ΠΟΛΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!!!

ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΚΙ ΑΥΤΑ..ΓΙΑΤΙ  ΕΤΣΙ  ΕΙΝΑΙ!!!!!

xaxaxa...

Μωρό μου είμαι στη ντουλάπα

Πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι.. Κρυφτό. Το mainstream παιχνίδι που σ'έχει ποτίσει τόσο ώστε διαγράφεται πλέον σε αόρατο τατουάζ εγκεφάλου. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό μεταφέρεται σε διάφορες πρακτικές. Πάντα με βασάνιζε το ερώτημα: ποιος τρομάζει περισσότερο, ο ψαχουλευτής ή η λεία του; Επειδή τα βασανιστήρια τέτοιου είδους είναι ανώφελα εν τέλει, αποφάσισα να κρατήσω το χαχανητά που αποσβένουν την οδυνηρή προσπάθεια και των δύο και μετατρέπουν το αίμα, δάκρυα και ιδρώτας σε χορευτικούς στροβιλισμούς διαδραστικής ταλάντευσης. Γιατί αυτό θα θυμάσαι μετά απο χρόνια, μαζί με τις κρυψώνες που κατάφεραν να σε σώσουν αν και καταβάθος ήθελες να βρεθείς. Λίγο το ένα διστακτικό βηματάκι, λίγο ο «με συχγωρείτε, ήταν τυχαίος» θόρυβος, έκανε την επιθυμία σου πραγματικότητα και ας το έπαιζες πολύ σκληρός για να πεθάνει. Σε εντόπισαν. Εικοσιπέντε, τριάντα, τριανταπέντε, σαράντα..  Πιστεύω πως το κρυφτό είναι η πρώτη μας ερωτική εμπειρία, αυτής που συντίθεται και αποσυντίθεται απο τα βασικά συστατικά του: φαντασία, αναζήτηση, σιωπή, ανάσες, τρεχαλητά  και το «μπου» της χαράς! Τ'αγαπώ αυτά τα '«μπου»'. Είναι τα «μπου του έρωτα»'. Με ένα «μπου», σε χτυπάει κατακούτελα και άντε να ξεκολλήσεις. Ένα τέτοιο είναι και του έρωτα πιγκουϊνάκια μου. Αυτά τα σοφόκλεια συμπλέγματα καλά κρατούν και αντί να αριστοφανέψουμε και λίγο, με το παραμικρό το ρίχνουμε στα διερρηγμένα  ιμάτια και στα τιγκαρισμένα με στόμφο δραματικά αποφθέγματα. Και όχι τίποτα άλλο, θεωρούμε ότι κερδίζουμε το βραβείο του Καλού Στρατιώτη Σβέικ. Δεν ξέρω αν μας ψεκάζουνε ή αν αυτοψεκαζόμαστε τελικά. Αλλά αρνούμαι πεισματικά, ότι είναι στην ανθρώπινη φύση να εναντιώνεται στη χαρά. Όχι, δεν τον δέχομαι κύριε Γιούνγκ. Δεν μάθαμε απλά να τη διαχειριζόμαστε. Αυτή είναι ο αριθμητής στον έρωτα, σε αυτή χρωστάμε την ύπαρξη του κάθε «μπου». Σαρανταπέντε, πενήντα, πενηνταπέντε, εξήντα.. Μιλάς για μια παρελθοντική σχέση. Το ενενήντα τοις εκατό θ'αναφέρει αρχικά όλες τις τραγικές ειρωνείες και τις πτώσεις των ηρώων και μετά θα σου πετάξει και ένα «ε, είχαμε βέβαια και καλές στιγμές», τις οποίες θα σου πει μόνο αν ρωτήσεις. Περιμένω ακόμα να γεμίσουν τα δάχτυλα  του ενός χεριού μου, με όσους θα ξεκινήσουν την αφήγηση,ανάποδα. Με τις «καλές στιγμές». Για το μπλουζάκι που φορέθηκε ανάποδα αλλά ούτε καν το πρόσεξες. Για το ταξίδι της τελευταίας στιγμής αφού έκανες call sick στη δουλειά, χωρίς να σε νοιάζει αν θα υπάρξουν κυρώσεις. Για τις φωτογραφίες που δεν βγάζουν νόημα παρά μόνο για σένα και για κείνη. Για το μουστάκι που έφτιαξες με αφρόγαλα από τον πρωινό καφέ και την έκανε να γελάει. Για το καστράκι που έφτιαξες στην άμμο και τα φύκια που έγιναν πλέον ολόσωμο μαγιό. Για τα δεκάδες σοκολατένια αυγά Kinder έκπληξη που αγόρασες. Για το αεροπλάνο που πήρες και ας έμεινες ρέστος απλά για να δώσεις ένα φιλι. Για το μαλλί της γριάς που απ'την τόση ζάχαρη έχει κολλήσει σε μύτη, αυτιά και βλεφαρίδα. Για την εκατοστή φορά που την σκεπάζεις το βράδυ μην κρυώσει και ας βράζει έξω ο τόπος. Για την αυγή που ήρθε και εσύ την πέρασες για ηλιοβασίλεμα, επειδή ήθελες να μετρήσεις πόσες στάσεις αλλάζει όταν κοιμάται. Για την παρτίδα στο τάβλι που προσπαθείς απεγνωσμένα να χάσεις, για να κερδίσει εκείνη. Για το κρυφτό που έπαιξες μαζί της, μόνο και μόνο για να βρει ο ένας τον άλλον. Εξηνταπέντε, εβδομήντα, εβδομηνταπέντε, ογδόντα.. Πριν φτάσεις τα εκατό έχετε βρεθεί. Χασκογελάτε τόσο, που έχετε κερδίσει τον επόμενο χρόνο μιας σχέσης χωρίς πτώσεις και από μηχανής θεούς. Κράτησε αυτό, έτσι για αλλαγή. Μην το εκλογικεύσεις και μην το εγκαταλείψεις. Άστο λίγο στη δυναμική του παλμού του. Μπου, που, ου, ου....

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/gameofhormones/item71/Μωρό_μου_είμαι_στη_ντουλάπα
Copyright © pillowfights.gr

