Πιστεύω στον εαυτό μου

Η αυτοπεποίθηση έχει να κάνει με την αυτογνωσία και την πίστη στον εαυτό μας και όχι με την αυτοπροβολή μας προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί στους άλλους, όπως εσφαλμένα πιστεύουμε συχνά. Ας δούμε πώς μπορούμε να την αποκτήσουμε.

Όλοι έχουμε κάποια όνειρα και επιθυμίες -συχνά όχι άπιαστα, ούτε ιδιαίτερα τολμηρά-, όπως να αλλάξουμε δουλειά, να προτείνουμε σε αυτόν ή αυτήν που μας αρέσει να βγούμε ραντεβού, να ξεκινήσουμε τη δική μας επιχείρηση… Τι μας σταματάει συνήθως από το να τα πραγματοποιήσουμε; Όχι η οικονομική στενότητα, όχι κάποια φυσική μας αδυναμία, ούτε καν η λογική. Το εμπόδιο ανάμεσα σε εμάς και στα όσα θέλουμε είναι κατά κανόνα η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Η αυτοπεποίθηση που, αντίθετα με τα όσα συχνά θεωρούμε στη σύγχρονη κοινωνία, έχει να κάνει με την πίστη στον εαυτό μας και στις ικανότητές μας και όχι με τη συνεχή προσπάθεια να προωθούμε και να προβάλλουμε τον εαυτό μας και τα επιτεύγματά μας στους άλλους προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί. Το σημαντικό είναι, λοιπόν, να έχουμε αυτογνωσία, να γνωρίζουμε ποιες είναι οι ικανότητές μας, σε τι είμαστε αρκετά καλοί και σε τι λιγότερο και, παρά τις όποιες αδυναμίες μας, να πιστεύουμε στον εαυτό μας και στο ότι θα καταφέρουμε να επιτύχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα στα όσα προσπαθούμε. Για να θεωρήσουμε, λοιπόν, ότι έχουμε αυτοπεποίθηση, χρειάζεται να έχουμε ισχυρό το αίσθημα ότι είμαστε ικανοί να αντεπεξέλθουμε στις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά.

Πώς χτίζεται η αυτοπεποίθηση
Όπως όλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, έτσι και η αυτοπεποίθηση χτίζεται από την παιδική ηλικία, μέσα από την αποδοχή των γονέων και από την προτροπή τους να παίρνει το παιδί πρωτοβουλίες και να αποκτά εμπειρίες. Οι γονείς θα πρέπει να το υποστηρίζουμε συναισθηματικά και να του λέμε συχνά ότι το εμπιστευόμαστε, ότι είναι ικανό και έχει πολλά θετικά στοιχεία. Επίσης, χρειάζεται να εστιάζουμε στα προτερήματα του παιδιού μας, να προσπαθούμε να τα αναπτύσσουμε και να εξισορροπούμε τα μειονεκτήματά του. Ακόμη, είναι σημαντικό να επιβραβεύουμε το παιδί όταν τα καταφέρνει, αλλά κυρίως να συζητάμε μαζί του τη σημασία της προσπάθειας, είτε το αποτέλεσμα είναι τελικά θετικό είτε αρνητικό. Αυτό που πρέπει να μάθουν τα παιδιά είναι ότι αν προσπαθήσουμε, έχουμε μία πιθανότητα να πετύχουμε, ακόμα και αν αυτή είναι μικρή˙ διαφορετικά, αν μείνουμε άπραγοι, δεν έχουμε καμία.
Συχνά, όμως, οι γονείς κάνουμε ένα μεγάλο λάθος: Χάνουμε το μέτρο και προσπαθούμε να υπερενισχύσουμε την αυτοεκτίμηση των παιδιών, θεωρώντας ότι έτσι θα τα κάνουμε πιο δυνατά και με μεγαλύτερη πίστη στον εαυτό τους. Πολλές φορές τα αφήνουμε να κερδίζουν στα παιχνίδια (ενώ τα παιδιά είναι απαραίτητο να μάθουν ότι υπάρχουν κανόνες, ακόμα και αν τα βοηθήσουμε λίγο), τα εμπιστευόμαστε σε υπερβολικό βαθμό, τα ενθαρρύνουμε περισσότερο από όσο πρέπει, τους κάνουμε συνέχεια κομπλιμέντα και τους λέμε πόσο αξίζουν. Αυτό μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και να καταλήξουν τα παιδιά μας να αισθάνονται τόσο έντονο το βάρος τού να αποδείξουν την αξία τους και να καταφέρουν αυτό που οι άλλοι θεωρούν ότι αξίζουν, που τελικά να πιέζονται πολύ και η αυτοεκτίμησή τους να είναι χαμηλή. Το απαραίτητο για άλλη μία φορά είναι το μέτρο. Να τονίζουμε δηλαδή τα θετικά, αλλά να μην υπερβάλλουμε, και να διορθώνουμε χωρίς να υποδεικνύουμε, αλλά με έμμεσο τρόπο. Αν, για παράδειγμα, ένα παιδί κάνει λάθος σε μία λέξη και θέλουμε να το διορθώσουμε, δεν πρέπει να του πούμε «Έκανες λάθος», αλλά να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη σωστά σε μία πρόταση με την πρώτη ευκαιρία.

Πώς αποκτούμε αυτοπεποίθηση στην ενήλικη ζωή
Αν, όπως συμβαίνει συχνά, δεν έχουμε καταφέρει να χτίσουμε την αυτοπεποίθησή μας κατά την παιδική μας ηλικία, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να το πετύχουμε στην ενήλικη ζωή μας. Ας δούμε πώς:
* Παίρνουμε δύναμη από το παρελθόν
Τα όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα, όλα όσα κάνουμε καλά και αποτελεσματικά, μπορούν να αποτελέσουν την πηγή της αυτοπεποίθησής μας. Αν δεν μπορούμε μόνοι μας να εστιάσουμε στα προτερήματά μας και στα επιτεύγματά μας, μπορούμε να απευθυνθούμε στους γύρω μας ή να ζητήσουμε τη βοήθεια των ανθρώπων που μας ξέρουν και μας αγαπάνε, προκειμένου να μας θυμίσουν όλα όσα ξεχνάμε ή δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε. Άλλωστε, την αυτοπεποίθηση τη χτίζουμε μέσα από τα δικά μας μάτια, αλλά και από τις συμπεριφορές που διακρίνουμε στους άλλους.
* Τολμάμε
Η αυτοπεποίθηση χτίζεται όταν τολμάμε και τα καταφέρνουμε. Γι’ αυτό, θέτουμε στόχους. Στην αρχή δοκιμάζουμε οργανωμένα και σταδιακά να επιτύχουμε απλούς στόχους, έτσι ώστε να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, και συνεχίζουμε με πιο δύσκολους.
* Εστιάζουμε σε αυτά που είμαστε καλοί
Ο καλύτερος τρόπος για να κατακτήσουμε την αυτοπεποίθηση είναι να εστιάσουμε στις ικανότητές μας και να τις «δουλέψουμε». Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι νιώθουμε πιο εύκολα αυτοπεποίθηση όταν κάνουμε κάτι στο οποίο είμαστε καλοί. Ας βρούμε, λοιπόν, αυτά στα οποία τα πάμε καλά και ας συνεχίσουμε να τα κάνουμε χρησιμοποιώντας και βελτιώνοντας τις ικανότητές μας. Ας αφήσουμε αυτά στα οποία δεν είμαστε τόσο καλοί στους άλλους, εκτός και αν είναι απαραίτητο να τα κάνουμε. Για παράδειγμα, γιατί να πιέζουμε τον εαυτό μας να κάνουμε zumba αν δεν μας αρέσει και δεν τα πάμε καλά, όταν περνάμε καλύτερα πηγαίνοντας για κολύμπι στην πισίνα;
* Ποντάρουμε στην αυθεντικότητα
Η πραγματική αυτοπεποίθηση πηγάζει από την αυτογνωσία. Και σε αυτήν συμπεριλαμβάνονται και τα ελαττώματά μας. Πρέπει να δεχτούμε ότι δεν είμαστε καλοί σε όλα, άλλωστε είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους. Αυτό μπορούμε να το δείξουμε και να το αποκαλύψουμε στους άλλους. Να φανερώσουμε ποιοι είμαστε πραγματικά. Αν είμαστε αυθεντικοί, δεν θα έχουμε το άγχος ότι μπορεί να μας ανακαλύψουν και να σταματήσουν να μας εκτιμούν, σαν να ήμασταν απατεώνες.
* Σταματάμε να μειώνουμε συνέχεια τον εαυτό μας
Η αυτοπεποίθηση δεν ενέχει την έννοια της συνεχούς απολογητικότητας. Το να μειώνουμε τις δικές μας ικανότητες ή/και να δίνουμε τα εύσημα συνέχεια στους άλλους είναι μία λανθασμένη πρακτική που πολλές φορές πολλοί ακολουθούμε. Πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε τα κομπλιμέντα, την αναγνώριση και τις καλές κουβέντες από τους άλλους. Θα μας βοηθήσει να ενισχύσουμε την καλή εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Άλλωστε, όταν έχουμε αυτοπεποίθηση, μπορούμε και είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τον έπαινο χωρίς ενοχές.
* Νιώθουμε τον φόβο και προχωράμε με την απόφασή μας
Δεν είναι δυνατόν να μη νιώθουμε καθόλου φόβο όταν προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καινούργιο, δύσκολο ή ριψοκίνδυνο˙ αυτό που πρέπει να προσπαθήσουμε είναι να τον δαμάσουμε και να προχωρήσουμε σε αυτό που θέλουμε.
* Δεχόμαστε την κριτική
Οι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση δέχονται την κριτική των άλλων χωρίς να νευριάζουν, να παρεξηγούνται ή να καταρρέουν. Αν μπορούμε να δεχτούμε την κριτική για τις πράξεις ή τις αποφάσεις μας, είμαστε σε θέση να πάρουμε ρίσκα, γιατί δεν φοβόμαστε πια τόσο το να κάνουμε λάθη και το να ρισκάρουμε είναι ο καλύτερος-ασφαλέστερος δρόμος για την επιτυχία. Έχουμε πολλές φορές ακούσει ότι ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει δυνατότερους, ε, λοιπόν, μας γεμίζει και με αυτοπεποίθηση.
* Κάνουμε αυτό που θέλουμε
Το πιο αγχωτικό πράγμα είναι να προσπαθούμε να προσαρμόζουμε τη συμπεριφορά μας σε αυτό που θέλει η κοινωνία, οι γύρω μας, η οικογένειά μας. Μπορούμε να κάνουμε θαύματα με την αυτοπεποίθησή μας αν απλώς πούμε ότι θα κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς χωρίς να μας νοιάζει για το τι λένε οι άλλοι. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους. Η πιο απελευθερωτική απόφαση που μπορούμε να πάρουμε στη ζωή μας είναι να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε και μας αρέσει χωρίς να λάβουμε υπόψη μας τα στερεότυπα ή αυτό που πιστεύουν ή κάνουν οι άλλοι.
* Εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας
Συμβαίνει σε όλους μας συχνά να μπερδευόμαστε και να μην μπορούμε να πάρουμε αποφάσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, χρειάζεται να δείχνουμε εμπιστοσύνη στο ένστικτό μας. Δεν ξέρουμε τι μας λέει το ένστικτό μας; Ας δοκιμάσουμε το εξής: Ας πούμε ότι θέλουμε να πάρουμε μία απόφαση, για παράδειγμα να παραιτηθούμε ή όχι από τη δουλειά μας. Ας κάτσουμε σε ένα ήσυχο απομονωμένο δωμάτιο και ας σκεφτούμε και τα δύο ενδεχόμενα ξεχωριστά, εκτιμώντας τα θετικά και τα αρνητικά και παρατηρώντας ταυτόχρονα πώς νιώθουμε. Αν αισθανόμαστε σφίξιμο, άγχος, ταχυπαλμία, τότε δεν είναι η σωστή απόφαση. Αν αντίθετα νιώθουμε ηρεμία και ζεστασιά, τότε είναι. Σημασία έχει να εστιάσουμε στο πώς φαίνεται σε εμάς τους ίδιους μία τέτοια προοπτική και όχι στο πώς θα φαινόταν στους άλλους ή τι θα ήθελαν να κάνουμε.
* Και αν μας έμαθαν ότι δεν μπορούμε;
Ίσως έχουμε ακούσει ή διαβάσει την ιστορία του αλυσοδεμένου ελέφαντα του Χόρχε Μπουκάι, ενός πολυγραφότατου γιατρού και ψυχοθεραπευτή από την Αργεντινή, που μιλάει για έναν μεγάλο και δυνατό ελέφαντα που τον έδεναν κάθε βράδυ στο τσίρκο σε ένα μικρό πασσαλάκι και αυτός πίστευε  ότι δεν μπορεί να φύγει (ούτε προσπαθούσε να σπάσει τα δεσμά του). Γιατί; Επειδή τον έδεναν εκεί από όταν ήταν μικρός, δεν μπορούσε να φύγει και μεγάλωσε πιστεύοντας ότι έτσι είναι τα πράγματα. Τι θέλει να πει αυτή η ιστορία; Ότι επειδή κάποτε μας είπαν ότι δεν μπορούμε και το πιστέψαμε, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε έτσι. Χρειάζεται να βρούμε μία ισορροπία ανάμεσα σε αυτά που μας είπαν οι γονείς μας και οι άλλοι για εμάς και στα όσα εμείς θέλουμε να πιστέψουμε για τον εαυτό μας και την αξία του. Χρειάζεται, δηλαδή, να συμβιβάσουμε τις δύο εικόνες και να απαλύνουμε τη σύγκρουση.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ, MSc, ψυχολόγο υγείας, με εκπαίδευση στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία και τη Συμβουλευτική, διευθύντρια στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής.

