τελειομανία: μια πηγή δυστυχίας

Γράφει η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος

Αν αναρωτιέστε αν είστε ή όχι τελειομανής, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είστε, τουλάχιστον ως ένα βαθμό. Οι τελειομανείς μοιάζουν πολύ με τους πετυχημένους και τους πολύ αποδοτικούς ανθρώπους, αλλά με κάποιες βασικές διαφορές. Αυτές οι διαφορές είναι σημαντικές διότι οι τελειομανείς συνήθως βιώνουν περισσότερο στρες! Τα ακόλουθα είναι κάποια ενδεικτικά χαρακτηριστικά των τελειομανών. Σας είναι κάποια από αυτά οικεία;

Τρόπος Σκέψης ‘Όλα ή Τίποτα’: Οι τελειομανείς, όπως και οι πολύ αποδοτικοί άνθρωποι, συνήθως βάζουν υψηλούς στόχους και προσπαθούν πολύ για να τους φτάσουνε. Παρόλα αυτά ένα πολύ αποδοτικό άτομο μπορεί να μείνει ικανοποιημένο με το να κάνει πολύ καλά μια δουλειά και να επιτυγχάνει ένα εξαίρετο αποτέλεσμα (ή κάτι κοντά σε αυτό), ακόμα και αν οι πολύ υψηλοί στόχοι δεν έχουν πιαστεί εντελώς. Οι τελειομανείς δεν πρόκειται να δεχτούν τίποτα λιγότερο από το τέλειο. Το ‘σχεδόν τέλειο’ θεωρείτε από αυτούς αποτυχία.

Κριτικό Μάτι: Οι τελειομανείς είναι πιο επικριτικοί με τους εαυτούς τους και τους άλλους, από ότι είναι τα πολύ αποδοτικά άτομα. Ενώ αυτά νιώθουν περηφάνια για τα κατορθώματά τους και υποστηρίζουν τους άλλους, οι τελειομανείς έχουν την τάση να εντοπίζουν μικρά λάθη και ατέλειες στη δουλειά και στον εαυτό τους, όπως κάνουν και για τους άλλους και τη δουλειά αυτών. Επικεντρώνονται σε αυτές τις ατέλειες και δυσκολεύονται να δουν οτιδήποτε άλλο, και είναι ακόμα πιο αποδοκιμαστικοί για τους εαυτούς τους και τους άλλους, όταν πραγματικά υπάρχει αποτυχία.

‘Σπρώχνωή Τραβώ’: Οι πολύ αποδοτικοί άνθρωποι έχουν την τάση να ‘ωθούνται’ προς τους στόχους τους από μια επιθυμία να τους πραγματοποιήσουνε, και είναι ευχαριστημένοι με οποιοδήποτε βήμα γίνει προς αυτή την κατεύθυνση. Οι τελειομανείς, από την άλλη, έχουν την τάση να ‘σπρώχνονται’ προς τους στόχους τους από φόβο μήπως και δεν τους φτάσουν, και θεωρούν αποτυχία οτιδήποτε λιγότερο από έναν απόλυτα επιτυχημένο στόχο.

Μη Ρεαλιστικά Κριτήρια: Δυστυχώς, οι στόχοι ενός τελειομανούς δεν είναι μερικές φορές ούτε καν ρεαλιστικοί. Ενώ οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι μπορούν να βάλουν υψηλούς στόχους, απολαμβάνοντας ίσως τη διαδικασία να προχωρούν λίγο παραπέρα αφού έχουν κατακτήσει το στόχο τους, οι τελειομανείς συχνά θέτουν στόχους μη εφικτούς. Για αυτό το λόγο, οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι όχι μόνο είναι πιο ευτυχείς, αλλά και πιο επιτυχείς στην επίτευξη των στόχων τους.

Εστίαση στο Αποτέλεσμα: Οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι μπορούν να ευχαριστηθούν τη διαδικασία της προσπάθειας επίτευξης ενός στόχου, το ίδιο ή και περισσότερο από την ίδια την κατάκτησή του. Αντιθέτως, οι τελειομανείς βλέπουν το στόχο και τίποτα άλλο. Ενδιαφέρονται τόσο πολύ να φτάσουν τον στόχο τους και να αποφύγουν την τρομερή αποτυχία, που δεν μπορούν να ευχαριστηθούν τη διαδικασία της προσπάθειας.

Κατάθλιψη Εξαιτίας μη Κατακτημένων Στόχων: Οι τελειομανείς είναι πολύ λιγότερο ευτυχισμένοι και καλόβολοι, σε σχέση με τους υψηλά αποδοτικούς ανθρώπους. Ενώ οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι μπορούν να επανέλθουν σχετικά εύκολα από μια απογοήτευση, οι τελειομανείς έχουν την τάση να κατηγορούν όλο και περισσότερο τον εαυτό τους και να γεμίζουν με αρνητικά συναισθήματα, όταν οι υψηλές προσδοκίες τους δεν υλοποιούνται. Αυτό οδηγεί στον…

Φόβο της Αποτυχίας: Οι τελειομανείς φοβούνται επίσης πολύ περισσότερο την αποτυχία από τους υψηλά αποδοτικούς ανθρώπους. Επειδή επενδύουν τόσο πολύ στο αποτέλεσμα και απογοητεύονται τόσο πολύ από οτιδήποτε είναι λιγότερο από την τελειότητα, η αποτυχία γίνεται μια τρομαχτική προοπτική. Και, επειδή οτιδήποτε λιγότερο από την τελειότητα θεωρείται ‘αποτυχία’, αυτό μπορεί να οδηγήσει στην…

Αναβλητικότητα: Φαίνεται παράδοξο ότι οι τελειομανείς μπορεί να έχουν προδιάθεση να αναβάλουν, τη στιγμή που αυτό το χαρακτηριστικό είναι καταστροφικό για την παραγωγικότητα, αλλά πράγματι η τελειομανία και η αναβλητικότητα φαίνεται να πηγαίνουν χέρι-χέρι. Αυτό συμβαίνει γιατί, καθώς φοβούνται την αποτυχία, συχνά οι τελειομανείς ανησυχούν τόσο πολύ μήπως και κάνουν κάτι ατελώς, που ακινητοποιούνται και αποτυγχάνουν να κάνουν το οτιδήποτε! Αυτό οδηγεί σε περαιτέρω συναισθήματα αποτυχίας, και έτσι διαιωνίζεται ένας φαύλος κύκλος.

Αμυντικότητα: Επειδή μια επίδοση κατώτερη του τέλειου είναι τόσο επώδυνη και τρομαχτική για τους τελειομανείς, τείνουν να κάνουν εποικοδομητική κριτική αμυντικά, ενώ οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι μπορεί να δουν την κριτική ως χρήσιμη πληροφορία για βελτίωση της μελλοντικής του απόδοσης.

