Η σκοτεινή πλευρά των φωτεινών πνευμάτων της Αναγέννησης

Χαρισματικοί καλλιτέχνες που άφησαν το σημάδι τους στον κόσμο μας, με επίπεδο ευφυΐας και δημιουργίας αξιοθαύμαστο μέχρι σήμερα, που είχαν όμως κι αυτοί τα βάσανά τους. Η καθημερινότητά τους, ο χαρακτήρας τους, τα πάθη και οι φόβοι τους δεν διαφέρουν από εκείνα οποιουδήποτε ανθρώπου. Μόνο που εκείνοι μπόρεσαν να φωτίσουν τα σκοτάδια της ψυχής τους –και της δικής μας-  με την ομορφιά της τέχνης. 

Sandro Botticelli (Φλωρεντία 1445 -1510)

Τα έργα του Μποτιτσέλι (ειδικά τα πρώτα του) είναι μία σύνοψη του πνεύματος που είχε καταλάβει τον άνθρωπο της Αναγέννησης. Η Primavera του, το σύμβολο του ανθρωπισμού του 15ου αιώνα και η «Γέννηση της Αφροδίτης», η απόδοση της ανύψωσης του ανθρώπου ή της εξανθρώπισης του θείου (ανάλογα με τους «φακούς» του καθενός) είναι ανάμεσα στους δημοφιλέστερους πίνακες όλων των εποχών.

Αυτός, όμως, ο εκφραστής των ουμανιστικών ιδεών της σημαντικότερης ίσως εποχής της ευρωπαϊκής ιστορίας, το 1492, μετά τον θάνατο του Λορέντζο των Μεδίκων και του αδελφού του, Τζοβάνι, αφέθηκε στη σκοτεινή γοητεία του θρησκόληπτου Σαβοναρόλα, ο οποίος για δέκα περίπου χρόνια ανέκοψε την αναγεννησιακή πορεία στη Φλωρεντία.

 Όπως η πλειονότητα των συμπολιτών του, ο Σάντρο έριξε με τα ίδια του τα χέρια στις «φωτιές της ματαιοδοξίας» ό, τι θύμιζε την εποχή της πολυτέλειας και του έκλυτου (κατά τον φανατικό κληρικό) βίου της Φλωρεντίας. 

Έτσι, ανάμεσα στα κοσμήματα, τα απαγορευμένα βιβλία και άλλα προϊόντα ευημερίας και πολιτισμού, έλιωσαν στις φωτιές και πολλά έργα του Μποτιτσέλι με θέματα παγανιστικά -και ως εκ τούτου προσβλητικά- για την εκκλησία. 

Από τότε εγκαταλείπει τις μυθολογικές αλληγορίες και περιορίζεται σε θέματά αυστηρά θρησκευτικά (ο Θρήνος, η Μυστική Γέννηση κ.ά), ενώ πολλοί πιστεύουν πως σε αυτό το διάστημα δημιούργησε πολλές από τις διάσημες Μαντόνες του. 

Έγγραφα του 1503 αποκαλύπτουν πως την εποχή αυτή αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, καθώς στον χώρο είχαν ήδη εμφανιστεί οι δύο καινοτόμοι κολοσσοί της Ιταλικής Αναγέννησης, ο Ντα Βίντσι και ο Μικελάντζελο. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Μποτιτσέλι υπέστη μία παραμόρφωση στην πλάτη, η οποία δεν του επέτρεπε πια να εργάζεται.

Ο Σάντρο πιθανότατα δεν ανέκαμψε οικονομικά έως τον θάνατό του, και οι πίνακες της τελευταίας δεκαετίας της ζωής του φανερώνουν και την εντυπωσιακή αλλαγή στην ψυχοσύνθεσή του. 

Οι δύο πίνακες που ακολουθούν έχουν το ίδιο θέμα: Ιουδήθ και Ολοφέρνης, αλλά τους χωρίζουν 35 χρόνια. 

Ο πρώτος (1472) αποδίδει το θέμα με την χαρακτηριστική αισιοδοξία την κίνηση και ελαφρότητα της περιόδου εκείνης που γέννησαν την Primavera και την Αφροδίτη.

Ο δεύτερος (1500) χαρακτηρίζεται από σκοτεινά χρώματα, αυστηρότητα και ύφος λιτό, όχι πια στην εξοχή, αλλά σε ένα κλειστό χώρο.

Πέθανε το 1510, αφού υπέφερε για αρκετά χρόνια από διάφορες ασθένειες.

Leonardo Da Vinci (1452 - 1519 Φλωρεντία/ Γαλλία)

Η κορυφαία μορφή της τέχνης και της επιστήμης της Αναγέννησης, ο Λεονάρντο, σε όλη του σχεδόν τη ζωή αγωνιζόταν να κερδίσει την εύνοια του άκαρδου πατέρα του και να διαχειριστεί τα πολύπλοκα συναισθήματα που έτρεφε για τη μητέρα του..

Ο συμβολαιογράφος Σερ Πιέρο Ντα Βίντσι αγάπησε πολύ την Κατερίνα (τη μητέρα του Λεονάρντο), αλλά δεν την παντρεύτηκε. Φρόντισε για την αποκατάστασή της προσφέροντάς της ένα κτήμα και φροντίζοντας να παντρευτεί έναν χωρικό.

Εκεί πέρασε ο Λεονάρντο τα πρώτα χρόνια της ζωής του, σε ένα επαρχιώτικο περιβάλλον, σε μία φτωχή, πολύτεκνη οικογένεια (η μητέρα του απέκτησε άλλα πέντε παιδιά), χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, αλλά με άμεση και συνεχή πρόσβαση στη φύση και στις αγροτικές εργασίες. Ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του «αγράμματο άνθρωπο», αλλά με καμάρι, θεωρώντας πως η φύση είναι πιο αποτελεσματικός δάσκαλος από οποιονδήποτε λόγιο. Και το απέδειξε.

Ο πατέρας του παντρεύτηκε, λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, μία νεαρή του κύκλου του, η οποία πέθανε δώδεκα χρόνια αργότερα κατά τη διάρκεια της γέννησης του πρώτου τους παιδιού (που επίσης δεν επέζησε). Ένα χρόνο μετά παντρεύτηκε μία δεκαπεντάχρονη κοπέλα και λίγους μήνες αργότερα, ο Λεονάρντο έρχεται στη Φλωρεντία να φοιτήσει στο εργαστήριο του Βερόκιο και να λάβει ταυτόχρονα την απαραίτητη εκπαίδευση για να μπορέσει να εργαστεί ως βοηθός στο συμβολαιογραφείο του πατέρα του. Αν και ήταν ο μοναδικός γιος του Σερ Πιέρο, δεν θα μπορούσε να αναλάβει μόνος του το συμβολαιογραφείο, επειδή ήταν νόθος.

Η σχέση πατέρα και γιου ήταν δύσκολη. Ο Σερ Πιέρο ήταν απότομος με τον γιο του και απόμακρος. Και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα το 1476, όταν με την τρίτη του γυναίκα αποκτά έναν ακόμα γιο, τον Αντόνιο, ο οποίος, βέβαια, θα είναι ο μοναδικός νόμιμος απόγονός του. Ο Λεονάρντο περνάει στη σκιά της ζωής του πατέρα του, ο οποίος δεν θα τον αναφέρει καν στη διαθήκη του!

Στις σημειώσεις του έχει καταγράψει παράξενα και συχνά τρομακτικά όνειρα, τα οποία έγιναν αντικείμενο ανάλυσης από τον Φρόιντ, που έβλεπε σε αυτά τον πόνο της εγκατάλειψης και το άγχος της απόρριψης. Κινηματογραφικές σκηνές, κυρίως με πουλιά, που προφανώς σχετίζονται και με το πάθος του για τις πτήσεις.

Σχέδιο πτητικής μηχανής, Ντα Βίντσι , 1485

Ως χαρακτήρας ήταν αυτό που λέμε «με τα φεγγάρια του». Περνούσε περιόδους έντονης δημιουργικότητας, οπότε ξεκινούσε πολλά έργα τα μαζί και άφηνε τα περισσότερα ημιτελή. Άλλες φορές περνούσε μεγάλα διαστήματα χωρίς να ζωγραφίσει ή να σχεδιάσει το παραμικρό.

Σε μία τέτοια φάση της ζωής του, άφησε μισοτελειωμένο τον πίνακα με το θείο βρέφος, την Παναγία και την Αγ. Άννα (1510). Ήταν μία παραγγελία του τάγματος των Σερβιτών, αλλά ο Λεονάρντο, εντωμεταξύ, απέκτησε έναν ακαταμάχητο ενθουσιασμό για τα μαθηματικά. Παράλληλα, τέθηκε στην υπηρεσία του Καίσαρα Βοργία, ο οποίος χρειαζόταν τον καλύτερο διαθέσιμο μηχανικό για τις πολεμικές του επιχειρήσεις. Ο πίνακας έμεινε ανολοκλήρωτος και το αρνάκι (ίσως και τμήμα του τοπίου) είναι ζωγραφισμένο από άλλο χέρι. Προφανώς, κάποιος από το εργαστήριο ανέλαβε να παραδώσει την παραγγελία.

Όλοι γνώριζαν τον φόβο που είχε πως θα του έκλεβαν τις ιδέες και γι’ αυτό κρατούσε κωδικοποιημένες σημειώσεις. Φόβος που δεν ήταν και τόσο παράλογος όσο ακούγεται, όταν ένα πρωτοπόρο πνεύμα δημιουργεί υπό το άγρυπνο βλέμμα της Ιεράς Εξέτασης.

