Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

οι δραστηριότητες που αυξάνουν το αίσθημα της ευτυχίας

Οι δραστηριότητες που αυξάνουν το αίσθημα της ευτυχίας
Eπιμέλεια: Εκπαιδευτική συμβουλευτική ψυχολόγος, Δρ Καλλιόπη Εμμανουηλίδου
Στο παρακάτω άρθρο παρουσιάζονται τα αποτελέσματα δημοσκόπησης σχετικά με το ποιες δραστηριότητες προκαλούν τα πιο έντονα συναισθήματα υγείας και καλής διάθεσης.
Η μουσική δεν είναι απλώς η «τροφή του έρωτα», αλλά και το ελιξίριο της ευεξίας, καθώς προσφέρει μεγαλύτερη ευχαρίστηση ακόμα και από το σεξ, σύμφωνα με μία νέα βρετανική δημοσκόπηση.
Στη δημοσκόπηση συμμετείχαν 2.000 άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι κλήθηκαν να αναφέρουν ποιες είναι οι δραστηριότητες που τους προκαλούν εντονότερα συναισθήματα υγείας και καλής διάθεσης.
«Πρωταθλήτρια» ευεξίας ανεδείχθη η μουσική, καθώς το 40% των εθελοντών είπαν πως αυτή είναι που τους «ανεβάζει» περισσότερο. Οι γυναίκες που την επέλεξαν ήταν περισσότερες από τους άνδρες.
Δεύτερη κυριότερη πηγή ευεξίας ανεδείχθη η κατανάλωσησοκολάτας και τρίτη οι ρομαντικές στιγμές με τον/την σύντροφό μας.
Το σεξ μετά βίας επελέγη από το 20% των ερωτηθέντων ως πηγή ευεξίας.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ικανοποιημένοι από τις προσωπικές τους σχέσεις, είτε έχουν σύντροφο είτε όχι», εξήγησε ο δρ Τόμας Καμόρο, καθηγητής Ψυχολογίας στο University College του Λονδίνου.
«Η μουσική είναι μία πολύ εγωκεντρική δραστηριότητα, διότι αφορά μόνο το άτομο και του επιτρέπει να “βουλιάξει” στα ακούσματα που εκείνο επιλέγει».
Και συνέχισε: «Εύλογο είναι που περισσότερες γυναίκες επέλεξαν την μουσική έναντι του σεξ, αφού τα δύο φύλα προσεγγίζουν το σεξ με διαφορετικό τρόπο. Πολλοί άντρες κάνουν σεξ για να αποκομίσουν μόνον ευχάριστη, ενώ αντιθέτως λίγες είναι οι γυναίκες που θα εστιάσουν στην ευχαρίστηση και όχι στο συναισθηματικό σκέλος του».
Ποια είδη μουσικής είναι αυτά που προκαλούν την μεγαλύτερη ευχαρίστηση; Ο δρ Καμόρο απαντά όσα έχουν μέτριο ρυθμό και μας είναι ευχάριστα οικεία.
Συνήθως έχουν 110 παλμούς (beats) ανά λεπτό – ένας ρυθμός ο οποίος είναι αρκετά γρήγορος ώστε να μας «ανεβάζει» αλλά όχι τόσο γρήγορος ώστε να μας εξαντλεί ή να μας προκαλεί στρες.
Η οικειότητα επίσης είναι πολύ σημαντική παράμετρος – με τα τραγούδια που ξέρουμε από ταινίες, πάρτι και διακοπές να είναι πιθανότερο να «πατάνε» τα «κουμπιά» μας.
«Πολύ λίγα τραγούδια προκαλούν έντονη ψυχική ανάταση όταν τα πρωτοακούσουμε», λέει ο δρ Καμόρο. «Εάν ένα τραγούδι μας “ανεβάσει” πολύαπό την πρώτη στιγμή, το πιθανότερο είναι πως θα το βαρεθούμε πολύ γρήγορα».
Την ισχυρότερη θετική επίδραση ασκούν επίσης τα τραγούδιασε μείζονα τόνο (majorkey), καθώς και όσα έχουν θετικούς στίχους.
Οι εθελοντές της παρούσας δημοσκόπησης είπαν ότι η ποπ και η ροκ μουσική είναι αυτές που τους κάνουν να νιώθουν την μεγαλύτερη ενεργητικότητα, ενώ οι μισοί δήλωσαν πως ακούνε μουσική όταν κάνουν δουλειές του σπιτιού.
Ο ένας στους τέσσερις άνδρες, τέλος, δήλωσε ότι θα προτιμούσε να πάψει να βλέπει μπάλα από το να πάψει να ακούει μουσική.
www.boro.gr

15 κορυφαία αποφθέγματα του άλμπερτ αϊνστάιν

15 κορυφαία αποφθέγματα του Άλμπερτ Αϊνστάιν
Το όνομά του έχει συσχετιστεί με τη θεωρία της σχετικότητας. Έβαλε τάξη στο χάος του σύμπαντος, ανακάλυψε το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ και ανακηρύχτηκε από το περιοδικό Time «Άνθρωπος του 20ου αιώνα».
Φυσικά αναφερόμαστε στον Άλμπερτ Αϊνστάιν!
Από το άπειρο της ανθρώπινης βλακείας μέχρι το μυστικό της ευτυχίας, σας παρουσιάζουμε τις 15 αλήθειες που γνωρίζουμε χάρη σε αυτό!
Για το «άπειρο» της ανθρώπινης βλακείας…
Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες.
Για την σχετικότητα…
Όταν κάθεσαι με ένα ωραίο κορίτσι για δυο ώρες, σου φαίνεται σαν δυο λεπτά. Αν καθίσεις σε μια αναμμένη σόμπα για δυο λεπτά, σου φαίνεται σαν δυο ώρες. Αυτό είναι η σχετικότητα.
Για την εκλαΐκευση της επιστήμης…
Αν δεν μπορείς να το εξηγήσεις με απλά λόγια, ούτε εσύ ο ίδιος το έχεις καταλάβει πολύ καλά. Θα έπρεπε να ήταν δυνατό να εξηγήσουμε τους νόμους της φυσικής σε μια μπαργούμαν.
Για τη σημασία της φαντασίας…
Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση. Η λογική θα σε πάει από το Α στο Β. Η φαντασία θα σε πάει παντού.
Για τον φόβο του θεού…
Η ηθική ενός ανθρώπου πρέπει να βασίζεται στη συμπάθεια, στην παιδεία, στις κοινωνικές σχέσεις. Καμιά θρησκευτική θεμελίωση δεν χρειάζεται. Είναι πολύ μικροπρεπές να πρέπει να παρακινείται ο άνθρωπος από το φόβο της τιμωρίας του ή από την ελπίδα για ανταμοιβή μετά θάνατον.
Για τον χρόνο…
Ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι ανθρώπινη ανακάλυψη κι εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες.
Για την σχετικότητα…
Ο καθένας είναι μεγαλοφυΐα, αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητά του να σκαρφαλώσει σ’ ένα δέντρο, θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας πως είναι ηλίθιο.
Για τον γάμο…
Γάμος είναι η αποτυχημένη προσπάθεια να δώσεις διάρκεια σε ένα τυχαίο γεγονός.
Για το μυστικό των επιτυχημένων ιδεών…
Αν, στην αρχή, μια ιδέα δεν φαίνεται τρελή, τότε δεν υπάρχει καμιά ελπίδα γι’ αυτήν.
Για το μυστικό της ευτυχίας…
Αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από ένα στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα.
Για την εξουσία…
Ο χωρίς σκέψη σεβασμός προς την εξουσία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας.
Για την πραγματική μόρφωση…
Η μόρφωση είναι αυτό που απομένει, όταν κάποιος ξεχάσει αυτά που έμαθε στο σχολείο.
Για το μοναδικό πράγμα που είναι πιο ανεξήγητο και από το χάος…
Το πιο δυσνόητο πράγμα στον κόσμο είναι ο φόρος εισοδήματος.
Για την πραγματική «ευφυΐα»…
Δεν είναι ότι είμαι και τόσο έξυπνος. Είναι που “μένω” με τα προβλήματα περισσότερο. Δεν έχω ιδιαίτερα προσόντα. Απλώς είμαι παθιασμένα περίεργος.

http://enallaktikidrasi.com/2014/07/15-koryfaia-apofthegmata-tou-albert-einstein/#ixzz37NNYJNC1

Η ζωή και τα πρέπει, από τον Τσαρλς Μπουκόφσκι

anapnoes.gr : Τα 50 πράγματα που πρέπει να κάνει κανείς για να έχει μια χορτάτη ζωή Η ζωή και τα πρέπει, από τον Τσαρλς Μπουκόφσκι
Γιατί, πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές πριν μπορέσεις να ζήσεις…

Η ζωή είναι περίεργη καθώς την ζεις μονάχα μία φορά και την πληρώνεις δέκα.
Έχεις μονάχα μία ευκαιρία για να βρεις την ιδανική συνταγή, μα αν την πετύχεις μία φορά σου είναι αρκετή.
Για να μπορείς λοιπόν να πεις πως έφτασες στο τέρμα, πως είδες όσα ήθελες και έχεις πια χορτάσει..

