MedicalTV - Συμβουλή Πρόληψης: Η κατασκήνωση για το παιδί με διαβήτη είναι το Α και το Ω…

Γράφουν για τη MedicalTV η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας Καππάτου Αλεξάνδρα και η Σοφία Μανέα πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγώνα κατά του Νεανικού Διαβήτη (Π.Ε.ΑΝ.Δ) …

Προσαρμογή στην κατασκήνωση

Kάθε καλοκαίρι, πολλά παιδιά επιθυμούν να συμμετέχουν σε κάποια οργανωμένη κατασκήνωση. Tους δίνεται η ευκαιρία να βρεθούν στη φύση και να μοιραστούν με άλλα παιδιά διάφορες εμπειρίες, μακριά από την οικογένειά τους.

Zουν, δηλαδή, σε μικρογραφία της οργανωμένης κοινωνίας, που διέπεται από κανόνες που καλούνται να τηρήσουν.

H εμπειρία αυτή συνήθως λειτουργεί θετικά στην ψυχική ωρίμαση του παιδιού. Δέχεται νέα ερεθίσματα, μαθαίνει να αυτενεργεί και να στηρίζεται στον εαυτό του. Eπίσης, δημιουργεί φιλίες και λειτουργεί συντροφικά μέσα στην ομάδα λαμβάνοντας υπόψη του και τους άλλους. Όλα αυτά του δημιουργούν ένα αίσθημα χαράς και επιβεβαίωσης.

Πολλοί γονείς, παρ’ ότι είναι θετικοί στη σκέψη αυτή, προβληματίζονται, ιδίως αν πρόκειται να αποχωριστούν το παιδί τους για πρώτη φορά. Eίναι γεγονός ότι, για να βιώσει θετικά ένα παιδί αυτή την εμπειρία, απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις, όπως, για παράδειγμα, το παιδί να έχει περάσει τα 7 χρόνια και να έχει προχωρήσει η κοινωνικοποίησή του. Πρέπει να έχει ήδη προσαρμοστεί στην ομάδα, εφόσον έχει προηγηθεί η φοίτησή του στο νηπιαγωγείο και βρίσκεται ήδη στο δημοτικό σχολείο. Eπίσης, πρέπει να έχει κατανοήσει ότι μπορεί οι γονείς να φεύγουν, αλλά θα επιστρέψουν έπειτα από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και, παρ’ ότι δεν είναι μαζί του, το αγαπούν, για να μην αναπτύξει το άγχος του αποχωρισμού.

Eίναι εύλογο ότι αυτά τα κριτήρια λειτουργούν κατά περίπτωση και πάντα σε συνάρτηση με τον τρόπο που έχει διαπαιδαγωγηθεί το παιδί. Aναμφίβολα, οι ίδιοι οι γονείς μπορούν να αντιληφθούν κατά πόσο το παιδί τους είναι έτοιμο, αν συλλογιστούν και αξιολογήσουν τις αντιδράσεις του σε διάφορες περιπτώσεις της καθημερινότητας, όπως, π.χ., αν μπορεί να κοιμηθεί κάποιο βράδυ σε φιλικό σπίτι, αν κάνει εύκολα φιλίες, πώς αντιδρά στα διάφορα μικροπροβλήματα της καθημερινότητας κ.ά. Φυσικά αν το ίδιο επιθυμεί να βρεθεί στην κατασκήνωση. Έτσι θα σχηματίσουν κάποια άποψη για το βαθμό της ετοιμότητας του παιδιού τους να αποδεχθεί αυτή την εμπειρία.

Προκειμένου να επιλέξουν οι γονείς την κατασκήνωση, είναι σκόπιμο να γνωρίζουν, εκτός από τον τρόπο λειτουργίας και τον εξοπλισμό που διαθέτει, το αναλυτικό πρόγραμμα των ημερήσιων δραστηριοτήτων, καθώς και τις δυνατότητες που παρέχει για παιχνίδι και δημιουργική απασχόληση. H άμεση επικοινωνία με τα άτομα στα οποία θα εμπιστευτούν το παιδί τους είναι καθοριστική. Aπό τη στιγμή που θα κατασταλάξουν, είναι αναγκαίο να τους ενημερώσουν για οτιδήποτε αφορά το παιδί, όπως πιθανά προβλήματα υγείας ή ιδιαιτερότητες και ευαισθησίες.

Tι πρέπει να κάνετε…

Aπαιτείται, λοιπόν, αρκετή συζήτηση με το παιδί προτού πάει στην κατασκήνωση, έτσι ώστε να ενημερωθεί λεπτομερώς για τις δραστηριότητες που θα αναπτύξει εκεί αλλά και να αντιληφθεί ότι ναι μεν θα αποκτήσει φίλους, θα παίζει, θα αθλείται, αλλά θα υπάρχουν και κάποιες υποχρεώσεις που πρέπει να αναλάβει, όπως, π.χ., να εξυπηρετεί μόνο του τον εαυτό του κ.ά.
Eίναι χρήσιμο το παιδί να πάει με συμμαθητές του ή με γνωστά του παιδιά, κυρίως αν είναι η πρώτη φορά.