Michelangelo Buonarroti (1475 – 1564 Φλωρεντία/Ρώμη)

Ο Μικελάντζελο έμεινε ορφανός από μητέρα σε ηλικία 6 ετών. Έζησε 88 χρόνια έχοντας αποκτήσει τεράστια περιουσία, ζούσε όμως λιτά χωρίς απολαύσεις, «σαν φτωχός», όπως έλεγε ο ίδιος. Οι βιογράφοι του αναφέρουν πως κοιμόταν λίγο, έτρωγε ελάχιστα και μόνο από ανάγκη και πως ήταν εργασιομανής σε τέτοιο βαθμό, που για μήνες δεν έβγαζε καν τα ρούχα και τα παπούτσια του, ούτε κατά τη διάρκεια του ύπνου! 

Ήταν μελαγχολικός, ζούσε απομονωμένα καθώς είχε αλαζονικό χαρακτήρα και οργιζόταν εύκολα. Ούτε με τον εαυτό του, όμως, ήταν ευχαριστημένος κι ένιωθε συνεχώς την ανάγκη να αποδεικνύει την αξία του, προσπαθώντας να καλύψει την ανεπάρκεια στη μόρφωσή του και ήταν συνεχώς ανασφαλής, τόσο για την τέχνη του όσο και για την εμφάνισή του.

 Χαρακτηριστική της προσωπικότητάς του ήταν η αντίδρασή του στο παρακάτω περιστατικό. Μια μέρα (μάλλον γύρω στο 1503), ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι διέσχιζε τον δρόμο της Σάντα Τρινιτά με έναν φίλο του, όταν τον φώναξαν από μία παρέα που μελετούσε ένα απόσπασμα από το έργο του Δάντη. Ζήτησαν από τον Λεονάρντο να τους εξηγήσει ένα σημείο κι εκείνος του είπε πως καλύτερα θα τους το εξηγούσε ο Μικελάντζελο, που τυχαίως διάβαινε τον δρόμο την ώρα εκείνη. Ο Μικελάντζελο όμως το εξέλαβε ως ειρωνεία και του απάντησε: « Να το εξηγήσεις εσύ, που σχεδίασες κι έφτιαξες το καλούπι για το μπρούτζινο άλογο, και αφού δεν ήσουν ικανός να το συνεχίσεις, το παράτησες γεμάτος ντροπή». Ύστερα γύρισε την πλάτη του και έφυγε, αφήνοντας σύξυλο και κατακόκκινο από θυμό τον έκπληκτο Λεονάρντο.

Αυτό το υπέροχο γλυπτό του 1550, το οποίο προόριζε για τον τάφο του, φέρει τα σημάδια του οξύθυμου χαρακτήρα του. Το χέρι και το πόδι του Ιησού, κάποια στιγμή έντονου θυμού, θρυμματίστηκαν από το χέρι του δημιουργού τους, ποιος ξέρει για ποιον λόγο και η ζημιά αποκαταστάθηκε από κάποιον τον μαθητή του Tiberio Calcagni και τελικά, ο Μικελάντζελο το δώρισε στον υπηρέτη του, Antonio.

Όταν εργαζόταν στο Βατικανό, διακοσμώντας την οροφή του Αγ. Πέτρου, παραπονιόταν συνεχώς, επειδή αυτή η δουλειά δεν του έδινε ικανοποίηση. Ο Μικελάντζελο δεν αγαπούσε τη ζωγραφική και θεωρούσε ανώτερη τέχνη τη γλυπτική. Έλεγε πως, όταν επεξεργάζεται έναν μαρμάρινο όγκο, στην πραγματικότητα αποκαλύπτει απλώς τη μορφή που έχει ήδη κρυμμένη μέσα του.

Λεπτομέρεια από την "Ημέρα της Κρίσης", Βατικανό 1537-1541

Αν ζητούσαμε από τους τρεις Φλωρεντινούς να μας φτιάξουν τον επίλογο, ο Σάντρο, ίσως να μας έλεγε πως και η υποτίμηση της ματαιοδοξίας, δεν είναι παρά μία άλλη μορφή της ματαιοδοξίας. Μπορεί να μας έλεγε και για το σκληρό πρόσωπο του ανταγωνισμού και το δράμα της ύπαρξης που γίνεται τέχνη. Δεν γνωρίζουμε, γιατί δεν έγραψε τίποτα.

Οι άλλοι δύο όμως, δεν ήταν τόσο σιωπηλοί.

Ο Μικελάντζελο πιθανότατα θα μας έλεγε πως «ευφυΐα είναι η αιώνια υπομονή» και πως «στη ζωή δεν υπάρχει μεγαλύτερη ζημιά από τον χρόνο που αφήνουμε αναξιοποίητο». Και ο Λεονάρντο θα συμπλήρωνε πως «οι άνθρωποι που επιτυγχάνουν, σπανίως στέκονται άπραγοι περιμένοντας να τους συμβούν πράγματα. Βγαίνουν έξω και συμβαίνουν αυτοί στα πράγματα».

Γράφει η Αθηνά Ταρλά στις 07.07.2014, 09:30

Μια γλώσσα εξαφανίζεται κάθε 2 εβδομάδες

Από τις 7.000 διαφορετικές γλώσσες που έχουν αναγνωριστεί σε όλο τον πλανήτη, πολλές κινδυνεύουν να χαθούν για πάντα λόγω της οικονομικής ανάπτυξης, υποστηρίζει διεθνής ομάδα ερευνητών. Εν μέσω της παγκοσμιοποίησης, μια γλώσσα εκτιμάται ότι εξαφανίζεται κάθε δύο εβδομάδες.

Η μελέτη

Ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν για μειονοτικές γλώσσες όπως η έγιακ στην Αλάσκα, της οποίας ο τελευταίος ομιλητής πέθανε το 2008, ή τα ουμπίκ στην Τουρκία, που εξαφανίστηκαν οριστικά το 1992, λέει η Τατσούγια Αμάνο του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης στην επιθεώρηση «Proceedings of the Royal Society B».

Η Αμάνο είναι ζωολόγος που μελετά την εξαφάνιση ειδών σε παγκόσμιο επίπεδο, και είχε την περιέργεια να μάθει αν οι μεθοδολογίες που χρησιμοποιεί στο ερευνητικό πεδίο της μπορούν να εφαρμοστούν και στη γλωσσολογία.

Η ομάδα της Αμάνο αξιοποίησε δεδομένα από το Ethnologue, την πληρέστερη βάση δεδομένων για τις αναγνωρισμένες γλώσσες όλου του κόσμου, και εξέτασε πιθανούς συσχετισμούς ανάμεσα στην απώλεια γλωσσών και διάφορους παράγοντες όπως η γεωγραφία κάθε περιοχής και το ακαθάριστο εθνικό προϊόν κάθε χώρας.

Από όλες τις παραμέτρους που εξετάστηκαν, η οικονομική ανάπτυξη παρουσίαζε τη στενότερη σχέση με την απώλεια γλωσσών.

Το φαινόμενο αφορά όλο τον κόσμο, φαίνεται όμως ότι είναι εντονότερο στη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία και ορισμένες αναπτυσσόμενες περιοχές όπως η περιοχή των Ιμαλαΐων.

Οι ιθαγενείς της Αμερικής αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν τα αγγλικά για να μην μείνουν στο περιθώριο

Η μελέτη δεν εξέτασε το μηχανισμό μέσω του οποίου η ανάπτυξη επηρεάζει την πολυφωνία, ωστόσο η Δρ Αμάνο έχει μια ιδέα για το τι μπορεί να συμβαίνει: «Καθώς οι οικονομίες αναπτύσσονται, η πολιτική και εκπαιδευτική σφαίρα συχνά καταλήγουν να κυριαρχούνται από μία μόνο γλώσσα. Οι άνθρωποι αναγκάζονται να υιοθετήσουν την κυρίαρχη γλώσσα, αλλιώς κινδυνεύουν να μείνουν στο περιθώριο από οικονομική και πολιτική άποψη».

Για παράδειγμα, οικονομικοί λόγοι ανάγκασαν τους ιθαγενείς της Αμερικής να εγκαταλείψουν τις μητρικές τους γλώσσες για χάρη των αγγλικών, ενώ για τον ίδιο λόγο εκατομμύρια Κινέζοι αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν τη διάλεκτο των μανδαρίνων.

Πολλές ακόμα γλώσσες είναι αναπόφευκτο να εξαφανιστούν, σύμφωνα όμως με τη Δρ Αμάνο υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι επιτυχημένες προσπάθειες της Βρετανίας να διατηρήσει τη γλώσσα της Ουαλίας.

Πηγή: tovima.gr

Χωρίς LIKE, αντέχεις;

Γράφει ο Γιάννης Μπερτζοβίτης στις 08.09.2014, 13:36

Χωρίς like, αντέχεις;

Στη σύγκριση με τους άλλους ανθρώπους κρύβεται ένα τέρας.

Ένα θηρίο που σε απομακρύνει από τους συνανθρώπους σου και τελικά από τον ίδιο σου τον εαυτό.

Στο πάρτυ των συγκρίσεων, η αυθεντικότητα δεν είναι ποτέ καλεσμένη.

Ζούμε ένα εθισμό στο χειροκρότημα, από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας.

Ζούμε στο αέναο κυνήγι του "μπράβο" και του πιο πράσινου από το δικό μας κήπο του γείτονα.

Ίσως όταν η εξάρτηση μας από την αποδοχή του πλήθους μεγαλώνει, είτε αυτό παίρνει τη μορφή κάποιου αγαπημένου μας προσώπου, είτε αυτό είναι κάτι πιο γενικό και αίολο, να είναι καλό να κάνουμε λίγο παράμερα και να αναπνέουμε βαθειά επαναλαμβάνοντας μέσα μας: "..δεν είμαι ούτε καλύτερος, ούτε χειρότερος από κανέναν.."