Πρέπει τουλάχιστον μία φορά να καεί η γλώσσα και η καρδιά σου.
Πρέπει να γρατζουνιστούν τα γόνατα μα και τα σχέδιά σου.
Πρέπει να αποτύχεις για να επιτύχεις, γιατί όσοι δεν απέτυχαν είναι όσοι ποτέ δε ρίσκαραν.
Πρέπει να γευτείς λεμόνι και αλάτι για να σε γλυκάνει μία σοκολάτα γάλακτος.
Πρέπει να γνωρίσεις τους λάθος ανθρώπους για να εκτιμήσεις την αξία της συντροφιάς όταν βρεις επιτέλους τους σωστούς.

Πρέπει να χάσεις το πτυχίο γαλλικών, την θέση στη σχολή που ονειρευόσουν από παιδί ή έστω τα κλειδιά με το αγαπημένο σου μπρελόκ.

Πρέπει να πληγωθείς μα πρέπει και να πληγώσεις.
Να αποχωριστείς τον πρώτο σου έρωτα και να βρεις το αέναο πάθος της ζωής σου.
Αφού το βρεις, όποιο κι αν είναι, πρέπει ολοκληρωτικά να του δοθείς.

Πρέπει να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αναρωτηθείς αν αντέχεις να υπομείνεις την ημέρα που ξεκινάει.
Πρέπει να διαφωνήσεις με τους γονείς σου και να επιμείνεις στην θέση σου ακόμη κι αν δεν μιλήσετε για μερικές ημέρες.
Να σου κλέψουν πρέπει το πορτοφόλι, την θέση parking ή έστω τη σειρά στο ταμείο.
Να κρυολογήσεις άσχημα επειδή δεν έβαλες ζακέτα.
Να  παρακοιμηθείς επειδή ζήτησες πέντε λεπτά ακόμη από το ξυπνητήρι σου.

Πρέπει να πιεις για να ξεχαστείς και αντ’ αυτού να θυμηθείς γιατί αξίζει να ζεις.
Να έρθει πρέπει η στιγμή που δεν θα ξέρεις τη σωστή απάντηση.
Ή ακόμη και η στιγμή που δεν θα έχεις καν απάντηση.
Πρέπει να επιλέξεις το λάθος πακέτο τηλεφωνίας και την λάθος κίνηση στο σκάκι.
Πρέπει να δοκιμάσεις ένα παντελόνι που δεν σου κουμπώνει και να σου κάνουν δώρο μια μπλούζα δυο νούμερα μεγάλη.

Πρέπει να απογοητευτείς από φίλους, να γελάσεις με κρύα ανέκδοτα και να υπομείνεις βαρετές ταινίες μέχρι εκείνη που ασυναίσθητα θα σε αλλάξει για πάντα.
Πρέπει να χάσεις στα χαρτιά την ίδια μέρα που θα χάσεις και στην αγάπη.
Να μην έχεις ούτε πίτα, ούτε σκύλο.
Οι αντοχές σου πρέπει να σε εγκαταλείψουν πριν φτάσεις στην γραμμή του τερματισμού.
Πρέπει να δεις το τελευταίο λεωφορείο για την θάλασσα να απομακρύνεται το πιο ζεστό μεσημέρι του καλοκαιριού.

Πρέπει να βρεις έναν άνθρωπο για τον οποίο θα τα παρατούσες όλα και να αναγκαστείς να παρατήσεις την ιδέα του μαζί.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως η ζωή σου πήρε έναν δρόμο που δεν διάλεξες εσύ.
Να ευχηθείς να ήσουν για μια στιγμή άλλου, σε εκείνο το “εκεί” που τόσο σου έχει λείψει.
Να έρθει η μέρα που δεν θα μπορέσεις να παραδεχθείς τα συναισθήματά σου, ούτε καν στον εαυτό σου.
Να δεις τον κόσμο σου να καταρρέει τριγύρω μα και μέσα σου.

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάποια όνειρά σου δε θα πραγματοποιηθούν ποτέ και ακόμη πως ποτέ δε θα καταφέρεις να τα έχεις όλα.
Πρέπει να αναγνωρίσεις, λόγω εμπειρίας και όχι θεωρίας, πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα, αφού επιθυμήσεις κάτι που δεν μπορείς να αγοράσεις.
Πρέπει να χάσεις το κορίτσι πριν βρεις το θάρρος να της εξηγήσεις.

Και πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις.