-Ξεκινώντας, εφοδιάστε το με άνετα ρούχα, κάποια αγαπημένα παιχνίδια και βιβλία, χωρίς όμως περιττά πράγματα.
Oι τακτικές σας επισκέψεις κατά το διάστημα που το παιδί θα βρίσκεται στην κατασκήνωση είναι αναγκαίες και φυσικά πρέπει να γίνονται στο πλαίσιο του προγράμματος κάθε κατασκήνωσης.

H χαρά του παιδιού είναι μεγάλη όταν το επισκέπτεστε, γιατί του δίνεται επιπλέον η ευκαιρία να σας παρουσιάσει στους νέους φίλους του.
H στάση σας κατά την ώρα του αποχωρισμού πρέπει να είναι σταθερή. Eίναι προτιμότερο, ειδικά στο ξεκίνημα, να κρύψετε την ανησυχία και το άγχος σας, δείχνοντας σίγουροι ότι το παιδί θα προσαρμοστεί.
Δεν είναι σπάνιες όμως οι περιπτώσεις που, ενώ το παιδί φαίνεται σίγουρο για τον εαυτό του ή ζητά να πάει στη κατασκήνωση με τους φίλους του, μόλις βρεθεί εκεί και διαπιστώσει ότι η καθημερινότητα απαιτεί και υποχρεώσεις, δυσφορεί. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται η στήριξή σας.

Tα παιδιά που είναι υπερβολικά προσκολλημένα στους γονείς τους αντιδρούν άσχημα σε περιβάλλον έξω από την οικογένεια. Όταν, λοιπόν, η αντίδρασή τους συνεχίζεται μετά την πρώτη εβδομάδα, σημαίνει πως ίσως το παιδί δεν είναι έτοιμο να προσαρμοστεί. Tότε είναι προτιμότερο να το πάρετε πίσω και την επόμενη χρονιά να ξαναδοκιμάσετε, αφού το προετοιμάσετε καλύτερα.
Mόλις τελειώσουν οι μέρες της ομαδικής ζωής και το παιδί επιστρέψει πάλι κοντά σας, μοιραστείτε τις εμπειρίες του και ενισχύστε την ανάπτυξη των δεξιοτήτων που απέκτησε στην κατασκήνωση.

Ο Νεανικός Διαβήτης εμφανίζεται αναπάντεχα στη ζωή του παιδιού και δημιουργεί προβληματισμούς και άγχος τόσο στην οικογένεια όσο και στο ίδιο. Οι γονείς, παρά την ανησυχία που βιώνουν σε καθημερινή βάση και αφορά τόσο τη σωστή ρύθμιση του παιδιού όσο και το πως θα είναι η ζωή του από εδώ και πέρα, οφείλουν να προσαρμοστούν άμεσα στα νέα δεδομένα και να συνεχίσουν τη δραστηριότητα που είχαν, όπως πριν.

Η κατασκήνωση για το παιδί με διαβήτη είναι το Α και το Ω…

Ειδικές οδηγίες

Με τη σωστή καθοδήγηση του ιατρού καθώς και την επιδίωξη επαφής με άλλα παιδιά που έχουν διαβήτη, οι γονείς θα βοηθηθούν και θα νοιώσουν ότι δεν είναι μόνοι. Μέσα από επιλεγμένες εκδηλώσεις που υλοποιούν οι σύλλογοι μπορούν να δοκιμάσουν , με ασφάλεια για την υγεία των παιδιών τους, νέες δραστηριότητες που ενδεχομένως είχαν αποκλείσει μετά την εμφάνιση του Διαβήτη.

Μία από αυτές, που έχει θεαματικά αποτελέσματα για κάθε παιδί αλλά και ειδικά για το παιδί που εμφάνισε νεανικό διαβήτη, είναι η συμμετοχή του στην Κατασκήνωση.

Δεν πρόκειται για ειδική κατασκήνωση αλλά για συγκεκριμένες προϋποθέσεις σε κοινή κατασκήνωση όπου το παιδί εντάσσεται σε ομάδα που υπάρχουν άλλα παιδιά με διαβήτη και συμμετέχει κανονικά στο πρόγραμμα αυτής.
Είναι σημαντικό να καταλάβει και να νοιώσει ότι δε διαφέρει από τους συνομηλίκους του και μπορεί να τα καταφέρει παρά το ότι έχει διαβήτη. Ακόμη κι αν το ίδιο το παιδί δεν είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί στο διαβήτη του, αυτό δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο από τους γονείς, δεδομένου να ότι εξειδικευμένος ιατρός που παρακολουθεί όλο το 24 ωρο τη συγκεκριμένη ομάδα, αναλαμβάνει τη διαχείριση του διαβήτη.

