10 μαθήματα ευτυχίας που μάθαμε από τους Αρχαίους Έλληνες

Όπως πίστευε ο Επίκουρος, ο  άνθρωπος είναι κάτι μεγάλο και πολύτιμο. Την ευτυχία, τη μακαριότητα, την έχει μέσα του, φτάνει να παραμερίσει όσα τον ενοχλούν και του κάνουν κόλαση τη ζωή. Εδώ σας δίνουμε 10 μικρά αλλά πολύτιμα μαθήματα ευτυχίας που μας δίνουν οι αρχαίοι πρόγονοι μας!


1. Κάνε τα πάντα με αγάπη!
Ζούμε με συναισθήματα, όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι. Θα έπρεπε να μετράμε το χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς.
Αριστοτέλης

Η αγάπη είναι η αιτία ενότητας όλων των πραγμάτων
Αριστοτέλης 

2. Αγκάλιασε τις προκλήσεις και μάθε από αυτές 
Όπως λέει και το αρχαίο γνωμικό: «Ζήσε το σήμερα και ξέχασε το παρελθόν». Οι προκλήσεις είναι πάντα μια ευκαιρία για κάτι καινούριο. Ακόμη και το ΟΧΙ μπορεί να γίνει μια νέα για να κινηθούμε σε μια νέα κατεύθυνση. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή μας είναι ο εαυτός μας.

«Οι μικρές ευκαιρίες είναι συχνά η αρχή μεγάλων έργων».
Δημοσθένης 

3. Πίστεψε στον εαυτό σου, άκουσε τον και μην παίρνεις πολύ σοβαρά αυτά που σου λένε οι άλλοι. 
Κανείς δεν γνωρίζει τον εαυτό σου καλύτερα από εσένα τον ίδιο. Και κανείς τα παιδιά σου. Θα συναντήσεις πολλούς ανθρώπους που δεν θα μοιραστούν τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες απόψεις και το ίδιο όραμα με εσένα, όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών. Θα υπάρξουν πολλοί που θα σου δώσουν δωρεάν συμβουλές για το πώς θα πρέπει να είναι η ζωή σου ως μητέρα ή πατέρας. Άκουσε τους χωρίς να τους κρίνεις και ακολούθησε αυτό που σου λέει η καρδιά σου

«Εκείνος που ξέρει να ακούει επωφελείται ακόμη κι από εκείνους που μιλούν άσχημα».
Πλούταρχος 

«Μάθε να είσαι σιωπηλός, άφησε το μυαλό ήσυχο να ακούσει και ν’ απορροφήσει»
Πυθαγόρας 

4. Ονειρέψου αυτά που θέλεις, και όχι αυτά που δεν θέλεις
Είναι σημαντικό να ονειρευόμαστε, να κάνουμε μεγάλα όνειρα και να μην σταματήσουμε ποτέ να ονειρευόμαστε. Αλλά πάντα να ελπίζουμε στα καλύτερα

«Μην ξοδεύεις αυτό που έχεις επιθυμώντας αυτό που δεν έχεις. Θυμήσου ότι αυτό που έχεις τώρα, είναι κάτι απ’ όλα αυτά που κάποτε ονειρεύτηκες να αποκτήσεις»
Επίκουρος 

5. Ποτέ μην τα παρατάς και ποτέ μη χάνεις την πίστη σου 
Αντικατέστησε τον φόβο με την ελπίδα.Η ταπεινοφροσύνη, ή αγάπη και η πίστη, μπορούν να κάνουν θαύματα. Και όλα θα συμβούν την κατάλληλη στιγμή και την κατάλληλη εποχή.

«Δεν υπάρχει τίποτα «μεγάλο» που δημιουργείται ξαφνικά…Ένα τσαμπί σταφύλια χρειάζεται χρόνο να ανθίσει, να καρποφορήσει και να…ωριμάσει»!
Επίκτητος 

6. Πάντα να σκέφτεσαι και να «νιώθεις» θετικάΗ θετική σκέψη είναι δημιούργημα των αρχαίων Ελλήνων. Εστιάστε πάντα στο παρόν και στους λόγους για τους οποίους χαίρεστε! Απομακρύνετε από τη ζωή σας τους αρνητικούς ανθρώπους και φροντίστε πάντα να περιβάλλεστε από ανθρώπους με θετική ενέργεια. Και όπως λένε και οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι:

«Η ιατρική είναι συνυφασμένη με την ουσία του νου»
Ιπποκράτης  

«Η ευτυχία εξαρτάται από τον εαυτό μας»
Αριστοτέλης 

7. Ψάξε μέσα σου τις απαντήσεις 
Πάντα η σκέψη και η ενδοσκόπηση μας βοηθάει να βρούμε τη σωστή λύση, όταν νιώθουμε μπερδεμένοι

«Αυτό που μπορούμε να επιτύχουμε εσωτερικά θα αλλάξει την εξωτερική πραγματικότητα.» Πλούταρχος 

8. Οι δύσκολες καταστάσεις είναι που μας κάνουν πιο θαρραλέους  
«Το θάρρος μας δε φαίνεται στις καθημερινές μας χαρούμενες σχέσεις, αλλά στις προκλήσεις της ζωής και τις αντιξοότητες»
Επίκουρος  

9. Μην αντιστέκεσαι στο πεπρωμένο σου
«Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του»
Πλάτων 

«Στον  καθένα υπάρχουν τρεις αρετές: Η σύνεση, η δύναμη και η καλή τύχη»
Ίων ο Χίος 

10. Δες τα λάθη σου θετικά και σαν εμπειρίες που θα κινούνται προς την κατεύθυνση των ονείρων σου.
«Αυτός που κάνει τα περισσότερα κάνει τα περισσότερα λάθη»
Ευριπίδης

Άγχος Αποχωρισμού: Πώς να το ξεπεράσετε εσείς ΚΑΙ το μωρό σας!

Το άγχος του αποχωρισμού είναι μια πολύ συνηθισμένη αντίδραση για τα παιδιά αλλά και μια ένδειξη ότι μεγαλώνουν. Είναι η ξαφνική επίγνωση του παιδιού ότι εκεί έξω υπάρχει ένας κόσμος από άγνωστα άτομα, πέρα από τους γονείς του. Παρά την ενοχή που μπορεί να νιώσει η κάθε μαμά με την αντίδραση του παιδιού της, το άγχος του αποχωρισμού είναι ένα ουσιώδες μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης κάθε μωρού. Το πώς το χειριζόμαστε παίζει σημαντικό ρόλο στο αν αυτή η μετάβαση στη ζωή του παιδιού θα γίνει ομαλά ή πιο δύσκολα.

Πότε εμφανίζεται; 
Γύρω στην ηλικία των 10 μηνών μπορεί να προσέξετε πως το παιδί σας γίνεται πιο ανήσυχο όταν βρίσκεται μακριά σας. Κάθε φορά που απομακρύνεστε και εξαφανίζεστε από το οπτικό του πεδίο ή αναθέτετε σε κάποιο άλλο πρόσωπο να το προσέχει, έστω και αν βρίσκεστε στο διπλανό δωμάτιο, αναστατώνεται και κλαίει. Όταν το βάζετε για ύπνο αρνείται να σας αφήσει να φύγετε από κοντά του και μπορεί να ξυπνήσει κατά τη διάρκεια της νύκτας και να σας ψάχνει. Αυτό το αναπτυξιακό στάδιο είναι γνωστό ως Άγχος Αποχωρισμού. Το παιδί σας δεν έχει μάθει ακόμα πως οι γονείς συνεχίζουν να υπάρχουν και θα επιστρέψουν, έστω κι αν βρίσκονται στο διπλανό δωμάτιο. Το στάδιο αυτό φτάνει στο αποκορύφωμα του μεταξύ των 10 με 18 μηνών και συνεχίζει να υφίσταται μέχρι τα 2 με 4 χρόνια. Το άγχος του αποχωρισμού παρουσιάζεται στα μωρά που αρχίζουν να αναπτύσσουν μια καλύτερη αίσθηση του κόσμου. «Κάποια μωρά αρχίζουν από αρκετά νωρίς να κατανοούν τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων,»  δηλώνει ο Richard Gallagher, Επίκουρος Καθηγητής Ψυχιατρικής Παιδιού και Εφήβου, του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι γονείς είναι πως το άγχος αυτό είναι φυσιολογικό. Οι γονείς μπορούν να παρέχουν κάποια υποστήριξη αλλά στη συνέχεια θα πρέπει να κάνουν τον αποχωρισμό πράξη όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Μέχρι πότε κρατάει;  Ο αποχωρισμός συνήθως παγιώνεται κατά το τελευταίο μισό του δεύτερου έτους του μωρού. Μέχρι τότε μπορεί να υπάρχει ένα ανεβοκατέβασμα συναισθημάτων των γονέων που κυμαίνονται από την ενοχή για την αναστάτωση που μπορεί να φέρει ο αποχωρισμός στο μωρό, μέχρι σε ανησυχίες σχετικά με το δέσιμο που μπορεί να έχει το παιδί σε αυτούς. Ο στόχος είναι να ελαχιστοποιήσετε το στρες από αυτές τις καταστάσεις ενώ καθησυχάζετε το παιδί σας ότι το αγαπάτε.

Πώς να κάνετε πιο εύκολους τους αποχωρισμούς 
Υπάρχουν διάφορες στρατηγικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να βοηθήσετε το παιδί σας (και τον εαυτό σας) σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο.

Δοκιμάστε μικρούς αποχωρισμούς 
Το μωρό σας μπορεί να αντιμετωπίσει άγχος και αγωνία αποχωρισμού  ακόμα και για ένα λεπτό που μπορεί να μην σας βλέπει.  Όταν βρεθεί σε  διαφορετικό χώρο από εσάς, περιμένετε ένα δυο λεπτά πριν πάτε να το πιάσετε. Αν αλλάξετε δωμάτιο, ενημερώστε το ότι θα γυρίσετε πίσω. Αν το μωρό σας κλάψει, μιλήστε του ενώ είστε ακόμα στο άλλο δωμάτιο και μην τρέξετε βιαστικά κοντά του.