“You have to die a few times before you can really live” C. Bukowski

Οι βρικόλακες του συναισθήματος

anapnoes.gr : 10511101 845074348858556 1740595256971572464 n Οι βρικόλακες του συναισθήματος
Μήπως έχετε εξαρτητική προσωπικότητα
Αντιμετωπίζοντας τους θύτες με εξαρτητική προσωπικότητα
Προσφέρουν αδιαπραγμάτευτο θαυμασμό και εξιλεώνονται με ανενδοίαστη παραδοχή της αυθεντίας σου, ιδιότητα δυσεύρετη σε ανταγωνιστικές εποχές. Εξαρτώνται από τα λόγια σου, θεοποιούν τις στιγμές, που τους δίνεις σημασία, αναπολούν τις ώρες, που αφιερώνεις, ακούγοντάς να μηρυκάζουν την ανασφάλειά τους. Σου περιγράφουν με λεπτομέρειες επικαλυπτόμενες συναισθήματα παρεμφερή. 
Και το πράττουν επίμονα, ψυχαναγκαστικά, αδιάλειπτα. Κρέμονται από τα χείλη σου και υπομένουν τις ιδιοτροπίες σου. Ακόμα κι αν εκνευριστείς, δεν θα διακινδυνεύσουν να σε χάσουν. Θα υποχωρήσουν, μέχρι να βεβαιωθούν πως παραμένεις κοντά τους. Τη στάση σου ως αδιαφορία αν εκλάβουν, θα επιδοθούν σε αναλύσεις ατέρμονες: Γιατί μου φέρθηκε έτσι, πώς ύψωσε τον τόνο της φωνής του. Μήπως δεν με αγαπά; Γιατί δε με καταλαβαίνει. Ένα απύθμενο χωνευτήρι περιττολογίας και αυτοτροφοδοτούμενων ενοχών.
Ποιος δεν έλκεται από μία άνευ όρων παράδοση, με πενιχρό φαινομενικά αντάλλαγμα λίγο χάδι. Ποιος δε γοητεύεται από ένα πρόσωπο, που σε αποδέχεται δίχως ενστάσεις, όπως ακριβώς η μητέρα.
Μόνο που το τίμημα είναι η αφαίμαξη, η αυξανόμενη μετάγγιση συναισθηματικής ρώμης και η τελική απώλεια του ελέγχου: Όταν θα σταματήσει η παρασιτική αυτή σχέση, οι ρόλοι θα έχουν αντιστραφεί και ο εξαρτώμενος αλώβητος θα κινήσει για νέες περιπέτειες.
Ο τρόμος της μοναξιάς και της εγκατάλειψης διακατέχει την ύπαρξή τους. Και γι αυτό επιζητούν ενίσχυση για κάθε τους πράξη ή, χειρότερα, σε εξαναγκάζουν να πάρεις αποφάσεις για αυτούς. Είλωτες για τον έπαινο του οποιουδήποτε, κόλακες για νεύματα συγκατάβασης.
Σπουδαίοι δραματουργοί, σκηνοθετούν την επόμενη θεατρική κατάρρευση, διαδηλώνουν πόσο εύθραυστους οι περιστάσεις τους κατέστησαν και τι ευάλωτοι από τις τραυματικές εμπειρίες έχουν γίνει, προσφέρουν γη και ύδωρ για στήριξη, θαλπωρή, αγαλλίαση. Παρουσιάζονται στους αδαείς ως αλτρουιστές, δοτικοί, αλλά στην πραγματικότητα δεν εμβαθύνουν σε καμία σχέση, από την οποία δεν θα προκύψει κάποιο όφελος συναισθηματικό ή δεν θα είναι εγγυημένη η πολυπόθητη αναγνώριση.
Και φυσικά δεν αποτολμούν καμία μάχη. Ο ξενιστής είναι εκείνος, που θα πολεμήσει όλους τους δικούς τους πολέμους, που οφείλει να τους υποστηρίξει, ακόμα κι αν δεν έχουν αντιληφθεί ορθά τα δεδομένα, επειδή οι άλλοι διαρκώς τους πληγώνουν, δεν τους κατανοούν, τους μειώνουν, δε θωπεύουν το θαυμαστό πήλινο κόσμο τους.
Καταδυναστεύονται από συντριπτικό άγχος για όσα βιώνουν, επιδιώκουν, αντιλαμβάνονται. Πληγώνονται εύκολα, αλλά δεν αποτολμούν την έξοδο από το περιήλιο της προσωπικότητας σου, παρά μόνο αν βεβαιωθούν για τρία πράγματα: Πως δεν σου έχουν αφήσει καμία ικμάδα ή αντοχή, πως αποστράγγισαν κάθε δυνατότητα ανάνηψης και τελικά πως ανακάλυψαν έναν νέο φορέα εξουσίας, έναν άφθαρτο και ανυποψίαστο αφελή, του οποίου την αφαίμαξη θα σχεδιάσουν και θα ενορχηστρώσουν με χειρουργική ακρίβεια.
Είναι οι άνθρωποι, που πάσχουν, εξαιτίας της εξαρτητικής προσωπικότητας, που αναπτύχθηκε κατά την παιδική ηλικία, τότε που ήταν αδύνατο να διαγνωσθεί. Υποφέρουν γιατί οι σημαντικοί ενήλικες είτε με την αδιαφορία τους είτε με την υπερπροστατευτικότητα είτε με την απουσία δεν τους επέτρεψαν να καλλιεργήσουν ένα ακέραιο εγώ, μια αυτόνομη ηθική και μία λογική πέρα από το εδώ και τώρα.
Κι έτσι επαναλαμβάνουν βασανιστικά την ξέγνοιαστη εξάρτηση των αθώων χρόνων, επαιτώντας για μπράβο και ξεπουλώντας την αυτοεκτίμηση για λίγη αναγνώριση. Σαν βαμπίρ αναβιώνουν το χειριστικό παιδί, που κλαίει, κάνει θόρυβο, απαιτεί άμεση ικανοποίηση των θέλω του, θηρεύει τις αγκαλιές. Στο κενό πέφτουν οι προσπάθειές τους να σπάσουν αυτήν την καθήλωση, εις μάτην επιθυμούν να διαρρήξουν τη νοσηρή και υποσυνείδητη προσκόλληση. Και τελικά υποδουλώνοντας την ωριμότητα στη σκιά όσων εκλαμβάνουν ως ισχυρούς, παράδοξα, μα αποτελεσματικά, διασφαλίζουν τον έλεγχο.
Τα δεινά τους, όμως, είναι ασήμαντα μπροστά στις δοκιμασίες, που θα περάσει το θύμα τους, ειδικά αν και το ίδιο εμφορείται από το σύνδρομο του σωτήρα.
Συχνά παραπονούνται για αδιαθεσίες και ημικρανίες, μιμούμενοι το παιδί, που δε θέλει να πάει σχολείο. Μοιρασμένη η συχνότητά τους στα δύο φύλα, εγκαθιδρύουν αθόρυβα τις μικρές δυναστείες τους και ομιλούν με τέτοιο ζήλο για τον εαυτό τους και τις οδύσσειες του, που έντρομος διαπιστώνεις πως δε χρειάζεται καν να τους απαντάς: Έτσι κι αλλιώς θα υποπέσουν σε μάντεμα σκέψης αυθαίρετες γενικεύσεις και προσωποποίηση των πάντων.
Πώς θα τους αναγνωρίσετε
Δυσκολεύονται να πάρουν αποφάσεις, ακόμα και απλές, και αναζητούν διαρκή συμβουλευτική υποστήριξη και αναλυτική καθοδήγηση.
Επαφίενται σε άλλους για τη λήψη καθοριστικών αποφάσεων.
Αναλαμβάνουν την περαίωση αγγαρειών, εργασιών, που οι υπόλοιποι αποφεύγουν, για να γίνουν αρεστοί και αποδεκτοί.
Δεν βάζουν τέλος σε καμία σχέση, αν δεν βεβαιωθούν πως έχουν βρει τον αντικαταστάτη.
Υπολογίζουν σε μεγάλο βαθμό τη γνώμη των άλλων και αποφεύγουν τις συγκρούσεις
Έχουν συμπτώματα κατάθλιψης, εάν αντιληφθούν πως η υποτακτική συμπεριφορά τους δεν αρκεί, για να κρατήσει τους γύρω ή εάν βρεθούν σε ανταγωνιστικά και αμείλικτα περιβάλλοντα.
Μεγαλοποιούν τα αρνητικά και χαίρονται με την παραμικρή, ακόμα και τυπική θετική ενίσχυση.
Εάν αμφισβητηθούν δεν μπορούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά και τις ενορμήσεις τους
Απογοητεύονται εύκολα ακόμα και στην υποψία αποτυχίας.
Δεν διακινδυνεύουν, παρά μόνο αν τους πάρετε από το χέρι και χρεωθείτε τις επιλογές τους.
Πιστεύουν πως οι άλλοι είναι ικανότεροι και είχαν περισσότερες ευκαιρίες, γεγονός που τους κάνει μεμψίμοιρους.
Εξιδανικεύουν εκείνους από τους οποίους θα εξαρτηθούν.
Πολλές φορές παρουσιάζονται ως τελειοθήρες, ώστε να έχουν προσχήματα, που θα δικαιολογήσουν την ατολμία και την αποφυγή δράσης
Οι προσκολλήσεις τους δεν αναφέρονται αναγκαστικά σε συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά σε όποιον αποπνέει επίφαση δύναμης.
Πώς να τους βοηθήσω
Αν αποφασίσετε να τους βοηθήσετε, επιστρατεύστε όλες σας τις δεξιότητες και μάθετε να θέτετε εσείς τα όρια. Ακούστε τους με αγάπη και ενδιαφέρον, αλλά διακόψετε τους, αν αρχίσουν να μακρηγορούν. Μην ενισχύετε την αποποίηση ευθυνών, που επιδιώκουν και μη μετατραπείτε σε αυθεντία, από την οποία ασφυκτικά θα γαντζωθούν. Αναθέστε τους μικρές αποστολές, στις οποίες γνωρίζετε πως εύκολα θα επιτύχουν, αυξάνοντας το βαθμό δυσκολίας. Όσο κι αν σας κολακεύει, να θυμάστε ότι μόνο εάν γίνουν ανεξάρτητοι, θα ενδυναμωθούν. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει εσκεμμένα να τους αγνοήσετε.
Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου

Αδυνατώντας να μείνουμε μόνοι με τις σκέψεις μας

anapnoes.gr : ΣΚΕΨΕΙΣ Αδυνατώντας να μείνουμε μόνοι με τις σκέψεις μας
Είναι πολύ σπάνιο, σε οποιαδήποτε δυτική χώρα, να παρατηρήσει κανείς ανθρώπους να κάθονται ήσυχα μόνοι τους και να στοχάζονται. Οι περισσότεροι θα παίζουν με το κινητό τους τηλέφωνο, θα διαβάζουν, θα βλέπουν μια ταινία στο tablet τους ή θα παρατηρούν τους άλλους ανθρώπους. Γιατί άραγε έχουμε αυτή την ανάγκη να αποσπάμε την προσοχή μας με κάτι άλλο; Υπάρχει κάτι το τόσο απωθητικό στο χρόνο που ξοδεύουμε βυθισμένοι στις δικές μας σκέψεις;
Η ακόλουθη έρευνα διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα προτιμούσαν να κάνουν κάτι – ενδεχομένως ακόμη και να βλάψουν τον εαυτό τους – από το να μην κάνουν τίποτα ή να κάθονται μόνοι με τις σκέψεις τους, σύμφωνα με τους ερευνητές τα πορίσματα των οποίων δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 4 Ιουλίου στο περιοδικό Science.
Σε μια σειρά 11 ερευνών, ο ψυχολόγος Timothy Wilson από το Πανεπιστήμιο της Virginia και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Virginia και το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, διαπίστωσαν σε γενικές γραμμές, ότι οι συμμετέχοντες στη μελέτη προερχόμενοι από ένα ευρύ φάσμα ηλικιών, δεν τους άρεσε να περνούν ακόμη και σύντομο χρονικό διάστημα μόνοι τους σε ένα δωμάτιο χωρίς να κάνουν τίποτα,  όπως το να σκέφτονται ή να ονειροπολούν. Οι συμμετέχοντες, σε μεγάλο βαθμό, απολάμβαναν πολύ περισσότερο τις εξωτερικές δραστηριότητες όπως να ακούν μουσική ή να παίζουν με ένα smartphone. Ορισμένοι μάλιστα προτίμησαν να υποβάλλουν τον εαυτό τους σε ήπια ηλεκτροσόκ από το να σκέφτονται.
“Όσοι από εμάς που απολαμβάνουν μία ιδιαίτερη στιγμή, που θα ηρεμήσουν και θα αφιερώσουν χρόνο να σκεφτούν, πιθανώς να αντιμετωπίσουν τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης με μεγάλη έκπληξη αλλά οι συμμετέχοντες αυτής, έδειξαν συστηματικά ότι θα πρέπει μάλλον να κάνουν κάτι άλλο, από το να μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους, ακόμη και για ένα αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα”, δήλωσε ο Γουίλσον.
Η χρονική περίοδος που ο Wilson και οι συνεργάτες του ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να είναι μόνοι με τις σκέψεις τους κυμαίνονταν από 6 έως 15 λεπτά. Σε πολλές από τις πρώτες μελέτες συμμετείχαν σπουδαστές πανεπιστημίου, οι περισσότεροι από τους οποίους ανέφεραν ότι αυτή η “περίοδος σκέψης” δεν ήταν πολύ ευχάριστη και ότι ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούν. Έτσι, ο Wilson προχώρησε σε μία μελέτη με συμμετέχοντες από μια μεγαλύτερη επιλογή ηλικιακού φάσματος που κυμάνθηκε στο ηλικιακό εύρος 18-77 και βρήκε ουσιαστικά τα ίδια αποτελέσματα.
“Αυτό ήταν έκπληξη! Ότι οι άνθρωποι, ακόμη και μεγαλύτερης ηλικίας δεν έδειξαν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον να βρεθούν μόνοι με τις σκέψεις τους”, δήλωσε ο Wilson.
anapnoes.gr :  Αδυνατώντας να μείνουμε μόνοι με τις σκέψεις μας
Ο Wilson δεν αποδίδει απαραίτητα αυτό το γεγονός στο γρήγορο ρυθμό της σύγχρονης κοινωνίας ή στην επικράτηση των άμεσα διαθέσιμων ηλεκτρονικών συσκευών, όπως τα smartphones. Αντί αυτού, ο ίδιος πιστεύει ότι οι συσκευές μπορεί να είναι μια απάντηση στην επιθυμία των ανθρώπων να έχουν πάντα κάτι να κάνουν.
Στη μελέτη του, ο Wilson επισημαίνει ότι ένα μεγάλο εύρος ερευνών έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι γενικά προτιμούν να μην απεμπλακούν από τον κόσμο και, όταν το κάνουν, δεν το απολαμβάνουν ιδιαίτερα. Με βάση αυτές τις έρευνες, διαπιστώνεται ότι ο κόσμος ξοδεύει το χρόνο του μπροστά στην τηλεόραση, την κοινωνικοποίηση ή την ανάγνωση και πολύ λίγο ή καθόλου χρόνο στη “χαλάρωση ή στην σκέψη.”
Κατά τη διάρκεια πολλών πειραμάτων του Wilson, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να καθίσουν μόνοι τους σε ένα λιτό δωμάτιο, μέσα σε ένα εργαστήριο, χωρίς κινητό τηλέφωνο, χωρίς βιβλία ή υλικά συγγραφής και να περάσουν 6 έως 15 λεπτά – ανάλογα με τη μελέτη – προσπαθώντας να αφιερώσουν αυτό το χρόνο στο εαυτό τους και στις σκέψεις τους. Στη συνέχεια, απάντησαν σε συγκεκριμένα ερωτήματα μεταξύ άλλων σχετικά με το πόσο απήλαυσαν την εμπειρία και αν είχαν δυσκολία στη συγκέντρωση.
Οι περισσότεροι ανέφεραν ότι τους ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούν και ότι το μυαλό τους είχε αφαιρεθεί και περιπλανιόταν, αν και δεν υπήρχε τίποτα για να αποτραβήξει την προσοχή τους. Κατά μέσο όρο, οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι δεν απήλαυσαν την εμπειρία. Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα βρέθηκε σε περαιτέρω μελέτες, όταν οι συμμετέχοντες είχαν τη δυνατότητα να βρεθούν μόνοι με τις σκέψεις τους στα σπίτια τους.
“Βρήκαμε ότι περίπου το ένα τρίτο παραδέχτηκε ότι είχαν “κλέψει” στην έρευνα όταν ήταν στο σπίτι, συμμετέχοντας σε κάποια δραστηριότητα, όπως η ακρόαση μουσικής ή χρησιμοποιώντας ένα κινητό τηλέφωνο ή απλώς με τον να σηκωθούν από την καρέκλα τους”, δήλωσε ο Γουίλσον. “Και δεν απήλαυσαν αυτήν την εμπειρία περισσότερο στο σπίτι από ό, τι στο εργαστήριο”.
anapnoes.gr :  Αδυνατώντας να μείνουμε μόνοι με τις σκέψεις μας
Ένα επιπλέον πείραμα του Wilson, πρότεινε, με τυχαία επιλογή, στους συμμετέχοντες να περάσουν λίγο χρόνο με τις σκέψεις τους ή το ίδιο χρονικό διάστημα να κάνουν μια εξωτερική δραστηριότητα, όπως να διαβάσουν ή να ακούσουν μουσική, αλλά όχι να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους. Αυτοί που έκαναν τις εξωτερικές δραστηριότητες ανέφεραν ότι οι ίδιοι το απήλαυσαν πολύ περισσότερο από ό, τι εκείνοι που κλήθηκαν να σκεφτούν μόνο, ότι ήταν ευκολότερο να συγκεντρωθούν και ότι το μυαλό τους αφαιρέθηκε λιγότερο.
Οι ερευνητές προχώρησαν ακόμα πιο μακριά τη μελέτη τους. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να έχουν κάτι να κάνουν από το να σκέφτονται, στη συνέχεια ρωτήθηκαν: «Θα προτιμούσατε να εκτελέσετε μια δυσάρεστη δραστηριότητα από το να μην κάνετε καμία δραστηριότητα απολύτως;”
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι πολλοί θα το επέλεγαν. Στους συμμετέχοντες δόθηκε η πρόσθετη δυνατότητα, κάτω από τις ίδιες συνθήκες όπως άλλωστε και στις περισσότερες από τις προηγούμενες μελέτες, να διαχειρίζονται την υποβολή ενός ήπιου ηλεκτροσόκ στον εαυτό τους με το πάτημα ενός κουμπιού.
Δώδεκα από τους 18 άνδρες της μελέτης έκαναν οι ίδιοι στον εαυτό τους, τουλάχιστον ένα, ηλεκτρικό σοκ κατά τη διάρκεια της 15λεπτης “περιόδου σκέψης”. Συγκριτικά, 6 από τις 24 γυναίκες συμμετέχουσες, έκαναν ηλεκτροσόκ στον εαυτό τους. Όλοι οι συμμετέχοντες έχοντας δεχθεί ένα δείγμα του σοκ, ανέφεραν ότι θα πλήρωναν για να αποφύγουν να δεχθούν ξανά ηλεκτροπληξία.
“Αυτό που είναι εντυπωσιακό,” γράφουν οι ερευνητές, “είναι ότι απλά το να είσαι μόνος με τις σκέψεις σου για 15 λεπτά ήταν προφανώς τόσο απωθητικό που οδήγησε πολλούς συμμετέχοντες να υποβάλλουν οι ίδιοι τον εαυτό τους σε ένα ηλεκτρικό σοκ που νωρίτερα είχαν πει ότι θα πλήρωναν για να το αποφύγουν”.
Ο Wilson και η ομάδα του σημείωσαν, ότι οι άνδρες τείνουν να αναζητούν «αισθητηριακά ερεθίσματα» περισσότερο από τις γυναίκες, κάτι που μπορεί να εξηγήσει γιατί το 67% των ανδρών υπέβαλλαν τον εαυτό τους σε ηλεκτροσόκ σε σχέση με το 25% των γυναικών που το έκαναν.
Ο Wilson, δήλωσε ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του εξακολουθούν να εργάζονται για τους ακριβείς λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι βρίσκουν δύσκολο το γεγονός να είναι μόνοι με τις σκέψεις τους. “Ο καθένας απολαμβάνει μία περίοδο αφηρημάδας ή να φαντασιώνεται κατά καιρούς”, είπε, “αλλά αυτά τα είδη σκέψης μπορεί να είναι πιο ευχάριστα όταν συμβαίνουν αυθόρμητα και είναι πιο δύσκολο να γίνουν κατ’ εντολή”.
“Το μυαλό έχει σχεδιαστεί για να συνεργάζεται με τον κόσμο”, είπε. “Ακόμα και όταν είμαστε μόνοι μας, ο στόχος μας είναι συνήθως στον έξω κόσμο. Και χωρίς εκπαίδευση στο διαλογισμό ή σε τεχνικές σκέψης ελέγχου, οι οποίες είναι πολύπλοκες μέθοδοι και δεν αρμόζουν σε πολλούς ανθρώπους, οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να συμμετάσχουν σε εξωτερικές δραστηριότητες”.
Πηγή

