Tο πληγωμένο παιδί μέσα μας

Αν εξοργίζομαι επειδή αργείς, μπορεί, το να έρχεσαι στην ώρα σου να μην αρκεί για την επίλυση του προβλήματός μου.

Θα έπρεπε να δω τι είναι αυτό που με πειράζει τόσο, ποια ερμηνεία δίνω στην αργοπορία σου, τι είναι αυτό που χρειάζομαι από σένα, τι σου ζητάω απαιτώντας ακρίβεια… Να μου αποδείξεις ότι νοιάζεσαι για μένα; Να με εκτιμάς; Να με λάβεις υπόψη σου; Τι θέλω να πω όταν αντιδρώ έτσι;

Όταν επικεντρωνόμαστε υπερβολικά στον εαυτό μας, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει στον άλλον και γινόμαστε εγωκεντρικοί.

Γι’ αυτόν που βλέπει απ΄έξω, η συμπεριφορά μας μοιάζει τουλάχιστον υπερβολική – αν όχι εντελώς παράλογη. Και πιθανότατα είναι, γιατί αυτές οι τόσο πρωτόγονες αντιδράσεις προέρχονται στην πραγματικότητα από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, από τους τρόπους συμπεριφοράς που μάθαμε για να προστατευόμαστε από τα τραύματα της παιδικής ηλικίας…

Αυτή η ανάμνηση του πρωτογενούς τραύματος μπορεί να ονομαστεί «το πληγωμένο παιδί». Αυτό το πληγωμένο παιδί που φέρουμε μέσα μας είναι που μας κάνει να αντιδρούμε έτσι.

Κουβαλάμε τους πόνους που δεν μπορέσαμε να εκφράσουμε στην παιδική μας ηλικία και τους εξωτερικεύουμε μέσω των αντιδράσεών μας, χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Αυτό σημαίνει πως τοποθετούμαστε πριν καλά καλά μπορέσουμε να σκεφτούμε. Αυτού του είδους οι αντιδράσεις είναι που δημιουργούν τα περισσότερα προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Δυστυχώς, όταν βιώνουμε μία σχέση, τους πόνους και τους θυμούς που δεν βρήκαν διέξοδο στο παρελθόν, τους αναπλάθουμε στο παρόν μας, εμπλέκοντας και τον άλλον στις αντιδράσεις μας.

Γενικά, αυτοί οι παλιοί πόνοι δεν εμφανίζονται μέχρι να βρεθούμε σε μία ερωτική σχέση. Η σχέση και ο γάμος ξύνουν αυτές τις παλιές πληγές και υποθέτουμε πως είναι ο σύντροφός μας που τις προκαλεί.

Συνήθως αυτό δε συμβαίνει από την αρχή, αλλά σιγά σιγά, όσο αισθανόμαστε πραγματικά δεμένοι με τον άλλον. Αυτό το πληγωμένο παιδί που κουβαλάμε μέσα μας είναι σαν μία μαύρη τρύπα που ρουφάει τα πάντα, σαν ένας πονόδοντος. Όταν παρουσιάζεται στη ζωή μας δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτε άλλο, ο πόνος κυριαρχεί στη ζωή μας.

Σε πολλές περιπτώσεις χωρισμού, το πρόβλημα δεν βρίσκεται στη σχέση μεταξύ των δύο, αλλά σε άλυτα θέματα του παρελθόντος ενός από τους δύο (ή και των δύο).

Η αντίδρασή μου προκαλεί τη δική σου, κι έτσι ο ένας επηρεάζει αρνητικά τον άλλον.

Όταν κουβαλάμε μέσα μας το πληγωμένο παιδί, έχουμε την αίσθηση πως ποτέ δεν βρισκόμαστε στο παρόν. Πάντα αντιδρούμε για πράγματα που μας συνέβησαν πριν πολλά χρόνια.

Αυτό καθιστά τη σχέση με τον άλλον αδύνατη. Όσο δεν ασχολούμαι με το πληγωμένο παιδί, αυτό θα συνεχίσει να αντιδρά και να επιδεινώνει τις προσωπικές μου σχέσεις, καθώς ο μόνος που μπορεί να το ακούσει είμαι εγώ ο ίδιος όταν σκύβω πάνω στη θλίψη και την οργή του. Τότε μόνο το παιδί παύει να αντιδρά, γιατί τότε μόνο το στηρίζω.

Το πληγωμένο παιδί ζητάει την επικύρωση του πόνου του. Μόνο όταν ένας άνθρωπος αισθάνεται επιβεβαίωση μέσα στον πόνο του, μπορεί να τον εκφράσει και να τον ξεπεράσει. Για να αγγίξω το σημείο που με πονάει είναι απολύτως απαραίτητο να σταματήσω να κατηγορώ τον άλλον και να παρατηρήσω μέσα από τις αντιδράσεις μου τι είναι αυτό που μου συμβαίνει.

Στις χειρότερες περιπτώσεις, όταν ένα ζευγάρι νιώθει αυτό το κενό που δεν μπορεί να γεμίσει με τους δυο, αποφασίζει να κάνει ένα παιδί… καθώς κι αυτοί που δείχνουν ενήλικοι, δεν είναι παρά δύο απελπισμένα παιδιά που ψάχνουν σωτηρία στο κοινό παιδί τους.

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να είναι λαμπροί ως ενήλικες, αλλά όταν αποτραβιούνται στην οικειότητα των πιο στενών τους σχέσεων δεν είναι παρά παιδιά, που χρειάζονται διαρκώς βοήθεια και αντιδρούν στην έλλειψη στοργής, προσοχής ή αναγνώρισης.

Να μάθουμε να εκμεταλλευόμαστε κάθε δυσκολία που συναντάμε στο δρόμο μας, για να εμβαθύνουμε περισσότερο και να έρθουμε σε ουσιαστικότερη επαφή, όχι μόνο με τον σύντροφό μας, αλλά και με την δική μας προσωπική κατάσταση, ως ζωντανά πλάσματα.

 «Να βλέπεις στον έρωτα», Jorge Bucay

Πηγή:psychotherapyjourney.wordpress.com

Ο παιδικός αυνανισμός

Ο παιδικός αυνανισμός είναι μια συμπεριφορά που εκδηλώνεται συχνά τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια και συμβαίνει στα πλαίσια της ανακάλυψης του σώματος τους. Ωστόσο, πολλοί γονείς αναστατώνονται όταν αντιληφθούν ότι το παιδί τους έχει μια τέτοια συμπεριφορά.
Είναι δύσκολο για τον γονιό να σκέφτεται το παιδί σαν σεξουαλικό ον, παρόλο που η σεξουαλική ανάπτυξη αποτελεί μέρος της γενικότερης φυσιολογικής ανάπτυξης του παιδιού.

.
Κανένας δεν διδάσκει στο παιδί πώς να εξερευνήσει και περιεργαστεί τα γεννητικά του όργανα. Ήδη από βρεφική ηλικία, κατά την αλλαγή της πάνας, το παιδί και ιδιαίτερα το αγόρι, ανακαλύπτει τα γεννητικά όργανα και γίνεται περίεργο προς αυτά. Έτσι, μπορεί να χαϊδεύει τα γεννητικά όργανα είτε με το χέρι του, είτε να τρίβεται στα έπιπλα, στο πάτωμα, να τρίβεται σε ένα αρκουδάκι του ή σε μια κούκλα. Το παιδί καθώς «χαϊδεύεται» νιώθει ευχαρίστηση και αυτή ακριβώς η αίσθηση είναι που του προκαλεί και την εθιστική συμπεριφορά και το επαναλαμβάνει.