...

ΕΤΣΙ!!!!

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ανακάλυψη!! Φάε σουβλάκια και όση πίτσα θέλεις χωρίς να πάρεις... γραμμάριο!

Θα ήθελες να τρώς πίτσα, σουβλάκια ή σοκολάτες και να μην παχαίνεις σίγουρα ε; Σουηδοί επιστήμονες έκαναν μια απίστευτη ανακάλυψη που θα αλλάξει σίγουρα τα δεδομένα των λιπαρών τροφών...

Συγκεκριμένα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Λουντ, στη Σουηδία, ανακάλυψαν ότι η κατανάλωση ενός υπερ-σνακ, μας προστατεύει από τα περιττά κιλά, όταν καταναλώνουμε τροφές με πολλά λιπαρά!

Ποιο είναι αυτό;

Ονομάζεται κόκκινο μύρτιλλο ή αλλιώς θαμνόμουρο και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στις σκανδιναβικές χώρες. Παράλληλα, αποδείχθηκε ότι μειώνει τη χοληστερόλη, όπως επίσης και τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.

Στο πλαίσιο της μελέτης, η ερευνητική ομάδα έδωσε στα ποντίκια οκτώ διαφορετικά είδη μούρων: lingonberry, bilberry, βατόμουρο, crowberry, blackberry, δαμάσκηνο, blackcurrant και acai berry.

Μετά από τρεις μήνες, η ομάδα του κόκκινου μύρτιλλου είχε τα καλύτερα αποτελέσματα με μεγάλη διαφορά.

Μάλιστα, τα ποντίκια δεν είχαν πάρει περισσότερο βάρος από τα ποντίκια που κατανάλωναν τροφές με λιπαρά.

Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν οι ερευνητές, τα οφέλη του κόκκινου μύρτιλλου πιθανότατα οφείλονται στις πολυφαινόλες.

Ωστόσο, να θυμάστε ότι ευρήματα της μελέτης δεν είναι σε καμία περίπτωση δικαιολογία να μην προσέχουμε τη διατροφή μας!
tromaktiko

Μηχανή του Χρόνου: Κάνγκα. Η συσκευή διαπόμπευσης και τιμωρίας

Η σανίδα Κάνγκα, το βασανιστήριο που "γεννήθηκε" στη Μεσαιωνική Ευρώπη και οδηγούσε ακόμα και στον θάνατο

news247 Ιούνιος 05 2014 09:03

Ακούγεται εξωφρενικό και απάνθρωπο, αλλά αυτός ο πρωτόγονος τρόπος ακινητοποίησης του κεφαλιού ή των ποδιών ήταν πολύ διαδεδομένος στις χώρες της Ασίας μέχρι τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα. Επιβαλλόταν ως τιμωρία και οδηγούσε τους παραβάτες σε δημόσια ταπείνωση.

Οι σανίδες ονομάζονταν «cangue» και είχαν ένα άνοιγμα για το κεφάλι που επέτρεπε στους συλληφθέντες να μπορούν να τρώνε και να αναπνέουν, αλλά δεν μπορούσαν να διαφύγουν. Το βάρος και το μέγεθος της σανίδας εξαρτιόταν από τη σοβαρότητα του αδικήματος που είχαν διαπράξει. Το 1937 ο νομικός κώδικας στην Κίνα καθόρισε το βάρος της σανίδας να κυμαίνεται από 7,5 ως 12,5 κιλά.

Πολλές φορές στη σανίδα αναγράφονταν τα προσωπικά στοιχεία του παραβάτη, αλλά και τα αδικήματα που διέπραξε λεπτομερώς. Οι παραβάτες ήταν υποχρεωμένοι να περιφέρονται σε δημόσιους χώρους για παραδειγματισμό και η επιβίωσή τους εξαρτιόταν αποκλειστικά από την ελεημοσύνη των περαστικών, αφού σε πολλές περιπτώσεις τα χέρια τους δεν έφταναν το στόμα τους.

Εκείνοι που τύχαινε να μην έχουν φίλους ή συγγενείς για να τους βοηθήσουν κινδύνευαν να χάσουν τη ζωή τους από εξάντληση ή πείνα. Η ταπεινωτική αυτή τιμωρία διαρκούσε από 15 ως 30 μέρες. Παρόμοιες σανίδες τιμωρίας υπήρχαν και στις χώρες της δύσης, κάτι το οποίο μαρτυρά και η λέξη «cangue» που είναι γαλλική. Προέρχεται από την πορτογαλική «κάνγκα», που σημαίνει ζυγός.

Το βασανιστήριο «γεννήθηκε» στη Μεσαιωνική Ευρώπη

Στον Μεσαίωνα οι σανίδες ήταν σταθερές και οι παραβάτες τοποθετούνταν σε κοινή θέα πάνω σε εξέδρα . Πλήθος κόσμου συγκεντρωνόταν για να ταπεινώσει τους συλληφθέντες. Πολλές φορές τους πετούσαν λάσπη, χαλασμένα φαγητά, νεκρά ζώα, ακόμη και τα περιττώματα.

Σε πιο σοβαρά αδικήματα τους βασάνιζαν, τους ξύριζαν τα κεφάλια και τους μαστίγωναν ή τους έκοβαν το αυτί. Στη συνέχεια το ασυγκράτητο πλήθος, εάν δεν παρεμποδιζόταν από τις αρχές, πετούσε πέτρες και άλλα αιχμηρά αντικείμενα με αποτέλεσμα πολλοί να ακρωτηριάζονται ή να χάνουν τη ζωή τους. Η αρχική φωτογραφία είναι του William Saunders και εκτιμάται ότι η λήψη της έγινε στην Κίνα την περίοδο 1870-1880.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ των Βραζιλιάνων για τέλεια επιδερμίδα χωρίς κυτταρίτιδα!

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ των Βραζιλιάνων για τέλεια επιδερμίδα χωρίς κυτταρίτιδα...

Το καλοκαίρακι έφτασε...

Ένα μικρό αφιέρωμα στις φίλες γυναίκες που μας διαβάζουν!!
Οι γυναίκες της Βραζιλίας, συνηθίζουν να τρίβουν το σώμα τους στην παραλία με άμμο για να διώξουν τα νεκρά κύτταρα και να αποκτήσουν λαμπερή επιδερμίδα, χωρίς ίχνος κυτταρίτιδας!!!
Τι κάνουν ακριβώς;
Απλά παίρνουν μια ποσότητα άμμου στο χέρι τους, και κάνουν κυκλικές κινήσεις σε όλο τους το σώμα, δίνοντας μεγαλύτερη προσοχή στα σημεία που εμφανίζουν

κυτταρίτιδα.
Έπειτα ξεπλένουν το σώμα τους στη θάλασσα και η επιδερμίδα τους γίνεται στο λεπτό πιο μαλακή και λαμπερή.
Γιατί αυτή η μέθοδος έχει αποτέλεσμα;
Oι κόκκοι της άμμου κάνουν πράγματι ένα είδος απολέπισης στο δέρμα και το βοηθούν να λάμψει. Eπιπλέον, λόγω της μηχανικήςτριβής, αυξάνεται και η αιμάτωση της περιοχής, βοηθώντας κάπως το πρόβλημα της κυτταρίτιδας.
Extra tip:

Αν έχεις απλώσει προηγουμένως ένα λάδι ή μια λιπαρή κρέμα στο δέρμα, τα αποτελέσματα θα είναι καλύτερα, αρκεί να μην τρίβετε πολύ δυνατά...

Το καλύτερο μήνυμα που διάβασα ποτέ…

Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.
‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’
‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.
‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’
Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.
‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.
‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’ της απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’
Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’
Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!
Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.
‘Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν’ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ‘Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.’
Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄
Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.
Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

‘Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’
‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.
Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.
‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.
‘Πώς πήγε το ραντεβού;’ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.
‘Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.’ της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.
Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!’

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’.
Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου
………. Απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει
…………………….. Να τη θυμάσαι.

Εάν έχεις μητέρα
……………. Προώθησε αυτό κείμενο.
Αμέσως θα κάνεις κάποιον να αισθανθεί κάτι για κάποια που ξέχασε, για αυτό το υπέροχο ον που αποκαλείται… ΜΗΤΕΡΑ!