Οι λέξεις – φράσεις που επηρεάζουν τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά σας

anapnoes.gr : 1511415 842649709101020 6327403618025733768 n Οι λέξεις – φράσεις που επηρεάζουν τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά σας
Σύμφωνα με τον Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό [NLP] οι λέξεις επηρεάζουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά
Ποιες φράσεις είναι σημαντικές στη ζωή μας;
«Σήμερα ήταν μια καλή μέρα»: Αρκεί να το πεις έστω μια φορά για να δεις τη ζωή σου πιο αισιόδοξα.
«Καταλαβαίνω»: Πιο σημαντικό από το να έχεις πάντα δίκιο, είναι το να έχεις πάντα επίγνωση.
«Σ’αγαπώ»: Όλοι θέλουν κατά βάθος να το πουν και όλοι θέλουν να το ακούσουν.
«Σε εμπιστεύομαι»: Όλοι χρειαζόμαστε συμμάχους σε αυτή τη ζωή.
«Μπορώ και καλύτερα»: Μόλις το πεις, έχεις κάνει τη μισή διαδρομή για να το κάνεις και πραγματικότητα.
«Έκανα το καλύτερο που μπορούσα»: Αν όντως είναι αλήθεια, θα νιώσεις πολύ περήφανος για τον εαυτό σου και όσα κατάφερες.
«Συγχαρητήρια»: Αν το πεις χωρίς ίχνος ζήλιας, θα σε εκτιμήσεις ακόμα περισσότερο.
«Συγγνώμη»: Είναι πολύ λυτρωτικό όταν το λες και το εννοείς.
«Πήρα μια απόφαση»: Η ευθύνη που εμπεριέχει αυτή η φράση, μετατρέπει οποιαδήποτε δραστηριότητα από αγγαρεία σε συνειδητή επιλογή.
«Δεν έχω τελειώσει»: Μόνο εσύ αποφασίζεις πότε ένα κεφάλαιο έχει κλείσει στη ζωή σου.
«Αρκετά!»: Χρειάζεται να ξέρεις που να βάζεις ο ίδιος τα όριά σου.
«Δεν είναι πολύ όμορφο;»: Όσο περισσότερο παρατηρείς την ομορφιά του κόσμου που σε περιβάλλει, τόσο πιο ευτυχισμένος νιώθεις.
«Είσαι καταπληκτικός»: Άσε τον εαυτό σου να νιώσει θαυμασμό για κάποιον άλλο και θα νιώσεις πολύ πιο δυνατός.
«Πιστεύω σε αυτό»: Είτε πρόκειται για το θεό, είτε για μια απλή ιδέα, πρέπει να δείξεις πίστη σε κάτι στη ζωή σου.
«Δεν ξέρω πως να το κάνω»: Καλύτερα να παραδεχτείς την άγνοιά σου για κάτι και να μάθεις, παρά να προσποιηθείς ότι γνωρίζεις.
«Σε ευχαριστώ που βοήθησες να γίνει πραγματικότητα αυτό»: Γιατί κανείς δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του σε αυτή τη ζωή και χρειάζεται να δείχνει ευγνωμοσύνη σε αυτούς που τον βοηθούν.
Πώς, όμως, μπορούμε να διαχειριστούμε καλύτερα το άγχος; Τι πρέπει να αποφύγουμε;
«Αποφύγετε:
- να κριτικάρετε και να κατηγορείτε τον εαυτό σας για ό,τι συμβαίνει,
- να έχετε τύψεις γιατί δεν ανταποκριθήκατε σ’ αυτό που περίμεναν οι άλλοι,
- να έχετε αυξημένες προσδοκίες για τον εαυτό σας και τους άλλους
- και να ‘εκφράζεστε’ αρνητικά»
Για την αποφυγή του άγχους θα πρέπει κανείς να αλλάξει τρόπο σκέψης, να κάνει αυτοδιάλογο, να νιώθει ευτυχής με όσα έχει καταφέρει, να παίρνει βαθιές αναπνοές και να βάλει δραστηριότητα και κίνηση στη ζωή του.
«Αποφύγετε να χρησιμοποιείτε αρνητικά μόρια, όπως ‘μην’ ή ‘δεν’, και λέξεις με αρνητική χροιά, όπως το ‘πρέπει’. Οι σκέψεις σας συνδέονται άμεσα και επηρεάζουν τα συναισθήματά σας και τη συμπεριφορά σας. Μιλήστε στον εαυτό σας είτε εξωτερικά, δηλαδή φωναχτά, είτε εσωτερικά, δηλαδή από μέσα σας, προσπαθώντας να τον χαλαρώσετε και να τον αποπροσανατολίσετε από αρνητικές σκέψεις. Βρείτε αφορμές να γελάσετε ή παρακολουθήστε κάποιο πρόγραμμα στην τηλεόραση που σας κάνει να γελάτε. Αυτομάτως πηγαίνει το μήνυμα στον εγκέφαλο ότι είστε καλά. Θυμηθείτε να παίρνετε βαθιές αναπνοές, εκπνέοντας προς τα έξω κι έχοντας στο μυαλό σας μια όμορφη σκέψη ή εικόνα. Και, φυσικά, γυμναστείτε ή βάλτε κάποια δραστηριότητα και κίνηση στη ζωή σας.
Γράφει η Ψυχολόγος Ευφροσύνη Μήτσιου (Εξειδίκευση στη Μη Κατευθυντκή Εμψύχωση Ομάδων,Msc. Σχολική – Εξελικτική Α.Π.Θ.Master Practitioner στις Διατροφικές Διαταραχές και στην Παχυσαρκία)