Βοηθήστε το μωρό σας να κοινωνικοποιηθεί 
Τα παιδιά είναι απαραίτητο να συναναστρέφονται με διάφορα πρόσωπα καθώς μεγαλώνουν, λέει ο καθηγητής Richard Gallagher. Αν το μωρό δείξει δυσφορία για κάποιο πρόσωπο (τη γιαγιά του ή μια baby sitter) μην βιαστείτε να δραματοποιήσετε την κατάσταση και μην βιαστείτε να το πάρετε πάλι πίσω στην δική αγκαλιά σας.

Προετοιμαστείτε για τον βραδινό ύπνο 
Η ανησυχία του μωρού είναι συχνή σε αυτόν τον κοινό αποχωρισμό, γι’ αυτό να είστε πολύ τρυφεροί όταν βάζετε το μωρό σας για ύπνο. Απομακρυνθείτε αφού έχει πάρει έναν υπνάκο και το έχετε ταΐσει. Τα μωρά είναι πιθανότερο να αντιδράσουν περισσότερο όταν είναι κουρασμένα, πεινάνε ή είναι άρρωστα. Αν είναι δυνατό, προσπαθήστε να αποφύγετε περιόδους αποχωρισμού, όταν αυτά δεν αισθάνονται καλά.

Προσέξτε τον τρόπο που αντιδράτε 
Αν  πανικοβάλλεστε κάθε φορά που ετοιμάζεστε να το αφήσετε, το μωρό θα πανικοβάλλεται επίσης.

Δώστε του λίγο επιπλέον χρόνο 
Πριν αποχωριστείτε το παιδί σας και το αφήσετε στον παιδικό σταθμό ή στη baby sitter, δαπανήσετε λίγο χρόνο και παίξτε μαζί του. Στη συνέχεια διαβεβαιώστε το ότι θα επιστρέψετε σύντομα. Να είστε ήρεμοι και συνεπείς. Δημιουργείστε ένα «τελετουργικό» για να αποχαιρετίσετε το παιδί σας, στο οποίο να λέτε ένα ευχάριστο, τρυφερό και σταθερό αντίο. Παραμείνετε ήρεμοι και δείξτε εμπιστοσύνη στο παιδί σας. Καθησυχάστε το λέγοντας πως θα επιστρέψετε να το πάρετε. Εξηγείστε του σε πόσο χρόνο θα έρθετε να το πάρετε χρησιμοποιώντας έννοιες που θα καταλάβει (όπως μετά το γεύμα ή μετά που θα ξυπνήσει).

Δώστε του ένα αγαπημένο αντικείμενο
Βοηθήστε το παιδί σας να διαλέξει ένα αγαπημένο αντικείμενο. Αυτό το αντικείμενο (μεταβατικό, όπως λέγεται στην ψυχολογία) μπορεί να είναι μια μικρή κουβερτούλα, ένα σεντονάκι ή κάποιο αρκουδάκι. Αυτός είναι ένας υγιής τρόπος για να ελαχιστοποιήσετε το άγχος του αποχωρισμού, αφού η επαφή μαζί του θα καθησυχάζει το παιδί.

Παρηγορείστε τον εαυτό σας με τη σκέψη ότι τα δάκρυα του παιδιού είναι μόνο για να τα δείτε εσείς και θα σταματήσουν σύντομα αφού εσείς έχετε φύγει. Όσο γοερά και να κλαίει, αποχωρήστε γρήγορα και να είστε σίγουροι πως πολύ σύντομα το παιδί σας θα ηρεμήσει.

Τέλος το σημαντικότερο είναι να κατανοήσετε ότι ο αποχωρισμός είναι  ένα φυσιολογικό στάδιο, που βοηθάει το παιδί να ωριμάσει και να ανεξαρτητοποιηθεί, και ότι παίζει σημαντικό ρόλο η εμπιστοσύνη που θα του δείξετε, αλλά και η αναγνώριση και διαχείριση των δικών σας συναισθημάτων. Ισχύει άλλωστε ότι, «πίσω από ένα παιδί με άγχος αποχωρισμού κρύβεται ένας γονιός με άγχος αποχωρισμού», ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει τα δικά του συναισθήματα, που εγείρονται στη φάση αυτή, τα οποία πιθανόν να συνδέονται με δικές του οικογενειακές εμπειρίες.

Οι μαμάδες άνω των 40 ετών γεννούν πιο υγιή, πιο έξυπνα και πιο ευτυχισμένα παιδιά

Αυτό τουλάχιστον μας διαβεβαιώνει έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Βασιλικό Κολέγιο Παιδιατρικής της Μεγάλης Βρετανίας. Συμπέρασμα που επιτέλους απενοχοποιεί μια ολόκληρη γενιά γυναικών που τρέχει να προλάβει το τρένο της αναπαραγωγής διερωτώμενη αν κάνει το σωστό, αν το μωρό θα είναι υγιές και αν η κοινωνία θα την κατακρίνειι!

Η έρευνα δείχνει ότι τα παιδιά που γεννιούνται από γυναίκες άνω των 40 ετών έχουν λιγότερα ατυχήματα, εμβολιάζονται πιο σωστά και έχουν συνολικά λιγότερες πιθανότητες να χρειαστούν ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη. Επίσης, αναπτύσσουν καλύτερο και εκτενέστερο λεξιλόγιο από μικρή ηλικία και έχουν υψηλότερα αποτελέσματα στα τεστ νοημοσύνης, από παιδιά μικρότερων γυναικών.

Ερευνητές από το Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας της ίδιας χώρας λένε πως οι μεγαλύτερες γυναίκες γίνονται καλύτερες μητέρες. «Οι μεγαλύτερες γυναίκες φαίνεται πώς έχουν περισσότερα προσόντα» λέει ο δρ. Άλαστερ Σάτκλιφ που συμμετείχε στην έρευνα. «Είναι λιγότερο παρορμητικές, πιο ήρεμες και έχουν περισσότερη πείρα ζωής, ένα απαραίτητο εφόδιο για το ρόλο τους. Ίσως να μην έχουν την αντοχή να τρέχουν διαρκώς πίσω από τα νήπια τους, αλλά έχουν την ικανότητα να ανακαλύπτουν αμέσως τους πιθανούς κινδύνους ώστε να προστατεύουν τα παιδιά τους. Ναι, οι μεγαλύτερες μητέρες ανατρέφουν πιο ήρεμα παιδιά και αυτό είναι μία σημαντική εξέλιξη στον πολιτισμό μας».

Σύμφωνα με τους ερευνητές οι γυναίκες, έχοντας ζήσει τη ζωή τους, έχοντας βρει τον ιδανικό σύντροφο και έχοντας φτάσει στο επίπεδο της καριέρας που ήθελαν, μπορούν να αφιερωθούν πλέον στο νέο τους ρόλο: αυτόν της μαμάς. Μία δεύτερη έρευνα που επικαλείται το άρθρο της Daily Mail, έδειξε ότι οι γυναίκες μετά τα 40, που αποκτούν μωρά με φυσιολογικό τρόπο, τείνουν να ζουν περισσότερα χρόνια. Μία λογική εξήγηση είναι πως τα οιστρογόνα που κατακλύζουν τον οργανισμό έχουν επίδραση που βοηθάει στη μακροζωία αφού προστατεύουν την καρδιά, την υγεία των οστών και τη λειτουργία πολλών ακόμη οργάνων.

Οι έρευνες παρουσιάστηκαν το στο συνέδριο Παιδιατρικής στη Γλασκόβη και αποτελούν μερικές από τις ελάχιστες σχετικές έρευνες που επικεντρώνουν στα θετικά αποτελέσματα της εγκυμοσύνης σε γυναίκες ηλικίας άνω των 40 ετών. Το δείγμα της έρευνας ήταν τεράστιο, χιλιάδες παιδιά που γεννήθηκαν στη Βρετανία. Η μελέτη εκπονήθηκε από τρία ιατρικά και ακαδημαϊκά ιδρύματα της Μεγάλης Βρετανίας: το Institute of Child Health,  το University College London και το Birkbeck College London. Αξιοσημείωτη μάλιστα είναι και η επισήμανση των ερευνητών, ότι στη Βρετανία οι γεννήσεις παιδιών από γυναίκες άνω των 40 ετών αυξήθηκαν από 15.000 το 2000 σε 27.000 το 2010!

Πηγή: The Royal College of Paediatrics and Child Health Conference

Γιατί οι «καλές» μαμάδες είναι «κακές» σύζυγοι;

Η αλήθεια είναι ότι ζείτε και αναπνέετε για τη μητρότητα, αλλά από  τότε που αποκτήσατε παιδιά, η σχέση σας με το σύντροφό σας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο! Σας έχει συμβεί και αν ναι, γιατί άραγε;

Κάθε σχολική τάξη έχει μια τέτοια μαμά, μπορεί ακόμη να είστε κι εσείς. Είναι η μαμά που ζει και αναπνέει για τη μητρότητα, που ξοδεύει κάθε απόθεμα ενέργειας για να προσφέρει στα μικρά της, την απόλυτη εμπειρία της παιδικής τους ηλικίας. Ψήνει κέικ απ’ το τίποτα, σερβίρει το δείπνο καθημερινά στις 19:00μ.μ. ακριβώς και μπορεί να φτιάξει τα κοστούμια ολόκληρης της τάξης για το θεατρικό σκετς της χρονιάς, ώσπου να πεις «κύμινο».