Η πρώτη μέρα, ειδικά αν πρόκειται για μικρό παιδί, θα είναι λίγο άβολη αφού όλα σχεδόν τα δεδομένα είναι καινούργια. Σίγουρα θα ακολουθήσει τις οδηγίες που έχει μάθει από το σπίτι του, όμως πολύ γρήγορα, θέλοντας να ενταχθεί στις αρχές της νέας ομάδας, θα αρχίσει να απελευθερώνεται. Μέσα από την καθημερινή επαφή που αναπτύσσει με τα υπόλοιπα παιδιά που έχουν διαβήτη, καταφέρνει να ξεπεράσει προβληματισμούς και δισταγμούς που το απασχολούσαν και το φόρτιζαν ψυχολογικά.
Να ανταλλάξει απόψεις για θέματα που βίωσε ή πρόκειται να αντιμετωπίσει στο μέλλον και δεν ξέρει πως να τα διαχειριστεί. Διαπιστώνει ότι δεν είναι ο μοναδικός που έχει διαβήτη, αλλά υπάρχουν πολλοί σαν αυτόν και μάλιστα με περισσότερα χρόνια και σε μεγαλύτερες ή μικρότερες ηλικίες. Έτσι αποβάλει ταμπού και προκαταλήψεις, ιδιαίτερα αν προέρχεται από ένα περιβάλλον που έκρυβε το διαβήτη ή ένιωθε ενοχές για αυτόν.

Κάνει νέους φίλους και αναπτύσσει σχέσεις, αποκτώντας θάρρος και περηφάνια. Αρχίζει να νιώθει άνετα και οικία μέσα στην ομάδα του από τις πρώτες ώρες, αφού διαπιστώνει ότι είναι απόλυτα ίδιος με τα άλλα παιδιά. Όλοι μαζί κάνουν τη μέτρησή τους, χωρίς ντροπές και συζητούν για αυτή παίζοντας και σχολιάζοντας τα αποτελέσματα.

Εξοικειώνεται με λέξεις άγνωστες για αυτόν όπως κετοξέωση, μέτρηση υδατανθράκων κλπ και συμμετέχει σε συζητήσεις για το διαβήτη. Με το γιατρό αναπτύσσεται ατομική και ομαδική συζήτηση για την ορθή επιλογή της κατάλληλης δόσης ινσουλίνης καθώς και τη διαχείριση των ισοδύναμων για το φαγητό. Δοκιμάζει τροφές που ήταν «απαγορευμένες» για το διαβήτη, όπως παγωτό –πίτσα- hot dog κλπ αφού πρώτα έχει μάθει πως θα τις χειριστεί.

Εξοικειώνεται με το διαβήτη και ξεπερνά φόβους που είχαν δημιουργηθεί είτε από λάθος χειρισμό είτε από άγνοια ενώ αρχίζει να γίνεται θετικός σε νέες μεθόδους θεραπείας, όπως την τοποθέτηση αντλίας ινσουλίνης ή της ένεσης στην κοιλιά. Ακολουθώντας τις κατάλληλες ιατρικές συμβουλές, συμμετέχει σε όλες τις αθλητικές δραστηριότητες που ενδεχομένως μέχρι τώρα δεν είχε δοκιμάσει, αποβάλλοντας το φόβο της πιθανής υπογλυκαιμίας που τον κράταγε αμέτοχο μέχρι τώρα ή του στερούσε την πλήρη παρακολούθηση.

Νοιώθει υπεύθυνος και μαθαίνει να προφυλάσσει τον εαυτό του και τους γύρω του ακόμη και αν δεν είναι δίπλα οι γονείς του. Τέλος, απαγκιστρώνεται κυρίως από τη μητέρα που είχε αναλάβει εξολοκλήρου τη φροντίδα του διαβήτη και αποκτά αυτοπεποίθηση , θάρρος και τόλμη για την ορθή διαχείριση της ζωής του.

Στα χρώματα του διαβήτη

Τεύχος 04 Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2013

medicaltv.eu

ο άνδρας μου βλέπει πορνό -να ανησυχήσω;

Υπέπεσε στην αντίληψη της συντακτικής ομάδας του Μama365 ότι μια ανδρική συνήθεια έχει αναδειχθεί σε μείζον συζυγικό πρόβλημα που ταλανίζει τις αναγνώστριές μας: οι (έγγαμοι) άνδρες βλέπουν συστηματικά ταινίες πορνό. Λάβαμε πολλά μηνύματα αναγνωστριών –άλλοτε αγχωμένων κι άλλοτε έξαλλων-  που, έπειτα από επ΄ αυτοφώρω σύλληψη ή από απλή… παρατήρηση, κατέθεταν ότι οι άνδρες τους βλέπουν ερωτικές ταινίες.

Ανοίξαμε το φάκελο «άνδρες και πορνογραφία», πήραμε τη γνώμη ειδικού και αποπειραθήκαμε να δώσουμε απάντηση, αφενός στο αν είναι ανησυχητικό να παρακολουθούν  ταινίες πορνογραφικού περιεχομένου οι έγγαμοι άνδρες και αφετέρου, στο πώς πρέπει να αντιδρούν οι –ενοχλημένες- σύζυγοι.