7 χόμπι υπόσχονται να σας κάνουν πιο έξυπνους


anapnoes.gr : 9969f82b10c58e009eacb7b4a737e9aa 7 χόμπι υπόσχονται να σας κάνουν πιο έξυπνους
Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποιο χόμπι και κάποιο πάθος. Μερικοί είναι λάτρεις της κολύμβησης, άλλοι αγαπούν το σκάκι, ενώ άλλοι προτιμούν απλά μια καλή ταινία. Όμως, έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν μερικά από αυτά τα χόμπι μπορούν να ενισχύσουν πραγματικά τη γνωστική λειτουργία και να βελτιώσουν τη μνήμη σας μακροπρόθεσμα; Δεν χρειάζεται πλέον να συνδέετε τα χόμπι σας με έναν τρόπο χαλάρωσης και εκτόνωσης μετά από μια αγχωτική μέρα στη δουλειά, αλλά με ένα μέσο για την επίτευξη ενός σκοπού. Ακολουθούν 7 χόμπι που θα σας κάνουν πιο έξυπνους, αν βέβαια τα εκτελείτε για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Εσείς ποιο θα διαλέξετε;
1. Μάθετε άλλη μία ξένη γλώσσα
Είχατε πάντα ένα πάθος για τις ξένες γλώσσες, τις χώρες και τους πολιτισμούς; Αν ναι, τότε δεν μένει παρά να συνεχίσετε την επέκταση των γλωσσικών δεξιοτήτων σας. Μία νέα γλώσσα δεν πρόκειται απλά να αποτελέσει το μέσο για μία βαθύτερη κατανόηση του πολιτισμού, της ιστορίας και των παραδόσεων μιας νέας χώρας, αλλά θα σας βοηθήσει επίσης να επικοινωνήσετε καλύτερα, γρηγορότερα και ευκολότερα. Η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας συνίσταται στην παιδική ηλικία, ωστόσο, μπορείτε όμως να επωφεληθείτε και ως ενήλικας. Πράγματι, η γλωσσομάθεια θα συμβάλλει στην ανάπτυξη του εγκεφάλου σας και στην επίλυση πολύπλοκων ζητημάτων μέσα από την εκπαίδευση του μυαλού σας. Με λίγη εξάσκηση σύντομα οι λειτουργίες του εγκεφάλου σας θα οξυνθούν, ενώ μερικές φορές θα συνειδητοποιήσετε ότι σκέφτεστε σε μια ξένη γλώσσα. Όταν συμβαίνει αυτό, έχετε ήδη επιτύχει το σκοπό σας!
2. Παίξτε βιντεοπαιχνίδια
Ενώ είναι αλήθεια ότι πολλά, αν όχι τα περισσότερα βιντεοπαιχνίδια είναι πραγματικά επιβλαβή για τα παιδιά και για τους εφήβους, με δεδομένο το γεγονός ότι περιέχουν σκηνές βίας, κάποια από αυτά μπορεί πραγματικά να καταστούν ωφέλιμα για τον εγκέφαλό σας. Το κλειδί είναι να γνωρίζουμε ποια βιντεοπαιχνίδια είναι ωφέλιμα. Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι παίζοντας βιντεοπαιχνίδια μπορούν πράγματι να βελτιώσουν τον συντονισμό χεριού-ματιού, πράγμα απαραίτητο για τη μετέπειτα ζωή. Την ίδια στιγμή αυτά τα παιχνίδια πρόκειται να σας εκπαιδεύσουν για τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων σας. Με άλλα λόγια, θα είστε σε θέση να λάβετε ριζοσπαστικές αποφάσεις που θα ωφελήσουν τη ζωή σας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
3. Επικεντρωθείτε σε παιχνίδια που εμποδίζουν τη σύγχυση του εγκεφάλου
Η σύγχυση του εγκεφάλου είναι εξαιρετικά κοινή στις μέρες μας, αλλά ευτυχώς υπάρχουν μερικά παιχνίδια και ψυχικές ασκήσεις που θα σας βοηθήσουν να την αντιμετωπίσετε. Είστε παθιασμένοι με γρίφους και άλλα παρόμοια χόμπι; Αν ναι, τότε πρέπει να ξέρετε ότι λύνοντας γρίφους και συμμετέχοντας σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα που διεγείρει το μυαλό σας μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για την ανάπτυξη της άνοιας αργότερα κατά περισσότερο από 60% σύμφωνα με πολλές μελέτες που έχουν διεξαχθεί. Την ίδια στιγμή παίζοντας διανοητικά παιχνίδια βελτιώνεται σημαντικά η μνήμη σας, ιδιαίτερα χρήσιμο όταν φτάσετε σε προχωρημένη ηλικία. Υπάρχουν εκατοντάδες παιχνίδια και δραστηριότητες που έχουν σχεδιαστεί για να ενισχύσουν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου σας και να σας κάνουν πιο έξυπνους.
4. Παζλ!
Οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν τα παζλ χωρίς να έχει σημασία πόσο ενοχλητικό είναι να βρείτε το κομμάτι που λείπει. Ωστόσο, αυτό είναι ακριβώς που κάνει τα παζλ παιχνίδια εποικοδομητικά, καθώς σας κάνουν να σκεφτείτε ασκώντας θετική επίδραση στη διάνοιά σας. Φυσικά τα παζλ δεν μπορούν να σας κάνουν από μόνα τους πιο έξυπνους, γι’ αυτό μπορείτε επικεντρωθείτε παράλληλα στην επίλυση σταυρόλεξων.
anapnoes.gr : 7 xompi uposxontai na sas kanoun pio eksupnous 2 7 χόμπι υπόσχονται να σας κάνουν πιο έξυπνους
5. Συλλέξτε κέρματα και άλλα αντικείμενα
Η συλλογή νομισμάτων και άλλων αντικειμένων υπόσχεται με τη σειρά τους να σας κάνουν πιο έξυπνους. Αυτό σίγουρα θα σας βοηθήσει να καταλάβετε περισσότερα για τον κόσμο που σας περιβάλλει, χωρίς να έχει σημασία αν αποφασίσετε να συλλέξετε παλιά νομίσματα και χαρτονομίσματα ή έντομα… Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι ένας συλλέκτης επωφελείται πνευματικά. Είναι σημαντικό να είστε περίεργοι και να θέλετε να μάθετε περισσότερα, η περιέργεια είναι αυτό που κάνει τον κόσμο να εξελιχθεί.
6. Διαβάστε!
Η ανάγνωση είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο όμορφα χόμπι. Υπάρχουν κυριολεκτικά εκατομμύρια βιβλία στον κόσμο, και ένα άτομο δεν μπορεί να διαβάσει ούτε το 1% από αυτά σε μια ζωή. Τα βιβλία μάς προσφέρουν έναν μοναδικό και εξαιρετικό τρόπο για να κατανοήσουμε τον κόσμο, ενώ μας προσφέρουν ένα ασφαλές καταφύγιο κάθε φορά που θέλουμε να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα. Έτσι λοιπόν κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας με την αλλαγή του χρόνου ή στα γενέθλιά σας. Καταρτίστε μια λίστα ανάγνωσης με τουλάχιστον 10 βιβλία που σκοπεύετε να διαβάσετε όλο τον χρόνο ταξινομώντας τα με βάση το θέμα τους. Η ανάγνωση θα κρατήσει σε εγρήγορση το μυαλό σας, για να μην αναφέρουμε ότι θα βελτιώσει το λεξιλόγιό σας, την έκφρασή σας, τη σκέψη σας…
7. Παίξτε ένα μουσικό όργανο
Η μουσική είναι ένα ευγενές πάθος, και οι άνθρωποι που παίζουν ένα μουσικό όργανο θεωρούνταν ανέκαθεν ταλαντούχοι και ευφυείς. Ακριβώς όπως συμβαίνει με την εκμάθηση γλωσσών, η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου είναι πολύ πιο αποτελεσματική εάν γίνεται στην παιδική ηλικία. Ωστόσο, υπάρχουν εκατομμύρια ενήλικες που απολαμβάνουν τη μουσική σε όλο της το μεγαλείο από την ενήλικη ζωή τους και εξής.