Τι να κάνει ο γονιός;
Δεν υπάρχει λόγος ούτε να νιώθετε άβολα ούτε να ανησυχείτε. Δεν πρόκειται άλλωστε για μια συμπεριφορά ανάλογη των ενηλίκων. Συνεπώς δεν χρειάζεται πανικός! Δώστε χώρο και χρόνο στο παιδί σας, μην επικρίνετε τον αυνανισμό του, καθώς μια τέτοια στάση θα μπορούσε να του δημιουργήσει ενοχές και φόβο.
Προσπαθήστε να αγνοήσετε αυτή τη συμπεριφορά. Δηλαδή μην ρίξετε όλη την προσοχή σας εκεί. Τα μικρά παιδιά είναι, από την φύση τους, περίεργα και θέλουν συνεχώς να ανακαλύπτουν νέες εμπειρίες. Συνεπώς, με το επικεντρωθεί ο γονιός στον αυνανισμό, είναι σαν να του μεγενθύνει την ενασχόληση. Βοηθητικό επίσης, είναι να αποσπάσετε την προσοχή του παιδιού, κατευθύνοντας το προς μια άλλη δραστηριότητα. Για παράδειγμα, να το προσκαλέσετε να παίξει, να ζωγραφίσει – οτιδήποτε μπορεί να το κρατήσει απασχολημένο. Τέλος, οι γονείς, μετά τα τρία του χρόνια, ως κομμάτι της ανατροφής του, πρέπει απλά να του μάθουν τη αιδώ: δηλαδή ότι μπορεί να χαϊδεύεται αλλά όχι μπροστά στους άλλους. Εφόσον, λοιπόν, ο αυνανισμός γίνεται μέσα στον ιδιωτικό χώρο του παιδιού, είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά που το βοηθάει να ανακαλύψει τον εαυτό του και να μεταβεί ομαλά και σταδιακά προς την εφηβεία και την ενηλικίωση.

.
Ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις, καλό είναι οι γονείς να είναι περισσότερο παρατηρητικοί. Παρότι, όπως προαναφέραμε, ο αυνανισμός είναι φυσιολογικός στα πλαίσια στης προσωπικής σεξουαλικότητας, υπάρχουν περιπτώσεις όπου μπορεί να φτάσει σε ακραία όρια. Δηλαδή, ο αυνανισμός να είναι υπερβολικός και να έχει καταναγκαστικό χαρακτήρα. Μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να είναι δηλωτική μιας άλλης υποβόσκουσας ελλειμματικής ή προβληματικής κατάστασης (π.χ. άγχος, παραμέληση, κακοποίηση κλπ). Προτού, λοιπόν αντιδράσουμε, είναι απαραίτητο να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε την πηγή του άγχους ή της πίεσης του παιδιού.
Συγγραφή άρθρου:
Μαρία Βερβέρη
Ψυχολόγος
Ψυχολογία Παιδιών & Εφήβων (MSc). – e-psychology.gr

Γονεϊκή γύμνια,είναι φυσιολογική ή όχι ;

Το θέμα της γύμνιας αποτελεί ένα θέμα που απασχολεί πολλούς γονείς. Σίγουρα καθένας στο σπίτι του αποφασίζει και ορίζει τους κανόνες συμπεριφοράς που πιστεύει και χρειάζεται να ακολουθούν όλα τα μέλη της οικογένειας, ας δούμε όμως τη σφαιρική άποψη.

Μέχρι και τα δεύτερα γενέθλια του, το παιδί είναι απίθανο να δώσει σημασία στο αν φοράς ή όχι ρούχα.Σε κάποιο σημείο, στους 24 μήνες περίπου, θα ξεκινήσει να αναπτύσσει την αίσθηση του εαυτού του ως ξεχωριστό άτομο, που σημαίνει ότι θα υπάρχει αντίληψη των απόκρυφων μερών τόσο στο δικό του σώμα όσο και στο δικό σου.

  Η ερώτηση λοιπόν που έρχεται σε αυτό το σημείο είναι το κατά πόσο νιώθεις εσύ άνετα με το θέμα της γύμνιας. Κάποιοι γονείς είναι ιδιαίτερα ανοιχτοί στο θέμα της γύμνιας, βλέποντας την ως ένα τρόπο να μάθουν στα παιδιά να αγαπούν, να αποδέχονται και να νιώθουν αυτοπεποίθηση για το σώμα τους. Άλλοι γονείς θεωρούν ότι δεν βλάπτει αν το παιδί δει γυμνό τον γονιό ίδιου φύλου. Τέλος, υπάρχουν και οι γονείς που θεωρούν τη γύμνια υπερβολική, φοβούμενοι μήπως περάσουν μπερδεμένα σεξουαλικά μηνύματα στα παιδιά ή τα οδηγήσουν σε πρόωρη συνειδητοποίηση της σεξουαλικότητάς τους.

Μόλις το παιδί συνειδητοποιήσει ότι έχει τον έλεγχο του σώματός του, είναι πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να αρχίσει να φέρνει αντιρρήσεις στο να το αλλάξεις πάνα ή ρούχα σε δημόσιο χώρο, καθώς συνειδητοποιεί ότι η δημόσια γύμνια δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή. Αν λέγαμε λοιπόν, πως υπάρχει ένας κανόνας, αυτός είναι πως χρειάζεται και πρέπει να σέβεται κάθε γονιός τις ανάγκες και επιθυμίες του παιδιού του. Αν το παιδί του, για παράδειγμα δείχνει σημάδια ντροπής, ή δεν νιώθει άνετα όταν σας βλέπει γυμνούς, και κάνει αστειάκια ή κρύβει το πρόσωπο του, τότε σίγουρα πρέπει να σταματήσετε να εμφανίζεστε γυμνοί μπροστά του. Και επίσης, χρειάζεται να του δίνετε την ευκαιρία για ιδιωτικές στιγμές.

            Για να είναι η γύμνια υγιής και “εκπαιδευτική”, πρέπει να συνοδεύεται από φυσιολογική συμπεριφορά. Αυτό σημαίνει πως το παιδί μου με βλέπει γυμνό όταν ντύνομαι, ξεντύνομαι, και χρησιμοποιώ το μπάνιο. Από τη στιγμή που το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με ερωτικές στιγμές ανάμεσα στους γονείς ή η γύμνια έχει οποιοδήποτε ερωτικό χαρακτήρα, τότε είναι πιθανό αργότερα να αναπτυχθούν πολλά προβλήματα συμπεριφοράς αλλά και προβλήματα σεξουαλικής φύσης.

babyradio-Θωμαΐδου Ευθυμία – Ζωή

Μαμά… γιατί με έστειλες στον παράδεισο; (Για όσους αντέχουν να το διαβάσουν)

Γεια σου μαμά, είμαι το μωρό σου. Δεν με ξέρεις ακόμα, είμαι μόνο μερικών εβδομάδων. Θα με γνωρίσεις σύντομα, το υπόσχομαι. Το όνομα μου είναι Γιάννης, Έχω καστανά μαλλιά και καστανά μάτια… Ε λοιπόν δεν είμαι έτσι ακόμα, άλλα θα γίνω όταν γεννηθώ. Θα είμαι ο μοναχογιός σου. Δεν θα έχω μπαμπά άλλα δεν πειράζει, θα έχουμε ο ένας τον άλλον. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός.

