλυκή ψείρα ζει περίπου ένα μήνα στη διάρκεια του οποίου γεννά 7-10 αυγά την ημέρα τα οποία «στερεώνει» σταθερά στη βάση των τριχών του ατόμου ξενιστή.

Τα αυγά ή κόνιδες παραμένουν στο τριχωτό και απομακρύνονται καθώς μεγαλώνουν οι τρίχες. Οι κόνιδες που εντοπίζονται σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός εκατοστού από το τριχωτό δηλώνουν ότι δεν μπορούν να προκαλέσουν λοίμωξη . Η ψείρα δεν πετά, ούτε και μεταφέρεται από τα κατοικίδια ζώα.

Η ώριμη ψείρα μπορεί να επιβιώσει 48 με 55 ώρες μακριά από το δέρμα του ξενιστή. 

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η απομόνωση κόνιδας και όχι ζωντανής ψείρας δεν σημαίνει απαραίτητα ενεργό λοίμωξη, οι κόνιδες μπορεί να παραμένουν μήνες μετά από επιτυχή θεραπεία. Το κέντρο πρόληψης και ελέγχου λοιμώξεων της Αμερικής (CDC) δηλώνει ότι ενεργό λοίμωξη μπορεί να υποστηρίξει η εύρεση πολλών αυγών εντός 6,5 εκατοστών της τρίχας από τη ρίζα.

Πάντως και αυτό το κριτήριο συχνά οδηγεί σε υπερδιάγνωση. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η διάγνωση πρέπει να βασίζεται μόνο στην απομόνωση ζωντανών 

Η απομόνωση είναι ευκολότερη με το συστηματικό χτένισμα των μαλλιών, ιδανικά βρεγμένων αλλά και στεγνών, με ένα χτενάκι με πολύ λεπτά δόντια. Η μέθοδος αυτή είναι σαφώς πιο ασφαλής σε σχέση με την απλή επισκόπηση του τριχωτού. 

• Χτενίστε τα μαλλιά αρχικά με μια κανονική βούρτσα για να ξεμπερδέψετε τα μαλλιά 

• Τοποθετήστε το χτενάκι στην κορυφή του κεφαλιού και χτενίστε επιμελώς από τις ρίζες έως τις άκρες των μαλλιών. 

• Χτενίστε με αυτόν τον τρόπο όλο το κεφάλι τουλάχιστον 2 φορές.

Σε πρακτικό επίπεδο οι περισσότεροι ειδικοί συγκλίνουν στην άποψη ότι αν απομονωθούν μόνο κόνιδες και το άτομο έχει υποβληθεί σε θεραπεία πρόσφατα, πρέπει να αφαιρεθούν οι κόνιδες και να επανεξετασθούν τα μαλλιά σε 3-4 ημέρες. Αν δεν έχει προηγηθεί θεραπεία συνιστάται να ξεκινήσει.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Τοπικά αντιφθειρικά, χτένισμα βρεγμένων μαλλιών και αγωγή από το στόμα έχουν μελετηθεί για την αντιμετώπιση της φθειρίασης.

Στο εμπόριο υπάρχουν διάφορα τοπικά αντιφθειρικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε παιδιά άνω των 2χρονών και το μαλαθείον για παιδιά άνω των 6 χρόνων. .

Ακολουθήστε προσεχτικά τις οδηγίες του κατασκευαστή για την εφαρμογή των τοπικών σκευασμάτων. Τυπικά λούζετε το κεφάλι του παιδιού, ξεπλένετε και στεγνώνετε με μια πετσέτα.

Απλώνετε το αντιφθειρικό σε όλο το τριχωτό της κεφαλής και το αφήνετε για 10 λεπτά, κατόπιν ξεπλένετε καλά με νερό. Μόνο το μαλαθείο πρέπει να παραμείνει στο τριχωτό της κεφαλής για 8-12 ώρες.

Μη χρησιμοποιείτε σαμπουάν για 2 ημέρες μετά τη χορήγηση του τοπικού αντιφθειρικού. Μία δεύτερη εφαρμογή απαιτείται για τις πυρεθρίνες, τα πυρεθροειδή και το benzyl alcohol 7-10 μετά.

Στο μεσοδιάστημα θεραπείας δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σαμπουάν με conditioners και δεν πρέπει να γίνεται στέγνωμα των μαλλιών με σεσουάρ.

Το ξύδι, τα conditioners και ο ζεστός αέρας αδρανοποιούν το αντιφθειρικό που έχει παραμείνει . Δεν χρησιμοποιούμε το ίδιο προϊόν στο ίδιο άτομο πάνω από τρεις φορές

• Πλην της τοπικής αγωγής, οι μαξιλαροθήκες, τα σεντόνια και οι πετσέτες που ήρθαν σε επαφή με τα μαλλιά καθώς και οι βούρτσες και χτένες που χρησιμοποιήθηκαν έως και 48 ώρες πριν την έναρξη της αγωγής πρέπει να πλυθούν με ζεστό νερό.

 Θερμοκρασία νερού 55 oC καταστρέφει την ώριμη ψείρα και τα αυγά σε 5 λεπτά. 

Τα έπιπλα, χαλιά και καθίσματα αυτοκινήτων πρέπει να καθαριστούν με ηλεκτρική σκούπα

Αντικείμενα που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί για περισσότερο από 2 ημέρες προ της έναρξης της αγωγής είναι απίθανο να είναι μολυσμένο με ζωντανές ψείρες καθώς η ψείρα δεν μπορεί να επιβιώσει εκτός ανθρωπίνου σώματος για πάνω από 48 ώρες.

• Το στεγνό καθάρισμα (καθαριστήριο) δεν θεωρείται αποτελεσματικό. 

• Οτιδήποτε δεν πλένεται (λούτρινα κουκλάκια κ.τ.λ.) πρέπει να απομονώνεται σε πλαστική σακούλα για 12-14 ημέρες.

