ΧΑ ΧΑ ΧΑ...

ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ;;; Για ποιο λόγο τα άκρα των γυναικών είναι ΚΡΥΑ;;;

Σύμφωνα με τον καθηγητή Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Στέφανο Καραγιαννόπουλο στο έργο του "365 μυστικά υγείας" (εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί, 14,60ε): "Τα κρύα άκρα σπάνια αποτελούν ένδειξη για κάτι σοβαρό, όπως σκλήρυνση των αρτηριών ή κακή κυκλοφορία.

Συνήθως δηλώνουν τον τρόπο με τον οποίο το σώμα αντιδρά στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Όταν έχει κρύο, τα μικρά αιμοφόρα αγγεία στην επιδερμίδα μαζεύουν και το αίμα οδηγείται αλλού, για να τονώσει την κυκλοφορία και να διατηρήσει τη θερμοκρασία σταθερή σε ζωτικά όργανα, όπως η καρδιά ή ο εγκέφαλος.

Οι γυναίκες κρυώνουν περισσότερο γιατί ο γυναικείος θερμοστάτης κινητοποιείται σε χαμηλότερες θερμοκρασίες απ' ό,τι ο ανδρικός. Τα κρύα άκρα στις γυναίκες δεν είναι ιδιοτροπία της φύσης. Υπάρχει προγραμματισμός.

Όταν πριν χιλιάδες χρόνια ζούσαμε σε σπηλιές με λίγη τροφή και ανύπαρκτο ρουχισμό, η φύση έπρεπε να καλύψει τις θερμαντικές και διατροφικές ανάγκες της φυσικής βρεφοδόχου της γυναίκας. Έτσι η εντολή ήταν και παραμένει όλο το αίμα της εγκύου να συγκεντρώνεται στην κοιλιά και στα άλλα ζωτικά όργανα".

faysbook.gr

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΕΑ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ...

ΑΚΡΙΒΩΣ !! ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ...

11 καθημερινά πράγματα που σαμποτάρουν την ποιότητα της ζωής μας

Μήπως ζούμε κάπως μίζερα; 

Υπάρχουν αρκετές στιγμές στη ζωή μας που ακροβατούμε ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Αποφεύγουμε να ασχοληθούμε ουσιαστικά με το εδώ και τώρα. Σαμποτάροντας τελικά τη ζωή μας.

Για παράδειγμα:

• Αναζητάμε τον τέλειο σύντροφο. Ψάχνουμε να βρούμε την αγάπη χωρίς να υπολογίζουμε τελικά πόσο καιρό είμαστε μόνες μας. Έχουμε μια λίστα με χαρακτηριστικά και προσπαθούμε να δούμε ποιος συγκεντρώνει τα περισσότερα. Ποιος όμως μας λέει πως αυτός είναι ο σωστός τρόπος επιλογής. Η μοναξιά που νιώθουμε μήπως σημαίνει κάτι;
• Καθόμαστε σε μια καρέκλα τις περισσότερες ώρες της μέρας. Οι περισσότερες απασχολούμαστε σε εργασίες γραφείου και δεν σηκωνόμαστε μέχρι να σχολάσουμε. Έπειτα μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και μεταφερόμαστε στο σπίτι, όπου εκεί πάλι καθόμαστε. Καμία κίνηση, καμία προσπάθεια για να δραστηριοποιηθούμε λίγο.
• Έχουμε πάνω από 200 φίλους στα διάφορα social media αλλά στην πραγματικότητα νιώθουμε τόση μοναξιά. Δεν επικοινωνούμε ουσιαστικά με κανένα παρά μόνο παρακολουθούμε τη ζωή τους μέσα από καθημερινά posts. Η διαπροσωπική επικοινωνία δεν είναι πια το δυνατό μας σημείο.
• Τις ώρες που δεν κατασκοπεύουμε τις ζωές των άλλων στο facebook, παρακολουθούμε τηλεόραση. Συγκεντρώνεται το βράδυ η οικογένεια στο σπίτι και σπάνια μοιράζονται πάνω από 2-3 κουβέντες. Τα νέα τα λένε σε τίτλους πλέον.
• Ποιος έχει κουράγιο να μαγειρέψει μετά από τόσες ώρες δουλειάς; Το έτοιμο φαγητό είναι η λύση.
• Η ανεργία. Από τους πιο δύσκολους εχθρούς της ζωής μας. Σε ακινητοποιεί, σε μειώνει, σε αχρηστεύει. Κανένα κίνητρο, καμία διάθεση για δημιουργία.
• Η κοινωνία και η ανοχή που καλούμαστε να δείξουμε. Ποιος μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει την τρέλα, τη μιζέρια, τη θλίψη του συνανθρώπου του; Η πόλη αρχίζει και γίνεται όλο και πιο ασφυκτική. Φασαρία, καυσαέριο, μόλυνση καμία ποιότητα ζωής.
• Αποχή από το σεξ και όχι εκ πεποιθήσεως.
• Καθημερινά καλείσαι να αντιμετωπίσεις επιθετικούς συνεργάτες.
• Αϋπνία.
• Ζούμε με τον φόβο πως δεν ζούμε σωστά τη ζωή μας. Πώς δεν έχουμε χρόνο να ευχαριστηθούμε πράγματα.