Σήμερα, έμαθες οτι…………… είσαι έγκυος μαμά. Ήσουν τόσο χαρούμενη. Χαμογελούσες. Έχεις το πιο ωραίο χαμόγελο μαμά. Όλη την μέρα μου μιλούσες και ένιωθα τόση ασφάλεια μαμά. Σ’αγαπάω μαμά. Όταν μεγαλώσω υπόσχομαι να σε κάνω τόσο περήφανη. Θα γίνω γιατρός.

Σήμερα είπες στον μπαμπά για μένα … Δεν ήταν χαρούμενος μαμά. Είπε οτι δεν με θέλει. Γιατί δεν με θέλει μαμά ; Τί του έκανα; Ένιωσα έναν δυνατό κρότο και μέτα σε ακούω να κλαις. Σε χτύπησε μαμά. Γιατί το έκανε αυτο μαμά ; Μετά σε αγκάλιασε και σου ζήτησε συγγνώμη κ εσύ τον συγχώρεσες.. Όταν γεννηθώ, δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να σε χτυπήσει ξανά. Λες οτι σαγαπάει μαμά. Αλλα εγώ δεν το νομίζω.

Πάνε τρείς μέρες που σταμάτησες να μου μιλάς, ή να αγκαλιάσεις την κοιλίτσα σου. Γιατί μαμα ; Δεν με αγαπάς ποια ; Εγώ σε αγαπάω μαμά.

Σε ακούω να μιλάς με έναν γιατρό. Κάτι πρόκειται να γίνει μαμά. Φοβάμαι, μαμά. Αρχίζω και πονάω. Σταμάτησε τους, βοήθησε με μαμά..

Τώρα ειμαι στον παράδεισο μαζί με τα αγγελάκια μαμά. Μην ανησυχείς, είμαι καλά. Γιατί το έκανες αυτο μαμά ; Ήθελα τοσο πολύ να αντικρίσω το χαμόγελό σου, να δώ τον ήλιο, να γίνω γιατρός. ΝΑ ΖΗΣΩ.

Δέν πειράζει μαμά αν σταμάτησες να με αγαπάς. Μπορώ να σε δώ απο εδώ που είμαι οπότε δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Συγγνώμη αν έκανα κάτι κακό μαμά. Θέλω να με αγαπάς και πάλι ! Εγώ σε αγαπάω μαμά » …

Κάθε έκτρωση είναι μια καρδιά που σταματάει. Δυό ματάκια που δεν θα δούν ποτέ. Δύο χέρια που δεν θα αγγίξουν. Δύο πόδια που δεν θα τρέξουν. Ένα στόμα που δεν θα μιλήσει.

Όσα θέλω να σου πω κάθε φορά που σε κοιτάζω! Παιδί μου…

Παιδί μου,

είναι κάποιες στιγμές που νομίζω ότι τα λόγια δε αρκούν για να περιγράψουν αυτά που θέλω να σου πω, οι λέξεις δεν είναι ικανές για να περιγράψουν αυτά που σκέφτομαι όταν σε κοιτάζω…

Παιδί μου. Από τη μέρα που σε αντίκρυσα πρώτη φορά, σε μια χειρουργική αίθουσα, μικρό και ζαρωμένο, τυλιγμένο απλά με ένα πανάκι, ήξερα ότι θα σε ερωτευτώ μέχρι να κλείσω τα μάτια μου.

Είσαι τόσο μικρός και τόσο εύθραυστος, τόσο μοναδικός και τόσο ιδιαίτερος.

Είσαι γεμάτος απορίες και ανάγκες.

Κοιτάς με ενθουσιασμό τη σβούρα που μόλις σου έδειξα πως γυρίζει.

Με αγκαλιάζεις με εκείνα τα μικρά χεράκια και το «σ’ αγαπώ» σου, με ολοκληρώνει.

Πονάω μέσα μου, όταν πρέπει να σε μαλώσω για να μην κρέμεσαι από τα κάγκελα κι όταν πρέπει να σου εξηγήσω έντονα γιατί, το να βάλεις το χέρι σου στο αναμμένο μάτι, είναι κακό.

Φοβάμαι, παιδί μου.

Φοβάμαι, γιατί πριν καλά καλά το καταλάβω θα πάψεις να με έχεις ανάγκη.

Θα σταματήσεις να αναζητάς το χέρι μου πριν περάσεις το δρόμο.

Δε θα με φωνάζεις πια για να σου φτιάξω πρωινό και δε θα με χρειάζεσαι για να ταιριάξεις τις κάλτσες σου, πριν τις φορέσεις.

Φοβάμαι, γιατί ο κόσμος αυτός είναι κακός. Είναι κακός και δύσκολος ο κόσμος, αγάπη μου.

Πολλές φορές σε κοιτάζω το βράδυ, την ώρα που κοιμάσαι και σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να σε βοηθήσω να πλάσεις το χαρακτήρα και το είναι σου.

Σε θαυμάζω κρυφά όταν σε βλέπω να παίζεις με τη μπαλίτσα σου, εκείνη τη τόση δα μπαλίτσα, και να βάζεις καλάθι σε αυτοσχέδια μπασκέτα, που μόνος σου έφτιαξες και να χτυπάς όλο περηφάνια παλαμάκια.

Θα μεγαλώσεις γρήγορα. Θα γίνεις ένα υπέροχο πλάσμα, γιατί μόνο αυτό μπορώ να περιμένω από σένα.

Ίσως κάποτε μου δωθεί η ευκαιρία να στα πω, ίσως όχι. Ίσως αξιωθώ να σε δω να μεγαλώνεις, να γίνεσαι ένας επαναστάτης έφηβος, ένας προβληματισμένος νέος, ένας ενήλικας με όνειρα και στόχους. Πόσο εύχομαι να ζήσω όλα τα στάδια της ζωής σου…

Παιδί μου,

να είσαι πάντα ο εαυτός σου. Να αγαπήσεις αυτό που θα γίνεις. Να μην καλουπωθείς ποτέ στα δεδομένα των άλλων, αλλά να τους κάνεις να σε αγαπήσουν γι αυτό που θα μπορείς να είσαι.

Πάτα γερά στα πόδια σου, παιδί μου. Γίνε δυναμικός κι ανεξάρτητος. Μη φοβηθείς ποτέ να μιλήσεις, να πεις τη γνώμη σου, να υπερασπιστείς το δίκιο σου, να παλέψεις για τις αξίες σου.

Μην ντραπείς ποτέ γι’ αυτό που θα μπορείς να είσαι. Μην επιλέξεις επάγγελμα και τρόπο ζωής που θα σε βαλτώσουν, μην κρύψεις ποτέ τη μοναδικότητά σου, μην κλείσεις ποτέ σε ένα κουτί αυτά που αγαπάς.