• Ένας εναλλακτικός τρόπος απομάκρυνσης των ψειρών είναι το προσεχτικό, επαναλαμβανόμενο χτένισμα των μαλλιών. Είναι μια καλή επιλογή σε μικρά παιδιά (κάτω των δύο ετών, που δεν μπορούν να λάβουν τοπική αγωγή) ή σε περιπτώσεις που δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τοπικά αντιφθειρικά.

Υγράνετε τα μαλλιά και προσθέστε μία λιπαντική ουσία όπως κοντίσιονερ, λάδι ελιάς ή ξίδι. Χτενίστε επανειλημμένα έως ότου καμία ψείρα δεν είναι ορατή επάνω στη χτένα. Επαναλάβετε κάθε 3-4 ημέρες για αρκετές εβδομάδες, συνεχίζοντας οπωσδήποτε για 2 εβδομάδες μετά την ανεύρεση έστω και μιας ζωντανής ψείρας. Η μέθοδος θεωρείται αρκετά αποτελεσματική αν και χρονοβόρα.

• Η αγωγή από το στόμα γενικά φυλάσσεται για τις περιπτώσεις που θα αποτύχει η τοπική αντιφθειρική αγωγή. Περιλαμβάνει φάρμακα όπως η τριμεθοπρίμη-σουλφαμεθοξαζόλη (Septrin) η οποία δρα σκοτώνοντας απαραίτητα για τη ζωή της ψείρας συμβιωτικά βακτήρια. Σε ανθεκτικές περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με τοπικά σκευάσματα.

• Υπάρχουν μελέτες που έχουν εξετάσει τη χρήση λοσιόν και άλλων υλικών (λάδι ελιάς, βούτυρο, μαγιονέζα, βαζελίνη), τα όποια εφαρμόζονται στο κεφάλι και αφήνονται να στεγνώσουν. Στόχος είναι η πρόκληση ασφυξίας στις ψείρες.

Επίσης χρήση σεσουάρ με θερμοκρασία στην επιφάνεια των τριχών 50οC επί 5’, έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Το γεγονός πάντως είναι ότι οι ψείρες δύσκολα παθαίνουν ασφυξία. Θεραπείες που χρησιμοποιούν βενζίνη ή πετρέλαιο δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται γιατί μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες. 

Πρόληψη

Ο καλύτερος τρόπος να αποφύγετε τις ψείρες είναι η πρόληψη

Ενήλικες και παιδιά που συγκατοικούν με άτομο που έχει διαγνωστεί με φθειρίαση πρέπει να εξετάζονται για ψείρες και να θεραπεύονται αν χρειάζεται. Αν κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι πρέπει να θεραπεύονται ακόμα και αν δεν βρεθούν ψείρες ή κόνιδες.

Αν το παιδί σας έχει μακριά μαλλιά, φροντίστε να είναι πάντοτε δεμένα όταν πηγαίνει στο σχολείο. Έτσι δεν θα έρθουν σε επαφή με τα μαλλιά άλλων παιδιών που μπορεί να έχουν πάνω κόνιδες ψείρας. 

Ρίξτε μία σταγόνα αιθέριο έλαιο λεβάντας στη χτένα του παιδιού. Το λαδάκι μένει στα μαλλιά και απωθεί τις ψείρες. (Παρόμοια δράση έχουν τα αιθέρια έλαια ευκαλύπτου, τσαγιόδεντρου, και δεντρολίβανου)

ΦΩΤΕΙΝΗ Β. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

papadimfotini@yahoo.gr

Παιδίατρος – Νεογνολόγος

Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημιού Ιωαννίνων

Σε οσκαρική τροχιά η Μικρά Αγγλία του Παντελή Βούλγαρη

​

Η Μικρά Αγγλία του Παντελή Βούλγαρη είναι η επίσημη υποβολή της Ελλάδας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στα 87α Βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Η Μικρά Αγγλία σε σενάριο της Ιωάννας Καρυστιάνη κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες τον Δεκέμβριο του 2013 και καθήλωσε σχεδόν 400.000 θεατές σε ολόκληρη την Ελλάδα. Τον περασμένο Απρίλιο η «Μικρά Αγγλία» απέσπασε 6 Βραβεία από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου με σημαντικότερο αυτό της Καλύτερης Ταινίας. Βραβεύτηκε επίσης για τα σκηνικά, τα κοστούμια, τη φωτογραφία, τον ήχο και το μακιγιάζ. Δύο μήνες αργότερα το 17ο Διεθνές Φεστιβάλ της Σανγκάης επεφύλασσε για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη τριπλή βράβευση: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας για την πρωταγωνίστρια Πηνελόπη Τσιλίκα (στο ρόλο της Όρσας).

Μέχρι στιγμής 24 χώρες έχουν υποβάλει υποψηφιότητα για το Όσκαρ καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας με καταληκτική ημερομηνία την 1η Οκτωβρίου 2014. Η διαδικασία προβλέπει αρχική επιλογή των ταινιών που πληρούν τις προϋποθέσεις μέσα στον Οκτώβριο του 2014, ενώ τον Ιανουάριο του 2015 θα καταρτιστεί η λίστα των εννιά φιναλίστ και στα τέλη του ίδιου μήνα η τελική πεντάδα που θα διαγωνιστεί για το πολυπόθητο χρυσό αγαλματάκι. Τελευταία φορά που ελληνική ταινία βρέθηκε στην πεντάδα των υποψήφιων ταινιών για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας ήταν το 2010 ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου.

Η Μικρά Αγγλία αφηγείται τη ζωή των γυναικών της Άνδρου τη δεκαετία του ’30 και ’40. Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της Ιωάννας Καρυστιάνη που κυκλοφόρησε το 1997 και τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος.

TAGS: FEATURED, OSCAR, ΜΙΚΡΑ ΑΓΓΛΙΑ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ

ΛΕΞΙΜΑΘΕΙΑ~!!!