Εννοείται πώς είναι στο χέρι μας να τα αλλάξουμε όλα. Μπορούμε να βάλουμε την ποιότητα που ψάχνουμε δίνοντας σημασία στα απλά καθημερινά πράγματα. Να σηκωθούμε απ΄το καναπέ και να πάμε για ένα περίπατο με τα παιδιά μας ή το σύντροφό μας, να κλείσουμε την τηλεόραση και να κουβεντιάσουμε, να παίξουμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι και να διασκεδάσουμε. Παρά την κούραση μας κάποιες μέρες μπορούμε να μαγειρέψουμε και να ανακαλύψουμε την χαρά της δημιουργίας. Να συναντήσουμε φίλους και να μάθουμε από κοντά τα νέα τους. Δυστυχώς, δεν ζούμε αιώνια αλλά μπορούμε να ζήσουμε μια γεμάτη ζωή.

Εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου;

Πολλές φορές εξαρτιόμαστε περισσότερο απ΄τους παρά από τον ίδιο μας τον εαυτό. 

Αναζητούμε την γνώμη τους σ΄όλες τις πτυχές της ζωής μας. Από το αν μας ταιριάζει το jean μας, μέχρι προσωπικά προβλήματα. Το παράλογο της υπόθεσης είναι πως αγωνιζόμαστε για την αποδοχή τους και αναζητούμε εναγωνίως το μπράβο τους, λες και η αξία μας μπορεί να στηριχθεί μόνο από άτομα τα όποια στην τελική ίσα που μας γνωρίζουν.

Το να δίνουμε τέτοια εξουσία στον περίγυρό μας μας γεννάει ανασφάλεια και μας κάνει να δημιουργούμε αρρωστημένους δεσμούς -στην πλειονότητά τους δεσμούς εξάρτησης- με τους ανθρώπους. Η μοναδική αναγνώριση που χρειαζόμαστε πραγματικά βρίσκεται μέσα μας. Αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, αν δεν είμαστε σίγουροι γι΄αυτό που κάνουμε, πώς περιμένουμε την αναγνώριση από τρίτους;

Συνεπώς, καλό θα ήταν να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε εμείς εμάς. Με όλα εκείνα τα ελαττώματα και τις ατέλειες. Με όλες τις όμορφες και άσχημες στιγμές. Με τα λάθη μας. Μόνο έτσι θα πάψουμε να φοβόμαστε τους άλλους και δε θα μας επηρεάζουμε οι γνώμες τους.

Μια συμβουλή απ΄τον Έρμαν Έσσε «κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τον κήπο του και φιλοτεχνεί νοερά την ακουαρέλα αυτού που επιθυμεί να είναι.Όταν παύουμε να εξαρτιόμαστε από τους άλλους,ανακαλύπτουμε ξαφνικά ότι είμαστε κύριοι της ζωής μας«. 