Αγάπησε, παιδί μου. Αγάπησε με όλη σου την καρδιά. Η αγάπη θα σε κάνει να νιώσεις θεός κι αλήτης, θα σε πονέσει, θα σε τσακίσει, θα σε εξυψώσει την ίδια στιγμή και θα σε πετάξει στα πατώματα.

Νιώσε. Άφησε τον εαυτό σου να αισθανθεί τα πάντα. Αγκάλιασε τα συναισθήματά σου και μοίρασέ τα απλόχερα.

Μην τρομάξεις. Η ζωή είναι ένα δύσκολο και δύσβατο μονοπάτι, γιε μου. Οπλίσου με υπομονή κι επιμονή. Ξεπέρασε τα εμπόδια που θα βρεις μπροστά σου και βρες το δικό σου δρόμο.

Βρες συμμάχους στη ζωή σου. Μάθε να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους και να ξεχωρίζεις τους καλούς από τους σκάρτους. Κάνε φίλους, ερωτεύσου, βγες για ποτό με τους συναδέρφους σου. Οι άνθρωποι γύρω μας μπορούν να μας προσφέρουν στιγμές υπέροχες, μοναδικές.

Μη φοβηθείς να ανοιχτείς. Μη φοβηθείς να μιλήσεις για τα προβλήματά σου, να παραδεχτείς τα λάθη σου και να ζητήσεις συγγνώμη. Μην ντραπείς να πεις ευχαριστώ και μην τρομάξεις να δείξεις ότι έχεις ανάγκη από επικοινωνία.

Μην κλειστείς πίσω από μια εικονική πραγματικότητα. Ζήσε. Πήγαινε διακοπές με μια σκηνή, βγες και πιες, παίξε μπάλα στο δρόμο, ξεκίνα γυμναστήριο. Μην αδρανήσεις πίσω από μία οθόνη και μη χαθείς στη σιγουριά της μοναξιάς ενός υπολογιστή.

Να είσαι ευγενικός, παιδί μου. Η ευγένεια είναι η μεγαλύτερη αρετή, μετά την ειλικρίνεια. Να σέβεσαι τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Να μην κοιτάξεις ποτέ χρώμα, φυλή ή θρήσκευμα. Να κοιτάς την ψυχή του ανθρώπου.

Χαμογέλα, γιε μου. Το χαμόγελό σου φωτίζει τη ζωή κάποιων ανθρώπων γύρω σου. Μάθε να τους κάνεις ευτυχισμένους με πολύ απλά πράγματα. Να είσαι αισιόδοξος. Μη μιζεριάζεις και μη βλέπεις μόνο το κακό γύρω σου.

Ζήσε τη ζωή σου, αγάπη μου. Είναι πολύ μικρή η ζωή μας για να μην τη χαρούμε. Μάζεψε εμπειρίες, ζήσε έντονα, νιώσε! Πριν καλά καλά το καταλάβεις, θα έχεις μεγαλώσει και θα πνίγεσαι από την καθημερινότητα και τις δυσκολίες της.
Μη γονατίσεις ποτέ.

Να ξέρεις ότι όσο έχω αέρα στα πνευμόνια μου και την καρδιά μου να χτυπά, θα είμαι πάντα εδώ για σένα. Θα καρδιοχτυπώ όταν μαθαίνεις ποδήλατο, θα μένω ξάγρυπνη στις εξόδους σου, θα αγχώνομαι πριν το επαναληπτικό τεστ στα μαθηματικά, θα πεθαίνει ένα κομμάτι μέσα μου όταν θα σε βλέπω να πονάς και θα σου φωνάζω πάντα «ζακέτα να πάρεις, έχει ψύχρα έξω!»

Θα σε λατρεύω με όλο μου το είναι μέχρι να κλείσω τα μάτια μου.

Θα είσαι το τέλος μου κι η αρχή μου.

Θα κάνω τα πάντα για σένα.

Σ’ αγαπώ πολύ, παιδί μου

Η μαμά σου.

Πηγή:www.ilov.gr

17 μικροπράγματα που έχουν μεγάλη σημασία για τα παιδιά!

Μικρές καθημερινές λεπτομέρειες που θα τα κάνουν ευτυχισμένα!

Μπορεί  οι παρακάτω κινήσεις να είναι μάλλον ασήμαντες για έναν ενήλικα, θα χαρίσουν όμως αμέτρητα χαμόγελα στα παιδιά.

1. Φορέστε το κολιέ από μακαρόνια που έφτιαξε για σας στη δουλειά. Ή έστω μέχρι να δει ότι φεύγετε από το σπίτι φορώντας το.

2. Βάλτε μέσα στο lunch box του παιδιού ένα μήνυμα (και μια σοκολάτα).

3. Φτιάξτε το δικό σας κόσμο στο Minecraft δίπλα σε αυτόν του παιδιού σας.

4. Πείτε μια φορά «ναι» σε κάτι που συνήθως αρνείστε, για παράδειγμα να φάει γλυκό αντί για φρούτο το απόγευμα.

5. Όταν πάτε μαζί στο λούνα-παρκ, αφεθείτε και διασκεδάστε το με την ψυχή σας!

6. Αν τύχει να τσακωθείτε μπροστά στο παιδί, βεβαιωθείτε ότι θα είναι μπροστά και όταν τα ξαναβρείτε.

7. Όταν το δωμάτιό του είναι σαν βομβαρδισμένο τοπίο, κλείστε την πόρτα και συνεχίστε τη μέρα σας.

8. Αφήστε το να τσαλαβουτά στις λακκούβες της βροχής, ακόμη και χωρίς γαλότσες.

9. Δώστε στο παιδί την ευκαιρία να δώσει τη μάχη μόνο του, πριν επέμβετε.

10. Για αλλαγή, ζητείστε από το παιδί σας να σας μάθει πώς να κάνετε κάτι. Μόλις το μάθετε, πείτε του πόσο καλός δάσκαλος είναι.

11. Εκτυπώστε τις φωτογραφίες από την παιδική του ηλικία για να τις έχει όταν μεγαλώσει.

12. Αφήστε το παιδί να «κρυφακούσει» όταν λέτε κάτι καλό γι” αυτό.

13. Μείνετε ξύπνιοι ως αργά για να δείτε την πανσέληνο.

14. Επιτρέψτε στο παιδί να βάλει τα καλά του στο σούπερ μάρκετ. Ακόμη και αν θέλει να το κάνει για όλο το μήνα.

15. Διακόψτε τη μελέτη του για ένα 3λεπτο χορευτικό πάρτι με μουσική!

16. Κρεμάστε στο δωμάτιο του παιδιού έναν πίνακα ανακοινώσεων για να αφήνετε μηνύματα ο ένας στον άλλο.

17. Μοιραστείτε με το παιδί ημερολόγια, φωτογραφίες ή γράμματα από τότε που ήσασταν στην ηλικία του.