Σίγουρα, οι περισσότερες από εμάς παλεύουμε μεταξύ του καθημερινού διαβάσματος και των εξωσχολικών δραστηριοτήτων,  όχι όμως αυτή. Καταφέρνει να τα έχει όλα στην εντέλεια και παράλληλα να διοργανώσει το τοπικό καρναβάλι και το επόμενο πάρτι της τάξης. Θέλω να ουρλιάξω: «Έλεος, κοπέλα μου, δεν κοιμάσαι ποτέ;» Όμως σκέφτομαι ότι αν εμφανιζόσασταν στο σπίτι της μέσα στη νύχτα, θα τη βλέπατε απενεργοποιημένη πάνω στο ράφι με τα υπόλοιπα ρομπότ.

Όμως για κάθε γυναίκα που πιστεύει ότι είναι τέλεια, βάζοντας τον πήχη τόσο ψηλά για εμάς τις υπόλοιπες που ούτε καν μπορούμε να τον πλησιάσουμε, υπάρχει κάποιος που είναι κάθε άλλο παρά εντυπωσιασμένος: Ο άντρας της. Επειδή όσο εκείνη ξενυχτά διακοσμώντας κεκάκια, εκείνος αισθάνεται παραμελημένος και πηγαίνει για ύπνο μόνος του. Γεγονός που μου προκάλεσε την απορία

Γιατί οι καλές μαμάδες είναι κακές σύζυγοι;
Αυτή η ερώτηση δεν είναι άγνωστη στην Τζέσικα. Σε μια πρόσφατη συζήτηση που είχαμε , μου αποκάλυψε ότι πιστεύει πως αυτή η αφοσίωσή της στα παιδιά ήταν ένας από τους κυριότερους παράγοντες στην πρόσφατη κατάρρευση του γάμου της, προκαλώντας συναισθήματα δυσαρέσκειας, ανταγωνισμού και παραμέλησης από τη πλευρά του συζύγου της. «Μισούσε το γεγονός ότι προσφερόμουν να βοηθήσω εθελοντικά, γιατί αυτό μείωνε τον χρόνο που θα αφιέρωνα στον ίδιο.» Ήταν όμως κι εκείνος  εν μέρει υπεύθυνος, που εκείνη έπεσε με τα μούτρα στη μητρότητα εξ αρχής;  Η Τζέσικα παραδέχεται ότι κατά τη διάρκεια του γάμου της αισθανόταν συχνά ότι δεν την εκτιμούσαν και δεν την υποστήριζαν ψυχολογικά, αφήνοντας τις ανάγκες της ανεκπλήρωτες. Ο χρόνος που αφιέρωνε στα παιδιά για να ικανοποιήσει αυτές τις ανάγκες, έκανε καλό σε αυτά αλλά και σε εκείνη. «Επειδή χρειαζόμουν την επιβεβαίωση και τη συναισθηματική ικανοποίηση που εκείνος δεν μου προσέφερε, το να αναλάβω οτιδήποτε αφορούσε τα παιδιά δεν ήταν δύσκολο. Γιατί άκουγα πάντα ένα ευχαριστώ. Ο εθελοντισμός μου έδινε κύρος. Με επιβράβευε και με γέμιζε.»

 Πάντως σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Ερευνών Υγιούς Γάμου (ή αλλιώς National Healthy Marriage Resource Center), το να περνάτε χρόνο μαζί με το σύντροφό σας, να σέβεστε ο ένας τον άλλον και το να ανακαλύπτετε κοινά ενδιαφέρονται είναι απλά μερικές συμβουλές για να έχετε έναν υγιή γάμο. Δεν είμαι σύμβουλος ψυχικής υγείας, αλλά έχω για εσάς, τις εξής προτάσεις:

Να απευθύνεστε ο ένας στον άλλον με το όνομά του 
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να ακούς ένα ζευγάρι να αποκαλεί ο ένας τον άλλον «μαμάκα» και «μπαμπάκα» όταν δεν υπάρχουν παιδιά σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου. Το να απευθύνεστε ο ένας στον άλλον με το όνομά του, είναι ένας μικρός αλλά αποτελεσματικός τρόπος για να θυμηθείτε τον άνθρωπο που ερωτευτήκατε πριν αποκτήσετε παιδιά.

Απλά πείτε «Όχι» 
Πείτε: «Δεν μπορώ να οργανώσω εθελοντικά το Χριστουγεννιάτικο bazaar, αυτή τη φορά». Πείτε το, κατακτήστε το, ζήστε το. Σας υπόσχομαι ότι δεν θα πεθάνετε αν ψελλίσετε αυτές τις λέξεις.

Αλλά στον άντρα σας, πείτε απλά «Ναι» Φήμες λένε ότι οι άντρες παύουν να απολαμβάνουν την μοναξιά μετά από κάποια ηλικία. Απορρίψτε τον μερικές φορές και σας εγγυώμαι ότι θα χάσει το ενδιαφέρον του για εσάς γρηγορότερα!

Θέστε προτεραιότητες  
Κοιτάξτε, δεν λέω ότι δεν πρέπει να συμμετέχετε στις δραστηριότητες των παιδιών. Η ενασχόληση μαζί τους σας βοηθούν να δεθείτε. Πιστεύετε όμως στα αλήθεια ότι χρειάζεται τόση εμμονή με την τελειότητα;

Αφήστε απ’ έξω όλους τους άλλους
Μια από τις υποσχέσεις που δώσατε όταν παντρευτήκατε, ήταν να αφήσετε απ’ έξω όλους τους υπόλοιπους. Δεν λέω να παραμελήσετε τα παιδιά σας, αλλά δεν θα πάθουν και τίποτα αν δουν τους γονείς τους να βάζουν στην κορυφή της λίστας τους, ο ένας τον άλλον. Αντιθέτως, θα τους δώσετε το καλό παράδειγμα σε ό,τι αφορά τις σχέσεις.

«Πατήστε» τις κηρομπογιές 
Να ένας κανόνας που θα πρέπει να ακολουθείτε πάντα: Αν το μαγαζί που θα βγείτε ραντεβού έχει παιδότοπο, βρείτε κάποιο άλλο σημείο να καθίσετε. Τα μαγαζιά με παιδότοπο, είναι γεμάτα με αγχωμένους γονείς και πιτσιρίκια που ουρλιάζουν και δεν αποτελούν ιδανικό περιβάλλον για ρομαντικές ή σημαντικές συζητήσεις.

Οι καλές μαμάδες μπορούν να είναι και καλές σύζυγοι.Τέλειες όμως δεν θα είναι ποτέ, γιατί κανείς δεν είναι. Αφιερώστε χρόνο στον γάμο σας έχοντας ρεαλιστικές προσδοκίες από τον εαυτό σας και τους άλλους.

Και βέβαια θυμηθείτε: Δεν τίθεται θέμα να διαλέξετε ανάμεσα σε ένα ευτυχισμένο γάμο και σε ευτυχισμένα παιδιά, μια που το πρώτο εγγυάται και το δεύτερο!  Τους γάμους δεν τους καταστρέφουν τα παιδιά αλλά οι ενήλικες!

Από την συγγραφέα, παραγωγό, blogger και μαμά Jackie Morgan MacDougall

Η βραδινή έξοδος «πριν και... μετά» τα παιδιά!

Πόσο διαφορετική είναι η βραδινή έξοδος για το ζευγάρι μετά τον ερχομό των παιδιών; Όπως όλες οι μαμάδεςγνωρίζουμε....πολύ....μα πολύ διαφορετική! 

Η προετοιμασία 
Πριν τα παιδιά: Οι προετοιμασίες αρχίζουν τουλάχιστον δυο ώρες πριν την έξοδο. Κάνετε ένα ντους και σκέφτεστε τι θα φορέσετε. Απλώνετε τα ρούχα «σεταρισμένα» στο κρεβάτι, φτιάχνετε τα μαλλιά σας, ενώ πίνετε ένα απεριτίφ και δοκιμάζετε την κατάλληλη απόχρωση μακιγιάζ. Την ίδια στιγμή, οαγαπημένος σας ξυρίζεται και φοράει την αγαπημένη σας κολόνια!
Μετά τα παιδιά: Η προετοιμασία αρχίζει... μέρες πριν, όταν προσπαθείτε να βρείτε στο ημερολόγιο ποιο βράδυ μπορείτε να βγείτε και οι δύο! Και βέβαια το βασικότερο: να βρείτε κάποιον να κρατήσει τα παιδιά. Όταν με το καλό βρίσκετε την ημέρα, αρχίζετε από νωρίς να προετοιμάζετε (τα παιδιά) ότι θα λείψετε και να εξηγείτε τι ακριβώς πρέπει να κάνουν πριν πέσουν για ύπνο. Περίπου είκοσι λεπτά πριν βγείτε από την πόρτα, αρπάζετε ότι βρείτε μπροστά σας, συνήθως ένα τζην, και πιάνετε τα μαλλιά σας αλογοουρά. Λέτε γεια στα παιδιά (επί είκοσι περίπου λεπτά) και... μισή ώρα μετά (επιτέλους) φεύγετε!

Το δείπνο 
Πριν τα παιδιά: Επιλέγετε ένα εστιατόριο-μπαρ με κεφάτη ατμόσφαιρα. Παραγγέλνετε μερικά φτηνά ορεκτικά και πολλά πολύχρωμα κοκτέιλ σε τεράστια ποτήρια τα οποία μοιράζεστε. Μετά πίνετε πολλά σφηνάκια και στο τέλος καταλήγετε σε καντίνα για...«βρώμικο»!
Μετά τα παιδιά: Επιλέγετε ένα ήσυχο εστιατόριο με μεγάλη λίστα κρασιών. Το οποίο κρασί μόλις το πίνετε αρχίζετε να νυστάζετε! Χασμουριέστε και μέχρι να έρθει το επιδόρπιο έχετε πληρώσει βιαστικά!  