Για μια οδοντόβουρτσα στο νιπτήρα

Μπαίνεις στο σπίτι της και αμέσως το μάτι πάει και πέφτει σε μια τεράστια ασπρόμαυρη φωτογραφία, που έχει κορνιζώσει και κρεμάσει πάνω από τον καναπέ. Εκείνη σε μια γέφυρα, με μαλλί περιποιημένα ατημέλητο, ένα φουλάρι ν'ανεμίζει, σύννεφα στο βάθος. Εντάξει, μπορεί να μην είναι η Westminster Bridge, αλλά της φαινόταν Λονδίνο η Χαλκίδα, εκείνη την εποχή. Δεκαετίας η φωτογραφία, μόλις που έμπαινε στα είκοσι η Μάρθα. Τα τριάντα τα πάτησε πριν δυο μήνες και δεν έχει ξαναποζάρει έτσι για άντρα.   Δέκα χρόνια γρήγορων φωτογραφικών καρέ. Ή με ποτήρια στις κουνημένες πόζες των Σαββάτων ή με τα εσώρουχα τα πρωινά της Κυριακής. Εικόνες κινητού, χαμηλής ποιότητας και αμφίβολης αισθητικής. Εικόνες που σίγουρα δεν εκτυπώθηκαν σε χαρτί και δεν εντυπώθηκαν στη μνήμη. Γοητευτική, καλλιεργημένη, καυστική και χιουμορίστα, βλέπει δέκα χρόνια τους άντρες να παρελαύνουν από την κρεβατοκάμαρά της, χωρίς να αφήσουν ποτέ οδοντόβουρτσα στο νιπτήρα. Επισκέπτες, βιαστικοί και γρήγοροι, κάποια φορά μετά από μήνες ίσως θυμηθούν να ξαπλώσουν ξανά στο στρώμα της, καθαρίζοντας το επόμενο πρωί τα δόντια με το δάκτυλό τους. Οι μέρες περνούν έτσι.  Με εκείνους να έρχονται και να φεύγουν και εκείνη να χαζεύει τη γέφυρα της Χαλκίδας, αδημονώντας να γεμίσει το ποτήρι του νιπτήρα με μια μπλε οδοντόβουρτσα. Πριν λίγες μέρες με αιφνιδίασε. - Τον Αλέξανδρο, τον βλέπω να ανοίγεται σιγά σιγά. Ίσως το σκέφτεται επιτέλους για σχέση. - Τον Αλέξανδρο, τον.. επισκέπτη λες; - Μην τον αποκαλείς έτσι! Ο Αλέξανδρος έχει απλωθεί στο στρώμα της Μάρθας, λίγες περισσότερες φορές. Η γνωριμία τους μετράει σχεδόν ένα χρόνο. Τα χτυπήματά του στο κουδούνι της, αποκλειστικά μεταμεσονύχτια. Τα λόγια του, αυστηρά και μετρημένα. Οι προθέσεις του, φειδωλές. Η Μάρθα χορεύοντας στους ρυθμούς του, δεν διεκδίκησε αυτούς τους δώδεκα μήνες το κάτι παραπάνω. Δεν τον γνώρισε στην παρέα της. Δεν ήπιαν μαζί πρωινό καφέ. Δεν του ζήτησε να φέρει την οδοντόβουρτσά του. Δεν του είπε οτι σχεδόν τον ερωτεύτηκε. Όπως σχεδόν, ερωτεύτηκε και όλους τους υπόλοιπους. Η πόρτα ήταν ανοιχτή όποτε εκείνος ήθελε να την επισκεφτεί και παρέμενε ορθάνοιχτη τις στιγμές που έφευγε, χωρίς να γνωρίζει πότε θα ξαναρθεί. Τώρα όμως ο Αλέξανδρος έδειχνε ν' αλλάζει.  Η πανοπλία που ο ίδιος της είπε πως έχει φορέσει, σιγά-σιγά φεύγει και η Μάρθα ελπίζει ότι θα βρει ένα κενό για να περάσει στις επόμενες πίστες. Στεκόταν μπροστά μου χαμογελαστή και συγκρατημένα ενθουσιασμένη, περιμένοντας και το δικό μου χαμόγελο, που δεν έδειχνε να έρχεται. Πιέστηκα πολύ, το παραδέχομαι και τελικά της είπα ένα ξερό «Τι να σου πω βρε παιδί μου, αν είσαι εσύ καλά, χαίρομαι και εγώ». Αλλάξαμε κουβέντα, φτιάξαμε καφέ, αλλά δεν κρατήθηκα και λίγο μετά τη ρώτησα:  «Και δεν σε πειράζει, που ακόμη και αν προκύψει σχέση, δεν θα είναι ερωτευμένος;» «Όχι, τους είδαμε και τους έρωτες!» μου λέει και στρέφει τη ματιά της, στην κορνιζαρισμένη γέφυρα της Χαλκίδας.  «...Αν με νοιάζεται, γουστάρει το σεξ, περνάμε καλά, με σέβεται και με εκτιμάει, τι να την κάνω την καψούρα;» συνεχίζει Ξαφνικά η φίλη μου, έχει μεταμορφωθεί στη θεία μου την Παναγιώτα από το Χιούστον, που μετράει τον έρωτα με το κιλό και τα γραμμάρια.  Λες και το ένστικτο, η παρόρμηση, το πάθος και η μαγεία, μπορούν να μπουν σε τσουβάλια ζύγισης. Αν ήταν μόνο η Μάρθα, θα έβρισκα τη δύναμη να χαμογελάσω κατά τη διάρκεια εκείνης της συζήτησης και αυτό το άρθρο δεν υπήρχε λόγος να γραφτεί. Οι Μάρθες όμως είναι δεκάδες και βρίσκονται δίπλα και μέσα μας. Γυναίκες παραιτημένες, ανασφαλείς, απόλυτα διαχειρίσιμες, στα όρια της απόγνωσης. Γυναίκες με δεκάδες νυχτερινούς επισκέπτες και κενά ποτηράκια στο νιπτήρα. Γυναίκες που θα σου ανοίξουν τα πόδια με το καλησπέρα, προσπαθώντας να σου ανοίξουν τα μάτια και τις αισθήσεις. Γυναίκες πανέτοιμες ανά πάσα στιγμή να θυσιάσουν τις πραγματικές τους επιθυμίες, μόνο και μόνο για να βρεθούν στο πλάι κάποιου, γνωρίζοντας πως το μυαλό του ίσως βρίσκεται κάπου αλλού. Γυναίκες που έχουν κάνει τη σχέση αυτοσκοπό και ακριβώς γι' αυτό το λόγο δεν τη σταυρώνουν κιόλας. Στην προσπάθεια τους, να το εμπνεύσουν σε κάποιον, στέκονται ένα βήμα πίσω. Διακριτικές, συγκαταβατικές και ήσυχες, θεωρούν ότι πλέοντας στα νερά του άλλου, διεκδικούν το διαβατήριο για την καρδιά του, καθώς εκείνος κοιτάει για τερματικό σταθμό το κρεβάτι τους. Ξεχνάνε ότι ο έρωτας δε γεννιέται μέσα στη συμφωνία και τη μίμηση, αλλά στη διεκδίκηση και τη δυναμική. Δέχονται το σπίτι τους να γίνει το προσωρινό μοτέλ, που θα φιλοξενεί τους εφήμερους επισκέπτες και το σώμα τους, το προσωρινό τους ξέσπασμα. Δεν αντιδρούν, δεν επιδιώκουν, πολλές φορές δεν μιλάνε καν ανοιχτά για τις ανάγκες, τους κώδικες και τα όριά τους.   Ο Αλέξανδρος είναι πεπεισμένος ότι η Μάρθα απολαμβάνει εξίσου με εκείνον τις λιγοστές τους συναντήσεις. Δεν υποψιάζεται πώς εκείνη αισθάνεται. Δεν φταίει εκείνος. Η Μάρθα δεν του μίλησε ποτέ ανοιχτά. Μετρούσε όχι μόνο τα λόγια της, αλλά ακόμη και τις φορές που θα του έστελνε ένα sms. Τα μετρούσε, για να μην τον...ενοχλήσει. Μετά από ένα χρόνο και δέκα διανυκτερεύσεις, με αφορμή την οικειότητα που συνεπάγεται ο χρόνος, ίσως αρχίσουν να σκέφτονται το κάτι παραπάνω. Ένα παραπάνω, χλιαρό, γλυκανάλατο, ημίμετρο. Ένα παραπάνω, με σύντομη ημερομηνία λήξης και χωρίς λόγο ύπαρξης. Ίσως έρωτας δεν είναι μόνο ο κεραυνοβόλος, -αν και διατηρώ σοβαρες επιφυλάξεις-, αλλά σίγουρα δεν είναι αυτός που έρχεται μετά από ένα χρόνο επιφάνειας και ξεπέτας. Αν ήταν να έρθει, θα είχε έρθει νωρίτερα. «Μα, σε όλα τα ζευγάρια κάποια στιγμή, δεν ξεφτίζει ο έρωτας;», με αιφνίδιασε ενώ είχα πάρει φόρα. «Φυσικά, απλώς διαφέρει η σειρά. Κάποτε υπήρξε, και η ανάμνηση αυτού του κάποτε είναι που σε κρατάει στο μετά, κάθε που λες θα τα παρατήσεις.» Σηκώνεται σερνάμενη από τον καναπέ και ξεκρεμάει τη φωτογραφία της Χαλκίδας από τον τοίχο. Στην προσπάθεια της να φωτογραφηθεί ξανά σε γέφυρα, επί δέκα χρόνια, έχτιζε κάθε βράδυ και με άλλον μάστορα το γεφύρι της Άρτας. Απαλλαγμένη όμως από φόβους, συγκαταβάσεις και σκυμμένα κεφάλια, ίσως η επόμενη πόζα να είναι πράγματι στο Westminster Bridge. Πρώτη Δημοσίευση: eyedoll.gr

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/editorial/item112/Για_μια_οδοντόβουρτσα_στο_νιπτήρα
Copyright © pillowfights.gr