Tι σχέση έχει ο περίπατος με τη σκέψη;

Ο Νίτσε έλεγε ότι το περπάτημα μας βοηθάει να κατεβάσουμε ιδέες, να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας. 

Η στιγμή που είμαστε μόνοι μας είναι η μοναδική ευκαιρία να βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις μας, να διερωτόμαστε για τη ζωή, για το τι στ΄αλήθεια θέλουμε. Είναι η δική μας στιγμή για να δούμε φιλτράρισμα και ξεκαθάρισμα.

Είναι πολύ σημαντικό να κρατάμε ένα τμήμα της μέρας για μας. Να χαλαρώνουμε πραγματικά και να βάζουμε σε τάξη όλα αυτά που μας βαραίνουν. Έχουμε ανάγκη από έναν προσωπικό χώρο για να δραπετεύουμε εκεί από τον θόρυβο και να αδειάζουμε το μυαλό μας απ΄τα καθημερινά προβλήματα.

Βάλτε λοιπόν στις προτεραιότητες σας το χρόνο αυτό και αποσυνδεδείτε απ’όλα. Η απομάκρυνση απ΄το θόρυβο, έστω και για λίγο μας ξαναδίνει ηρεμία και το νόημα της ύπαρξης. Μας δίνει την κατεύθυνση για να αποσαφηνίζουμε τα σχέδια μας και αν ενεργήσουμε με σιγουριά.

Μπορούμε να αναπνέουμε το οξυγόνο της μοναξιάς έξω στη φύση ή σ” ένα δωμάτιο ή σ” ΄ένα καφέ. Ο στόχος είναι να κάνουμε switch off με τον έξω κόσμο και να συνδεόμαστε με τον εαυτό μας. Μέσα απ΄τη διαδικασία αυτή ανακαλύπτουμε πως η μοναξιά είναι θεραπευτική, δημιουργική και απελευθερωτική. Αν το τηρήσουμε αυτό καθημερινά τότε θα πάψουμε να νιώθουμε χαμένοι.

Μια ιστορία για τα όνειρά μας

Ο Χριστόφορος Κολόμβος είναι εκείνος που θα μπορούσε να μας μάθει πολλά για τη σημασία που έχει να πιστεύεις και να κυνηγάς τα όνειρά σου.

Κάποιες φορές τα εγχειρήματα που μας αποφέρουν μεγαλύτερα κέρδη είναι εκείνα που μας οδηγούν μακριά απ΄το σπίτι ή μας προξενούν περισσότερα προβλήματα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν αξίζουν τον κόπο. Ο Χριστόφορος Κολόμβος γεννήθηκε και μεγάλωσε σε τόπο ναυτικών, ανάμεσα σε ακτές και κύματα, εμπορευόμενος, αγωνιζόμενος και έχοντας σωθεί από θαύμα αρκετές φορές.

Το τρίτο απ΄τα πέντε παιδιά μιας καλοβαλμένης οικογένειας μεσαίας τάξης, είχε την ιδέα να αναζητήσει μια νέα ρότα για την Ινδία. Εκεί όπου όλοι έβλεπαν δυσκολίες, δρόμους κλειστούς από μάχες και ένα απροσπέλαστο όριο στο τέλος των γνωστών θαλασσών, ο Κολόμβος είδε μια ευκαιρία και μια λύση για τα θαλάσσια εμπορικά ταξίδια.

Μεγάλος οπαδός της μελέτης, ο εξερευνητής αυτός διάβασε όλα τα επιστημονικά συγγράμματα για τη μορφή της Γης που έπεφταν στα χέρια του. Στ” αυτιά του είχε φτάσει η είδηση ότι υπήρχαν στεριές πέρα από τις γνωστές θάλασσες, πράγμα που τελικά τον έκανε να καταλάβει ότι η Γη είναι στρογγυλή.