Πηγή:familyinaction.gr

Attachmentparenting :H θεωρία της προσκόλλησης

Attachmentparenting :H θεωρίατηςπροσκόλλησης
Ο όρος προσκόλληση προέρχεται από τον Βρετανό ψυχίατρο και ψυχολόγο JohnBowlby, που ανέπτυξε τη Θεωρία Προσκόλλησης, η οποία έχει αναγνωριστεί ως μία από τις πιο σημαντικές Θεωρίες στην Ψυχολογία. Προέκυψε από τη μελέτη του Bowlby  σχετικά με τον πρόωρο αποχωρισμό του βρέφους από τη μητέρα και τις έρευνες για τη συμπεριφορά των ζώων στις αρχές της δεκαετίας του ‘50.

Όπως ο ίδιος αναφέρει «αν αναγνωρίσουμε ότι οι άνθρωποι έχουν έμφυτο συμπεριφοριστικό σύστημα για προσκόλληση, το οποίο αν θεωρηθεί ως εξελικτικό προϊόν και ως βιολογικός μηχανισμός, τότε είναι πιθανό να καταλάβουμε και ίσως να εξηγήσουμε κάποιους τομείς της φύσης των ανθρώπινων σχέσεων και της κοινωνικής ανάπτυξης του ατόμου».
Ουσιαστικά η θεωρία αναφέρεται στο συναισθηματικό δεσμό ανάμεσα στο βρέφος και το φροντιστή του (συνήθως τη μητέρα). Η γονεϊκότητα που έχει τις ρίζες της στη  θεωρία της προσκόλλησης βασίζεται στην ιδέα ότι τα μωρά μαθαίνουν να εμπιστεύονται τους άλλους και αναπτύσσονται υγιώς όταν οι ανάγκες τους εκπληρώνονται συστηματικά από όποιον τα φροντίζει στην αρχή της ζωής τους. Τα παιδιά που δεν βιώνουν ποτέ αυτόν τον ασφαλή δεσμό στην αρχή της ζωής τους, δε μαθαίνουν να δημιουργούν υγιείς δεσμούς.
Υπάρχει πληθώρα κατηγοριών των τύπων προσκόλλησης όπως προκύπτουν από διάφορα εργαλεία κατηγοριοποίησης που ανέπτυξαν οι ερευνητές του χώρου. Ένα από τα πιο γνωστά εργαλεία, και αυτό που θα παρουσιαστεί, είναι αυτό που ανέπτυξε η  MaryAinsworth με τους συνεργάτες της  (1978), Η Περίεργη Κατάσταση «TheStrangeSituation».

Οι βασικοί τύποι προσκόλλησης που προέκυψαν από την έρευνα είναι τέσσερις και είναι οι εξής:
Ασφαλής προσκόλληση (secureattachment)
Τα παιδιά με ασφαλή προσκόλληση χαρακτηρίζονται από την ενεργή προσπάθειά τους να βρίσκονται κοντά στην μητέρα τους, να έχουν επαφή μαζί της και σε περίπτωση αποχωρισμού από την μητέρα το άγχος οφείλεται στην απουσία της μητέρας. Τα χαρακτηριστικά του είναι τα εξής :
Χαμηλό άγχος και καλές διαπροσωπικές σχέσεις
Εποικοδομητικός τρόπος χειρισμού των συναισθημάτων και ελεύθερη έκφραση τους, φυσιολογικός βαθμός δυσφορίας σε αγχογόνες καταστάσεις
Ζεστές σχέσεις στο οικογενειακό περιβάλλον
Μεγάλος βαθμός κοινωνικοποίησης, δε φοβούνται την απόρριψη ή τη στενή σχέση, συνήθως δημιουργούν μακροχρόνιες – σταθερές σχέσεις
Είναι προσιτοί και συμπαθείς, δε φοβούνται την αποτυχία στη δουλειά
Στρατηγικές ρύθμισης που ελαχιστοποιούν το στρες και το άγχος, έμφαση σε θετικά συναισθήματα
Λιγότερη τάση για θυμό, θέτουν ωφέλιμους στόχους σε καταστάσεις σύγκρουσης
Υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη
«Αποφεύγουσα» προσκόλληση (avoidantattachment)
Τα παιδιά με αποφεύγουσα προσκόλληση στην περίπτωση αποχωρισμού από τη μητέρα τους, είχαν άγχος το οποίο προερχόταν επειδή ήταν μόνα τους και όχι από την απουσία της μητέρας. Τα χαρακτηριστικά αυτού του τύπου προσκόλλησης είναι τα εξής:
Χαμηλό άγχος σε επίπεδο φυσιολογίας / υψηλή τάση αποφυγής
Αρνητικοί προς την οικειότητα, αποφεύγουν τις στενές επαφές και την αυτονομία
Καταπίεση συναισθημάτων, συναισθηματικές διακυμάνσεις, ζήλια
Αρνητικότητα για την αγάπη
Αποστασιοποιημένοι, αδιάφοροι, δεν αποζητούν σωματική εγγύτητα
Εξιδανίκευση γονέων και εαυτού (ιδεατό εγώ), αρνητική εικόνα για τους άλλους
Απόμακροι γονείς – ψυχρές σχέσεις
Γνωστική προσέγγιση συναισθημάτων και προβλήματα στη βίωση και την έκφραση
Δεν εμπιστεύονται εύκολα
Δεν παρέχουν ούτε δέχονται υποστήριξη
Χαμηλή συναισθηματική νοημοσύνη

Αμφίθυμη προσκόλληση (ambivalentattachment)
Ο συγκεκριμένος τύπος προσκόλλησης χαρακτηρίζεται κατά κύριο λόγο από επιφυλακτικότητα και επίμονη συμπεριφορά. Τα χαρακτηριστικά του είναι τα εξής:
Υψηλό άγχος
Εμμονή και ανασφάλεια με τις διαπροσωπικές σχέσεις
Αγωνία για την αποδοχή με στόχο την απόκτηση αισθήματος ασφάλειας
Έμφαση σε αρνητικά συναισθήματα, ακραία ερωτική έλξη, συναισθηματικές υπερβολές, ζήλια χαμηλή αυτοεκτίμηση, φόβος απόρριψης και εγκατάλειψης
Ιδιαίτερα εκφραστικοί, αγχώδεις, παρορμητικοί (υπερβολή συναισθήματος)
Δεν εμπιστεύονται εύκολα, δύσκολα παρηγορούνται
Θετική εικόνα για τους άλλους και αρνητική για τον εαυτό τους
Επηρεάζονται από τον έπαινο και το φόβο της απόρριψης
Σύγχυση, νευρωτισμός, μοναχικότητα, επιθετικότητα

Αποδιοργανωμένη προσκόλληση (disorganizedattachment)
Είναι ο τελευταίος τύπος προσκόλλησης και δεν χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένο τύπο συμπεριφοράς αλλά περισσότερο από «αλλοπρόσαλλη» συμπεριφορά. Κατά κύριο λόγο τα χαρακτηριστικά του είναι τα εξής:
Υψηλό άγχος /τάση αποφυγής
Αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους και τους άλλους
Δυσμενές οικογενειακό περιβάλλον (γονείς επιθετικοί- καταθλιπτικοί)
Υψηλά επίπεδα άγχους, νευρωτισμού, μοναχικότητας, δυσθυμίας και χαμηλά επίπεδα κοινωνικής στήριξης
Φοβισμένοι απέναντι στην οικειότητα, απόμακροι αποφυγή επαφών – φόβος απόρριψης
Καταπίεση συναισθημάτων

Ο δεσμός προσκόλλησης αποδεικνύεται να είναι πάρα πολύ σημαντικός για την ανάπτυξη του ατόμου σε διάφορους τομείς όπως ο συναισθηματικός, ο κοινωνικός και ο γνωστικός. Όπως αναφέρει ο  Thompson«η παιδική προσκόλληση δίνει μορφή στις διαδικασίες ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου και καθώς η προσωπικότητα ωριμάζει ασκεί διαρκή επιρροή στις ψυχοκοινωνικές λειτουργίες». Η κυρίαρχη άποψη των ερευνητών της προσκόλλησης τείνει να είναι ότι η ασφαλής προσκόλληση των βρεφών και παιδιών μπορεί να συνδεθεί περισσότερο με θετική παρά αρνητική λειτουργιά σε διάφορους τομείς  της ανάπτυξής τους.

