Κοτόπιτα με φρέσκο τυρί-κρέμα

Υλικά

• 400 γρ, κοτόπουλο ψητό ή βραστό
• 1 1/2 κουταλιά της σούπας βούτυρο και λίγο ακόμη για το φύλλο
• 1 κρεμμύδι ξερό, ψιλοκομμένο
• 2 πράσα, κομμένα σε ροδέλες
• 1 κουταλιά της σούπας αλεύρι
• 1 ποτηράκι λευκό κρασί
• 1 φλιτζάνι ζωμός κοτόπουλου (έτοιμος ή σπιτικός)
• 150 γρ, φρέσκο τυρί-κρέμα
• 2 φύλλα ζύμης σφολιάτα
• αλάτι,πιπέρι

Εκτέλεση

1. Σοτάρετε για 5' σε αντικολλητικό σκεύος το κοτόπουλο κομμένο σε κομματάκια με μια κουταλιά βούτυρο. Το βγάζετε και προσθέτε στο σκεύος το κρεμμύδι και το πράσο, συμπληρώνετε με το υπόλοιπο βούτυρο και τα σοτάρετε κι αυτά.
2. Ρίχνετε το αλεύρι, ανακατεύοντας συνεχώς, το κρασί και το ζωμό κοτόπουλου. Σιγοβράζετε για 5' περίπου μέχρι να απορροφηθούν τα πολλά υγρά και να ομογενοποιηθούν τα υλικά. Ρίχνετε και το φρέσκο τυρί-κρέμα, αλάτι, πιπέρι και το κοτόπουλο και ανακατεύετε το μείγμα καλά. Το αφήνετε να κρυώσει.
3. Αλείφετε μια ταρτιέρα ή ένα στρογγυλό ταψί με βούτυρο, πασπαλίζετε με λίγο αλεύρι και στρώνετε το ένα φύλλο ζύμης, καλύπτοντας και τα τοιχώματα. Απλώνετε τη γέμιση ομοιόμορφα και καλύπτετε με το δεύτερο φύλλο ζύμης. Αλείφετε την επιφάνεια με λίγο βούτυρο και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180° C για 40' περίπου, μέχρι να ροδίσει.

Δείτε την πιο όμορφη βιβλιοθήκη του κόσμου που έχει πάνω από 20.000 βιβλία! (Photos)

Η βιβλιοθήκη «Klementinum» στην Τσεχία ψηφίστηκε ως η πιο όμορφη και μαγευτική βιβλιοθήκη του κόσμου από τους αναγνώστες του boredpanda.com.

Το κτίριο της βιβλιοθήκης αποτελεί ένα χαρακτηριστικό πρότυπο της μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Η βιβλιοθήκη λειτούργησε για πρώτη φορά το 1722 ως μέρος του πανεπιστημίου Ιησουιτών και στεγάζει περισσότερα από 20.000 βιβλία.

Διαδικασία γήρανσης στην ευαίσθητη περιοχή

Είναι πιθανό να παρατηρήσατε στο σώμα σας μερικές από τις επιπτώσεις της γήρανσης, όπως ρυτίδες, μειωμένο μεταβολισμό και απώλεια μνήμης. Όσον αφορά τη γήρανση του κόλπου σας έχετε ασχοληθεί; Στην πραγματικότητα, υπάρχει μια ολόκληρη σειρά από αλλαγές που συμβαίνουν εκεί κάτω ξεκινώντας στην ηλικία των 40 ετών. Από αύξηση της ξηρότητας του κόλπου, ακράτεια έως στένωση του κόλπου.

Πρόπτωση

Μια κατάσταση σχετιζόμενη με την ηλικία που μπορεί να προκύψει στην περιοχή είναι η πρόπτωση (η ουροδόχος κύστη, είτε το παχύ έντερο είτε η μήτρα, είτε συνδυασμός των παραπάνω πέφτουν» μέσα στον κόλπο) λέει ο γυναικολόγος Timothy Ryntz από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Για τις γυναίκες με ήπια πρόπτωση, οιασκήσεις Kegel μπορεί να είναι χρήσιμες. Παράλληλα με την υγεία του ασθενούς, μπορεί να εισαχθεί μια αφαιρούμενη συσκευή στον κόλπο για να κρατήσει τα πράγματα στη θέση τους. Μια άλλη επιλογή είναι η χειρουργική επέμβαση, συμπεριλαμβανομένων της επισκευής της κυστεοκήλης, ορθοκήλης και η υστερεκτομή (αφαίρεση της μήτρας και, ενδεχομένως, τον τράχηλο της μήτρας), επισημαίνει η γυναικολόγος Alyssa Dweck, MD.

Ο κόλπος σας αρχίζει πραγματικά να γερνά

Καθώς μεγαλώνετε, το δέρμα σας χάνει την ελαστικότητά του και οι ρυτίδες γίνονται πιο έντονες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον κόλπο σας. Τα οιστρογόνα βοηθούν να διατηρηθεί το δέρμα πιο ελαστικό. Κατά συνέπεια, τα χαμηλά επίπεδα ορμονών ως αποτέλεσμα της γήρανσης σημαίνει μια απώλεια ελαστικότητας του κόλπου. Αυτό είναι γνωστό ως κολπική ατροφία. Οι ασκήσεις Kegel κατά πάσα πιθανότητα δεν θα βοηθήσουν, αλλά κάθε είδους δραστηριότητα που αναζωογονεί την περιοχή θα μπορούσε να είναι σημαντική, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής διέγερσης. Ένας γιατρός μπορεί να συστήσει ακόμη και μια κολπική κρέμα ή να συνταγογραφήσει οιστρογόνα.

Η μήτρα σας και η είσοδος στον κόλπο σας μπορεί να συρρικνωθεί

Σε απάντηση στην πτώση των επιπέδων των οιστρογόνων, η μήτρα μπορεί πραγματικά να αλλάξει μέγεθος. «Καθώς οι γυναίκες μεγαλώνουν, η ίδια η μήτρα τείνει να γίνεται μικρότερη» λέει ο γυναικολόγος May Hsieh Blanchard από το Πανεπιστήμιο του Maryland School of Medicine. Έχει νόημα από τη στιγμή που δεν είστε πλέον σε αναπαραγωγική ηλικία.

Ομοίως, η κολπική είσοδος μπορεί να μειωθεί με την ηλικία. Σύμφωνα με μια έκθεση από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, αυτή η στένωση μπορεί να οδηγήσει σε ερεθισμό, ξηρότητα και μερικές φορές φλεγμονή του κολπικού τοιχώματος, μια κατάσταση που ονομάζεται ατροφική κολπίτιδα. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η ατροφική κολπίτιδα μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία και επώδυνη σεξουαλική ζωή και πυελική εξέταση. Τούτου λεχθέντος, διατηρώντας ένα ορισμένο επίπεδο της σεξουαλικής δραστηριότητας μπορεί να αντισταθμίσει κάποια στένωση.

Μπορεί να μην είστε σε θέση να ελέγξετε την κύστη σας

Όσο περνά ο καιρός, οι μύες που υποστηρίζουν το πυελικό έδαφος αρχίζουν να χαλαρώνουν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ουρήθρα μπορεί στην πραγματικότητα να κινείται σε σχέση με την ουροδόχο κύστη, η οποία μπορεί να προκαλέσει διαρροή. Η ακράτεια ούρων μετά τον βήχα ή το φτέρνισμα κάνουν τη χειρουργική θεραπεία απαραίτητη. Υπάρχουν όμως και άλλες, μη χειρουργικές θεραπείες, όπως οι ασκήσεις οι Kegel.