ΛΕΞΙΜΑΘΕΙΑ

“Γιατί βάζω τον άνδρα μου πάνω από τα παιδιά μου” εξηγεί μια μαμά προκαλώντας αντιδράσεις

Πριν αποκτήσω παιδιά σκεφτόμουν τι είδος μητέρας θα ήθελα να γίνω: Αρκετά υπομονετική, με μπόλικο χιούμορ, γεμάτη κέφι και ζωντάνια. Ήξερα, βέβαια, ότι δεν θα γίνω ποτέ από αυτές τις μαμάδες-τέλειες νοικοκυρές που ετοιμάζουν κάθε μέρα τα πιο λαχταριστά φαγητά για την οικογένεια και κυκλοφορούν στο σπίτι φορώντας τις πέρλες τους.

Όταν ο άνδρας μου και εγώ αποκτήσαμε το πρώτο μας παιδί, το 2009, αμέσως έθεσα ρεαλιστικές προσδοκίες για τον εαυτό μου ως μητέρα και για τους δυο μας ως ζευγάρι, γιατί ποιο το νόημα να έχεις στόχους αν δεν είναι εφικτοί; Προφανώς ήθελα να είμαι η καλύτερη μαμά του κόσμου, αλλά δεν ήθελα να βυθιστώ στα παιδιά τόσο απόλυτα που θα έφτανα να αποξενωθώ από τον άνδρα μου. Ή από τον εαυτό μου. Προσπαθούσα να βρω την ισορροπία μεταξύ των προσπαθειών μου και της πραγματικότητάς μου, με την οποία ερχόμουν αντιμέτωπη, δηλαδή με τις προσδοκίες της κοινωνίας, και ιδιαίτερα των άλλων μαμάδων, από εμένα.

Στο πρόσφατο άρθρο της Amber Doty «Βάζοντας τον άνδρα σου πρώτα» αμφισβητούνται έντονα οι μπαγιάτικες πλέον έννοιες του πώς πρέπει να είναι οι μαμάδες. Στο άρθρο αυτό η Doty καταθέτει ότι ο άνδρας της είναι η νούμερο ένα προτεραιότητά της:

Παρόλο που κατανοώ… την πιθανή παροδικότητα του γάμου έναντι του άρρηκτου δεσμού μεταξύ μητέρας και παιδιού, θεωρώ την επένδυσή μου στην σχέση μου με τον σύζυγό μου ως μία που ωφελεί συνολικά όλη την οικογένεια. Δίνοντας προτεραιότητα στις ανάγκες του άνδρα μου μειώνω το ενδεχόμενο διαζυγίου και αυξάνω την πιθανότητα να παραμείνουν τα παιδιά μου σε ένα σπίτι με δύο γονείς.

Διαβάζοντας το άρθρο αυτό έγνεψα με σιωπηλή αλληλεγγύη. Το να είσαι γονιός είναι δύσκολο και ειλικρινά δεν θέλω να το κάνω μόνη μου. Έφερα στο μυαλό μου τις φορές που είχα βάλει τις ανάγκες του άνδρα μου πριν από αυτές των παιδιών μου και -κάθεστε;- τις μέρες, αν και σπάνια, που είχα βάλει μπροστά τις δικές μου ανάγκες! Δεν υπάρχει αμφισβήτηση στο ότι το να βγεις ένα βράδυ με φίλους ή να πας για φαγητό με τον άνδρα σου και μόνο βοηθά στο να ηρεμούν τα ταραγμένα νερά της γονεϊκής ζωής.

Το σκεπτικό της συγγραφέως -με το οποίο συμφωνώ- είναι ότι αυτή και ο άνδρας της είναι μία ομάδα και οι επιτυχημένες ομάδες είναι αυτές που προπονούνται μαζί και εξασκούν την ανοιχτή επικοινωνία. Δεδομένου ότι το δεύτερο είναι σχεδόν αδύνατο να το πετύχεις όταν τα παιδιά διακόπτουν διαρκώς οποιαδήποτε συζήτηση (και τρυφερή στιγμή) οι κλεφτές στιγμές μακριά τους είναι πολύτιμες. Λυπάμαι παιδιά, αλλά μερικές φορές η Μαμά θα προτιμούσε να κάνει αγκαλίτσες με τον Μπαμπά στον καναπέ παρά να παίζει Angry Birds για χιλιοστή φορά.

Μας κάνει αυτό κακές μαμάδες;

Ναι. Τουλάχιστον σύμφωνα με τα πικρόχολα σχόλια που άφησαν διάφοροι ανώνυμοι αναγνώστες κάτω από το άρθρο της Doty. Πολλοί θύμωσαν με την ιδέα ότι μία μητέρα μπορεί «τόσο εγωιστικά να αγνοεί τα παιδιά της» με το να «φροντίζει τον σύντροφό της». Άλλοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί μια γυναίκα να κάνει παιδιά αν δεν μπορεί να έχει στραμμένη την προσοχή της διαρκώς πάνω τους.

Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω: Αν τα παιδιά μας αποτελούν τον μοναδικό σκοπό της ύπαρξής μας, μεγαλώνοντας θα γίνουν εγωκεντρικά και κακομαθημένα και δεν θα καταφέρνουν να προσφέρουν ή να μοιράζονται τον χρόνο τους ή τα πράγματά τους με κανέναν. Δεν έχουμε ήδη αρκετούς τέτοιους ανθρώπους να ζουν ανάμεσά μας;
Ζητώντας από τα παιδιά να περιμένουν μια στιγμή ή λέγοντάς τους «όχι» δεν θα βλάψει την αυτοπεποίθησή τους. Δείχνοντας αγάπη και εκτίμηση στον άλλον γονιό δεν θα καταστρέψει την ευαίσθητη ψυχή τους. Το αντίθετο, μάλιστα. Βάζοντας τους συντρόφους μας, και μερικές φορές τον εαυτό μας, σε προτεραιότητα, μαθαίνουμε στα παιδιά πώς να σέβονται τους άλλους και τον εαυτό τους. Παρατηρώντας τα παιδιά τους γονείς τους να φροντίζουν κατά καιρούς τις ανάγκες ο ένας του άλλου μπορεί να ενσταλάξει μέσα τους την υπομονή και την συμπόνια. Δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί κάτι τέτοιο να είναι εγωιστικό. Για την ακρίβεια, μου ακούγεται εξαιρετική ανατροφή των παιδιών.