Παρόλα αυτά είναι σημαντικό να τονιστεί ότι δεν θα ήταν αντιπροσωπευτικό να υποστηριχτεί ότι ο δεσμός προσκόλλησης είναι ο ένας και μοναδικός παράγοντας που μπορεί να συμβάλλει στην σωστή ανάπτυξη του ατόμου. Πολύ πιο σημαντικός και καθοριστικός από το να παρέχουν μόνο βασική προστασία και ικανοποίηση των βασικών αναγκών των παιδιών τους είναι ο ρόλος των ίδιων των γονιών.
Συνοψίζοντας διαφαίνεται ότι η βρεφική και παιδική προσκόλληση μπορεί να επηρεάσει την μετέπειτα ανάπτυξη του ατόμου. Ωστόσο η πολυπλοκότητα της διαδικασίας της ανάπτυξης και η μοναδικότητα του ατόμου επιβάλλει μια πιο ολιστική προσέγγιση για την κατανόηση και προώθηση της ομαλής ανάπτυξης του ατόμου.

babyradio-Θωμαΐδυ Ευθυμία – Ζωή

11 μουσεία φαγητού από όλο τον κόσμο που αξίζει να γνωρίσετε

Τυριά, σοκολάτες, πατάτες, ελαιόλαδο και νουντλς! Για τους απανταχού λάτρεις του καλού φαγητού, εκείνους που βάζουν την τοπική γαστρονομία πάνω απ' όλα σε κάθε ταξίδι τους, η παρακάτω λίστα που παρουσιάζει μερικά από τα καλύτερα μουσεία φαγητού στον κόσμο και δημοσιεύτηκε από το CNN, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ανάμεσά τους κι ένα ελληνικό. Ανακαλύψτε τα! 

Dutch Cheese Museum, Alkmaar, Ολλανδία
Gouda, Edam, Leerdammer, Leyden, Maaslander, Maasdam... Αυτά κι άλλα είδη τυριών της Ολλανδίας που παραπέμπουν σε πόλεις της, μπορεί ο επισκέπτης να ανακαλύψει σε αυτό το μουσείο. Εκτός των άλλων, εκθέτει μια σειρά από εργαλεία που σχετίζονται με το τυρί και την παραγωγή του, ενώ τα παιδιά θα λατρέψουν τις προβολές ταινιών. Tip: Αν βρεθείτε στην πόλη Alkmaar μεταξύ Απριλίου και Σεπτεμβρίου, μια επίσκεψη στην αγορά τυριών της είναι must, αφού πρόκειται για τη μεγαλύτερη της Ολλανδίας.Waagplein 2, Alkmaar, +31 72 515 5516, www.kaasmuseum.nl



Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου
Το μουσείο εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο μεταλλάχθηκε η ελληνική βιομηχανία ελαιολάδου μετά τη χρήση μηχανικού εξοπλισμού- κάτι που είναι αρκετά πιο ενδιαφέρον απ' όσο ακούγεται. Στεγάζεται σε ένα όμορφο πέτρινο σπίτι στην Αγία Παρασκευή Λέσβου και δίνει την ευκαιρία στους επισκέπτες του να μάθουν για όλες τις φάσεις της παραγωγής ελαιόλαδου- από την καλλιέργεια μέχρι την επεξεργασία για την παραγωγή του στις εργοστασιακές εγκαταστάσεις και το διαχωρισμό του από το νερό. Οι παλαιές αποθήκες ελαιοκάρπου λειτουργούν ως συμπληρωματικές εκθετικές μονάδες, που προβάλλουν το ανθρώπινο στοιχείο. Αγία Παρασκευή, Λέσβος, τηλ.: 2253 032 300, www.oliveoilmuseums.gr. Ώρες λειτουργίας: Από 1η Μαρτίου έως 15 Οκτωβρίου: καθημερινά (εκτός από την Τρίτη) 10 π.μ.-6 μ.μ/ Από 16 Οκτωβρίου έως 28 Φεβρουαρίου: καθημερινά (εκτός από την Τρίτη) 10 π.μ.-5 μ.μ


Frietmuseum, Μπριζ, Βέλγιο 
Το μοναδικό μουσείο στον κόσμο που είναι αφιερωμένο στις τηγανιτές πατάτες. Βρίσκεται στην Μπριζ και οι εκθέσεις παρουσιάζουν την ιστορία του πιο δημοφιλούς ίσως τροφίμου στον κόσμο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η έκθεση του ισογείου για τις πατάτες, οι οποίες ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά στο Περού πριν από 10.000 χρόνια. Φυσικά, υπάρχει και η δυνατότητα δοκιμής! Vlamingstraat 33, +32 50 34 01 50, www.frietmuseum.be



Currywurst Museum, Βερολίνο
Για τους λάτρεις του διάσημων λουκάνικων με σάλτσα κάρυ. Ένα αρωματισμένο δωμάτιο επιτρέπει στους επισκέπτες να μυρίζουν το αγαπημένο τους currywurst, ενώ μέσα από ένα διαδραστικό παιχνίδι έχουν την ευκαιρία να ετοιμάσουν τη δική τους εκδοχή του πιάτου. Όπως τονίζει η διευθύντριά του, "κανένα άλλο fast food δεν έχει προσφέρει τόση έμπνευση σε τραγουδοποιούς, συγγραφείς, κωμικούς και καλλιτέχνες. Είναι μια έκφραση της κοινωνικής και πολιτιστικής μας ταυτότητας. Εκτιμάται ότι μόνο στο Βερολίνο καταναλώνονται ετησίως 70 εκατομμύρια currywursts". currywurstmuseum.com



Colman's Mustard Shop & Museum, Norwich, Αγγλία 
Για όσους αγαπούν τη μουστάρδα. Η μουστάρδα Colman's έγινε διάσημη για πρώτη φορά το 1901- όταν τη διαφήμισε ο εξερευνητής Robert Scott, ο οποίος απέπλευσε για το Νότιο Πόλο παίρνοντας μαζί του ένα τόνο από αυτή. Το πρώτο μαγαζί αφιερωμένο στην Colman's άνοιξε το 1973, με το γειτονικό μουσείο να εκθέτει την ιστορία του brand. Λίγοι γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι οι ιδρυτές της ήταν πρωτοπόροι στην κοινωνική πρόνοια για τους εργαζομένους. Highlight το πολύ καλά εξοπλισμένο κατάστημα με είδη δώρων- αν και μετά το τέλος της επίσκεψής σας υπάρχει περίπτωση να μην θέλετε να ξαναδείτε τη συγκεκριμένη μουστάρδα ποτέ! 15 Royal Arcade, Norwich; +44 1603 627 889, www.mustardshopnorwich.co.uk




