9 συμβουλές από τον Μαρκ Τουέιν για μια εξαιρετική ζωή

Ο Henrik Edberg, είναι ο συντάκτης στο Positivity Blog. Δίνει πρακτικές συμβουλές για προσωπική ανάπτυξη και βήμα-βήμα τις στρατηγικές που λειτουργούν στην πραγματική ζωή για να παράγουν θετικά αποτελέσματα. Εδώ είναι το κείμενο του πάνω στα αποφθέγματα του Mark Twain.

“Δεν είναι περίεργο ότι η αλήθεια είναι πιο παράξενη από τη φαντασία. Η φαντασία πρέπει να έχει νόημα.”

“Ας ζήσουμε, έτσι ώστε όταν θα έρθει να πεθάνουμε ακόμα και ο επιχειρηματίας θα λυπηθεί”

“Όταν οι φίλοι σου αρχίζουν να σε κολακεύουν για το πόσο νέος δείχνεις, είναι σίγουρο σημάδι ότι μεγαλώνεις”

Ίσως γνωρίζετε τον Μαρκ Τουέιν για μερικά από τα πολύ δημοφιλή βιβλία του, όπως Οι περιπέτειες του Huckleberry Finn και Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ. Ήταν ένας συγγραφέας και χιουμορίστας, σατιρικός και λέκτορας.

Ο Τουέιν είναι γνωστός για τα πολλά και συχνά χιουμοριστικά αποφθέγματα του. Εδώ είναι μερικές από τις αγαπημένες μου δικές του συμβουλές.

1.Ενέκρινε τον εαυτό σου.

“Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι άνετος, χωρίς τη δική του έγκριση.”

Αν δεν εγκρίνεις τον εαυτό σου, τη συμπεριφορά σου και τις πράξεις σου στη συνέχεια πιθανώς θα περπατάς το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μα ένα ανήσυχο συναίσθημα. Αν, από την άλλη, εγκρίνειςτον εαυτό σου στη συνέχεια θα τείνεις να χαλαρώσεις και να κερδίσεις εσωτερική ελευθερία να κάνεις περισσότερα από αυτά που πραγματικά θες.

Αυτό μπορεί, με σχετικό τρόπο, να είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στην προσωπική ανάπτυξη. Μπορεί να έχεις όλα τα σωστά εργαλεία για να αυξηθεί κατά κάποιο τρόπο, αλλά μπορείτε να αισθανθείτε μια εσωτερική αντίσταση. Δεν μπορείς να πας εκεί.

Σε τι μπορεί προσκρούσεις σε εκεί, είναι εμπόδια επιτυχίας. Βάζεις εμπόδια στο μυαλό σου σχετικά με τι μπορεί ή δεν μπορεί να αξίζεις. Ή εμπόδια που να σου λένε για το τι είσαι ικανός. Μπορούν να σου πουν ότι δεν είσαι πραγματικά αυτό το είδος  προσώπου που προσπαθείς να είσαι.

Ή αν κάνεις κάποια πρόοδο προς την κατεύθυνση που θέλεις να πας, μπορεί να αρχίσεις να σαμποτάρεις για τον εαυτό σου. Να κρατήσεις τον εαυτό σου σε ένα μέρος που είναι οικείο.

Έτσι χρειάζεται να δώσεις έγκριση και επιτρέψεις στον εαυτό σου να είναι αυτός  που θέλεις να είναι. Μη ψάχνεις για την έγκριση από τους άλλους. Αλλά από τον εαυτό σου. Να διαλυθεί το εσωτερικό εμπόδιο ή να αφήσει να φύγει εκείνη η τάση για. Αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση και μπορεί να πάρει χρόνο.

2. Οι περιορισμοί σου μπορεί να είναι μόνο στο μυαλό σου.

«Η ηλικία είναι ένα ζήτημα του νου πάνω στην ύλη. Αν δεν σε πειράζει, δεν πειράζει.»

Τόσοι πολλοί περιορισμοί είναι ως επί το πλείστον στο μυαλό μας. Για παράδειγμα, μπορεί να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι θα αποδοκιμάζουν γιατί είμαστε πάρα πολύ ψηλοί, πολύ παλιοί ή balding. Αλλά αυτές οι πτυχές έχουν σημασία όταν σκέφτεσαι ότι έχουν σημασία. Γιατί γίνεσαι ενσυνείδητος και ανησυχείς για το τι οι άνθρωποι μπορούν να σκεφτούν.

Και άνθρωποι αναφέρονται σε αυτό και να μπορεί να αντιδράσουν με αρνητικούς τρόπους. Ή μπορεί να ερμηνεύσεις ό,τι κάνουν ως αρνητική αντίδραση, γιατί φοβάσαι τόσο μια κακή αντίδραση και τόσο επικεντρωμένος προς τα μέσα για τον εαυτό σου.

Αν, από την άλλη πλευρά, δεν σε πειράζει,τότε δεν θα πειράζει και τους ανθρώπους τόσο πολύ. Και αν δεν σε πειράζει τότε θα δεν θα αφήσεις αυτό το μέρος του εαυτού σου γίνει μια αυτοεπιβαλλόμενη φραγή στη ζωή σου.

Είναι, για παράδειγμα, σπάνια πολύ αργά να κάνεις ό, τι θέλεις να κάνεις.

3.Ελάφρυνε και διασκέδασε

«Το χιούμορ είναι η μεγαλύτερη ευλογία της ανθρωπότητας.»

«Ενάντια στην επίθεση του γέλιου, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί.»

Το χιούμορ και το γέλιο είναι καταπληκτικά εργαλεία. Αυτά μπορούν να μετατρέψουν οποιαδήποτε σοβαρή κατάσταση σε κάτι αστείο. Αυτά μπορούν να ελαφρύνουν το κλίμα ακριβώς για οπουδήποτε.

Και μία ελαφρύτερη διάθεση είναι συχνά ένας καλύτερος χώρος για να εργασθείς, επειδή τώρα το σώμα και το μυαλό δεν είναι γεμάτα με αρνητικά συναισθήματα. Όταν είστε πιο ανέμελοι και χαλαροί τότε η λύση σε μια κατάσταση είναι συχνά ευκολότερο να βρεθεί και να εφαρμοστεί.

4. Άφησε το θυμό.

«Ο θυμός είναι ένα οξύ που μπορεί να κάνει περισσότερο κακό στο σκάφος στο οποίο είναι αποθηκευμένο από τίποτα που είναι χύνεται.»

Ο θυμός είναι τις περισσότερες φορές αρκετά άσκοπος. Μπορεί να προκαλέσει καταστάσεις και να ξεφύγει από τον έλεγχο. Και από μια εγωιστική προοπτική, είναι συχνά πιο οδυνηρό για αυτόν που είναι θυμωμένος, από το πρόσωπο για τον οποίο είναι θυμωμένος.

Έτσι ακόμα κι αν αισθάνεσαι θυμωμένος με κάποιον για ημέρες, κατάλαβε ότι ως επί το πλείστον μόνο τον εαυτό σου βλάπτεις. Το άλλο πρόσωπο μπορεί να μην γνωρίζει καν ότι είσαι θυμωμένος με αυτόν. Έτσι, είτε μιλάς με το πρόσωπο για λυθεί η σύγκρουση, είτε αφήνεις το θυμό σου , το συντομότερο δυνατό, είναι αρκετά καλές συμβουλές για να κάνουν τη ζωή σου πιο ευχάριστη.

5. Άφησε τον εαυτό σου από τη σιγουριά.

«Μην τριγυρνάς λέγοντας ότι ο κόσμος σου οφείλει τη ζωή. Ο κόσμος δεν σου οφείλει τίποτα. Ήταν εδώ πρώτα.»

Όταν είσαι νέος, η μαμά και ο μπαμπάς μπορούν να δώσουν πολλά πράγματα. Καθώς μεγαλώνεις, μπορεί να έχεις ένα είδος δικαιώματος. Ίσως αισθάνεσαι ότι ο κόσμος πρέπει να σου δώσει ό, τι θέλεις, ή ότι σου χρωστάει κάτι.

Αυτή η πεποίθηση μπορεί να προκαλέσει πολλή οργή και απογοήτευση στη ζωή σου. Επειδή ο κόσμος δεν μπορεί να σου δώσει αυτό που περιμένεις.  Από την άλλη πλευρά, αυτό μπορεί να είναι πάρα πολύ απελευθερωτικό. Αντιλαμβάνεσαι ότι στο χέρι σου να διαμορφώσεις τη ζωή σου και να δουλέψεις πάνω σε αυτά που θες. Δεν είσαι παιδί πια, να περιμένεις του γονείς ή τον κόσμο να σου δώσει κάτι.

Τώρα είσαι στη θέση του οδηγού. Και μπορείς να πας σχεδόν οπουδήποτε θες.

6. Αν ακολουθείς διαφορετική πορεία, ετοιμάσου για αντιδράσεις

«Ένα πρόσωπο με μια νέα ιδέα είναι ένας στρόφαλος έως ότου πετύχει η ιδέα.»

Νομίζω ότι σχετίζεται λίγο με την αυτο-βελτίωση.