Η συζήτηση
Πριν τα παιδιά: Συζητάτε τα τελευταία κουτσομπολιά που ακούσατε για κάποιον επώνυμο, για κάποιο φίλο σας ή για κάτι που έγινε στη δουλειά. Κυρίως, κουβεντιάζετε πού θα πάτε μετά το φαγητό.
Μετά τα παιδιά: Ορκίζεστε ότι δεν θα αρχίσετε να μιλάτε για τα παιδιά και μετά αρχίζετε να μιλάτε για τα παιδιά. Υπάρχει και μια πιθανότητα να πείτε δυο κουβέντες για τη δουλειά, τις εκλογές ή τι να μαγειρέψετε την επόμενη εβδομάδα.  

Μετά το δείπνο
Πριν τα παιδιά: Πηγαίνετε σε ένα μπαρ με live μουσική ή στη βραδινή προβολή κάποιου κινηματογράφου. Συνεχίζετε για ένα ακόμα ποτό στο μπαράκι που έχουν πάει κάποιοι φίλοι σας. Μετά τα παιδιά: Σκέφτεστε να πάτε να δείτε μια ταινία, αλλά μιας και είναι ακόμα νωρίς προτιμάτε να περάσετε από το εμπορικό κέντρο για να πάρετε δώρο για το παιδικό πάρτι που έχετε να πάτε την επομένη ή από το σούπερ μάρκετ γιατί ξεμείνατε από πάνες.  

Η επιστροφή στο σπίτι 
Πριν τα παιδιά: Καταφτάνετε λίγο (ή πολύ) μετά τα μεσάνυχτα και πηγαίνετε στο μπάνιο για να φορέσετε ένα μικροσκοπικό σετ εσώρουχα. Σας παίρνει ο ύπνος μετά από αρκετή ώρα με τη σκέψη πού να πάτε στην επόμενη έξοδό σας, μετά από δυο μέρες.
Μετά τα παιδιά: Επιστρέφετε κατά τις δέκα. Διώχνετε τη baby sitter σκεπάζετε τα παιδιά και τους δίνετε ένα φιλί. Συζητάτε τι ωραία που περάσατε κι ότι θα πρέπει να το κάνετε πιο συχνά. Μετά, φοράτε τις πιτζάμες σας και πέφτετε για ύπνο με τη σκέψη ότι πρέπει πάλι να σηκωθείτε νωρίς.

Από τη blogger Lisa Witherspoon

Πώς, (πότε και πού) να γνωρίσω στα παιδιά το νέο μου σύντροφο

Ο μπαμπάς έχει ήδη φύγει από το σπίτι, η επίπονη διαδικασία του διαζυγίου είναι ένας μακρινός εφιάλτης κι εσείς προσπαθείτε ξανά να κολλήσετε τα κομμάτια του παζλ της νέας σας ζωής με έναν καινούργιο σύντροφο. Ένα σύντροφο που, αφού νομιμοποιήθηκε στην καρδιά σας, πρέπει να «επικυρωθεί» και από τα παιδιά σας!

Ο φόβος του αν θα έπρεπε να γνωρίσουν και το πώς τα παιδιά σας τον καινούργιο σας σύντροφο είναι ο πιο συνηθισμένος για μια σύγχρονη διαζευγμένη μητέρα. Πώς θα δεχτούν τα παιδιά τον άνθρωπο αυτό; Ως πατέρα ή ως κάποιον που μπορεί να είναι φίλος της οικογένειας; Ποιος θα είναι ο δικός του ρόλος; Είναι άραγε έτοιμα να συγκατοικήσουν μαζί του; Είναι αυτός έτοιμος να συγκατοικήσει με μια γυναίκα που έχει παιδιά κι έναν πρώην σύζυγο ο οποίος θα είναι μπλεγμένος στη ζωή της με το ρόλο του φυσικού πατέρα; Και πώς θα αντιμετωπίσετε την πιθανή ζήλια και την άρνηση του πρώην σας να μπει ένα νέο άτομο στη ζωή του παιδιού αλλά και στη δική σας; Οι περισσότερες διαζευγμένες γυναίκες διακατέχονται από τον ίδιο φόβο: πώς θα αξιολογήσουν τα παιδιά τους την ερωτική τους επιλογή. Η μητρότητα έτσι κι αλλιώς είναι μια κατάσταση που εμπεριέχει ευθύνη. Όμως μια μητέρα οφείλει, εκτός από υπεύθυνη, να νιώθει και ελεύθερη. Με το να αποζητάμε μονίμως την αποδοχή των παιδιών μας ή την έγκρισή τους σε οτιδήποτε κάνουμε ουσιαστικά είναι σαν να τους παραχωρούμε την εξουσία, γεγονός που τους προκαλεί από τη μια αγωνία, από την άλλη τεράστια ευθύνη την οποία και δεν μπορούν να αντέξουν οι μικροί τους ώμοι. Έτσι κι αλλιώς, ένα παιδί δεν γνωρίζει ακριβώς τι είναι καλό και τι κακό για τη μητέρα του. Δεν έχει ούτε την κρίση ούτε την εμπειρία για να γνωρίζει. Από την άλλη, είναι και η ψευδαίσθηση ότι μπορούν να ορίζουν τη ζωή της μητέρας τους… Αν η μητέρα παρουσιάσει το νέο της σύντροφο τρέμοντας, ή σαν κάποιο δύσκολο τεστ που πρέπει η ίδια να περάσει, τότε τοποθετεί αυτόματα τα παιδιά της στο ρόλο του δικαστή. Πάντως, οι θεραπευτές επιμένουν πως συνήθως οι αρνητικές αντιδράσεις είναι μέσο για να δείξουν πως έχουν θέση στην οικογένεια και πως δεν θα αφήσουν κανέναν να τους πάρει αυτό το ρόλο. Όταν νιώθουν ασφαλή, σίγουρα για την αγάπη σας και τους απαντάτε σε όλες τις ερωτήσεις, τότε κερδίζετε πίστα.

Ποια είναι η κατάλληλη στιγμή να τους μιλήσεις γι' αυτόν;

Η αναγγελία ενός καινούργιου προσώπου στη ζωή του παιδιού έτσι κι αλλιώς είναι κάτι που θα τους προκαλέσει ταραχή. Για τους ενηλίκους η νέα γνωριμία σημαίνει μεταβατική περίοδο. Αλλά τα παιδιά δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τη λέξη μετάβαση, πολύ απλά γιατί δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν (και να δεχτούν) το «μετά». Η καινούργια γνωριμία, λοιπόν, θα δημιουργήσει ένα μεγάλο ωστικό κύμα αλλαγών στη συμπεριφορά του παιδιού. Οι γονείς, έχοντας συνείδηση του ωστικού κύματος που συνεπάγεται μια τέτοια αλλαγή, αναρωτιούνται ποια είναι η πιο κατάλληλη στιγμή. Το ιδανικό θα ήταν να αρχίσουμε λέγοντας πως έχουμε συναντήσει κάποιον πολύ σημαντικό για εμάς άνθρωπο, χωρίς όμως να προχωρήσουμε αμέσως σε πολλές λεπτομέρειες. Δεν υπάρχει λόγος τα παιδιά να έχουν ανοιχτό παράθυρο στην ιδιωτική ζωή των γονιών τους. Τα βάζουμε μόνο σε εκείνο το κομμάτι που τα περιλαμβάνει και τα αφορά. Το σωστό τάιμινγκ είναι όταν υπάρχει ανάμεσα στη μητέρα και στο παιδί συναισθηματική άνεση και ασφάλεια. Όσον αφορά τον τρόπο που θα πρέπει να το πούμε, σε γενικές γραμμές, υπάρχουν οι εξής δύο: Ο πρώτος είναι ο επίσημος, ο οποίος είναι πιο αγωνιώδης και σχετικά δραματικός, και ο δεύτερος είναι ο πιο αυθόρμητος και αφελής, αλλά ενέχει το ρίσκο το παιδί να μην το πάρει στα σοβαρά και να μην αντιμετωπίσει το γεγονός με τον απαιτούμενο σεβασμό. Πάντως, επειδή τα παιδιά έχουν ένστικτο, αυτό που θα πρέπει να ξέρουν οι γονείς είναι ότι τα μικρά σας μπορούν να διακρίνουν την αγωνία και το άγχος σας ακόμη και όταν υπάρχει επιφανειακή ηρεμία στο πρόσωπό σας.

Οι κατάλληλες λέξεις για να το πεις

Η τάση για ωραιοποίηση των καταστάσεων είναι εμφανής σε όλους τους γονείς, μια που κανείς δεν θέλει να δείχνει την άσχημη πλευρά της ζωής στα παιδιά. Η Μαρίνα, μητέρα του 8χρονου Γιώργου, παραδέχτηκε κάποια στιγμή πως δεν έπρεπε να υπερβάλει για τα προσόντα του νέου συντρόφου. «Στην αρχή, ο Γιώργος με άκουσε με προσοχή και μετά έβαλε τα κλάματα. Δηλαδή, αν ο Φάνης είναι ευγενικός, αστείος και καλός, ο μπαμπάς είναι ένας άχρηστος;» Προσοχή, λοιπόν, στα πολύ κολακευτικά προφίλ, γιατί κάποιες φορές λειτουργούν δυσφημιστικά σε σχέση με τον άλλο γονιό, τον απόντα. Και το παιδί, για να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τη ζωή, χρειάζεται να έχει σωστή εικόνα και για τους δυο γονείς του. Γι' αυτό και το καινούργιο πρόσωπο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σύνεση και λεπτότητα. Όσα λιγότερα λέμε, τόσα περισσότερα κερδίζουμε. Κάθε χωρισμένος γονιός έχει το δικαίωμα να συνεχίσει τη ζωή του και να αναζητήσει ένα νέο σύντροφο, χωρίς να είναι απαραίτητη η συγκατάθεση των παιδιών του. Όταν ο ίδιος νιώσει έτοιμος για τα συναισθήματα αλλά και τις προθέσεις του νέου του συντρόφου, μπορεί να εξηγήσει στο παιδί πως έχει ανάγκη από κάποιο πρόσωπο στη ζωή του. Στην αρχή, εκείνο μπορεί να αντιδράσει, αφού πάντα τρέφει κάποια κρυφή ελπίδα επανασύνδεσης των γονιών του. Αυτό λοιπόν που θα πρέπει να κάνει η μητέρα (ή ο πατέρας) είναι να δώσει στο παιδί την ευκαιρία να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του χωρίς να το πιέσει να δεχτεί το νέο σύντροφο αμέσως.