Εμφανίζονται περισσότερες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος

Οι ουρολοιμώξεις μπορεί να γίνονται πιο συχνές καθώς μεγαλώνετε, ενώ μια μη αναγνωρισμένη ουρολοίμωξη μπορεί να εξελιχθεί σε μια λοίμωξη των νεφρών και στη συνέχεια να εξελιχθεί σε συστηματική λοίμωξη. Αυτό μπορεί πραγματικά να προκαλέσει αλλαγές στη συμπεριφορά, όπως σύγχυση. Τι βοηθάει; Ο χυμός cranberry ή ένα κολπικό προβιοτικό. Εν τω μεταξύ, οι γυναίκες μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα ουρολοίμωξης (ερεθισμός, αυξημένη συχνότητα ούρησης, κάψιμο κατά την ούρηση) απλά λόγω των μειωμένων επιπέδων ορμονών και ανελαστικότητας, χωρίς να υπάρχει μια πραγματική μόλυνση. Σε αυτή την περίπτωση, η θεραπεία με οιστρογόνα είναι μια επιλογή.

...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!

Σαν σήμερα το 1928 ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ ανακάλυψε την πενικιλίνη

Share Tweet 0 Σχόλια e-mail

Ο βιολόγος Αλεξάντερ Φλέμινγκ (Alexander Fleming) γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου του 1881, σ’ ένα μικρό αγρόκτημα του Λόκφιλντ της Σκοτίας. Ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά της οικογένειας.

Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο του Λονδίνου το 1897, βρήκε μια δουλειά γραφείου, όπου παρέμεινε ως το 1901, οπότε αποφάσισε να σπουδάσει Ιατρική στο Νοσοκομείο «St. Mary». Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε ως βοηθός στην ερευνητική ομάδα του Άλμροθ Ράιτ, δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη βακτηριολογία.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος μεταξύ της Μ. Βρετανίας και της Αγγλίας, ο Φλέμιγκ κατατάχθηκε στο ιατρικό σώμα του βασιλικού στρατού. Εργάστηκε για την ανάπτυξη μιας θεραπείας που θα μείωνε τους θανάτους στρατιωτών από τις διάφορες μολύνσεις, υποστηρίζοντας ότι τα αντισηπτικά δεν ήταν αρκετά αποτελεσματικά. Ωστόσο, το εγχείρημά του απορρίφθηκε, κυρίως λόγω έλλειψης κονδυλίων.

Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Φλέμινγκ επέστρεψε στο νοσοκομείο «St. Mary» και στις 15 Σεπτεμβρίου του 1928 έκανε τυχαία τη μεγάλη ανακάλυψη. Λίγο πριν καταστρέψει έναν δοκιμαστικό σωλήνα με την καλλιέργεια κάποιων βακτηριδίων, παρατήρησε ότι είχε αναπτυχθεί ένα είδος μπλε μούχλας, που φάνηκε να είναι σε θέση να σκοτώσει τους επιβλαβείς μικροοργανισμούς. Μια σειρά πειραμάτων απέδειξε αργότερα τα συμπεράσματά του και οδήγησε στην ανακάλυψη της πενικιλίνης. Δυστυχώς, η έρευνά του έπρεπε να σταματήσει, καθώς δεν κατόρθωσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον της ιατρικής κοινότητας.

Το έργο του ολοκλήρωσαν άλλοι επιστήμονες στα τέλη της δεκαετίας του ’30, οπότε αμερικανικές και βρετανικές φαρμακοβιομηχανίες άρχισαν τη μαζική παραγωγή πενικιλίνης. Το νέο φάρμακο χρησιμοποιήθηκε ευρέως στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, για την αντιμετώπιση πολλών μολύνσεων.

Όταν ο Φλέμινγκ βραβεύτηκε το 1945 με το Νόμπελ Ιατρικής δήλωσε ταπεινά: «Η φύση δημιούργησε την πενικιλίνη. Εγώ απλώς τη βρήκα». Στην πραγματικότητα, η ανακάλυψή του έφερε τα πάνω κάτω στη σύγχρονη ιατρική, αφού άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία πολλών αντιβιοτικών και την αντιμετώπιση δεκάδων ασθενειών.

Πέθανε, από καρδιακή προσβολή, στις 11 Μαρτίου του 1955.

Πηγή: sansimera

Read more: http://www.newsbomb.gr/kosmos/news/story/624291/san-simera-to-1928-o-alexanter-flemingk-anakalypse-tin-penikilini#ixzz3ltSrwxrU

Συνταγή για λουκουμάδες της μαμάς με 3 μόνο υλικά

Υπάρχει κανένας που να μη λατρεύει τους λουκουμάδες; Μία γλυκιά λιχουδιά για πρωινό, για επιδόρπιο και για κάθε ώρα της ημέρα που θα κάνει τους πάντες να γλείφουν τα δάχτυλά τους!

Μια πανεύκολη συνταγή για λουκουμάδες με τρία μόνο υλικά που βρίσκονται σε κάθε κουζίνα. Το σπίτι θα μοσχομυρίσει, τα παιδιά θα τους λατρέψουν και εμείς οι μεγαλύτεροι θα θυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια!

ΥΛΙΚΑ:
1 και 1/2 ποτήρι του νερού αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 ποτήρι του νερού γάλα χλιαρό
1 και 1/2 κ.σ λάδι
λάδι για το τηγάνισμα

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:
Βάλτε σε ένα μπολ το γάλα και το λάδι και ανακατέψτε τα με ένα κουτάλι. Στη συνέχεια προσθέστε σιγά σιγά το αλεύρι ενώ ταυτόχρονα ανακατεύετε το μείγμα σας, μέχρι να γίνει πηχτό.

Σκεπάστε το μπολ με μια πετσέτα και αφήστε το για περίπου μία ώρα μέχρι να φουσκώσει το μείγμα σας. Έπειτα, ρίξτε αρκετό λάδι σε ένα βαθύ τηγάνι ή σε μία κατσαρόλα και αφήστε το να ζεσταθεί.

Πάρτε ένα κουτάλι της σούπας και αφού το βρέξετε, πάρτε μία κουταλιά από το μείγμα σας και ρίξε το στο τηγάνι με τη βοήθεια ενός ακόμα βρεγμένου κουταλιού.

Συνεχίστε μέχρι να τελειώσει το μείγμα σας και μόλις οι λουκουμάδες αποκτήσουν ένα χρυσαφί χρώμα, βγάλτε τους με μία τρυπητή κουτάλα και αφήστε τους σε απορροφητικό χαρτί αν στραγγίξουν το λάδι.

Μπορείτε να τους σερβίρετε με μέλι και κανέλα, σοκολάτα ή ό,τι άλλο θέλετε! Τόσο απλά!

Πηγή: http://www.mothersblog.gr/fae-paidi-moy/item/30262-syntagi-gia-loukoumades-tis-mamas-me-3-mono-ylika#ixzz3ljTCVTku

Η μοντέρνα ανατροφή των παιδιών δυσχεραίνει τη συναισθηματική τους ανάπτυξη

Ας δούμε μερικά ιδιόμορφα (και ενοχλητικά) γεγονότα για την κοινωνία μας:

-Τα παιδιά είναι περισσότερο υπέρβαρα από κάθε άλλη φορά στην ιστορία.

-Παίζουν περισσότερα βιντεοπαιχνίδια και βλέπουν περισσότερη τηλεόραση από ποτέ.

-Βρίσκονται σε υπερδιέγερση από τα αναψυκτικά και τα κινούμενα σχέδια και, στη συνέχεια, τα γεμίζουμε με φάρμακα, όταν δεν μπορούν να εστιάσουν τη προσοχή τους μέσα στη τάξη.

-Οι γονείς παίρνουν διαζύγιο σε υψηλότερο ποσοστό από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία, γεγονός το οποίο επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την αίσθηση της αξίας ενός παιδιού και την προσωπική ανάπτυξη.