Αν αρχίσεις να αλλάζεις ή κάνεις κάτι διαφορετικό από ότι συνήθως κάνεις, τότε οι άνθρωποι μπορεί να αντιδράσουν με διαφορετικούς τρόπους. Μερικοί μπορεί να είναι χαρούμενοι για σένα. Μερικοί μπορεί να είναι αδιάφοροι. Μερικοί μπορεί να προβληματιστούν ή να αντιδράσουν με αρνητικούς και αποθαρρυντικούς τρόπους.

Μεγάλο μέρος αυτών των αντιδράσεων κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι τόσο πολύ για σένα, αλλά για το πρόσωπο που είπε ότι και τη ζωή του/της. Πώς αισθάνονται για τον εαυτό τους φαίνεται στις λέξεις και την κριτική που κάνουν

Και αυτό είναι εντάξει. Νομίζω ότι είναι αρκετά πιθανό ότι δεν θα αντιδρούν τόσο αρνητικά, όπως μπορείς να φανταστείς. Ή κατά πάσα πιθανότητα πολύ σύντομα πηγαίνουν πίσω εστιάζοντας τις δικές τους προκλήσεις.

Έτσι ότι άλλοι άνθρωποι λένε και σκέφτονται και τους αφήνεις να σε κρατάνε πίσω, είναι πιθανώς μόνο στη φαντασία σου και ένα εμπόδιο που βάζεις στο μυαλό σου.

Μπορεί να διαπιστώσεις ότι, όταν τελικά, διασχίσεις εκείνο το εσωτερικό όριο που δημιούργησες, τότε οι άνθρωποι γύρω σου δεν μπορούν να σε αποφεύγουν ή να σε κυνηγάνε. Μπορεί να είναι απλά: “ΟΚ”.

7.Φρόντισε να εστιάζεις σταθερά σε ό,τι θέλεις.

“Σύρε τις σκέψεις σου μακρυά από τα προβλήματα σου… από τα αυτιά, από τα τακούνια, ή οποιοδήποτε άλλο τρόπο, μπορείς να το διαχειριστείς.”

Σε τι θα επικεντρωθείς, καθορίζει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Μπορείς να εστιάσεις στα προβλήματα σου και αν σταθείς στον πόνο και την νοοτροπία του θύματος. Ή μπορείς να εστιάσεις στο θετικό της κατάστασης, τι μπορείς να μάθεις από αυτή την κατάσταση ή απλά να επικεντρώσεις το μυαλό σου σε κάτι εντελώς διαφορετικό.

Μπορεί να είναι “φυσιολογικό” να σταθείς σε προβλήματα και να μετακινήσαι σε μια θάλασσα της αρνητικότητας. Αλλά αυτό είναι μια επιλογή. Και μια συνήθεια της σκέψης. Μπορείς να αρχίσεις, αντί να στέκεσαι σε προβλήματα, να επικεντρώνεις εκ νέου το μυαλό σου σε κάτι πιο χρήσιμο. Αλλά μπορείς επίσης να αρχίσεις να οικοδομείς μια συνήθεια της μάθησης για να κερδίζεις όλο και περισσότερο τον έλεγχο, όπου εστιάζεις.

8. Μην επικεντρώνεσαι τόσο στο να κάνεις τον εαυτό σου να αισθάνεται καλά

«Ο καλύτερος τρόπος για να φτιάξεις το κέφι στον εαυτό σου, είναι να προσπαθήσεις να φτιάξει το κέφι σε κάποιον άλλο.»

Αυτό μπορεί να είναι κάτι λίγο από μια αντι-διαισθητική συμβουλής. Αλλά όπως έγραψα χθες, ένας από τους καλύτερους τρόπους για να αισθάνεσαι καλά για τον εαυτό σου, είναι να κάνεις κάποιον άλλο να αισθάνεται καλά ή να τους βοηθήσεις με κάποιο τρόπο.

Αυτό είναι ένας πολύ καλός τρόπος να δεις τα πράγματα για να δημιουργήσεις μια ανοδική πορεία της θετικότητας και ανταλλαγή αξίας μεταξύ των ανθρώπων. Βοηθάς κάποιον και αισθάνεστε και οι δύο καλά. Το πρόσωπο που βοήθησες αισθάνεται την τάση να σας βοηθήσει αργότερα, δεδομένου ότι οι άνθρωποι τείνουν να θέλουν να ανταποδώσουν. Και έτσι, και οι δύο από σας αισθάνονται καλά βοηθώντας ο ένας τον άλλον.

Αυτά τα θετικά συναισθήματα είναι μεταδοτικά σε άλλους ανθρώπους, και έτσι μπορεί να καταλήξεις δημιουργώντας τα, να αισθάνεσαι εξίσου καλά.  Και τη βοήθεια που έλαβες από το φίλο σου, μπορεί να σε εμπνεύσει να βοηθήσεις έναν άλλο φίλο. Και έτσι η ανοδική πορεία αναπτύσσεται και συνεχίζει.

9. Να κάνεις ότι θέλεις να κάνεις.

«Είκοσι χρόνια από τώρα, θα είσαι περισσότερο απογοητευμένος από τα πράγματα που δεν έκανες παρά από αυτά που έκανες. Πλεύσε μακριά από το ασφαλές λιμάνι. Πιάσε τους ανέμους στα πανιά σου. Εξερεύνησε. Ονειρέψου.  Ανακάλυψε.”

Φοβερό απόσπασμα. Και πραγματικά δεν έχω πολλά να προσθέσω. Καλά,ίσως να το γράψεις κάπου και να το κρατήσεις ως καθημερινή υπενθύμιση- στο ψυγείο σου ή στην πόρτα του μπάνιου- για το τι μπορείς πραγματικά να κάνεις με τη ζωή σου.

Πηγή

Βρείτε την ηρεμία σας σε 7 βήματα

Μεταξύ δουλειάς, οικογενειακών και κοινωνικών υποχρεώσεων, δημόσιων υπηρεσιών και εκατοντάδων μικροϋποχρεώσεων που σας κυνηγάνε συνεχώς, πιθανόν να αισθάνεστε «πνιγμένοι», με την καθημερινότητα να πέφτει βίαια πάνω σας κάθε πρωί που ανοίγετε το μάτι σας.

Το να κρυφτείτε κάτω από ένα τραπέζι δεν είναι ο τρόπος να μην σας βρουν οι απλήρωτοι λογαριασμοί, τα πρότζεκτ στη δουλειά, τα παιδιά που θέλουν να φάνε και οι δουλειές του σπιτιού, γι’ αυτό ήρθε η ώρα να βγείτε από την κρυψώνα σας. Αν νομίζετε ότι παίζοντας κρυφτό θα βρείτε την ηρεμία σας, τότε μάλλον είστε οπαδοί του στρουθοκαμηλισμού – και όλοι ξέρουμε πώς καταλήγουν οι στρουθοκάμηλοι.

Η αναζήτηση στιγμών ηρεμίας είναι πολύ σημαντική για τον οργανισμό σας, ακόμη κι όταν εσείς λόγω του ότι είστε στο πόδι όλη μέρα, δεν προλαβαίνετε να… αγχωθείτε. Το σώμα σας, όμως, αντιλαμβάνεται καλά το στρες και η συνεχής ένταση μπορεί να οδηγήσει σε διάφορα προβλήματα υγείας στο μέλλον. Εκτός αν υιοθετήσετε ένα πρόγραμμα… ηρεμίας, το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιείτε κάθε φορά που η ζωή έχει πολλές απαιτήσεις από εσάς ή ακόμη και κάθε μέρα. Σε μόλις 7 βήματα (τα οποία μπορούν να σας βοηθήσουν και μεμονωμένα ή συνδυαστικά) θα είστε χαλαροί πάνω σε μια νοητή αιώρα κι όχι κάτω από το τραπέζι τρώγοντας τα… νύχια σας.

Βήμα 1ο: ψάξτε για τα σημάδια

Ο καλύτερος τρόπος να διαχειριστείτε το άγχος που σας προκαλεί ο προϊστάμενος στη δουλειά κάθε πρωί είναι να το εμποδίζετε να συσσωρευτεί. Πολλές φορές, όμως, ακόμη κι αν νομίζετε ότι ελέγχετε το καθημερινό στρες, λόγω του ότι τα σημάδια που σας στέλνει το σώμα σας δεν είναι εμφανή, το κακό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορεί για παράδειγμα να κοιμηθήκατε 8 ώρες τα προηγούμενα βράδια, αλλά ο ύπνος σας να μην ήταν ποιοτικός και βαθύς, με αποτέλεσμα και πάλι να αισθάνεστε κουρασμένοι – κάτι που αποτελεί σημάδι στρες. Γι’ αυτό, καλό είναι να αφιερώνετε λίγα λεπτά καθημερινά, προκειμένου να διαπιστώσετε αν υπάρχουν αλλαγές στις συνήθειές σας που προκύπτουν από το άγχος, αλλά δεν είναι και τόσο εμφανείς.