Παρόλο που έσφαλε στους υπολογισμούς του και φαντάστηκε τη γήινη σφαίρα πολύ μικρότερη απ΄ ό,τι είναι στην πραγματικότητα, η επιθυμία του για περιπέτεια και πλούτη άλλαξε την άποψη που είχαν την εποχή εκείνη για τον κόσμο.

Αλλά το ταξίδι του Κολόμβου δεν ήταν εύκολο: στην αρχή υπολόγιζε μόνο στην υποστήριξη του κύκλου του, ως επί το πλείστον μοναχών και ανθρώπων της χριστιανοσύνης που θα τον βοηθούσαν να επιτύχει τον σκοπό του.

Παρά την ορμή και το ζήλο του, όπου παρουσίαζε το σχέδιό του εισέπραττε και μία άρνηση: στην πορτογαλική αυλή, στον βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο Η΄, στην αντιβασίλισσα της Γαλλίας Άννα ντε Μποζέ…

Όμως, ο Κολόμβος ήταν γεννημένος αισιόδοξος και δεν παραιτήθηκε, παρόλο που χρειάστηκε να φύγει από τα πορτογαλικά εδάφη εξαιτίας των χρεών που καταδίωκαν.

Τα οικονομικά του προβλήματα τον έδιωξαν μακριά από την πεθαμένη γυναίκα του και τα παιδιά του, αλλά τον οδήγησαν στην Ισπανία, όπου χάρη στη μεσολάβηση του καλού του φίλου μοναχού Χουάν Πέρεθ, κατάφερε να μελετήσουν το σχέδιό του οι Ισπανοί βασιλείς.

Η μελέτη του σχεδίου κράτησε χρόνια-δοκιμασία για την υπομονή του ναυτικού- και κατέληξε στην απέλασή του από τα ισπανικά εδάφη. Αλλά και πάλι ο Κολόμβος δε βυθίστηκε στην απελπισία και ξανάτρεξε στον φίλο του τον μοναχό Χουάν. Τελικά η Ισαβέλλα η Καθολική αποφάσισε να τον στηρίξει.

Ωστόσο δεν τέλειωσαν εδώ οι αντιξοότητες για τον Κολόμβο, αντίθετε, ήταν απλώς η αρχή της θαλάσσιας οδύσειάς του. Με πλήρωμα και με τρία πλοία, ο Κολόμβος σάλπαρε για το ταξίδι που σχεδίαζε όλη του τη ζωή. Αλλά οι υπολογισμοί του τον παραπλάνησαν και ξεμάκρυνε πολύ. Έχασε άντρες και πλοία και το πλήρωμα του ήταν ένα βήμα πριν την ανταρσία. Μόνο ένας αισιόδοξος πεισματάρης μπορούσε να αντέξει τόσες αναποδιές.

Ο Κολόμβος ήξερε ότι δεν ήθελε ακόμα πολύ, ότι τους περίμενε κάτι το απίστευτο πέρα από τον ορίζοντα, και συνέχισε να επενδύει στο όνειρό του. Τελικά, έφτασαν σε στεριά. Πρώτα στο Σαν Σαλβαδόρ και μετά στην Κούβα και στην Αϊτή.

Στη γη της επαγγελίας πλέον, κάποιος από το πλήρωμα, που ήταν ιδιοκτήτης ενός από τα πλοία, εγκατέλειψε τον Κολόμβο, ο οποίος αναγκάστηκε να επιστρέψει μόνο με ένα πλοίο στην Ισπανία.

Το ταξίδι ήταν δύσκολο, με φουρτούνες, και η αποστολή κατέληξε στην Πορτογαλία. Ο Ιωάννης Β’, ο Πορτογάλος μονάρχης, πληροφορούμενος την ανακάλυψη, αποφάσισε να κατασχέσει του θησαυρούς του πλοίου και να κάνει πορτογαλικά τα κατακτημένα εδάφη, αφήνοντας τον Κολόμβο χωρίς θρίαμβο και δόξα. Όμως, οι Καθολικοί Βασιλείς της Ισπανίας,που είχαν επενδύσει στην περιπέτεια του Κολόμβου εγκαίρως, δε δέχτηκαν την απόφαση του Πορτογάλου. Στο τέλος χρειάστηκε να παρέμβει ο πάπας Αλέξανδρος Στ΄και υπογράφηκε η Συνθήκη της Τορδεσίγιας.