Τα καλύτερα μέρη για να γνωριστούν

Μια άλλη στρατηγική ερώτηση που πρέπει να θέσουν στον εαυτό τους οι γονείς είναι το πού να γίνουν οι συστάσεις. Οι περισσότεροι από αυτούς ποντάρουν πολύ στο σωστό μέρος, το οποίο πιστεύουν πως θα απαλύνει την αμηχανία της πρώτης συνάντησης. Ένα γεύμα σε εστιατόριο, μια βόλτα στο πάρκο, ένα σνακ στο οικογενειακό περιβάλλον, γιατί όχι; Όλα είναι δεκτά, αρκεί το παιδί να μπορεί να αισθάνεται καλά και πως δεν τον απορρίπτουν οι ενήλικοι. Και μην ξεχνάτε πως τα παιδιά έχουν κεραίες οι οποίες μπορούν να αντιληφθούν την ψεύτικη συμπεριφορά, την ψεύτικη χαρά και όλους του χειρισμούς που μπορούν να κάνουν οι μεγάλοι.

Πρέπει να γνωρίσουμε τον νυν μας στον πρώην μας;

Η σχέση ανάμεσα στον πρώην και στον νυν πρέπει να είναι αν όχι καλή τουλάχιστον ισορροπημένη, αλλιώς ενδεχομένως να δημιουργηθεί μια εμπόλεμη κατάσταση στην οποία ο πλέον ανίσχυρος αποδέκτης θα είναι το παιδί. Αν οι σχέσεις σας δεν είναι καλές, ίσως στο παιδί δημιουργηθούν αισθήματα αγωνίας, ενοχής και φόβου. Αν πάντως οι σχέσεις της μητέρας με τον πρώην είναι καλές, τότε η γνωριμία αυτή θα καθησυχάσει κατά πολύ τον πρώην σύντροφο, ιδιαίτερα για θέματα που αφορούν τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα του παιδιού.  

Γιατί τα παιδιά αντιστέκονται;

Αρνούμενα να δουν και να αναγνωρίσουν το καινούργιο ή την καινούργια, τα παιδιά έχουν μια συμπεριφορά επιθετική ή καταθλιπτική. Πρέπει όμως να θυμάστε πως είναι απαραίτητο να καταστήσετε σαφές πως δεν πρόκειται να αλλάξετε γνώμη.  

Να περιμένω να μεγαλώσει;

Η ηλικία του παιδιού παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο πώς θα αντιμετωπίσει τη νέα σχέση της μητέρας του. Τα μικρά παιδιά είναι πολύ πιο δεκτικά, αντίθετα με τους εφήβους, που μέσα από τη θέση της παντοδυναμίας τους νιώθουν να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και αντιδρούν πολύ πιο απόλυτα και επιθετικά.

Με τη συνεργασία της Δήμητρας Σφήκα (ψυχολόγος, οικογενειακή θεραπεύτρια).

Χωριάτικο φύλλο (για αλμυρές πίτες)

Υλικά

• Για μεγάλο ταψί 40- 45 εκατ
• 4 - 4 ½ του φλιτζανιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 κοφτό κουταλάκι του γλυκού αλάτι
• 1 ½ φλιτζάνι ζεστό νερό ή και περισσότερο
• 3- 4 κουταλιές ελαιόλαδο
• 2 κουταλιές της σούπας ξίδι ή χυμό λεμονιού.
• επιπλέον αλεύρι ή νισεστέ για το άνοιγμα

Εκτέλεση

1. Αναμειγνύετε 4 φλιτζάνια αλεύρι και το αλάτι σε ένα μεγάλο μπολ και ανοίγετε μια λακκούβα στο κέντρο. Προσθέτετε το νερό, το λάδι και το ξίδι ή το χυμό λεμονιού. Χρησιμοποιώντας ένα πιρούνι δούλευε το αλεύρι με το υγρό ώσπου να αρχίσει να σχηματίζεται η ζύμη και τη ζυμώνετε μέσα στο μπολ, προσθέτοντας λίγο αλεύρι ακόμη ή νερό, αν χρειάζεται, για 10’ λεπτά περίπου. Η ζύμη θα πρέπει να είναι απαλή στην υφή, ελαστική και λεία.
2. Την σκεπάζετε και την αφήνετε να ξεκουραστεί σε θερμοκρασία δωματίου τουλάχιστον για 1 ώρα πριν τη χρησιμοποιήσετε. Κατόπιν ξαναπλάθετε για λίγο τη ζύμη ,τη χωρίζετε σε 10 μπαλάκια που τα ανοίγετε με λεπτό πλάστη (βέργα) πάνω σε επιφάνεια αλευρωμένη ή πασπαλισμένη με νισεστέ.

Βασική συνταγή για φύλλο πίτας

Υλικά

• νερό: 1 ποτήρι
• λάδι: περίπου 1/2 ποτήρι (όχι περισσότερο)
• ρακί: 1 σφηνάκι
• αλάτι: λίγο
• αλεύρι για όλες τις χρήσεις: όσο χρειαστεί για μία ζύμη σκληρή που να μην κολλάει

Εκτέλεση

1. Σε ένα μπολ ανακατεύετε καλά όλα τα υλικά εκτός από το αλεύρι. Στη συνέχεια ρίχνετε μικρές ποσότητες αλευριού και ζυμώνετε με τα χέρια σας. Συνεχίζετε τη διαδικασία μέχρι να αποκτήσετε μία ζύμη σκληρή που να μην κολλάει στα δάχτυλα. Όταν η ζύμη είναι έτοιμη την αφήνετε για μία ώρα να"ξεκουραστεί". Στη συνέχεια με τον πλάστη ανοίγετε φύλλο, παχύ ή πιο λεπτό ανάλογα με την πίτα που θέλετε να φτιάξετε. 

Δείτε τα συγκλονιστικά λόγια που είπε η Βάνκα η Βουλγάρα Προφήτισσα και θα "μείνετε"

Η Βουλγάρα «προφήτισσα» Βάνγκα αποτελεί μία μορφή, που ανέκαθεν κινούσε το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών του μεταφυσικού, αλλά και απλών ανθρώπων του λαού...

Είναι σίγουρα ο πλέον φημισμένος σύγχρονος άνθρωπος στη γειτονική χώρα σχετικά με τις μαντικές της ικανότητες, κάτι αντίστοιχο δηλ. με τον γέροντα Παΐσιο στην Ελλάδα.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ζωή της, που πέρασε από πολλές διακυμάνσεις – με αποκορύφωμα την τύφλωσή της σε παιδική ακόμα ηλικία – και, φυσικά, οι προβλέψεις της, οι οποίες αγγίζουν μεγάλο φάσμα θεματολογίας, μεταξύ άλλων και θέματα σύγχρονης γεωπολιτικής!

Γεννήθηκε το 1911 στην πόλη Στρούμιτσα της σημερινής Π.Γ.Δ.Μ., της οποίας βέβαια την εποχή εκείνη ο πληθυσμός είχε καθαρά βουλγαρική συνείδηση. Πάντως, οι γονείς της είχαν μετοικήσει εκεί από τη Βουλγαρία, ήδη επί οθωμανοκρατίας, για να διαφύγουν από τους Τούρκους που τους καταδίωκαν. Το πραγματικό της όνομα υπήρξε Βανγκέλια (Ευαγγελία) Γκούστεροβα κι από το μικρό της όνομα προέκυψε το «Βάνγκα», με το οποίο έγινε πασίγνωστη ανά την υφήλιο.

Ήταν μόλις 12 ετών, όταν η Βάνγκα έμεινε για πάντα τυφλή με έναν τρόπο ξεκάθαρα μεταφυσικό: ένα πρωί βρισκόταν κάπου στα χωράφια, δίπλα απ' τη γενέτειρα πόλη της, όταν εντελώς ξαφνικά – κυριολεκτικά από το «πουθενά» – ξέσπασε δυνατή θύελλα, η οποία παρέσυρε τα πάντα στο διάβα της! Όταν η παράξενη αυτή θύελλα υποχώρησε, η μικρή Βάνγκα διαπίστωσε πως είχε χάσει την όρασή της... Ως «αντάλλαγμα» όμως από εκείνη την ώρα και ύστερα απέκτησε τη μοναδική ικανότητα να βλέπει το μέλλον, χάρισμα που δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ μέχρι και τη στιγμή του θανάτου της!...

Αυτό το χάρισμά της το καλλιεργούσε διαρκώς με την πάροδο των χρόνων κι έτσι έγινε σιγά-σιγά ξακουστή στα πέρατα της χώρας: απ' όλες τις γωνιές της Βουλγαρίας (και όχι μόνο) συνέρρεαν στο σπίτι της άνθρωποι απλοί, αλλά και μεγαλοπαράγοντες της πολιτικής και των παρασκηνίων, για να πάρουν από το στόμα της σύγχρονης «Πυθίας» μια πολύτιμη συμβουλή ή και λύση στα προβλήματα που τους βασάνιζαν... Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκε ο θρύλος της Βάνγκα, οι προγνώσεις της οποίας είχαν πολύ μεγάλη αξία και για τους ανθρώπους της τότε κομμουνιστικής εξουσίας, οι οποίοι – αν και φαινομενικά απέρριπταν τη μεταφυσική – άκουγαν πάντοτε με προσοχή τα λεγόμενά της. Στο πλαίσιο αυτό πολλά ειπώθηκαν για την ιδιαίτερη και στενή σχέση της «προφήτισσας» με την κόρη του Βούλγαρου κομμουνιστή κυβερνήτη Τόντορ Ζίβκοφ, τη Λιουντμίλα Ζίβκοβα. Πράγματι, η Ζίβκοβα (υπουργός πολιτισμού τον καιρό εκείνο) επισκεπτόταν τακτικά τη Βάνγκα, μέχρι και την ώρα του τόσο μυστηριώδους θανάτου της, σε πολύ νεαρή ηλικία, το καλοκαίρι του 1981...