Βήμα 2ο: πάρτε την προσοχή σας από την αγχωτική κατάσταση

Όταν αισθανόμαστε ένταση επειδή κάτι δεν πήγε καλά στη συνεργασία μας με κάποιο συνάδελφο, έχουμε την (αντιπαραγωγική) τάση να «παίζουμε» στο μυαλό μας ξανά και ξανά τα αρνητικά σημεία. Οι ειδικοί, όμως, συστήνουν αντ’ αυτού να επικεντρωνόμαστε στο σώμα μας. Τι μπορείτε να κάνετε σε τέτοιες περιπτώσεις; Βρείτε ένα ήσυχο μέρος, καθίστε και αδειάστε το μυαλό σας, συγκεντρώνοντας την προσοχή σας σε κάτι ασήμαντο. Πάρτε μεγάλες, βαθιές ανάσες από τη μύτη μετρώντας μέχρι το 4, κρατηθείτε για 2 δευτερόλεπτα κι έπειτα βγάλτε τον αέρα από το στόμα σας μετρώντας μέχρι το 7. Και μην ξεχνάτε: Όταν η εκπνοή μας είναι μεγαλύτερη από την εισπνοή, τότε οι ανάσες μας είναι πιο βαθιές και το νευρικό μας σύστημα ηρεμεί.

Βήμα 3ο: αναβάλλετε τις… αναβολές

Το πρώτο πράγμα που συνήθως κάνουμε όταν είμαστε στρεσαρισμένοι είναι να αναβάλλουμε προσωπικές μας ευχαριστήσεις, γιατί έχουμε πολλά στο μυαλό μας και λίγο χρόνο. Το γυμναστήριο, όμως, για παράδειγμα, μπορεί να μας βοηθήσει να ισορροπήσουμε τις ορμόνες που μας προκαλούν στρες, όπως και το να κάτσουμε για λίγο αναπαυτικά στον καναπέ μας, ακούγοντας τη μουσική που μας αρέσει – κατά προτίμηση σε αργό τέμπο, καθώς οι έρευνες δείχνουν ότι όταν τα εγκεφαλικά μας κύματα συγχρονίζονται με αργούς ρυθμούς, χαλαρώνουμε πολύ πιο εύκολα. Αντί, λοιπόν, να αναβάλλετε τέτοιους είδους δραστηριότητες, καλύτερα να τις προχωρήσετε και αν ο χρόνος πιέζει για γυμναστήριο, μπορείτε να πάτε για ένα σύντομο τρέξιμο ή να ανεβοκατέβετε τα σκαλιά της πολυκατοικίας σας. Και μόλις επιστρέψετε στο σπίτι, διαλέξτε την αγαπημένη σας lounge συλλογή και πατήστε το play.

Βήμα 4ο: επιλέξτε τα σωστά σνακ

Όταν το άγχος σας καταβάλλει, μοιάζει ανθρώπινο το να πέσετε με τα… μούτρα στο κέικ σοκολάτας που έχετε φυλάξει για δύσκολες ώρες. Η Ελίζαμπεθ Σόμερ, όμως, RD και συγγραφέας του «Eat your way to happiness» τονίζει πως αυτές τις ώρες είναι πιο σημαντικό να διατηρήσετε τις υγιεινές σας συνήθειες, καθώς τα «πνιγμένα» στη ζάχαρη σνακ προκαλούν απότομη αύξηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα κι αυτό σας δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη νευρικότητα. Θέλετε να φάτε οπωσδήποτε κάτι γλυκό; Δοκιμάστε φράουλες με μαύρη σοκολάτα. Η βιταμίνη C στις φράουλες μειώνει τις ελεύθερες ρίζες που προέρχονται από το άγχος και η μαύρη σοκολάτα «ρίχνει» τις ορμόνες του στρες, όπως την κορτιζόλη, δίνοντάς σοκολατένια γεύση στο σνακ σας. Εναλλακτικά, αν δεν θέλετε γλυκό, μπορείτε να φάτε sticks καρότου ή σέλινου – οι ειδικοί ισχυρίζονται πως τα τραγανιστά σνακ μας ηρεμούν.

Βήμα 5ο: πάρτε τηλέφωνο έναν καλό φίλο

Ίσως το πιο προφανές βήμα: μετά από μια έξτρα αγχωτική μέρα, παίρνουμε τηλέφωνο αγαπημένους φίλους ή περνάμε χρόνο μαζί τους, προκειμένου να βοηθήσουμε την ορμόνη που μας κάνει να αισθανόμαστε καλά, οξυτοκίνη, να αυξηθεί. Ακόμη καλύτερα; Μην περιμένετε να κανονίσετε μια βόλτα με φίλους μόνο τις ημέρες που αισθάνεστε αγχωμένοι, αλλά καθιερώστε το όσο πιο συχνά γίνεται, έτσι ώστε να δίνετε συνεχώς ώθηση στις ορμόνες ευχαρίστησης – απλώς προσέξτε μην γυρίζετε συνεχώς την κουβέντα στα θέματα που σας απασχολούν, γιατί τότε και κουραστικοί θα γίνετε και δεν θα αποκομίσετε κανένα απολύτως όφελος για την ηρεμία και την υγεία σας.

Βήμα 6ο: βγείτε έξω

Δεν εννοούμε να πάρετε τους δρόμους τη στιγμή που βρίσκεστε αγχωμένοι στο γραφείο. Το να εισπνεύσετε, όμως, λίγο καθαρό αέρα αντί αυτόν του κλιματισμού και να αλλάξετε παραστάσεις για 5 λεπτά, σίγουρα θα σας βοηθήσει να δείτε την κατάσταση πιο ήρεμα, να καθαρίσετε το κεφάλι σας και να οργανώσετε τις δουλειές σας μόλις διώξετε το στρες. Αν, μάλιστα, υπάρχει και πάρκο κοντά σας, σταματήστε 5 λεπτά για να μυρίσετε τα λουλούδια και τη φύση. Οι έρευνες δείχνουν ότι το να εισπνέουμε συγκεκριμένες μυρωδιές, όπως για παράδειγμα λεβάντα, επαναφέρουμε το… αγχωμένο ανοσοποιητικό μας σύστημα σε φυσιολογικά επίπεδα.

Βήμα 7ο: προετοιμαστείτε πριν τον ύπνο

Το φαινόμενο είναι γνωστό σε όλους: παρ’ όλο που νυστάζουμε και αναζητούμε να ξαπλώσουμε στο κρεβάτι και να βυθιστούμε στον ύπνο, με το που χαλαρώνουμε όλες οι ανησυχίες μας αρχίζουν να μας «γρονθοκοπούν» τον εγκέφαλο και η νύστα δίνει τη θέση της στο άγχος, για άλλη μια φορά. Για να μην πέσετε ξανά θύμα αυτού του φαύλου κύκλου, προτού ξαπλώσετε στο κρεβάτι, σημειώστε σε ένα κομμάτι χαρτί όλες τις αρνητικές σας σκέψεις, αυτά που πρέπει να κάνετε την επόμενη μέρα και ό,τι στριφογυρνάει ενοχλητικά στο μυαλό σας. Σύμφωνα με τη συγγραφέα του «Mindful Woman», Σου Πάτον Θοέλ, το να καταγράφουμε τις ανησυχίες μας βοηθάει στο να τις βάζουμε για λίγο στην άκρη, έτσι ώστε να μην μετράμε υποχρεώσεις αντί για προβατάκια…

Πρώτη με διαφορά η Ελλάδα σε υπέρβαρα παιδιά

Φαίνεται πως οι Έλληνες δεν επωφελούνται από τα οφέλη της μεσογειακής διατροφής, καθώς έρχονται πρώτοι στην παιδική παχυσαρκία ξεπερνώντας ακόμα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό δείχνουν τα τελευταία στοιχεία που ανακοίνωσε ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΟΟΣΑ, 44% των αγοριών και 38% των κοριτσιών ηλικίας 5-17 ετών στην Ελλάδα, είναι υπέρβαρα (στα ποσοστά περιλαμβάνονται και τα παχύσαρκα παιδιά). Δεύτερη στον κατάλογο με τα πιο υπέρβαρα παιδιά είναι η Ιταλία.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως η παχυσαρκία έχει εξαπλωθεί ακόμη περισσότερο τα τελευταία πέντε χρόνια αν και τα ποσοστά αυξάνονται με βραδύτερο ρυθμό από πριν. Η οικονομική κρίση έχει συμβάλλει κι αυτή στην εξάπλωση της παχυσαρκίας καθώς παρατηρείται ότι τα πιο φτωχά νοικοκυριά συνηθίζουν να αγοράζουν φαγητά με εύκολη ενέργεια και πολλές θερμίδες, που είναι πιο φθηνά όπως πατάτες ή ζυμαρικά.