Και να θυμάσαι πάντοτε:

Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

Να τα λεμε κι αυτα!! Καλη σας μέρα!!

ΕΤΣΙ!!!

ΕΤΣΙ...

ΑΧ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΙΔΥΜΟΙ ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ!!!!!

Τα παπούτσια μιας γυναίκας λένε τα πάντα για το χαρακτήρα της

• 
  
  

Μπορεί για σένα τα παπούτσια να είναι κάτι απαραίτητο για σένα, για τις γυναίκες όμως είναι... το απόλυτο αξεσουάρ κι όπως λένε ότι για τους άντρες μπορείς να καταλάβεις πολλά από το πότο που πίνει ή το ρολόι που φοράει, έτσι και για τις γυναίκες όσων αφορά τα παπούτσια τους.

Αν φοράει αθλητικά

Πρόκειται για μια γυναίκα γεμάτη αυτοπεποίθηση. Ξέρει τι της αρέσει, ξέρει τι θέλει, και φυσικά ξέρει και πώς να το αποκτήσει. Την χαρακτηρίζει η άνεσή της και η ενέργεια που ξεχειλίζει. Αν λοιπόν η κοπέλα που σου αρέσει φοράει αθλητικά καθημερινά και όχι μόνο στο πάρκο που πάει για τρέξιμο, τότε αυτό σημαίνει ότι την ενδιαφέρει η άνεση.

Συνεπώς είναι ένα άτομο που της αρέσει να δείχνει και το ενδιαφέρον της για τους γύρω της. Να έχεις στο μυαλό σου ότι δεν είναι παθιασμένη με την θηλυκή της πλευρά.

Αλλά νιώθει τόσο σίγουρη με τον εαυτό της που ξέρει ότι μπορεί να είναι λαμπερή ακόμα και με τα’ αθλητικά της.

Αν φοράει flat

Τα flat παπούτσια σε μια γυναίκα συνήθως δείχνουν ότι δεν είναι τόσο δυνατή για να ρισκάρει. Θέλει να νιώθει σίγουρη και σταθερή με ότι κάνει και χωρίς τον φόβο μιας ανώμαλης προσγείωσης από τα «ψηλοτάκουνά» της. Θέλει ρε παιδί να νιώθει ότι πατάει γερά στα πόδια της.

Έχει φυσικά και τα θετικά της. Σίγουρα δεν είναι γυναίκα που νιώθει μειονεκτικά για το ύψος της. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μπορεί να κρύβει αρκετές ανασφάλειες. Ξέρει πάντως να τις κρύβει καλά.

Αν φοράει openedtoe

Μάλλον δεν έχεις ιδέα τι είναι αυτό οπότε θα σου εξηγήσω. Είναι αυτά τα παπούτσια που αφήνουν τα δάχτυλα μπροστά να φαίνονται. Κατάλαβες; Λοιπόν μιλάμε για μια γυναίκα που ξέρει ότι έχει ωραία πόδια και τις αρέσει να το δείχνει. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ότι θεωρεί ωραίο πάνω της.

Πρόκειται για γυναίκα με ελεύθερο πνεύμα που ξέρει πώς να περνάει καλά. Είναι αυτό που λέμε η ψυχή της παρέας. Δεν της αρέσουν και τόσο πολύ οι δεσμεύσεις και τα όρια. Να ξέρεις όμως ότι συνήθως κρύβει μέσα της ένα μικρό κι ευαίσθητο παιδί.

Αν φοράει ψηλοτάκουνα

Ότι θα σου πω παρακάτω ισχύει μόνο αν μιλάμε για γυναίκα που δεν βγαίνει από το σπίτι χωρίς τα ψηλοτάκουνά της. Φυσικά μιλάμε για γυναίκα που την ενδιαφέρει πολύ το στυλ της και θα μπορούσες να την χαρακτηρίσεις και γκλαμουράτη. Θέλει να δείχνει ότι είναι αεράτη και την ενδιαφέρει αρκετά η γνώμη που έχουν οι άλλοι για εκείνη.

Από την άλλη, της αρέσει ο εαυτός της και έχει αρκετή αυτοπεποίθηση, τόση ώστε να φοράει ψηλοτάκουνα ακόμα και με τον τζιν της. Το αρνητικό είναι ότι μπορεί να θέλει να κοιτάνε περισσότερο τα παπούτσια της, παρά εκείνη.

Αν φοράει στιλέτο

Ξέρεις, αυτό το τακούνι που έφαγε και ο Κούγιας και του άνοιξε το κεφάλι. Είναι να μην σου τύχει. Στο θέμα μας τώρα. Αυτή η γυναίκα φωνάζει από μακριά «Σας παρακαλώ, κοιτάξτε με»! Είναι ο δικός της τρόπος για να τραβήξει την προσοχή σου. Κι άμα φοράει και μίνι, από το κακό στο χειρότερο.

!!!!!! etsi !!!!!!!

Το σεξ και οι πρωτεργάτες του 1821

Οι ανθρώπινες στιγμές και η ερωτική ζωή των πρωτεργατών της εθνικής παλιγγενεσίας θάφτηκαν κάτω από τις προτομές τους. Το ΒΗmagazino εξετάζει ένα ευαίσθητο ζήτημα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  03/06/2014 09:51

Εν έτει 1745, πολύ προτού εμφανιστούν στον Τύπο οι πρώτες στήλες σεξουαλικών νουθετήσεων, ο πατέρας του αμερικανικού έθνους Βενιαμίν Φραγκλίνος έγραψε ένα άρθρο με ολόδικές του «Συμβουλές για την επιλογή ερωμένης». Η παραίνεση προς τους απανταχού εργένηδες ήταν η εξής μία: Προτιμήστε τις μεγαλύτερες γυναίκες. «Μαζί τους δεν υπάρχει ο κίνδυνος της τεκνοποίησης», ενώ «εμφανίζονται ιδιαίτερα ευγνώμονες όταν ένας νεαρός άνδρας τούς δείξει ερωτικό ενδιαφέρον». Αυτές και άλλες «πικάντικες» λεπτομέρειες σχετικά με τη σεξουαλική φιλοσοφία και (και τις πρακτικές) των εθνοπατέρων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής συγκέντρωσε εσχάτως ο αμερικανός ιστορικός Τόμας Α. Φόστερ στο βιβλίο του «Sex and the Founding Fathers: The American Quest for a Relatable Past»: oι φημολογούμενες ομοφυλοφιλικές σχέσεις του Τζορτζ Ουάσιγκτον, η δημόσια συγγνώμη που ζήτησε ο πρώτος αμερικανός  υπουργός των Οικονομικών, Αλεξάντερ Χάμιλτον, για την εξωσυζυγική σχέση του (δύο αιώνες πριν από τον Μπιλ Κλίντον), ο έρωτας του Τόμας Τζέφερσον για τη μιγάδα σκλάβα του, Σάλι Χέμινγκς κ.ο.κ. Ο συγγραφέας έχει πλήρη γνώση του ειδικού ενδιαφέροντος του βιβλίου του, καθότι, όπως εξηγεί, «το σεξ πάντα διαδραμάτιζε έναν καθοριστικό, αν και υποτιμημένο, ρόλο στην προσπάθεια των Αμερικανών να έρθουν πιο κοντά στους πατέρες του έθνους. Είναι ο τρόπος να τους καταστήσουμε, αν όχι λιγότερο ηρωικούς, περισσότερο ανθρώπινους».

Κάτι αντίστοιχο με τους ημέτερους εθνοπατέρες φαντάζει σχεδόν σαν επιστημονική φαντασία. Χαοτικά τα κενά ακόμη και στη νεότερη ελληνική ιστοριογραφία. Το θέμα εξαιρετικά εύθραυστο, δύσκαμπτο και ακανθώδες. Οι ραγιάδες πάλευαν με νύχια και με δόντια να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό. Ως εκ τούτου, οι ερωτικές περιπτύξεις κάτω από φουστανέλες ή τζουμπέδες από σαμουρόγουνα σε βουνά, κάστρα και βάλτους, με τα οθωμανικά χαντζάρια να παραμονεύουν, δεν φαίνεται να απασχολούν κανέναν. Και βέβαια, δεν περιποιούν τιμή στον Αγώνα. Και όμως, υπάρχει μια εγχώρια έκπληξη. Πριν από λίγες μόλις ημέρες κυκλοφόρησε από τις πατραϊκές εκδόσεις Διαπολιτισμός το βιβλίο «Τα ερωτικά του '21». Συγγραφέας του ο εκπαιδευτικός Κυριάκος Σκιαθάς (ο οποίος, σημειωτέον, δηλώνει «φιλίστωρ» και ουχί «ιστορικός»), που αποτόλμησε ίσως μια παγκόσμια πρώτη: να περισυλλέξει σε έναν τόμο τις ερωτικές ιστορίες των πρωτεργατών της Ελληνικής Επανάστασης. Αναμεσά τους ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, η Μπουμπουλίνα, ο Πάνος Κολοκοτρώνης, ο λόρδος Βύρων, ο Ιωάννης Κωλέττης, η Μαντώ Μαυρογένους, ο Ανδρέας Λόντος, ο Κίτσος Τζαβέλας και ο Ρήγας Βελεστινλής.

Η ανθρώπινη πλευρά του 1821

«Εχω πλήρη επίγνωση ότι δεν ανακάλυψα την Αμερική» τονίζει ο συγγραφέας στο BΗmagazino. «Σκόρπια αυτά τα στοιχεία υπάρχουν παντού. Η μοναδικότητα του βιβλίου αυτού είναι η συγκέντρωση όλων εκείνων των πληροφοριών ενδεχομένως για πρώτη φορά. Τη βιβλιογραφία τη μάζευα πάνω από 20 χρόνια. Με κίνδυνο να γίνω κουραστικός, για κάθε ηγετική φυσιογνωμία του '21 παραθέτω πληθώρα πηγών». «Στόχος μου δεν είναι να σκανδαλίσω επ' ουδενί λόγω», συμπληρώνει ο κ. Σκιαθάς, «ούτε βέβαια να απομυθοποιήσω τους πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης. Ηθελα, όμως, να δείξω ότι, εκτός από παλικάρια και τουρκοφάγοι, ήταν στην καθημερινότητά τους και άνθρωποι. Και όμως, επιμένουμε να τους παρουσιάζουμε ως ήρωες ακηλίδωτης ηθικής». Σημειωτέον ότι ήδη ετοιμάζεται και ο δεύτερος τόμος αυτής της «πατριωτικής» σεξουαλικής «Βίβλου» (προγραμματίζεται να κυκλοφορήσει την 25η Μαρτίου 2015), με τον Αθανάσιο Διάκο, τον Παπαφλέσσα (τον οποίο ο Παλαιών Πατρών Γερμανός θα αποκαλέσει στη Σύσκεψη της Βοστίτσας «εξωλέστατο καλόγερο»), τον Αναστάση Μαυρομιχάλη (γιο του Πετρόμπεη), τον πρωταγωνιστή στην πολιορκία του Μεσολογγίου Δημήτρη Μακρή κ.ά.