Δεν λέω να πάρετε το επόμενο αεροπλάνο για Παρίσι ή να κάνετε μαθήματα χορού με τον άνδρα σας κάθε απόγευμα, αλλά το να στείλετε για ένα βράδυ τα παιδιά στην γιαγιά… δεν σας κάνει κακούς γονείς!

Το να εκτιμάμε τους συντρόφους μας, να αγαπάμε τα παιδιά μας και να βρίσκουμε χρόνο για τον εαυτό μας μπορούν να συνυπάρχουν σε έναν υγιή γάμο και μία ευτυχισμένη οικογένεια. Όταν χτίζεις οτιδήποτε είναι σημαντικό να βάζεις γερά θεμέλια και αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζω να βάζω την σχέση μου με τον άνδρα μου πάνω από τα παιδιά μας. Ως γονείς, ο στόχος μας για το μέλλον περιλαμβάνει χαρούμενα, υγιή παιδιά, τα οποία θα είναι ανεξάρτητα από εμάς και ίσως ένα σπίτι πάνω στην θάλασσα. Ως ζευγάρι ελπίζουμε να αποφύγουμε το να κοιτάζουμε κάποτε με βλέμμα κενό ο ένας τον άλλον και να νιώθουμε ότι δεν γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον 50 χρόνια μετά. Και εγώ, ως γυναίκα, υπερήφανα φορώ τους τίτλους Σύζυγος και Μητέρα, ωστόσο πριν παντρευτώ και κάνω παιδιά ήμουν η Στεφανία και αρνούμαι να εγκαταλείψω τον εαυτό μου.

*Το κείμενο προέρχεται από την μαμά τριών παιδιών και blogger Stephanie Jankowski.

Η σκοτεινή πλευρά των φωτεινών πνευμάτων της Αναγέννησης

Χαρισματικοί καλλιτέχνες που άφησαν το σημάδι τους στον κόσμο μας, με επίπεδο ευφυΐας και δημιουργίας αξιοθαύμαστο μέχρι σήμερα, που είχαν όμως κι αυτοί τα βάσανά τους. Η καθημερινότητά τους, ο χαρακτήρας τους, τα πάθη και οι φόβοι τους δεν διαφέρουν από εκείνα οποιουδήποτε ανθρώπου. Μόνο που εκείνοι μπόρεσαν να φωτίσουν τα σκοτάδια της ψυχής τους –και της δικής μας-  με την ομορφιά της τέχνης. 

Sandro Botticelli (Φλωρεντία 1445 -1510)

Τα έργα του Μποτιτσέλι (ειδικά τα πρώτα του) είναι μία σύνοψη του πνεύματος που είχε καταλάβει τον άνθρωπο της Αναγέννησης. Η Primavera του, το σύμβολο του ανθρωπισμού του 15ου αιώνα και η «Γέννηση της Αφροδίτης», η απόδοση της ανύψωσης του ανθρώπου ή της εξανθρώπισης του θείου (ανάλογα με τους «φακούς» του καθενός) είναι ανάμεσα στους δημοφιλέστερους πίνακες όλων των εποχών.

Αυτός, όμως, ο εκφραστής των ουμανιστικών ιδεών της σημαντικότερης ίσως εποχής της ευρωπαϊκής ιστορίας, το 1492, μετά τον θάνατο του Λορέντζο των Μεδίκων και του αδελφού του, Τζοβάνι, αφέθηκε στη σκοτεινή γοητεία του θρησκόληπτου Σαβοναρόλα, ο οποίος για δέκα περίπου χρόνια ανέκοψε την αναγεννησιακή πορεία στη Φλωρεντία.

 Όπως η πλειονότητα των συμπολιτών του, ο Σάντρο έριξε με τα ίδια του τα χέρια στις «φωτιές της ματαιοδοξίας» ό, τι θύμιζε την εποχή της πολυτέλειας και του έκλυτου (κατά τον φανατικό κληρικό) βίου της Φλωρεντίας. 

Έτσι, ανάμεσα στα κοσμήματα, τα απαγορευμένα βιβλία και άλλα προϊόντα ευημερίας και πολιτισμού, έλιωσαν στις φωτιές και πολλά έργα του Μποτιτσέλι με θέματα παγανιστικά -και ως εκ τούτου προσβλητικά- για την εκκλησία. 

Από τότε εγκαταλείπει τις μυθολογικές αλληγορίες και περιορίζεται σε θέματά αυστηρά θρησκευτικά (ο Θρήνος, η Μυστική Γέννηση κ.ά), ενώ πολλοί πιστεύουν πως σε αυτό το διάστημα δημιούργησε πολλές από τις διάσημες Μαντόνες του. 

Έγγραφα του 1503 αποκαλύπτουν πως την εποχή αυτή αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, καθώς στον χώρο είχαν ήδη εμφανιστεί οι δύο καινοτόμοι κολοσσοί της Ιταλικής Αναγέννησης, ο Ντα Βίντσι και ο Μικελάντζελο. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Μποτιτσέλι υπέστη μία παραμόρφωση στην πλάτη, η οποία δεν του επέτρεπε πια να εργάζεται.

Ο Σάντρο πιθανότατα δεν ανέκαμψε οικονομικά έως τον θάνατό του, και οι πίνακες της τελευταίας δεκαετίας της ζωής του φανερώνουν και την εντυπωσιακή αλλαγή στην ψυχοσύνθεσή του. 

Οι δύο πίνακες που ακολουθούν έχουν το ίδιο θέμα: Ιουδήθ και Ολοφέρνης, αλλά τους χωρίζουν 35 χρόνια. 