Η γκρίνια φέρνει φτώχεια

Τα περισσότερα διαμερίσματα που έχω νοικιάσει, έβλεπαν σε φωταγωγό.  Ψηλές πολυκατοικίες, ακάλυπτος, τσίκνα από τις γειτονικές κουζίνες. Παιδικές φωνές τα μεσημέρια, συζυγικοί καυγάδες τα βράδια, ενίοτε νεανικοί αναστεναγμοί. Οι ρυθμοί της πόλης, μωσαϊκό στο δυάρι μου. Στο διαμέρισμα του Παγκρατίου όμως, η τσίκνα των τηγανιών, είχε και τζούρα από ζουμπούλια. Η Φωτεινή και ο Γιώργος, ήταν η μόνιμη Κυριακάτικη καλησπέρα μου. Μοιραζόμασταν μια κοινή εσωτερική, ημιυπόγεια αυλή. Στην πλευρά μου, ένα σχοινί για το άπλωμα, δυο γλάστρες και μια πλαστική καρέκλα. Στην πλευρά τους, ένα ξύλινο χαμηλό τραπεζάκι, δυο ξαπλώστρες θαλάσσης, μία κίτρινη, μία μπλε και ένα μόνιμο μπουκέτο ζουμπούλια. Εκείνος δούλευε από νωρίς το πρωί ως το μεσημέρι και εκείνη απ'το απόγευμα ως το βράδυ. Οι ξαπλώστρες στη μεριά τους, γέμιζαν τα σαββατοκύριακα από αγκαλιές. Τις υπόλοιπες μέρες, γέμιζαν τα σχοινιά τους από σημειώματα σε μανταλάκια. Ούτε με μαγνήτες σε ψυγεία, ούτε σε post it σε μαξιλάρια. Ένα «θα σε δω το βράδυ», κρεμασμένο, να φωτίζεται η γειτονιά. Ένα «θα μου λείψεις», απάντηση, να γλιστρήσουν οι ώρες. Όχι, δε θα σας γράψω για βαθιά αγάπη μεσήλικων, ή φρέσκια σχέση πρωτοετών φοιτητών. Θα σας γράψω για τριαντάρηδες. Όπως εσύ, όπως εγώ. Τότε όμως, ήμουν εγώ πρωτοετής και τα σημειώματα στα μανταλάκια, μου θύμιζαν το χάδι του πατέρα μου στο λαιμό της μάνας μου, πριν μας φορτώσει το πρωί στο αμάξι για το σχολείο. Υποτιμημένα τα χάδια του μπαμπά, περιττά τα μανταλάκια.  Περιμένουμε έναν έρωτα με τυμπανοκρουσίες, νοσταλγούμε τις ρομαντικές κομεντί, φαντασιωνόμαστε τον εαυτό μας στη θέση της πρωταγωνίστριας.  Και καλά κάνουμε.  Ο έρωτας είναι και αυτά. Όχι μόνο όμως. Έχει την τάση να κάνει τον περισσότερο θόρυβο, όταν κρύβεται στις λεπτομέρειες. Σε μανταλάκια κρεμασμένα, μπουκέτα από ζουμπούλια. Άλλαξα γειτονιές, συνήθειες, τμήμα σπουδών, βαρέθηκα το Παγκράτι. Τους έχασα. Λίγο αργότερα μπήκε στη ζωή μας το facebook και τους ξαναβρήκα. Όπως τους είχα αφήσει, στην εσωτερική αυλή, με τα σημειώματά τους, τις τρυφερές καθημερινές συνθήκες τους, όδευαν χαμογελαστοί στα σαράντα. Η κρίση τους βρήκε απροετοίμαστους, αλλά αγκαλιασμένους στις πολύχρωμες ξαπλώστρες. Με κάλεσαν για απογευματινό καφέ και πήγα. Από το χολ, μύριζαν ήδη τα ζουμπούλια. Εκείνη δούλευε πλέον part time απ'το σπίτι, γιατί προστέθηκε ο δίχρονος Βασίλης στην παρέα της αυλής. «Το παν είναι, να μην μεταφέρεις τα έξω προβλήματα, στο μέσα», μου απάντησε με ηρεμία καλοπληρωμένου ψυχαναλυτή, η Φωτεινή, όταν της είπα πόσο τους θαυμάζω. Μια τόσο απλή απάντηση, που όμως για εκείνη συνοψίζει το μυστικό της επιτυχίας. Καθώς ορισμένοι υψώνουν τείχη και απαιτήσεις, κάποιοι άλλοι εκεί έξω, ζουν ευτυχισμένοι. Είναι αυτοί οι κάποιοι, που έχουν αντιληφθεί ότι ο έρωτας, δεν είναι απλώς το μοίρασμα δυο ανθρώπων, αλλά ένας αυτούσιος οργανισμός που απαιτεί φροντίδα, προσοχή, προφύλαξη. Διασφαλίζοντας την ηρεμία του, του προσφέρεις μακροημέρευση. Είναι το δέντρο, όπως συνηθίζει να λέει ο φίλος μου ο Μιχάλης, που θα καλλιεργήσεις, θα ποτίσεις, θα κλαδέψεις, πριν κόψεις τους καρπούς του. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει, ότι η κρίση έχει θερίσει πολλά αυτά τα δεντράκια. Αν οι ρίζες τους, ήταν πραγματικά βαθιά στο έδαφος, θα είχε τη δύναμη ένας τυφώνας να τα διαλύσει; Και τελικά αυτός ο τυφώνας, ονομάζεται πράγματι ανεργία, κλεισούρα, μιζέρια; Ή μήπως είναι απλώς αδιαφορία; «Η φτώχεια, φέρνει γκρίνια», λένε οι παλιοί. «Η γκρίνια, φέρνει φτώχεια.», θα πω εγώ.  Και φέρνει τη χειρότερη του είδους.  Φτώχεια πνευματική, συναισθηματική, άδεια κρεβάτια, παγωμένα παπλώματα και ζουμπούλια μαραμένα. Πριν λίγες μέρες, είχα όρεξη ν'ακούσω Ξαρχάκο και να χαζέψω κλασικό ελληνικό κινηματογράφο. Βραδιά για «κόκκινα φανάρια». Τέσσερις ιστορίες αγάπης, με φόντο τους οίκους ανοχής της Τρούμπας. Δυο έρωτες ανεκπλήρωτοι, ένας που τα καταφέρνει αφού περάσει από σαράντα κύματα και ένας μεταξύ ενός ρακοσυλλέκτη και της καθαρίστριας του περιβόητου «σπιτιού». Ο τελευταίος στεγάστηκε σε μια παράγκα, κάπου στα περίχωρα του τότε Πειραιά, που θύμιζαν εξοχή.  Δυο άνθρωποι ήρεμοι, κατασταλαγμένοι, βαθιά ευτυχισμένοι. - Όμορφη δεν είναι η ζωή, Κατερίνα; - Καλή είναι.

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/editorial/item123/Η_γκρίνια_φέρνει_φτώχεια
Copyright © pillowfights.gr