Αυτό που πραγματικά είμαστε δεν έχει την ανάγκη του ηχητικού "κλαπ, κλαπ" για να επιβιώσει.

Ας μειώσουμε την ανάγκη να μας στρώνουν το κόκκινο χαλί, όπου πηγαίνουμε.

Ας καταργήσουμε τα αξιολογικά μας κριτήρια, μέσα από μια βαθιά και συνειδητή ταπεινότητα.

Ας καταργήσουμε το φράχτη με το γείτονα μας, δίνοντας του την ευκαιρία να μας πει πόσο πιο πράσινος του φαίνεται ο κήπος μας από το δικό του.

Ας επιτρέψουμε στο χρόνο να μας γεράσει, να μας μορφώσει και να μας ταπεινώσει δίνοντας μας πνευματικό σφρίγος, αλλά και ένα δράμι γνώσης και εμπειρίας.

Ας φέρουμε τον εαυτό μας στην κατάσταση του να αντέχει χωρίς Like.

Πίστευε ή μη, ερεύνα!

Γράφει ο Γιώργος Καργιολάκης στις 28.08.2014, 23:22

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που ανέδειξε ο καταιγισμός των πληροφοριών που δεχόμαστε στην ψηφιακή εποχή, είναι αυτό της άκριτης δημοσιοποίησης και αναμετάδοσης ανακριβών ειδήσεων και πληροφοριών. Επιπλέον, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δίνουν τη δυνατότητα στον καθένα, να γίνει «δημοσιογράφος», να διαβάσει απόψεις και δοξασίες, θεωρίες και ιδέες καθιστώντας το internet μια τεράστια δεξαμενή πληροφορίας.

Προκειμένου να διασταυρωθεί λοιπόν μια είδηση μέσα σε αυτό τον όγκο πληροφοριών που δεχόμαστε, προτείνεται να προσέχουμε τα εξής 8 στοιχεία:

1. Αρχική πηγή και εντοπισμός της

Είναι το πρώτο, δυσκολότερο και σημαντικότερο στάδιο, μιας και αρκετά site κάνουν ένα απλό copy/paste του κειμένου, χωρίς αναφορές. Για να επιβεβαιώσετε ότι βρήκατε την αρχική πηγή, θα πρέπει να βρείτε το όνομα του συγγραφέα ή κάποια έρευνα σε έγκριτο site. Αν δεν καταφέρετε να βρείτε αρχική πηγή, αυξάνονται δραματικά οι πιθανότητες να πρόκειται για μη έγκυρη πληροφορία - hoax ή απλά για μια ανεπιβεβαίωτη πληροφορία.

Για την αναζήτησή μας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια πληθώρα μηχανών αναζήτησης π.χ. το Google, η οποία μπορεί να γίνει πιο εξειδικευμένη ανάλογα με την είδηση. Για παράδειγμα, αν η είδηση αφορά σε μια εικόνα μπορούμε να αναζητήσουμε την ίδια την πηγή της εικόνας στο google image search. Για ειδήσεις και πληροφορίες σχετικά με την υγεία μπορούμε να διασταυρώνουμε πληροφορίες στο PubMed, στον WHO, στο clinicaltrials.gov, σε site επιστημονικών περιοδικών και έγκριτα portal υγείας. Κάθε φορά προσαρμόζουμε την αναζήτησή μας ανάλογα με τη θεματολογία, ακόμη και αν χρειαστεί να επισκεπτόμαστε site, που θεωρούμε ιδεολογικά αντίθετα προς εμάς ή μη έγκυρα. Ακόμη και αυτό θα μας βοηθήσει να αξιολογήσουμε την αξιοπιστία μιας είδησης.

2. Φράσεις κλειδιά

Οι πιθανότητες να μην ισχύει κάτι ή να είναι αστικός μύθος αυξάνονται σε μεγάλο βαθμό αν σε μια είδηση περιλαμβάνονται τα παρακάτω:

α. Φράσεις όπως: "Προωθείστε αυτό το μήνυμα σε όλους τους φίλους σας", 'This is NOT a hoax' ή 'This is NOT an urban legend", δραματικές εκκλήσεις για αναμετάδοση της πληροφορίας διαφορετικά θα σας συμβούν τα χειρότερα, σημαίνουν κατά 99,9% ότι η είδηση/πληροφορία είναι αναληθής.

β. Κεφαλαία γράμματα που συνοδεύονται συνήθως από θαυμαστικά, ορθογραφικά και συντακτικά λάθη.

γ. Η βεβαιότητα για την είδηση και ο τρόπος που παρουσιάζει αυτή την βεβαιότητα, όπως ειδήσεις για θαυματουργά βότανα που διαλύουν τον καρκίνο σε πολύ μεγάλο ποσοστό ως και 100% και είναι περισσότερο αποτελεσματικά από οτιδήποτε άλλο.

3. Το στοιχείο της υπερβολής

Όταν εμφανίζονται ειδήσεις που τις ξέρουν λίγοι, είναι επτασφράγιστα μυστικά και παρουσιάζουν ως σωτήρες διαφόρους άγνωστους σε εσάς ανθρώπους (οι οποίοι όμως είναι πολύ γνωστοί σύμφωνα με τον αρθρογράφο), είναι κατά πάσα πιθανότητα ανακριβείς.

4. Αναφορά της είδησης σε ιστότοπους που ασχολούνται με αστικούς μύθους και διαδικτυακές απάτες

Υπάρχουν πραγματικά δεκάδες σχετικά αξιόπιστα site, όπως το snopes.com, ή το Ελληνικά Hoaxes, τα οποία καταγράφουν hoaxes, ψευδείς δηλώσεις και περιστατικά με αναλύσεις και αναφορές.

5. Το εύκολο χρήμα

Στην περίπτωση που κερδίζετε με εύκολο τρόπο χρήματα ή πρέπει να δώσετε προσωπικά στοιχεία, όπως τον αριθμό της πιστωτικής σας κάρτας ή τον αριθμό του κινητού σας προκειμένου να δείτε την "απόλυτη αλήθεια" ή μια "συγκλονιστική" είδηση, είναι 99% βέβαιο ότι πρόκειται για απάτη. Μερικές φορές μπορεί να συμπεριλαμβάνεται και ένας ωραιότατος ιός.

6. Όσο περισσότερες και διαφορετικές πηγές τόσο καλύτερα

Είναι προφανές ότι όσο πιο πολλές είναι οι πηγές που έχετε για μια πληροφορία, τόσο πιο πιθανό είναι να ισχύει μια είδηση. Ακόμη όμως και να μην ισχύει, τουλάχιστον προσπαθήσατε να το τεκμηριώσετε με όσο τον δυνατόν περισσότερα στοιχεία!

7. Συνήθως για όλα υπάρχει μια εξήγηση

Γενικότερος κανόνας: Όλα εξηγούνται με επιστημονικό τρόπο και μεθοδολογία. Αν δεν έχουν εξηγηθεί ακόμη, είναι πολύ πιθανό ότι κάποτε θα εξηγηθούν. Όταν λοιπόν βλέπετε πολλά ανεξήγητα φαινόμενα και ειδήσεις που εξηγούνται με τον πιο περίπλοκο και εξωπραγματικό τρόπο, να ξέρετε ότι είναι πολύ πιθανόν οι ίδιες οι ειδήσεις ή οι εξηγήσεις να είναι πέρα για πέρα αναληθείς. Τις περισσότερες φορές η πιο απλή (και λογική) εξήγηση είναι και η αληθής.

8. Το τεκμήριο της αθωότητας

Ειδήσεις που καταδικάζουν πρόσωπα και καταστάσεις, χωρίς να έχει προηγηθεί νόμιμη δίκη, χωρίς την άποψη αυτού που καταδικάζεται, είναι πολύ πιθανό να υιοθετούν άκριτα διάφορες αντιλήψεις και συμπεράσματα και άρα να είναι αναξιόπιστες.

Το πρόσωπο του φανατισμού είναι ένα

Γράφει ο Ελληνάκι στις 08.08.2014, 10:04

Mathijs Wagemaker

Μιλάς με τόση σιγουριά για ό,τι συμβαίνει στη Γάζα. «Φταίει η Χαμάς». «Φταίει το Ισραήλ». «Φταίει ο λαός της Παλαιστίνης που σιγοντάρει τη Χαμάς». «Ο λαός της Παλαιστίνης κατακρίνει τη Χαμάς». Είσαι το ίδιο πρόσωπο που τα λέει αυτά. Μην κολλάς στην αντίφαση του περιεχομένου. Είσαι το πρόσωπο της αυθεντίας.

Αυτό που ζει σε έναν άλλο πολιτισμό, σε έναν άλλο τρόπο και άλλη ποιότητα ζωής και μπορεί να εκφράζει την «αυθεντική» και νομοτελειακή γνώμη του για ότι συμβαίνει σε ένα κομμάτι γης εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Σε άλλους πολιτισμούς, σε άλλους θεσμούς, με διαφορετική ιστορία, με διαφορετικό τρόπο και ποιότητα ζωής.

Είσαι το πρόσωπο που η κοινωνία το έμαθε να επιλέγει πρώτα ιδεολογικό στρατόπεδο και μετά να εκφράζει γνώμη. Αυτό που γαλουχήθηκε με δόγματα θρησκευτικά, πολιτικά, κοινωνικά. Αυτό που φοβάται ακόμα και να φτιάξει μία προσωπική αντίληψη, μακριά από δόγματα. Αυτό που συνεχίζει και διαιωνίζει την μανιχαϊστική αντίληψη της πραγματικότητας πάνω σε κάθε θέμα. Σε κάθε θέμα όμως!