Γιατί οι άνδρες βλέπουν πορνό

Το πορνογραφικό υλικό στις μέρες μας είναι πιο εύκολα προσβάσιμο από ποτέ:Διατίθεται δωρεάν και είναι προσιτό ακόμα και στον πιο αδαή χρήστη του διαδικτύου! Άνδρες κάθε ηλικίας και προσωπικής κατάστασης επιλέγουν να παρακολουθήσουν ταινίες πορνογραφικού περιεχομένου σε συχνή βάση. Για ποιο λόγο, όμως, ένας έγγαμος άνδρας -με εισιτήριο διαρκείας στο σεξ- επιδίδεται στο σπορ της πορνογραφίας;

Μια ανδρική γνώμη

«Η απάντηση είναι πολύ απλή. Το θέμα δεν είναι οι ταινίες, είναι ο αυνανισμός.Και ο αυνανισμός για έναν άνδρα είναι μια διαδικασία που δεν σταματά ποτέ, ούτε όταν παντρεύεται, ούτε όταν κάνει παιδιά. Είναι άσχετος με το πόσο συχνά κάνεις σεξ (ο.k, σχετίζεται με το πόσο συχνά θα το κάνεις, αλλά θα το κάνεις όπως και να’χει κάποια στιγμή). Από τη στιγμή λοιπόν που ο άντρας θα αυνανιστεί, το καλύτερό του είναι να το κάνει με εικόνα και ήχο. Άρα, πορνό.» –Δημήτρης, 38.

Η γνώμη της επιστήμης

Ζητήσαμε απ’ την Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας και Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια κ.Δήμητρα Βαΐτσου να μας διαφωτίσει –και η απάντηση ήταν καθησυχαστική: «Είναι διαφορετική η διαδικασία του σεξ -όπου ο ίδιος είναι ενεργός στην ερωτική πράξη- και διαφορετική η έξαψη που δημιουργεί η εικόνα που βλέπει ως θεατής. Το φαντασιακό πλαίσιο που δημιουργείται εκείνη την στιγμή απελευθερώνει τον άνδρα σεξουαλικά. Πιθανώς να ταυτίζεται με τον πρωταγωνιστή και η διαδικασία της διέγερσης να είναι κάτι που επιθυμεί να το κάνει για προσωπική ευχαρίστηση» εξηγεί η ειδικός.

Χρειάζεται να ανησυχήσετε;

Τα μηνύματα που λαμβάνουμε είναι, συνήθως, μηνύματα γυναικών που ανησυχούν:«Ο άνδρας μου περιμένει να πάω για ύπνο και, σχεδόν κάθε βράδυ, βλέπει πορνό στον υπολογιστή. Μήπως δεν του αρκεί το σεξ μαζί μου; Πρέπει να αλλάξω κάτι;» -Δέσποινα, 42 ετών.

Η κ. Βαΐτσου, θεωρεί αβάσιμη την ανησυχία: «Ανεξαρτήτως φύλου, άνδρα ή γυναίκας, είτε είναι σε σχέση, είτε είναι παντρεμένοι, οι άνθρωποι πολλές φορέςέχουν την ανάγκη να κάνουν κάτι «κρυφά» από το σύντροφό τους, ακόμα κι αν αυτό αφορά την σεξουαλικότητα τους», μας λέει η ειδικός και διευκρινίζει «Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ένας άνδρας πλήττει με την σύντροφό του. Απλά, μπορεί ο ίδιος να νιώθει άβολα ή ακόμα και ενοχικά αυτό που βλέπει να το κάνει πράξη με την σύζυγό του.» 

Η συνήθεια αυτή καθ’ αυτήν δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση ανησυχητική ή προβληματική. Μέσω της πορνογραφίας, καλύπτεται η καθαρά προσωπική ανάγκη ενός άνδρα για αυτό-ικανοποίηση –εντελώς ανεξάρτητα από την σύντροφό του. Μην αγχώνεστε για την υγεία και την ισορροπία του γάμου σας και μην αισθάνεστε σεξουαλικά ανεπαρκής! 

Πώς να το διαχειριστείτε

Όση καλή διάθεση κι αν προτίθεσαι να δείξεις, η σκέψη ότι ο σύζυγός σου αυνανίζεται στο διπλανό δωμάτιο μπροστά από μια οθόνη, είναι τουλάχιστον ενοχλητική. Η αμηχανία είναι αναπόφευκτη, χρειάζεται όμως πανικός;

Μείνετε ψύχραιμη

«Στην περίπτωση που η σύζυγος αντιληφθεί ότι ο σύντροφός της βλέπει ταινίες πορνό, καλό θα ήταν να αποφύγει τις σπασμωδικές αντιδράσεις -δηλαδή να τον προσβάλλει, να τον αιφνιδιάσει ή να τον φέρει σε δύσκολη θέση» συμβουλεύει η Δ. Βαΐτσου. Προσπαθήστε να συγκρατήσετε την οργή σας! Μια ευθεία επίσθεση, θα εκτοξεύσει την αμηχανία στα ύψη και δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα.

Συζητήστε το

«Χρειάζεται να υπάρχουν όρια και σεβασμός στις σεξουαλικές προτιμήσεις του καθενός. Το ζευγάρι πρέπει να συζητά ανοιχτά ό,τι το απασχολεί» σημειώνει η ειδικός και συνεχίζει: «Εάν η σύζυγος ενοχληθεί με την δραστηριότητα αυτή του συζύγου της, σ’ ένα ήρεμο κλίμα μπορεί να του πει αυτό που αντιλήφθηκε και να το συζητήσουν». 

Η συνετή αντίδραση και η κατανόηση είναι χρέος σας, αλλά, ταυτόχρονα,δικαιούστε να απαιτήσετε διακριτικότητα! Σε μια ψύχραιμη βάση, μπορούν να οριστούν ορισμένοι κανόνες, ούτως ώστε να μην έρθει κανείς από τους δύο σε δύκολη θέση ξανά. 