Παιδί στα μέτρα σας

Κοκκινισμένο, ζαρωμένο, χιλιοταλαιπωρημένο το μωρό στο μαιευτήριο, γύρω-γύρω θειάδες, γιαγιάδες και νονάδες να το φτύνουν μην το βασκάνουν και να εύχονται στους τρισευτυχισμένους γονείς «να το δείτε όπως ποθείτε!». Χαμογελάνε κι εκείνοι από περηφάνια, λες και το παιδί είναι απλά μια προέκταση από το χέρι ή το πόδι τους και απαντούν με φωνή χαρωπή και συγχρονισμένη, «ευχαριστούμε!». Νομίζω ότι οποιοσδήποτε γονιός σέβεται τον εαυτό του και επιθυμεί να υποστηρίξει αυτό το ρόλο με αξιοπρέπεια, η μόνη επιλογή που έχει εκείνη τη στιγμή είναι να διαολοστείλει τις θειάδες, τις γιαγιάδες και τις νονάδες. Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν υπάρχει πιο εγωιστική ευχή από αυτή και το χειρότερο είναι πως έχει πάρει μόνιμο συγχωροχάρτι, επειδή απλώς τυγχάνει να λέγεται σε στιγμές αντικειμενικής ευτυχίας. Πίσω όμως από αυτή καθ' αυτή την ευχή, κρύβονται άλλοτε στα μουλωχτά και άλλοτε όχι τόσο,ολόκληρες νοοτροπίες. Νοοτροπίες που αρκετοί τάχαμου απελευθερωμένοι, θα σπεύσουν να πουν ότι δεν ισχύουν πλέον, στην πραγματικότητα όμως είναι ολοζώντανες και στέκονται δίπλα μας, να μας θυμίζουν την κατάντια μας.  Τρανή απόδειξη το πόσες φορές έχει ακούσει ή έχει παραδεχτεί ο καθένας μας «κοίτα, εγώ ζωγράφος ήθελα να γίνω, σπούδασα όμως Νομική, γιατί το ήθελε ο πατέρας μου» ή ακόμα χειρότερα «παντρεύτηκα τον Βασίλη, ενώ ήμουν ερωτευμένη με τον Στέφανο, γιατί είχα πατήσει τα 35 και η μάνα μου περίμενε εγγόνι». Προσδοκίες άλλων ανθρώπων που υποτίθεται σε αγαπούν, ανιδιοτελώς στα λόγια και στα οικογενειακά τραπέζια, ιδιοτελώς όμως, στην ουσία.  Ο γονιός σε φέρνει στον κόσμο, σε μεγαλώνει, σε φροντίζει, σε σπουδάζει, σε χαρτζιλικώνει και στην Ελλάδα του '14 εξακολουθεί να πιστεύει πως έχει apriori το δικαίωμα να καθορίζει τις επιλογές σου, να διατάζει και να εκβιάζει, υπογράφοντας πολλές φορές την καταδίκη σου. Η επιείκεια με την οποία αντιμετωπίζει η εγχώρια κοινωνία το φαινόμενο, αποδεικνύει απλώς τις μεγάλες του διαστάσεις. Ακόμα και σε περιπτώσεις που ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, ο Έλληνας έχει την τάση να τις αντιμετωπίζει με χιούμορ, χαβαλέ και σαρκασμό. Οι τραγελαφικές φιγούρες των πατεράδων που παρακολουθούσαν τους ποδόγυρους των έφηβων κοριτσιών τους στις ασπρόμαυρες ταινίες, αντί να δημιουργούν αποστροφή, προκαλούν γέλιο. Παράδοση βαθιά ριζωμένη στα εντελώς συντηρητικά μυαλά μας, από την οποία αρνούμαστε πεισματικά να αποδεσμευτούμε. Υπάρχουν ακόμη γονείς οι οποίοι παραδέχονται με χαμόγελο ως τα αυτιά πως «αν εμένα ο γιος μου βγει πούστης, θα τον κρεμάσω ανάποδα στην πλατεία» λες και ξεχνάνε πώς εκείνη τη στιγμή μιλάνε για το ίδιο τους το παιδί. Τα ποσοστά αυτοκτονιών και πασχόντων από κατάθλιψη, προφανώς δεν είναι ικανά να μας ιδρώσουν το αυτί ώστε ν' αλλάξουμε ρότα. Μην ξεχνάμε, το βασικό είναι από την πρώτη μέρα γέννησής μας κιόλας, να γίνουμε αυτό που «ποθούν να δουν οι γονείς μας» και η θηλιά στο λαιμό πιέζει τόσο ασφυκτικά, που δεν μπορείς να την αγνοήσεις, θες δε θες. Σε μια έρευνα που διεξάχθηκε πρόσφατα σε μελλοντικούς θανατοποινίτες για λογαριασμό μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας, με βασικό ερώτημα «τι θα άλλαζαν στη ζωή τους αν είχαν μια δεύτερη ευκαιρία», επικρατέστερη απάντηση ήταν πως θα ζούσαν με τον τρόπο που οι ίδιοι επιθυμούσαν και όχι σύμφωνα με τις εκάστοτε κοινωνικές νόρμες.  Φανταστείτε απλώς τι θα συνέβαινε, αν αυτή η έρευνα διεξαγόταν στην Ελλάδα. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, εντελώς ανάξιοι να λέγονται γονείς. Γονείς που επικαλούνται εμφράγματα και εγκεφαλικά κάθε τρεις και λίγο. Γονείς που στήνουν ψεύτικες αυτοκτονίες. Γονείς που βάζουν κοριούς στα τηλέφωνα των παιδιών τους και κάμερες στα εφηβικά δωμάτιά τους.  Γονείς που αποφάσισαν να γίνουν γονείς, απλώς για να δημιουργήσουν τη συνέχειά τους. Για να αφήσουν άλλους στο δρόμο τους να ολοκληρώσουν όσα εκείνοι δείλιασαν ή δεν πρόλαβαν. Γονείς που ευνουχίζουν τις πρωτοβουλίες και τις επιθυμίες των παιδιών τους, χωρίς την παραμικρή τύψη. Γονείς που στο τέλος της ημέρας θα κοιμηθούν ήσυχοι και θα πουν «σ' αγαπώ», νομίζοντας πώς ξέρουν τη σημασία της λέξης. Αν νομίζετε πώς απέχετε πολύ από την παραπάνω περιγραφή, σκεφτείτε το την επόμενη φορά που θα χτυπήσετε το χέρι στο τραπέζι φωνάζοντας «θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ, γιατί είμαι μάνα σου!». Υπάρχουν όμως και νέοι άνθρωποι γεμάτοι τύψεις και αμφιβολίες, επειδή δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στον «πόθο» των γονέων. Παιδιά των οποίων η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας, να αποδείξουν ότι αξίζουν, να γευτούν επιτέλους την αποδοχή των γονέων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιστορία ενός πολύ καλού μου φίλου, διευθυντή σύνταξης σε ένα από τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά site της χώρας, του οποίου η μάνα εξακολουθεί ν' αναρωτιέται «μα καλά, τα διαβάζει κανείς αυτά που γράφεις;». Το λέμε μεταξύ μας σαν ανέκδοτο, καθόλου όμως δεν είναι.  Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έλεγα πως αν ποτέ κάνω παιδί, θέλω μια κόρη. Και ήθελα κόρη για τους πιο κλισέ λόγους που μπορεί να φανταστεί κάποιος. Για να τη ντύνω με φορεματάκια, να της βάζω μαργαρίτες στα μαλλιά και χρυσόσκονες στα βλέφαρα.  Ήθελα ένα κοριτσάκι πορσελάνινο και κουκλίστικο. Να είναι δικό μου. Να την κάνω μπαλαρίνα, που εμένα τα πόδια μου πάντα στραβά ήταν και δεν αξιώθηκα να πάω μπαλέτο ποτέ μου.  Να της μάθω πιάνο μόνη μου, να της διαβάζω ποίηση και όταν μεγαλώσει και έχοντας ήδη πτυχία σε μουσική και χορό, να τη στείλω έξω να κάνει καριέρα. Ευτυχώς που δεν έγινα ως τώρα μητέρα. Αυτομουτζώθηκα πρόσφατα, όταν κατάλαβα πως ήμουν κοντά -έστω και στη θεωρία- στο να μεταμορφωθώ σε αυτό που σιχαίνομαι. Με παρηγορεί μόνο ότι το κατάλαβα εγκαίρως και με αυτό τον τρόπο πείθω τον εαυτό μου, πως τουλάχιστον δεν θα διαπράξω εγκλήματα εναντίον των παιδιών μου. Το δεύτερο που με παρηγορεί, είναι πως αν τελικά γίνω μητέρα και γεννήσω εδώ, θα μεγαλώσω ένα παιδί σε μια χώρα στην οποία τελικά, υπάρχουν και καλλιτέχνες και ελεύθεροι επαγγελματίες και 40χρονοι που ακόμη ψάχνουν το δρόμο τους σε μια ατέρμονη προσπάθεια να βρουν αυτό που πραγματικά θα τους κάνει ευτυχισμένους. Που υπάρχουν άνθρωποι που επιμένουν να ζουν ασυμβίβαστοι. Σε μια χώρα, που όσο και αν κάποιοι προσπάθησαν -και προσπάθησαν εντόνως- εξακολουθούν να υπάρχουν ελεύθερα μυαλά. Μυαλά που εύχομαι να παραμείνουν έτσι, όταν γίνουν και εκείνα γονείς. Αν τελικά έπιανε η ρημαδοευχή «να το δείτε όπως ποθείτε», θα είχαμε πήξει στους γιατρούς, τους δικηγόρους και τους καθηγητάδες. Και άντε να δούμε ποιους θα ερωτευόμασταν μετά, εμείς οι «δεν θα με δείτε όπως ποθείτε».