Και για να μην ξεχάσουμε, υπάρχει μια ολόκληρη σειρά από ψευδείς γονεϊκές και πολιτισμικές πεποιθήσεις που έχουν αποδειχθεί να προκαλούν πνευματικά και συναισθηματικά προβλήματα υγείας στα παιδιά:

«Απερίσκεπτες πρακτικές και πεποιθήσεις έχουν γίνει κοινότοπες στον πολιτισμό μας, όπως η χρήση παρασκευασμάτων για βρέφη, η απομόνωση των βρεφών στα δωμάτιά τους ή η πεποίθηση ότι η πολύ γρήγορη ανταπόκριση στο κλάμα ενός μωρού θα ‘το κακομάθει’», λέει η Ντάρσια Ναρβάεζ, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Notre Dame αναφερόμενη σε μια πρόσφατη μελέτη.

Πόσο βαθιά πάνε οι επιπτώσεις της κακής ανατροφής;

Εκτός από τις προφανείς μορφές της κακοποίησης των παιδιών, υπάρχουν κάποιες πιο βαθιές και λεπτές μορφές κακοποίησης που βρίσκονται στο επίκεντρο της κατάθλιψης και των αισθημάτων ανεπάρκειας: όταν λένε στα έφηβα αγόρια να “μεγαλώσουν” και ότι οι άνδρες δεν κλαίνε και στα κορίτσια ότι πρέπει να φαίνονται και να ενεργούν με έναν ορισμένο τρόπο, σαν “κυρίες”.

Ο ορισμός του «άνδρα» και της «γυναίκας» είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου κοινωνικά κατασκευασμένες έννοιες που ενισχύονται σε πολύ νεαρή ηλικία. Με άλλα λόγια, διδασκόμαστε ότι ο πυρήνας της φυσικής έκφρασης και της συμπεριφοράς μας είναι εσφαλμένος και ότι υπάρχει κάτι ελαττωματικό σε εμάς λόγω του τρόπου που τα συναισθήματα παρουσιάζονται μέσα μας. Έχετε ακούσει ποτέ τη μαμά ή τον μπαμπά σας να σας λένε γίνε «άντρας» ή άρχισε να συμπεριφέρεσαι σαν μια «κυρία»; Τι σημαίνει αυτό άραγε για την αίσθηση της επάρκειας και της ικανότητας σας και τί ρόλο παίζει στην ανάπτυξη της συνείδησής σας;

Είναι δυνατόν να υπάρχουν και άλλα βαθιά ριζωμένα συστήματα πεποίθησης μέσα σε παλαιότερες γενιές που έχουν επηρεάσει αρνητικά την συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη των νέων;

Τα παιδιά διδάσκονται ότι κλαίγοντας πολύ στους γονείς τους, σημαίνει ότι είναι ανώριμα ή αδύναμα και ότι η ανάγκη να είναι γύρω από τη μαμά και το μπαμπά, τους κάνει να φαίνονται περισσότερο σαν ένα «μεγάλο παιδί» ή ένα «μεγάλο κορίτσι». Το «αγόρι της Μαμάς» είναι το παιδί που γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας και εμπαιγμού από τα υπόλοιπα παιδιά ως ένα σημάδι αδυναμίας και η ανάγκη να το αγκαλιάζουν συνεχώς ή να του δείχνουν την αγάπη τους οι δύο γονείς, είναι ένα σημάδι αδύναμης θέλησης ή αδύναμης ανάγκης. Στην πραγματικότητα όμως, η κοινωνία είναι που το σκέφτεται λάθος:

«Ο θηλασμός των βρεφών, η ανταπόκριση στο κλάμα, η σχεδόν συνεχής επαφή και η υπάρξη πολλαπλών ενήλικων φροντιστών είναι μερικές από τις πατροπαράδοτες πρακτικές ανατροφής των παιδιών που έχουν αποδειχθεί να επηρεάζουν θετικά την ανάπτυξη του εγκεφάλου, η οποία διαμορφώνει όχι μόνο την προσωπικότητα, αλλά βοηθά επίσης τη σωματική υγεία και την ηθική ανάπτυξη», λέει η Ναρβάεζ.

Οι γονείς όμως επιλέγουν το σύντομο δρόμο

Μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι η ανταπόκριση στις συναισθηματικές ανάγκες των βρεφών όταν κλαίνε, συμβάλλει στην ικανότητά τους να συμπάσχουν με τους άλλους ανθρώπους και έχει ακόμη συσχετιστεί με υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης. Αλλά τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, όταν ένα μωρό ή ένα μικρό παιδί, αρχίζει να κλαίει;

Λοιπόν για να ξεκινήσουμε, τα παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο από ποτέ στα καρεκλάκια, στα καθίσματα αυτοκινήτου και στα καροτσάκια βρεφών. Και όταν τα παιδιά αρχίζουν να κλαίνε ή να τα πιάνει υστερία, οι γονείς τους δίνουν ηλεκτρονικά και τους δείχνουν περιοδικά με κόμικ στα πρόσωπά τους για να τα απασχολήσουν και να τους παρέχουν μια ψευδή αίσθηση ανακούφισης.

Σήμερα, υπάρχει λιγότερη άμεση επαφή, λιγότερος θηλασμός (ειδικά όταν τα μωρά είναι σε δημόσιο χώρο) και λιγότερη συναισθηματική υπομονή από ό,τι χρειάζονται εκείνη τη στιγμή στη ζωή τους. Τα παιδιά δεν χρειάζεται να παρακολουθούν 4 ώρες τηλεόραση την ημέρα. Θα πρέπει να περνούν τον χρόνο με τους τους γονείς τους και να αναπτύσουν το αριστερό και δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου τους με την υποστήριξή τους.

Τι κάνει αυτή η ανατροφή στην ψυχολογία ενός παιδιού;

Διδάσκει στα παιδιά ότι τα συναισθήματά τους δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μια ενόχληση για τους μεγαλύτερους, ότι υπάρχει κάτι λάθος στις συναισθηματικές αντιδράσεις τους, ότι η διασκέδαση είναι προτιμότερη από τη συναισθηματική διαθεσιμότητα και ότι οι ανησυχίες τους δεν αξίζουν αρκετά για να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους γονείς τους (πράγμα που τα κάνει να αισθάνονται αντιπαθή ή σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά με αυτά).

Αυτό μπορεί να συνοψιστεί στα εξής δύο σημεία: Ο πήχυς στη σωστή ανατροφή των παιδιών έχει πέσει και οι γονείς επιλέγουν όλο και περισσότερες εκπτώσεις στην ανατροφή των παιδιών τους. Έχετε ακούσει ποτέ τους γονείς να καυχιούνται για το πώς αγνοούν τα παιδιά τους όταν κλαίνε, πώς τα χτυπάνε ή πώς τα κάνουν να κλείνουν το στόμα τους βάζοντας μία ταινία στην τηλεόραση; Γιατί αυτές οι μορφές ανατροφής είναι ακόμα αποδεκτές;

Η σωστή ανατροφή των παιδιών γελοιοποιείται

Οι μητέρες και οι πατέρες που φροντίζουν περισσότερο τα παιδιά τους συνήθως εμπαίζονται από τους άλλους γονείς επειδή είναι υπερβολικά μαλακοί ή κακομαθαίνουν πάρα πολύ το παιδί τους. Αν δεν τους φωνάζουν αρκετά, τα αντιμετωπίζουν πάρα πολύ χαλαρά. Αν δεν τα χτυπούν, τα αντιμετωπίζουν πάρα πολύ χαλαρά. Ακόμη και να ξοδεύουν πολύ χρόνο με τα παιδιά τους γελοιοποιούνται από άλλους γονείς σαν να μην δίνουν στα παιδιά αρκετό χώρο ή να μην τους επιτρέπουν χώρο για να αναπτυχθούν και να εξερευνήσουν τη ζωή μόνα τους. «Δεν θα μεγαλώσουν για να γίνουν άντρες. Δεν θα μεγαλώσουν για να γίνουν ανεξάρτητοι».