Σε αυτόν τον πρώτο τόμο, η ποικιλία των ερωτικών ανδραγαθημάτων που πλαισιώνουν τον αιματοβαμμένο Ξεσηκωμό του Γένους είναι μεγάλη. Η σεξουαλική ασυδοσία του καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη του Μοριά, οι δύο γάμοι, το υποβόσκον «ειδύλλιο» με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και οι λάθρες συνευρέσεις (ακόμη και με νεαρούς γάλλους πλοιάρχους) της μεγάλης καπετάνισσας του '21 Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας για την οποία μιλάει όλη η Ευρώπη (μάλιστα, στα παριζιάνικα σαλόνια έχει γίνει ανάρπαστη η γυναικεία φορεσιά «La Bobeline»), ο γάμος της κόρης της Ελένης με τον Πάνο Κολοκοτρώνη, πρωτότοκο γιο του Γέρου του Μοριά (θα βουήξει όμως ολάκερη η Τριπολιτσά, όταν η Ελένη τα φτιάξει με τον Θεόδωρο Γρίβα), ο «μινίστρος του  πολέμου» Ιωάννης Κωλέττης που θα κάνει «μορόζα» τη γυναίκα του Χρήστου Παλάσκα (τον ίδιο θα τον στείλει να σφαγιαστεί από τον Ανδρούτσο), αλλά και θα κορτάρει τη Μαρκησία Πουιζεράν, όταν ντυμένος με φουστανέλα και βελούδινο γιλέκο παρελαύνει, τα πρώτα χρόνια του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, στα γαλλικά σαλόνια. Αλλά και ο ατυχής έρωτας της «ωραίας Μυκονίας» Μαντώς Μαυρογένους (η Ελληνίδα Ζαν ντ'Αρκ για τους Ευρωπαίους του αρχών του 19ου αιώνα) με τον καχεκτικό, κοντό και δύσμορφο «με φωνήν έρρινον και άχρουν» Δημήτρη Υψηλάντη (ίσως εκ των ελαχίστων «ροζ» ιστοριών του '21 που είναι οικείες και στους μη μυημένους). Οσο για τον Ανδρέα Λόντο που στις 23 Μαρτίου 1821 ύψωνε τη σημαία του Αγώνα, το 1840 ηράσθη σφόδρα την ιταλίδα πριμαντόνα Ρίτα Μπάσο (την πρώτη θηλυκή θεατρίνα που αντίκριζαν οι Αθηναίοι καθότι τους γυναικείους ρόλους τους υποδύονταν άνδρες). Ο γερο-Κολοκοτρώνης (σύμφωνα με τον Γεώργιο Τερτσέτη) θα περιγράψει ως εξής το «αδιάντροπον» του φορέματός της: «Eίδα πράγμα οπού δεν το είδα άλλη φορά, τόσων χρονών οπού είμαι, οι γυναίκες ως τώρα ήξευρα πώς εφούσκωναν απ' ομπρός, εις τας Αθήνας είδα ότι φουσκώνουν από πίσω».  

Ειδική μνεία, βέβαια, και στον διαβόητο για τη «ζωώδη βωμολοχία» του Γεώργιο Καραϊσκάκη (όταν το 1822 ο Χουρσίτ πασάς του παραγγέλνει από τη Λάρισα να δηλώσει υποταγή, ο Αητός της Ρούμελης δεν θα μασήσει τα λόγια του: «Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω· κι εγώ πασά μου ρώτησα τον πούτζο μου τον ίδιον, κι αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω· κι αν έλθης κατ' επάνω μου ευθύς να πολεμήσω»). Ο «γιος της καλογριάς», παρότι πιστός οικογενειάρχης, κουβαλά πάντα μαζί του στις μάχες μια εκχριστιανισμένη Τουρκοπούλα ντυμένη ανδρικά. Τη λέγανε Μαριώ, αλλά τη φωνάζανε «Ζαφείρη» : «Ηταν στρογγυλοπρόσωπη, με μαύρα μάτια και μια κοτσίδα γύρω στο κόκκινο φέσι με τη γαλάζια φούντα» θα γράψει ο επιφανής λόγιος και ιστοριοδίφης Γιάννης Βλαχογιάννης σε άρθρο του στην «Εστία» το 1917: «Φορούσε άσπρες μπαμπακερές κάλτσες, άσπρο φλοκωτό σακκάκι, φουστανέλλα και στο σελλάχι δυο μπιστόλια και ένα γιαταγάνι και στο χέρι ένα ελαφρό ντουφέκι. Ο Καραϊσκάκης, αρρωστιάρης και μακριά από τους δικούς του, είχε ανάγκη από τη φροντίδα μιας γυναίκας». Μια φορά που η Καπετάνισσα ζήλεψε την παρουσία της Μαριώς στο πλάι του, ο Καραϊσκάκης αποπειράθηκε να την κατευνάσει ως εξής: «Εγνοια σου, μουρή, έχω και για σένα πούτσο. Μη μου χολιάζεις».

Ο σάρκινος ξεσηκωμός του γένους

Ελληνες ιστορικοί επιβεβαιώνουν σήμερα ότι το βιβλίο του κ. Σκιαθά είναι πιθανότατα το πρώτο του είδους (από έλληνα ή ξένο μελετητή), αν μη τι άλλο το πρώτο που τόλμησε να περιμαζέψει τα διάσπαρτα ίχνη των αυτολογοκριθέντων απομνημονευματογράφων και των λοιπών, κάθε άλλο παρά λαλίστατων περί του ερωτικού, πηγών του Αγώνα. Διότι η μέχρι τούδε ακαδημαϊκή ιστοριογραφία μοιάζει να προσπερνά - ή να παραγκωνίζει τεχνηέντως - την ανθρώπινη φύση των πρωτεργατών του '21, αποστραγγίζοντάς τους από οτιδήποτε σάρκινο. «Οχι γιατί είναι ταμπού» καταθέτει στο ΒΗmagazinο η Μαρία Ευθυμίου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Η ιστοριογραφία έχει τις μόδες της. Για 20-30 χρόνια όλοι ασχολούμασταν, π.χ., με την οικονομία. Μετά ήρθε η έννοια του φύλου, η έννοια του παιδιού. Τώρα είναι η απελευθέρωση των ομοφυλοφίλων και γενικά όλα εκείνα που φέρνουν μπροστά την έννοια της σεξουαλικότητας. Και βέβαια, κάθε κύμα ενδιαφέροντος κάτι συνεισέφερε. Και ένα βιβλίο με τα ερωτικά του '21 θα δώσει με τη σειρά του να καταλάβουμε λίγο βαθύτερα την εποχή, να πάρουμε μια γεύση από τις προτεραιότητες των ανθρώπων, αλλά και τις δευτεραιότητές τους. Θα μας βοηθήσει να αισθανθούμε ότι ακόμη και η Επανάσταση του '21 έγινε από εσένα και από μένα, δηλαδή από καθημερινούς ανθρώπους που βρέθηκαν σε μια επαναστατική κατάσταση και μπήκαν σε αυτήν, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο. Εμείς έχουμε την αντίστροφη ιδέα, ότι κάποιες ξεχωριστές προσωπικότητες, πέραν ημών, πρωτοστάτησαν στον Αγώνα».

 «Μέχρι τώρα οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν ανθρώπινη φύση. Είναι σούπερ ήρωες, γυαλισμένα αγαλματάκια» καταθέτει στο BΗmagazino o καθηγητής Ιστορικής και Θεωρητικής Κοινωνιολογίας κ. Νίκος Θεοτοκάς (συγγραφέας ενός από τα πλέον εικονοκλαστικά βιβλία των τελευταίων ετών, «Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη», εκδ. Βιβλιόραμα, 2012). «Και ξαφνικά, με τέτοιου είδους πληροφορίες, αποκτούν την ανθρωπινότητά τους: διψάνε, πεινάνε, ερωτεύονται, λερώνονται... Είναι σαφές ότι υπάρχει απουσία λόγου ως προ τον ερωτισμό των ανθρώπων αυτών. Μόνο τον Δημήτριο Χρηστίδη θυμάμαι (σε ένα απομνημόνευμα που έσωσε ο Βλαχογιάννης στο Αθηναϊκό Αρχείο) να μιλάει ανοιχτά για "ερωτικές συνεντεύξεις", με έναν λόγο που σοκάρει ακόμη και τον σύγχρονο αναγνώστη. Αυτή η απουσία λόγου οφείλεται στο ότι στον δημόσιο χώρο ο ερωτισμός ήταν κάτι που εκείνη την εποχή δεν χωρούσε». Υπάρχουν βεβαίως λίαν εύγλωττα ίχνη. Ακόμη και ο πολύ συντηρητικός Μακρυγιάννης, «που καθετί που τον έφερνε στις κανονικότητες του βίου τον γέμιζε ενοχές», επιτρέπει στον εαυτό του να γράψει «Ηταν ωραία» για τη γυναίκα του Αθανάσιου Λιδωρίκη (η μόνη φράση στα «Απομνημονεύματα» που αναφέρεται στην όψη μιας γυναίκας).

«Δεν αρκεί να εντοπίσεις τα ίχνη, αλλά και να μπεις στον κώδικα του κόσμου εκείνης της εποχής» τονίζει ο κ. Θεοτοκάς. «Και δεν είναι μόνο ο κώδικας ηθικής. Είναι ο κώδικας διατύπωσης του πάθους, του έρωτα που πρέπει να ανασυσταθεί για να μπουν όλα αυτά σε μια τάξη. Ενας σύγχρονος άνθρωπος προσλαμβάνει το νόημα μιας ερωτικής σκηνής με τον κώδικα της εποχής μας. Οι παλιοί είχαν άλλους τρόπους, άλλες λέξεις, άλλα σήματα και σημάδια. Για παράδειγμα, στα κλέφτικα τραγούδια το ερωτικό στοιχείο είναι απομονωμένο, η όποια αναφορά έχει απόσταση από τη σωματικότητα των ανθρώπων. Δεν θα μιλήσεις  για το στήθος της γυναίκας, αλλά για την κορμοστασιά της».

Η σεξουαλική βία του πολέμου

Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες αναδεικνύονται αναπόφευκτα και τα κοινωνικά ήθη της εποχής. Ηταν, π.χ., σύνηθες φαινόμενο ο καπετάνιος κλέφτης να αρπάζει την κόρη του κοτζαμπάση (ίσα ίσα για να ρεζιλέψει τον εχθρό του, διότι η κόρη θα επιστραφεί τελικώς «αμόλυντη» στο σπιτικό της) ενώ στα χρόνια της Τουρκοκρατίας οι γαμβροί (ακόμη και 14 χρόνων) συχνά λιγοθυμούν μέσα στις εκκλησίες μετά τα πρώτα αποκαλυπτήρια της (ακόμη και δεκάχρονης) νύφης. Και βέβαια η βία, αναπόσπαστο κομμάτι της κανονικότητας του πολέμου. Οπως όταν ο Αλήμπεης της Μονεμβασιάς αντίκρισε εν έτει 1791 μια Ελληνίδα, το κάλλος της οποίας «κατεφλόγισε την καρδίαν» του και εκείνη του αρνήθηκε. Οπως θα γράψει ο κληρικός Αμβρόσιος Φραντζής:

«...ούτως ιδών ο θηριωδέστατος Αλήμπεης το αμετάθετον αυτής ήθος, διέταξε τρεις εκ των υπηρετών, και έθεσαν τους μαστούς της νέας μεταξύ του σκεπάσματος εν τω μέσω ενός κιβωτίου (κασσέλας) και αναβάντες οι τρεις υπηρέται, επάτουν το σκέπασμα του κιβωτίου εις τρόπον ως εκόπησαν από την ορμήν οι μαστοί της Ελληνίδος, ήτις εν ακαρεί εξέψυξε».