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/editorial/item134/Παιδί_στα_μέτρα_σας
Copyright © pillowfights.gr

Τα δευτερότοκα παιδιά αγαπάνε πιο βαθιά

Τα δευτερότοκα παιδιά, απ'τη στιγμή της γέννησής τους, κουβαλάνε μια βαλίτσα. Μια βαλίτσα, που συνήθως δεν αποχωρίζονται για πολλά χρόνια. Αυτή η βαλίτσα, άλλοτε είναι βαριά, άλλοτε ανάλαφρη. Άλλοτε τους γεμίζει μ'ενθουσιασμό και άλλοτε μ'ευθύνη. Τα δευτερότοκα παιδιά, είναι κλόουν. Είναι αυτά που στα χρόνια του Δημοτικού, θα κρυφτούν κάτω απ'το τραπέζι την ώρα του μεσημεριανού, για να κρεμάσουν μανταλάκια στα παντελόνια των αδελφών τους. Είναι αυτά που θα βάλουν αφρό ξυρίσματος στα παπούτσια των πατεράδων. Είναι εκείνα, που θα τυλιχτούν απ'τη μέση της μάνας τους, καθώς εκείνη θα δαγκώνει τα χείλη της, μην ακουστεί ένας λυγμός. Και όταν τα ίδια μεγαλώσουν, θ'απολαμβάνουν μαζοχιστικά, να παραμένουν εσαεί διασκεδαστές. Θα διαμαρτύρονται που εξακολουθούν να τους αντιμετωπίζουν ως έφηβους, θα υστεριάζουν στην προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι ενηλικιώθηκαν, καθώς με κάθε πρώτη ευκαιρία, θα νοσταλγούν τον αφρό ξυρίσματος στα παπούτσια και τα παπλώματα. Τα δευτερότοκα παιδιά, αγαπάνε πιο βαθιά. Ο έρωτάς τους, έχει μυρωδιά carnation.  Γλυκιά και πηχτή.  Τα χάδια τους, ελαφρώς πιο άτσαλα. Το βήμα τους εξίσου ασταθές. Λες και το στράτα-στρατούλα, μαζί τους, το ξεπέταξαν. Και έτσι συνήθισαν να σκοντάφτουν και να γελάνε με τα κατορθώματά τους. Να τα παίρνουν και να τα διανθίζουν, να τα κάνουν ιστορίες, να τις αφηγούνται τα Σαββατόβραδα στο παγκάκι της πλατείας. Να ξεκαρδίζονται.  Τα δευτερότοκα παιδιά, έχουν χέρια απαλά. Γράφουν, βάφουν, μελοποιούν. Σπούδασαν δικηγόροι και κατέληξαν ποιητές. Έγιναν θείοι και νονάδες, πριν πιάσουν τιμόνι. Ερωτεύονται και στροβιλίζονται. Μόνοι στο σαλόνι τους ή με παρέα, στην άδεια Σταδίου. Ξεχνιούνται σε φιλί στο φανάρι και οι πίσω τους προσπερνάνε, μουντζώνοντας. Φοράνε κουστούμι με το ζόρι.  Αγαπάνε τους πρωτότοκους, περισσότερο απ'τους γονείς τους. Παλεύουν μια ζωή να ξεφορτωθούν το άγχος ν'ανταποκριθούν στον πόθο των μεγάλων και δεν το καταφέρνουν. Προσποιούμενοι το διασκεδάζουν, ενώ στην πραγματικότητα, απλώς το καταπίνουν. Το θυμούνται που και πού και χτυπάνε γροθιές σε τοίχους. Τυλίγουν σ'επιδέσμους τις πληγές και ζωγραφίζουν επάνω τους. Είναι οι τρυφεροί παρατηρητές στις οικογενειακές συναθροίσεις, όπου όλοι περιμένουν τη φιγούρα, το τραγούδι ή το ανέκδοτό τους. Δραστήριοι, εύθυμοι, σχεδόν μόνιμα χαμογελαστοί, κρατάνε τα μπόσικα όταν το καράβι γείρει. Κλαίνε συχνά, αλλά πάντοτε κρυφά. Τα δευτερότοκα παιδιά, αν συναντηθούν, ψήνουν μια αγάπη με γεύση καραμέλα. Δεν είναι τριάντα, είναι ετών δεκαπέντε. Θυμώνουν, φωνάζουν, ανακοινώνουν τελεσίγραφα. Τα παίρνουν όλα πίσω είκοσι λεπτά αργότερα, όταν ξυπόλυτοι σε ένα μπαλκόνι, ακουμπάνε τις μύτες τους. Είναι γενναιόδωρα, είναι πεισματάρικα, είναι τελείως κακομαθημένα. Είναι τα φερέφωνα στα οικογενειακά συμβούλια, είναι τα πνεύματα αντιλογίας.​ Είναι ο αναστεναγμός του πατέρα, η γκρίνια της μάνας, το κρυφό καμάρι των παππούδων. Είναι τα κάτασπρα πρόβατα, που τους αρέσει να βάφονται μαύρα. Είναι ο άντρας που αγαπώ, είμαι και εγώ.

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/editorial/item186/Τα_δευτερότοκα_παιδιά_αγαπάνε_πιο_βαθιά
Copyright © pillowfights.gr

Περικαρδίτιδα: Συμπτώματα, διάγνωση και θεραπεία

Η καρδιά περιβάλλεται ολόκληρη εξωτερικά από το περικάρδιο, ένα λεπτό ινώδη υμένα (μεμβράνη) που μοιάζει με σάκο.

Το περικάρδιο αποτελείται από δύο χιτώνες-πέταλα, έναν προσκολλημένο στην καρδιά και έναν ελεύθερο. Μεταξύ τους σχηματίζεται μία κοιλότητα που ονομάζεται περικαρδιακή κοιλότητα, και φυσιολογικά περιέχει μια μικρή ποσότητα διαυγούς υγρού. Η φλεγμονή του περικαρδίου αναφέρεται ως περικαρδίτιδα και συχνά έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγής του υγρού.

Ανάλογα με το χρόνο της παρουσίασης και της διάρκειας, η περικαρδίτιδα χωρίζεται σε οξεία και χρόνια μορφή. Η οξεία περικαρδίτιδα είναι πιο κοινή από ό τι χρόνια περικαρδίτιδα. Οι ήπιες περιπτώσεις ενδέχεται να βελτιωθούν από μόνες τους. Η θεραπεία για τις πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να περιλαμβάνει φάρμακα και, σπανίως, χειρουργική επέμβαση. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία μπορεί να βοηθήσει να μειωθεί ο κίνδυνος από μακροχρόνιες επιπλοκές.

Η ποσότητα υγρού που περιέχεται στο περικάρδιο μπορεί να αυξηθεί, προκαλώντας αυτό που ονομάζεται περικαρδιακή συλλογή. Η περικαρδίτιδα μπορεί να είναι ξηρή ή υγρή λόγω συγκέντρωσης υγρού στην περικαρδική κοιλότητα.

Συμπτώματα

Το πιο κοινό σύμπτωμα που προκαλείται από περικαρδίτιδα είναιπόνος στο στήθος, ο οποίος εντοπίζεται στο μέσο του στέρνου, είναι έντονος και συνεχής σε σημείο που ο ασθενής δυσκολεύεται να ξαπλώσει, ενώ ελαττώνεται στην καθιστή θέση.

Ο πόνος μπορεί να είναι σοβαρός, και συχνά επιδεινώνεται από την αλλαγή θέσης ή με τη βαθιά αναπνοή. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να έχουν δυσκολία στην αναπνοή, ή πυρετό. Ο πόνος είναι συνήθως απότομος σαν αυτόν που προκαλεί το κόψιμο με μαχαίρι. Μπορεί όμως να προκύψει και σταδιακά εκπέμποντας στην πλάτη, στο λαιμό ή στα μπράτσα και να επιδεινωθεί με βαθιές ανάσες.

Ορισμένα άτομα με οξεία περικαρδίτιδα περιγράφουν τον πόνο στο στήθος πιο ήπιο, συνεχή που χειροτερεύει όμως με τη βαθιά εισπνοή και την κατάκλιση σε ύπτια θέση. Συχνά η περικαρδίτιδα μπορεί να συνοδεύεται από ήπια ενοχλήματα, στα οποία ο ασθενής δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία και η πάθηση μπορεί να αποκαλυφθεί σε δεύτερο χρόνο και εφόσον εμφανισθεί κάποια από τις επιπλοκές της.

Άλλα συμπτώματα της περικαρδίτιδας μπορεί να περιλαμβάνουν ξηρό βήχα, πυρετός, κούραση και άγχος. Λόγω της ομοιότητας των συμπτωμάτων με το έμφραγμα του μυοκαρδίου (καρδιακή προσβολή) η περικαρδίτιδα μπορεί να διαγνωσθεί λανθασμένα ως καρδιακή προσβολή.

Οι αιτίες

Οι αιτίες της περικαρδίτιδας είναι δύσκολο να προσδιοριστούν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, είτε δεν μπορεί να προσδιορισθεί η αιτία (και ονομάζεται ιδιοπαθής) είτε πρόκειται για ιογενή λοίμωξη (ιογενή περικαρδίτιδα).

Υπεύθυνοι στην δημιουργία της ιογενούς περικαρδίτιδας μπορεί να είναι ιοί και διάφορα μικρόβια.