Χαμηλή Αυτοεκτίμηση: Οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι έχουν την τάση να έχουν εξίσου υψηλή αυτοεκτίμηση, όχι όμως και οι τελειομανείς. Αυτοί έχουν την τάση να κάνουν πολλή αυτοκριτική, να είναι δυστυχισμένοι και να υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Μπορεί επίσης να είναι μοναχικοί ή απομονωμένοι, καθώς η κριτική τους φύση και η αυστηρότητα, κάνουν τους άλλους να απομακρύνονται. Αυτό οδηγεί σε ακόμα πιο χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Αν δείτε κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά τελειομανίας σε εσάς, μην απογοητευτείτε. Αναγνωρίζοντας ότι μια αλλαγή είναι απαραίτητη, είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας πιο καλόβολης ζωής, την επίτευξη της εσωτερικής γαλήνης, την συνειδητοποίηση ότι η πραγματική επιτυχία έρχεται όταν ξεπεραστεί η τελειομανία και ότι το ‘σχεδόν τέλειο’ είναι εξίσου πολύ καλό!

http://enallaktikidrasi.com/2014/08/teleiomania-mia-pigi-dystyxias/

μαθαίνοντας να λέμε “όχι”

Πόσες φορές έχουμε βρεθεί σε μία κατάσταση ή θέση που δεν μας αρέσει, αλλά νομίζαμε ότι δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε; Από τα πιο απλά πράγματα μέχρι τα πιο σύνθετα. Από ένα πάρτι που δεν θέλαμε να πάμε, αλλά τελικά πήγαμε γιατί δεν μπορούσαμε να πούμε όχι στην επιμονή των φίλων μας, μέχρι να διαφωνήσουμε με ένα φίλο μας γιατί οι δικές μας πεποιθήσεις είναι πολύ διαφορετικές από τις δικές του. Τι οδηγεί το άτομο στο να μη μπορεί να πει εύκολα αυτή τη μαγική λέξη, το <<όχι>>;

Δυσκολία στο να πούμε όχι σε προϊσταμένους, συντρόφους, φίλους και γενικότερα ανθρώπους που αξιολογούμε ως ανώτερους από εμάς. Το κύριο χαρακτηριστικό των ατόμων που αποφεύγουν να πουν όχι, είναι η ύπαρξη ενός υπόγειου φόβου. Φοβούνται ότι λέγοντάς το θα διαταράξουν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και θα χάσουν την αποδοχή των άλλων. Ακόμη, άτομα που δεν λένε ποτέ όχι είναι άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Πόσο σημαντικό είναι, όμως το <<όχι>> στην ζωή μας και πώς μπορούμε να αποκτήσουμε την ικανότητα να το λέμε πιο συχνά και αποτελεσματικά;

Το όχι μας βοηθάει να αποκτήσουμε σημαντικά εφόδια ζωής. Διαμορφώνουμε την δική μας προσωπικότητα, μία προσωπικότητα που έχει το θάρρος της γνώμης της, μία προσωπικότητα με σωστή κρίση και αυτοεκτίμηση. Λέγοντας όχι ενισχύουμε την αποφασιστικότητά μας και κάνουμε καλούς φίλους που μας αποδέχονται γι’αυτό που είμαστε πραγματικά. Δεν πρέπει να καταπατούμε τα όριά μας για τον φόβο του να μην αγαπηθούμε και με τον φόβο να μη πληγώσουμε τους άλλους. Τα όριά μας δεν προσβάλλουν κανένα και θα πρέπει να είναι απαράβατα ακόμα και από εμάς τους ίδιους.
Πρέπει να πάψουμε να θέλουμε να είμαστε τελειομανείς και αγαπητοί από όλους γιατί αυτό είναι απλά ακατόρθωτο. Δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε για το τι θα σκεφτεί ο άλλος για εμάς. Αν δεν είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε κάποιον, αν δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι, αν δεν συμφωνούμε σε κάτι, λέμε απλά <<όχι>>, όσο ευχάριστο ή δυσάρεστο είναι για τον άλλον. Εξάλλου οι άνθρωποι είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς μαζί τους, πάντα θα είναι ελεύθεροι να πιστεύουν ο,τι θέλουν, είτε θετικό είτε αρνητικό, και ποτέ δεν θα είναι πλήρως ικανοποιημένοι.

Δεν θέλει κόπο, αλλά τρόπο. Όσο εγωιστικό και αν ακούγεται, πρέπει να θέτουμε πάνω από όλα τον εαυτό μας. Κάτι εξίσου σημαντικό είναι ότι το <<όχι>> δεν πρέπει να συνοδεύεται ποτέ από δικαιολογίες. Προσπαθούμε πάντα να δικαιολογηθούμε για κάτι που απλά δεν μας αρέσει ή δεν θέλουμε και ξεχνάμε ότι όσες δικαιολογίες και αν πούμε ποτέ δεν θα είναι ικανοποιητικές για τα αυτιά των άλλων. Πάντα, λοιπόν, το <<όχι>> να συνοδεύεται από τον αληθινό λόγο που το λέμε.

Τέλος, ας θυμηθούμε και κάτι που είπε ο Μαχάτμα Γκάντι: ‘’Ένα όχι που βγήκε από μία βαθιά πεποίθηση είναι πολύ καλύτερο και πιο μεγαλειώδες από ένα ναι που ειπώθηκε για να ευχαριστήσει ή χειρότερα για να αποφύγει φασαρίες.’’

Γεωργία Κανελλοπούλου – Ψυχολόγος

thepsytrap.blogspot.gr

παιδί και διαζύγιο

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως βιώνει ένα παιδί το διαζύγιο των γονιών του; Ακόμη και εάν είναι “βελούδινο”, που φυσικά σπάνια ένα διαζύγιο είναι βελούδινο και τις περισσότερες φορές έχουν προηγηθεί καυγάδες και τσακωμοί ανάμεσα στο ζευγάρι και μάλιστα μπροστά στο παιδί, έχετε αναρωτηθεί τι συμβαίνει στον ψυχικό κόσμο ενός παιδιού που από τη μια μέρα στην άλλη θα αναγκαστεί να χωριστεί από τον έναν γονέα του; Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε θα αντιληφθείτε πλήρως ποιες είναι οι τραυματικές επιπτώσεις ενός διαζυγίου, για το παιδί που θα το βιώσει.

Της ψυχολόγου Δέσποινας Κωστοπούλου

Οι επιπτώσεις του διαζυγίου στη ζωή του ενήλικα μπορεί να είναι τραυματικές. Ακόμα και στις περιπτώσεις αμοιβαίας συναίνεσης, η διάλυση μιας τόσο σημαντικής σχέσης και δέσμευσης, που οδήγησε σε γάμο, αφήνει συχνά έντονα αρνητικά συναισθήματα. Ειδικά όμως στις περιπτώσεις που παρεμβαίνει το πάθος, η κατάσταση μπορεί να γίνει αφόρητη. Οι μεγαλύτερες δυσκολίες φτάνουν τη στιγμή που οι γονείς θα το ανακοινώσουν στο ή τα παιδιά τους. Η αμηχανία, η δυσκολία να βρει κανείς τα λόγια, ο φόβος μην πληγωθεί το παιδί, η ανησυχία για τις αντιδράσεις του, οδηγούν συχνά τους γονείς στους ειδικούς, ώστε να λάβουν βοήθεια για το πώς να διαχειριστούν μια τέτοια κατάσταση.

Η συναισθηματική φόρτιση δεν επιτρέπει πάντα να μιλήσει κανείς στο παιδί του για τις αλλαγές που πρόκειται να συμβούν. Ο πόνος, ο φόβος για το αύριο, ο θυμός, το αίσθημα της αδικίας, της αβοηθησίας μερικές φορές, κάνει και οι γονείς αφήνουν το παιδί να καταλάβει μόνο του, απαντούν με μισόλογα, ή ακόμα νομίζουν ότι είναι μικρό για να του εξηγήσουν και πως θα καταλάβει όταν μεγαλώσει. Προσπαθούν, δηλαδή, να το προστατέψουν, όσο μπορούν, από το να βιώσει τα δύσκολα συναισθήματα που βιώνουν οι ίδιοι. Είναι απαραίτητο οι γονείς να συγκροτήσουν το λόγο του ο καθένας και να μπορέσουν να μεταφέρουν στο παιδί τους την πραγματικότητα της πολύ σοβαρής διαφωνίας που τους οδήγησε στο διαζύγιο.

