✨️ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΠΟΛΛΑ... ✨️

"Καλώς ήρθατε στον 21ο αιώνα. "

Εδώ το σεξ είναι δωρεάν και ο έρωτας έχει γίνει μια τσέπη γεμάτη εισιτήρια.

Εκεί που το να χάσεις το τηλέφωνό σου είναι χειρότερο από το να χάσεις τις αξίες σου.

Εκεί που το μπάνιο έγινε φωτογραφικό στούντιο , το ιδανικό μέρος για εγγραφή.

21ος αιώνας όπου άνδρες και γυναίκες φοβούνται την εγκυμοσύνη πολύ περισσότερο από τον HIV.

Εκεί που η πίτσα έρχεται πιο γρήγορα από ασθενοφόρο.

Εκεί που τα ρούχα καθορίζουν την αξία ενός ατόμου και το να έχεις χρήματα είναι πιο σημαντικό από το να έχεις φίλους ή ακόμα και οικογένεια.

21ος αιώνας, όπου τα παιδιά μπορούν να αρνηθούν τους γονείς τους για εικονική αγάπη.

Εκεί όπου οι γονείς ξεχνούν να μαζέψουν την οικογένειά τους γύρω από το τραπέζι για ένα αρμονικό δείπνο, μιλώντας για την καθημερινότητα ενώ διασκεδάζουν στη δουλειά ή στο τηλέφωνό τους

Εκεί όπου άντρες και γυναίκες συχνά θέλουν σχέσεις χωρίς δέσμευση και η μόνη τους "δέσμευση" είναι να ποζάρουν για φωτογραφίες και να αναρτούν στα social media ορκίζοντας αιώνια αγάπη.

Όπου η αγάπη έγινε δημόσια έργο.

Εκεί που οι άνθρωποι ξεχνούν να φροντίσουν το πνεύμα τους...

Εκεί που κοστίζει περισσότερο να έχεις το επιθυμητό σώμα του «κόσμου της τέχνης» παρά ένα πτυχίο κολεγίου.

Όπου μια φωτογραφία γυμναστηρίου παίρνει πολύ περισσότερα likes από μια φωτογραφία μελέτης ή κάνοντας καλό.

21ος αιώνας, εδώ επιβιώνεις μόνο αν παίζεις με τον "λόγο" 

και καταστρέφεσαι αν ενεργείς με τη "καρδιά. " 

ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ !!!

 Φέτος έμαθα πολλά. 

Έμαθα ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα όπως τα σχεδιάζεις ή όπως νομίζεις ότι θα έπρεπε να γίνουν.

Έμαθα ότι κάποιες καταστάσεις που εξελίσσονται στραβά, τελικά ίσως και να μη διορθωθούν ποτέ. 

Έμαθα ότι κάποια πράγματα που σπάνε, μένουν σπασμένα.

Εμαθα επίσης ότι μπορείς να περάσεις δύσκολες στιγμές και να συνεχίσεις να ψάχνεις για καλύτερες, αρκεί να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπούν.

💬Εκπαιδευτική Μολθυβοθήκη

 Γυναίκα: 👩   

● αλλάζει σπίτι.

● εγκαταλείπει την οικογένειά της.

● μετακομίζει μαζί σου.

● χτίζει ένα σπίτι μαζί σου.

● μένει έγκυος, η εγκυμοσύνη αλλάζει το σώμα της.

● παίρνει βάρος

● ακόμα και τα παιδιά που γεννάει φέρουν το όνομά σου.

Μέχρι την ημέρα που θα πεθάνει... ό,τι κάνει... μαγειρεύει, καθαρίζει το σπίτι σου, φροντίζει τους γονείς σου, μεγαλώνει τα παιδιά σου, σε συμβουλεύει, διασφαλίζει ότι μπορείς να είσαι χαλαρός, διατηρεί όλες τις οικογενειακές σχέσεις, Σε φροντίζει μερικές φορές εις βάρος της υγείας, των χόμπι και της ομορφιάς της.

Λοιπόν, ποιος πραγματικά κάνει τη χάρη;

Αγαπητοί άντρες, εκτιμάτε πάντα τις γυναίκες στη ζωή σας, γιατί δεν είναι εύκολο να είσαι γυναίκα.

Το να είσαι γυναίκα είναι ανεκτίμητο.

💔 Σε έναν κόσμο που ξεχνά να είναι άνθρωπος

 Και αναρωτιέμαι…

Σε έναν κόσμο που φαίνεται να πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο,
σε μια κοινωνία που αλλοιώνεται μέρα με τη μέρα,
πώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με σεβασμό, αξιοπρέπεια, τρόπους, ευγένεια και καλοσύνη;

Ζούμε ανάμεσα σε φωνές, σε θόρυβο, σε σκληρές συμπεριφορές.
Γεμίσαμε νταήδες, εγωιστές, ψώνια και δήθεν.
Ανθρώπους που θεωρούν τη φωνή δύναμη, την ειρωνεία εξυπνάδα και την ευγένεια αδυναμία.
Ο κόσμος έγινε πεδίο επίδειξης, όχι αληθινής ύπαρξης.