Οι ευρωπαίοι περιηγητές, κατά βάση εκπρόσωποι των ανώτερων τάξεων, άνθρωποι φιλελεύθεροι, αντισυμβατικοί και υπέρμαχοι των εν γένει ρήξεων θα εναποθέσουν τη δική τους διεισδυτική και ελεύθερη ματιά στην «εξωτική» Ελλάδα του 19ου αιώνα. Κάποιες φορές θα καταγράψουν βιασμούς και σεξουαλικές ωμότητες που οι επίσημες πηγές των εξεγερθέντων επιλέγουν να λησμονήσουν. Γράφοντας για την τύχη των αιχμαλώτων γυναικών του Ακροκορίνθου, ο εθελοντής ιταλός αξιωματικός Μπρενγκέρι δεν κρύβει τον αποτροπιασμό του: «Μια μέρα περνώντας από την αγορά, είδα πλήθος συγκεντρωμένο. Ζύγωσα και είδα μια νεαρή Τουρκάλα που οι έλληνες στρατιώτες, ύστερα από κάθε λογής προσβολές και ταπεινώσεις, την είχαν μαχαιρώσει πολλές φορές στο πρόσωπο και στα χέρια... Ηταν μια από τις φρικαλέες σκηνές που αντίκριζα καθημερινά» («Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του '21» του Κυριάκου Σιμόπουλου, Πολιτιστικές Εκδόσεις, 2004).

Στις σπηλιές του πανσεξουαλισμού

Ξεχωριστό και μεστό το ερωτικό κεφάλαιο για τον Βύρωνα, ο οποίος ως γνωστόν θα διαβεί ασμένως ένα ένα όλα τα μονοπάτια «του ανθισμένου δρόμου της ηδονής». Στην Κεφαλλονιά θα ερωτευθεί παράφορα τον 15χρονο Λουκά Χαλανδριτσάνο, ένα εκπάγλου καλλονής Ελληνόπουλο, συνοδό και υπηρέτη του, που όμως δεν θα ενδώσει ποτέ στις σεξουαλικές ορέξεις του (γεγονός που θα τον οδηγήσει σε μια άκρως επικίνδυνη μεσαιωνική δίαιτα για την αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας με σόδα και μπισκότα). Στο Μεσολόγγι, πάλι, όπου ο περιώνυμος φιλέλλην θα ζήσει τρεις μήνες και δεκατρείς ημέρες, εμπλέκεται σε ένα παρ' ολίγον καταστροφικό για τη θέση του στο πάνθεον των ηρώων του '21 σεξουαλικό σκάνδαλο, όταν «παρασύρει» (με την αρωγή του υπηρέτη του Τίτα) ένα μικρό φτωχό αγόρι: «Το έντυσαν κοριτσίστικα και ήταν έτοιμοι για όλα. Κάποιος ειδοποίησε τον αδελφό του αγοριού... Ο Μπάιρον μόλις που γλύτωσε, γιατί ο αδελφός του αγοριού απείλησε να τον σφάξει. Το περιστατικό έγινε γνωστό στη μικρή κοινωνία του Μεσολογγίου, αλλά ο Μαυροκορδάτος κατάφερε να ξεχαστεί. Μετ' από αυτό το συμβάν, ο λόρδος προχώρησε, όπως ιστορείται, στην ίδρυση πορνείου - του πρώτου ίσως στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας - για να καλύπτονται οι ανάγκες του ντόπιου και ξένου αντρικού πληθυσμού».

Αρκετές από αυτές τις πληροφορίες για τη δράση του πανσεξουαλικού Μπάιρον (που θα καταδυθεί πολλάκις σε «άβυσσο αισθησιασμού», ακόμη και με την ετεροθαλή αδελφή του, Αυγούστα Λη) παραδίδει στην Ιστορία ο βρετανός εκκεντρικός «συγγραφέας και πειρατής» Εντουαρντ Τρελόνι («Τζον» ή «Τρε» για τους φίλους). Τον Βύρωνα, όπως και τον άλλο κορυφαίο βρετανό ποιητή και επίσης ένθερμο φιλέλληνα Πέρσι Σέλεϊ, ο Τρελόνι θα τον γνωρίσει εν έτει 1822 στους κόλπους του περίφημου «Κύκλου της Πίζας» (κύκλος επιφανών Αγγλων, Ιρλανδών, Ιταλών και Ελλήνων στον οποίο εμβαπτίζεται και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος).

Ο Τρελόνι, από παλαιά διακεκριμένη οικογένεια της Κορνουάλης, θα ζήσει από κοντά την ερωτική αδηφαγία των κορυφαίων ρομαντικών ποιητών, τις καταχρήσεις τους (λάβδανο ο Σέλεϊ, κρασί ο Βύρωνας), την περιφρόνησή τους για τις κοινωνικές συμβάσεις και τον κοσμοπολίτικο τυχοδιωκτισμό τους. Στο βιβλίο «Με τον Βύρωνα και τον Ανδρούτσο» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Θύραθεν) δεν διστάζει, π.χ., να μιλήσει εκτενώς για τον καταδικασμένο γάμο του «ακόλαστου» Μπάιρον με την «αγνή» Αναμπέλα Μίλμπανκ (η οποία ως λόγο του διαζυγίου προτάσσει την «αφύσικη σεξουαλική συμπεριφορά» του συμβίου της): «Για το πολυσυζητημένο θέμα του χωρισμού του ποιητή απ' τη γυναίκα του, όλες τις λεπτομέρειες τις έχει γράψει ο ίδιος, και σε πρόζα και σε ρίμα· αυτό που παρέλειψε, όμως, να πει ήταν ότι τις γυναίκες τις αντιμετώπιζε σα να ήταν πράγματα χωρίς ψυχή ή λογικό· μαζί τους ούτε έτρωγε, ούτε προσευχόταν, ούτε πήγαινε περίπατο, ούτε μιλούσε σοβαρά. Μέχρι έναν ορισμένο βαθμό συγγένειας οι γάμοι απαγορεύονται· το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και όταν δεν υπάρχει φυσική συγγένεια στα αισθήματα, στις συνήθειες, στα γούστα και στις προτιμήσεις. Είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους των αγίων να δένονται με τους αμαρτωλούς, αλλά ενενήντα εννιά φορές στις εκατό το αποτέλεσμα είναι μια αποτυχία· στην περίπτωση του Βύρωνα, μάλιστα, παταγώδης».

O ίδιος ο Εντουαρντ Τρελόνι, μία από τις ελάσσονες μορφές των βρετανικών γραμμάτων και του ελληνικού Αγώνα, δεν θα αφήσει σε αμφότερα παρά ένα ελάχιστο ίχνος του, που όμως θα καταγοητεύσει μεταγενέστερα τους βρετανούς ιστορικούς (στη Γηραιά Αλβιώνα κυκλοφορούν τουλάχιστον τέσσερις βιογραφίες του). Οχι μόνο θα συνοδεύσει τον Βύρωνα στην Ελλάδα (φθάνουν στην Κεφαλλονιά πάνω στο ναυλωμένο μπρίκι «Ηρακλής») και θα σπεύσει να αγοράσει δεκαπενταμελές χαρέμι στην Αθήνα, αλλά θα πολεμήσει και θα καπνίσει τσιμπούκια στο πλευρό της κλεφτουριάς νυμφευόμενος τελικώς (το 1824) τη 13χρονη ετεροθαλή αδελφή του «αρχιστράτηγου της Ανατολικής Στερεάς» Οδυσσέα Ανδρούτσου, Τερζίτσα. Ο ατυχής και εντελώς παράταιρος αυτός γάμος (αφού, μεταξύ των πλείστων πολιτισμικών διαφορών, δεν υπάρχει και κανένας τρόπος λεκτικής επικοινωνίας μεταξύ του ζεύγους) θα λάβει χώρα παρουσία ορθόδοξου παπά στη «Μαύρη Τρούπα», το κρησφύγετο του Ανδρούτσου, στον Παρνασσό. O Τρελόνι θα το περιγράψει λεπτομερώς (καθότι εκεί μέσα θα γίνει αργότερα και η απόπειρα δολοφονίας του): «O Oδυσσέας είχε καταφέρει ν' ανέβει ως εκεί και να τη μετατρέψει σε οχυρό καταφύγιο για την οικογένεια και τα υπάρχοντά του όσο καιρό θα κρατούσε ο πόλεμος. Δεν μπορούσες να πλησιάσεις στη σπηλιά παρά μόνο με σκάλες μπηγμένες στον βράχο... Το εσωτερικό τούτου του λαμπρού άντρου, με τις παράπλευρες σπηλιές, τα κλίτη και τη θολωτή οροφή του, μου θύμιζε καθεδρικό ναό, ιδίως όταν τα τραχιά του τοιχώματα απαλύνονταν στο φως του δειλινού στο φεγγαρόφωτο». Στα 17 της χρόνια η Τερτζίτσα θα χωρίσει το βρετανοτραφές πρωτοπαλίκαρο του Ανδρούτσου (αφού προηγουμένως αποκτήσει μαζί του μία κόρη), μέγα σκάνδαλο για την εποχή. Το 1835 ο Τρελόνι επιστρέφει στην Αγγλία για να αφηγηθεί σε αριστοκρατικά σαλόνια τους παλικαρισμούς του στις σπηλιές και τους βάλτους, υποδυόμενος τον ρόλο του βυρωνικού ήρωα ως το τέλος.

Αντέχει, όμως, η Ελλάδα του Μνημονίου και του τρωθέντος ηθικού μια τέτοια απομυθοποίηση των αγωνιστών του 1821; Οι αντιδράσεις που προκάλεσαν οι πρόσφατες «εμπρηστικές» δηλώσεις του συγγραφέα Νίκου Δήμου (ανήμερα την 25η Μαρτίου) δείχνουν ότι οι ανοχές σε κάθε απόπειρα «αποκαθήλωσης» των τόσο φορτισμένων (με προσδοκίες κατοπινών καιρών) μορφών της Ελληνικής Επανάστασης είναι ισχνές. «Πιστεύω ότι αυτή η απομυθοποίηση, στον βαθμό βέβαια που τιμά την αλήθεια και δεν εξυπηρετεί άλλους στόχους, είναι πολύ χρήσιμη» υπογραμμίζει η καθηγήτρια του ΕΚΠΑ, κυρία Ευθυμίου. «Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια συζητούμε για το '21 σε πιο ήπιους τόνους, έχει περάσει πια ο χρόνος, η κοινωνία μας έχει γίνει λιγότερο συντηρητική σε διάφορα θέματα-ταμπού. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις, που είναι λογικό και υγιές. Για κάποιους μπορεί να είναι ακόμη και συντριβή να νιώσουν ότι χάνουν τη βακτηρία τους στη ζωή, το στήριγμά τους. Οι κοινωνίες ζουν με σύμβολα και θεοποιήσεις. Εμείς, μια κοινωνία ανώριμη, το βιώνουμε ακόμη πιο έντονα». Ομως τα ψήγματα από τη ζωή των μεγάλων δεν πρέπει να τρομάζουν. Αλλωστε, σύμφωνα με τη γνωστή ρήση του Διονύσιου Σολωμού, «το Εθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές».