Όμως, κάθε παιδί, στην ηλικία και την αναπτυξιακή φάση που βρίσκεται κάθε φορά, έχει τη δυνατότητα, και, κυρίως, την επιθυμία, να καταλάβει τι συμβαίνει και τι πρόκειται να συμβεί. Αρκεί να του μιλήσει κανείς στη γλώσσα του, με τις λέξεις που καταλαβαίνει. Και είναι σημαντικό, οι γονείς να σκεφθούν και να δράσουν προληπτικά, αν χρειασθεί να συμβουλευθούν και ειδικό για αυτό το λόγο, ώστε να μιλήσουν οι ίδιοι στο παιδί τους για αυτή την αλλαγή στη ζωή τους.

Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση του χωρισμού μπορεί να ανακοινωθεί στο παιδί καθώς και όλες οι αλλαγές που θα προκύψουν στο εξής για όλα τα μέλη της οικογένειας. Είναι θεμιτό να μην αιφνιδιάζονται τα παιδιά και να ενθαρρύνονται να θέτουν τις ερωτήσεις και τους προβληματισμούς τους. Χρειάζεται να διαβεβαιώνονται πως τα ίδια δεν φταίνε σε κάτι και πως και οι δύο γονείς τα αγαπούν και θα συνεχίσουν να τα φροντίζουν, ακόμα κι αν ζουν χωριστά. Οι γονείς χρειάζεται να έχουν μια παραπάνω έγνοια για τον τρόπο που διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους προς τον/την πρώην σύζυγο, αφού τα παιδιά καταλαβαίνουν περισσότερα από τη μη λεκτική επικοινωνία.

Επίσης, η έκφραση παραπόνων προς τον άλλο γονέα είναι τραυματική για το παιδί, καθώς νιώθει πως πρέπει κάποιον από τους δύο να υποστηρίξει και διχάζεται. Χρειάζεται να είναι ξεκάθαρο πως το παιδί δεν είναι ενήλικας, και πως δεν μπορεί να «σηκώσει» το συναισθηματικό βάρος των γονιών του. Αντίθετα, χρειάζεται οι γονείς να σηκώσουν το βάρος και την απώλεια που νιώθουν τα παιδιά.

Αλλά και μετά το χωρισμό, τα παιδιά χρειάζονται να μιλάνε και να λύνουν απορίες, τουλάχιστον έως ότου η ζωή ξαναμπεί σε μια νέα σταθερότητα για όλους. Διαφορετικά, παρουσιάζουν μεγάλες συναισθηματικές δυσκολίες, ψυχοσωματικά συμπτώματα, δυσκολία στον ύπνο και εφιάλτες. Στην εφηβεία, οι δυσκολίες εκφράζονται με την ταύτιση με την αρνητική όψη της οικογένειας: «δεν έπρεπε να έχω γεννηθεί», «δεν θα παντρευτώ και δεν θα κάνω παιδιά γιατί θα είναι δυστυχισμένα», ενώ στην ενήλικη ζωή, οι δυσκολίες αυτές μπορεί να φέρουν αδιέξοδα στις σχέσεις και αναβίωση των συναισθημάτων ανασφάλειας, απώλειας, φόβου εγκατάλειψης.

Τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα για το παιδί όταν ο χωρισμός γίνεται μέσα σε φορτισμένη ατμόσφαιρα, όταν είναι παρόν σε καβγάδες και εντάσεις, όταν υπάρχει ρήξη ανάμεσα στους γονείς ακόμα και στα θέματα που το αφορούν, όταν εκτίθεται ως πρόσωπο σε υπηρεσίες και ειδικούς. Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται να ληφθεί μέριμνα για την ψυχική του υγεία από κάποιον τρίτο, προκειμένου να λάβει την κατάλληλη ψυχολογική φροντίδα.

Βιβλιογραφία:
- Ντολτό Φρανσουάζ, Όταν οι γονείς χωρίζουν, 1993, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα

- Σταύρου Ε., Χριστογιώργος Σ. Μ., Διαζύγιο, στο Εισαγωγή στην Παιδοψυχιατρική, επιμ. Τσιάντης Γ. (συλλογικό), 2001, Καστανιώτης, Αθήνα

Συγγραφέας: Δέσποινα Κωστοπούλου, Ψυχολόγος, d-kostopoulou1@ath.forthnet.gr

Πηγή: http://www.iatropedia.com

έχεις κορίτσι; μην το καταστρέψεις!

Μήπως άθελά σας υποσκάπτετε με δηλώσεις σας το μέλλον της κόρης σας και τον τρόπο που αξιολογεί τον εαυτό της; Η γυναίκα πρέπει να είναι όμορφη και ο άνδρας να βγάζει λεφτά. Η γυναίκα αγαπά το ροζ, λατρεύει να ψωνίζει και είναι καλύτερη στις θεωρητικές επιστήμες. Ο άνδρας προτιμά τα σκούρα χρώματα, μισεί την βόλτα στα μαγαζιά και είναι διάνοια στα μαθηματικά. Οι παραπάνω και πολλές ακόμα κοινωνικές παραδοχές πολλές φορές κάνουν τα παιδιά να υιοθετούν απόψεις σχετικά με το φύλο τους που ίσως στην πραγματικότητα να μην ισχύουν.

Για παράδειγμα, εάν λες σε ένα αγόρι ότι τα καταφέρνει στα μαθηματικά θα προσπαθήσει επιπλέον ώστε να εκπληρώσει την προφητεία για το φύλο του. Αντίθετα, εάν λες σε ένα κορίτσι ότι δεν τα καταφέρει στα μαθηματικά γιατί τα κορίτσια είναι περισσότερο των θεωρητικών μαθημάτων, ίσως να το οδηγηθεί σε αποτυχία επειδή θα ενστερνιστεί μια «πανάρχαια αποδεδειγμένη αλήθεια».

Αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς, αλλά μια νέα έρευνα που διεξήχθη για να αποδείξει ότι είναι τελικά πολύ εύκολο να πείσεις ένα παιδί να πιστέψει ότι κάτι δεν κάνει καλά. Οι επιστήμονες έτρεξαν δύο πειράματα για να επιβεβαιώσουν τις υποψίες τους. Χώρισαν παιδιά ηλικίας από 4 έως 7 χρονών σε δύο ομάδες και τα έβαλλαν να λύσουν το ίδιο «πρόβλημα». Παρατήρησαν πως η απόδοση των παιδιών χειροτέρεψε όταν τους είπαν ότι η άλλη ομάδα παιδιών τα κατάφερνε καλύτερα.

Και να, λοιπόν, που τίθεται το ερώτημα εάν τελικά ευθυνόμαστε εμείς, ως γονείς, που οι γυναίκες αμείβονται λιγότερο από έναν άνδρα για την ίδια εργασία, που μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει Ελληνίδα γυναίκα πρωθυπουργός ή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που το διάστημα έχει γεμίσει άνδρες και που σπάνια πίσω από το τιμόνι ενός αγωνιστικού της Formula1 κάθεται γυναίκα πιλότος. Τι λάθη μπορεί να κάνουμε που να καταδικάζουν τα κορίτσια μας να αποδέχονται ότι λόγω φύλου αξίζουν λιγότερα από τους άνδρες σε συγκεκριμένους τομείς; Βρήκαμε 6 πολύ σημαντικά!