Άλλες καταστάσεις όπως νεφρική ανεπάρκεια, κακοήθεις όγκοι, οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, φυματίωση, υποθυρεοειδισμός, θεραπευτική ακτινοβολία του θώρακα, τραύματα στο θώρακα και νόσοι του συνδετικού ιστού, όπως ο ερυθηματώδης λύκος μπορούν να συνδέονται με περιοκαρδίτιδα.

Οι ασθενείς με AIDS συχνά αναπτύσσουν λοιμώξεις που παράγουν περικαρδίτιδα.Μερικά από τα φάρμακα που μπορούν να παράγουν περικαρδίτιδα περιλαμβάνουν προκαϊναμίδη, hydralazine, φαινυτοΐνη, και ισονιαζίδη.

Ορισμένες μορφές καρκίνου μπορεί να κανουν μεταστάσεις στο περικάρδιο και να παράγουν περικαρδίτιδα.

Περικαρδίτιδα παρατηρείται σε ποσοστό μέχρι 15% των ασθενών που έχουν υποστεί οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου (καρδιακή προσβολή). Υπάρχει επίσης μια καθυστερημένη μορφή της περικαρδίτιδας μετά καρδιακή προσβολή, που ονομάζεταισύνδρομο Dressler, που εμφανίζεται εβδομάδες έως μήνες μετά την καρδιακή προσβολή.

Η διάγνωση

Για τη διάγνωση της περικαρδίτιδας πολύ σημαντική είναι η λεπτομερής λήψη του ιατρικού ιστορικού. Η ακρόαση της καρδιάς είναι επίσης σημαντική και μπορεί να αποκαλύψει ένα χαρακτηριστικό εύρημα της πάθησης, που είναι ο ήχος περικαρδιακής τριβής. Ο ήχος αυτός παράγεται από την τριβή των δύο πετάλων του περικαρδίου καθώς η καρδιά συστέλλεται και διαστέλλεται.

Σημαντικά διαγνωστικά εργαλεία είναι το ηλεκτροκαρδιογράφημα, η ακτινογραφία θώρακα που συχνά αποκαλύπτει χαρακτηριστική διόγκωση της καρδιακής σιλουέτας από τη συλλογή υγρού στο περικάρδιο, όπως επίσης και το ηχοκαρδιογράφημα. Με τοηλεκτροκαρδιογράφημα καταγράφεται ταχυκαρδία ενώ με τουπερηχοκαρδιογράφημα, αν η περικαρδίτιδα είναι υγρή, διαπιστώνεται η ύπαρξη του υγρού μέσα στην περικαρδική κοιλότητα και εκτιμάται η σοβαρότητα της πάθησης να προκαλέσει συμπίεση των καρδιακών κοιλοτήτων από την μεγάλη ποσότητα υγρού. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται καρδιακός επιπωματισμόςκαι είναι η σοβαρότερη επιπλοκή της περικαρδίτιδας.

Για τη διερεύνηση των αιτίων της περικαρδίτιδας είναι απαραίτητος ο πλήρης έλεγχος του αίματος με γενικές και ειδικές εξετάσεις. Τα εργαστηριακά ευρήματα με εξέταση αίματος βοηθούν να βρεθεί η αιτία της περικαρδίτιδας (γενική αίματος, ΤΚΕ, CRP, ανοσολογικοί δείκτες κ.λ.π.).

Κατά περίπτωση και ειδικότερα όταν υπάρχει κλινική υποψία ότι η περικαρδίτιδα δεν οφείλεται σε είναι ιογενής αλλά οφείλεται σε κάποια γενική πάθηση του οργανισμού, π.χ. όγκο ή κολλαγόνωση, ο ασθενής υποβάλλεται σε στοχευμένες και περισσότερο ειδικές εξετάσεις, όπως η αξονική και η μαγνητική τομογραφία.

Θεραπεία

Η θεραπεία είναι ανάλογη με τη σοβαρότητα και την αιτιολογία της περικαρδίτιδας και ξεκινά με ανάπαυση και φάρμακα.

Η περικαρδίτιδα κατά κανόνα ελέγχεται και υποχωρεί με τη χορήγηση φαρμάκων. Τα φάρμακα που αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο για τη θεραπεία της οξείας περικαρδίτιδας είναι τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, όπως η ασπιρίνη. Τα μη στεροειδή αντι-φλεγμονώδη φάρμακα, όπως ιβουπροφαίνη, χρησιμοποιούνται για να μειώσουν τη φλεγμονή και συσσώρευση υγρού στο περικάρδιο.

Αν η περικαρδίτιδα υποτροπιάσει, μπορεί να χρησιμοποιηθεί καικολχικίνη. Όταν τα παραπάνω φάρμακα δεν είναι αποτελεσματικά, ή σε βαρείες περιπτώσεις με επηρεασμένη την γενική κατάσταση του ασθενούς, εναλλακτική λύση είναι η κορτιζόνη, η χορήγηση της οποίας όμως, δυστυχώς, προκαλεί αρκετά συχνά επιπλοκές.

Σε οξείες περιπτώσεις, που το περικαρδιακό υγρό παράγεται γρήγορα και σε μεγάλη ποσότητα, απαιτείται εισαγωγή στο νοσοκομείο για το ενδεχόμενο της παρακέντησης του περικαρδίου και της γρήγορης αφαίρεσης του υγρού από την καρδιά.

Σε χρόνιες και υποτροπιάζουσες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να γίνει εκτομή ενός μικρού τμήματος του περικαρδίου ώστε να παροχετεύεται το υγρό ή ακόμα και ολική αφαίρεση του περικαρδίου.

Επιπλοκές

Δυστυχώς, ορισμένες περικαρδίτιδες συνοδεύονται από επιπλοκές. Ενώ η περικαρδίτιδα συνήθως υποχωρεί μέσα σε λίγες ημέρες ή λίγες εβδομάδες, τρεις επιπλοκές μπορούν να συμβούν. Αυτές είναι ο καρδιακός επιπωματισμός, η χρόνια περικαρδίτιδα και η συμπιεστική περικαρδίτιδα.

Καρδιακός επιπωματισμός εμφανίζεται όταν το υγρό συσσωρεύεται στο περικάρδιο (κατάσταση που ονομάζεται περικαρδιακή συλλογή). Η υπερβολική αύξηση του υγρού έχει ως συνέπεια ν καρδιά να συμπιέζεται από το υγρό και να παρεμποδίζεται η φυσιολογική της λειτουργία. Όταν αυτό συμβαίνει, η αρτηριακή πίεση πέφτει και ο ασθενής αισθάνεται αδυναμία, ζαλάδα, και δυσκολία στην αναπνοή. Ο καρδιακός επιπωματισμός αναγνωρίζεται με τους υπερήχους. Στον επιπωματισμό επειδή μπορεί να κοστίσει τη ζωή του ασθενή, απαιτείται άμεση παροχέτευση του υγρού, η οποία μπορεί να γίνει είτε εξωτερικά με βελόνα ή χειρουργικά κάνοντας μία μικρή τομή στο θωρακικό τοίχωμα. Η εξέταση του υγρού που παροχετεύτηκε μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση του αιτίου που προκάλεσε την περικαρδίτιδα και, κατά συνέπεια, στην επιλογή της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής.

Χρόνια περικαρδίτιδα συμβαίνει όταν η περικαρδιακή φλεγμονή δεν επιλυθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες. Μπορεί να συνδεθεί με όλα τα συμπτώματα της οξείας περικαρδίτιδας, και, επιπλέον, συχνά συνοδεύεται από ιδιαίτερα μεγάλη περικαρδιακή συλλογή υγρού. Συμπιεστική περικαρδίτιδα συμβαίνει όταν μια χρόνια φλεγμονή περικάρδιο ραβδιά στον καρδιακό μυ, συμπίεση και ασφυκτικά. Τα συμπτώματα είναι τα ίδια με επιπωματισμό, αλλά συνήθως έχουν πολύ πιο σταδιακή εμφάνιση.

Η συμπιεστική περικαρδίτιδα που εμφανίζεται συνήθως μήνες η χρόνια μετά την αρχική προσβολή είναι μια άλλη επιπλοκή. Στη συμπιεστική περικαρδίτιδα το περικάρδιο ασβεστώνεται και συρρικνώνεται, προκαλώντας την παγίδευση της καρδιάς από την ελεύθερη κινησή της. Αντιμετωπίζεται με χειρουργική αφαίρεση του περικαρδίου.