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

Slow down για να απολαύσετε τη ζωή

Τι σχέση έχουν οι χελώνες με το σεξ και τα σαλιγκάρια με το φαγητό μας; Από την άσκηση, μέχρι τη διατροφή, τη θεραπεία, ακόμα και το σεξ, το κίνημα των «αργών» κερδίζει έδαφος. Μήπως τελικά το καλό πράγμα αργεί να γίνει;

Άνοιξα βιαστικά τον υπολογιστή. Πήρα θέση μπροστά στο πληκτρολόγιο και άρχισα να πατάω με μανία τα κουμπιά. Έπρεπε να γράψω ένα κείμενο για το «Slow Down» (τη νέα τάση που προτείνει την επιβράδυνση ως τρόπο ζωής) και οι ημερομηνίες με πίεζαν. Η πρώτη ιστοσελίδα που άνοιξα για να βρω πληροφορίες με έφερε αντιμέτωπη με το παγκόσμιο κίνημα «Slow Down Now». Ξεκίνησα να διαβάζω για τα οφέλη τού «να μην κάνεις και πολλά». Λίγα λεπτά αργότερα άφησα ασυναίσθητα τα δάχτυλά μου να «ξεκολλήσουν» από τα πλήκτρα και ξάπλωσα αναπαυτικά πίσω στην καρέκλα μου. Ήπια μια γουλιά καφέ και κοίταξα το ταβάνι. Χωρίς ενοχές. Τελικά, το να μειώνουμε την ταχύτητα σε έναν κόσμο τις εξελίξεις του οποίου έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να προλάβουμε είναι ίσως η μόνη λύση για τη διαφύλαξη της ψυχικής μας ηρεμίας και της καλής μας διάθεσης. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν σθεναρά οι οπαδοί του κινήματος «Slow down». Και για να τα καταφέρουμε φαίνεται ότι δεν χρειάζεται να γίνουμε γιόγκι. Ας δούμε πώς.

Το μανιφέστο των «αργών»
«Μας παροτρύνουν να επιταχύνουμε. Εμείς αντιστεκόμαστε! Πρέπει να μειώσουμε τους ρυθμούς στο γραφείο και στο δρόμο. Οφείλουμε να επιβραδύνουμε, αναπτύσσοντας την αυτοπεποίθησή μας, όταν τα πάντα γύρω μας είναι σε κατάσταση διαρκούς υπερδραστηριότητας». Κάπως έτσι ξεκινάει το μανιφέστο των απανταχού θιασωτών του κινήματος «Slow Down Now». Ο εμπνευστής του, Κρίστοφερ Ρίτσαρντς, προσπάθησε να απενοχοποιήσει το να «μην κάνουμε πολλά», φέρνοντας τη Δύση λίγο πιο κοντά στη φιλοσοφία της Ανατολής. Το επιχείρημά του -το οποίο αναφέρεται φυσικά στο Μανιφέστο- είναι αν μη τι άλλο λογικό: «Όταν κάτι αξίζει να γίνει, αξίζει να γίνεται αργά».

Θεραπεία σε slow motionΣτις έτοιμες λύσεις των φαρμακευτικών ουσιών έρχονται να αντιταχθούν οι εναλλακτικές θεραπείες. Στην περίπτωση της ομοιοπαθητικής, το «ένα χάπι για τον πονοκέφαλο και ο πόνος υποχωρεί αμέσως» αντικαθίσταται από μια πιο ολιστική προσέγγιση. Ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως ένα ενιαίο σύνολο, που περιλαμβάνει το σώμα, το μυαλό και την ψυχή. Οι γιατροί που την εφαρμόζουν επιλέγουν τα κατάλληλα ομοιοπαθητικά φάρμακα για κάθε ασθενή (τα οποία βασίζονται σε φυσικά προϊόντα, ενώ η φαρμακευτική ουσία υφίσταται τόσο μεγάλη αραίωση, που τελικά δεν ανιχνεύεται χημικά στο διάλυμα που χορηγείται στον ασθενή), στοχεύοντας στη σωματική και παράλληλα στην ψυχική του θεραπεία. Αυτό, βέβαια, απαιτεί υπομονή, αφού ακόμα κι αν ο ασθενής αισθάνεται καλά από τον πρώτο κιόλας μήνα, θα πρέπει να περιμένει να σταθεροποιηθεί η κατάστασή του για ένα χρονικό διάστημα (συνήθως κάποιους μήνες), ώστε να υπάρξουν αποτελέσματα. Στο πεδίο θεραπείας της ομοιοπαθητικής ανήκουν μεταξύ άλλων τα δερματικά προβλήματα, οι αλλεργίες, οι πονοκέφαλοι, τα αρθριτικά, το άσθμα, οι παθήσεις του πεπτικού συστήματος, οι φοβίες και το στρες.

Χαλαρότητα über allesΤη χαλαρότητα εκθειάζει και ο διαλογισμός, διακηρύσσοντας ότι το στρες δεν πρέπει να έχει θέση στην καθημερινότητά μας. «Η ένταση δεν σχετίζεται με τα εξωτερικά ερεθίσματα, αλλά με όσα συμβαίνουν μέσα μας», λένε οι υποστηρικτές του. Τα οφέλη για τον οργανισμό μας πολλά: Με το διαλογισμό το σώμα χαλαρώνει και το μυαλό ηρεμεί. Μάλιστα, έρευνες δείχνουν ότι ο διαλογισμός μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων, ενώ συμβάλλει στη μείωση του πόνου και περιορίζει τα επίπεδα της πίεσης, καθώς επιδρά στο συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Επιστήμονες του αποδίδουν επίσης αντικαταθλιπτική δράση. Πώς επιτυγχάνονται όλα αυτά; Δεν χρειάζεται να καθίσετε στη στάση του Βούδα, κοιτώντας το κενό, για να χαλαρώσετε. Αρκεί να κάνετε σύντομες αλλά συχνές παύσεις μέσα στη μέρα, αποβάλλοντας τις σκέψεις της καθημερινότητας. Κάθε 2-3 ώρες σταματήστε ό,τι κάνετε για 1΄. Συγκεντρωθείτε στην αναπνοή σας και αφιερώστε την προσοχή σας σε ό,τι βρεθεί στο δρόμο σας. Αυτή η διάχυτη παρατήρηση της πραγματικότητας βοηθάει στην απαλλαγή από τις αγχωτικές σκέψεις, γιατί γεμίζει το πεδίο της αντίληψής σας και κατευθύνει το νου από τον ξέφρενο εξωτερικό ρυθμό σε πιο ήρεμες διαδρομές.

Μεγαλώνοντας τον Αϊνστάιν

Δευτέρα-Τετάρτη μπαλέτο, Τρίτη-Πέμπτη αγγλικά, Παρασκευή κολυμβητήριο και Σαββατοκύριακο θέατρο, γιατί «το παιδί πρέπει να μάθει από πολιτισμό». Σας θυμίζει κάτι το παραπάνω εβδομαδιαίο πρόγραμμα; Πράγματι, οι περισσότεροι από εμάς προσπαθούμε να κρατάμε τα παιδιά μας απασχολημένα διαρκώς. Κάθε λεπτό της ζωής τους πρέπει να κάνουν κάτι χρήσιμο. Έτσι όμως «μεγαλώνουμε κουρασμένα παιδιά», γράφει ο Carl Honoré, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Στο πρώτο του βιβλίο με τίτλο «In Praise of Slow» («Τιμώντας τη βραδύτητα»), το οποίο έχει γίνει best seller σε πολλές χώρες, ο Honore μιλάει για την κουλτούρα της βραδύτητας. «Δεν βασίζεται στην απραξία, αλλά στο να καταφέρουμε να κάνουμε τα πάντα στη σωστή ταχύτητα», ξεκαθαρίζει. Η ποιότητα, δηλαδή, πρέπει να υπερτερήσει της ποσότητας. Στη δουλειά, στο φαγητό, ακόμα και στην ανατροφή των παιδιών. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Honore, τα παιδιά έχουν ανάγκη τη βραδύτητα πολύ περισσότερο από τους ενηλίκους. Χρειάζονται χρόνο να χαλαρώσουν, να παίξουν, να δημιουργήσουν, να κοινωνικοποιηθούν. Στο βιβλίο του «Το μανιφέστο της χαρούμενης παιδικής ηλικίας», ο συγγραφέας επιμένει στο ότι η ανατροφή των παιδιών δεν πρέπει να μοιάζει με αγώνα συγκέντρωσης γνώσεων και εφοδίων για τη μελλοντική επαγγελματική τους ζωή. Χαλαροί γονείς είναι οι ισορροπημένοι γονείς και ευτυχισμένα παιδιά αυτά που έχουν το χρόνο και το χώρο να εξερευνήσουν τον κόσμο όπως αυτά επιθυμούν.

Γυμναστική με συνείδηση
Τι γίνεται, όμως, στο χώρο του fitness; Η εποχή που η Jane Fonda ίδρωνε μπροστά στην κάμερα κάνοντας αερόμπικ πέρασε ανεπιστρεπτί. Σήμερα, ο ιδρώτας δεν είναι συνώνυμο της γυμναστικής. Εναλλακτικοί τρόποι άσκησης, όπως η γιόγκα και το Πιλάτες, ποντάρουν στην αύξηση των δυνατοτήτων του σώματος και της δύναμης των μυών, σε χαλαρούς πάντα ρυθμούς. Αν είστε από αυτούς που πιστεύουν ότι οι μέθοδοι αυτές περιορίζονται στη χαλάρωση σώματος και πνεύματος, αλλά αδυνατούν να γυμνάσουν πραγματικά το σώμα, καιρός να αναθεωρήσετε. Η εναλλακτική γυμναστική δεν υστερεί σε τίποτα – ίσως μάλιστα να έχει και επιπλέον οφέλη. Οι κοιλιακοί σφίγγουν, οι ραχιαίοι «δουλεύουν», χέρια και πόδια γυμνάζονται και το σώμα αποκτά πλαστικότητα, χωρίς μάλιστα να καταπονείται. Το μυστικό; Η σωστή αναπνοή και η συγκέντρωση, αφού το ζήτημα είναι κάθε κίνηση να γίνεται συνειδητά. Έτσι, το επιθυμητό αποτέλεσμα έρχεται, όχι όμως «βίαια».