Το bullying δεν υπάρχει μόνο στα σχολεία.
Υπάρχει στις δουλειές, στις σχέσεις, στους δρόμους, ακόμα και στα social.
Υπάρχει σε κάθε “έλα μωρέ, μη δίνεις σημασία”,
σε κάθε βλέμμα που κρίνει, σε κάθε ψυχή που πληγώνει χωρίς να το σκέφτεται.
Υπάρχει όταν γελούν με τη διαφορετικότητα,
όταν κοροϊδεύουν τη σιωπή, όταν πατούν πάνω στην καλοσύνη των άλλων.

Πόσο πάτο να πιάσει πια ο άνθρωπος;
Πόση σκληρότητα να αντέξει η ψυχή πριν γίνει κι αυτή πέτρα;
Ζούμε σε μια εποχή που το “είμαι άνθρωπος” δεν είναι δεδομένο.
Που το να είσαι ευγενικός θεωρείται “αφελές”,
και το να νοιάζεσαι μοιάζει “ξεπερασμένο”.

Κι όμως — μέσα σε όλη αυτή τη σαπίλα,
υπάρχουν ακόμα εκείνοι που δεν έμαθαν να πληγώνουν για να φανούν δυνατοί.
Που προτιμούν να σωπαίνουν παρά να προσβάλουν.
Που προσφέρουν χωρίς να περιμένουν.
Άνθρωποι που πιστεύουν ακόμα στο καλό,
που χαμογελούν χωρίς λόγο,
που αντιστέκονται με ευγένεια.

Ίσως αυτοί να είναι η αληθινή “επανάσταση”.
Όχι οι φωνές, αλλά οι ψίθυροι της καλοσύνης.
Όχι οι δυνατοί, αλλά οι ευαίσθητοι.
Όχι οι τέλειοι, αλλά οι αληθινοί.

Γιατί όσο υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που δεν σταματά να πιστεύει στο φως,
τότε δεν χάθηκαν όλα.
Και ίσως, τελικά, το πιο γενναίο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς σήμερα,
είναι να παραμείνει άνθρωπος.

---

✨
#ανθρωπιά #ευγένεια #σεβασμός #καλοσύνη #αξίες #bullying #κοινωνία #ψυχή #ζωή #σκέψεις #blogpost #inspiration #ανθρώπινεςσχέσεις #καρδιά #φως #πραγματικοίάνθρωποι #σεκαιρούςδύσκολους #ναπαραμείνειςάνθρωπος #ΕυαγγελίαΚαρατζά

 

 

Η ζωή όντως μοιάζει 

με ένα ατέλειωτο ταξίδι 

σε δρόμους που αλλάζουν συνεχώς. 

Κάθε άνθρωπος που συναντάμε είναι σαν 

μια στάση: 

μερικές είναι σύντομες, 

άλλες διαρκούν, 

αλλά όλες αφήνουν 

ένα ίχνος μέσα μας. 

Κάποιοι μας διδάσκουν, 

άλλοι μας αναστατώνουν, μερικοί απλώς περνούν, 

αλλά όλοι συμβάλλουν 

στο χάρτη της ψυχής μας. 

Και ίσως το πιο όμορφο 

δεν είναι μόνο οι προορισμοί που φτάνουμε, 

αλλά οι στιγμές 

που μοιραζόμαστε με εκείνους που καθιστούν την διαδρομή πιο φωτεινή, 

πιο βατή και πιο ουσιαστική.

Η ζωή είναι ένα ταξίδι 

όχι μόνο μέσα στον χώρο, αλλά και μέσα στον χρόνο 

και την ψυχή. 

Κάθε άνθρωπος που συναντάμε γίνεται μια στάση στον εσωτερικό μας χάρτη, μια ευκαιρία να δούμε 

τον κόσμο μέσα 

από νέα μάτια. 

Οι σχέσεις μας δεν είναι απλώς παρενθέσεις, 

αλλά καθρέφτες που μας δείχνουν ποιοι είμαστε 

και ποιοι μπορούμε 

να γίνουμε.

Κάποιες στάσεις είναι σύντομες και αθόρυβες αφήνουν μόνο ψιχία εμπειριών και συναισθημάτων. 

Άλλες μένουν βαθιά χαραγμένες, 

σαν φάροι που φωτίζουν 

τις σκοτεινές μας διαδρομές και μας καθοδηγούν 

όταν χάσουμε τον δρόμο μας.

 Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μόνο συνοδοιπόροι, 

είναι η ίδια η ουσία 

του ταξιδιού, 

γιατί χωρίς τις συναντήσεις, 

οι χάρτες μας θα ήταν άδειοι, και οι δρόμοι μας χωρίς βάθος.

Και ίσως η πιο φιλοσοφική αλήθεια είναι ότι, 

όσο περισσότερο ανοίγουμε την καρδιά μας στις στάσεις αυτές, 

τόσο περισσότερο ανακαλύπτουμε ότι 

το ταξίδι δεν έχει προορισμό, οι προορισμοί είναι στιγμές και οι στιγμές είναι άνθρωποι. 

Κάθε βλέμμα, 

κάθε λέξη, 

κάθε χειρονομία 

γίνεται ένας δρόμος 

που μας οδηγεί πιο κοντά 

στο να καταλάβουμε 

όχι μόνο τη ζωή, 

αλλά και τον ίδιο μας 

τον εαυτό.

Άγγιγμα Ψυχής