«Η οικονομική κρίση μπορεί να συμβάλλει στην περαιτέρω αύξηση της παχυσαρκίας, αλλά οι κυβερνήσεις πρέπει να κάνουν περισσότερα για να σταματήσει αυτό το φαινόμενο», αναφέρει χαρακτηριστικά η Michele Cecchini υπεύθυνη για θέματα υγείας στον ΟΟΣΑ.
Ακολουθεί αναλυτικά όλο το διάγραμμα:

ΟΑΕΔ: Τα 11 «άγνωστα» επιδόματα – Δείτε αν είστε δικαιούχος

Μπορεί όταν κάποιος ακούει για επίδομα από τον ΟΑΕΔ να σκέφτεται το επίδομα ανεργίας, όμως, ο Οργανισμός προσφέρει ένα πλήθος άλλων βοηθημάτων, όχι μόνο σε ανέργους, αλλά και σε εργαζομένους, τα οποία πολλοί από τους δικαιούχους τους, ούτε καν γνωρίζουν.

Κάποια από τα επιδόματα αυτά, όπως σημειώνει το money-money.gr, χορηγούνται ή μετά τη λήξη της τακτικής επιδότησης λόγω ανεργίας, είτε για μισθωτούς που είναι σε καθεστώς διαθεσιμότητας, ή σε επίσχεση εργασίας, είτε λόγω αφερεγγυότητας εργοδότη, είτε ακόμη σε νέους 20-29 ετών και σε νέες μητέρες.

Τα 11 επιδόματα που χορηγεί ο ΟΑΕΔ:

1. Επίδομα ανεργίας (360 ευρώ +10% προσαύξηση για κάθε προστατευόμενο μέλος οικογένειας)

Για να χορηγηθεί απαιτείται καταγγελία σύμβασης (απόλυση) και συγκεκριμένος αριθμός ημερών ασφάλισης.
2. Επίδομα επίσχεσης Εργασίας ή λόγω διακοπής εργασιών της Επιχείρησης

Δικαιούχοι είναι οι ασφαλισμένοι που δεν έχουν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για να λάβουν το επίδομα ανεργίας σε περίπτωση διακοπής των εργασιών της επιχείρησης και αδυναμίας για οποιοδήποτε λόγο καταγγελίας της σύμβασης εργασίας από τον εργοδότη. Επίσης, το επίδομα αυτά χορηγείται σε μισθωτούς που προχωρούν σε επίσχεση εργασίας για οποιοδήποτε λόγο (άρθρο 325 Α.Κ.).

3. Ειδικό Βοήθημα μετά τη λήξη της Επιδότησης Λόγω Ανεργίας

Το δικαιούνται όσοι παραμένουν άνεργοι επί ένα μήνα μετά την λήξη της τακτικής επιδότησης ανεργίας και δεν υπάγονται στις κατηγορίες του άρθρου 22 του Ν. 1836/89 (οικοδόμοι , λατόμοι, ασβεστοποιοί, μουσικοί, τραγουδιστές κλπ).

4. Επίδομα Σε Νέους Από 20-29 Ετών

Καταβάλλεται στους νέους και νέες ηλικίας από 20 – 29 ετών, εφ” όσον παραμείνουν γραμμένοι στα μητρώα ανέργων για ένα χρόνο και ανέρχεται σε 73,37 ευρώ τον μήνα για πέντε μήνες (367 ευρώ σύνολο).

5. Παροχή λόγω Αφερεγγυότητας του Εργοδότη

Σκοπός του «λογαριασμού προστασίας εργαζομένων από την αφερεγγυότητα του εργοδότη» είναι η πληρωμή ανεξόφλητων, λόγω αφερεγγυότητας του εργοδότη, αποδοχών μέχρι τριών (3) μηνών που προέρχονται από σύμβαση ή σχέση εξαρτημένης εργασίας.

6. Επίδομα Διαθεσιμότητας

Παρέχεται σε μισθωτούς που τίθενται σε διαθεσιμότητα. Το ύψος του επιδόματος ανέρχεται στο 10%του μέσου όρου των τακτικών αποδοχών των δύο τελευταίων μηνών υπό καθεστώς πλήρους απασχόλησης και για διάστημα μέχρι τρεις μήνες το χρόνο.Το δικαίωμα του μισθωτού να επιδοτηθεί λόγω διαθεσιμότητας, μπορεί να ασκηθεί μέσα σε 60 ημέρες από την ημερομηνία που τέθηκε σε διαθεσιμότητα (έναρξης αυτής),

7. Επίδομα Στράτευσης (καταργείται από 1ης Ιουλίου 2014)

Καταβάλλεται σε όσους υπηρέτησαν παρατεταμένη θητεία, ή κλήθηκαν για μετεκπαίδευση στις ένοπλες δυνάμεις. Συγκεκριμένα, μπορούν να το λάβουν όσοι έχουν κάνει 150 ημερομίσθια κατά τον προηγούμενο χρόνο από εκείνο που μπήκαν στο στρατό ή 150 ημέρες εργασίας (ημερομίσθια) το προηγούμενο της κατάταξης 15μηνο χωρίς να υπολογίζονται τα ημερομίσθια των 3 τελευταίων μηνών. Οι Δικαιούχοι έχουν προθεσμία για την είσπραξη, τρεις μήνες από την απόλυσή τους απ” το στρατό.

8. Ειδικό Βοήθημα Μετά Από Τρίμηνη Παραμονή Στα Μητρώα του ΟΑΕΔ

Το συγκεκριμένο επίδομα δικαιούνται ασφαλισμένοι, που δεν συγκεντρώνουν τις προϋποθέσεις για να λάβουν το επίδομα ανεργίας. Για να λάβουν το ειδικό βοήθημα θα πρέπει να είναι άνεργοι επί τρεις μήνες, να έχουν πραγματοποιήσει στην ασφάλιση ανεργίας εξήντα (60) τουλάχιστον ημέρες εργασίας στο έτος που προηγείται της έναρξης του τριμήνου και δεν πρέπει υπάγονται στις κατηγορίες του άρθρου 22 του Ν. 1836/89 (οικοδόμοι, λατόμοι, ασβεστοποιοί, μουσικοί, τραγουδιστές κ.λ.π).Ο ασφαλισμένος μπορεί να λάβει το ειδικό βοήθημα μέχρι και τρεις φορές μέσα στο έτος. Το ύψος του βοηθήματος είναι 220 ευρώ/μήνα. Ισχύει εισοδηματικό κριτήριο (9.977,99€ το 2013 και 10.271,46€ για το 2014)

9. Eπιδότηση Νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας (ΕΣΠΑ)

Ο ΟΑΕΔ καταβάλει ειδικό επίδομα σε άνεργους νέους από 20 μέχρι και 29 ετών και έχουν αποφοιτήσει από Δημόσιο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα λαμβάνοντας τίτλο σπουδών οποιασδήποτε εκπαιδευτικής βαθμίδας. Προϋπόθεση είναι να εγγραφούν στα ειδικά μητρώα ανέργων το αργότερο μέσα σε τρεις (3) μήνες από την λήψη του πτυχίου και για τους άνδρες να έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις ή να έχουν νόμιμα απαλλαγεί.

10. Ειδική Παροχή Προστασίας της Μητρότητας

Ασφαλισμένες στο ΙΚΑ που κάνουν χρήση της ειδικής άδειας μητρότητας 6 μηνών αφού πρώτα πάρουν τους 3,5 μήνες αδείας μετά τον τοκετό ή τη μετατρέψουν σε μειωμένο ωράριο εργασίας, δικαιούνται από τον ΟΑΕΔ το νομοθετημένο μισθό των 586 ευρώ μηνιαίως.

Την ειδική άδεια των 6 μηνών δικαιούνται οι μητέρες οι οποίες είναι ασφαλισμένες στο ΙΚΑ–ΕΤΑΜ και απασχολούνται σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις του ιδιωτικού τομέα, με σχέση εξαρτημένης εργασίας, ορισμένου ή αορίστου χρόνου, με πλήρη ή μερική απασχόληση.

Η άδεια αυτή χορηγείται από τον εργοδότη, μετά τη λήξη της άδειας κυοφορίας και λοχείας ή της ισόχρονης προς το μειωμένο ωράριο αδείας, η και της ετήσιας κανονικής άδειας, εφόσον προβλέπεται η χορήγησή της με βάση τις ετήσιες προθεσμίες.

Η ασφαλισμένη μπορεί, με αμετάκλητη αίτησή της, να κάνει χρήση του συνόλου ή τμήματος αυτής. Επίσης, μπορεί να διακόψει την ειδική άδεια, με έγγραφη συμφωνία του εργοδότη. Σε κάθε περίπτωση το υπόλοιπο της άδειας δεν μεταφέρεται σε άλλη χρονική περίοδο.

11. Συμπληρωματικές Παροχές Μητρότητας

Καταβάλλεται η διαφορά μεταξύ του μισθού της εργαζόμενης και της επιδότησης ασθένειας λόγω τεκετού που έλεβε από το ΙΚΑ. Η καταβολή του γίνεται σε γυναίκες που εργάζονται κατά την έναρξη της αδείας κυοφορίας, μετά τον τοκετό και εφόσον εισπράξουν το επίδομα από το Ι.Κ.Α. για την αποχή από την εργασία λόγω κυοφορίας και λοχείας.

Οι παροχές μητρότητας είναι ίσες με τη διαφορά που προκύπτει αν από τις αποδοχές που καταβάλλει ο Εργοδότης αφαιρεθεί το επίδομα που κατέβαλε το Ι.Κ.Α. για το ίδιο χρονικό διάστημα.