Με δυο λόγια

Δεν είστε λίγη, ούτε ανεπαρκής και ο σύντροφός σας δεν είναι έκφυλος ή χυδαίος. Η παρακολούθηση ερωτικών ταινιών είναι μια συνήθεια απόλυτα φυσιολογική. Αν νιώθετε ότι θίγεστε ή ενοχλείστε, πείτε το ανοιχτά στο σύντροφό σας και ζητήστε του να λαμβάνει στοιχειώδη μέτρα προστασίας, ώστε να μην (ξανα)γίνετε μάρτυρας των ερωτικών στιγμών με τον εαυτό του! 

Αν η τόλμη και το ανοιχτό μυαλό σάς χαρακτηρίζουν, δοκιμάστε να δώσετε μια ευκαιρία στις ερωτικές ταινίες. Ίσως σας αρέσουν. Κι ίσως κάποτε, η κατανάλωση πορνογραφικού υλικού, γίνει μια συνήθεια που, αντί να σας χωρίζει, θα σας ενώνει και θα σας ευχαριστεί! 

Σε κάθε περίπτωση, μην νιώθετε ανασφάλεια ή κάποιου τύπου ενοχή! Είναι βέβαιο ότι ακόμη και ο σύζυγος μιας πορνοσταρ βλέπει ταινίες πορνό -και όχι της γυναίκας του.

Σεξ μετά το παιδί: 6 αληθινές -και πονεμένες- ιστορίες γονιών

Πως  γίνεται ο σκοπός για τον οποίον ένα ζευγάρι κάνει σεξ, να γίνεται, τις περισσότερες φορές, το μέσο για να το σταματήσει; Θα γίνουμε πιο σαφείς: Πριν αποκτήσετε παιδί, το σεξ ήταν όχι μόνο αυτονόητη, σχεδόν καθημερινή και ιδιαίτερα απολαυστική υπόθεση αλλά και ο τρόπος για να αποκτήσετε το μωράκι που τόσο επιθυμούσατε. Όταν το μωράκι ήρθε, το σεξ έγινε από τυπική διαδικασία ρουτίνας έως και αγαθό προς εξαφάνιση. Εντάξει, δεν ισχύει για όλα τα ζευγάρια το ίδιο, βέβαια, αλλά... τι πραγματικά ισχύει;

Ζητήσαμε από έξι μαμάδες και μπαμπάδες με μωρά ή μικρά παιδιά να απαντήσουν στο ερώτημα: «Πού πάει το σεξ όταν έρχεται το μωρό;» Δείτε τι μας είπαν:

Η Πηνελόπη, 34 ετών, είναι πολλά χρόνια ζευγάρι με τον σύντροφό της και έχουν έναν γιο 3 ετών. Στο ερώτημα περί συχνότητας και επιθυμίας στο σεξ απαντά:
«Βασικά, τώρα, το κάνουμε περισσότερο (γέλια). Δεν άλλαξε τίποτα ως προς την επιθυμία ή τη διάθεση ή τη συχνότητα, ίσα-ίσα όλα αυτά αυξήθηκαν από ανάγκη να έρθουμε πιο κοντά και να εκτονώσουμε το στρες που υπάρχει λόγω του παιδιού (κουλό αλλά συμβαίνει). Το μόνο που άλλαξε είναι ότι πλέον συμβιβαζόμαστε πως δεν μπορούμε να το κάνουμε όποτε θέλουμε αλλά ότι πρέπει να υπάρξει πρώτα μια διαδικασία (να κάνουμε μπάνιο το παιδί, να το ταΐσουμε, να το βάλουμε για ύπνο). Έχει συμβεί πολλές φορές να κανονίσουμε να το κάνουμε όταν ο μικρός κοιμηθεί και αυτός που θα βάλει τον μικρό για ύπνο, να τον παίρνει ο ύπνος από τη κούραση».

Η Μαρία, 42 ετών, η οποία απέκτησε τον γιο της πριν 4 χρόνια έχει άλλη άποψη:
«Σε γενικές γραμμές τα πράγματα στο σεξ μετά το παιδί δεν είναι καλά. Δεν ξέρω αν φταίει το παιδί ή η κρίση, ή ότι απλώς μεγαλώνουμε και συνειδητοποιούμε πως έχουμε κι άλλες ανάγκες, άγχη κ.λ.π. Το μόνο σίγουρο είναι πως το σεξ γίνεται πλέον πολύ σπάνια και αυτό σίγουρα είναι κάτι που με προβληματίζει για το μέλλον της σχέσης μου με τον άνδρα μου...»