Ο πρώτος (1472) αποδίδει το θέμα με την χαρακτηριστική αισιοδοξία την κίνηση και ελαφρότητα της περιόδου εκείνης που γέννησαν την Primavera και την Αφροδίτη.

Ο δεύτερος (1500) χαρακτηρίζεται από σκοτεινά χρώματα, αυστηρότητα και ύφος λιτό, όχι πια στην εξοχή, αλλά σε ένα κλειστό χώρο.

Πέθανε το 1510, αφού υπέφερε για αρκετά χρόνια από διάφορες ασθένειες.

Leonardo Da Vinci (1452 - 1519 Φλωρεντία/ Γαλλία)

Η κορυφαία μορφή της τέχνης και της επιστήμης της Αναγέννησης, ο Λεονάρντο, σε όλη του σχεδόν τη ζωή αγωνιζόταν να κερδίσει την εύνοια του άκαρδου πατέρα του και να διαχειριστεί τα πολύπλοκα συναισθήματα που έτρεφε για τη μητέρα του..

Ο συμβολαιογράφος Σερ Πιέρο Ντα Βίντσι αγάπησε πολύ την Κατερίνα (τη μητέρα του Λεονάρντο), αλλά δεν την παντρεύτηκε. Φρόντισε για την αποκατάστασή της προσφέροντάς της ένα κτήμα και φροντίζοντας να παντρευτεί έναν χωρικό.

Εκεί πέρασε ο Λεονάρντο τα πρώτα χρόνια της ζωής του, σε ένα επαρχιώτικο περιβάλλον, σε μία φτωχή, πολύτεκνη οικογένεια (η μητέρα του απέκτησε άλλα πέντε παιδιά), χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, αλλά με άμεση και συνεχή πρόσβαση στη φύση και στις αγροτικές εργασίες. Ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του «αγράμματο άνθρωπο», αλλά με καμάρι, θεωρώντας πως η φύση είναι πιο αποτελεσματικός δάσκαλος από οποιονδήποτε λόγιο. Και το απέδειξε.

Ο πατέρας του παντρεύτηκε, λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, μία νεαρή του κύκλου του, η οποία πέθανε δώδεκα χρόνια αργότερα κατά τη διάρκεια της γέννησης του πρώτου τους παιδιού (που επίσης δεν επέζησε). Ένα χρόνο μετά παντρεύτηκε μία δεκαπεντάχρονη κοπέλα και λίγους μήνες αργότερα, ο Λεονάρντο έρχεται στη Φλωρεντία να φοιτήσει στο εργαστήριο του Βερόκιο και να λάβει ταυτόχρονα την απαραίτητη εκπαίδευση για να μπορέσει να εργαστεί ως βοηθός στο συμβολαιογραφείο του πατέρα του. Αν και ήταν ο μοναδικός γιος του Σερ Πιέρο, δεν θα μπορούσε να αναλάβει μόνος του το συμβολαιογραφείο, επειδή ήταν νόθος.

Η σχέση πατέρα και γιου ήταν δύσκολη. Ο Σερ Πιέρο ήταν απότομος με τον γιο του και απόμακρος. Και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα το 1476, όταν με την τρίτη του γυναίκα αποκτά έναν ακόμα γιο, τον Αντόνιο, ο οποίος, βέβαια, θα είναι ο μοναδικός νόμιμος απόγονός του. Ο Λεονάρντο περνάει στη σκιά της ζωής του πατέρα του, ο οποίος δεν θα τον αναφέρει καν στη διαθήκη του!

Στις σημειώσεις του έχει καταγράψει παράξενα και συχνά τρομακτικά όνειρα, τα οποία έγιναν αντικείμενο ανάλυσης από τον Φρόιντ, που έβλεπε σε αυτά τον πόνο της εγκατάλειψης και το άγχος της απόρριψης. Κινηματογραφικές σκηνές, κυρίως με πουλιά, που προφανώς σχετίζονται και με το πάθος του για τις πτήσεις.

Σχέδιο πτητικής μηχανής, Ντα Βίντσι , 1485

Ως χαρακτήρας ήταν αυτό που λέμε «με τα φεγγάρια του». Περνούσε περιόδους έντονης δημιουργικότητας, οπότε ξεκινούσε πολλά έργα τα μαζί και άφηνε τα περισσότερα ημιτελή. Άλλες φορές περνούσε μεγάλα διαστήματα χωρίς να ζωγραφίσει ή να σχεδιάσει το παραμικρό.

Σε μία τέτοια φάση της ζωής του, άφησε μισοτελειωμένο τον πίνακα με το θείο βρέφος, την Παναγία και την Αγ. Άννα (1510). Ήταν μία παραγγελία του τάγματος των Σερβιτών, αλλά ο Λεονάρντο, εντωμεταξύ, απέκτησε έναν ακαταμάχητο ενθουσιασμό για τα μαθηματικά. Παράλληλα, τέθηκε στην υπηρεσία του Καίσαρα Βοργία, ο οποίος χρειαζόταν τον καλύτερο διαθέσιμο μηχανικό για τις πολεμικές του επιχειρήσεις. Ο πίνακας έμεινε ανολοκλήρωτος και το αρνάκι (ίσως και τμήμα του τοπίου) είναι ζωγραφισμένο από άλλο χέρι. Προφανώς, κάποιος από το εργαστήριο ανέλαβε να παραδώσει την παραγγελία.

Όλοι γνώριζαν τον φόβο που είχε πως θα του έκλεβαν τις ιδέες και γι’ αυτό κρατούσε κωδικοποιημένες σημειώσεις. Φόβος που δεν ήταν και τόσο παράλογος όσο ακούγεται, όταν ένα πρωτοπόρο πνεύμα δημιουργεί υπό το άγρυπνο βλέμμα της Ιεράς Εξέτασης.