Ο Χριστόφορος Κολόμβος έφτασε στην Ισπανία ως εξερευνητής και δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος πρωτοπόρος εν ζωή, αλλά το όνομά του έμεινε και στην Ισπανία.

Οι περιπέτειές του συνεχίστηκαν και οι μάστιγες της μοίρας εξακολουθούσαν να τον χτυπούν, όμως ο Κολόμβος τράβηξε μπροστά, παλεύοντας με ό,τι έμπαινε ανάμεσα σ΄εκείνον και στον ορίζοντά του. Έναν ορίζοντα τόσο πλατύ όσο και η αισιοδοξία του.

Πηγή: «Το σκάφανδρο του αισιόδοξου: Οδηγός επιβίωσης σε δύσκολους καιρούς»

Η μαγεία που κρύβεται πίσω απ΄ένα χαμόγελο

Το χιούμορ είναι ισχυρό εργαλείο που διαθέτει ο άνθρωπος για να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής.

Τον βοηθά να μετριάζει τα προβλήματά του και να παίρνει απόσταση απ΄αυτά. H ίδια κατάσταση που μας φαίνεται πολύ σοβαρή αποκτά εντελώς άλλη όψη μόλις καταφέρουμε να γελάσουμε.

Σάμπως το γέλιο να δρα ως απόλυτο διαλυτικό των ανησυχιών, ξαφνικά η δυσκολία δε μας φαίνεται τόσο μεγάλη και αρχίζουμε να βρίσκουμε διεξόδους εκεί που πριν βλέπαμε τοίχο.

Υπάρχουν στη ζωή γεγονότα υπερβολικά σοβαρά για να μπορούμε να γελάσουμε μ΄αυτά, όμως είναι λίγα. Τα περισσότερα από τα τρεξίματα των ανθρώπων μπορεί να ιδωθούν είτε ως δράμα είτε ως κωμωδία. Ο Λέστερ, ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Άλαν Άλντα στην ταινία, «Απιστίες και αμαρτίες», προτείνει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνταγή: Δράμα + Χρόνος= Κωμωδία. Δηλαδή αυτό που σήμερα μας κάνει να κλαίμε, ιδιωμένο με τη σοφή απόσταση του χρόνου θα μας προκαλέσει γέλιο.

Αξίζει τον κόπο να το θυμόμαστε κάθε φορά που μας πιάνει απελπισία και δε μας αρέσει καθόλου αυτό που μας συμβαίνει. Είναι όλα θέμα χρόνου. 

Tι είναι αυτό που σας εκπλήσσει περισσότερο με τους ανθρώπους;

Στην ερώτηση αυτή ο Δαλάι Λάμα απάντησε:

«Το ότι βαριούνται να είναι παιδιά και θέλουν να μεγαλώσουν γρήγορα, ώστε μετά να επιθυμούν να ξαναγίνουν παιδιά.
Το ότι καταστρέφουν την υγεία τους για να κάνουν χρήματα και μετά χάνουν τα χρήματα για να ανακτήσουν την υγεία τους.
Το ότι άγχονται για το μέλλον και ξεχνάνε το παρόν κι έτσι δεν ζουν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον.
Το ότι ζουν σαν να μην πρόκειται ποτέ να πεθάνουν και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει ποτέ.»