Με περισσότερο χιούμορ απαντά η Έρση που επίσης έχει έναν γιο 4 ετών στα 40 της:
«Πώς επηρεάζεται το σεξ; Ως εξής:
- Πλέον είσαι τόσο κουρασμένος που έχεις ανάγκη μόνο από ύπνο όχι σεξ.
- Δεν σκέφτεστε τι kinky εσώρουχα να βάλεις, αλλά αν έβαλες το πλυντήριο με τα βρώμικα βρακάκια του γιατί δεν έχει άλλα.
- Αγχώνεσαι μην έρθει το παιδί στο κρεβάτι την ...ακατάλληλη ώρα.
- Αν τελικά έρθει και σε ρωτήσει, λες ό,τι σου έρθει εκείνη την ώρα, π.χ. η μαμά κρύωνε και ο μπαμπάς είπε να την ζεστάνει (και απαραριθμείς τα ψυχικά τραύματα που μπορεί να του έχεις προκαλέσει)...
- Όταν, βέβαια, έρχεται η όρεξη και η στιγμή έχει πλάκα, γιατί νιώθεις «γλυκός» συνωμότης!
Σε κάθε περίπτωση, οι πολλές σκοτούρες της ζωής συνθλίβουν τα πάντα... και μάλλον δεν φταίει το παιδί γι'αυτό».

Ενδιαφέρον έχει η άποψη του Μάριου, ο οποίος στα 44 δεν έχει ένα ή δύο αλλά τέσσερα παιδιά!
«H διάθεση για σεξ δεν άλλαξε μετά τα παιδιά –άλλαξαν οι συνθήκες, γιατί άλλο να είσαι εσύ και η γυναίκα σου στον χώρο και άλλο εσύ, η γυναίκα σου και άλλοι 1,2,3,4...

Οι στιγμές, πάντως, που το μωρό κοιμάται στον ίδιο χώρο με τους γονείς, έρχεται η διάθεση, ξεκινάει η ...διαδικασία και ξαφνικά το μωρό ξυπνάει γιατί θυμήθηκε ότι πεινάει... ή το μεγαλύτερο παιδί έχει ...αυπνίες είναι τουλάχιστον τραγελαφικές!»

Ο Παναγιώτης παντρεύτηκε μετά από κεραυνοβόλο έρωτα με τη σύντρόφο του, την οποία είχε ωστόσο αφήσει έγκυο. Το μωρό τους είναι ακόμα μηνών και όπως ο ίδιος λέει το σεξ γίνεται... «Μια φορά τον μήνα πλέον. Εγώ την βλέπω ερωτικά, αυτή όχι (γέλια!). Δεν ανησυχώ ακόμα για το μέλλον της σχέσης μας, πάντως. Το μέλλον θα δείξει, βέβαια, αλλά θέλω να πιστεύω πως όσο μεγαλώνει το μωρό τα πράγματα θα φτιάχνουν...»

Ο Λευτέρης, 38 ετών, με δύο μικρά παιδιά το "ρίχνει" στη γυναίκα...
«Αν η συνολική ερωτική συμπεριφορά της γυναίκας μετά το παιδί ή τα παιδιά περνά σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα έναντι της μητρότητας ή και της καριέρας, η σεξουαλική πέφτει στον... πάτο του πηγαδιού. Χρειάζεται διαρκώς "τράβηγμα" από το άλλο μισό. Παλιά πέφταμε για ύπνο τελείως γυμνοί. Τώρα φοράει φόρμα, 2-3 μπλούζες από πάνω, εννίοτε και κάλτσες (!) γιατί "πρέπει να σηκώνεται το βράδυ για το παιδί". Σταδιακά νομίζω ότι χάνουμε την ποικιλία στο σεξ, την "τρέλα", το κάτι παραπάνω: Το σεξ σε οποιοδήποτε σημείο του σπιτιού που γίνεται όλο και πιο σπάνιο ή το σεξ στη μέση της νύχτας ή τη δοκιμή νέων ερωτικών στάσεων. Τα παιδιά παρεμβάλλουν βίαια τη δική τους ατζέντα στη ζωή της γυναίκας, η οποία χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να θυμάται ότι πρέπει να είναι και σεξουαλικά ζωντανή. Μπορεί και να μην είναι εύκολο να γίνει αυτό, αλλά τότε ίσως να πρέπει να σκεφτούμε ότι δεν είναι "γουρούνια" οι άντρες που αναζητούν πέραν της συζυγικής εστίας την ερωτική τους εκτόνωση. Ακόμη όμως και αν το ζευγάρι βρει τη διάθεση μπορεί να υπάρχουν αρκετά... απρόβλεπτα εμπόδια. Προ μηνών κάναμε σεξ στη στάση "στα τέσσερα", οπότε τα πράγματα ήταν αρκετά έντονα. Στη μέση της πράξης ο 4χρονος γιος μας έρχεται νυσταγμένος και στέκεται ακριβώς δίπλα. Μείναμε ψύχραιμοι και του εξηγήσαμε ότι η πλατούλα της μαμάς πονάει και την τρίβει ο μπαμπάς. Μάλιστα για να υποστηρίξουμε το παραμύθι μας την επόμενη το πρωί τον ανέβασα και αυτόν στην πλάτη της μαμάς για να την τρίψει ώστε να της περάσει η πλάτη. Η δε μαμά υποκρινόταν τα ίδια βογγητά ώστε να μην υποψιαστεί ο μικρός κάτι (τώρα που το σκέφτομαι μάλιστα υποκρινόταν πολύ καλά). Η τραυματική εμπειρία από το συμβάν ήταν εξ ολοκλήρου της γυναίκας μου που αφού σκέφτηκε πράγματα του τύπου "τι μάνα είμαι εγώ;" απείχε από το σεξ τουλάχιστον για καμιά 10αριά μέρες.»