Να θυμάστε, ότι η γενιά των γονέων που γελοιοποιεί τη σωστή ανατροφή των παιδιών ενθαρρύνει επίσης να γεμίζει το μυαλό των παιδιών τους με αντιπερισπασμούς και ηλεκτρονικά gadgets, να δίνει φαρμάκα στα παιδιά τους όταν δεν μπορούν να εστιάσουν στο σχολείο, να αστειεύεται για το ό,τι χτυπούν τα παιδιά τους και να περνά περισσότερο χρόνο καταγράφοντας τις σχολικές παραστάσεις των παιδιών με τα iPads τους από ό,τι πραγματικά χρειάζονται, δηλαδή το χειροκρότημα και την επευφημία εκείνων που τα αγαπούν περισσότερο.

Το αποτέλεσμα; Συναισθηματική παραμέληση, με συνέπεια το υψηλότερο ποσοστό των αυτοκτονιών των νέων στο Δυτικό κόσμο, η οποία αυτοκτονία είναι η τρίτη κατά σειρά αιτία θανάτου σε άτομα μεταξύ των ηλικιών 15 και 24 ετών. Αλλά υπάρχει κάποια ελπίδα εδώ. Η καθηγήτρια Ναρβάεζ υποστηρίζει ότι υπάρχουν τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση και την αναστροφή των αποτελέσματων της συναισθηματικά αμελούς ανατροφής:

«Το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου, το οποίο ρυθμίζει ένα μεγάλο μέρος της αυτορρύθμισης, της δημιουργικότητας και της ενσυναίσθηση μας, μπορεί να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου αναπτύσσεται αν η εμπειρία αφορά όλο το σώμα όπως τα σκληρά παιχνίδια, ο χορός ή η ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία. Έτσι, οποιοδήποτε χρονική στιγμή ο γονέας μπορεί να αναλάβει μια δημιουργική δραστηριότητα με ένα παιδί και μπορούν να αναπτυχθούν μαζί».

Ο γονέας φτάνει τελικά στο σημείο να γνωρίζει ότι υποστηρίζει και μεγαλώνει το παιδί του με τον τρόπο που θα ήθελε να ανατραφεί όταν θα ήταν ακόμη εκείνος παιδί. Ο κοινωνικός αυτοματισμός έχει κάνει τους γονείς πιο ανεύθυνους και υπάκουους, κάτι που εμποδίζει τη σωστή ανάπτυξη του εγκεφάλου και τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, αλλά με το κατάλληλο αφυπνιστικό ερέθισμα και ένα χρονικό διάστημα επούλωσης μαζί με τα παιδιά τους, οι γονείς μπορούν να αρχίσουν να ανταποκρίνονται στις συναισθηματικές ανάγκες τους, πριν αυτές εξελιχθούν σε μορφές κατάθλιψης ή εθισμών.

www.psychologynow.gr

Read more: http://enallaktikidrasi.com/2015/09/i-monterna-anatrofi-twn-paidiwn/#ixzz3ljSX6QC5

i love you !

...

Προωρότητα ή όταν η ζωή βιάζεται να ζήσει

Βρέθηκα για πρώτη φορά στη ΜΕΝΝ 24 ώρες μετά από μια εσπευσμένη καισαρική στις 31 εβδομάδες κύησης, για να δω και να δώσω το πρώτο τρεμάμενο άγγιγμα στα νεογέννητα μικροσκοπικά μωρά μου, ένα άγγιγμα που δεν είχε αποφασίσει ακόμη αν είναι άγγιγμα φόβου, αμηχανίας, σεβασμού ή αγάπης.

Εκείνη την πρώτη μέρα δεν πρόσεξα τον κόσμο στο προθάλαμο της ΜΕΝΝ, που ήταν εκεί για τον ίδιο λόγο που είχα πάει και εγώ. Θυμάμαι μόνο να ανοίγουν έναν διάδρομο για να περάσει άλλη μια νέα μανούλα με το καροτσάκι της, που έμελλε να γίνει μέρος αυτής της ιδιότυπης παρέας του προθαλάμου της ΜΕΝΝ για τις επόμενες σχεδόν σαράντα ημέρες. Με οδηγούν στα παιδιά μου στις θερμοκοιτίδες τους. Ο γιος δείχνει γαλήνιος και ζαμανφού, η κόρη είναι νευρική και τσιρίζει πιο δυνατά από όλα. Ναι, κάπως έτσι τα περίμενα. Αυτά που δεν περίμενα ήταν τα σωληνάκια, οι καθετήρες, τα μελανιασμένα χεράκια και πατουσάκια, τα καλώδια, οι μάσκες οξυγόνου,οι αναπνευστήρες, τα μηχανήματα. Το μυαλό μου αποφασίζει να πάρει το πάνω χέρι και να μην αφήσει την καρδιά να κάνει παιχνίδι. Η προωρότητα ήταν ένα γεγονός, οφείλαμε να το αποδεχτούμε και να ακολουθήσουμε τους όρους της για το καλό των παιδιών μας. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά.

Αφού πέρασαν εκείνες οι πρώτες μέρες γνωριμίας με τα παιδιά, αφού οι πρώτες εκτιμήσεις για την υγεία τους ήταν άκρως ενθαρρυντικές, αφού τραβήχτηκαν οι πρώτες φωτογραφίες και τα πρώτα video, τότε άρχισε να ανοίγει το πλάνο και να παρατηρώ τι πραγματικά συνέβαινε εκεί μέσα, εκεί που η πρόωρη ζωή έστεκε μετέωρη σχεδόν μπροστά στο θάνατο, ακροβατώντας και πασχίζοντας να κάνει το αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός και να βγει νικήτρια. Έτσι έκλεισε οριστικά ο φακός της φωτογραφικής μηχανής από σεβασμό σε αυτόν τον αγώνα. Για τις επόμενες μέρες τα μάτια καταγράφουν εικόνες και η ψυχή φυλακίζει αυτές τις εικόνες και τα συναισθήματα βαθιά στο υποσυνείδητο.

Διάφανα "κουτιά" με τους υπερπολύτιμους φιλοξενούμενους παραταγμένα σε μια διάταξη που θυμίζει λίγο από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Μηχανήματα, καλώδια παντού, αισθητήρες, διακόπτες, φωτεινές ενδείξεις, που μεταφράζουν τη ζωή σε κόκκινους αριθμούς: οξυγόνο, θερμοκρασία, υγρασία, καρδιακοί παλμοί. Είναι σωστές ή όχι οι ενδείξεις άραγε; σκανάρω τον χώρο γύρω να εντοπίσω κάποια μαία να τη ρωτήσω. Οι λάμπες φέγγουν ένα ημίφως γλυκερό σε όλο το χώρο και τα μηχανήματα με τα φωτάκια γεννούν έναν ήχο "μπιμπ, μπιμπ, μπιμπ... μπιμπ" συρτό, ηλεκτρονικό, επαναλαμβανόμενο, χωρίς τέλος. Ο ήχος αυτός θα γίνει ανατριχιαστική συνήθεια στα αυτιά μου τις μέρες αυτές, θα πάει και θα κολλήσει σαν βδέλλα στις αναμνήσεις που φτιάχνει το μυαλό. Ακόμη και όταν τρία χρόνια αργότερα έτυχε να δω ένα ρεπορτάζ στην τηλεόραση από μια ΜΕΝΝ, ο ήχος αυτός επανέφερε στη μνήμη μου σαν τσουνάμι τη ζωή μέσα εκεί.