Η προθεσμία για την υποβολή σχετικής αίτησης είναι τρεις μήνες από την ημερομηνία πληρωμής από το Ι.Κ.Α.

Οι επτά λόγοι που οι άνθρωποι φοβούνται ν’ αγαπήσουν – η τρωτότητα και η εξάρτηση είναι από τους βασικότερους

«I’ ll never fall in love again» τραγουδούσε στα 60s ο Τομ Τζόουνς. Όντως, πολλοί είναι αποφασισμένοι πως δεν θα «ξαναλαβωθούν» από το βελάκι του φτερωτού θεού. Δεν θα ξαναερωτευθούν και, κατ’ επέκταση, δεν θα ξαναγαπήσουν. Ο προφανής λόγος είναι για να μην ξαναπληγωθούν. Πολλοί εξ ημών και υμών έχουν αποφασίσει πως θα διάγουν βίο… άσωτο χωρίς να δεθούν ξανά με κανέναν γιατί η προσωπική τους ισορροπία είναι το Α και το Ω.

Υπάρχουν όμως και άλλοι παράγοντες-κλειδιά που μας «σπρώχνουν» μακριά από τον έρωτα.

Η Λίζα Φαϊρστόουν, »γκουρού» της ψυχολογίας και συγγραφέας, που γράφει για την ηλεκτρονική «βίβλο» της ψυχολογίας psychologytoday.com δίνει τις απαντήσεις.

Ξεκινώντας με το ερώτημα «γιατί διαλύονται οι σχέσεις», αναλύει: Ο πρώτος λόγος που φοβόμαστε να ξαναγαπήσουμε είναι γιατί έτσι αισθανόμαστε πιο τρωτοί. Μια νέα σχέση είναι ένα ‘μη χαρτογραφημένο έδαφος‘, εξηγεί. Οι φόβοι μας, είναι επόμενο, πως θα ξεπηδήσουν και οι άμυνές μας θα αμβλυνθούν όσο θα ερχόμαστε πιο κοντά στον άλλον. Οι συνήθειές μας αλλάζουν και έχουμε την αίσθηση πως όσο πιο πολύ δενόμαστε, τόσο περισσότερο πληγωνόμαστε.

Ο δεύτερος είναι πως μια νέα αγάπη, αναπόφευκτα, κάνει το μυαλό να γυρνάει σε παλιά «χτυπήματα», στις «λαβωματιές» που έχουμε δεχθεί από προηγούμενους έρωτες. Οι αρνητικές προσλαμβάνουσες του παρελθόντος αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα επανέρχονται στον εγκέφαλο και μας ανησυχούν σχετικά με τον βαθμό στον οποίο θα πρέπει να είμαστε εξωστρεφείς, άρα και ν’ αποκαλύπτουμε τα «θέλω» μας στον/τη σύντροφό μας.

Τρίτον, η αγάπη σε κάνει να μπαίνεις σε -εκ νέου-διαδικασία αυτοεκτίμησης. Τα ερωτήματα του τύπου «αυτά που κάνουν την ικανοποιούν;», «θέλει όντως αυτά από μένα ή δεν τον γεμίζω;» μάς αγχώνουν. Αρνητικές εμπειρίες που σχετίζονται ενδεχομένως και με κακή συμπεριφορά του ενός γονέα προς τον άλλον έχουν καταγραφεί στις εμπειρίες που μας έχουν σημαδέψει και, τελικά, μας αποτρέπουν απ’ το να ενδώσουμε ξανά στην αγάπη.  Ο τέταρτος και εξαιρετικά σημαντικός λόγος είναι πως όσο πιο πολύδιασκεδάζεις με τον σύντροφό σου, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να βιώσεις πραγματικό πόνο αν η σχέση διαλυθεί, άρα και να μη θελήσεις εφεξής να ξαναποντάρεις σε σοβαρό δεσμό που, εκ των πραγμάτων, ταυτίζεται με την αγάπη.

Ο πέμπτος λόγος/παράγοντας-κλειδί που ενισχύει τους φόβους μας είναι ότι συχνά η αγάπη δεν είναι «ισότιμη». Πώς ακριβώς το εξηγεί η Φαϊρστόουν; Ένας εκ των δύο πάντα αγαπάει περισσότερο. Ο φόβος πως θα χαθεί η μία προσωπικότητα μέσα στην άλλη, πως θα ‘ρουφήξει’ ο ένας τον άλλον (αυτόν που αγαπάει περισσότερο), έρχεται και κατασπαράζει την όποια διάθεση «αυτοδιάθεσης». Το γεγονός δηλαδή πως όσο πιο πολύ αγαπάς τόσο περισσότερο εξαρτάσαι από τον άλλον, μας απωθεί απ’ το να βιώσουμε την αγάπη.

Ο έκτος λόγος είναι πως μ’ ένα νέο έρωτα αλλάζουν οι συνισταμένες-οι σχέσεις με την οικογένειά σου. Αν δεν υπάρξουν αμοιβαία συναισθήματα εκτίμησης και σεβασμού, είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις ισορροπίες. Το γεγονός πως μπορεί να χρειαστεί να πάρεις κάποιες φορές το μέρος του ενός ή του άλλου σε απομακρύνει. Ακόμα, το ενδεχόμενο οι στενοί συγγενείς του ενός ή του άλλου να επιθυμήσουν να παρέμβουν στα προσωπικά σας, σε ωθεί μακριά απ’ τον έρωτα.

Ο έβδομος παράγοντας είναι πως η αγάπη ξαναφέρνει στο φως αμφιβολίες που σχετίζονται με την κοσμοθεωρία σου: όσο πιο σημαντικό θεωρούμε έναν άνθρωπο για εμάς, τόσο περισσότερο φοβόμαστε μην του συμβεί κάτι, με αποτέλεσμα ν’ απογειώνεταιτο άγχος και να μην μπορούμε ν’ αντεπεξέλθουμε στην πραγματικότητα, χάνοντας το «ζουμί» της σχέσης. Οι φόβοι, για εμάς, μπορεί να εκλογικεύονται, ωστόσο, το άγχος παραμονεύει, ολοκληρώνει η Δρ. Φαϊρστόοουν.

Ρεζουμέ; «Seize the day». Αδράξτε τη μέρα και μην σκέφτεστε το μέλλον! Απολαύστε τη στιγμή με τον άνθρωπό σας, συνεχίστε να είστε ειλικρινείς απέναντί του.

"Κάθε υποδούλωση των ανθρώπων, είναι ταυτόχρονα περιορισμός της δικής μου ελευθερίας"! Μικρή αναδρομή στο έργο του θεωρητικού του αναρχισμού, Μιχαήλ Μπακούνιν (PHOTOS)

"Κάθε υποδούλωση των ανθρώπων, είναι ταυτόχρονα περιορισμός της δικής μου ελευθερίας. Είμαι ελεύθερος άνθρωπος μόνο στο μέτρο που αναγνωρίζω την ανθρωπιά και την ελευθερία όλων των ανθρώπων γύρω μου. Όταν σέβομαι την ανθρωπιά τους, σέβομαι τη δική μου".

Σαν σήμερα, πριν 200 χρόνια, στις 30 Μαΐου του 1814, γεννιέται στο Ταλίνιν της Ρωσίας ο Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς Μπακούνιν, ο πιο γνωστός της πρώτης γενιάς των φιλόσοφων του αναρχισμού. Στην πορεία της ζωής του θα συνδεθεί περισσότερο με τις έννοιες του κολεκτιβισμού και της αθεΐας, θα περιπλανηθεί σε ολόκληρο τον κόσμο ενεργώντας ως ακτιβιστής του αναρχικού σοσιαλισμού, θα γίνει μέλος της Πρώτης Διεθνούς, θα προβλέψει το τραγικό αδιέξοδο της δικτατορίας του προλεταριάτου, θα έρθει σε σύγκρουση με τον Μαρξ, θα συμμετάσχει σε εξεγέρσεις και θα εμπνεύσει ολόκληρες γενιές ταξικής πάλης σε παγκόσμια κλίμακα.

Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας γαιοκτημόνων, ο Μπακούνιν κατατάσσεται αρχικά (1828) στην σχολή του πυροβολικού της Αγίας Πετρούπολης, έναν "θύλακα" ελεύθερης σκέψης και πολιτικοκοινωνικού προβληματισμού, όμως το 1835 παραιτείται και πηγαίνει στη Μόσχα. Παίρνει άδεια να σπουδάσει φιλοσοφία στη Γερμανία με τη βοήθεια του Αλεξάντερ Χέρτσεν, πιονέρου του ρωσικού σοσιαλισμού, ο οποίος χρόνια αργότερα θα πει την περίφημη φράση για τον Μπακούνιν: "Ήταν ένας Κολόμβος χωρίς Αμερική και μάλιστα χωρίς κανένα πλοίο". Στο Βερολίνο, τη Δρέσδη και τη Λειψία έρχεται σε επαφή με τη φιλοσοφία του Χέγκελ και προσχωρεί στο κίνημα της εγελιανής αριστεράς.

Ο Μιχαήλ Μπακούνιν το 1863.