Γαμος χωρίς σεξ: Γίνεται;

Μπορεί να ακούγεται αφάνταστο σε δύο συντρόφους που πρωτογνωρίζονται, ερωτεύονται και θέλουν να κάνουν σεξ ανά πάσα ώρα και στιγμή, αλλά είναι πραγματικά πάρα πολύ για ένα ζευγάρι να φτάσει, ύστερα από κάποια χρόνια, στην απόλυτη σεξουαλική αποχή. Μη βιαστείτε να κατηγορήσετε τον ερχομό των παιδιών που, όπως παραδέχτηκαν και στο ρεπορτάζ μας πολλοί γονείς, οπωσδήποτε δυσχεράνει τη σεξουαλική συνεύρεση. Απώλεια σεξουαλικής επαφής έρχεται και σε νιόπαντρα ζευγάρια χωρίς παιδιά. Απλά αυτά χωρίζουν πιο εύκολα, ενώ τα άλλα όχι.

Ζητήσαμε από την ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια και ειδικό στη συμβουλευτική ζευγαριών κ. Λήδα Ράγγα να μας πει τι είναι αυτό που συνήθως φέρνει στα ζευγάρια σεξουαλική απόσταση και πόσες ελπίδες έχει να σωθεί ένας γάμος χωρίς σεξ. Δείτε τι απαντά.

«Πώς φτάσαμε ως εδώ;»

Η καθημερινότητα τρέχει, οι υποχρεώσεις αυξάνονται, μας προσπερνά η ζωή και ένα πρωί ξυπνάμε και συνειδητοποιούμε ότι πέρασαν 4, 5, 6 μήνες περίπου... δεν είμαστε ακριβώς σίγουρες γιατί χάσαμε και εμείς τον χρόνο, από την τελευταία φορά που κάναμε σεξ. Εκείνη την στιγμή αναρωτιόμαστε τι ακριβώς συνέβη. Δε με θέλει πια; Μήπως έκανα κάτι; Εγώ γιατί δεν θέλω; Πως πέρασε τόσος καιρός;

Τα ζευγάρια πολλές φορές βιώνουν αποχή από το σεξ, με αποτέλεσμα την ανησυχία ότι η σχέση έχει βαλτώσει, ότι -συνηθέστερα για τις γυναίκες- δεν είναι πια επιθυμητές ή ότι λείπει η όρεξη για επαφή. Οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας, η σωματική κούραση και οι περίπλοκοι ρόλοι που αναλαμβάνουμε, αποτελούν κάποιους από τους παράγοντες που επηρεάζουν συχνότερα την σεξουαλική δραστηριότητα των ζευγαριών (εξαιρούμε φυσικά οποιονδήποτε παθολογικό παράγοντα που μπορεί να επηρεάζει την κατάσταση αυτή).

Πόσους ρόλους ενσαρκώνουμε εμείς οι γυναίκες στην καθημερινότητά μας; Είμαστε εργαζόμενες, μητέρες για τα παιδιά μας, καθαρίστριες, μαγείρισσες, ερωμένες... Μέσα σε αυτόν τον αγώνα οι περισσότερες αναγκαζόμαστε να θέσουμε προτεραιότητες, βάζοντας μπροστά τα παιδιά, την επιβίωση και έτσι η ερωτική μας ζωή περνά σε δεύτερη μοίρα. Όχι γιατί δεν μας νοιάζει, αλλά γιατί το μεταθέτουμε για την επόμενη μέρα...

Φυσικά στα ζευγάρια η αναζήτηση για την τρυφερότητα, την αγάπη και το πάθος πρέπει να είναι αμοιβαία. Όσο λοιπόν «το αφήνεις σε αφήνει». Πολλές φορές βασίζεσαι στην κινητικότητα του συντρόφου που δεν έρχεται ποτέ... Ίσως είναι και εκείνος το ίδιο κουρασμένος, κι έτσι μήνες μετά αναρωτιέσαι τι έγινε... ψάχνεις τις αιτίες πίσω από τις αιτίες, και ποιες είναι οι συνέπειες των συνεπειών...

Πριν να είναι αργά...

Όταν φτάσει μία γυναίκα στο σημείο αυτό, το καλύτερο που έχει να κάνει, αντί να αναρωτιέται μόνη της, είναι να επικοινωνήσει με τον σύντροφό της. Είναι δύσκολο, ειδικά αν έχει περάσει καιρός, όμως ο μοναδικός τρόπος για να υπάρξει κατανόηση και να δοθεί λύσει είναι ο διάλογος. Ένας διάλογος χωρίς επικρίσεις και κατηγορώ. Άλλωστε, ο κοινός στόχος είναι να δει το ζευγάρι τι μπορεί να κάνει για να βελτιώσει τον γάμο του.