Είσαι το πρόσωπο που δεν εξελίσσεται, και μαζί του παρασέρνει ολόκληρη την κοινωνία. Ο ορισμός του συντηρητισμού. Τα ίδια μυαλά που είχες στα 20, κουβαλάς και στα 40. Ίσως με ένα πασπάλισμα ενήλικης μιζέριας που σε κάνει ακόμα πιο απόλυτο.

Είσαι το πρόσωπο που έχει κολλήσει τόσο πολύ στα δόγματα των ταγών που το επηρέασαν, που πλέον καταρρίπτει οποιαδήποτε ορθολογική τοποθέτηση. Αρνείσαι, ας πούμε, να εξηγήσεις την στοιχειώδη έννοια της τρομοκρατίας. Αυτής της κατάστασης, δηλαδή, όπου κάθε δευτερόλεπτο κινδυνεύει η ζωή η δική σου και των παιδιών σου, όσο και αν προσπαθείς να ζεις στην κανονικότητα. Αντ’ αυτού, προσπαθείς να δεις τι διακριτικά έχει η βόμβα ή η ρουκέτα που σε σημαδεύει. Να πάρεις θέση επί του συμβόλου, και όχι επί του θανάτου. Του δίκαιου (sic) ή του άδικου. Δεν μπορείς να δεις το κακό και στα δύο στρατόπεδα. Δεν μπορείς να διακρίνεις διάσπαρτους αθώους πέρα από κάθε σύνορο. Πολίτες οποιουδήποτε κράτους που προσπαθούν να θεμελιώσουν το στοιχειώδες δικαίωμα στη ζωή.

Πρέπει να πάρεις θέση, και με πάθος και ιδρώτα να την υπερασπίσεις. Μέχρι τελικής πτώσης. Αντικρούοντας κάθε επιχείρημα, λογικό και μη. Αυτό κάνεις και στη δική σου κοινωνία. Στον δικό σου πολιτισμό, με τους θεσμούς του, με την κοινή ιστορία και τον ίδιο τρόπο και ποιότητα ζωής. Καθημερινά διαιωνίζεις τον συντηρητισμό σου. Πιπιλάς τους θούριους των ιδεολογικών ταγών σου σε κάθε θέμα. Σε κάθε θέμα όμως!

Με ευκολία θα επικρίνεις τον ψηφοφόρο στη Γερμανία, στις ΗΠΑ, στο Ισραήλ, στην Παλαιστίνη, στην Τουρκία και την Αίγυπτο, βιώνοντας ταυτόχρονα στην καθημερινότητά σου, τις επιλογές του Έλληνα ψηφοφόρου. Με ευκολία θα ονομάσεις τους Ισραηλινούς, τους Άραβες, τους Παλαιστίνιους και τους Αμερικάνους «τρομοκράτες», την ίδια ώρα που δυσκολεύεσαι να βρεις έναν έστω χαρακτηρισμό για τους συμπατριώτες σου.

Στο ξαναλέω. Μην κολλάς στα αντιφατικά παραδείγματα. Είτε εκφέρεις λόγια μίσους για τους Ισραηλινούς γενικά και αόριστα, είτε για τους Παλαιστίνιους γενικά και αόριστά, είσαι το ίδιο πρόσωπο.

Το πιο χαλαρωτικό κομμάτι του κόσμου

Έρευνα αποφασίζει ποιο είναι το απόλυτο κομμάτι για να ηρεμήσουμε το νευρικό μας σύστημα

Η ηχοθεραπεία και το sound design δεν είναι ακόμα πολύ διαδεδομένα στη χώρα μας, όμως αν ψάχνουμε κάτι για να μας βοηθήσει να χαλαρώσουμε πριν από τον ύπνο και αυτό το «κάτι» δεν περιλαμβάνει ρόφημα/χάπι/σφυρί στο κεφάλι, τότε μπορούμε απλώς να ακούσουμε την κατάλληλη μουσική.

Σύμφωνα με τους ηχοθεραπευτές της Βρετανικής Ακαδημίας Ηχοθεραπείας, το συγκρότημα από το Manchester, Marconi Union συνέθεσε την κατάλληλη μελωδία για να ισορροπήσει το νευρικό μας σύστημα και να χαλαρώσει. Το Weighless βγήκε πρώτο στη λίστα με τις πιο ηρεμιστικές μελωδίες, χάρη στον συνεχή του ρυθμό στα 60 BPM.

Σύμφωνα με τη Lyz Cooper, ιδρυτή της ακαδημίας, ρυθμός, μελωδία και ηχοχρώματα είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε να συμβάλλουν στο μέγιστο όσον αφορά στη βελτίωση του νευρικού μας συστήματος. «Ο ρυθμός αυτός είναι ιδανικός για να συγχρονίσει την καρδιά και τα εγκεφαλικά κύματα. Ενώ το ακούμε, ο καρδιακός μας ρυθμός αρχίζει σταδιακά να ταιριάζει με τον ρυθμό του κομματιού.

Η πτώση του καρδιακού ρυθμού οδηγεί επίσης σε πτώση της αρτηριακής μας πίεσης. Τα αρμονικά διαστήματα του κομματιού δημιουργούν ευφορία και άνεση και η απουσία συμβατικής μελωδίας κάνει τον εγκέφαλο να ηρεμεί αφού δεν μπαίνει αυτόματα στη διαδικασία να προβλέψει τι μουσικό σχήμα θα ακολουθήσει μετά. Ισοκράτες σαν βουδιστικά άσματα βοηθούν ακόμα περισσότερο στο αίσθημα της χαλάρωσης».

ΤΙP: Μπορείτε να το δοκιμάσετε και για τις ώρες της ημέρας που χτυπάνε κόκκινο. Λειτουργεί καλύτερα όταν χρησιμοποιούμε ακουστικά.

Πηγή

Τι σημαίνει »παιδοκεντρική διαπαιδαγώγηση » και πόσο αποτελεσματική είναι τελικά;

Όλοι οι γονείς θέλουν το καλό των παιδιών τους και φροντίζουν να κάνουν τα πάντα για αυτά. Οι περισσότεροι γονείς θεωρούν πως η διαπαιδαγώγηση προκειμένου να είναι αποτελεσματική πρέπει να είναι παιδοκεντρική.

Με τον όρο ‘’παιδοκεντρική διαπαιδαγώγηση’’ εννοούμε όταν γεμίζετε τον χρόνο σας με δραστηριότητες ειδικά για το παιδί σας και το αφήνετε να αποφασίσει για το τι δραστηριότητες θα κάνει όλη η οικογένεια. Υπό κάποιες συνθήκες η παιδοκεντρική διαπαιδαγώγηση θα μπορούσε να είναι η ιδανική. Προφανώς το παιδί πρέπει να έχει την ελευθερία της επιλογής αλλά δεν πρέπει να κάνετε το λάθος να το αφήσετε να είναι ο αρχηγός της οικογένειας.

Πώς λοιπόν η παιδοκεντρική διαπαιδαγώγηση μπορεί να βλάψει το παιδί;

Η παιδοκεντρική διαπαιδαγώγηση δεν είναι ο φυσιολογικός τρόπος διαπαιδαγώγησης καθώς τα παιδιά πρέπει να περιβάλλονται από δυναμικούς, αποφασιστικούς και παραγωγικούς ενήλικες που να αποτελούν υγιή πρότυπα για το παιδί . Ότι κάνουμε σαν ενήλικες τα παιδιά μας παρατηρούν και μιμούνται τις επιλογές μας.

Δεν πρέπει να σας απασχολεί συνεχώς το τι θα αποφασίσει το παιδί σας γιατί το παιδί δεν γνωρίζει ποιο είναι το σωστό. Πρέπει εσείς να το κατευθύνετε και να το βοηθήσετε να επιλέξει το σωστό. Για παράδειγμα αν το παιδί σας ζητάει να δει τηλεόραση για να ησυχάσει προκειμένου να κάνετε τις δουλειές του σπιτιού ή για να μαγειρέψετε είναι γιατί εσείς το αφήνετε να επιλέξει λάθος πράγματα. Βοηθήστε το να επιλέξει το σωστό γιατί εσείς θα του πείτε ποιο είναι.

Μην ξεχνάτε ότι εσείς πρέπει να είστε ο κύριος διασκεδαστής του παιδιού σας και πως εσείς θα το βοηθήσετε να επιλέξει αυτό που θέλει να κάνει και του αρέσει πραγματικά.

Αν αφήνετε ανεξέλεγκτο το παιδί σας να κάνει ότι νομίζει , θα δείτε πως αργότερα δεν θα ευχαριστιέται με τίποτα και δεν θα εντυπωσιάζεται εύκολα ή δεν θα ασχολείται με κάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θα απαιτεί όλο και περισσότερα πράγματα και όποια εξωσχολική δραστηριότητα αναλάβει θα την εγκαταλείπει πολύ γρήγορα.