«Τα κορίτσια είναι καλά και ευγενικά»

Ναι, φυσικά ένα κορίτσι σπάνια θα γυρίσει στα 18 να πει «Δεν μας χ…ς, ρε μάνα» αλλά αυτό δεν είναι ένα γονιδιακό ιδίωμα. Τα κορίτσια δέχονται extra πακέτα διδαχής στους καλούς τρόπους τόσο που συχνά αυτό το «να είσαι καλή και ευγενική» γίνεται στο μυαλό τους «να γίνεσαι χαλί να σε πατήσουν». Έτσι για να είναι αρεστές και επιτυχημένες γυναίκες θα πρέπει να αποφεύγουν τους καβγάδες, να μην ταράζουν τους άλλους, να μην προκαλούν την καθεστηκυία τάξη, να μην υψώνουν την φωνή πάνω από «το απαλό αεράκι» κτλ.

Τι μαθαίνουν, όμως, έτσι; Μαθαίνουν να μην διαπραγματεύονται μεγαλύτερο μισθό, προκειμένου να μην προσβάλλουν τον εργοδότη, να μην αντιδρούν εκρηκτικά όταν τις αδικούν, γιατί είναι ντροπή, ή να μην υψώνουν την φωνή για να μη κακοχαρακτηριστούν. Ουπς!

Εάν δεν θέλετε, λοιπόν, να συμβεί το παραπάνω στην κόρη σας, παράλληλα με τους καλούς τρόπους (είναι δίχως άλλο απαραίτητη σε κάθε πετυχημένο άνθρωπο) διδάξτε την να έχει άποψη, να μη φοβάται να την υποστηρίξει και να την υποστηρίζει φωναχτά. Έτσι δεν θα μετατραπεί σε ένα πειθήνιο ον που θα κατεβάζει το κεφάλι κάθε φορά που διαφωνεί.

«Τα κορίτσια αγαπούν την Barbie»

Δεν φταίει συγκεκριμένα η Barbie. Πως θα μπορούσε, άλλωστε; Μην ξεχνάμε πως είναι γυναίκα και έχει πάει στο φεγγάρι, έχει σώσει δυο-τρεις φορές τον κόσμο, έχει γίνει πολιτικός, πυροσβέστης , ναυαγοσώστης […] και άρα θα μπορούσε να αποτελεί ένα καλό γυναικείο δυναμικό πρότυπο. Ωστόσο, δίνοντας στην κόρη σας μόνο ροζ παιχνίδια τα 3 πρώτα χρόνια της ζωής της την κάνετε να πιστεύει πως το ροζ είναι το αγαπημένο της χρώμα, ενώ την μαθαίνετε να προτιμά τα φυλετικά παιχνίδια, ακόμα κι αν δεν έχει γενετική προδιάθεση για αυτά.

Μελέτη του 2009 βρήκε ότι το 31% των «κοριτσίστικων» παιχνιδιών έχουν να κάνουν με την εμφάνιση (π.χ. πλαστικό μακιγιάζ, φορέματα, χτενίσματα, μαγειρική κτλ). Αντίθετα, τα «αγορίστικα» παιχνίδια παροτρύνουν τις ανακαλύψεις, τις αναζητήσεις, τον ανταγωνισμό, την κίνηση, την επίλυση προβλημάτων και, κατά συνέπεια, αναπτύσσουν ταλέντα που στον κόσμο των μεγάλων σχετίζονται με τις καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Μήπως να το ξανασκεφτείτε, λοιπόν, την επόμενη φορά που θα πάτε σε κατάστημα παιχνιδιών;

«Είσαι όμορφη»

Η συνηθέστερη φιλοφρόνηση σε ένα κορίτσι είναι «είσαι όμορφη» γιατί πράγματι είναι μια κούκλα, ειδικά όταν της φοράτε πολύχρωμα φορεματάκια και κορδέλες με λουλουδάκια. Ωστόσο, έχει και άλλα χαρακτηριστικά που ίσως ξεχνάτε να τονίσετε. Μπορεί, λόγου χάρη, να είναι καλή στις κατασκευές, να έχει χιούμορ, να έχει ρυθμό και να τραγουδάει εκπληκτικά. Με το να υπερτονίζετε την αξία της εμφάνισης στον κόσμο της εικόνας την κάνετε να πιστεύει ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν μπροστά στον καθρέφτη. Δώστε λοιπόν έμφαση και σε άλλα θετικά χαρακτηριστικά της (ακαδημαϊκά, αθλητικά, καλλιτεχνικά κτλ.) για να κατανοήσει ότι έχει μεγαλύτερη αξία από αυτήν που της δίνει απλά και μόνο το χαριτωμένο της μουτράκι.

SOSTip: Συνεχίστε να την κομπλιμεντάρετε για την ομορφιά της για να αυξήσετε την αυτοπεποίθησή της αλλά συνοδεύετε κάθε φιλοφρόνηση με δύο ακόμα χαρακτηριστικά της που δεν σχετίζονται με την εικόνα της.

«Είσαι η μικρή μου πριγκίπισσα»

Ωχ, Θεούλη μου, πως άραγε να αποφύγεις την κοινωνικά κατασκευασμένη εικόνα της ροζ πριγκίπισσας που στέκει καλή και όμορφη περιμένοντας τον πρίγκιπα να την γλιτώσει από τα βάσανά της; Δύσκολα! Μιας και οι αβοήθητες πριγκίπισσες (βλέπε Χιονάτη, Ωραία Κοιμωμένη, Σταχτοπούτα κτλ.) που αναμένουν την σωτηρία του πρίγκιπα με το λευκό άλογο είναι παντού για να διδάξουν την παθητικότητα και την αναμονή ενός άντρα για την ολοκλήρωση τους. Σκεφτείτε το, παρακαλώ, αυτό την επόμενη φορά που θα την αποκαλέσετε πριγκίπισσα και θα της αγοράσετε αξεσουάρ με στέμμα.

Ωστόσο, οι πραγματικές πριγκίπισσες στην ουσία γαλουχούνται για να είναι ολοκληρωμένες από μόνες τους. Φοιτούν σε καλά Πανεπιστήμια, διδάσκονται ξένες γλώσσες, αποκτούν διπλωματικές δεξιότητες, ασκούν φιλανθρωπικό έργο κ.ο.κ. Εάν, λοιπόν, θέλετε να έχετε μπροστά σας μια πραγματική μικρή πριγκίπισσα δείξτε την αυτήν την πλευρά και επαναπροσδιορίστε το νόημα του όρου για να περάσετε σωστά μηνύματα.

SOSTip: Πηγαίνετε την κόρη σας να δει την παιδική ταινία Brave στην οποία μία πριγκίπισσα αναλαμβάνει να σώσει μόνη της το βασίλειό της, χωρίς την βοήθεια κανενός άνδρα. Ακόμα, ξαναδείτε το Tangled, στο οποίο η πρωταγωνίστρια δεν χρειάζεται την βοήθεια κανενός πρίγκιπα και αδιαφορεί πλήρως όταν της κόβουν την υπέροχη, κατάξανθη κώμη της. Αν πάλι η κόρη σας έχει ήδη παθιαστεί με τις κλασικές πριγκιπικές ιστορίες, μπορείτε να της τονίσετε όλα αυτά που η κάθε ηρωίδα μπορεί να κάνει από μόνη της. (π.χ. η Πεντάμορφη λατρεύει το διάβασμα, η Αριελ τραγουδάει καταπληκτικά).