Το 1843 γνωρίζει τον Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν στη Γαλλία και εντυπωσιάζεται από τις αναρχικές ιδέες του. Το 1848 παίρνει μέρος στην Φεβρουαριανή Επανάσταση του Παρισιού και στη συνέχεια ταξιδεύει στην Ανατολική Ευρώπη παίρνοντας μέρος στο Σλαβικό συνέδριο της Πράγας. Αμέσως μετά εκδίδει το πρώτο του μανιφέστο με τίτλο "Έκκληση προς τους Σλάβους", στο οποίο καταγγέλλει την αστική τάξη ως ξοφλημένη αντεπαναστατική δύναμη και δηλώνει ότι θεωρεί τους αγρότες (κυρίως τους Ρώσους) ως τον βασικό φορέα της επερχόμενης επανάστασης. Ένα χρόνο αργότερα, το 1849, συμμετέχει στην εξέγερση της Δρέσδης, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο, ποινή που μετατρέπεται σε ισόβια.

Το 1851 εκδίδεται στη Ρωσία, όπου μένει έγκλειστος για 6 χρόνια στην Αγία Πετρούπολη και στη Σιβηρία. Εκεί παντρεύεται την Πολωνέζα Αντονία Κβιατκόφσκα. Τελικά δραπετεύει και μετά από πορεία εκατοντάδων χιλιομέτρων, επιβιβάζεται σε ένα αμερικανικό πλοίο, το οποίο τον μεταφέρει στην Ιαπωνία, από όπου ο Μπακούνιν περνάει στην Αμερική και επιστρέφει στην Ευρώπη, φιλοξενούμενος από τον Χέρτσεν στο Λονδίνο. Εκεί δημοσιεύει τον "Συναγερμό της Επανάστασης", ένα από τα πιο γνωστά του δοκίμια και είναι πλέον έτοιμος να επανέλθει στη δράση και τη διάδοση των αναρχικών του ιδεών.

Ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ

Ο αναρχισμός εμφανίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα, παράλληλα με τον επιστημονικό υλισμό των Μαρξ και Ένγκελς. Μπορεί στην αρχή να μοιάζει με ένα μικρό κεφάλαιο στο βιβλίο του σοσιαλισμού, όμως γρήγορα θα ριζώσει στην καρδιά των κοινωνικών αγώνων και θα βοηθήσει στη μεταβίβαση της πολιτικής εξουσίας από τους φεουδάρχες στην τάξη των αστών. Γνωρίζει την μεγάλη του άνθηση μετά την Παρισινή Κομμούνα (1871), όμως οι βάσεις του μπαίνουν λίγο νωρίτερα, κυρίως από τον Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν και τον Μιχαήλ Μπακούνιν.

Ο Προυντόν, "αναρχικός δημοκράτης", εκπροσωπεί το μοντέλο της ειρηνικής ανατροπής. Είναι αντίθετος στο κράτος και την ιδιωτική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, αιτίες και τα δυο της κοινωνικής αδικίας, και υποστηρίζει πως αμφότερα πρέπει να εξαφανιστούν και στη θέση τους να δημιουργηθεί μια οικονομία ανιδιοτελούς αμοιβαιότητας. Η θεωρία του μιλάει για μια ένωση εργατών που τα μέλη της θα στηρίζουν το ένα το άλλο. Έρχεται σε ρήξη με τον γαλλικό κολεκτιβισμό, προωθώντας την μετάβαση από τον μονοπωλιακό καπιταλισμό σε μια ελεύθερη ένωση παραγωγών. Τάσσεται υπέρ των συνεταιρισμών και προτιμάει σαφώς την ατομική ιδιοκτησία των εργατών και των αγροτών από την κοινωνικοποίηση της γης και των χώρων εργασίας.

Μπακούνιν και Προυντόν, οι θεμελιωτές του αναρχισμού.

Αντίθετα με τον Προυντόν, ο Μπακούνιν εκπροσωπεί τον βίαιο αναρχισμό. Οι ορμητικές και ριζοσπαστικές του ιδέες τον απομακρύνουν από τις θεωρίες του Γάλλου, θέτοντας τα συνολικά ζητήματα σε νέες βάσεις. Καταγγέλλει την αστική τάξη ως παντελώς άχρηστη και ανίκανη για επαναστατική δράση και φροντίζει να είναι πρακτικός και σαφής: δεν τον ενδιαφέρει μια ένωση των εργατών που τα μέλη της θα υποστηρίζουν το ένα το άλλο. Απέναντι στη δύναμη του κράτους, αντιπαραθέτει την ένωση των ελεύθερων ατόμων, στοχεύοντας άμεσα στον κολεκτιβισμό.

Ο Μπακούνιν γράφει χαρακτηριστικά στις "Τρεις διαλέξεις στους εργάτες της Κοιλάδας του Σεν Ιμιέρ" (Μάιος του 1871): "Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αισθάνεται και να ξέρει ότι είναι ελεύθερος - και επομένως δεν μπορεί να εκφράσει την ελευθερία που αισθάνεται - παρά μόνο ανάμεσα στους ανθρώπους. Για να είμαι ελεύθερος, έχω ανάγκη να βλέπω ότι με περιβάλλουν και με θεωρούν ως ελεύθερο, ελεύθεροι άνθρωποι. Η ελευθερία όλων δεν είναι ένα όριο για εμένα, όπως ισχυρίζονται οι ατομικιστές, αντίθετα, είναι η επιβεβαίωση, η απόδειξη και η ατελείωτη επέκταση".

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΞ

Ο Μπακούνιν προσχωρεί το 1868 στην Α' Διεθνή, μια ένωση ριζοσπαστικών κομμάτων και συνδικάτων της εργατικής τάξης που έχει σαν σκοπό της την μετατροπή των καπιταλιστικών κρατών σε σοσιαλιστικές δημοκρατίες και την τελική τους ενοποίηση σε μια παγκόσμια ομοσπονδία. Συγχρόνως όμως στρατολογεί τους οπαδούς του σε μια σχεδόν συνωμοτική Σοσιαλδημοκρατική Συμμαχία, την οποία προορίζει ως επαναστατική πρωτοπορία στους κόλπους της Διεθνούς. Οι αντιεξουσιαστικές του αντιλήψεις διαμορφώνουν μια από τις κυρίαρχες τάσεις του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος.

Ο Καρλ Μαρξ συγκρούστηκε με τον Μπακούνιν και τον διέγραψε από την Πρώτη Διεθνή.

Ο Μπακούνιν μιλάει πλέον ανοιχτά για "ελευθεριακό" κομμουνισμό. Προβλέπει την τυραννική προοπτική της δικτατορίας του προλεταριάτου και έρχεται σε ρήξη με τον Μαρξ ως προς τη σύνθεση των δυνάμεων που υποτίθεται ότι θα γκρεμίσουν την αστική κοινωνία. Ο μεν Μαρξ ορίζει τους προλετάριους ως την επόμενη πλειοψηφία της κοινωνίας, ο δε Μπακούνιν προτιμάει τους "εξαθλιωμένους κουρελήδες", αυτούς που είναι ανυπότακτοι από ένστικτο. Οι πρώτοι, σύμφωνα με τον Μαρξ, θα πρέπει να απαιτήσουν αύξηση μισθού και μείωση του χρόνου εργασίας, αποκτώντας στην πορεία συνείδηση της δύναμής τους.

Οι δεύτεροι, σύμφωνα με τον Μπακούνιν, είναι μειονότητες αποτελούμενες από κατεστραμμένους, στασιαστές και ληστές, όλοι τους κατάλοιπα της φεουδαρχικής εποχής, όμως έτοιμοι ανά πάσα στιγμή για εξέγερση. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Δεν έχει να κάνει μόνο με την "στρατηγική" της επανάστασης, αλλά - πολύ σημαντικότερο - με τις ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στον αναρχισμό και τον μαρξισμό. Ο Μπακούνιν μιλάει προφητικά για την δικτατορία του προλεταριάτου, στη συνέχεια για την δικτατορία δίχως το προλεταριάτο και τελικά για την δικτατορία ενάντια στο προλεταριάτο.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ

Το μεγάλο ερώτημα πλέον είναι το εξής: Η ανατροπή της κοινωνίας θα επιτευχθεί από την κορυφή, μέσα από τους ηγέτες των προλετάριων που κινδυνεύουν να μετεξελιχθούν σε "επαγγελματίες" επαναστάτες ή θα είναι ένας συνεχής αγώνας που θα διεξάγεται στη βάση και που για να πετύχει θα απαιτείται η ολοκληρωτική καταστροφή κάθε δομής του παλιού κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και του κράτους; Κάπως έτσι φτάνουμε στην πρώτη μεγάλη ρήξη του εργατικού κινήματος, που περνάει και στην προσέγγιση της επαναστατικής τακτικής.