Αυτό που χρειάζονται τα παιδιά είναι να παρατηρούν και να έχουν την ελευθερία να ασχολούνται με πραγματικές δραστηριότητες στην ζωή τους. Εννοείται μπορείτε να αφήνετε ελεύθερο το παιδί σας να παίζει αλλά το σημαντικότερο είναι να βρείτε μια ισορροπία για τον τρόπο προσέγγισης. Αφήστε το να παίζει για να διασκεδάσει αλλά παράλληλα προσπαθήστε να χτίσετε μια σχέση αμοιβαίας επικοινωνίας. Τέλος , μην λειτουργείτε με τον φόβο ότι το παιδί σας, σας ελέγχει αλλά να θυμάστε ότι μαζί θα επιλέγετε τα σωστά πράγματα και μην ξεχνάτε να λαβαίνετε σοβαρά υπόψη σας την γνώμη του παιδιού σας.

babyradio.gr-cozi.com- Μετάφραση: ΓκαλίτσιουΜαριάννα

Τι αποκαλύπτουν για το χαρακτήρα σου οι αγαπημένες στάσεις σου στο ΣΕΞ;

Αναμφισβήτητα ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός...
Όμως υπάρχουν κάποιες συνήθειες που προδίδουν την διαφορετικότητά αλλά και τα 
στοιχεία του χαρακτήρα του: ο τρόπος που κοιμάται,που τρώει,που μιλάει, αλλά και οι αγαπημένες του στάσεις στο σεξ. 

Όσο και αν φαίνεται απίστευτο η στάση που προτιμούν περισσότερο τα ζευγάρια να κάνουν σεξ φανερώνουν στοιχεία της προσωπικότητας. 

Υπάρχουν γυναίκες που απολαμβάνουν μόνο την «ιεραποστολική» στάση και άλλες που επιθυμούν τις πρωτοποριακές και τις πιο πολύπλοκες... 

Τι μαρτυρούν όμως οι στάσεις που προτιμάτε για τον χαρακτήρα σας; 

κλασική ή αλλιώς ιεραποστολική: συνήθως οι άνδρες που προτιμούν την στάση αυτή δεν τους αρέσει να ρισκάρουν και προτιμούν την σταθερότητα και την ηρεμία στις σχέσεις τους. 

γυναίκα από πάνω: Ο άνδρας αυτός τα θέλει όλα στο πιάτο –έτσι έχει μάθει, άλλωστε. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θέλει να προσφέρει ικανοποίηση στην σύντροφό του, δεν είναι από τους τύπους που θέλει να αποδείξει κάτι παραπάνω από αυτό που είναι στη ζωή του. 

στάση κουτάλι: Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό στον κόσμο γι'αυτόν από την σχέση του μαζί με την σύντροφο του. Είναι πρόθυμος να κάνει τα πάντα ενώ δεν θέλει να χάνει καμία ευκαιρία για να εκδηλώνει τα αισθήματα του. 

στάση γάτα: Αφορά μια από τις στάσεις που συνηθίζονται στο ταντρικό σεξ, κατά την οποία κρατά το σώμα του σε απόσταση από την σύντροφό του προκειμένου να προσφέρει μεγαλύτερη ηδονή και ευχαρίστηση στο έτερο ήμισυ. 

Η στάση αυτή δείχνει ότι είναι ανοιχτός σε νέες προκλήσεις, έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και νιώθει μεγαλύτερη ικανοποίηση όταν προσφέρει περισσότερα από όσα μπορεί να πάρει. 

στάση ντους : Την στάση και τη θέση αυτή την προτιμούν όσοι δεν θέλουν να αφήνουν τίποτα στην τύχη. Τους αρέσει να πειραματίζονται προκειμένου να μην νιώθουν ποτέ πλήξη αλλά και βαρεμάρα στο σεξ. 

στάση σκυλάκι: Φαίνεται ότι οι άνδρες που επιλέγουν αυτή τη στάση είναι περισσότερο ανασφαλείς από ότι δείχνουν. Απαιτούν από τις συντρόφους τους να είναι υποτακτικές και να μην φέρνουν ποτέ αντιρρήσεις ακόμη και σε αυτές τις στιγμές.

Τα μυστικά όσων δεν ανησυχούν ποτέ

Τι κρύβεται μέσα στο μυαλό όσων κοιμούνται σαν… πουλάκια, σπανίως ανησυχούν και το στρες φαίνεται να μην τους αγγίζει; Κάνουμε μια… βουτιά στις σκέψεις εκείνων που δεν αφήνουν τη συνεχή ανησυχία να στοιχειώσει τη ζωή τους και αποκαλύπτουμε τα μυστικά τους.

Η ανησυχία είναι ωφέλιμη όταν μας κινητοποιεί να δράσουμε και να βρούμε λύσεις. Όταν όμως στο μυαλό μας κυριαρχούν τα χειρότερα σενάρια, τότε ξεκινούν τα προβλήματα. «Και αν με απολύσουν και καταλήξω στο δρόμο;», «Και αν δεν πληρώσω το πρόστιμο και βρεθώ χρεωμένος και μπω στη φυλακή;», «Τι θα συμβεί αν…;». Η υπερβολική ανησυχία, που συνδυάζεται με μπόλικα στοιχεία αβεβαιότητας και καταστροφολογίας, σπανίως ωφελεί. Οι άνθρωποι που ανησυχούν υπερβολικά συνήθως φοβούνται μια απροσδιόριστη απειλή – ένα αόριστο κακό ενδεχόμενο στο μέλλον. Η συνεχής ανησυχία είναι δυνατόν να επηρεάσει τη ζωή μας και να μας παραλύσει συναισθηματικά. Μπορούμε, όμως, να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο των παράλογων φόβων παίρνοντας πρώτα απ’ όλα μαθήματα από εκείνους που δεν χάνουν τον ύπνο τους, ούτε τρώνε τα νύχια τους ανησυχώντας για το «τι θα συμβεί αν…». Ας δούμε, λοιπόν, πώς σκέφτονται.

Εστιάζουν στο παρόν
Μία από τις μεγαλύτερες διαφορές ανάμεσα σε εκείνους που ανησυχούν υπερβολικά και σε όσους δεν αφήνουν την ανησυχία να επηρεάζει τη ζωή τους είναι ότι οι δεύτεροι δεν αναλώνονται σκεπτόμενοι διαρκώς τι θα φέρει το μέλλον.
Το μυστικό Μια τεχνική που μπορεί να μας βοηθήσει είναι να σημειώσουμε σε ένα χαρτί ποιο ακριβώς είναι το θέμα που μας ανησυχεί, έτσι ώστε να μην αφήσουμε το μυαλό μας να παρασυρθεί από παράλογες φοβίες που μας απομακρύνουν από το αληθινό πρόβλημα.

Αποστασιοποιούνται 
Οι άνθρωποι που δεν ανησυχούν υπερβολικά όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα παίρνουν τις αποστάσεις τους, γεγονός που τους επιτρέπει να δουν την κατάσταση πιο αντικειμενικά και με τη συναισθηματική αποστασιοποίηση που είναι απαραίτητη για να βρουν λύσεις.
Το μυστικό Ακόμη και αν αυτό φαίνεται δύσκολο για τους… ανήσυχους τύπους, οι ειδικοί τούς προτείνουν να καταγράφουν τα «χειρότερα σενάρια» που περνούν από το μυαλό τους και να βλέπουν κατά πόσον είναι πιθανά. Να αντιμετωπίζουν, δηλαδή, τις ανησυχίες τους όχι ως γεγονότα, αλλά ως υποθέσεις, τις οποίες ελέγχουν για να δουν αν ευσταθούν. Ο τρόπος αυτός αποδυναμώνει τα εφιαλτικά σενάρια και βοηθά να εστιάσουμε στο τρέχον πρόβλημα.

Ανησυχούν, αλλά… αργότερα
Όλοι οι άνθρωποι ανησυχούν – μάλιστα οι γυναίκες φαίνεται να είναι πιο επιρρεπείς από τους άνδρες, ίσως επειδή εξελικτικά ο ρόλος τους είναι να προστατεύουν τα παιδιά από τους πιθανούς κινδύνους. Ωστόσο, η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε εκείνους που γίνονται έρμαια των φόβων τους και σε όσους διαχειρίζονται αποτελεσματικά τις ανησυχίες τους είναι ότι οι δεύτεροι δεν αναλώνονται στην καταστροφολογία.
Το μυστικό Μια καλή στρατηγική για την αντιμετώπιση της υπερβολικής ανησυχίας είναι να ασχοληθούμε με αυτήν… αργότερα. Την ώρα που η ενοχλητική σκέψη εισβάλλει στο μυαλό μας ας συνεχίσουμε με τις δραστηριότητές μας, λέγοντας στον εαυτό μας ότι θα σκεφτούμε τι θα κάνουμε με αυτή μια συγκεκριμένη στιγμή της ημέρας αργότερα. Συχνά, το αποτέλεσμα είναι να την ξεχάσουμε εντελώς.

Δεν παρασύρονται
Η συνεχής ανησυχία εμπλέκει τα θύματά της σε έναν φαύλο κύκλο αρνητικών σκέψεων, με αποτέλεσμα ένα πρόβλημα που μπορεί να είναι αντιμετωπίσιμο να φαίνεται ανυπέρβλητο, αφού στο μυαλό τους όλα έχουν ήδη πάει στραβά.
Το μυστικό Καταγράφουμε το πραγματικό πρόβλημα με το οποίο είμαστε αντιμέτωποι στο παρόν, προσπαθώντας να εντοπίσουμε πιθανές λύσεις, τις οποίες και τολμάμε να δοκιμάσουμε ακόμη και αν δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων την αποτελεσματικότητά τους.