«Οι βαριές δουλειές είναι για τον μπαμπά»

Παραχωρώντας τις βαριές δουλειές στον άντρα του σπιτιού, ουσιαστικά της δείχνετε ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να καταφέρει ότι και ένας άνδρας. Παρόλ’ αυτά, είναι σίγουρο πως εάν βάζατε το μυαλό σας να δουλέψει και την πόρτα που τρίζει θα φτιάχνατε και το καζανάκι θα σταματούσε να τρέχει. Καταρρίψτε τα φυλετικά στερεότυπα και δώστε το καλό παράδειγμα αναλαμβάνοντας εργασίες που χρειάζονται σωματική εργασία. Ακόμα, αναθέστε που και που στα αρσενικά του σπιτιού εργασίες που δεν σχετίζονται στερεοτυπικά με το φύλο τους, όπως να πλύνουν πιάτα ή βάλλουν σκούπα.

«Κοίτα μια χοντρή!»

Η υγιεινή διατροφή και η άσκηση είναι σημαντική για την υγεία και έχει άμεσα αποτελέσματα και στην εικόνα κάθε ανθρώπου. Κριτικάροντας, όμως, την σωματική κατάσταση άλλων γυναικών δεν τα επιβάλλετε. Αντίθετα, περνάτε το μήνυμα ότι για να είναι μια γυναίκα επιτυχημένη οφείλει το σώμα της να έχει μια συγκεκριμένη μορφή. Το ίδιο συμβαίνει και με το να κάνετε συνεχώς δίαιτα προκειμένου να καταφέρετε να αδυνατίσετε.

Προσπαθήστε να δείτε το σώμα σας με τον τρόπο που θα θέλατε και η κόρη σας να βλέπει το δικό της. Ακόμα, προσπαθήστε να τις δώσετε παραδείγματα επιτυχημένων γυναικών που δεν πληρούν τα στάνταρ της διεθνούς βιομηχανίας μόδας και, όμως, νιώθουν καλά με το σώμα τους. Για παράδειγμα, πρόσφατα η Salma Hayek είπε σε συνέντευξή της:

«Έχω βαριά προφορά, είμαι δυσλεκτική, κοντή και στρουμπουλή.[…]Είμαι στρουμπουλή γιατί λατρεύω το φαγητό και το κρασί. Δεν είναι ότι καλύτερο για τη μόδα, αλλά είναι το καλύτερο για τη διάθεσή μου. Είμαι χαρούμενη γιατί τρώω. Είμαι 46 χρονών. Δε θα κάνω botox και ξέρετε γιατί; Γιατί τρώω. Τρώω λιπαρά, τρώω λαχανικά, τα τρώω όλα. Αν ασκείσαι πολύ και δεν τρως, τότε αυτό έχει συνέπειες στο δέρμα σου. Όλα αρχίζουν και γερνάνε. Αν δεν τρως υδατάνθρακες καθυστερείς τον μεταβολισμό σου και δείχνει δυστυχισμένος. Η αλήθεια είναι ότι δε με νοιάζει να είμαι η πιο όμορφη και η πιο αδύνατη. Μπορώ να είμαι χαρούμενη με την ομορφιά των άλλων. Μάθε να χαίρεσαι για τους άλλους και θα είσαι πάντα ευτυχής».

Πηγή http://enallaktikidrasi.com/2014/04/exeis-koritsi-min-to-katastrefeis/

ροή εναντίον κατάθλιψης

Οι στατιστικές λένε ότι ένας συνηθισμένος άνθρωπος περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πνιγμένος ανάμεσα σε δουλειά και υποχρεώσεις, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του έχει την τάση να ζει μέσα σε μια παθητική πλήξη. Όμως το κλειδί για να ζήσει κάποιος ευχάριστα είναι η ροή, φωνάζουν εδώ και χρόνια κάποιοι επιστήμονες. Όπως ο Mihaly Csikszentmihalyi, πρώην επικεφαλής του τμήματος ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Σικάγο και συγγραφέας των βιβλίων «Finding Flow: The Psychology of Engagement with Everyday Life» και «Flow: The Psychology of Happiness». Ο Ούγγρος καθηγητής εξηγεί ότι η ροή είναι η πιο θετική, ευτυχισμένη εμπειρία που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος. Ποια ροή εννοεί;

Ροή, το αντίδοτο στην κατάθλιψη
Όταν οι ψυχολόγοι μιλούν για ροή (flow) δεν εννοούν το κλασικό «να πηγαίνεις με τη ροή των πραγμάτων» αλλά τον ένα και μοναδικό τρόπο να ανατρέπεις την παθητικότητα και την πλήξη της καθημερινότητας: Ροή, όπως εξηγούν, είναι η αυτοσυγκέντρωση σε μια ευχάριστη δραστηριότητα, που ζητάει από σένα να δώσεις το μέγιστο των ικανοτήτων σου. Το μυστικό είναι να την αφήνεις να σε απορροφάει, να τη ζεις με όλη σου την καρδιά.

Σήμα κατατεθέν της ροής είναι η αυθόρμητη χαρά και η έξαψη που μας συνεπαίρνει, όταν κάνουμε κάτι που μας αρέσει. Εκείνες τις στιγμές δε σκεφτόμαστε τίποτα άλλο εκτός από εκείνο, στο οποίο είμαστε αφοσιωμένοι. Ανία, κατάθλιψη και άγχος δεν έχουν καμία θέση στη ροή. Όταν δίνουμε όλη την προσοχή μας και απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε, ακόμα και η έννοια του χρόνου ή του εγώ χάνονται.

Πώς να εφαρμόσεις τη ροή
Τι συμβουλεύουν οι ειδικοί; Αντί να παρακολουθήσεις τηλεόραση, πιάσε την κιθάρα, μαστόρεψε με τα αγαπημένα σου εργαλεία, ζωγράφισε κάτι σχετικά δύσκολο, κάνε μια χειροτεχνία. Ή, τέλος πάντων, ασχολήσου με μια δραστηριότητα που σου αρέσει, αρκεί να παρουσιάζει κάποιον βαθμό δυσκολίας και να απαιτεί αρκετή επιδεξιότητα, ώστε να αποτελεί για σένα μια ευχάριστη πρόκληση. Μπορεί να είναι ακόμα και μια εργασία ρουτίνας, που θα τη μετατρέψεις σε συναρπαστική ενασχόληση βρίσκοντας έναν καλό σκοπό για να την κάνεις. Δύσκολο; Σύμφωνα με τον Csikszentmihalyi, για να το καταφέρεις χρειάζεται να έχεις περιέργεια για τη ζωή, επιμονή αλλά και ταπεινότητα. Όπως τονίζει, άλλο είναι να ζεις και άλλο απλώς να επιβιώνεις κάθε μέρα που περνάει.

Πηγήhttp://enallaktikidrasi.com/2014/04/roi-enantion-katathlipsis/

Oι 7 συνήθειες των εξαιρετικά αποτελεσματικών ανθρώπων

Υπάρχει μια διαφορετική οπτική στα πράγματα, μια άποψη που μπορεί να είναι διαφορετική από τη δική μας.