Και τι μπορεί να αλλάξει σ” αυτό; 

«Το ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κανένα να μας αγαπήσει, παρά μόνο αν αφεθούμε να αγαπηθούμε.
Το ότι το πολυτιμότερο στη ζωή δεν είναι τι έχουμε αλλά ποιον έχουμε.
Το ότι πλούσιος δεν είναι όποιος έχει περισσότερα αλλά όποιος χρειάζεται λιγότερα.
Το ότι το χρήμα μπορεί να τα αγοράσει όλα εκτός από την ευτυχία.
Το ότι το παρουσιαστικό ελκύει αλλά η προσωπικότητα εμπνέει έρωτα.
Το ότι όποιος δεν εκτιμά αυτό που έχει κάποια μέρα θα το θρηνήσει γιατί θα το έχει χάσει.»

Τελικά τα ετερώνυμα έλκονται ή όχι;

Υπάρχει μια θεωρία που υπερασπίζεται τα εξής:

«Καθένας μας εμπεριέχει το συνολικό είναι του κόσμου και, με τον ίδιο τρόπο που το σώμα μας ενέχει όλη την εξελικτική πορεία, που ξεκινάει από το ψάρι και ακόμα πιο πίσω, έτσι και η ψυχή μας κουβαλάει όλα όσα έχουν βιώσει οι ψυχές των ανθρώπων από τις απαρχές της ανθρωπότητας. Όλοι οι θεοί και όλοι οι δαίμονες που έχουν υπάρξει είτε για τους Έλληνες είτε για τους Κινέζους είτε για άλλους, είναι όλοι εδώ μαζί μας, παρόντες ως δυνατότητες, ως επιθυμίες ή ως δρόμοι. Αν πέθαιναν οι άνθρωποι όλοι κι έμενε μόνο ένα παιδί προικισμένο με μέτρια ευφυΐα, το παιδί αυτό θα ξανάβρισκε τον ρουν των πραγμάτων και θα τα ξαναδημιουργούσε όλα, θεούς, δαίμονες και παραδείσους, εντολές και απαγορεύσεις, Παλαιές και Καινές Διαθήκες.»

Συνεπώς, η προγονική μνήμη κάνει όλους τους πολιτισμούς, ακόμα κι εκείνους που δεν είχαν ποτέ επικοινωνία μεταξύ τους, να έχουν κοινά στοιχεία. 

Αν δεχτούμε πως η θεωρία αυτή έχει μια δόση αλήθειας τότε βγαίνει ένα καλό. Καθώς τελικά, δεν είναι τα αντίθετα αυτά που μας ενώνουν κατά βάθος αλλά τα κοινά στοιχεία. Μπορεί δηλαδή εξωτερικά να φαινόμαστε αταίριαστοι όμως στην πραγματικότητα έχουμε κοινά αρχέτυπα. Ίσως, αυτό μπορούμε να το αξιοποιήσουμε για να δούμε τα πράγματα διαφορετικά. Ίσως, και πάλι όχι.

Ήξερες ότι...: Η ψηλότερη κατασκευή Lego στον κόσμο!

Ήξερες ότι...
Η πιο ψηλή κατασκευή Lego στον κόσμο έχει ύψος 34,43 μέτρα και βρίσκεται στο Wilmington των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, κατασκευασμένο από το Red Clay Consolidated School τον Αύγουστο του 2013 περιέχει 500.000 κομμάτια Lego!!.

Φυσικό τζελ με λεμόνι για τις ρυτίδες

Μυρωδάτο και πλούσιο σε βιταμίνη C – που συμβάλλει στη διέγερση του κολλαγόνου – το λεμόνι γίνεται σύμμαχος στην αντιμετώπιση των ρυτίδων. Φτάνει να συνδυαστεί με τα κατάλληλα υλικά.

Η αισθητικός Δήμητρα Γουλά προτείνει να το αναμείξεις με αλόη, για να προσφέρεις στο δέρμα σου μια φυσική αντιγηραντική θεραπεία.
Υλικά:
Ένα κουταλάκι αλόη τζελ
4 σταγόνες φρέσκος χυμός λεμονιού
Παρασκευή-εφαρμογή:

Ανακατεύεις το λεμόνι με την αλόη και απλώνεις κάθε βράδυ το μείγμα σε καθαρό πρόσωπο αποφεύγοντας την περιοχή των ματιών.

πηγή