Michelangelo Buonarroti (1475 – 1564 Φλωρεντία/Ρώμη)

Ο Μικελάντζελο έμεινε ορφανός από μητέρα σε ηλικία 6 ετών. Έζησε 88 χρόνια έχοντας αποκτήσει τεράστια περιουσία, ζούσε όμως λιτά χωρίς απολαύσεις, «σαν φτωχός», όπως έλεγε ο ίδιος. Οι βιογράφοι του αναφέρουν πως κοιμόταν λίγο, έτρωγε ελάχιστα και μόνο από ανάγκη και πως ήταν εργασιομανής σε τέτοιο βαθμό, που για μήνες δεν έβγαζε καν τα ρούχα και τα παπούτσια του, ούτε κατά τη διάρκεια του ύπνου! 

Ήταν μελαγχολικός, ζούσε απομονωμένα καθώς είχε αλαζονικό χαρακτήρα και οργιζόταν εύκολα. Ούτε με τον εαυτό του, όμως, ήταν ευχαριστημένος κι ένιωθε συνεχώς την ανάγκη να αποδεικνύει την αξία του, προσπαθώντας να καλύψει την ανεπάρκεια στη μόρφωσή του και ήταν συνεχώς ανασφαλής, τόσο για την τέχνη του όσο και για την εμφάνισή του.

 Χαρακτηριστική της προσωπικότητάς του ήταν η αντίδρασή του στο παρακάτω περιστατικό. Μια μέρα (μάλλον γύρω στο 1503), ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι διέσχιζε τον δρόμο της Σάντα Τρινιτά με έναν φίλο του, όταν τον φώναξαν από μία παρέα που μελετούσε ένα απόσπασμα από το έργο του Δάντη. Ζήτησαν από τον Λεονάρντο να τους εξηγήσει ένα σημείο κι εκείνος του είπε πως καλύτερα θα τους το εξηγούσε ο Μικελάντζελο, που τυχαίως διάβαινε τον δρόμο την ώρα εκείνη. Ο Μικελάντζελο όμως το εξέλαβε ως ειρωνεία και του απάντησε: « Να το εξηγήσεις εσύ, που σχεδίασες κι έφτιαξες το καλούπι για το μπρούτζινο άλογο, και αφού δεν ήσουν ικανός να το συνεχίσεις, το παράτησες γεμάτος ντροπή». Ύστερα γύρισε την πλάτη του και έφυγε, αφήνοντας σύξυλο και κατακόκκινο από θυμό τον έκπληκτο Λεονάρντο.

Αυτό το υπέροχο γλυπτό του 1550, το οποίο προόριζε για τον τάφο του, φέρει τα σημάδια του οξύθυμου χαρακτήρα του. Το χέρι και το πόδι του Ιησού, κάποια στιγμή έντονου θυμού, θρυμματίστηκαν από το χέρι του δημιουργού τους, ποιος ξέρει για ποιον λόγο και η ζημιά αποκαταστάθηκε από κάποιον τον μαθητή του Tiberio Calcagni και τελικά, ο Μικελάντζελο το δώρισε στον υπηρέτη του, Antonio.

Όταν εργαζόταν στο Βατικανό, διακοσμώντας την οροφή του Αγ. Πέτρου, παραπονιόταν συνεχώς, επειδή αυτή η δουλειά δεν του έδινε ικανοποίηση. Ο Μικελάντζελο δεν αγαπούσε τη ζωγραφική και θεωρούσε ανώτερη τέχνη τη γλυπτική. Έλεγε πως, όταν επεξεργάζεται έναν μαρμάρινο όγκο, στην πραγματικότητα αποκαλύπτει απλώς τη μορφή που έχει ήδη κρυμμένη μέσα του.

Λεπτομέρεια από την "Ημέρα της Κρίσης", Βατικανό 1537-1541

Αν ζητούσαμε από τους τρεις Φλωρεντινούς να μας φτιάξουν τον επίλογο, ο Σάντρο, ίσως να μας έλεγε πως και η υποτίμηση της ματαιοδοξίας, δεν είναι παρά μία άλλη μορφή της ματαιοδοξίας. Μπορεί να μας έλεγε και για το σκληρό πρόσωπο του ανταγωνισμού και το δράμα της ύπαρξης που γίνεται τέχνη. Δεν γνωρίζουμε, γιατί δεν έγραψε τίποτα.

Οι άλλοι δύο όμως, δεν ήταν τόσο σιωπηλοί.

Ο Μικελάντζελο πιθανότατα θα μας έλεγε πως «ευφυΐα είναι η αιώνια υπομονή» και πως «στη ζωή δεν υπάρχει μεγαλύτερη ζημιά από τον χρόνο που αφήνουμε αναξιοποίητο». Και ο Λεονάρντο θα συμπλήρωνε πως «οι άνθρωποι που επιτυγχάνουν, σπανίως στέκονται άπραγοι περιμένοντας να τους συμβούν πράγματα. Βγαίνουν έξω και συμβαίνουν αυτοί στα πράγματα».

Γράφει η Αθηνά Ταρλά στις 07.07.2014, 09:30

Μια γλώσσα εξαφανίζεται κάθε 2 εβδομάδες

Από τις 7.000 διαφορετικές γλώσσες που έχουν αναγνωριστεί σε όλο τον πλανήτη, πολλές κινδυνεύουν να χαθούν για πάντα λόγω της οικονομικής ανάπτυξης, υποστηρίζει διεθνής ομάδα ερευνητών. Εν μέσω της παγκοσμιοποίησης, μια γλώσσα εκτιμάται ότι εξαφανίζεται κάθε δύο εβδομάδες.

Η μελέτη

Ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν για μειονοτικές γλώσσες όπως η έγιακ στην Αλάσκα, της οποίας ο τελευταίος ομιλητής πέθανε το 2008, ή τα ουμπίκ στην Τουρκία, που εξαφανίστηκαν οριστικά το 1992, λέει η Τατσούγια Αμάνο του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης στην επιθεώρηση «Proceedings of the Royal Society B».