Το βιβλίο “Οι Επτά Συνήθειες των Εξαιρετικά Αποτελεσματικών Ανθρώπων”, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1989, είναι ένα βιβλίο αυτοβοήθειας γραμμένο από τον Stephen R. Covey.

Έχοντας πουλήσει πάνω από 25 εκατομμύρια αντίτυπα σε 38 γλώσσες σε όλο τον κόσμο, ενώ η ηχητική έκδοση έχει πουλήσει 1,5 εκατομμύρια αντίτυπα, εξακολουθεί να είναι ένα από τα καλύτερα μη λογοτεχνικά βιβλία επιχειρηματικότητας.

Ο Covey προσεγγίζει την έννοια της αποτελεσματικότητας για την επίτευξη των στόχων δια μέσου της ευθυγράμμισης του εαυτού του με αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «Πραγματικό Βορρά» («True North») και τις αρχές του τις οποίες παρουσιάζει ως καθολικές και διαχρονικές.

Τον Αύγουστο του 2011, το περιοδικό Time συμπεριέλαβε τις «Επτά Συνήθειες» ανάμεσα στα «25 πιο Σημαντικά Βιβλία Διοίκησης Επιχειρήσεων».

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, διάβασε το βιβλίο και κάλεσε τον Covey στο Καμπ Ντέιβιντ για να τον συμβουλέψει πώς να ενσωματώσει το βιβλίο στην άσκηση της προεδρίας του.

Οι 7 συνήθειες

Το βιβλίο εισάγει αρχικά την έννοια της «Επαναστατικής Αλλαγής» (Paradigm Shift) και προετοιμάζει τον αναγνώστη για αλλαγή της νοοτροπίας του.

Βοηθάει τον αναγνώστη να καταλάβει ότι υπάρχει μια διαφορετική οπτική στα πράγματα, μια άποψη που μπορεί να είναι διαφορετική από τη δική του και ισχυρίζεται ότι δύο άνθρωποι μπορεί να βλέπουν το ίδιο πράγμα αλλά να διαφωνούν σχετικά μ’ αυτό.

Αφού προετοιμάσει τον αναγνώστη για κάτι τέτοιο, εισάγει τις επτά συνήθειες, με συγκεκριμένη σειρά.

Κάθε κεφάλαιο είναι αφιερωμένο σε μία από τις συνήθειες, οι οποίες αναλύονται στις ακόλουθες επιταγές:

Ανεξαρτησία ή Αυτοκυριαρχία

Οι Τρεις Πρώτες Συνήθειες αφορούν τη μετάβαση από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία (δηλαδή, την αυτοκυριαρχία):

Συνήθεια 1: Να είσαι δυναμικός

Πάρε πρωτοβουλία στη ζωή. Συνειδητοποίησε ότι οι αποφάσεις σου (και το πώς ευθυγραμμίζονται με τις αρχές της ζωής) είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας αποτελεσματικότητας στη ζωή σου.

Ανάλαβε την ευθύνη για τις επιλογές σου και τις συνέπειες που αυτές έχουν.

Συνήθεια 2: Ξεκίνα από το Στόχο

Προσπάθησε να ανακαλύψεις και να ξεκαθαρίσεις βαθιά μέσα σου ποιες είναι οι σημαντικότερες αξίες σου και οι στόχοι που έχεις στη ζωή. Σκέψου ποια θα ήταν τα ιδανικά χαρακτηριστικά για κάθε ένα από τους διάφορους ρόλους σου και τις σχέσεις της ζωής σου. Δημιούργησε δική σου δήλωση αποστολής (mission statement).

Συνήθεια 3: Βάλε προτεραιότητες

Βάλε προτεραιότητες, οργάνωσε και φέρε εις πέρας τις υποχρεώσεις της εβδομάδας με βάση το πόσο σημαντικές είναι και όχι το πόσο επείγουσες.

Αξιολόγησε το κατά πόσον οι προσπάθειες σου ανταποκρίνονται στις προσόντα του χαρακτήρα που θα ήθελες έχεις, κατά πόσο σε ωθούν προς τους στόχους σου, και εμπλουτίζουν τους ρόλους και τις σχέσεις που επεξεργάστηκες στο στάδιο της Συνήθειας 2.

Αλληλεξάρτηση

Οι επόμενες τρεις συνήθειες σχετίζονται με την αλληλεξάρτηση (δηλαδή τη συνεργασία με άλλους):

Συνήθεια 4: Σκέψου με τρόπο που να κερδίζουν και οι δύο

Προσπάθησε με ειλικρίνεια ώστε οι σχέσεις σου να βασίζονται σε λύσεις και συμφωνίες που ωφελούν και τους δύο.

Δώσε στους ανθρώπους την αξία και το σεβασμό που δικαιούνται και κατάλαβε ότι όταν “κερδίζουν όλοι” το αποτέλεσμα θα έχει περισσότερη διάρκεια από ότι αν κάνει ο ένας μόνο “το δικό του".

Συνήθεια 5: Προσπάθησε πρώτα να καταλάβεις και μετά να σε καταλάβουν

Άκουσε τον άλλον με ενσυναίσθηση και δέξου να επηρεαστείς απ’ αυτόν: έτσι τον αναγκάζεις να σε ακούσει κι αυτός και να γίνει δεκτικός στην δική σου επίδραση.

Έτσι, δημιουργείται μια ατμόσφαιρα αλληλεγγύης, σεβασμού, και επίλυσης προβλημάτων με θετικό τρόπο.

Συνήθεια 6: Συνεργάσου

Συνδύασε τις αρετές των μέσα σε θετική ομαδική εργασία για να πετύχεις στόχους που κανείς δε θα μπορούσε να καταφέρει μόνος.

Κέρδισε από τους ανθρώπους την καλύτερη δυνατή απόδοσή τους, ενθαρρύνοντας τη συμμετοχή τους σε δραστηριότητες με νόημα και γίνε υπόδειγμα ηγέτη εμπνέοντας και υποστηρίζοντάς τους.

Αυτοανανέωση

Η τελευταία συνήθεια σχετίζεται με αυτοανανέωση:

Συνήθεια 7: Ακόνισε το Μαχαίρι

Εξισορρόπησε και ανανέωσε τους πόρους, την ενέργεια, την υγεία σου και δημιούργησε μια βιώσιμη, μακροπρόθεσμο και αποτελεσματικό τρόπο ζωής.

Εδώ τονίζει κυρίως τη σημασία της άσκησης για τη σωματική ανανέωση, της αυτοσυγκέντρωσης (διαλογισμό, γιόγκα, κ.λπ.) και των καλών αναγνωσμάτων για την ψυχική ανανέωση.

Προτείνει, επίσης, πνευματική ανανέωση μέσω κοινωνικής εργασίας.

Νοοτροπία και Αφθονία

Ο Covey επινόησε την έννοια της «νοοτροπίας της αφθονίας» (abundance mentality ή abundance mindset) σύμφωνα με την οποία το άτομο πιστεύει ότι υπάρχουν αρκετοί πόροι και επιτυχία για όλους.

Την αντιπαραθέτει με τη «νοοτροπία της έλλειψης» (scarcity mindset), δηλαδή του καταστροφικού και περιττού ανταγωνισμού, που βασίζεται στην ιδέα ότι αν σε μια κατάσταση κερδίσει ή επιτύχει κάποιος άλλος, εσύ είσαι ο χαμένος κι ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να βγουν όλοι κερδισμένοι σε μια κατάσταση με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Τα άτομα με τη νοοτροπία της αφθονίας είναι σε θέση να χαίρονται με την επιτυχία των άλλων, αντί να απειλούνται από αυτή.