Ο Μπακούνιν παρουσιάζεται ανυποχώρητος σε αυτό που δημιουργεί την αντίφαση μεταξύ επανάστασης και κράτους. Δεν τον απασχολεί μόνο η πολιτική διάσταση του θέματος, αλλά και η ηθική: "Όσο θα υπάρχουν κράτη, οι λαϊκές μάζες, ακόμα και στα πιο δημοκρατικά καθεστώτα, θα είναι πραγματικοί σκλάβοι, γιατί δεν θα εργάζονται για τη δική τους ευτυχία, αλλά για την κυριαρχία και τον πλουτισμό του κράτους" (συζήτηση με τους εργάτες της Κοιλάδας του Σεν Ιμιέρ). Ο Μπακούνιν αντιπαραθέτει σε κάθε μορφή καταπίεσης την ευτυχία, τον "ανθρώπινο παράδεισο επί της Γης", όπως την ονομάζει πολύ χαρακτηριστικά.

Από την άλλη μεριά, ο Μαρξ και κυρίως στη συνέχεια οι λενινιστές, θεωρούν ότι ο σοσιαλισμός θα εδραιωθεί μόνο μέσα από την κατάληψη της κρατικής εξουσίας. Στην πραγματικότητα στηρίζουν την ιδέα ενός πραξικοπήματος, καταδικάζοντας όσους υποστηρίζουν ότι μια τέτοια απελευθέρωση θα ισοδυναμεί με μια νέα μορφή καταπίεσης. Έτσι, όταν τον Οκτώβρη του 1917 οι Μπολσεβίκοι θα πάρουν την εξουσία, τα Σοβιέτ που είναι η μοναδική πραγματική εκπροσώπηση της φωνής του λαού, θα σταθούν ανίκανα να ελέγξουν αυτή την εξουσία και να σταθούν απέναντί της. Δεν θα μπορέσουν, όπως έχει προβλέψει αρκετά χρόνια πριν ο Μπακούνιν, να "αρθούν στο ύψος της περίστασης, μην έχοντας συναίσθηση του κινδύνου ότι η δικτατορία του προλεταριάτου θα είναι απειλή για την επανάσταση".

Ο "Μπάτκο" (Νέστορ Μαχνό) και οι ναύτες της Κροστάνδης θα είναι οι μοναδικές εξαιρέσεις: ο μεν πρώτος θα κυνηγηθεί και θα βρει καταφύγιο στο Παρίσι, οι δε δεύτεροι θα δολοφονηθούν από τα στρατεύματα του Τρότσκι ή θα μεταφερθούν σε στρατόπεδα της Σιβηρίας. Οι λενινιστικοί μηχανισμοί θα εμποδίσουν στο μέλλον κάθε μορφή πολιτικής παρουσίας των διαδόχων του Μπακούνιν, κλείνοντας έτσι οριστικά το κεφάλαιο της "κατάκτησης της ευτυχίας". Ένα κεφάλαιο, του οποίου οι σελίδες ούτως ή άλλως, έχουν "σκιστεί" από το βιβλίο της "πορείας προς τον σοσιαλισμό", με τη διαγραφή του Μπακούνιν και των συντρόφων του από την Πρώτη Διεθνή, το 1872 στο συνέδριο της Χάγης.

Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, στο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Εργατών στη Βέρνη (1868), ο Μπακούνιν δηλώνει ξεκάθαρα από το βήμα, με τον Μαρξ να τον ακούει από τα έδρανα: "Δεν είμαι κομμουνιστής, γιατί ο κομμουνισμός συγκεντρώνει και απορροφά όλες τις δυνάμεις της κοινωνίας στα χέρια του κράτους". Ο αντιεξουσιαστικός σοσιαλισμός και ο αναρχοκολεκτιβισμός του Μπακούνιν εκφράζονται μέσα από έναν συνεχή ακτιβισμό, μακριά από τα θεωρητικά πλαίσια του επιστημονικού σοσιαλισμού της μαρξιστικής ανάλυσης. Οι θεωρητικές αναζητήσεις, υποστηρίζει, ειδικά όταν είναι προσκολλημένες σε ορθολογικά μοτίβα, οδηγούν τη δράση σε αδιέξοδα και μεταμορφώνουν τους επαναστάτες σε δικτάτορες.

Διακηρύττει συνεχώς ότι "κανένα βιβλίο, κανένα σύστημα, καμία θεωρία, δεν πρόκειται να σώσουν τον κόσμο". Η θεωρία υποδουλώνει, αποπροσανατολίζει, εγκλωβίζει. Διδάσκοντας ο Μαρξ θεωρίες στους εργάτες, υποστηρίζει ο Μπακούνιν, "δεν θα πετύχει τίποτα άλλο από το να καταπνίξει την επαναστατική θέρμη που ήδη διαθέτει κάθε άνθρωπος, την τάση για ελευθερία, το πάθος για ισότητα, το ιερό ένστικτο της εξέγερσης". Ο ίδιος θα αποφύγει τις πνευματικές αναζητήσεις στα δικά του γραπτά, επικεντρώνοντας την προσοχή του στην ηθική πλευρά παρά σε αφηρημένες φόρμουλες. Ο Μπακούνιν είναι πολυγραφότατος, αλλά δεν ολοκληρώνει ούτε ένα από τα βιβλία ή τα δοκίμιά του.

ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ

Ωστόσο μέσα στα κείμενά του υπάρχουν σε αφθονία όλες οι απαραίτητες αναφορές μιας οπωσδήποτε πρακτικής φιλοσοφίας που φροντίζει να έρχεται συνεχώς σε σύγκρουση με τα "σύμβολα" της καταπίεσης: καπιταλιστική εκμετάλλευση, θρησκείες, κοινωνική αλλοτρίωση, κρατική βία κλπ. Το 1871 γράφει το πιο γνωστό του βιβλίο, παράλληλα και χαρακτηριστικότατο δείγμα της γραφής του, δηλαδή ασύνδετο, επαναλαμβανόμενο, χωρίς συνοχή, γεμάτο αχρείαστες σημειώσεις. Όμως το "Θεός και Κράτος", εκτός από όλα τα προηγούμενα, ξεχωρίζει και για τη δύναμή του, τη στιβαρότητα μιας εσωτερικής λάμψης που καταθέτει με μοναδικό τρόπο το αναρχικό του τσιτάτο μέσα από ακατανίκητης έλξης αφορισμούς.

Μέσα στο "Θεός και Κράτος" απορρίπτονται ασυζητητί όλες οι μορφές εξουσίας. Σε μια συγκλονιστική παράγραφο ανυπότακτης αποφασιστικότητας, ο Μπακούνιν απευθύνει το κατηγορώ του ενάντια "σε όλους τους βασανιστές, όλους τους καταπιεστές και όλους τους εκμεταλλευτές της ανθρωπότητας - παπάδες, μονάρχες, κρατικούς αξιωματούχους, στρατιωτικούς, χρηματιστές, κάθε λογής επίσημους, αστυνόμους, χωροφύλακες, δεσμοφύλακες και δήμιους, καπιταλιστές και αγιογδύτες, συμβολαιογράφους και μεγαλοκτηματίες, δικηγόρους, οικονομολόγους, πολιτικούς κάθε απόχρωσης, μέχρι τον πιο μικρό εμποράκο που πουλάει ζαχαρωτά". Αλλά οι κύριοι θεσμοί της ανθρώπινης υποδούλωσης, "οι δυο εφιάλτες μου", όπως τους αποκαλεί, είναι η Εκκλησία και το Κράτος.

Ο Μπακούνιν μαζί με αναρχικούς συντρόφους του το 1869 στη Βασιλεία.

Κάθε κράτος είναι το όργανο με το οποίο μια προνομιούχα μειονότητα έχει αποκτήσει εξουσία πάνω στην τεράστια πλειοψηφία. Και κάθε εκκλησία είναι πιστός σύμμαχος του κράτους στην υποταγή της ανθρωπότητας. "Όντας ο Θεός το παν", γράφει ο Μπακούνιν, "ο πραγματικός κόσμος και ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα. Όντας ο Θεός η αλήθεια, η δικαιοσύνη, το καλό, η ομορφιά, η δύναμη και η ζωή, ο άνθρωπος είναι το ψέμα, η αδικία, το κακό, η ασχήμια, η αδυναμία και ο θάνατος. Όντας ο Θεός ο αφέντης, ο άνθρωπος είναι δούλος". Έτσι, αν ο Θεός υπάρχει πραγματικά, καταλήγει ο Μπακούνιν, θα πρέπει να τον καταργήσουμε. Με μια φράση, αν οι άνθρωποι θέλουν να είναι ελεύθεροι, τότε θα πρέπει να αποτινάξουν τον ζυγό της κοσμικής και της θρησκευτικής εξουσίας.

Ο πόλεμος του Μπακούνιν εναντίον του κράτους και της εκκλησίας είναι ανυποχώρητος. Ο ίδιος δίνει τις δυο κατευθυντήριες γραμμές: η δύναμη της σκέψης και η επιθυμία της εξέγερσης είναι "οι πολυτιμότερες ιδιότητες" των ανθρώπων ενάντια στην αιώνια δουλεία. Αυτά τα όπλα πρέπει να χρησιμοποιηθούν εναντίον του κράτους και της θρησκείας. Και όταν επιτευχθεί η ανατροπή, τότε θα ανατείλει μια νέα εποχή ελευθερίας και ευτυχίας για την ανθρωπότητα. Όμως, προειδοποιεί ο Μπακούνιν, υπάρχει ένας καινούργιος εχθρός, μια νέα τάξη προορισμένη να κρατήσει τις μάζες στην άγνοια για να τις εξουσιάζει. Πρόκειται για τους διανοούμενους, αρχηγός των οποίων είναι ο Μαρξ.