Slow food VS fast food
Το fast food αργοπεθαίνει; Ίσως. Έτσι τουλάχιστον δείχνουν οι θεαματικότητες των εκπομπών μαγειρικής, οι πωλήσεις των βιβλίων με συνταγές, η επιστροφή στην κουζίνα του σπιτιού μας. Μήπως βαρεθήκαμε τα τυποποιημένα χάμπουργκερ ή κουραστήκαμε να τρώμε τρόφιμα χωρίς άρωμα και γεύση; Όπως και να χει, το ενδιαφέρον όλο και περισσότερων ανθρώπων αρχίζει να στρέφεται τα τελευταία χρόνια στα εποχικά τρόφιμα, στη βιολογική καλλιέργεια, στην τοπική γαστρονομική παράδοση. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και το «οικο-γαστρονομικό» κίνημα «Slow Food» ή αλλιώς «Βραδυφαγία», με σήμα -τι άλλο;- το σαλιγκάρι. Εμπνευστής ο Ιταλός Κάρλο Πετρίνι, ο οποίος απέναντι στο «πρόχειρο φαγητό» (fast food) αντέταξε την έννοια της απόλαυσης και της φιλοξενίας, στοχεύοντας στην επαναφορά της αυθεντικής τοπικής κουζίνας στο προσκήνιο. Οι δραστηριότητες των υποστηρικτών του κινήματος -που προέρχονται ήδη από 150 διαφορετικές χώρες- περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων γαστρονομικές εκδηλώσεις ανά τον κόσμο, όπου μικροί παραγωγοί και καλλιεργητές έρχονται σε επαφή με τους καταναλωτές, εκπαιδευτικά προγράμματα γευστικής αγωγής σε σχολεία, νοσοκομεία και άλλους τοπικούς φορείς τροφίμων, αλλά και κινήσεις που στοχεύουν στην προστασία της βιοποικιλότητας κάθε περιοχής και των τοπικών διατροφικών συνηθειών. Η φιλοσοφία του κινήματος «Slow Food» συνοψίζεται σε τρεις λέξεις: «καλό», «καθαρό» και «δίκαιο». Καλό φαγητό που αποτελείται από φρέσκα, εποχικά, τοπικά προϊόντα, καθαρή παραγωγή, η οποία δεν επιβαρύνει το περιβάλλον, την πανίδα και την υγεία μας, και δίκαιες τιμές, τόσο για τους καταναλωτές όσο και για τους μικρούς παραγωγούς και καλλιεργητές. Τι και αν χρειαστεί να περιμένουμε το καλοκαίρι για να απολαύσουμε γευστικές ντομάτες και το χειμώνα για να γευτούμε ένα κουνουπίδι ή ένα λάχανο; Κάθε πράγμα στον καιρό του.

Σεξ: Πατήστε pauseΗ σεξουαλική μας ζωή είναι ο καθρέφτης όπου αντανακλάται η διάθεση, τα συναισθήματα και οι σκέψεις μας. Σε μια καθημερινότητα, λοιπόν, που κυριαρχείται από γρήγορους ρυθμούς και εξάντληση, είναι λογικό να επηρεάζεται αντίστοιχα και η σεξουαλικότητά μας. Ίσως έφτασε η στιγμή να ανακαλύψουμε τον ερωτισμό μέσα από τη φιλοσοφία των Κινέζων και των Ινδών. Η ταοϊστική παράδοση της Κίνας και οι ταντρικές διδασκαλίες της Ινδίας κρατούν καλά κρυμμένα μυστικά 5.000 ετών. Αν και έχουν διαφορές μεταξύ τους, κοινός τους παρονομαστής είναι ότι και οι δύο απαιτούν χρόνο και αφοσίωση. Σύμφωνα, μάλιστα, με τις αρχές του ταντρικού σεξ, στην ερωτική επαφή δεν υπάρχει χρόνος. Ο χρόνος σταματάει και όλη η ύπαρξη συγκεντρώνεται σε μια στιγμή. Ακόμα πάντως και αν δεν σκοπεύετε να εντρυφήσετε στις τεχνικές της Ανατολής, μπορείτε να παρατείνετε την ηδονή του σεξ χρησιμοποιώντας μικρά μυστικά. Τα αισθησιακά αγγίγματα ή ένα ερωτικό μασάζ πριν την επαφή θα σας βοηθήσει να έρθετε πιο κοντά με το σύντροφό σας. Ξεκινήστε από την πλάτη του και καταλήξτε στα πόδια, επιμένοντας στα δάχτυλα. Στο τέλος, αφιερώστε λίγα λεπτά στο πρόσωπο του συντρόφου σας, κάνοντας κυκλικές κινήσεις από τη μέση του μετώπου προς τα μαλλιά, και δώστε έμφαση στην περιοχή των φρυδιών, εφαρμόζοντας πάλι μικρές κυκλικές κινήσεις. Μην ξεχνάτε επίσης ότι η σωστή αναπνοή κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης αυξάνει το αίσθημα της ηδονής. Κλείνετε τα μάτια και εισπνέετε βαθιά, αλλά απαλά από τη μύτη.

7 τρόποι για να αδυνατίσετε μέσα σε 24 ώρες!

Για το ραντεβού που δεν περιμένατε να σας ζητήσει αλλά τελικά το έκανε, την απρόσμενη επαγγελματική συνέντευξη και το πάρτυ έκπληξη για το οποίο σας ειδοποίησαν μόλις τρεις ώρες πριν, έχετε την ανάγκη να αδυνατίσετε ΤΩΡΑ.

Χωρίς την ύπαρξη διαστημικού θαλάμου που σας αδυνατίζει άμεσα και αποτελεσματικά και χωρίς τη βοήθεια χημικών ουσιών που θα σας κάνουν να περάσετε το επόμενο τρίωρο στην τουαλέτα, υπάρχουν τρόποι να αδυνατίσετε –έστω εικονικά- και να ανταπεξέλθετε στο ύψος των περιστάσεων.

Πριν όμως δοκιμάσετε τις παρακάτω συμβουλές να θυμάστε πως το μεγαλύτερο διαιτητικό ατού σας είναι η αυτοπεποίθησή σας και το γεγονός ότι δεν θα επιτρέπετε σε κανέναν να σας τη ρίχνει. Όταν χαμογελάτε και είστε σίγουρη για τον εαυτό σας, έχετε τέτοιο αέρα που δύσκολα θα βρείτε κάποιον να σας αντισταθεί, παρά τα μερικά παραπάνω κιλά.

1. Μην καμπουριάζετε

Δοκιμάστε τη στάση του σώματός σας μπροστά στον καθρέφτη και θα δείτε πόσο διαφορετική είστε, όταν καμπουριάζετε από το να διατηρείτε πίσω τους ώμους σας, την πλάτη σας ίσια και τη στάση σας ορθή. Όταν δεν κατανέμετε ισότιμα το βάρος σας σε όλο σας το σώμα, δείχνετε πιο βαριά απ’ ότι πραγματικά είστε, ενώ αν στέκεστε ίσια δεν καταπονείτε την πλάτη σας και σε ανατομικό επίπεδο.

2. Φοράτε το σωστό μέγεθος στηθόδεσμου

Το λάθος νούμερο σουτιέν είναι ένα από τα συνηθέστερα λάθη που κάνουν  τα κορίτσια και αλλοιώνουν τις αναλογίες του σώματός τους. Το μεγαλύτερο νούμερο από αυτό που πραγματικά φοράτε, το μόνο που καταφέρνει είναι να σας δείχνει πιο ογκώδη και δεν κολακεύει σε καμία περίπτωση. Αφιερώστε λίγο χρόνο παραπάνω σε ένα κατάστημα εσωρούχων  και με τη βοήθεια των πωλητριών, θα καταλήξετε στο ιδανικό μέγεθος στηθόδεσμου για εσάς.

3. Δοκιμάστε κορσέ

Μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα ελκυστική επιλογή, αλλά έχει αποτελέσματα και αν μη τι άλλο το χρησιμοποιούν όλοι οι διάσημοι στο Hollywood. Ο ελαστικός κορσές θα σας γλιτώσει από μερικά εκατοστά στη μέση και δεν θα έχετε το άγχος να ρουφάτε την κοιλιά σας. Προτιμήστε τον κορσέ για το επάνω μέρος του σώματος καλύτερα και όχι κάτι που θα μοιάζει με την σκελέα του παππού σας.

4. Μαυρίστε

Το μαύρισμα είναι γνωστό ότι αδυνατίζει. Γιατί άλλωστε να περνάνε όλοι τόσο χρόνο ξαπλωμένοι ανάσκελα και μπρούμυτα στον ήλιο κάθε καλοκαίρι. Πριν όμως κλείσετε ραντεβού με το ινστιτούτο για τεχνητό μαύρισμα, δοκιμάστε τις κρέμες μαυρίσματος που θα κάνουν τα πόδια σας να μοιάζουν μακρύτερα, ιδιαίτερα αν σκοπεύετε να φορέσετε κάτι κοντό, πιο οικονομικά και περισσότερο ακίνδυνα.

Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, μην το παρακάνετε και βρείτε ένα χρώμα που να μην αποκλίνει πολύ από το χρώμα των ποδιών σας και του υπόλοιπου σώματος. Ο στόχος μας είναι το αισθητικά ωραίο και όχι το αστείο.

5. Σηκώστε τα μαλλιά σας ψηλά

Όταν χτενίζετε τα μαλλιά σας σε μια ψηλή αλογοουρά δείχνετε ψηλότερη και πιο αδύνατη. Μπορεί να μην το πιστεύετε αλλά είναι όλα θέμα οπτικής και μόνο αν το δοκιμάσετε θα καταλάβετε τη διαφορά. Έχετε μονάχα υπόψη σας, πως η αλογουρά κάνει καλύτερο εφέ από τον κότσο.

6. Ξεφουσκώστε

Η φουσκωμένη και πρησμένη κοιλιά ταλαιπωρεί πολλά κορίτσια, αλλοιώνοντας τις αναλογίες του σώματός τους, χωρίς ουσιαστικό λόγο, αφού δεν πρόκειται για πραγματικό λίπος, αλλά για σκέτο αέρα. Για να μειώσετε το φούσκωμα αποφύγετε τροφές που προκαλούν αέρια, το πολύ αλάτι και πίνετε νερό σα να μην υπάρχει αύριο. Το πολύ νερό θα σας οδηγήσει μεν σε πολλαπλές επισκέψεις στην τουαλέτα, αλλά αν μη τι άλλο θα σας ξεφουσκώσει.

7. Γυμναστείτε

Οι τονωτικές ασκήσεις πιάνουν πάντα τόπο και έχουν πάντα άμεσα αποτελέσματα. Υπάρχουν προγράμματα που εστιάζουν στην τόνωση των μυών του στομάχου, αφού εκεί συνήθως εντοπίζεται το πρόβλημα. Για καλύτερα αποτελέσματα χρησιμοποιείτε βάρη κατά τη διάρκεια των ασκήσεων και για το γενικό καλό σας συνεχίστε την άσκηση και πέρα του 24ώρου στόχου, για μακροχρόνια αποτελέσματα.