Η Βάνγκα πέθανε στα 85 της, στις 11 Αυγούστου του 1996. Έκτοτε το έργο της, που αποτελείται αποκλειστικά από προφορικές της ρήσεις, εκτιμήθηκε ακόμα περισσότερο και αρκετοί ερευνητές ασχολήθηκαν μ' αυτό. Πολλά έχουν λοιπόν ειπωθεί για τη μεγάλη ακρίβειά της να προβλέπει διάφορες καταστάσεις και φαινόμενα, που μάλιστα αφορούν και σύγχρονα (αλλά και μελλοντικά!) γεγονότα από τους τομείς της παρασκηνιακής πολιτικής και των διεθνών σχέσεων... Παραθέτουμε στο παρόν κείμενο μερικά μόνο από τα θεωρούμενα ως «προφητικά» λεχθέντα της Βάνγκα, όπως αυτά έχουν καταγραφεί από σοβαρούς ανθρώπους, η αξιοπιστία των οποίων είναι, κατά την άποψή μας, δεδομένη.

Έναν περίπου χρόνο προτού ξεσπάσει ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος η Βάνγκα είπε τα εξής: «Σύντομα ο κόσμος θα μπερδευτεί και πολλοί άνθρωποι θα χαθούν... Μετά από έναν χρόνο θα ξεκινήσει πόλεμος»!... Αυτά ειπώθηκαν περί το 1938. Ως γνωστόν ο καταστροφικός Β΄ παγκόσμιος πόλεμος (με πάνω από 60 εκατομμύρια νεκρούς!) ξεκίνησε το 1939... Όσο δε για την έκβαση του τρομακτικού αυτού πολέμου, να τι προέβλεψε η «προφήτισσα»: «Το κράτος εκείνο που θα στραφεί κατά της μεγάλης Ρωσίας, θα χάσει τον πόλεμο»... Και πράγματι, η Γερμανία, που επιτέθηκε ξαφνικά κατά της ΕΣΣΔ το 1941, ήταν τελικά ο μεγάλος ηττημένος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου!

Τα τραγικά γεγονότα του 1968 στην Πράγα τα είχε επίσης προβλέψει η Βάνγκα με εξαιρετική ακρίβεια. Έναν ολόκληρο χρόνο πριν αυτά διαδραματιστούν, δηλ. το 1967, έπεσε ξαφνικά σε «έκσταση» και πρόφερε τα εξής: «Να θυμάστε την Πράγα! Μεγάλες δυνάμεις περικυκλώνουν την πόλη και φωνάζουν ''πόλεμος'', ''πόλεμος''! Η Πράγα θα μετατραπεί σε ιχθυοτροφείο, μέσα στο οποίο θα ψαρεύουν ψάρια»... Πέραν της τρομερά ακριβούς της πρόβλεψης, να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με μία ερμηνεία, η λέξη «ιχθυοτροφείο» σημαίνει το «ιχθυοτροφείο ιδεών», που ενέπνευσε αργότερα τον αγώνα των ανατολικοευρωπαϊκών λαών κατά των στυγερών καθεστώτων που τους είχαν επιβληθεί.

Το 1971 η Βάνγκα είπε τα εξής εκπληκτικά, αναφερόμενη μάλιστα και σε συγκεκριμένη ημερομηνία: «Θα έρθουν μεγάλες αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων. Θα γίνουν αγνώριστοι. Η Νέα Εποχή θα έχει πολλά σημάδια, που θ' αρχίσουν να φαίνονται το 1990»! Και όντως το 1990 κατέρρευσε οριστικά ο κομμουνισμός στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και άρχισε η Νέα Εποχή, στην οποία οι ένθρωποι έγιναν «αγνώριστοι» και η οποία συνεχίζεται και σήμερα με τραγικό τρόπο...

Όσο για τον 21ο αιώνα, η Βάνγκα ήταν σαφέστατη: στον κόσμο θα κυριαρχήσει η... Ρωσία!!! Να τι είπε κάποτε, επί Ψυχρού πολέμου: «Τώρα η Ρωσία ονομάζεται Ένωση. Όμως θα γυρίσει η παλιά Ρωσία και θα ονομάζεται όπως επί Αγίου Σεργίου. Την πνευματική της ανωτερότητα θα την αναγνωρίσουν οι πάντες, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικής. Αυτό θα συμβεί μετά από 60 χρόνια. Πριν απ' αυτό θα συμμαχήσουν τρεις χώρες: η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία και θα βρεθούν σε κοινό σημείο. Η Βουλγαρία θα είναι μαζί τους μόνο εάν είναι μαζί με τη Ρωσία και σαν μέρος της Ρωσίας. Χωρίς τη Ρωσία η Βουλγαρία δεν έχει μέλλον»!...

Χρειάζεται άραγε να προσθέσουμε κάτι στην παραπάνω φοβερή πρόβλεψη; Ήδη διαμορφώθηκε ο ευρασιατικός άξονας Ρωσίας-Κίνας, που θα ξεπεράσει οικονομικά, στρατιωτικά, πληθυσμιακά κτλ. τη Δύση και σύντομα θα κυβερνάει τον πλανήτη! Αλλά και σε μια άλλη «προφητεία» της η Βάνγκα αναφέρει τα εξής: «Δεν υπάρχει δύναμη, που να μπορεί να συντρίψει τη Ρωσία. Η Ρωσία θα εξελιχθεί, θα μεγαλώσει, θα εδραιωθεί. Όλα θα λιώσουν σαν πάγος, μόνο ένα πράγμα θα παραμείνει άθικτο: η δόξα του Βλαδίμηρου, η δόξα της Ρωσίας! Πάρα πολλές φορές έχει θυσιαστεί. Κανείς όμως δεν μπορεί να σταματήσει πια τη Ρωσία. Όλα θα τα σαρώσει στον δρόμο της και όχι μόνο θα επιβιώσει, αλλά θα γίνει και κυρίαρχος του κόσμου»!... Ποιον Βλαδίμηρο άραγε εννοούσε η Βάνγκα; Τον... Βλαντίμιρ Πούτιν άραγε;...

Να τι λέει η «προφήτισσα» από τη Βουλγαρία για τα Βαλκάνια του μέλλοντος: «Σήμερα τα Βαλκάνια είναι ανήσυχα, θα έρθει όμως η μέρα, που όλες οι βαλκανικές πρωτεύουσες θα τείνουν τη χείρα της βοήθειας και της φιλίας. Μεγάλοι ηγέτες της Σόφιας, του Βουκουρεστίου, του Βελιγραδίου, της Αθήνας και της Άγκυρας θα μαζευτούν και θα συζητήσουν, οδηγούμενοι από την επιθυμία για ειρήνη και κατανόηση». Τα παραπάνω ειπώθηκαν από τη Βάνγκα το 1948, την ώρα δηλ. που ξεκινούσε ο Ψυχρός πόλεμος, που χώρισε τα Βαλκάνια σε ζώνες επιρροής των μεγάλων δυνάμεων και δίχασε βαθιά την περιοχή... Σήμερα όμως τα διάφορα σχέδια υπερδυνάμεων για δημιουργία «συνομοσπονδιών» και άλλων υπερεθνικών σχημάτων στην περιοχή ταιριάζουν πάρα πολύ με τα παραπάνω λεγόμενα της Βάνγκα.

ΠΗΓΗ: athensmagazine.gr

- See more at: http://www.redder.gr/redder-web/33994/deite-ta-sygklonistika-logia-pou-eipe-i-vanka-i-voulgara-profitissa-kai-tha-meinete#sthash.0mX1GFwx.dpuf

Τα παιδικά δωμάτια της ανείπωτης χλιδής: Ετσι μεγαλώνουν οι γόνοι των πολυεκατομμυριούχων [εικόνες] Πηγή: Τα παιδικά δωμάτια της ανείπωτης χλιδής: Ετσι μεγαλώνουν οι γόνοι των πολυεκατομμυριούχων [εικόνες] |

-A+A

Οι γονείς είναι δεδομένο ότι κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους. Οταν, όμως, ο μπαμπάς και η μαμά είναι, παράλληλα, δισεκατομμυριούχοι το πράγμα μπορεί να... ξεφύγει εντελώς.

Η Daily Mail παρουσιάζει φωτογραφίες απίστευτης χλιδής από παιδικά δωμάτια σχεδιασμένα για τα παιδιά των πλουσίων του πλανήτη.

Ακριβή διακόσμηση, κάστρα, παλάτια, ακόμη και... αεροπλάνα στολίζουν τα δωμάτια που μπορεί να κοστίσουν ακόμη και 270.000 ευρώ.

Πηγή: Τα παιδικά δωμάτια της ανείπωτης χλιδής: Ετσι μεγαλώνουν οι γόνοι των πολυεκατομμυριούχων [εικόνες] | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/news/190643/ta-paidika-domatia-tis-aneipotis-hlidis-etsi-megalonoyn-oi-gonoi-ton-polyekatommyrioyhon#ixzz3RF6F9Q1Q

Μέχρι 64 φορές το χρόνο κλαίει μια γυναίκα

SHUTTERSTOCK

Οι γυναίκες φαίνεται ότι κλαίνε πολύ περισσότερο από τους άνδρες με μεγάλη διαφορά κλαίνε από 30 έως 64 φορές το χρόνο, ενώ οι άντρες μόλις 6-17 φορές το χρόνο.