Η "κυβέρνηση" μιας μορφωμένης ελίτ "δεν μπορεί παρά να είναι αδύναμη, γελοία, απάνθρωπη, σκληρή, καταπιεστική, εκμεταλλευτική, ολέθρια". Ο Μπακούνιν διακηρύσσει μια "εξέγερση της ζωής ενάντια στην επιστήμη ή μάλλον ενάντια στη διακυβέρνηση της επιστήμης". Επιμένει ότι η αληθινή αποστολή της επιστήμης και της μάθησης δεν είναι να κυβερνάνε τους ανθρώπους, αλλά να τους σώσουν από τη δεισιδαιμονία, τον μόχθο και την αρρώστια. "Με δυο λόγια", γράφει στο Θεός και Κράτος, "η επιστήμη είναι η πυξίδα της ζωής, όχι όμως η ίδια η ζωή". Έτσι λοιπόν, η μάθηση πρέπει να πάψει να αποτελεί κληρονομιά των λίγων και να γίνει κληρονομιά όλων, "ώστε οι μάζες, παύοντας να είναι κοπάδια που τα οδηγούν και τα κουρεύουν οι προνομιούχοι παπάδες, να πάρουν στα χέρια τους τη μοίρα τους".

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Το "Θεός και Κράτος" εκδόθηκε το 1882, μετά τον θάνατο του Μπακούνιν (1876), γιατί ήταν τότε που βρέθηκε το χειρόγραφο ανάμεσα στα χαρτιά του από δυο άλλους αναρχικούς, τους Κάρλο Καφιέρο και Ελιζέ Ρεκλί. Στην πραγματικότητα ήταν μέρος του έργου "Η Κνουτογερμανική Αυτοκρατορία και η Κοινωνική Επανάσταση", το οποίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Πρόκειται πάντως για μια τεράστια παρακαταθήκη ενός ανθρώπου που μπορεί να μη διαμόρφωσε ένα δικό του θεωρητικό σύστημα επειδή δεν ήταν αυτή η φιλοδοξία του, αλλά ένωσε τους διασκορπισμένους μαχητές κάτω από τη "σημαία" της εξέγερσης με συγκεκριμένα ζητούμενα.

Ο τάφος του Μπακούνιν στη Βέρνη της Ελβετίας.

Καταστροφή του κράτους, της Εκκλησίας και του στρατού και ταυτόχρονα αδυσώπητη κριτική του κεφαλαίου. Ο Μπακούνιν παρουσίασε μια δική του αντιεξουσιαστική σοσιαλιστική ηθική, την οποία στήριξε πάνω στην ανυπακοή, τον αθεϊσμό και την εξέγερση. Υπερασπίστηκε σθεναρά τον κολεκτιβισμό και επέλεξε να μείνει μακριά από κάθε μορφή εξουσίας, έχοντας σαν όνειρο μια επανάσταση, η οποία θα κατέστρεφε μαζικά το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής και οικονομίας για να το αντικαταστήσει από ένα συνεταιριστικό δίκτυο που θα το διαχειριζόταν άμεσα η εργατική βάση.

Ενέπνευσε εκατομμύρια εργάτες και προλετάριους σε όλο τον κόσμο, επηρεάζοντας τα αναρχικά κινήματα του 19ου και του 20ου αιώνα σε όλη την Ευρώπη, από τη Ρωσία μέχρι την Ισπανία. Οραματίστηκε την ηθική πρόοδο των ανθρώπων και την ευτυχία τους. Υπήρξε έντιμος και μάχιμος ακτιβιστής σε μια δύσκολη εποχή για αλλαγές, στάθηκε πάντοτε με θάρρος και οργή απέναντι στη διαφθαρμένη καταπίεση του κράτους και της εκκλησίας και δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με τον Μαρξ ως προς τη φύση των δυνάμεων που υποτίθεται ότι θα γκρέμιζαν την αστική κοινωνία,. Το επαναστατικό κίνημα βρήκε στο πρόσωπό του έναν "μεγάλο" και σαν τέτοιο τον τίμησαν ο αναρχισμός, ο σοσιαλισμός, το πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι και τελικά η ίδια η Ιστορία.

Πηγές: ramnousia.com, tovima.gr, eleftheriakos.gr, athens.indymedia.org, Larousse Le siècle rebelle

 

ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ;! Οι ταινίες πορνό μας κάνουν... ηλίθιους;;; Δείτε τι απέδειξε νέα έρευνα!

Η καθημερινή παρακολούθηση ταινιών πορνό και η... ενασχόληση σου με αυτές σε κάνει ηλίθιο! Δεν το λέμε εμείς αλλά οι Γερμανοί ερευνητές του Max Planck Institute for Human Development, καθώς σύμφωνα με νέες έρευνες, βλέποντας πάρα πολλές αισθησιακές και ερωτικές ταινίες ο εγκέφαλος συρρικνωνεται! Επηρεάζεται ένα συγκεκριμένο μέρος του εγκεφάλου και μας κάνει αδρανείς!

Οπότε, με... μέτρο παιδιά!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ! Μαθητής διεκδικεί αποζημίωση 2.700 ευρώ γιατί στις Πανελλήνιες...!!!

Στα δικαστήρια θα φτάσει ένας απόφοιτος μαθητής γενικού λυκείου στο Βόλο, διεκδικώντας αποζημίωση ύψους 2.700 ευρώ για το κινητό που έχασε πέρυσι στο σχολείο, κατά τη διάρκεια διεξαγωγής των πανελληνίων εξετάσεων!

Όπως έγινε γνωστό, ο συγκεκριμένος μαθητής, που πέρυσι έδινε πανελλήνιες εξετάσεις, είχε προσέλθει στο εξεταστικό κέντρο, που λειτουργούσε σε κεντρικό λύκειο του Βόλου μαζί με το κινητό του. Τα κινητά, ακόμη και κλειστά, απαγορεύονται στην αίθουσα εξέτασης, με αποτέλεσμα οι μαθητές που δεν φροντίζουν να τα αφήσουν στο σπίτι τους, να αναγκάζονται να τα εναποθέτουν σε κουτιά, σε χώρους εκτός αιθούσης.

Έτσι έκανε και ο συγκεκριμένος απόφοιτος -πλέον- μαθητής. Όταν με τη λήξη της εξέτασης του μαθήματος, πήγε να πάρει το κινητό του διαπίστωσε ότι είχε γίνει άφαντο.

Κατηγόρησε τους καθηγητές του σχολείου ότι δεν πρόσεχαν τα προσωπικά αντικείμενα των μαθητών και καταφέρθηκε εναντίον της προέδρου τότε της επιτροπής πανελληνίων εξετάσεων. Με μήνυση και αγωγή που κατέθεσε εις βάρος της διεκδικεί αποζημίωση ύψους 2.700 ευρώ για το κινητό που έχασε και την ψυχική οδύνη.

Το δικαστήριο επρόκειτο να γίνει μέσα στην εκλογική περίοδο, αναβλήθηκε όμως και αναμένεται να προσδιοριστεί νέα δικάσιμος, πιθανότατα μέσα στον Ιούνιο.

Το περιστατικό ήρθε στην επιφάνεια μαζί με τη χθεσινή έναρξη των πανελληνίων εξετάσεων, οπότε και αρκετοί μαθητές της Μαγνησίας, προσήλθαν στα εξεταστικά μαζί με τα κινητά τηλέφωνα που αρνήθηκαν να αποχωριστούν παρά μόνο για τρεις ώρες, όση και η διάρκεια της εξέτασης του μαθήματος.

Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της ΕΛΜΕ Μαγνησίας, Σ. Σαβελίδη, τα κινητά απαγορεύονται στις αίθουσες κατά τη διάρκεια των πανελληνίων εξετάσεων. Βεβαίως υπάρχουν ειδικά μηχανήματα «κόφτες» για τα κινητά. Για να μη βρεθούν όμως οι υποψήφιοι μπλεγμένοι, αφού η χρήση τους απαγορεύεται, το καλύτερο θα ήταν να αφήσουν τα κινητά στο σπίτι και σε καμία περίπτωση μη διανοηθούν να το κρύψουν πάνω τους. Αν τους εντοπίσουν, το πρόβλημα με το οποίο θα βρεθούν αντιμέτωποι θα είναι σοβαρό.

Στη χειρότερη περίπτωση θα γίνει μηδενισμός του γραπτού.

Ο κ. Σαβελίδης υπογραμμίζει ότι τα κινητά καλό θα είναι να τα αφήνουν οι μαθητές στο σπίτι, καθώς όπως επισημαίνει με έμφαση, οι διευθυντές των σχολείων και οι λυκειακές επιτροπές δεν έχουν καμία ευθύνη ούτε για τη φύλαξη ούτε για τυχόν απώλειά τους.

star