Μετά την έκδοση του βιβλίου, εμφανίστηκαν αρκετά βιβλία στην κατηγορία των επιχειρήσεων που ασχολήθηκαν με αυτή την ιδέα.

Ο Covey υποστηρίζει ότι η νοοτροπία της αφθονίας είναι δείγμα υψηλής αυτοεκτίμησης και σιγουριάς (βλ. Συνήθειες 1, 2, και 3), και ότι οδηγεί στην κατανομή των κερδών, την αναγνώριση και την υπευθυνότητα.

Οι οργανισμοί μπορούν επίσης να εφαρμόζουν τη νοοτροπία της αφθονίας όσον αφορά την επιχειρηματική τους δραστηριότητα.

Η ανοδική σπείρα

O Covey εξηγεί το μοντέλο της «ανοδικής σπείρας» στην ενότητα για το ακόνισμα του μαχαιριού.

Μέσα από τη συνείδησή μας, μαζί με ουσιαστική και σταθερή πρόοδο, η σπείρα θα έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη, την αλλαγή και τη συνεχή βελτίωση.

Στην ουσία, ο άνθρωπος πάντα προσπαθεί να ενσωματώσει και να κατακτήσει τις αρχές που περιγράφονται στις 7 Συνήθειες, σε όλο και υψηλότερο βαθμό με κάθε επανάληψη.

Η πρόοδος που θα επιτυγχάνεται σε κάθε συνήθεια θα είναι μια διαφορετική εμπειρία και θα μάθεις τις αρχές αποκτώντας βαθύτερη κατανόηση.

Το μοντέλο της ανοδικής σπείρας αποτελείται από τρία μέρη: μάθε, αποφάσισε, πράξε.

Σύμφωνα με τον Covey, πρέπει διαρκώς να εκπαιδεύουμε τη συνείδηση, προκειμένου να αναπτυχθούμε και να εξελιχθούμε στην ανοδική σπείρα.

Η ιδέα της ανανέωσης με τη βοήθεια εκπαίδευσης, θα μας οδηγήσει στο δρόμο της προσωπικής ελευθερίας, της ασφάλειας, της σοφία και της δύναμης.

Πηγή eyedoll.gr

Οι 7 βασικοί κανόνες της ζωής

Artist: Saul Leiter

Οι 7 βασικοί κανόνες της ζωήςΠώς μπορούμε να ζούμε ευτυχισμένοι;

Τις περισσότερες φορές το μυστικό βρίσκεται σε απλά πράγματα που οι καθημερινές καταστάσεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε μας κάνουν και τα ξεχνάμε.

Παρακάτω λοιπόν διαβάζουμε μεθόδους για να γίνει η ζωή μας πιο ήρεμη και απλή!

1. Κάνουμε ειρήνη με το παρελθόν μας
έτσι ώστε να μην ενοχλούμε το παρόν μας.

2. Το τι πιστεύουν οι άλλοι για μας
δεν μας αφορά.

3. Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα.
Ας δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας.

4. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία μας,
παρά μόνο εμείς οι ίδιοι.

5. Μη συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους
και μην τους κρίνουμε. Δεν έχουμε ιδέα πως είναι η ζωή τους και ποιο το ταξίδι τους.

6. Μην σκεφτόμαστε πάρα πολύ.
Δεν πειράζει αν δεν ξέρουμε απαντήσεις και αν δεν έχουμε όλες τις λύσεις. Θα μας φανερωθούν όταν δεν το περιμένουμε.

7. Χαμογελάστε.
Δεν έχουμε φορτωθεί όλα τα προβλήματα του κόσμου στην πλάτη μας. Η ζωή είναι ένα ταξίδι!

Τοξικοί άνθρωποι: βγάλτε τους από τη ζωή σας.

Τοξικοί άνθρωποι: βγάλτε τους από τη ζωή σας. Η ενέργεια – και συγκεκριμένα η θετική ενέργεια – αποτελεί πολυτέλεια τη σύγχρονη εποχή.

Παντού γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που ρουφάνε όλη τη θετική μας ενέργεια, προκειμένου να τροφοδοτήσουν την ακόρεστη πείνα τους για απαισιοδοξία, αρνητισμό και καταστροφή.

Το αποτέλεσμα είναι να νιώθουμε μονίμως συναισθηματικά εξαντλημένοι.

Αυτά τα «ψυχολογικά βαμπίρ» χαρακτηρίζονται συχνά από διαταραχές και έχουν την τάση να είναι:

- Άτομα αδιάκριτα, χωρίς όρια

- Άτομα με τάσεις υπερβολής που παρουσιάζουν κάτι ασήμαντο ως τραγικό

- Άτομα επικριτικά που βρίσκουν ελαττώματα στους πάντες και τα πάντα

- Άτομα που γκρινιάζουν συνεχώς που δεν ικανοποιούνται με τίποτα

- Άτομα αδιάλλακτα που δε συμφωνούν ποτέ με τους άλλους

- Άτομα απαιτητικά και επίμονα

- Άτομα αρνητικά και απαισιόδοξα

- Άτομα που δεν αποδέχονται τις ευθύνες τους και κατηγορούν πάντα τους άλλους για τις πράξεις και τα προβλήματά τους

Δείτε τρεις χρήσιμες στρατηγικές που θα σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε ένα τέτοιο άτομο που υπάρχει στη ζωή σας.

1. Αναγνωρίστε τα σημάδια νωρίς

Η αρνητική φύση αυτών των ανθρώπων δεν είναι πάντοτε προφανής εκ πρώτης όψεως.

Οι ιδιοτροπίες τους μοιάζουν αρχικά ασήμαντες, οι ιστορίες τους μοιάζουν ενδιαφέρουσες και ο δραματικός τόνος στη φωνή τους μοιάζει θεατρικός. Σιγά-σιγά όμως αποκαλύπτεται το πραγματικό τους πρόσωπο και εσείς δεν πρέπει να αγνοήσετε τις ανησυχητικές ενδείξεις.

2. Περιορίστε τις επαφές

Από τη στιγμή που θα εντοπίσετε το «βαμπίρ», προσπαθήστε να περιορίσετε το χρόνο που περνάτε μαζί.

Εάν πρόκειται για ένα άτομο που βλέπετε συχνά, βάλτε τα όριά σας. Επειδή τα άτομα αυτά χώνουν τη μύτη τους παντού και παίρνουν την πρωτοβουλία να ανοίγουν συζήτηση, μην ξεχνάτε να τονίζετε ότι βιάζεστε τρομερά ή ότι έχετε πολλή δουλειά και πολλές υποχρεώσεις.

3. Μην πέσετε στην παγίδα τους

Όσο κι αν θέλετε να πιστέψετε ότι μπορείτε να βοηθήσετε αυτά τα άτομα, το πιο πιθανό είναι ότι δεν μπορείτε.

Οι χρόνια αρνητικοί άνθρωποι είτε αντιστέκονται στην εξωτερική βοήθεια, είτε «δημιουργούν» μονίμως νέα προβλήματα στη ζωή τους. Η λύση στο πρόβλημά τους είναι θέμα ειδικού κι έτσι πρέπει να κάνετε το παν για να προστατεύσετε τον εαυτό σας.