Η Αμάνο είναι ζωολόγος που μελετά την εξαφάνιση ειδών σε παγκόσμιο επίπεδο, και είχε την περιέργεια να μάθει αν οι μεθοδολογίες που χρησιμοποιεί στο ερευνητικό πεδίο της μπορούν να εφαρμοστούν και στη γλωσσολογία.

Η ομάδα της Αμάνο αξιοποίησε δεδομένα από το Ethnologue, την πληρέστερη βάση δεδομένων για τις αναγνωρισμένες γλώσσες όλου του κόσμου, και εξέτασε πιθανούς συσχετισμούς ανάμεσα στην απώλεια γλωσσών και διάφορους παράγοντες όπως η γεωγραφία κάθε περιοχής και το ακαθάριστο εθνικό προϊόν κάθε χώρας.

Από όλες τις παραμέτρους που εξετάστηκαν, η οικονομική ανάπτυξη παρουσίαζε τη στενότερη σχέση με την απώλεια γλωσσών.

Το φαινόμενο αφορά όλο τον κόσμο, φαίνεται όμως ότι είναι εντονότερο στη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία και ορισμένες αναπτυσσόμενες περιοχές όπως η περιοχή των Ιμαλαΐων.

Οι ιθαγενείς της Αμερικής αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν τα αγγλικά για να μην μείνουν στο περιθώριο

Η μελέτη δεν εξέτασε το μηχανισμό μέσω του οποίου η ανάπτυξη επηρεάζει την πολυφωνία, ωστόσο η Δρ Αμάνο έχει μια ιδέα για το τι μπορεί να συμβαίνει: «Καθώς οι οικονομίες αναπτύσσονται, η πολιτική και εκπαιδευτική σφαίρα συχνά καταλήγουν να κυριαρχούνται από μία μόνο γλώσσα. Οι άνθρωποι αναγκάζονται να υιοθετήσουν την κυρίαρχη γλώσσα, αλλιώς κινδυνεύουν να μείνουν στο περιθώριο από οικονομική και πολιτική άποψη».

Για παράδειγμα, οικονομικοί λόγοι ανάγκασαν τους ιθαγενείς της Αμερικής να εγκαταλείψουν τις μητρικές τους γλώσσες για χάρη των αγγλικών, ενώ για τον ίδιο λόγο εκατομμύρια Κινέζοι αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν τη διάλεκτο των μανδαρίνων.

Πολλές ακόμα γλώσσες είναι αναπόφευκτο να εξαφανιστούν, σύμφωνα όμως με τη Δρ Αμάνο υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι επιτυχημένες προσπάθειες της Βρετανίας να διατηρήσει τη γλώσσα της Ουαλίας.

Πηγή: tovima.gr

Χωρίς LIKE, αντέχεις;

Γράφει ο Γιάννης Μπερτζοβίτης στις 08.09.2014, 13:36

Χωρίς like, αντέχεις;

Στη σύγκριση με τους άλλους ανθρώπους κρύβεται ένα τέρας.

Ένα θηρίο που σε απομακρύνει από τους συνανθρώπους σου και τελικά από τον ίδιο σου τον εαυτό.

Στο πάρτυ των συγκρίσεων, η αυθεντικότητα δεν είναι ποτέ καλεσμένη.

Ζούμε ένα εθισμό στο χειροκρότημα, από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας.

Ζούμε στο αέναο κυνήγι του "μπράβο" και του πιο πράσινου από το δικό μας κήπο του γείτονα.

Ίσως όταν η εξάρτηση μας από την αποδοχή του πλήθους μεγαλώνει, είτε αυτό παίρνει τη μορφή κάποιου αγαπημένου μας προσώπου, είτε αυτό είναι κάτι πιο γενικό και αίολο, να είναι καλό να κάνουμε λίγο παράμερα και να αναπνέουμε βαθειά επαναλαμβάνοντας μέσα μας: "..δεν είμαι ούτε καλύτερος, ούτε χειρότερος από κανέναν.."

Αυτό που πραγματικά είμαστε δεν έχει την ανάγκη του ηχητικού "κλαπ, κλαπ" για να επιβιώσει.

Ας μειώσουμε την ανάγκη να μας στρώνουν το κόκκινο χαλί, όπου πηγαίνουμε.

Ας καταργήσουμε τα αξιολογικά μας κριτήρια, μέσα από μια βαθιά και συνειδητή ταπεινότητα.

Ας καταργήσουμε το φράχτη με το γείτονα μας, δίνοντας του την ευκαιρία να μας πει πόσο πιο πράσινος του φαίνεται ο κήπος μας από το δικό του.

Ας επιτρέψουμε στο χρόνο να μας γεράσει, να μας μορφώσει και να μας ταπεινώσει δίνοντας μας πνευματικό σφρίγος, αλλά και ένα δράμι γνώσης και εμπειρίας.

Ας φέρουμε τον εαυτό μας στην κατάσταση του να αντέχει χωρίς Like.

Πίστευε ή μη, ερεύνα!

Γράφει ο Γιώργος Καργιολάκης στις 28.08.2014, 23:22

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που ανέδειξε ο καταιγισμός των πληροφοριών που δεχόμαστε στην ψηφιακή εποχή, είναι αυτό της άκριτης δημοσιοποίησης και αναμετάδοσης ανακριβών ειδήσεων και πληροφοριών. Επιπλέον, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δίνουν τη δυνατότητα στον καθένα, να γίνει «δημοσιογράφος», να διαβάσει απόψεις και δοξασίες, θεωρίες και ιδέες καθιστώντας το internet μια τεράστια δεξαμενή πληροφορίας.