Kimchi Museum, Σεούλ
Είναι το μοναδικό μουσείο φαγητού στη Νότια Κορέα και περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι το έχουν επισκεφτεί από την έναρξη λειτουργίας του πριν από 20 χρόνια. Στο επίκεντρο βρίσκεται το δημοφιλέστατο kimchi (παραδοσιακά πιάτα λαχανικών τουρσί και καρυκευμάτων), ενώ υπάρχει ακόμα και βιβλιοθήκη με αναφορές και ακαδημαϊκά συγγράμματα για το συγκεκριμένο φαγητό. Οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν μαθήματα μαγειρικής για την προετοιμασία του kimchi. 159 Samseong-dong, Gangnam-gu, Seoul; +82 02 6002 6456



Udon Museum, Κιότο, Ιαπωνία
Ένα δημοφιλές ιαπωνικό πιάτο βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του μουσείου του Κιότο, που δίνει την ευκαιρία στους επισκέπτες του να μάθουν για τις διαφορετικές ποικιλίες των ιαπωνικών νούντλς από αλεύρι σίτου. Σύμφωνα με τον ιδρυτή του, υπάρχουν 35 είδη udon νούντλς, τα οποία μπορεί να δει κανείς στο μουσείο. Κάθε περιοχή στην Ιαπωνία έχει τα δικά της udon νούντλς και τον τρόπο της να τα τρώει. 238-2 Giommachi Kitagawa, Kyoto, +81 75 531 0888, udon.mu



Shin-Yokohama Raumen Museum, Yokohama, Ιαπωνία
Άλλο ένα μουσείο για εκείνους που δεν χορταίνουν τα γιαπωνέζικα νουντλς. Στον πρώτο όροφο υπάρχει έκθεση για την ιστορία του ramen (γιαπωνέζικη σούπα που έχει σαν βάση ζωμό κρέατος και noodles ρυζιού). Οι δύο όροφοι του υπογείου αποτελούν ένα αντίγραφο της παλιάς πόλης του Τόκιο Shitamachi και στεγάζουν 9 εστιατόρια, καθένα από τα οποία σερβίρει διάφορες ποικιλίες ramen. Highlight το αντίγραφο του πρώτου πιάτου ramen που φτιάχτηκε στην Ιαπωνία. Αυτός που το γεύτηκε ήταν ένας σαμουράι του 17ου αιώνα με το όνομα Mito Komon. Shin-Yokohama Raumen Museum, 2-14-21 Shinyokohama, Kouhoku-ku, Yokohama, +81 45 471 0503, www.raumen.co.jp



York's Chocolate Story, York, Αγγλία
Αυτό το θεματικό μουσείο σοκολάτας αναδεικνύει πώς η βιομηχανία της σοκολάτας διαμόρφωσε αυτή την όμορφη πόλη της βόρειας Αγγλίας. "Η σοκολάτα ήταν υπεύθυνη για τη φήμη και την τύχη του York για περίπου 300 χρόνια. Παρόλο που έχουν αλλάξει πολλά, το York παραμένει το σπίτι της σοκολάτας στην Αγγλία", εξηγεί η διευθύντρια του μουσείου. Highlight η εργοστασιακή ζώνη, όπου μπορεί κανείς να παρατηρήσει τους μάστερ της σοκολάτας σε δράση πριν την πολυπόθητη δοκιμή. King's Square, York; +44 (0) 845 498 9411, yorkschocolatestory.com



Southern Food and Beverage Museum, Νέα Ορλεάνη
Αυτό το μουσείο έχει στόχο να αναδείξει τις κουλτούρες και τις παραδόσεις πίσω από τη κουζίνα των νότιων ΗΠΑ και οι επισκέπτες μπορούν σίγουρα να περιμένουν γνήσια νότια φιλοξενία. Σε αντίθεση με άλλα μουσεία,  εδώ επιτρέπουν στους επισκέπτες να τρώνε και να πίνουν κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους. Νέα προσθήκη στις εγκαταστάσεις του, το Museum of the American Cocktail. 1504 Oretha C. Haley Blvd., New Orleans, Louisiana, +1 504 569 0405


Canadian Potato Museum, Prince Edward Island, Καναδάς
Οι νοστιμότατες πατάτες αποτελούν από μόνες του λόγο για να το επισκεφθεί κανείς αυτό το νησί. Οι ιδρυτές του μουσείου το περιγράφουν ως "μια γιορτή για τους λάτρεις της πατάτας". Εδώ βρίσκεται η μεγαλύτερη συλλογή μηχανών που σχετίζονται με την επεξεργασία πατάτας αλλά και το μεγαλύτερο γλυπτό πατάτας στον κόσμο! Για όσους τους ανοίξει η όρεξη, το εστιατόριο σερβίρει διάφορες λιχουδιές με βάση την πατάτα. 1 Dewar Lane, O'Leary, Prince Edward Island, +1 902 859 2039,www.peipotatomuseum.com

...

ΕΤΣΙ!!!

..

Η οικογένεια ως βατήρας – Χ. Μπουκάι

Η οικογένεια αποτελεί πάντοτε τον βατήρα, και κάποια στιγμή πρέπει να σταθούμε στην άκρη του και να πραγματοποιήσουμε το άλμα προς τον κόσμο και τη μετέπειτα ζωή. Αν, καθώς πάω να πηδήξω από τον βατήρα, πιαστώ από κάπου και κρεμαστώ, θα μείνω εκεί να κρέμομαι και δεν θα πραγματοποιήσω το ταξίδι μου ποτέ.

     

Τι καλά που θα ήταν αν βρίσκαμε το θάρρος να πηδήξουμε από τον βατήρα μ’ έναν θεαματικό τρόπο! Αυτό μπορεί να γίνει αν ο βατήρας είναι υγιής. Αν η οικογενειακή σχέση είναι υγιής. Αν το ζευγάρι των γονιών είναι υποστηρικτικό.

Ο βατήρας αυτός πατάει πάνω σε τέσσερα βασικά στηρίγματα, τόσο σημαντικά, που αν δεν είναι στέρεα κανένα παιδάκι δεν μπορεί να περπατήσει πάνω του χωρίς να πέσει.

Το πρώτο στήριγμα είναι η αγάπη.

Ένα παιδί που δεν ένιωσε ότι το αγάπησαν οι γονείς του, έχει μια θλιβερή ιστορία: Θα του είναι πολύ δύσκολο να αγαπήσει τον εαυτό του. Η αγάπη για τον εαυτό μας μαθαίνεται μέσα από την αγάπη που δεχόμαστε από τους γονείς μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να διδαχτούμε και αλλιώς, λέω απλώς ότι αυτός είναι ο καλύτερος τόπος και τρόπος για να το μάθουμε. Ο βατήρας που δεν έχει αυτό το στήριγμα είναι επικίνδυνος. Είναι ένας βατήρας χωρίς ισορροπία.