Όταν ένας ασθενής με ιστορικό περικαρδίτιδας εμφανίσει μεταγενέστερα δυσκολία στην ανάσα, πρήξιμο στα πόδια, εύκολη κόπωση ή χαμηλή αρτηριακή πίεση, πάντα θα πρέπει να υπάρχει υποψία για αυτές τις επιπλοκές.

«Είσαι κακή, Μαμά! Δεν μου αρέσεις. Θέλω μια καινούρια μαμά.»

«Είσαι κακή, Μαμά! Δεν μου αρέσεις. Θέλω μια καινούρια μαμά.» Μου φώναξε το 3 χρονο παιδί μου την ώρα που οδηγούσα. Ένιωσα την καρδιά μου να σπάει αλλά εκείνη την στιγμή απλά συνέχιζα να οδηγώ.

Ενώ εκείνο συνέχιζε να φωνάζει αυτές τις άσχημες φράσεις δεν είχα σκεφτεί τι είχα να αντιμετωπίσω για τα επόμενα τουλάχιστον 10 χρόνια.

Όσο έτρεχαν τα δάκρυα στα μαγουλά μου σταμάτησα το αυτοκίνητο στην άκρη και κοίταξα το παιδί μου. Όσο μου έλεγε ότι είμαι κακιά εγώ του είπα πως είμαι κακιά γιατί αυτό μου φέρεται άσχημα. Εντελώς ανώριμο αυτό που είπα, το ξέρω.Ε;

Όλοι μας περνάμε αυτές τις μέρες. Αυτές τις μέρες που δεν είμαι και τόσο περήφανη. Μέρες τις οποίες ξέρω πως θα μπορούσα να τα κάνω όλα καλύτερα. Αυτές οι μέρες συμβαίνουν δυστυχώς αρκετές φορές .

Αυτή την συγκεκριμένη εβδομάδας ο άντρας μου έλειπε, ο καιρός ήταν χάλια και το παιδί μου δεν είχε σχολείο λόγω συνέλευσης των δασκάλων. Δεν ξέρω τι έφταιγε. Ίσως να έφταιγε το ότι είδαμε πολύ τηλεόραση ή το ότι φάγαμε πολλές κοτομπουκιές γιατί βαριομουν να μαγειρέψω.

Συμβαίνουν κι αυτά.

Όμως αυτά δεν με κάνουν κακή μαμά. Ναι το ξέρω πως υπάρχουν στιγμές που θα μπορούσα να τα κάνω όλα καλύτερα. Όμως υπάρχουν και στιγμές που ήμουν καλή μαμά. Απλά είμαι ένας άνθρωπος που περνά και δύσκολες στιγμές.

Το να λέω πως είμαι κακή μαμά θα ήταν σαν να τα παρατάω τόσο εύκολα και δεν προσπαθώ να βελτιώσω τις καταστάσεις.

Μπορεί να άκουσα πολλές φορές φίλες μου να λένε: » Ω, Θεέ μου είμαι τόσο κακή μαμά.«

Όμως ξέρω πως δεν είμαι κακή μητέρα αλλά πως δεν είναι η μέρα μου σήμερα. Απλά ξέρω πως υπάρχουν στιγμές που μπορούσα να τις αλλάξω, απλά επέλεξα να μην το κάνω.

Αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα και όλα θα είναι καλύτερα. Και θα είναι.

babyradio.gr-Κατερίνα Π.

Mήπως παχύνατε χωρίς να καταλάβετε πώς;

Eχετε σκεφτεί ποτέ ότι ένα μπισκοτάκι, που τρώτε όμως συστηματικά, μπορεί να σας επιβαρύνει με ένα επιπλέον κιλό το χρόνο; Kι όμως, κάποιες ασήμαντες φαινομενικά λεπτομέρειες μπορεί εύκολα να χαλάσουν τη σιλουέτα σας. Tρώγοντας καθημερινά μόνο 20 θερμίδες παραπάνω από αυτές που χρειάζεστε, παίρνετε περίπου 1 κιλό το χρόνο. (1 κιλό ισοδυναμεί με περίπου 7.300 θερμίδες.) 

20 θερμίδες την ημέρα Χ 365 μέρες = 7.300 θερμίδες παραπάνω το χρόνο 

20 θερμίδες είναι δύο μπουκιές από ένα μπισκότο, μία στρώση βούτυρο στη φρυγανιά, δύο γουλιές μιλκσέικ κλπ. Mόνο ένα από αυτά καθημερινά μπορεί να σας επιβαρύνει με αυτό το έξτρα κιλό. Όπως αντιλαμβάνεστε, εύκολα οι θερμίδες αυτές μπορεί να γίνουν 40, διπλασιάζοντας και το επιπλέον βάρος που θα φορτωθείτε. 

Από πού παίρνουμε τα κιλά
H κατανάλωση τροφών πλούσιων σε λιπαρά είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει κάποιος που θέλει να χάσει βάρος, και αυτό οφείλεται σε δύο λόγους: O πρώτος είναι ότι τα λιπαρά δίνουν πολύ περισσότερες θερμίδες (1 γρ. λίπος = 9 θερμίδες, 1γρ. πρωτεΐνες ή υδατάνθρακες = 4 θερμίδες) και ο δεύτερος και πιο ύπουλος έχει σχέση με τον τρόπο που το σώμα μας επεξεργάζεται το λίπος. Mία πρόσφατη μελέτη του Kέντρου Eρευνών για την Πρόληψη των Aσθενειών, του Πανεπιστημίου Stanford, αποδεικνύει ότι το λίπος μπορεί στην πραγματικότητα να δίνει τριπλάσιες θερμίδες σε σύγκριση με αυτές που δίνουν οι πρωτεΐνες και οι υδατάνθρακες. Όταν καταναλώνουμε περισσότερους υδατάνθρακες και πρωτεΐνες από ό,τι χρειαζόμαστε, το 23% του συνόλου των θερμίδων που παίρνουμε χάνεται κατά τη μετατροπή τους σε λίπος, ενώ όταν τρώμε λίπος χάνεται μόνο το 3%. Γι’ αυτό, σύμφωνα με τους Aμερικανούς επιστήμονες, το λίπος είναι τρεις φορές πιο παχυντικό από τους υδατάνθρακες και τις πρωτεΐνες.

Προκηρύσσονται 94.000 θέσεις επιδοτούμενης απασχόλησης

Tέλος στην αγωνία δεκάδων χιλιάδων νέων ανέργων που ανέμεναν την προκήρυξη θέσεων επιδοτούμενης απασχόλησης θα μπει από το τέλος της επόμενης εβδομάδας.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του Capital.gr από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, αναμένεται να προκηρυχθούν 52.000 θέσεις κοινωφελούς εργασίας μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου και άλλες 42.000 θέσεις εργασίας με «επιταγή εισόδου» (voucher) θα προκηρυχθούν εντός του προσεχούς Μαρτίου, παρά τις ενστάσεις που έχουν εκφράσει ο αρμόδιος υπουργός, Πάνος Σκουρλέτης και η αναπληρώτρια υπουργός καταπολέμησης της ανεργίας, Ράνια Αντωνοπούλου σχετικά με τα προγράμματα αυτά.

Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως οι προκηρύξεις για την κοινωφελή εργασία και τις επιταγές εισόδου στη αγορά εργασίας θα έλθουν ουσιαστικά μετά την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου συναντήσεων που είχε τις τελευταίες μέρες η αναπληρώτρια υπουργός καταπολέμησης της ανεργίας, Ράνια Αντωνοπούλου.

Συγκεκριμένα η Ρ. Αντωνοπούλου συναντήθηκε με φορείς όπως η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), η Ένωση Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ), ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδας, το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (σ.σ. ο οποίος παρουσίασε και την έκθεση αξιολόγησης των προγραμμάτων κοινωφελούς απασχόλησης για το 2007 -13), το ΙΝΕ - ΓΣΕΕ τους εκπροσώπους των Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ) αλλά ακόμα και με... πρωτοβουλίες εργαζομένων με voucher.

Ωστόσο, πριν ζητήσει η Ρ. Αντωνοπούλου να συναντήσει τους παραπάνω φορείς από την Ελλάδα, ήλθε «κλήση» από τις Βρυξέλλες και συγκεκριμένα από τις εκείνες τις υπηρεσίες της Κομισιόν οι οποίες είναι υπεύθυνες για τα προγράμματα απασχόλησης σε κάθε χώρα – μέλος της Ε.Ε με κοινοτικούς πόρους.