Oriana Fallaci – Γράμμα σ’ ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ

anapnoes.gr : cb7a4217f0934b627ab06f5811f69238 L Oriana Fallaci   Γράμμα σ’ ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ
..Εδώ έξω, αντίθετα θα έχεις χίλια αφεντικά. Κι εγώ θα είμαι το πρώτο αφεντικό σου, μια και θα σου επιβάλω, άθελά μου και δίχως καν να το συνειδητοποιώ, εκείνα που για μένα είναι σωστά, αλλά όχι και για σένα.
Να, ας πούμε, αυτά τα όμορφα παπουτσάκια.
Εγώ τα βρίσκω ωραία, εσύ όμως;
Θα φωνάξης, θα ουρλιάξης, όταν θα σου τα φορέσω.
Θα σου φέρουν απόγνωση, είμαι βέβαιη.
Μα εγώ, έτσι κι αλλιώς, θα στα φορέσω, επιμένοντας ότι δίχως αυτά θα κρυολογήσης.
Κι εσύ σιγά-σιγά, θα συνηθίσης.
Δαμασμένο θα φτάσης στο σημείο να υποφέρης όταν δεν θα τα φοράς.
Και αυτή θάναι η αρχή μιας ατέλειωτης αλυσίδας καταναγκασμών.
Κι εμένα θα με θεωρής τον πρώτο κρίκο της, μια που δε θα μπορής να ζήσης χωρίς τη βοήθειά μου.
Εμένα που θα σε θρέφω, εμένα που θα σε ντύνω, εμένα που θα σε πλένω, εμένα που θα σε παίρνω στην αγκαλιά μου.
Έπειτα θ’ αρχίσης να περπατάς μόνο σου, να τρως μόνο σου, ν’ αποφασίζης μόνο σου που θα πας και πότε θα πλυθής. Τότε θα ξεπηδήσουν νέοι καταναγκασμοί.
Οι συμβουλές μου. Οι διδασκαλίες μου. Οι παραινέσεις μου.
Ο ίδιος σου ο φόβος μήπως με κάνης να πονέσω, αν πράξης διαφορετικά από ό,τι σε δίδαξα.
Και θα σου φανή ατέλειωτος ο καιρός, ώσπου να σ’ αφήσω να φύγης, σαν τα πουλιά που τα διώχνουν από τη φωλιά οι γονείς τους μόλις μάθουν να πετάνε.
Μα θα έρθη επιτέλους η στιγμή που θα σ’ αφήσω να φύγης, να διασχίσης μόνο σου το δρόμο, με κόκκινο φως.
Και μάλιστα θα σε σπρώξω. Χωρίς η πράξη μου ν’ αυξήση την ελευθερία σου, μια και θα σε δένη μαζί μου η σκλαβιά της τρυφερότητάς μου, η σκλαβιά της μεταμέλειάς σου.
Είναι αυτό που ονομάζεται καμιά φορά σκλαβιά της οικογένειας.”
* * *
Σου είπα ήδη ότι δεν σε χρειάζομαι. Αλλά θα σε μεγαλώσω, είτε σ’ αρέσει, είτε όχι.
Θα σου επιβάλλω την ίδια υπεροψία που επιβλήθηκε και σ’ εμένα, στους γονείς μου, στους παππούδες μου, στους παππούδες των παππούδων μου· μέχρι το πρώτο ανθρώπινο πλάσμα που γεννήθηκε από ανθρώπινο πλάσμα, είτε του άρεσε, είτε όχι.
Ίσως αν του ή της ζητούσαν να επιλέξει, να φοβόταν και να έλεγε «Όχι, δεν θέλω να γεννηθώ».
Μα κανείς δεν ζήτησε τη γνώμη του και έτσι γεννήθηκε και έζησε και πέθανε, αφού έφερε στον κόσμο ένα ακόμα ανθρώπινο πλάσμα από το οποίο δεν ζήτησε να επιλέξει, και αυτό με τη σειρά του έκανε το ίδιο, επί εκατομμύρια χρόνια μέχρι εμάς, και κάθε φορά ήταν η ίδια υπεροψία, χωρίς την οποία δεν θα υπήρχαμε.
Κουράγιο, μικρό μου.
Νομίζεις ότι ο σπόρος ενός δέντρου δεν χρειάζεται κουράγιο, όταν τρυπάει τη γη και φυτρώνει; Αρκεί μια ριπή του ανέμου για να τον ξεριζώσει, το ποδαράκι ενός ποντικού για να τον τσακίσει. Κι όμως, φυτρώνει και αντιστέκεται και μεγαλώνει ρίχνοντας κι άλλους σπόρους. Και γίνεται ένα δάσος.
Αν μια μέρα φωνάξεις «Γιατί με έφερες στον κόσμο, γιατί;», θα σου απαντήσω: «Έκανα αυτό που κάνουν και έκαναν τα δέντρα για εκατομμύρια εκατομμυρίων χρόνων πριν από μένα, και πίστευα ότι έκανα καλά».
* * *
Δεν πιστεύω στην οικογένεια. Η οικογένεια είναι ένα ψέμα στημένο απ’ αυτούς που οργάνωσαν τον κόσμο, για να ελέγχουν καλύτερα τους ανθρώπους, να εκμεταλλεύονται καλύτερα την υπακοή στους κανόνες.
Επαναστατούμε πιο εύκολα όταν είμαστε μόνοι, υποχωρούμε πιο εύκολα όταν ζούμε με άλλους.
Η οικογένεια δεν είναι παρά το φερέφωνο ενός συστήματος που δεν μπορεί να σου επιτρέψει την ανυπακοή, και η αγιότητά της δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνον ομάδες αντρών και γυναικών και παιδιών αναγκασμένων να έχουν το ίδιο όνομα και να κατοικούν κάτω απ’ την ίδια στέγη: συχνά νιώθοντας απέχθεια ή μίσος ο ένας για τον άλλον.
Ωστόσο, οι τύψεις υπάρχουν, οι δεσμοί υπάρχουν, ριζωμένοι μέσα μας σαν δέντρα που δεν υποκύπτουν ούτε σ’ έναν τυφώνα, αναπόφευκτοι σαν την πείνα και τη δίψα. Δεν μπορείς ν’ απελευθερωθείς ποτέ, ακόμα κι αν επιστρατεύσεις όλη σου τη θέληση, όλη σου τη λογική.
Μπορεί να νομίζεις ότι τους ξέχασες, αλλά μια μέρα ξαναπροβάλλουν ακατάλυτοι, ανελέητοι, για να σου περάσουν το σκοινί στον λαιμό, χειρότερα από κάθε δήμιο. Και να σε πνίξουν.
* * *
Ήταν μια φορά ένα κοριτσάκι που πίστευε στο αύριο. Πράγματι, όλοι της δίδασκαν να πιστεύει στο αύριο: την διαβεβαίωναν ότι το αύριο είναι πάντα καλύτερο.
Έτσι της έλεγε ο παππάς, όταν βροντοφώναζε τις επαγγελίες του στην εκκλησία αναγγέλλοντας τη Βασιλεία των Ουρανών.
Έτσι της έλεγαν στο σχολείο, όταν της έδειχναν ότι η ανθρωπότητα πάει μπροστά και κάποτε οι άνθρωποι ζούσαν στις σπηλιές και μετά σε σπίτια χωρίς καλοριφέρ και μετά σε σπίτια με καλοριφέρ.
Έτσι της έλεγε και ο πατέρας της, όταν της μιλούσε για ιστορία και υποστήριζε ότι οι τύραννοι στο τέλος πάντα ηττώνται. Το κοριτσάκι έχασε πολύ σύντομα την εμπιστοσύνη του στον παππά.
Το δικό του αύριο ήταν ο θάνατος, και το κοριτσάκι αδιαφορούσε αν μετά τον θάνατό του θα ζούσε σ’ ένα πολυτελές ξενοδοχείο ονόματι Βασιλεία των Ουρανών. Με το σχολείο συνέβη λίγο αργότερα, έναν χειμώνα που τα χέρια και τα πόδια της ήταν γεμάτα χιονίστρες και πληγές.
Ναι, ήταν σπουδαίο πράγμα που οι άνθρωποι πέρασαν από τις σπηλιές στα καλοριφέρ: αλλά εκείνη δεν είχε καλοριφέρ. Ωστόσο, συνέχισε να εμπιστεύεται με κλειστά μάτια τον πατέρα της.
Ο πατέρας της ήταν ένας άνθρωπος πολύ θαρραλέος και ξεροκέφαλος.
Εδώ και είκοσι χρόνια αγωνιζόταν ενάντια σε κάποιους δυνάστες, ντυμένους στα μαύρα, και κάθε φορά που του σπάζανε το κεφάλι, έλεγε, θαρραλέος και ξεροκέφαλος: «Θα έρθει και το αύριο». Εκείνα τα χρόνια γινόταν πόλεμος.
Οι δυνάστες με τα μαύρα έδειχναν ότι θα νικήσουν. Εκείνος όμως κουνούσε το κεφάλι του και έλεγε, θαρραλέος και ξεροκέφαλος: «Θα έρθει και το αύριο».
Oriana Fallaci,
“Γράμμα σ’ ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ” – αποσπάσματα
anapnoes.gr : 040 fallaci Oriana Fallaci   Γράμμα σ’ ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ

Η σημασία του μπαμπά

anapnoes.gr : apelpismenos babas 590 b Η σημασία του μπαμπά
Τελικά ο πατέρας είναι προς απόσυρση ή όχι; Στο νεοαφιχθέν βιβλίο «Do Fathers Matter? What Science Is Telling Us About the Parent We’ve Overlooked», ο Πολ Ρέιμπερν, επικεφαλής ανταποκριτής επιστημονικών θεμάτων του Associated Press, ανατέμνει αισίως τον ρόλο του πλέον παραμελημένου (και από την επιστήμη) γονέα.
Δεν αρκείται σε θεωρίες περί νέων κοινωνικών δομών και ανατροπών. Συγκεντρώνει και παραθέτει πληθώρα επιστημονικών μελετών που επιβεβαιώνουν ότι «η παρουσία του πατέρα επιδρά καταλυτικά στη βιολογία του παιδιού, άρα και στη νοητική ανάπτυξή του, και τελικά στην ευτυχία και την επιτυχία του στη ζωή». Το βιβλίο του Ρέιμπερν έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η πατρότητα αυτοψηλαφίζεται και - αργά, αλλά σταθερά -επαναπροσδιορίζεται.
Ως τώρα ουδείς θεωρούσε ότι ο πατέρας μπορεί να έχει μεγαλύτερη επίδραση στη λεκτική ανάπτυξη του παιδιού από τη μητέρα (όπως διατείνονται ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας). Κόντρα σε μίσανδρους γενετιστές που προαναγγέλλουν τη φθίνουσα πορεία του αρσενικού αλλά και σε δαιμονισμένες μεταφεμινίστριες που ρωτούν «Είναι οι μπαμπάδες απαραίτητοι;», η πατρότητα γίνεται εύσημο μιας νέας, σφριγηλής αρρενωπότητας. Το alpha male δεν διαβάζει πλέον εφημερίδα όταν του ζητάς να σου διαβάσει παραμύθι ή όταν του πας το χαρτί με την ημερομηνία για τη συγκέντρωση γονέων. Ενδεικτικό το πρόσφατο «ανδρικό» μήνυμα του (μεγαλωμένου με το βάρος της απουσίας του δικού του πατέρα) πλανητάρχη Ομπάμα μέσα από τον Λευκό Οίκο: «Αυτό που σε καθιστά πατέρα δεν είναι η δυνατότητά σου να αποκτήσεις ένα παιδί, αλλά το να έχεις το κουράγιο να το μεγαλώσεις». Εξίσου ενδεικτικές και οι λίστες με τους πιο «σέξι μπαμπάδες» του εφετινού Μουντιάλ (Ικερ Κασίγιας, Φρανκ Λάμπαρντ κ.ά.).
Στο πλαίσιο αυτής της αναθεωρημένης πατρότητας και το υποτιθέμενο ορμητικό ρεύμα των stay-at-home dads (μπαμπάδες που επιλέγουν να μείνουν στο σπίτι και να αναλάβουν οι ίδιοι το μεγάλωμα των παιδιών). Σήμερα είναι σαφώς αριθμητικά περισσότεροι και κοινωνικά πιο αφομοιώσιμοι. Στις ΗΠΑ ο αριθμός τους εκτινάχθηκε από τις 76.000 το 1994 στις 189.000 το 2012.  Στην Ελλάδα, βέβαια, η όποια αύξηση οφείλεται πρωτίστως στην ανεργία και λιγότερο στην εθελούσια απάρνηση του παραδοσιακού ρόλου του «κουβαλητή» - αρκεί μόνο να παρατηρήσεις πόσοι άνδρες περιμένουν τα μεσημέρια να παραλάβουν τα παιδιά από το σχολικό (τον χειμώνα) και από το summer camp (το καλοκαίρι).
Παρ’ όλα αυτά, οι stay-at-home dads δεν έχουν πάψει να παραμένουν μια ακριβοθώρητη/χαριτωμένη/ζηλευτή παρέκκλιση από τη νόρμα, για την οποία, σημειωτέον, η σύζυγος-μητέρα θα πρέπει να αισθάνεται, αν μη τι άλλο, τυχερή. Δεν είναι, λοιπόν, ένα ορμητικό ρεύμα αλλά, όπως έγραφε τις προάλλες στο αμερικανικό «Atlantic» ο Τζόρνταν Γουάισμαν, «μια μικροσκοπική τάση. Η αύξησή τους δίνει, είναι η αλήθεια, τροφή για ωραία άρθρα. Είναι, όμως, παραπλανητική. Πριν από μία δεκαετία μπορούσες να γεμίσεις με τους stay-at-home dads το στάδιο φούτμπολ του Μίσιγκαν. Τώρα, απλώς θα γέμιζες με αυτούς και το στάδιο της Πολιτείας του Οχάιο».
Στο προαναφερθέν βιβλίο, «Do Fathers Μatter?», πολλές μελέτες διερευνούν τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ο πατέρας αλληλεπιδρά με το παιδί. Τείνει, για παράδειγμα, πιο συχνά να το προσκαλεί σε ένα ζωηρό σωματικό παιχνίδι (γαργαλητά, χοροποδητά, πάλη και άλλα συναφή, στα οποία η πλειoνότητα των μαμάδων έχει αλλεργία). Το ενθαρρύνει να είναι αύταρκες, να υπερπηδά τα εμπόδια και, το κυριότερο, να παίρνει ρίσκα. Χαρακτηριστικό το αμερικανικό πείραμα με το μάθημα κολύμβησης σε παιδιά προσχολικής ηλικίας: οι μπαμπάδες στέκονταν πίσω από τα παιδιά, έτσι ώστε εκείνα να βρίσκονται απέναντι στο κοινωνικό περιβάλλον τους, ενώ οι μαμάδες στέκονταν μπροστά από τα παιδιά, ασπίδα ταυτόχρονα και εμπόδιο.
Οπως καταλήγει ο Ρέιμπερν, υπάρχει ένα αυξανόμενο (αν και ανεπαρκές ακόμη) ενδιαφέρον για το υποεκπροσωπούμενο πατρικό φίλτρο. Σε μια κοινωνία που τα κοινωνικά μοντέλα ανατρέπονται κάθε μέρα (όπως με τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες ή από δύο μαμάδες), ο μπαμπάς καλείται να διεκδικήσει το μερίδιο που του αναλογεί. «Αλλωστε, είμαι ο πατέρας σου» γράφει ο Σάμιουελ Μπέκετ στο «Τέλος του παιχνιδιού». «Είναι αλήθεια, αν δεν ήμουν εγώ, θα ήταν σίγουρα κάποιος άλλος. Αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία».

Νονοι και δωρα (ιδεες)

  Ένα από τα πιο σημαντικά  δώρα  που πρέπει να κάνετε στα βαφτιστήρια σας είναι η πασχαλινή λαμπάδα. Συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, τη...