Σταγόνες ευεξίας

Βάλτε στο σπίτι, στο γραφείο, στην καθημερινότητά σας αιθέρια έλαια που θα σας τονώσουν στη στιγμή.

Υπάρχουν αιθέρια έλαια που μας γεμίζουν ενεργητικότητα. Ποια είναι αυτά και πώς μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε στην καθημερινότητά μας; Η αρωματοθεραπεύτρια
κ. Καλλιόπη Κανά μάς δίνει συνδυασμούς που θα αποβάλουν την κούραση και θα μας χαρίσουν μια πρωτόγνωρη αίσθηση ευεξίας.

Πρωινό μυστικό 
Δεν μπορούμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι, η κούραση μας έχει καταβάλει και παράλληλα άλλη μια αγχωτική ημέρα μας περιμένει. Λίγες σταγόνες αιθέριων ελαίων θα μας χαρίσουν την ενεργητικότητα που χρειαζόμαστε. Μπαίνοντας στην μπανιέρα για το πρωινό μας ντους, δεν έχουμε παρά να ρίξουμε πάνω στο σφουγγάρι μικρή ποσότητα από το αφρόλουτρό μας μαζί με 4 σταγόνες (συνολικά) από τα παρακάτω αιθέρια έλαια (ένα ή περισσότερα): λεμόνι, πορτοκάλι, φασκόμηλο, δεντρολίβανο. Προσοχή! Δεν βάζουμε ποτέ αιθέρια έλαια κατευθείαν πάνω στο δέρμα. Πρώτα τα αναμειγνύουμε λίγο με το αφρόλουτρο.

Ο υπάλληλος του μήνα 
Μπορεί να μη σας απασχολεί να διεκδικήσετε τον τίτλο του… υπαλλήλου του μήνα, αλλά υπάρχουν μέρες που θα θέλατε να βρείτε τον τρόπο να συγκεντρώσετε τη σκέψη σας στη δουλειά και να κατεβάσετε νέες ιδέες. Οι αρωματοθεραπευτές μάς συμβουλεύουν να ρίξουμε σε έναν λύχνο 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο δεντρολίβανου και 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο βασιλικού και να αφήσουμε τα αρώματά τους να κατακλύσουν τον εργασιακό μας χώρο.

Τόνωση μπροστά στον Η/Υ
Η κανέλα και η μέντα είναι δύο αιθέρια έλαια που τονώνουν τον οργανισμό, ενώ μας προστατεύουν παράλληλα από τις ιώσεις. Αν, λοιπόν, εργαζόμαστε σε περιβάλλον με πολλά άτομα, καλό είναι να έχουμε πάνω στο γραφείο μας έναν λύχνο, στον οποίο θα ρίχνουμε κάθε φορά συνολικά 6 σταγόνες (τρεις από κάθε αιθέριο έλαιο) για να γεμίζουμε ενέργεια.

Όχι πια κούραση!
Εξαιρετικά τονωτικά αιθέρια έλαια θεωρούνται τα εξής: κανέλα, γαρίφαλο, μοσχοκάρυδο. Ρίχνοντας σε έναν λύχνο 6 σταγόνες (δύο από το καθένα) και αφήνοντας τα αρώματά τους να πλημμυρίσουν το σπίτι μας, θα επωφεληθούμε από την ισχυρή τους δράση. Προσοχή, όμως. Είναι προτιμότερο να μην τα χρησιμοποιούμε τις βραδινές ώρες, γιατί μπορεί να προκαλέσουν αϋπνία. Επίσης, σημαντικό είναι να γνωρίζουμε ότι τα αιθέρια έλαια χρειάζονται ανανέωση κάθε 30΄.

Ανδρική υπόθεση 
Συνήθως τους άνδρες τούς ξενίζουν οι περίεργες μυρωδιές, αλλά τους αρέσουν οι οικείες οσμές. Γι’ αυτό και ιδανικά αιθέρια έλαια γι’ αυτούς θεωρούνται τα κιτροειδή, όπως το πορτοκάλι και το λεμόνι. Για άμεση ενεργητικότητα, λοιπόν, σε… ανδρικό περιβάλλον, δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μέχρι 6 σταγόνες από τα κιτροειδή αιθέρια έλαια της προτίμησής μας σε έναν λύχνο.

Νους υγιής 
Για ανθρώπους που κάνουν πνευματική εργασία θεωρούνται ιδανικά τα αιθέρια έλαια μαύρο πιπέρι και δεντρολίβανο. Τρεις σταγόνες από το καθένα μέσα σε έναν λύχνο βοηθούν στη συγκέντρωση της σκέψης και συμβάλλουν στην εγρήγορση του νου.

Party time
Έχουμε καλεσμένους και θέλουμε να επικρατεί αίσθημα ευεξίας και ενεργητικότητας στο σπίτι μας; Μια ωραία και αποτελεσματική ιδέα είναι να ρίξουμε στον λύχνο 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο κανέλας και 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο πορτοκαλιού.

Ενέργεια σε 1΄
Κάθε φορά που αισθανόμαστε την κούραση να μας καταβάλλει, όπου κι αν βρισκόμαστε, υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να τονωθούμε στη στιγμή. Ρίχνουμε σε ένα χαρτομάντιλο 1-2 σταγόνες από ένα αιθέριο έλαιο κιτροειδούς (το οποίο μπορούμε να έχουμε πάντα στην τσάντα μας) και το μυρίζουμε για λίγα δευτερόλεπτα.

Τονωτικό μασάζ
Στην κούραση του συντρόφου μας μπορούμε -τουλάχιστον μια φορά στο τόσο- να απαντάμε με ένα απολαυστικό τονωτικό μασάζ. Σε 30 ml έλαιο βάσης (π.χ. αμυγδαλέλαιο) ρίχνουμε από 6 σταγόνες αιθέριων ελαίων φασκόμηλου και δεντρολίβανου και ανακατεύουμε το μείγμα. Το αμυγδαλέλαιο ταιριάζει σε όλους τους τύπους δέρματος, αν όμως πρόκειται για λιπαρό δέρμα, προτιμάμε το σταφυλοκουκουτσέλαιο και για ξηρό δέρμα επιλέγουμε αβοκάντο ως έλαιο βάσης. Παίρνουμε λίγη ποσότητα από το μείγμα και τρίβουμε με αυτό τα δάχτυλά μας για να το ζεστάνουμε. Οι κινήσεις μας στο μασάζ πρέπει να είναι πάντα ανοδικές (προς την καρδιά). Όταν ανεβαίνουμε προς τα πάνω, ασκούμε μεγαλύτερη πίεση, ενώ όταν η κίνηση είναι καθοδική, η πίεση γίνεται πιο απαλή. Προσοχή! Δεν βάζουμε ποτέ αιθέρια έλαια απευθείας πάνω στο δέρμα. Είναι απαραίτητο να τα διαλύουμε προηγουμένως σε κάποιο έλαιο βάσης, ώστε να αποφεύγουμε τον ερεθισμό του δέρματος.

Προσοχή!
Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις δοσολογίες των αιθέριων ελαίων. Περισσότερες σταγόνες μέσα στο λύχνο μπορεί να απελευθερώσουν επιβλαβείς ουσίες.

Συνταγή: Η κρέμα προσώπου που θα τη ζήλευαν οι καλύτερες εταιρείες καλλυντικών

Το μόνο «δύσκολο» στην παρασκευή αυτής της αντιγηραντικής κρέμας προσώπου είναι να συγκεντρώσετε τα συστατικά που θα χρειαστείτε, τα οποία μπορείτε να βρείτε σε καταστήματα με είδη υγιεινής διατροφής. Το να τη φτιάξετε, στην πραγματικότητα είναι πιο εύκολο από το να κάνετε ένα ρόφημα σοκολάτας. Απλώς λιώστε τα υλικά και ανακατέψτε τα όλα μαζί.

Υλικά:
6 κουταλιές της σούπας αμυγδαλέλαιο
1/4 φλιτζανιού βούτυρο κακάο
3 κουταλιές της σούπας βούτυρο Καριτέ
2 κουταλιές της σούπας έλαιο καρύδας
1 κουταλιά της σούπας κερί μέλισσας
2/3 φλιτζανιού ανθόνερο, γνωστό και ως υδροδιάλυμα (σανταλόξυλο)
1/3 φλιτζανιού τζελ αλόης βέρα
1/2 κουταλάκι του γλυκού έλαιο βιταμίνης Ε (14.000 ui)
1 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
10 σταγόνες από αιθέρια έλαια

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αιθέρια έλαια όπως λιβάνι, λεμονόχορτο ή πατσουλί.

Αντιμετωπίστε φυσικά τις ραγάδες με βούτυρο κακάο

Πολλές φορές η αυξομείωση βάρους λόγω απώλειας κιλών ή μιας εγκυμοσύνης μπορεί να προκαλέσει στο σώμα κάποιες μικρές αλλά αντιαισθητικές γραμμές που ονομάζονται ραγάδες. Η εμφάνιση τους οφείλεται στο τέντωμα της επιδερμίδας, η οποία αναγκάζεται να δημιουργήσει κάποια μικρά «σχισίματα» για να εξισορροπήσει αυτή τη μεταβολή. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να προσέξετε τη συνεχόμενη και σε μεγάλο βαθμό αυξομείωση των κιλών σας. Ωστόσο όμως, αν δεν αποφύγετε την εμφάνιση τους, μπορείτε να τις εξαλείψετε ή να τις περιορίσετε σημαντικά με την κατάλληλη περιποίηση.

Η εφαρμογή βούτυρου κακάο αποτελεί μια ευρέως διαδεδομένη θεραπεία, μιας και το προϊόν αυτό έχει την ικανότητα να συσφίγγει και να τονώνει το δέρμα, διατηρώντας το παράλληλα επαρκώς ενυδατωμένο. Επίσης, διαθέτει κάποια ένζυμα τα οποία βοηθούν στη μείωση βλάβης στον ιστό του δέρματος, ενυδατώνουν την επιδερμίδα και κάνοντας το ξηρό δέρμα, λείο και απαλό με μια ελαφριά φυσική λάμψη.

Τέλος, δείτε μερικά ακόμη tips που θα σας βοηθήσουν στην εξάλειψη και την πρόληψη των ραγάδων:

- Αρχικά περιορίστε τις καταχρήσεις, έτσι ώστε να αποφύγετε τις σύντομες και απότομες αυξομειώσεις βάρους και ακολουθήστε ένα ισορροπημένο διατροφικό πλάνο.

- Καταναλώστε μεγάλες ποσότητες νερού, τουλάχιστον 1,5 λίτρο την ημέρα, προκειμένου να διατηρήσετε το σώμα σας ενυδατωμένο.

- Χρησιμοποιήστε βιταμίνες για να προφυλάξετε το δέρμα σας από μια μελλοντική εμφάνιση ραγάδων.