Σε πολλές θερμοκοιτίδες κρέμονται εικονίτσες με αγίους, σταυρουδάκια και μικρά παιχνιδάκια, αντικείμενα με προορισμό να ηρεμούν τους γονείς περισσότερο. Ήταν ανάγκη δική τους να αντλούν την πίστη ότι τα παιδιά τους προστατεύονται Άνωθεν ή την ψευδαίσθηση ότι ένα παιχνίδι ομορφαίνει τον άχαρο χώρο της θερμοκοιτίδας. Συχνά έρχονται στο μυαλό μου απορίες, που δεν ρωτώ όμως γι' αυτές τους γιατρούς. Πονάνε άραγε; Υποφέρουν; Σε τι βαθμό συναισθάνονται τι συμβαίνει; Αντιλαμβάνονται την παρουσία μου; Το άγγιγμα μου; Διακρίνουν τη φωνή μου μέσα σε αυτό το απαίσιο "μπιμπ, μπιμπ, μπιμπ"; Τους λείπει η μητρική αγκαλιά; Αφού δεν την έχουν νιώσει ως τώρα πώς μπορούν να ξέρουν ότι τους λείπει; Δεν ρώτησα ποτέ ευθέως, από σεβασμό και πάλι στον ιερό αγώνα ζωής και θανάτου που έδιναν άλλα παιδάκια με σοβαρότερα προβλήματα. Είπαμε η λογική όφειλε να στέκει πάνω από το συναίσθημα! Αποδέχτηκα ότι η μητρική αγκαλιά είχε "αντικατασταθεί" προσωρινά από τα χάδια των μαιών στη μονάδα. Αποδέχτηκα ότι μπορούσα για λίγα μόνο λεπτά την ημέρα να χαϊδεύω τα κορμάκια τους μέσα από το παραθυράκι της θερμοκοιτίδας με έναν μπαμπά αγχωμένο να μου λέει ψιθυριστά και με την απόλυτη πατρική υπερπροστατευτικότητα "κλείσε τώρα το πορτάκι να μην κρυώσει το παιδί".

Υπάρχει όμως και ο χώρος έξω από τη ΜΕΝΝ, ο προθάλαμος. Εκεί που μαζεύονται οι γονείς δύο φορές την ημέρα και περιμένουν να ανοίξουν οι πόρτες της ΜΕΝΝ. Νέα πρόσωπα προστίθενται κάθε μέρα, άλλοι γονείς φεύγουν με το καλαθάκι και το παιδί τους επιτέλους. Ένα μεγάλος πίνακας ανακοινώσεων με αμέτρητες φωτογραφίες από πρόωρα παιδάκια που νοσηλεύτηκαν και τα κατάφεραν. Ένα παιδάκι μόλις 750gr! Το κοιτάω κάθε μέρα. Τώρα θα είναι πια τεσσάρων χρονών υπολογίζω.

Χαμηλόφωνες κουβέντες "εσείς πόσες μέρες είστε εδώ;" "πόσων εβδομάδων γεννήσατε;", "σε ποια μονάδα είστε;".Υπομονή και καρτερικότητα μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες. Όχι πάντα όμως... Κάπου κάπου κάποιος γονιός τσακώνεται με τους παιδιάτρους και αναστατώνει την ηρεμία, γιατί προφανώς κάπου πρέπει να διοχετεύσει το άγχος και τον φόβο του. Δεν μπορεί ο καθένας να διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις και κανείς δεν επιτρέπεται να τον κατηγορήσει γι΄αυτό. Συχνά ένα μικροσκοπικό φορείο με κάποιο λιλιπούτειο χειρουργημένο ασθενή μέσα στην θερμοκοιτίδα περνά από μπροστά μας συνοδεία μιας μαμάς χαμένης ή και υποβασταζόμενης. Τα στόματα πάλι κλείνουν από σεβασμό. Καλημέρες, άλλοτε δυνατές, ελπιδοφόρες και άλλοτε ξεψυχισμένες, τρομαγμένες,ανάλογα με τα νέα της ΜΕΝΝ. Βλέπετε τα άσχημα νέα μεταδίδονται αστραπή. Τις ημέρες μας στην ΜΕΝΝ ένα κοριτσάκι "έφυγε" (...).

Μια γιαγιά κρατά τους Xαιρετισμούς της Παναγίας και διαβάζει ασταμάτητα (δεν την αφήνουν να μπει μέσα στο θάλαμο), ένας άλλος παππούς φέρνει το γαλατάκι στο τσαντάκι για το εγγόνι του. Μια άλλη γιαγιά έχει βρει μια "χαραμάδα" από την κουρτίνα στο παράθυρο και έχει κολλήσει το μάτι της, κοιτώντας επί ώρα την άκρη μιας θερμοκοιτίδας. Κάθε μέρα την ίδια ώρα έρχεται και στέκεται μπροστά στη χαραμάδα αυτή για πάνω από μια ώρα. Δεν είναι το ποδαράκι της εγγονής της αυτό που διακρίνει, αλλά δεν την πειράζει. Τι σημασία έχει;Ψάχνουν και αυτοί έναν τρόπο να στηρίξουν τα δικά τους παιδιά.

Κάθε μέρα την ίδια ώρα φωνάζουν τους γονείς της 1 ή 2 ή 3 μονάδας και αυτοί αθόρυβα μπαίνουν στη σειρά. Λες και αποτινάσσουν την ιδιότητα του Έλληνα και αποφασίζουν να φερθούν σαν Ευρωπαίοι, χωρίς να σπρώχνουν και να σπρώχνονται για χάρη των παιδιών τους. Ησυχία και τάξη, όχι φασαρία, όχι φωνές, με σεβασμό στο χώρο, στους μικρούς-μεγάλους μαχητές, στο έργο των γιατρών και των μαιών.

Οι μέρες περνούσαν γρήγορα, σχεδόν ίδια η μια μετά την άλλη. Διέφεραν στους αριθμούς: χτες 1.550gr, σήμερα 1.580 gr, χτες ήπιε 4ml γάλα, σήμερα ήπιε 5ml κ.ο.κ. Έχω φυλάξει σε ένα ημερολόγιο τους μαγικούς αριθμούς,δείγμα προόδου, λες και είναι στο σχολείο και καταγράφουμε τους βαθμούς τους σα χαζογονείς. Σε μια σελίδα του έχω γράψει με μεγάλα γράμματα "Σήμερα προβιβαστήκαμε στην επόμενη τάξη!!!" σημειώνοντας την ημέρα που πέρασαν στον επόμενο θάλαμο της ΜΕΝΝ. Στον προθάλαμο της ΜΕΝΝ τα σκυθρωπά πρόσωπα φωτίζονται, χαμογελαστά βλέμματα διασταυρώνονται όταν ανακοινώνουν ότι ένα μωρό προβιβάστηκε. Ζευγάρια χέρια χτυπούν την πλάτη του χαρούμενου μπαμπά "Μπράβο! Εις ανώτερα! Και στα δικά μας!". Εκεί στον προθάλαμο της ΜΕΝΝ η χαρά του γονιού γίνεται χαρά και ελπίδα για όλους τους γονείς, η λύπη και η αγωνία του γονιού γίνεται θλίψη και φόβος για όλους τους γονείς.

Τα παιδιά μου ήταν σχετικά μεγάλα σε σύγκριση με άλλες περιπτώσεις πρόωρων παιδιών, με καλές προοπτικές, χωρίς προβλήματα. "Όλα καλά, τα παρακολουθούμε! Στόχος μας είναι να μην κολλήσουν κάποια λοίμωξη και να βάλουν βάρος". Αυτό ήταν το επιθυμητό ραπόρτο της παιδιάτρου μας και το ακούγαμε κάθε μέρα με απόλυτη ανακούφιση. Ο προβιβασμός έγινε σχετικά απρόσκοπτα από τη μια μονάδα στην άλλη. Ήταν τυχερά μέσα στην ατυχία τους να γεννηθούν πρόωρα; Μας το χρωστούσε; Μη με ρωτήσετε Ποιος ή ποια Δύναμη. Ήμασταν πολύαισιόδοξοι; Συνέβαλλε που μπαίνοντας στη ΜΕΝΝ αφήναμε πίσω κάθε αρνητική σκέψη; Που δεν αμφισβητήσαμε την κρίση των γιατρών και είχαμε εμπιστοσύνη στο έργο τους; Δεν μπορώ να είμαι σίγουρη, απλώς διαισθάνομαι ότι μάλλον έτσι είναι.