Αποδέχονται την αβεβαιότητα
Η αδυναμία να αποδεχθούμε την αβεβαιότητα βρίσκεται στη ρίζα των παράλογων φόβων. Όσοι ανησυχούν υπερβολικά έχουν μια έντονη ανάγκη να γνωρίσουν και να ελέγξουν ό,τι θα τους συμβεί στο μέλλον. Ανησυχώντας για κάθε πιθανό καταστροφικό σενάριο, πιστεύουν ότι μπορούν να προβλέψουν και να αντιμετωπίσουν ό,τι τους επιφυλάσσει το μέλλον και να αποφύγουν τα δυσάρεστα. Το πρόβλημα είναι, όπως εξηγούν οι ειδικοί, ότι αυτή η τακτική δεν είναι αποτελεσματική.
 Το μυστικό Ανησυχώντας για ό,τι μπορεί να πάει στραβά, δεν ξορκίζουμε το κακό. Ενδεχομένως να νιώθουμε πιο ασφαλείς, αλλά αυτό είναι μια πλάνη. Εστιάζοντας σε επικείμενες απειλές, όχι μόνο δεν τις αποτρέπουμε, αλλά στερούμαστε και την απόλαυση της ζωής μας στο παρόν. Ενίοτε, μάλιστα, είναι δυνατόν με αυτόν τον τρόπο και να τις προκαλέσουμε. Για παράδειγμα, αν πηγαίνοντας σε μια συνέντευξη για δουλειά κάνουμε αρνητικές σκέψεις απαξίωσης και γελοιοποίησης του εαυτού μας, γινόμαστε περισσότερο νευρικοί, γεγονός που μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες όσον αφορά την εντύπωση που θα αποκομίσει για εμάς ο πιθανός εργοδότης μας. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, αν είναι δυνατόν να είμαστε σίγουροι για οτιδήποτε στη ζωή. Ας σκεφτούμε αν περιμένουμε «τα χειρότερα» μόνο και μόνο επειδή είναι απρόβλεπτα. Ας προκαλέσουμε τον ίδιο τον φόβο της αβεβαιότητας και θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα προόδου.

Σε αρμονία με τα συναισθήματά τους
Η συνεχής ανησυχία κρατά το μυαλό απασχολημένο και μας αποσπά από τα ίδια μας τα συναισθήματα. Δεν είναι όμως δυνατόν να «σωπάσουμε» τα συναισθήματά μας με αυτόν τον τρόπο. Περιστασιακά τα καταστέλλουμε, αλλά μόλις σταματήσουμε τις καταστροφικές σκέψεις αυτά βρίσκουν ξανά διέξοδο και μας ζητούν να τα διαχειριστούμε.
Το μυστικό Όσοι δεν καταστροφολογούν είναι σε αρμονία με τα συναισθήματά τους – θετικά και αρνητικά. Αποδέχονται ότι δεν μπορούν να έχουν διαρκώς τον έλεγχο και ότι τα συναισθήματα που βιώνουν δεν είναι πάντα ξεκάθαρα. Η αλήθεια είναι ότι τα συναισθήματα, όπως και η ίδια η ζωή, είναι μπερδεμένα. Μπορούμε, όμως, να δούμε τα αρνητικά συναισθήματα ως ένα σημάδι ότι η κατάσταση που τα προκαλεί -π.χ. σχέσεις, δουλειά, λογαριασμοί- απαιτεί την προσοχή μας και να λάβουμε τα μέτρα μας.

Οι σωστές ερωτήσεις
Όταν το μυαλό αρχίζει να κατρακυλά στο μονοπάτι των παράλογων σκέψεων, ας θέσουμε στον εαυτό μας μια σειρά ερωτήσεων που μπορούν να μας επαναφέρουν στον ορθό δρόμο της λογικής:
1 «Είναι δικό μου πρόβλημα;».
2 «Έχω κάποιο βαθμό ελέγχου της κατάστασης;».
3 «Έχω ήδη κάνει ό,τι μπορώ γι’ αυτό;».
4 «Είναι κάτι που πρόκειται να συμβεί σύντομα; Εάν δεν είναι επικείμενο, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχήσω γι’ αυτό τώρα».
5 «Υπάρχουν αποδείξεις για αυτήν μου τη σκέψη;».

Η εναλλακτική σκέψη
Οι έρευνες αποκαλύπτουν ότι όσο προσπαθούμε να διώξουμε μια δυσάρεστη σκέψη από το μυαλό μας τόσο αυτή κυριαρχεί στον νου μας. Αντί, λοιπόν, να προσπαθούμε να μη σκεφτούμε αρνητικά, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε έναν εσωτερικό διάλογο, θέτοντας ερωτήσεις που οδηγούν σε εναλλακτικές σκέψεις. Ας αναρωτηθούμε για παράδειγμα: «Πώς θα σκεφτόταν κάποιος άλλος στη θέση μου;», «Τι θα έλεγα σε κάποιον άλλο για να τον βοηθήσω με αυτές τις σκέψεις;», «Πώς θα σκέφτομαι για το ίδιο πράγμα σε μερικά χρόνια;».

Oι κατάλληλες παρέες
Εάν υπάρχει κάποιο πρόσωπο στη ζωή μας που μας αυξάνει τα επίπεδα του στρες και πυροδοτεί τον φαύλο κύκλο της ανησυχίας, καλό είναι να θέσουμε κάποια όρια όσον αφορά τα θέματα που επιτρέπεται να συζητάμε μαζί του.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΕΝΕΔΙΑΤΟΥ, ψυχολόγο, Μ.Α. Κλινικής Ψυχολογίας, πρόεδρο του Δ.Σ. και επιστημονική υπεύθυνη της Ελληνικής Εταιρείας Διαταραχών Διάθεσης «ΜΑΖΙ».

Σεξ: Αμάν τα παιδιά είναι σπίτι!

Μπορεί ο συνδυασμός γονείς και εραστές να θεωρείται άθλος του Ηρακλή για ορισμένα ζευγάρια αλλά τελικά δεν είναι και δύσκολη υπόθεση. Οι ερωτικές συνευρέσεις μεταξύ του ζευγαριού ακόμη και μετά την γέννηση των παιδιών κρίνεται από τους ειδικούς επιστήμονες ως μια από τις βασικότερες προϋποθέσεις για την μακροημέρευση της σχέσης.

Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι σαφείς κανόνες αναφορικά με το τι να προσέχετε στις ερωτικές σας στιγμές, αν υπάρχουν παιδιά στο σπίτι. Πως θα αποφύγετε τις άβολες καταστάσεις;

Όπως απέδειξε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «Journal of Sexual Medicine”  με επικεφαλής την ψυχίατρο  δρ. Michele Borba  αν το μωρό είναι μικρότερο των 6 μηνών, και εφόσον είστε προσεκτικοί, δεν έχετε λόγο να αισθάνεστε άβολα, καθώς, και να ξυπνήσει, δεν θα καταλάβει καθόλου τι συμβαίνει.

Όταν το παιδί είναι στην ηλικία  του ενός ή ενάμιση έτους και συλλάβει στα πράσα τους γονείς του  μπορεί να πιστέψει ότι μπορεί να παίζουν αν τους δει να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται, ενώ ένα παιδί μεγαλύτερο των δύο ετών μπορεί να τρομάξει από τις ερωτικές περιπτύξεις των γονιών του.

Οι ειδικοί λένε, λοιπόν, ότι στις περιπτώσεις αυτές είναι προτιμότερο να περιμένετε πρώτα να κοιμηθεί στο υπνοδωμάτιο του .

Στην περίπτωση που τα παιδιά βρίσκονται στην προσχολική ηλικία  ένα είναι σίγουρο : μπορεί να  εισβάλλουν ανά πάσα στιγμή στο υπνοδωμάτιο των γονιών του.

Οι ειδικοί μελετητές υποστηρίζουν πως τα παιδιά αυτής της ηλικίας δεν πρέπει να βρίσκονται παρόντα όταν οι γονείς τους κάνουν σεξ, κυρίως γιατί δεν υπάρχει λόγος να έχουν τέτοιες εικόνες που πιθανώς προκαλέσουν δύσκολα στο να απαντηθούν ερωτήματα. Αν όμως το παιδί σας πιάσει στα πράσα μην πανικοβληθείτε και προπαντός μη το κάνετε μεγάλο θέμα αφού θα δώσετε στο παιδί την εντύπωση ότι το σεξ είναι κάτι ανήθικο ή απαγορευμένο.

 Για την αποφυγή των άβολων καταστάσεων φροντίστε να κλειδώνετε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας σας.

Στην περίπτωση που τα παιδιά είναι μεγαλύτερα οι ειδικοί συμβουλεύουν να είστε διακριτικοί και να κλειδώνετε την πόρτα κατά την διάρκεια των ερωτικών σας περιπτύξεων. Έχουν αναφερθεί πολλά περιστατικά  κατά την διάρκεια των οποίων όχι μόνο οι γονείς αλλά και πολλά παιδιά τρομάζουν από την εικόνα που  αντικρίζουν.