Συγκεκριμένα, από την τέταρτη κιόλας ημέρα μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, αναφέρουν οι ίδιες πηγές, κοινοτικοί παράγοντες ζήτησαν από την Ρ. Αντωνοπούλου να ελέγξουν την πορεία των προγραμμάτων απασχόλησης.

Η αναπληρώτρια υπουργός ζήτησε χρόνο από τους κοινοτικούς για ενημερωθεί για το χαρτοφυλάκιο που ανέλαβε και, έτσι, η πρώτη «συνάντηση γνωριμίας» μεταξύ Ελλήνων και κοινοτικών έχει μετατεθεί προς το τέλος Φεβρουαρίου – αρχές Μαρτίου.

Μέχρι τότε, η Ρ. Αντωνοπούλου θα έχει διαμορφώσει το δικό της πρόγραμμα. Στενοί συνεργάτες της αναφέρουν πως αυτό έχει τέσσερα βασικά σημεία:

1. Οι περισσότερες θέσεις που προκηρύσσονται θα «κουμπώνουν» με τις δεξιότητες που ήδη έχει ο άνεργος και όχι αντίστροφα
2. Θα υπάρξει ένας πραγματικός μηχανισμός διάγνωσης των αναγκών της εργασίας ο οποίος θα ενώνει την πρόσφορα (σ.σ. τι υπηρεσίες μπορούν να παράσχουν οι άνεργοι βάσει των γνώσεων τους) και τη ζήτηση εργασίας (τι «είδους» ανέργους ζητάνε οι επιχειρήσεις)
3. Να υπάρξει μεγαλύτερη συμμετοχή των δημόσιων φορέων εκπαίδευσης και κατάρτισης και όχι μόνο των ιδιωτικών ΚΕΚ
4. Να διπλασιαστεί ο χρόνος της κοινωφελούς εργασίας (από πέντε σε δέκα μήνες) σε δήμους, περιφερειες, ασφαλιστικά ταμεία κλπ. αν και αυτή η αλλαγή δεν θα αφορά το πρόγραμμα που θα προκηρυχθεί τέλος του τρέχοντος μηνός.

Στενοί συνεργάτες της Ρ. Αντωνοπούλου ανέφεραν στο Capital.gr πως είναι σε γνώση της υπουργού πως πάμε σε «σκληρή διαπραγμάτευση» και στο μέτωπο του ΕΣΠΑ κατά της ανεργίας, μιας και οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης δεν συμβαδίζουν με εκείνες της Κομισιόν.

Ασφαλείς πληροφορίες του Capital.gr αναφέρουν πως η Κομισιόν έχει ξεκαθαρίσει πως το πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας που θα αναμένεται να «τρέξει» μεταξύ Μαρτίου – Ιουλίου του 2015 θα είναι το τελευταίο, ενώ θεωρεί αδιαπραγμάτευτα τα προγράμματα επιταγής εισόδου στην αγορά εργασίας...

Διακύβευμα αυτής της διαπραγμάτευσης θα είναι τα 2,3 δισ. ευρώ από το νέο ΕΣΠΑ που αναλογούν στο Υπ. Εργασίας για την περίοδο 2014 -20. Τα 750 εκατ. ευρώ εξ αυτών αφορούν τα εμπροσθοβαρή προγράμματα που έχουν ξεκινήσει από τα μέσα του 2014 (τα τελευαταία εξ αυτών είναι τα προαναφερθέντα για την κοινωφελή εργασία και τα voucher), ενώ τα υπόλοιπα 1,5 δισ. ευρώ αφορούν την περίοδο από τα τέλη του 2015 έως το 2020

Πηγή: capital.gr

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: Βάλτε ένα παγάκι σε αυτό το σημείο του κεφαλιού σας και θα...!

Μπορείτε να φανταστείτε ότι ένα απλό παγάκι μπορεί να σας κάνει να δείχνετε νεότεροι και να… αυξήσετε την ενέργειά σας; Εκτός από αυτό, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε παγάκια για να ισορροπήσετε ορισμένες διαταραχές.
Ωστόσο, τα παγάκια δεν έχουν την ίδια ισχύ σε κάθε μέρος του σώματος. Για βέλτιστα αποτελέσματα, θα πρέπει να εντοπίσετε το ιδανικό σημείο πίεσης. Ψάξτε για το σημείο που βρίσκεται ακριβώς εκεί που συναντώνται το κεφάλι και ο λαιμός σας. Στον κινεζικό βελονισμό, το σημείο αυτό είναι γνωστό ως Φενγκ Fu.
Μέθοδος
Ακολουθήστε αυτές τις απλές οδηγίες και απολαύστε τα οφέλη αυτής της θεραπείας:
Ξαπλώστε μπρούμυτα και τοποθετήστε ένα παγάκι άμεσα στο σημείο Feng Fu, ή την τρύπα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σας. Η καθιστή στάση είναι επίσης μια χαρά. Κρατήστε τον κύβο πάγου στο σημείο για 20 λεπτά. Μπορείτε να το σταθεροποιήσετε χρησιμοποιώντας έναν επίδεσμο, κασκόλ ή οτιδήποτε άλλο μπορείτε να βρείτε χρήσιμο.
Επαναλάβετε το ίδιο το πρωί, πριν να φάτε ή να πιείτε τίποτα και το βράδυ πριν πάτε για ύπνο. Μην ανησυχείτε, δεν θα κρυώσετε. Θυμηθείτε, ότι θα πρέπει να κάνετε ένα διάλειμμα 2 ημερών μεταξύ των θεραπειών.
Η λέξη που θα μπορούσε να περιγράψει αυτή τη θεραπεία είναι ‘Καταπληκτική’. Στην αρχή μπορεί να αισθάνεστε κρύο, αλλά μέσα σε 30-40 δευτερόλεπτα, θα αισθανθείτε την θερμότητα να κατευθύνεται κατ ‘ευθείαν στο σημείο Feng Fu. Να είστε προσεκτικοί σχετικά με την ευφορία που θα αντιμετωπίσετε κατά τις πρώτες ημέρες, χάρη στην απελευθέρωση των ενδορφινών στο αίμα σας.

——-
Οφέλη:
- Καλύτερος ύπνος
- Καλή διάθεση και ζωτικότητα
- Σωστή πέψη
- Αντίο κρυολογήματα (χρησιμοποιείστε την ίδια θεραπεία για τη μείωση της υψηλής θερμοκρασίας του σώματος)
- Αρωγή σε περιπτώσεις πονοκέφαλου, πονόδοντου, πόνου στις αρθρώσεις

Πάντα να εφαρμόζετε την θεραπεία όταν παρουσιάζονται οι παρακάτω συνθήκες:
Νοσήματα του αναπνευστικού
Καρδιαγγειακά νοσήματα
Νευρολογικές ασθένειες και εκφυλιστικές αλλοιώσεις στη σπονδυλική στήλη
Οξεία, γαστρεντερικά και σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα
Κακή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα
Αρθρίτιδα, υπέρταση και υπόταση
Βρογχικό άσθμα
Προβλήματα με τον γαστρεντερικό σωλήνα, παχυσαρκίας και υποσιτισμού
Κυτταρίτιδα (ειδικά σε αρχικό στάδιο)
Ακανόνιστο έμμηνο κύκλο και ενδοκρινικής υπογονιμότητας
Ψυχο-συναισθηματικές διαταραχές, άγχος, χρόνια κόπωση, κατάθλιψη, αϋπνία
Ωστόσο, θα πρέπει να καταλάβετε ότι αυτή η θεραπεία δεν θεραπεύει καμία κατάσταση. Με τη θεραπεία το σημείο Feng Fu κρατάτε τη φυσιολογική ισορροπία, αναζωογονήτε το σώμα σας και ενισχύετε τον οργανισμό σας.
Μην εφαρμόζετε την θεραπεία εάν είστε έγκυος, έχετε βηματοδότη, επιληψία ή σχιζοφρένια.
Στην κινεζική ιατρική, το σώμα θεωρείται ως ενεργειακό σύστημα και ο βελονισμός και το μασάζ επηρεάζει τη ροή της ενέργειας και τη λειτουργία των οργάνων σας.

Ο χειμώνας καλά κρατεί γιαυτό μια αγκαλιά ένα φιλί είναι πάντοτε η λύση της ψυχής...

ένας ..Κλιμτ είναι πάντα θεραπευτικός!.. ειδικά το 'φιλί'..