• Υποδεχτήκαμε το γιο μας στο σπίτι μας μετά από 31 εβδομάδες συν 2 ημέρες κύησης και 29 μέρες νοσηλείας στη ΜΕΝΝ.
• Υποδεχτήκαμε την κόρη μας στο σπίτι μας μετά από 31 εβδομάδες συν 2 ημέρες κύησης και 39 μέρες νοσηλείας στη ΜΕΝΝ.

{Η ανάρτηση αυτή γράφτηκε με αφορμή την 17η Νοεμβρίου που έχει θεσπιστεί ως Παγκόσμια Μέρα Προωρότητας και αφιερώνεται εξαιρετικά σε όλα τα πρόωρα γεννημένα μωράκια}

http://www.brightsideofmom.gr/

Tο childit.gr προτείνει βιβλία για γονείς

KEIMENO-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΑΛΟΥ

«Εγώ και η ανάγκη μου για τροφή – μετά τις στερητικές δίαιτες»

Συγγραφέας: Αλίκη Πανοπούλου

Εκδόσεις: Opera, 2014

Σελίδες: 236

Η Αλίκη Πανοπούλου, διαιτολόγος-διατροφολόγος, μας εμπιστεύεται σε αυτό το βιβλίο όχι μόνο τις γνώσεις αλλά και την πολύχρονη εμπειρία της. Είναι μια προσωπική μαρτυρία ειπωμένη όχι από την αυστηρώς επαγγελματική πλευρά αλλά ιδωμένη από τη σκοπιά του ανθρώπου που προσπαθεί πέρα από τις εξειδικευμένες γνώσεις που διαθέτει να γνωρίσει τον «κόσμο της βουλιμίας-παχυσαρκίας» και κυρίως να κατανοήσει τον ψυχισμό και τον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που υποφέρουν από προβλήματα βάρους. Στην προσπάθειά της να γίνει όχι μόνο επιστημονικός σύμβουλος αλλά και σύμμαχος των θεραπευομένων της, ανακάλυψε τη μακροβιοτική διατροφή  την οποία στη συνέχεια κατάφερε να τη συνδυάσει με τη μεσογειακή διατροφή. Το βιβλίο αυτό είναι ένας χρήσιμος και φιλικός οδηγός για όσους θέλουν να χάσουν βάρος και να το διατηρήσουν, αλλά και σε όσους θέλουν να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και να αναπτύξουν υγιείς διατροφικές συνήθειες. Ο αναγνώστης θα βρει χρήσιμες πληροφορίες αλλά και τις εμπειρίες ανθρώπων που έζησαν τη δική τους περιπέτεια με την απώλεια βάρους. Η προσωπική ευθύνη, τα πρέπει, τα μην, οι επιθυμίες, η ευχαρίστηση, είναι παράγοντες που η κυρία Πανοπούλου προσπαθεί να λαμβάνει πάντα υπόψη της και αξιοποιώντας την προσωπικότητα και τις ιδιαιτερότητες κάθε θεραπευόμενου, κατάρτιζε ένα πρόγραμμα διατροφής όσο μπορούσε ελεύθερης επιλογής σε κάποια πράγματα για να έχει λόγο πάντα και ο «άλλος». Μέσα από τα στάδια του αδυνατίσματος και τους τύπους παχυσαρκίας είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσει κανείς τη θέση του αλλά και τη διαδρομή που μπορεί να κάνει για να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τελειώνοντας πάντως την ανάγνωση αυτού του βιβλίου η απώλεια βάρους αρχίζει να φαίνεται εφικτή αλλά και μια διαδικασία που μπορεί να γίνει και ευχάριστη!

«Ποτέ βία»

Συγγραφέας: Άστριντ Λίντγκρεν

Μετάφραση: Άννα Παπαφίγκου

Εκδόσεις: Μάρτης, 2014

Δεν είναι τυχαίο που πριν από ένα χρόνο περίπου οι εκδόσεις Μάρτης αποφάσισαν να κάνουν το εκδοτικό τους ντεμπούτο με το βιβλίο «Ποτέ βία», δίνοντας έτσι το στίγμα για τις επιλογές που θέλουν να κάνουν στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας αλλά και των βιβλίων για γονείς. Η πολυβραβευμένη Σουηδή συγγραφέας της διάσημης «Πίπης της Φακιδομύτης» Άστριντ Λίντγκρεν τιμήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1978 με το διεθνούς κύρους Βραβείο Ειρήνης των Γερμανών Βιβλιοπωλών, στο «Ποτέ βία» παρατίθεται ο λόγος που έδωσε στην τελετή απονομής. Ο λόγος αυτός αποτελεί μια εύγλωττη διακήρυξη κατά της βίας, ιδιαίτερα όταν η βία βρίσκεται μέσα στο σπίτι και την οικογένεια και θύματά της είναι κυρίως τα παιδιά. Χαρακτηριστικό απόσπασμα του κειμένου είναι το εξής: «…ένα νεογέννητο παιδί δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Το αν θα γίνει ένας ζεστός και ανοιχτός άνθρωπος, καλόπιστος και αλληλέγγυος, ή ένας ψυχρός και καταστροφικός, μοναχικός λύκος, το καθορίζουν όσοι το υποδέχονται στον κόσμο. Είναι αυτοί που του μαθαίνουν τι σημαίνει αγάπη, ή παραλείπουν να του το μάθουν. “Μαθαίνει κανείς μόνο απ’ όποιον αγαπά”, είπε ο Γκαίτε, και πρέπει να είναι αλήθεια». Ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη!

«Το μανιφέστο της χαρούμενης παιδικής ηλικίας

$1-        Πώς να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τη νοοτροπία του υπερ-γονεϊσμού»

Συγγραφέας: Carl Honoré

Μετάφραση: Άλκηστη Κελεσίδη

Εκδόσεις: Αερόστατο, 2010

Ένα βιβλίο που καλό είναι να διαβάσουν οι γονείς για να γνωρίζουν από πριν πώς να διαχειριστούν την παιδική ηλικία, μεγαλώνοντας ευτυχισμένα παιδιά αλλά και για να είναι οι ίδιοι ευτυχισμένοι στο ρόλο τους ως γονείς. Χωρισμένο σε δώδεκα κεφάλαια, δίνει απλές συμβουλές για αρμονική συνύπαρξη και διασκεδαστικό parenting για να καταλήξει στο ευσύνοπτο συμπέρασμα: «αφήστε τα παιδιά ήσυχα». Μεγάλη σημασία στο βιβλίο δίνεται στο ρόλο του παιχνιδιού στην ομαλή ανάπτυξη και την ψυχοκινητική εξέλιξη των παιδιών. Στο είδος των παιχνιδιών, στο χρόνο που καταλαμβάνει το παιχνίδι στη διάρκεια της καθημερινότητας αλλά και στις κοινές ασχολίες των γονιών με τα παιδιά. Παρακινούνται, λοιπόν, οι γονείς να αναλαμβάνουν κοινές δραστηριότητες με τα παιδιά, όπως επίσης τους προτείνεται να καλλιεργούν στα παιδιά την αγάπη για τη φύση και τις ασχολίες που γίνονται εκτός σπιτιού. Ακόμα παρουσιάζονται «οδηγίες προς ναυτιλομένους» που αφορούν την πειθαρχία, τον καταναλωτισμό, την ασφάλεια, το διάβασμα και το σχολείο, όπως και τη χρήση της τεχνολογίας.

«Κορίτσια, θα γίνω μάνα!»