Πάντως για καλό και για κακό σε κάθε περίπτωσης φροντίστε να έχετε την πόρτα κλειδωμένη για να αποφύγετε απρόβλεπτες καταστάσεις. Επίσης μάθετε στα παιδιά από μικρά να σέβονται τον χώρο του άλλου καθώς και να χτυπούν την πόρτα πριν μπουν μέσα.

iatropedia.gr

"Τις Νύχτες Ντύνομαι Παιδί"

Ποια Eλληνική πόλη κάνει το περισσότερο σεξ; Πηγή: www.lifo.gr

 Το Ηράκλειο της Κρήτης αναδείχθηκε η πόλη με τους πιο δραστήριους ερωτικά κατοίκους, αφήνοντας πίσω του την Αθήνα, την Λάρισα, το Βουκουρέστι, το Βελιγράδι και πολλές ακόμη πόλεις από πέντε χώρες.   Για την ανάδειξη της νικήτριας πόλης καταμετρήθηκε ο αριθμός των πωλήσεων προφυλακτικών ανεξαρτήτως εταιρείας.   Το Ηράκλειο -σύμφωνα με τα αποτελέσματα του διαγωνισμού Durex Loveville- κατέχει την πρώτη θέση στις πωλήσεις και ξεχώριζε από τον πρώτο μήνα του διαγωνισμού, ο οποίος ξεκίνησε στις αρχές του περασμένου Μαΐου.   Συνολικά διαγωνίστηκαν 13 πόλεις σε πέντε χώρες. H Ελλάδα κατέλαβε τις τρεις πρώτες θέσεις, με τη Λάρισα να έρχεται δεύτερη και την Αθήνα τρίτη.   Το Ηράκλειο ετοιμάζεται μάλιστα να γιορτάσει τη νίκη του με ένα πάρτι.   
Αναλυτικά η τελική κατάταξη του διαγωνισμού: 
  Ηράκλειο,
 Ελλάδα Λάρισα,
 Ελλάδα Αθήνα,
 Ελλάδα Λευκωσία,
 Κύπρος
 Βουκουρέστι, 
Ρουμανία 
Θεσσαλονίκη,
 Ελλάδα Πάτρα,
 Ελλάδα Κωστάντζα, 
Ρουμανία Κλουζ, 
Ρουμανία Ιάσιο
, Ρουμανία Σόφια,
 Βουλγαρία Βελιγράδι,
 Σερβία Τιμισοάρα, 
Ρουμανία 
Πηγή: www.lifo.gr

5 τρόποι για να μην ξανακούσετε τη φράση: «μαμά βαριέμαι»

Κάθε καλοκαίρι που τα σχολεία σταματούν και τα παιδιά χαλαρώνουν, αρχίζει για τους γονείς η μεγάλη Οδύσσεια του «βαριέμαι»! Κι εμείς απελπισμένοι καλούμαστε να αποκωδικοποιήσουμε το «βαριέμαι» και να δώσουμε λύσεις στις ανάγκες που υποδηλώνονται με αυτό.

Γιατί φοβόμαστε το «βαριέμαι» των παιδιών μας 
Πολλοί γονείς, έντρομοι στην ιδέα ότι μπορεί τα παιδιά τους να βαρεθούν, φροντίζουν διαρκώς να γεμίζουν κάθε στιγμή του ελεύθερου χρόνου τους, να τα κρατούν απασχολημένα ακόμη και στις διακοπές. Όταν εξαντλείται η δική τους ευρηματικότητα, αλλά και το ενδιαφέρον των παιδιών, αναλαμβάνουν οι οθόνες: της τηλεόρασης, του υπολογιστή, του tablet και του κινητού. Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τη γκρίνια του και το «βαριέμαι», προτιμάμε να του βρίσκουμε και να του παρέχουμε πράγματα που να το κρατούν απασχολημένο και με κάποιον τρόπο ευχαριστημένο. Είναι όμως η βαρεμάρα των παιδιών η ίδια με αυτήν των μεγάλων και είναι δικαιολογημένος ο ζήλος μας να τα απαλλάξουμε από αυτήν;

Τι μπορεί να κρύβει το «βαριέμαι» 
Καταρχάς, μπορεί το παιδί να λέει «βαριέμαι» και να το εννοεί! Δηλαδή, μπορεί να δηλώνει την πραγματική ανία του παιδιού τη συγκεκριμένη ώρα που το λέει. Δεν ξέρει τι να κάνει, με τι να ασχοληθεί και… αισθάνεται την ανάγκη να το μοιραστεί με τους γονείς του ! Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί κι εμείς οι ενήλικες κάτι αντίστοιχο;

Όταν λέει βαριέμαι εννοεί ότι θέλει να του ανοίξουμε τον υπολογιστή! 
Από πολύ μικρή ηλικία πολλά παιδιά διαθέτουν τον ελεύθερο χρόνο τους παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια ή βλέποντας τηλεόραση. Αυτό ωστόσο κάποιες φορές, λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, διότι όταν δεν βρίσκονται μπροστά σε μία οθόνη δεν ξέρουν τι να κάνουν, δεν βρίσκουν τρόπο να νιώσουν την έντονη διέγερση που νιώθουν εμπρός στην οθόνη, και αυτό τα αποσυντονίζει. Η διάθεσή τους πέφτει και λένε «βαριέμαι».

Το «βαριέμαι», μπορεί να υποδηλώνει την ανάγκη του παιδιού για καθοδήγηση
Στις μικρότερες ηλικίες αυτό είναι αναμενόμενο κάποιες φορές, αλλά σε μεγαλύτερα παιδιά δείχνει ότι αυτά δεν έχουν αναπτύξει την αυτονομία τους.

Το παιδί λέει ότι βαριέται γιατί προσβλέπει σ’ εσάς για την ψυχαγωγία τουΌταν ένα παιδί λέει «βαριέμαι», προσβλέπει σε αυτό που θα κάνουν οι άλλοι για να το διασκεδάσουν. Έτσι κι αλλιώς, ζούμε σε μια κοινωνία όπου τα παιδιά έχουν συνηθίσει κάποιος ή κάτι συνεχώς να τα διασκεδάζει.

Συμβουλές για ν’ αντιμετωπίσουμε το «βαριέμαι» 
1. Αφήστε το να βρει μόνο του τη λύση Η περιέργεια, η φαντασία και η δημιουργικότητα των παιδιών είναι αστείρευτες (ακόμη και των παιδιών που έχουν μεγαλώσει μέσα σε μικρά διαμερίσματα και μπροστά σε οθόνες) και μπορούν να ενεργοποιηθούν ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περιβάλλον όταν υπάρξει έλλειψη από εξωτερικά ερεθίσματα. Κανένα παιδί δεν θα έμενε αδρανές και σε κατάσταση βαρεμάρας για πολύ αν δεν περίμενε από κάποιον άλλο να κάνει κάτι γι’ αυτό. Έχοντας όμως φροντίσει από πολύ μικρή ηλικία να τους παρέχουμε πάντα αντίδοτο στη «βαρεμάρα» τους, καλλιεργούμε στα παιδιά μια εντελώς παθητική κι εξαρτημένη στάση «περιμένω από σένα να φροντίσεις για να περάσω καλά», μια στάση που πολλές φορές τα ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή και συχνά τα οδηγεί στο να μην μπορούν να βρουν πραγματικό ενδιαφέρον σε τίποτα.

2. Μην τα αφήνετε να σας χειραγωγούν
Τα παιδιά διαισθάνονται πότε μπορούν να σας «παρασύρουν» να τα λυπηθείτε και να διορθώσετε ότι τους δυσαρεστεί. Μπορεί να έχετε παρατηρήσει όμως ότι, όταν είναι σε τέτοια διάθεση και εσείς προσπαθείτε να διορθώσετε τα πράγματα γι 'αυτά, τίποτα που κάνετε δεν είναι αρκετά καλό. Τα παιδιά, όταν τα αφήσετε να «βαρεθούν» για περισσότερο από μία ώρα, … θα βαρεθούν τόσο με την πλήξη, που θα αρχίζουν να χρησιμοποιούν την έμφυτη ευφυΐα τους για να βρουν μια εναλλακτική λύση.

3. Ρωτήστέ τα, αλλά μην τους δώσετε απαντήσεις 
Για παράδειγμα όταν σας παραπονιέται για ανία ρωτήστε τα: «Τι θα ήθελες να κάνεις για μην βαριέσαι; Πώς νομίζεις ότι μπορείς να λύσεις αυτό το πρόβλημα;». Εάν το παιδί σας απαντήσει, «Δεν ξέρω», μην βιαστείτε δώσετε απαντήσεις. Θα μπορούσατε να πείτε «Πιστεύω ότι θα βρεις ένα τρόπο να λύσεις αυτό το πρόβλημα». Ακούστε με κατανόηση και αναγνωρίστε το πρόβλημα του χωρίς να προσπαθήσετε να βρείτε λύσεις. Μία άλλη λύση είναι να πείτε: «Αυτό είναι καλό. Ίσως σημαίνει ότι το σώμα και το μυαλό σου χρειάζονται λίγη ξεκούραση. Θέλεις να καθίσεις λίγο ήρεμα να ξεκουραστείς;» Το πιθανότερο είναι ότι …θα τρέξει μακριά!

4. Προτρέψτέ τα να ασχοληθούν με κάποιες δουλειές του σπιτιού 
Μη φοβάστε να βάλετε τα παιδιά να συμμετέχουν σε κάποιες δουλειές του σπιτιού ή σε κάποιες άλλες εργασίες ρουτίνας που μπορούν να γεμίζουν λίγο από το χρόνο τους. Αυτό θα βοηθήσει επίσης με την πλήξη. Τα παιδιά σας μπορεί να βαριούνται επειδή χρειάζονται τη βοήθεια ενηλίκων για να οργανώσουν σωστά το πρόγραμμα, τις δραστηριότητες και τα εξωσχολικά ενδιαφέροντα στα οποία μπορούν να συμμετέχουν. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου τα παιδιά αισθάνονται ότι βαριούνται επειδή παραμελούνται από τους γονείς τους και, στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζονται είναι η προσοχή, η αγάπη και η φροντίδα των γονιών τους. Και υπάρχουν και παιδιά που αισθάνονται πλήξη επειδή έχουν συνεχή υπερβολική διέγερση στην καθημερινότητα τους.