Από 30 – 64 φορές το χρόνο κλαίει μια γυναίκα σύμφωνα με έρευνα που έκανε ο Δρ Ad Vingerhoets, κλινικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Τιλμποργκ. Ο καθηγητής Vingerhoets έθεσε ένα ερωτηματολόγιο σε πάνω από 5.000 ανθρώπους από 37 χώρες, αναφορικά με το πώς εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους.

Οι απαντήσεις εξέπληξαν τον καθηγητή καθώς οι γυναίκες φαίνεται ότι κλαίνε πολύ περισσότερο από τους άνδρες με μεγάλη διαφορά κλαίνε από 30 έως 64 φορές το χρόνο, ενώ οι άντρες μόλις 6-17 φορές το χρόνο. Το 66% των ανδρών που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσε ότι κλαίει για λιγότερο από 5 λεπτά, ενώ ένα 24% ανέβασε τη χρονική διάρκεια στα 6-15 λεπτά. Στις γυναίκες, ένα 43% ανέφερε ότι κλαίει για κάτω από 5 λεπτά, με την πλειοψηφία να παραδέχεται ότι κλαίει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Ο καθηγητής επισημαίνει ότι αυτό έχει επιστημονική εξήγηση σύμφωνα με την οποία σημαντικό ρόλο παίζουν οι ορμόνες των γυναικών. Παραδέχθηκε όμως ότι και οι κοινωνικές συνθήκες είναι μέρος αυτής της συναισθηματικής έκφρασης.

Να σημειωθεί ότι άλλη έρευνα έδειξε ότι οι άνδρες, όσο σκληροί και να φαίνονται στην πραγματικότητα είναι πιο συναισθηματικοί και πιο ευαίσθητοι από τις γυναίκες, απλά τα στερεότυπα τύπου «οι άνδρες δεν κλαίνε» τους θέλουν πιο σκληρούς ή πιο αδιάφορους.

5 τρόποι για να μην ξανακούσετε τη φράση: «μαμά βαριέμαι»

Κάθε καλοκαίρι που τα σχολεία σταματούν και τα παιδιά χαλαρώνουν, αρχίζει για τους γονείς η μεγάλη Οδύσσεια του «βαριέμαι»! Κι εμείς απελπισμένοι καλούμαστε να αποκωδικοποιήσουμε το «βαριέμαι» και να δώσουμε λύσεις στις ανάγκες που υποδηλώνονται με αυτό.

Γιατί φοβόμαστε το «βαριέμαι» των παιδιών μας 
Πολλοί γονείς, έντρομοι στην ιδέα ότι μπορεί τα παιδιά τους να βαρεθούν, φροντίζουν διαρκώς να γεμίζουν κάθε στιγμή του ελεύθερου χρόνου τους, να τα κρατούν απασχολημένα ακόμη και στις διακοπές. Όταν εξαντλείται η δική τους ευρηματικότητα, αλλά και το ενδιαφέρον των παιδιών, αναλαμβάνουν οι οθόνες: της τηλεόρασης, του υπολογιστή, του tablet και του κινητού. Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τη γκρίνια του και το «βαριέμαι», προτιμάμε να του βρίσκουμε και να του παρέχουμε πράγματα που να το κρατούν απασχολημένο και με κάποιον τρόπο ευχαριστημένο. Είναι όμως η βαρεμάρα των παιδιών η ίδια με αυτήν των μεγάλων και είναι δικαιολογημένος ο ζήλος μας να τα απαλλάξουμε από αυτήν;

Τι μπορεί να κρύβει το «βαριέμαι» 
Καταρχάς, μπορεί το παιδί να λέει «βαριέμαι» και να το εννοεί! Δηλαδή, μπορεί να δηλώνει την πραγματική ανία του παιδιού τη συγκεκριμένη ώρα που το λέει. Δεν ξέρει τι να κάνει, με τι να ασχοληθεί και… αισθάνεται την ανάγκη να το μοιραστεί με τους γονείς του ! Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί κι εμείς οι ενήλικες κάτι αντίστοιχο;

Όταν λέει βαριέμαι εννοεί ότι θέλει να του ανοίξουμε τον υπολογιστή! 
Από πολύ μικρή ηλικία πολλά παιδιά διαθέτουν τον ελεύθερο χρόνο τους παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια ή βλέποντας τηλεόραση. Αυτό ωστόσο κάποιες φορές, λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, διότι όταν δεν βρίσκονται μπροστά σε μία οθόνη δεν ξέρουν τι να κάνουν, δεν βρίσκουν τρόπο να νιώσουν την έντονη διέγερση που νιώθουν εμπρός στην οθόνη, και αυτό τα αποσυντονίζει. Η διάθεσή τους πέφτει και λένε «βαριέμαι».

Το «βαριέμαι», μπορεί να υποδηλώνει την ανάγκη του παιδιού για καθοδήγηση
Στις μικρότερες ηλικίες αυτό είναι αναμενόμενο κάποιες φορές, αλλά σε μεγαλύτερα παιδιά δείχνει ότι αυτά δεν έχουν αναπτύξει την αυτονομία τους.

Το παιδί λέει ότι βαριέται γιατί προσβλέπει σ’ εσάς για την ψυχαγωγία τουΌταν ένα παιδί λέει «βαριέμαι», προσβλέπει σε αυτό που θα κάνουν οι άλλοι για να το διασκεδάσουν. Έτσι κι αλλιώς, ζούμε σε μια κοινωνία όπου τα παιδιά έχουν συνηθίσει κάποιος ή κάτι συνεχώς να τα διασκεδάζει.

Συμβουλές για ν’ αντιμετωπίσουμε το «βαριέμαι» 
1. Αφήστε το να βρει μόνο του τη λύση Η περιέργεια, η φαντασία και η δημιουργικότητα των παιδιών είναι αστείρευτες (ακόμη και των παιδιών που έχουν μεγαλώσει μέσα σε μικρά διαμερίσματα και μπροστά σε οθόνες) και μπορούν να ενεργοποιηθούν ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περιβάλλον όταν υπάρξει έλλειψη από εξωτερικά ερεθίσματα. Κανένα παιδί δεν θα έμενε αδρανές και σε κατάσταση βαρεμάρας για πολύ αν δεν περίμενε από κάποιον άλλο να κάνει κάτι γι’ αυτό. Έχοντας όμως φροντίσει από πολύ μικρή ηλικία να τους παρέχουμε πάντα αντίδοτο στη «βαρεμάρα» τους, καλλιεργούμε στα παιδιά μια εντελώς παθητική κι εξαρτημένη στάση «περιμένω από σένα να φροντίσεις για να περάσω καλά», μια στάση που πολλές φορές τα ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή και συχνά τα οδηγεί στο να μην μπορούν να βρουν πραγματικό ενδιαφέρον σε τίποτα.

2. Μην τα αφήνετε να σας χειραγωγούν
Τα παιδιά διαισθάνονται πότε μπορούν να σας «παρασύρουν» να τα λυπηθείτε και να διορθώσετε ότι τους δυσαρεστεί. Μπορεί να έχετε παρατηρήσει όμως ότι, όταν είναι σε τέτοια διάθεση και εσείς προσπαθείτε να διορθώσετε τα πράγματα γι 'αυτά, τίποτα που κάνετε δεν είναι αρκετά καλό. Τα παιδιά, όταν τα αφήσετε να «βαρεθούν» για περισσότερο από μία ώρα, … θα βαρεθούν τόσο με την πλήξη, που θα αρχίζουν να χρησιμοποιούν την έμφυτη ευφυΐα τους για να βρουν μια εναλλακτική λύση.

3. Ρωτήστέ τα, αλλά μην τους δώσετε απαντήσεις 
Για παράδειγμα όταν σας παραπονιέται για ανία ρωτήστε τα: «Τι θα ήθελες να κάνεις για μην βαριέσαι; Πώς νομίζεις ότι μπορείς να λύσεις αυτό το πρόβλημα;». Εάν το παιδί σας απαντήσει, «Δεν ξέρω», μην βιαστείτε δώσετε απαντήσεις. Θα μπορούσατε να πείτε «Πιστεύω ότι θα βρεις ένα τρόπο να λύσεις αυτό το πρόβλημα». Ακούστε με κατανόηση και αναγνωρίστε το πρόβλημα του χωρίς να προσπαθήσετε να βρείτε λύσεις. Μία άλλη λύση είναι να πείτε: «Αυτό είναι καλό. Ίσως σημαίνει ότι το σώμα και το μυαλό σου χρειάζονται λίγη ξεκούραση. Θέλεις να καθίσεις λίγο ήρεμα να ξεκουραστείς;» Το πιθανότερο είναι ότι …θα τρέξει μακριά!

4. Προτρέψτέ τα να ασχοληθούν με κάποιες δουλειές του σπιτιού 
Μη φοβάστε να βάλετε τα παιδιά να συμμετέχουν σε κάποιες δουλειές του σπιτιού ή σε κάποιες άλλες εργασίες ρουτίνας που μπορούν να γεμίζουν λίγο από το χρόνο τους. Αυτό θα βοηθήσει επίσης με την πλήξη. Τα παιδιά σας μπορεί να βαριούνται επειδή χρειάζονται τη βοήθεια ενηλίκων για να οργανώσουν σωστά το πρόγραμμα, τις δραστηριότητες και τα εξωσχολικά ενδιαφέροντα στα οποία μπορούν να συμμετέχουν. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου τα παιδιά αισθάνονται ότι βαριούνται επειδή παραμελούνται από τους γονείς τους και, στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζονται είναι η προσοχή, η αγάπη και η φροντίδα των γονιών τους. Και υπάρχουν και παιδιά που αισθάνονται πλήξη επειδή έχουν συνεχή υπερβολική διέγερση στην καθημερινότητα τους.