Συγγραφέας: Χριστίνα Κοπανά

Εκδόσεις: Μίνωας, 2014

Ένα βιβλίο προσωπικό ημερολόγιο μητρότητας, που περιλαμβάνει όλα τα στάδια της εγκυμοσύνης, τον τοκετό, την άφιξη του μωρού. Φοβίες, ανησυχίες, χαρές, άγχος, ευτυχία, μοιρασμένα σε ισόποσες δόσεις, σε ένα βιβλίο γραμμένο με χιούμορ, ευαισθησία και πολλή τρυφερότητα. Ένα βιβλίο γραμμένο από μαμά… για μαμάδες! Σκέψεις και συναισθήματα οικεία και γνώριμα, σε ένα σκηνικό που όλες οι μαμάδες λίγο πολύ έχουμε ζήσει. Διαβάζεται ευχάριστα σαν καραμέλα και αποτελεί το ιδανικό δώρο για μέλλουσες μανούλες, μια που θα καθησυχάσει με τον καλύτερο τρόπο αρκετές από τις ανασφάλειές τους.  

KAΛΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ!

Το childit.gr προτείνει παιδικά βιβλία για το καλοκαίρι

Σελίδες με άρωμα καλοκαιριού

Το childit.gr προτείνει βιβλία που θα κρατήσουν στα παιδιά την καλύτερη καλοκαιρινή συντροφιά!

Κείμενο-επιμέλεια: Αγγελική Λάλου

«Η  γοργόνα του Ορφέα»

Συγγραφέας-εικονογράφηση: Νικόλας Ανδρικόπουλος

Εκδόσεις: Διάπλαση, 2014

Ο Ορφέας είναι ένα παιδί έντεκα χρόνων που του αρέσει μεν το σχολείο, αλλά πιο πολύ όμως του αρέσουν οι διακοπές! Γι’ αυτό οι αγαπημένοι του μήνες είναι ο Αύγουστος, ο Δεκέμβριος και ο Απρίλιος. Το τρυφερό αυτό παραμύθι σε κείμενο και (υπέροχη όπως πάντα) εικονογράφηση του Νικόλα Ανδρικόπουλου θα κάνει τα παιδιά να μάθουν να εκτιμούν κάθε στιγμή της ζωής τους και να απολαμβάνουν τις χαρές που κρύβονται στην καθημερινότητά τους και καμιά φορά περνάνε απαρατήρητες! Κι ως προς τον τίτλο του βιβλίου και αν όντως υπάρχουν γοργόνες η απάντηση εξαρτάται από το αν πιστεύετε στη μαγεία των παραμυθιών… Οι σελίδες αυτού του βιβλίου έχουν τη δύναμη να σα κάνουν να πιστέψετε!

Σελίδες: 48

Ηλικία: 8+

«Ένα σποράκι καρπουζιού»

Συγγραφέας-Εικονογράφηση: Greg Pizzoli

Εκδόσεις: Νεφέλη, 2015

Ήρωας του λαχταριστού αυτού βιβλίου είναι ένα μικρό κορκοδειλάκι που έχει μια αδυναμία! Τρελαίνεται για καρπούζι! Για το πιο δροσερό φρούτο του καλοκαιριού. Δεν μπορεί να αντισταθεί στον γλυκό αυτόν κατακόκκινο πειρασμό. Ώσπου κατά λάθος καταπίνει ένα κουκούτσι… και νομίζει ότι στην κοιλιά του θα φυτρώσει μια καρπουζιά! Κι υπόσχεται να μην ξαναφάει καρπούζι… θα τα καταφέρει άραγε να τηρήσει την υπόσχεσή του! Ένα παραμυθάκι που διαβάζεται λαίμαργα!

Σελίδες: 38

Ηλικία: 3+

«Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια»

Συγγραφέας: Αντώνης Παπαθεοδούλου

Εικονογράφηση: Σοφία Τουλιάτου

Εκδόσεις: Παπαδόπουλος, 2015

Αν έχεις φαντασία, η απάντηση σε μια συνηθισμένη ερώτηση κάθε άλλο παρά προβλέψιμη δεν μοιάζει. Κι ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού σίγουρα ξεχωρίζει για τη φαντασία, την ετοιμολογία και το χιούμορ του. Έτσι λοιπόν μη βιαστείτε να πείτε το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας. Νιάου νιάου μπορεί να κάνει βεβαίως μια γάτα αλλά μπορεί ακόμα τον ήχο αυτό να βγάζουν παλιά παιχνίδια, παιδιά, μέχρι και εξωγήινοι… Ψάξτε τις σελίδες του και ανακαλύψτε όλες τις πιθανές απαντήσεις! Μικροί και μεγάλοι αναγνώστες θα το λατρέψουνε! (περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε  ΕΔΩ

Σελίδες: 32

Ηλικία: 4+

«Ζωγραφίζοντας, εξερευνώ τη μινωική Κρήτη»

Συγγραφέας-εικονογράφηση: Ηλιάνα Μπάρδη

Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο, 2015

Ένα βιβλίο-εργαστήρι με πολλές δραστηριότητες αλλά και ιδέες για να περάσουν τα παιδιά αρκετές δημιουργικές ώρες στο σπίτι ή στις διακοπές τους. Το βιβλίο διαθέτει κείμενο με χρήσιμες πληροφορίες για την περίοδο της μινωικής Κρήτης και πολλά σχέδια που τα μικρά χεράκια μπορούν να ζωγραφίσουν, να χρωματίσουν ή να σχεδιάσουν. Υπάρχουν ακόμα οδηγίες για κατασκευές καραβιών με πηλό ή για να δημιουργήσουν τις δικές τους σφραγίδες.

Σελίδες: 52

Ηλικία: 6+

«Φύλλος»

Συγγραφέας: Έλενα Γλωσσιώτη

Εικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά

Εκδόσεις: Θίνες, 2015

Ένα βιβλίο που μας μεταφέρει στην καρδιά της φύσης και του δάσους. Οι σελίδες του θροΐζουν σαν τα φύλλα των δέντρων. Ακόμα και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Φύλλος, είναι ένα παιδί που για μαλλιά έχει φύλλα, και είναι από τους μόνους που σώθηκαν από τη φυλή των δεντρανθρώπων…όταν βρεθεί στην πόλη θα ανακαλύψει κι άλλα ιδιαίτερα πλάσματα με ξεχωριστές ιδιότητες. Θα μπορέσει να ξανακερδίσει την ελευθερία του και να ελευθερώσει και τους νέους του φίλους; Μια περιπέτεια φαντασίας που μιλάει για την αγάπη για τη φύση, την προστασία του περιβάλλοντος, το σεβασμό στη διαφορετικότητα, τη φιλία, την αλληλεγγύη, τον αγώνα για την ελευθερία… Μια συναρπαστική ιστορία που θα σας κάνει να αφουγκραστείτε τα μυστικά του δάσους και να ζήσετε κάτι από τη μαγεία του μεγαλείου της φύσης.

Σελίδες: 64

Ηλικία: 12+

«Η κούπα του Πτολεμαίου – Περιπέτεια στο Πόρτο Ράφτη»

Συγγραφέας: Κώστας Στοφόρος

Εκδόσεις: Ιπτάμενο Κάστρο, 2015

Μια σύγχρονη περιπέτεια μιας ομάδας παιδιών που εξελίσσεται καλοκαίρι στο Πόρτο Ράφτη, που μας παρασέρνει ωστόσο σε ένα μαγευτικό ταξίδι και της ελληνικής ιστορίας με στάσεις στον αρχαίο πολιτισμό, τα χρόνια της Κατοχής, αλλά και του Εμφυλίου. Μυστήριο, σασπένς, χιούμορ, νεανικές ανησυχίες, εφηβικοί έρωτες και μια ιστορία αποτροπής αρχαιοκαπηλίας συνθέτουν ένα εφηβικό μυθιστόρημα που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των αναγνωστών από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Ευαισθησία, κοινωνικοί προβληματισμοί, ενδιαφέρουσα πλοκή, οικείοι χαρακτήρες δίνουν το στίγμα γραφής του συγγραφέα που μας προσφέρει ένα βιβλίο που θα απολαύσουν ευχάριστα μικροί και μεγάλοι αναγνώστες.