Προκειμένου να διασταυρωθεί λοιπόν μια είδηση μέσα σε αυτό τον όγκο πληροφοριών που δεχόμαστε, προτείνεται να προσέχουμε τα εξής 8 στοιχεία:

1. Αρχική πηγή και εντοπισμός της

Είναι το πρώτο, δυσκολότερο και σημαντικότερο στάδιο, μιας και αρκετά site κάνουν ένα απλό copy/paste του κειμένου, χωρίς αναφορές. Για να επιβεβαιώσετε ότι βρήκατε την αρχική πηγή, θα πρέπει να βρείτε το όνομα του συγγραφέα ή κάποια έρευνα σε έγκριτο site. Αν δεν καταφέρετε να βρείτε αρχική πηγή, αυξάνονται δραματικά οι πιθανότητες να πρόκειται για μη έγκυρη πληροφορία - hoax ή απλά για μια ανεπιβεβαίωτη πληροφορία.

Για την αναζήτησή μας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια πληθώρα μηχανών αναζήτησης π.χ. το Google, η οποία μπορεί να γίνει πιο εξειδικευμένη ανάλογα με την είδηση. Για παράδειγμα, αν η είδηση αφορά σε μια εικόνα μπορούμε να αναζητήσουμε την ίδια την πηγή της εικόνας στο google image search. Για ειδήσεις και πληροφορίες σχετικά με την υγεία μπορούμε να διασταυρώνουμε πληροφορίες στο PubMed, στον WHO, στο clinicaltrials.gov, σε site επιστημονικών περιοδικών και έγκριτα portal υγείας. Κάθε φορά προσαρμόζουμε την αναζήτησή μας ανάλογα με τη θεματολογία, ακόμη και αν χρειαστεί να επισκεπτόμαστε site, που θεωρούμε ιδεολογικά αντίθετα προς εμάς ή μη έγκυρα. Ακόμη και αυτό θα μας βοηθήσει να αξιολογήσουμε την αξιοπιστία μιας είδησης.

2. Φράσεις κλειδιά

Οι πιθανότητες να μην ισχύει κάτι ή να είναι αστικός μύθος αυξάνονται σε μεγάλο βαθμό αν σε μια είδηση περιλαμβάνονται τα παρακάτω:

α. Φράσεις όπως: "Προωθείστε αυτό το μήνυμα σε όλους τους φίλους σας", 'This is NOT a hoax' ή 'This is NOT an urban legend", δραματικές εκκλήσεις για αναμετάδοση της πληροφορίας διαφορετικά θα σας συμβούν τα χειρότερα, σημαίνουν κατά 99,9% ότι η είδηση/πληροφορία είναι αναληθής.

β. Κεφαλαία γράμματα που συνοδεύονται συνήθως από θαυμαστικά, ορθογραφικά και συντακτικά λάθη.

γ. Η βεβαιότητα για την είδηση και ο τρόπος που παρουσιάζει αυτή την βεβαιότητα, όπως ειδήσεις για θαυματουργά βότανα που διαλύουν τον καρκίνο σε πολύ μεγάλο ποσοστό ως και 100% και είναι περισσότερο αποτελεσματικά από οτιδήποτε άλλο.

3. Το στοιχείο της υπερβολής

Όταν εμφανίζονται ειδήσεις που τις ξέρουν λίγοι, είναι επτασφράγιστα μυστικά και παρουσιάζουν ως σωτήρες διαφόρους άγνωστους σε εσάς ανθρώπους (οι οποίοι όμως είναι πολύ γνωστοί σύμφωνα με τον αρθρογράφο), είναι κατά πάσα πιθανότητα ανακριβείς.

4. Αναφορά της είδησης σε ιστότοπους που ασχολούνται με αστικούς μύθους και διαδικτυακές απάτες

Υπάρχουν πραγματικά δεκάδες σχετικά αξιόπιστα site, όπως το snopes.com, ή το Ελληνικά Hoaxes, τα οποία καταγράφουν hoaxes, ψευδείς δηλώσεις και περιστατικά με αναλύσεις και αναφορές.

5. Το εύκολο χρήμα

Στην περίπτωση που κερδίζετε με εύκολο τρόπο χρήματα ή πρέπει να δώσετε προσωπικά στοιχεία, όπως τον αριθμό της πιστωτικής σας κάρτας ή τον αριθμό του κινητού σας προκειμένου να δείτε την "απόλυτη αλήθεια" ή μια "συγκλονιστική" είδηση, είναι 99% βέβαιο ότι πρόκειται για απάτη. Μερικές φορές μπορεί να συμπεριλαμβάνεται και ένας ωραιότατος ιός.

6. Όσο περισσότερες και διαφορετικές πηγές τόσο καλύτερα

Είναι προφανές ότι όσο πιο πολλές είναι οι πηγές που έχετε για μια πληροφορία, τόσο πιο πιθανό είναι να ισχύει μια είδηση. Ακόμη όμως και να μην ισχύει, τουλάχιστον προσπαθήσατε να το τεκμηριώσετε με όσο τον δυνατόν περισσότερα στοιχεία!

7. Συνήθως για όλα υπάρχει μια εξήγηση

Γενικότερος κανόνας: Όλα εξηγούνται με επιστημονικό τρόπο και μεθοδολογία. Αν δεν έχουν εξηγηθεί ακόμη, είναι πολύ πιθανό ότι κάποτε θα εξηγηθούν. Όταν λοιπόν βλέπετε πολλά ανεξήγητα φαινόμενα και ειδήσεις που εξηγούνται με τον πιο περίπλοκο και εξωπραγματικό τρόπο, να ξέρετε ότι είναι πολύ πιθανόν οι ίδιες οι ειδήσεις ή οι εξηγήσεις να είναι πέρα για πέρα αναληθείς. Τις περισσότερες φορές η πιο απλή (και λογική) εξήγηση είναι και η αληθής.

8. Το τεκμήριο της αθωότητας

Ειδήσεις που καταδικάζουν πρόσωπα και καταστάσεις, χωρίς να έχει προηγηθεί νόμιμη δίκη, χωρίς την άποψη αυτού που καταδικάζεται, είναι πολύ πιθανό να υιοθετούν άκριτα διάφορες αντιλήψεις και συμπεράσματα και άρα να είναι αναξιόπιστες.