5. Τέλος, αφήστε τα να βαρεθούν! 
Φουλ πρόγραμμα στην καθημερινότητά μας, φουλ πρόγραμμα ακόμη και στις διακοπές και στη χαλάρωσή μας. Γιατί μας φοβίζουν οι στιγμές που δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα;! Το γρήγορα δεν είναι πάντα καλύτερο από το αργά. Καμιά φορά προχωράμε καλύτερα χωρίς να κάνουμε τίποτα, γιατί πολλά πράγματα, αν τα αφήσουμε, «διεκπεραιώνονται» από μόνα τους. Η αναμονή δεν είναι μόνο χαμένος χρόνος. Μόνο όποιος μπορεί να περιμένει μπορεί και να προσμένει. Αφήστε το λοιπόν να χαζέψει γύρω του, να κοιτάξει τον ουρανό, να αφουγκραστεί! Η βαρεμάρα είναι το πρώτο βήμα της έμπνευσης.

Από τη blogger  και συγγραφέα του βιβλίου The Honest Toddler: A Child's Guide to Life Bunmi Laditan

5 τρόποι για να μην ξανακούσετε τη φράση: «μαμά βαριέμαι»

Κάθε καλοκαίρι που τα σχολεία σταματούν και τα παιδιά χαλαρώνουν, αρχίζει για τους γονείς η μεγάλη Οδύσσεια του «βαριέμαι»! Κι εμείς απελπισμένοι καλούμαστε να αποκωδικοποιήσουμε το «βαριέμαι» και να δώσουμε λύσεις στις ανάγκες που υποδηλώνονται με αυτό.

Γιατί φοβόμαστε το «βαριέμαι» των παιδιών μας 
Πολλοί γονείς, έντρομοι στην ιδέα ότι μπορεί τα παιδιά τους να βαρεθούν, φροντίζουν διαρκώς να γεμίζουν κάθε στιγμή του ελεύθερου χρόνου τους, να τα κρατούν απασχολημένα ακόμη και στις διακοπές. Όταν εξαντλείται η δική τους ευρηματικότητα, αλλά και το ενδιαφέρον των παιδιών, αναλαμβάνουν οι οθόνες: της τηλεόρασης, του υπολογιστή, του tablet και του κινητού. Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τη γκρίνια του και το «βαριέμαι», προτιμάμε να του βρίσκουμε και να του παρέχουμε πράγματα που να το κρατούν απασχολημένο και με κάποιον τρόπο ευχαριστημένο. Είναι όμως η βαρεμάρα των παιδιών η ίδια με αυτήν των μεγάλων και είναι δικαιολογημένος ο ζήλος μας να τα απαλλάξουμε από αυτήν;

Τι μπορεί να κρύβει το «βαριέμαι» 
Καταρχάς, μπορεί το παιδί να λέει «βαριέμαι» και να το εννοεί! Δηλαδή, μπορεί να δηλώνει την πραγματική ανία του παιδιού τη συγκεκριμένη ώρα που το λέει. Δεν ξέρει τι να κάνει, με τι να ασχοληθεί και… αισθάνεται την ανάγκη να το μοιραστεί με τους γονείς του ! Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί κι εμείς οι ενήλικες κάτι αντίστοιχο;

Όταν λέει βαριέμαι εννοεί ότι θέλει να του ανοίξουμε τον υπολογιστή! 
Από πολύ μικρή ηλικία πολλά παιδιά διαθέτουν τον ελεύθερο χρόνο τους παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια ή βλέποντας τηλεόραση. Αυτό ωστόσο κάποιες φορές, λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, διότι όταν δεν βρίσκονται μπροστά σε μία οθόνη δεν ξέρουν τι να κάνουν, δεν βρίσκουν τρόπο να νιώσουν την έντονη διέγερση που νιώθουν εμπρός στην οθόνη, και αυτό τα αποσυντονίζει. Η διάθεσή τους πέφτει και λένε «βαριέμαι».

Το «βαριέμαι», μπορεί να υποδηλώνει την ανάγκη του παιδιού για καθοδήγηση
Στις μικρότερες ηλικίες αυτό είναι αναμενόμενο κάποιες φορές, αλλά σε μεγαλύτερα παιδιά δείχνει ότι αυτά δεν έχουν αναπτύξει την αυτονομία τους.

Το παιδί λέει ότι βαριέται γιατί προσβλέπει σ’ εσάς για την ψυχαγωγία τουΌταν ένα παιδί λέει «βαριέμαι», προσβλέπει σε αυτό που θα κάνουν οι άλλοι για να το διασκεδάσουν. Έτσι κι αλλιώς, ζούμε σε μια κοινωνία όπου τα παιδιά έχουν συνηθίσει κάποιος ή κάτι συνεχώς να τα διασκεδάζει.

Συμβουλές για ν’ αντιμετωπίσουμε το «βαριέμαι» 
1. Αφήστε το να βρει μόνο του τη λύση Η περιέργεια, η φαντασία και η δημιουργικότητα των παιδιών είναι αστείρευτες (ακόμη και των παιδιών που έχουν μεγαλώσει μέσα σε μικρά διαμερίσματα και μπροστά σε οθόνες) και μπορούν να ενεργοποιηθούν ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περιβάλλον όταν υπάρξει έλλειψη από εξωτερικά ερεθίσματα. Κανένα παιδί δεν θα έμενε αδρανές και σε κατάσταση βαρεμάρας για πολύ αν δεν περίμενε από κάποιον άλλο να κάνει κάτι γι’ αυτό. Έχοντας όμως φροντίσει από πολύ μικρή ηλικία να τους παρέχουμε πάντα αντίδοτο στη «βαρεμάρα» τους, καλλιεργούμε στα παιδιά μια εντελώς παθητική κι εξαρτημένη στάση «περιμένω από σένα να φροντίσεις για να περάσω καλά», μια στάση που πολλές φορές τα ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή και συχνά τα οδηγεί στο να μην μπορούν να βρουν πραγματικό ενδιαφέρον σε τίποτα.

2. Μην τα αφήνετε να σας χειραγωγούν
Τα παιδιά διαισθάνονται πότε μπορούν να σας «παρασύρουν» να τα λυπηθείτε και να διορθώσετε ότι τους δυσαρεστεί. Μπορεί να έχετε παρατηρήσει όμως ότι, όταν είναι σε τέτοια διάθεση και εσείς προσπαθείτε να διορθώσετε τα πράγματα γι 'αυτά, τίποτα που κάνετε δεν είναι αρκετά καλό. Τα παιδιά, όταν τα αφήσετε να «βαρεθούν» για περισσότερο από μία ώρα, … θα βαρεθούν τόσο με την πλήξη, που θα αρχίζουν να χρησιμοποιούν την έμφυτη ευφυΐα τους για να βρουν μια εναλλακτική λύση.

3. Ρωτήστέ τα, αλλά μην τους δώσετε απαντήσεις 
Για παράδειγμα όταν σας παραπονιέται για ανία ρωτήστε τα: «Τι θα ήθελες να κάνεις για μην βαριέσαι; Πώς νομίζεις ότι μπορείς να λύσεις αυτό το πρόβλημα;». Εάν το παιδί σας απαντήσει, «Δεν ξέρω», μην βιαστείτε δώσετε απαντήσεις. Θα μπορούσατε να πείτε «Πιστεύω ότι θα βρεις ένα τρόπο να λύσεις αυτό το πρόβλημα». Ακούστε με κατανόηση και αναγνωρίστε το πρόβλημα του χωρίς να προσπαθήσετε να βρείτε λύσεις. Μία άλλη λύση είναι να πείτε: «Αυτό είναι καλό. Ίσως σημαίνει ότι το σώμα και το μυαλό σου χρειάζονται λίγη ξεκούραση. Θέλεις να καθίσεις λίγο ήρεμα να ξεκουραστείς;» Το πιθανότερο είναι ότι …θα τρέξει μακριά!

4. Προτρέψτέ τα να ασχοληθούν με κάποιες δουλειές του σπιτιού 
Μη φοβάστε να βάλετε τα παιδιά να συμμετέχουν σε κάποιες δουλειές του σπιτιού ή σε κάποιες άλλες εργασίες ρουτίνας που μπορούν να γεμίζουν λίγο από το χρόνο τους. Αυτό θα βοηθήσει επίσης με την πλήξη. Τα παιδιά σας μπορεί να βαριούνται επειδή χρειάζονται τη βοήθεια ενηλίκων για να οργανώσουν σωστά το πρόγραμμα, τις δραστηριότητες και τα εξωσχολικά ενδιαφέροντα στα οποία μπορούν να συμμετέχουν. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου τα παιδιά αισθάνονται ότι βαριούνται επειδή παραμελούνται από τους γονείς τους και, στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζονται είναι η προσοχή, η αγάπη και η φροντίδα των γονιών τους. Και υπάρχουν και παιδιά που αισθάνονται πλήξη επειδή έχουν συνεχή υπερβολική διέγερση στην καθημερινότητα τους.

5. Τέλος, αφήστε τα να βαρεθούν! 
Φουλ πρόγραμμα στην καθημερινότητά μας, φουλ πρόγραμμα ακόμη και στις διακοπές και στη χαλάρωσή μας. Γιατί μας φοβίζουν οι στιγμές που δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα;! Το γρήγορα δεν είναι πάντα καλύτερο από το αργά. Καμιά φορά προχωράμε καλύτερα χωρίς να κάνουμε τίποτα, γιατί πολλά πράγματα, αν τα αφήσουμε, «διεκπεραιώνονται» από μόνα τους. Η αναμονή δεν είναι μόνο χαμένος χρόνος. Μόνο όποιος μπορεί να περιμένει μπορεί και να προσμένει. Αφήστε το λοιπόν να χαζέψει γύρω του, να κοιτάξει τον ουρανό, να αφουγκραστεί! Η βαρεμάρα είναι το πρώτο βήμα της έμπνευσης.

Από τη blogger  και συγγραφέα του βιβλίου The Honest Toddler: A Child's Guide to Life Bunmi Laditan