Μην σπαταλάτε λοιπόν την θετική σας ενέργεια σε άτομα που δεν θα την εκτιμήσουν και αφιερώστε το χρόνο σας σε θετικούς ανθρώπους που θα σας γεμίσουν χαρά και ζωντάνια.

Πηγή eyedoll.gr

Παιδί και αθλητισμός. Ποια είναι η καλύτερη ηλικία για να αρχίσουν;

Σήμερα ,οι περισσότεροι γονείς έχουν καταλάβει πόσο βοηθά το παιδί τους η στροφή στον αθλητισμό. Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούν από μικρά να τα εντάξουν σε ένα οργανωμένο άθλημα. Εμπόδιο σ αυτό είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής ,ειδικά στις μεγάλες πόλεις που μας έχει απομακρύνει από τους φυσικούς χώρους άθλησης. Από το σπίτι στο σχολείο και αποκεί διάβασμα στο σπίτι ,ιδιαίτερα μαθήματα και στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τηλεόραση και ταμπλέτες.

Η άθληση των παιδιών τη σημερινή εποχή ,έχει υποκαταστήσει το καθημερινό παιχνίδι στην γειτονιά που γινόταν τα προηγούμενα χρόνια. Το σίγουρο είναι η ενασχόληση με κάποιο πρόγραμμα γυμναστικής ,χωρίς υπερβολές βοηθά στην φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών.

Ποια είναι η καλύτερη ηλικία για να αρχίσουν την άθληση;

Οι αθλητικές δραστηριότητες μπορούν να αρχίσουν από την προσχολική ηλικία. Σημαντικό είναι τα παιδιά να έχουν αναπτύξει καλή ισορροπία ,ώστε να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν πιο εύκολα και παράλληλα να κατανοούν της οδηγίες που θα του δίνονται. Υπόψη ότι ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών από 4 ετών μπορούν να πετύχουν ένα μικρό στόχο παράδειγμα να πιάσουν την μπάλα.

Έτσι λοιπόν, από τα 4 χρόνια τα παιδιά μπορούν να ασχοληθούν με την κολύμβηση. Από 4-5 ετών που έχουν αποκτήσει τον απαιτούμενο συντονισμό των μελών τους, μπορούν να ξεκινήσουν χορό, ρυθμική και ενόργανη γυμναστική. 

Ο μήνας γέννησης του μωρού καθορίζει την υγεία του !

Ο μήνας γέννησης μας λένε βρετανοί ερευνητές επηρεάζει τον τρόπο που αναπτύσσεται το ανοσοποιητικό σύστημα του μωρού και το κατά πόσο ευάλωτο είναι στο μέλλον να αναπτύξει αυτοάνοσα νοσήματα.

Οι ερευνητές μελέτησαν 50 βρέφη που γεννήθηκαν στο Λονδίνο τον Μάιο και 50 μωρά που γεννήθηκαν το Νοέμβριο. Μέσω δειγμάτων αίματος και ομφάλιου λώρου κατέγραψαν τα επίπεδα της βιταμίνης D καθώς και ένα συγκεκριμένο τύπο κυττάρων του ανοσοποιητικού γνωστά ως αυτοδραστικά, (Τ-cells). Διαπίστωσαν ότι τα μωρά που γεννήθηκαν τον μήνα Μάιο είχαν επίπεδα βιταμίνης D, που ήταν κατά 20% χαμηλότερα από το εκείνα σε βρέφη που γεννήθηκαν το Νοέμβριο. Η σύνδεση μεταξύ της βιταμίνης D και των διαταραχών του ανοσοποιητικού εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε πληθυσμιακές μελέτες που έδειξαν οι άνθρωποι που ζούσαν πιο μακριά από τον ισημερινό, σε χώρους με μικρότερη έκθεση στο φως του ήλιου, είχαν υψηλότερο κίνδυνο εκδήλωσης σκλήρυνσης κατά πλάκας.

Μήνας γέννησης και υγεία

Η αλήθεια είναι πως αν και δύσκολο να πιστοποιηθούν αυτά τα συμπεράσματα, πολλοί ειδικοί πιστεύουν πως ο μήνας γεννήσεως επηρεάζει τα πάντα – από την ευφυΐα έως το προσδόκιμο επιβίωσης.

Οι έως τώρα μελέτες υποδηλώνουν πως οι παρατηρούμενες διαφορές σχετίζονται πρωτίστως με την έκθεση της μητέρας στον ήλιο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ο ήλιος διεγείρει την παραγωγή βιταμίνης D από τον οργανισμό της μητέρας – και η έλλειψη αυτής της βιταμίνης μπορεί να έχει μόνιμες συνέπειες για το αγέννητο παιδί της.

Προγενέστερες μελέτες, έχουν συσχετίσει τη γέννηση κατά τους ανοιξιάτικους μήνες με πιο ευπαθή υγεία – με νοσήματα όπως το άσθμα, ο αυτισμός, και το Άλτσχαϊμερ. Επιπλέον, τα «παιδιά της άνοιξης» ενδέχεται να έχουν και χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης απ’ ό,τι συνομήλικοί τους που έχουν γεννηθεί άλλες εποχές. Τους μήνες Δεκέμβριο και Ιανουάριο, φτάνουν στα υψηλότερα επίπεδά τους η «κακή» (LDL) χοληστερόλη (χοληστερίνη) και τα τριγλυκερίδιά μας, ενώ στα χαμηλότερά τους βρίσκονται το καλοκαίρι, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.

Το χειμώνα είναι επίσης πιο έντονη η ουλίτιδα (ίσως λόγω πιο αδύναμου ανοσοποιητικού), ενώ τους μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο είναι υψηλότερη η συγκέντρωση σπερματοζωαρίων (και χαμηλότερη τον Σεπτέμβριο) σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Fertility and Sterility». Τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο και Αύγουστο εμφανίζεται συχνότερα ο ιός του έρπη, σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό «Journal of Interdisciplinary Cycle Research». Οι μειωμένοι αμυντικοί μηχανισμοί μπορεί να είναι η αιτία για το εύρημα της άνοιξης, ενώ η έκθεση στον ήλιο τον Αύγουστο επίσης μπορεί να εξασθενήσει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Ο Μάρτιος φαίνεται πως είναι ο ασφαλέστερος μήνας για σοβαρή χειρουργική επέμβαση, καθώς μελέτες έδειξαν πως οι πιθανότητες ταχείας ανάρρωσης είναι αυξημένες κατά τους ανοιξιάτικους μήνες. Ανάλογα ευρήματα είχαν και μελέτες με άλλες επεμβάσεις. Οι επιστήμονες από τις Η. Π. Α που τις πραγματοποίησαν αποδίδουν την εποχιακή διακύμανση στην επιτυχία των εγχειρήσεων σε παράγοντες, όπως η κατάθλιψη και ο τρόπος ζωής.

Η άνοιξη είναι επίσης η εποχή που κορυφώνονται οι αθροιστικές κεφαλαλγίες, με μία ακόμα κορύφωση τον Σεπτέμβριο. Οι πονοκέφαλοι αυτοί είναι πιθανώς οι πιο δυνατοί απ’ όλους, σύμφωνα με νευρολόγους από το Κέντρο Ουώλτον, του Λίβερπουλ, οι οποίοι αποδίδουν την εποχιακή διακύμανση στην εμφάνισή τους στο βιολογικό ρολόι του οργανισμού και τις ορμονικές διακυμάνσεις.