Σελίδες: 134

Ηλικία: 11+

«Το μυστικό της ανεμότρυπας»

Συγγραφέας: Χριστίνα Κόλλια

Εικονογράφηση: Μαργαρίτα Ράντεβα

Εκδόσεις: Φίλντισι, 2011

Το βιβλίο αυτό μας ταξιδεύει στο βουνό της Οίτης και στην κοιλάδα της Σπερχειάδας, μας συστήνει σε μάγισσες, σε νύμφες, σε ξωτικά και σε χρυσαετούς. Ποιο είναι το μυστικό της ανεμότρυπας και ποια είναι η μαγική κουτάλα; Τι ρόλο παίζει η μάγισσα Ζαχαρούλα και στο εργαστήριό της τα παιδιά φτιάχνουν μόνο γλυκά; Μυστήριο, περιπέτεια και μια υπέροχη ξενάγηση στην ελληνική φύση και στη μυθολογία. Η αιώνια πάλη του καλού και του κακού σε μια ιστορία με δράση, χιούμορ και πολλή φαντασία που θα συναρπάσει τους μικρούς αναγνώστες και θα τους αφήσεις μια υπέροχα γλυκιά γεύση…

Σελίδες: 87

Ηλικία: 10+

«Μυστήριο στην αυλή»

Συγγραφέας: Εύα Κασιάρου

Εκδόσεις: Κέδρος, 2015

Ένα πρωί ο ταχυδρόμος βρίσκεται άσχημα τραυματισμένος στην αυλή ενός απομακρυσμένου σπιτιού στα όρια της πόλης. Στο σπίτι αυτό μένει ο εντεκάχρονος Νάσος με τον πατέρα του. Ο γιατρός που θα εξετάσει τον ταχυδρόμο θα πει ότι πρέπει τα τραύματά του να προέκυψαν από πάλη με μεγαλόσωμο ζώο. Υπάρχει πράγματι Μαύρος Λύκος και τι θέλει από τον ταχυδρόμο. Ποιος θα λύσει το μυστήριο; Η Εύα Κασιάρου φημίζεται για την αστυνομική της πένα και για τις ιστορίες μυστηρίου, έτσι και στο καινούργιο της βιβλίο η πλοκή σε αιχμαλωτίζει από τις πρώτες σελίδες και το σασπένς παραμένει αμείωτο μέχρι το τέλος. Μια έξυπνη ιστορία για το ζώο που κρύβουν ή άνθρωποι ή για τον άνθρωπο που κρύβουν τα ζώα; Θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας!

Σελίδες: 160

Ηλικία: 12+

«Διακοπές στη βεράντα»

Συγγραφέας: Ιωάννα Μπαμπέτα

Εικονογράφηση: Φωτεινή Τίκκου

Εκδόσεις: Μεταίχμιο, 2015

Πώς γίνεται οι καλοκαιρινές διακοπές να αποκτήσουν ενδιαφέρον για ένα παιδί εννιά χρονών αν τις περνάει στο σπίτι μαζί με τη γιαγιά του, όσο οι γονείς του λείπουν στη δουλειά τους; Τι είναι αυτό που ξαφνικά θα μετατρέψει τη βεράντα του στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου; Μια σύγχρονη ρομαντική ιστορίας πόλης, με πρωταγωνιστές ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, γραμμένη με πολύ χιούμορ, ευαισθησία και αγάπη. Γιατί σημασία δεν έχει μόνο το πού περνάμε τις διακοπές μας αλλά κυρίως με ποιον και το πώς τις περνάμε! Πρώτα καρδιοχτύπια, χαμόγελα και αγωνίες, στους ρυθμούς της ραστώνης του καλοκαιριού, με το γνώριμο σκηνικό μιας μεγαλούπολης που κι αυτή αποκτά πιο φιλικές διαστάσεις για να χωρέσει τον ρομαντισμό των νέων παιδιών.

Σελίδες: 72

Ηλικία: 9+

«Η αποθήκη»

Συγγραφέας: Βασίλης Κουτσιαρής

Εικονογράφηση: Θέντα Μιμηλάκη

Εκδόσεις: Ελληνοεκδοτική, 2015

Καλή η ασφάλεια και η σιγουριά αλλά τι γίνεται όταν για να την απολαύσουμε τίθενται ως προϋποθέσεις η υποταγή και η στέρηση της ελευθερίας; Στην αποθήκη του συγκεκριμένου βιβλίου έχουν βρει καταφύγιο περιστέρια και ο αρχηγός τους τους έχεις πείσει ότι δεν πρέπει να βγουν έξω γιατί ο ήλιος θα κάψει τα φτερά τους. Μήπως όμως έτσι το «σπίτι» τους μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε φυλακή; Ένα παραμύθι με τη γνωστή ευαισθησία του συγγραφέα του που αποτελεί ύμνο για τους ρομαντικούς και τους ονειροπόλους της ζωής που τολμάνε να ονειρεύονται την ελευθερία, να τη διεκδικούν και να την προσφέρουν και στους άλλους!

Σελίδες: 45

Ηλικία: 6+

«Πάνθηρας μαυρόγατος»

Συγγραφέας: Βάσια Ακαρέπη

Εικονογράφηση: Λαυρέντης Χωραΐτης

Εκδόσεις: Μίνωας, 2015

«Πρέπει να πάθεις για να μάθεις;» αναρωτιέται ο ήρωας της ιστορίας αυτής που με τα καμώματά του γεμίζει με διασκεδαστικό τρόπο τις σελίδες του βιβλίου. Μικρός αλλά θαυματουργός, ο μικρός μαύρος γάτος, ίδιος πάνθηρας σε δύναμη και ομορφιά, έχει πολλά στο μυαλό του που πρέπει να καταφέρει, όπως να κάνει τους ανθρώπους να σταματήσουν επιτέλους να πιστεύουν σε ανόητες προκαταλήψεις ή να διεκδικήσει την εύνοια της γιαγιάς Εύας, της άλλης γάτας  του σπιτιού που η καλή τύχη του τον έφερε να ζήσει. Έχει πολλές ικανότητες, για παράδειγμα ξέρει να χειρίζεται τον υπολογιστή, αλλά είναι και λίγο ζημιάρης! Μια συναρπαστική περιπέτεια με έναν γατούλη που θα αγαπήσετε από το πρώτο του νιάου!

Σελίδες: 192

Ηλικία: 10+

«Καράβια που δεν φοβήθηκαν» και «Καράβια που ταξίδεψαν τη φαντασία»

Συγγραφείς: Μαρία Αγγελίδου, Αντώνης Παπαθεοδούλου

Εικονογράφηση: Χρήστος Κούρτογλου

Εκδόσεις: Ίκαρος, 2014

Και μόνο τα ονόματα των συντελεστών αυτής της σειράς βιβλίων αποτελούν εγγύηση ότι τα «Καράβια» αυτά θα ταξιδέψουν τους αναγνώστες τους –μικρούς και μεγάλους– σε χώρες φανταστικές και προορισμούς ονειρεμένους! Με πυξίδα τη μυθολογία, την αγάπη για την ιστορία, τη γεωγραφία, τους θρύλους και τα ταξίδια, οι σελίδες τους προσφέρουν μοναδικές συγκινήσεις και εξερευνήσεις σε άγριους ωκεανούς και σκοτεινές θάλασσες. Ανεβείτε στην πλώρη τους και αφεθείτε στο όνειρο που ξεδιπλώνουν οι αφηγήσεις τους, θα ζήσετε ένα υπέροχο ταξίδι που θα κρατήσει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι η ανάγνωσή τους! Έκδοση κόσμημα, προσεγμένη σε όλες της τις λεπτομέρειες, θα ενθουσιάσει το αναγνωστικό κοινό όλων των ηλικιών.

Σελίδες: 68, 72

Ηλικία: 8+