Το δεύτερο στήριγμα είναι η εκτίμηση.

Αν η οικογένεια δεν έχει ένα καλό απόθεμα αυτοεκτίμησης, αν οι γονείς θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι ένα τίποτα, τότε και το παιδί θα αισθάνεται ένα τίποτα. Τα σπίτια με ένα καλό επίπεδο αυτοεκτίμησης διαθέτουν κατάλληλους βατήρες. Οι γονείς που πιστεύουν ότι είναι αξιόλογοι άνθρωποι, πιστεύουν ότι τα παιδιά τους αξίζουν, και είναι κι οι δύο υπερήφανοι για την ομάδα που έχουν φτιάξει.

Το τρίτο στήριγμα είναι οι κανόνες.

Στην οικογένεια πρέπει να υπάρχουν κανόνες, με τη μόνη προϋπόθεση ότι δεν θα είναι αυστηροί. Οι κανόνες πρέπει να είναι ευέλικτοι, ελαστικοί, αμφισβητήσιμοι, συζητήσιμοι και διαπραγματεύσιμοι. Πάντως πρέπει να υπάρχουν. Οι κανόνες αποτελούν το πλαίσιο ασφάλειας και πρόβλεψης που είναι αναγκαίο για την ανάπτυξη του παιδιού.

Το τελευταίο στήριγμα είναι η επικοινωνία.

Για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί το άλμα, είναι αναγκαίο να υπάρχει διαρκής και έντιμη επικοινωνία. Να διαβάζετε μαζί σαν ζευγάρι, να κουβεντιάζετε με τα παιδιά σας, να συζητάτε όλοι μεταξύ σας με την τηλεόραση κλειστή… Αυτός είναι ένας τρόπος για να ενισχυθεί η επικοινωνία. Και σ’ αυτό το στήριγμα, στηρίζεται η δυνατότητα επανόρθωσης των υπολοίπων.

Αγάπη, εκτίμηση, κανόνες και επικοινωνία: πάνω σ’ αυτόν τον βατήρα στέκεται το παιδί για να κάνει το άλμα του στη ζωή. Για να βαδίσει, καταρχάς, τον δρόμο της αυτοεξάρτησης και στη συνέχεια, τον δρόμο της συνάντησης με τους άλλους.

Και από την ώρα που θα κάνω το άλμα, οφείλω σαν παιδί να ξέρω πως η ζωή μου τώρα πια εξαρτάται από μένα. Είμαι υπεύθυνος για ότι κάνω και απελευθερώνω τους γονείς μου από κάθε δέσμευση  και κάθε υποχρέωση που θεωρούν ότι έχουν απέναντί μου. Αποδεσμεύω και τον εαυτό μου από κάθε υποχρέωση και κάθε χρέος που νομίζω ότι έχω απέναντι σ’ εκείνους. Ότι θέλουν ένας μπαμπάς ή μια μαμά να δώσουν στα παιδιά τους μετά την ενηλικίωσή τους, θα είναι από δική τους απόφαση και όχι από υποχρέωση.

Πρέπει να μάθει κανείς να βάζει ένα τέλος στο ρόλο του γονιού, και αντίστοιχα στο ρόλο του παιδιού.

Πρέπει ν’ αφήσουμε τα παιδιά να κάνουν λάθη, να τ’ αφήσουμε να απογοητευθούν και να πονέσουν, να μάθουν να ταπεινώνονται όταν πρέπει.

Αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά μας είναι να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να μη μας έχουν ανάγκη. Αυτός είναι ο ρόλος μας ως γονείς.

Http://Sxeseis-kai-sunaisthimata.com

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ» του ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ – εκδ. opera

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ;

Ναι! Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν τον εαυτό τους είναι πολύ εκνευριστικοί! Πολλοί άνθρωποι δεν νιώθουν άνετα όταν σκέφτονται ότι πρέπει να μάθουν να αγαπούν τον εαυτό τους. Ταυτόχρονα, όμως, έχουν την απαίτηση από τους συντρόφους τους να τους αγαπούν!

       

Δεν είναι λίγο περίεργο να σκεφτόμαστε «Είναι αδύνατον να αγαπήσω τον εαυτό μου» και από την άλλη μεριά να θυμώνουμε επειδή δεν μας αγαπά η γυναίκα μας; Προφανώς, για να κατορθώσουμε να αποκτήσουμε μια υγιή σχέση, πρέπει προηγουμένως να αγαπήσουμε – ή έστω να συμπαθήσουμε – τον εαυτό μας.

Δεν μπορούμε να δώσουμε σε κάποιον άλλο κάτι που δεν έχουμε εμείς οι ίδιοι. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αποδεχτούμε τους άλλους ανθρώπους όπως είναι, αν δεν αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι. Όταν είμαστε απορροφημένοι από τα ελαττώματά μας, αναζητάμε τα ίδια ελαττώματα και στους άλλους ανθρώπους, ελπίζοντας ότι έτσι θα αισθανθούμε καλύτερα. Και τα ανακαλύπτουμε, αλλά δεν αισθανόμαστε καλύτερα.

Όσο εξακολουθούμε να εστιάζουμε στις αδυναμίες μας, ο κόσμος θα συνεχίσει να μας τιμωρεί – κι εμείς θα συνεχίσουμε να τιμωρούμε τον εαυτό μας. Με ποιον τρόπο; Με ασθένειες, με οικονομικά προβλήματα, με μοναξιά. Αν δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας, δεν θα μας αγαπήσει και ο κόσμος. Και μετά κατηγορούμε τον κόσμο.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ»;

Σε ένα στοιχειώδες επίπεδο, «αγαπώ τον εαυτό μου» σημαίνει «συγχωρώ τον εαυτό μου». Σημαίνει ότι παραδέχομαι πως, μέχρι στιγμής, έχω ζήσει τη ζωή μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σταματήστε να θεωρείτε τον εαυτό σας ένοχο. Ξεχάστε την τελειότητα και στοχεύστε στη βελτίωση.

Αν συγχωρήσετε τον εαυτό σας για τις αδυναμίες του, θα αρχίσετε αυτομάτως να συγχωρείτε τις ίδιες αδυναμίες στους άλλους ανθρώπους. Οι άνθρωποι αποτελούν καθρέφτες του εαυτού μας. Αν είμαστε πιο παρατηρητικοί, θα διαπιστώσουμε ότι λαμβάνουμε διαρκώς μηνύματα, τα οποία μας δείχνουν ποια σημεία πρέπει να βελτιώσουμε.

Για το χατίρι των παιδιών μας, πρέπει να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. Τα παιδιά ακολουθούν το δικό μας παράδειγμα. Αν δυσκολεύετε διαρκώς τη ζωή σας, τότε θα μάθουν να δυσκολεύουν κι εκείνα τη δική τους – κι έτσι, τελικά, θα κάνουν ακόμα δυσκολότερη τη δική σας ζωή!

ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ

Όταν συγχωρήσουμε τον εαυτό μας, θα σταματήσουμε να ασκούμε κριτική και στους άλλους ανθρώπους.

Http://Sxeseis-kai-sunaisthimata.com

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «άκου την ΚΑΡΔΙΑ σου» του ANDREW MATTHEWS – εκδ. διοπτρα