5. Τέλος, αφήστε τα να βαρεθούν! 
Φουλ πρόγραμμα στην καθημερινότητά μας, φουλ πρόγραμμα ακόμη και στις διακοπές και στη χαλάρωσή μας. Γιατί μας φοβίζουν οι στιγμές που δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα;! Το γρήγορα δεν είναι πάντα καλύτερο από το αργά. Καμιά φορά προχωράμε καλύτερα χωρίς να κάνουμε τίποτα, γιατί πολλά πράγματα, αν τα αφήσουμε, «διεκπεραιώνονται» από μόνα τους. Η αναμονή δεν είναι μόνο χαμένος χρόνος. Μόνο όποιος μπορεί να περιμένει μπορεί και να προσμένει. Αφήστε το λοιπόν να χαζέψει γύρω του, να κοιτάξει τον ουρανό, να αφουγκραστεί! Η βαρεμάρα είναι το πρώτο βήμα της έμπνευσης.

Από τη blogger  και συγγραφέα του βιβλίου The Honest Toddler: A Child's Guide to Life Bunmi Laditan

7 τρόποι για να ακούμε λιγότερα «όχι» από το παιδί μας!

Όσο πεισματάρικο κι αν θεωρείτε το παιδί σας, υπάρχουν πάντα κάποιοι τρόποι που βοηθούν να κατανοήσει καλύτερα τις επιθυμίες και τις εντολές σας. 

Από τότε που το μωρό αρχίζει να μεγαλώνει και να κατανοεί τον κόσμο που το περιβάλλει, ακούει και τη λέξη «όχι»: «Όχι, μην πλησιάζεις τις πρίζες», «Όχι, μη βάζεις αυτό στο στόμα». Όταν αρχίζει να κατανοεί τη σπουδαιότητα της λέξης αυτής, δηλαδή περίπου στα δύο του χρόνια, τη χρησιμοποιεί κατά κόρον. «Θέλεις να πάμε βόλτα;», «Θα μαζέψεις τα παιχνίδια σου;»: Όποιες κι αν είναι οι επιθυμίες ή οι εντολές σας, η απάντησή του παραμένει σταθερή: «Όχι»! Στην ηλικία αυτή, το «όχι» τού δίνει μια τρομερή δύναμη, αυτή της αντίδρασης, και την ψευδαίσθηση ότι είναι το «αφεντικό». Στην ηλικία αυτή, η άρνηση είναι το «όπλο» του, που άλλες φορές εκφράζεται ως διαμαρτυρία και άλλες ως θυμός. Συνήθως το «όχι» των νηπίων δεν σχετίζεται με κάποια συγκεκριμένη αντίρρηση, πρόκειται για μια συνηθισμένη διαμάχη εξουσίας. Υπάρχει, βέβαια, και το «όχι» που προέρχεται από κούραση, απροθυμία ή βαρεμάρα.
1. Περιορίστε τα «όχι» που λέτε εσείς Όταν εμείς οι ενήλικοι ζητάμε τη βοήθεια κάποιου φίλου ή κάποιου κοντινού μας προσώπου, ξέρουμε συνήθως εκ των προτέρων αν θα μας βοηθήσει ή όχι. Και γι’ αυτό σχεδόν πάντα ζητάμε τη βοήθεια από άτομα που θα μας απαντήσουν θετικά. Τα νήπια, επειδή δεν έχουν αναπτύξει τη βούληση, ώστε να κρίνουν ποιος θα τους απαντήσει θετικά και ποιος αρνητικά, διατυπώνουν απλώς τις απαιτήσεις τους. Επειδή, όμως, η συνηθισμένη απάντησή μας είναι «όχι», εκείνα -έτσι κι αλλιώς- κάνουν αυτό που θέλουν. Οι παιδοψυχολόγοι υποστηρίζουν πως το πόσο συχνά προφέρει ένα νήπιο το «όχι» εξαρτάται από το πόσο συχνά το ακούει. Βρείτε λοιπόν άλλες λέξεις για να δηλώσετε στοπαιδί σας ότι αυτό που κάνει είναι επικίνδυνο ή απαγορευμένο. Για παράδειγμα, αν σκαρφαλώνει παντού και συνεχώς, μπορείτε -αντί για «όχι»- να του πείτε «στοπ»!

2. Διατυπώστε έξυπνα τις ερωτήσεις σας 
Αποφύγετε να διατυπώνετε τις ερωτήσεις σας με τρόπο που να επιδέχονται ως απάντηση το «όχι». Για παράδειγμα, αντί για την ερώτηση: «Θέλεις να ντυθείς;», μπορείτε να πείτε: «Θα φορέσεις το μπλε ή το κίτρινο μπλουζάκι;», ή αντί για τη φράση: «Θα μαζέψεις τα παιχνίδια σου;», μπορείτε να πείτε: «Θα ξεκινήσεις με το να μαζεύεις τα μεγάλα παιχνίδια σήμερα ή τα μικρά;». Έτσι, θα διαπιστώσετε πως το παιδί θα γίνει πολύ πιο συνεργάσιμο.

3. Εμπνεύστε του εμπιστοσύνη
 Μην παραλείπετε να του δείχνετε ότι μπορεί πάντα να βασίζεται στις συμβουλές σας. Φροντίστε να το επαινείτε κάθε φορά που επιδεικνύει διάθεση συνεργασίας και δώστε του τη δυνατότητα να παίρνει κι αυτό αποφάσεις, δείχνοντας εμπιστοσύνη στις ικανότητές του.

4. Κάντε το να νιώσει ασφάλεια Τα παιδιά απαιτούν από τους ενηλίκους ένα σαφή προσανατολισμό. Μόνο όταν οι γονείς διατυπώνουν σαφείς κανόνες και αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, τα παιδιά καταλαβαίνουν τι πρέπει να κάνουν. Γι' αυτά, πρέπει να είναι κάθε φορά ξεκάθαρο σε ποια θέματα οι γονείς τους μπορεί και να αλλάξουν γνώμη και σε ποια δεν το συζητούν καν.

5. Μείνετε συνεπείς
 Οι γονείς κατορθώνουν να γίνουν πιο πειστικοί όταν οι πράξεις τους είναι συνεπείς προς τα λόγια τους. Γι’ αυτόν το λόγο, μην απαιτείτε μονάχα από το παιδί σας να συμπεριφέρεται σωστά, δείξτε του κι εσείς με το παράδειγμά σας πώς να το κάνει.

6. Δείξτε ευελιξίαΗ συνέπεια σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι γονείς θα πρέπει να τηρούν για χρόνια τους ίδιους κανόνες. Τα παιδιά αναπτύσσονται εξαιρετικά γρήγορα, με αποτέλεσμα κανόνες που σήμερα φαίνονται λογικοί, αύριο να μην έχουν νόημα ύπαρξης. Τροποποιήστε τους οικογενειακούς κανόνες ανάλογα με την ηλικία του και αρχίστε σιγά-σιγά να του δείχνετε όλο και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη.

7. Αφήστε το παιδί να πει κάποια «όχι» Είναι πολύ σημαντικό, λένε οι ειδικοί, να επιτρέπουμε στο παιδί μας να λέει «όχι». Αν, για παράδειγμα, το ρωτήσουμε αν θέλει να δανείσει το παιχνίδι του στην αδερφή του, μπορούμε να του αφήσουμε το περιθώριο να αρνηθεί, γιατί το συγκεκριμένο αντικείμενο ίσως είναι πολύτιμο για εκείνο και δεν θέλει να μοιραστεί με κανέναν. Φυσικά, όλοι οι γονείς θέλουν να μάθουν στα παιδιά τους να μοιράζονται, αλλά αυτό θα γίνει έτσι κι αλλιώς από μόνο του. Άλλωστε, σκεφτείτε πως το παιδί μπορεί να έχει ένα λόγο που δεν μοιράζεται το κουβαδάκι του με κάποιο άλλο παιδάκι. Μην υποτιμάτε το ένστικτό του. Μπορεί κάτι σε αυτό το παιδάκι απλώς να μην του «κάνει». Αν υποχρεώσουμε τα παιδιά μας να λένε σε όλα «ναι», είναι σαν να τα μαθαίνουμε να «σκύβουν» πάντα το κεφάλι.
Με τη συνεργασία της Κατερίνας Θεοδωρίδου (Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια). 

ΝΑ ΣΕ ΧΑΖΕΥΩ...ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΣΗ ΜΟΥ..

2+2=5: Μια συγκλονιστική ταινία για την χειραγώγηση της σκέψης

Ο σημαντικός  Ιρανός καλλιτέχνης Μπαμπά Ανβάρι στη μικρού μήκους ταινία του «Two & Two» σκιαγραφεί με συγκλονιστικό τρόπο την απόπειρα χειραγώγησης της σκέψης και την επιβολή της εξουσίας με κάθε κόστος.

Βασιζόμενος στα γραπτά του Τζόρτζ Οργουελ, ο οποίος στο «1984» έγραφε ότι «ελευθερία είναι να μπορείς να πεις ότι 2 +2 = 4» ο Ανβάρι αντιστρέφει στην πρόσθεση και παρουσιάζει το πως πραγματοποιείται με τη βία η χειραγώγηση της σκέψης.

Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα σχολείο όπου κάποια μέρα οι κανόνες αλλάζουν και 2+2 κάνει πια 5 και κανείς δεν έχει δικαίωμα να το αμφισβητήσει.

Τι θα γίνει όμως όταν ένα από τα παιδιά το αμφισβητήσει; Η ταινία προτάθηκε για Bafta καλύτερης μικρού μήκους ταινίας.

«Το κίνητρο μου ήταν η ταινία να αναζητήσει την επιθυμία που οδηγεί τους ανθρώπους να αμφισβητήσει μία δεσποτική κατάσταση», δήλωσε ο Ιρανός σκηνοθέτης.

Πηγή: theinsider.gr

ετσι!!!!