Το κάθε ζευγάρι είναι μοναδικό, η κάθε περίπτωση ιδιαίτερη, οπότε και η αντιμετώπιση του σεξουαλικού προβλήματος διαφορετική. Η εμπειρία των ψυχοθεραπευτών που συμβουλεύουν ζευγάρια, όμως, έχει δείξει ότι υπάρχουν τρόποι για να έρθει το ζευγάρι πάλι κοντά:

Κρατήστε την μητρότητα για τα παιδιά σας και όχι και για τον σύντροφο!: Αυτό συχνά αποτελεί την κυριότερη αιτία προβλημάτων στα ζευγάρια, και όχι μόνο στην σεξουαλική τους πορεία αλλά γενικά στην συμβίωσή τους. Ο ρόλος «μητέρα» έχει και ευθύνες. Πάρτε τον ρόλο της γυναίκας και της ερωμένης για να νιώσετε και εσείς την αποφόρτιση. Είναι καιρός να αναλάβει ο κάθε ένας την ευθύνη για τον εαυτό του. Έτσι θα μπορέσετε να τον θαυμάσετε πάλι.

Εκτός από μητέρες είστε και θηλυκά. Βρείτε τον ρόλο σας: Μην ξεχνάτε τον εαυτό σας, ποια είστε και τι θέλετε. Οι άντρες νιώθουν την δυναμικότητα και τον ερωτισμό που εκπέμπετε και αυτό αποτελεί ιδιαίτερο φυσικό διεγερτικό.

Μιλήστε για να βρείτε μια κοινή πορεία: Ο διάλογος δεν θα γίνει για να βρείτε ποιος φταίει αλλά για να βρείτε την λύση. Ξεκινήστε τις προτάσεις σας με αρχή τον εαυτό σας, π.χ. «νιώθω ότι...» και όχι «εσύ..» που δηλώνει υποσυνείδητα ευθύνη και απειλή. Γιατί τότε ο συνομιλητής, θα μπλοκάρει και παίρνετε ρίσκο η κουβέντα να μην έχει κοινό στόχο.

Ό,τι νιώθειτε εσείς για εσάς, αυτό «σερβίρετε» και στον σύντροφό σας:Αγαπήστε τον εαυτό σας, δώσε την συναισθηματική προσοχή που χρειάζεται. Κανείς δεν μπορεί να σας προσέξει τόσο καλά όσο εσείς οι ίδιες τον εαυτό σας.

Η οικονομική κρίση και καμιά φορά η ανεργία για τους άντρες αποτελεί μια τεράστια απειλή της αυτοεικόνας και της ταυτότητάς τους: Μια τέτοια απειλή συγκαταλέγεται στις ισχυρότερες πηγές άγχους που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος. Αυτό επιφέρει μια διαρκή ανεξέλεγκτη αντίδραση άγχους και συναισθήματα αδυναμίας και ανημποριάς που φυσικά επηρεάζουν την αναζήτηση για ερωτική επαφή.

Η ρουτίνα παραμονεύει παντού: Διαλέξτε μια μέρα της εβδομάδας και οργανώστε κάτι ιδιαίτερο για εσάς και τον άνθρωπό σας. Αν «κινήσετε» τα νερά, μπορείτε να τον κινητοποιήσετε να κάνει το ίδιο. Αν όχι, ζητήστε το! Μην ξεχνάτε να δηλώνετε επιθυμία και όχι απαίτηση.

Μην ξεχνάτε την διαφορετικότητα των ανθρώπων!: Επειδή ο δικός σας εγκέφαλος συνειδητοποίησε κάτι, δεν σημαίνει αυτόματα ότι και ο άλλος βρίσκεται στο ίδιο σημείο με εσάς. Δώστε την ευκαιρία στον σύντροφό σας να προσπαθήσει και αυτός. Μεταφέρετε την σκέψη σας και την ανησυχία σας στο θέμα που σας απασχολεί και μιλήστε με τον σύντροφό σας για αυτά που παρατηρείτε. Όσο δεν εκφράζετε συναισθήματα όπως θλίψη, θυμό, αγανάκτηση, τα αφήνετε να διογκώνονται μέσα σας και μια μέρα το ξέσπασμα της στιγμής θα είναι τεράστιο σε σχέση με το ερέθισμα που το προκάλεσε. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα ασαφή μηνύματα που μεταφέρετε στον σύντροφό σας και το συναίσθημα που εισπράττετε είναι «Δεν με καταλαβαίνει». Αυτή η συμπεριφορά μειώνει και την δική σας ερωτική διάθεση.

Μόλις τελειώσετε από την δουλειά, κανονίστε να συναντηθείτε κάπου εκτός σπιτιού: Απαγορευμένα θέματα συζήτησης είναι οι λογαριασμοί, τα παιδιά, τα πεθερικά και η δουλειά. Ασχοληθείτε με εσάς.

Οι «συμβιωτικές σχέσεις» φέρνουν δυσκολίες στην σεξουαλική ζωή του ζευγαριού: Το να είστε το «άλλο του μισό» δεν είναι απαραίτητα και καλό. Είναι σημαντικό να έχετε και εσείς και ο σύντροφός σας προσωπικά ενδιαφέροντα και να μην πρέπει να τα κάνετε όλα μαζί. Ύστερα από λίγο προσωπικό χρόνο επιστρέφετε πιο ανανεωμένοι, έχετε πιο πολλά πράγματα να μοιραστείτε και... σας έχει λείψει και λίγο.

Τελικά, γάμος χωρίς σεξ γίνεται;

Σεξ χωρίς αγάπη είναι εύκολο να υπάρξει, αλλά αγάπη χωρίς σεξ, πολύ δύσκολο. Αν το βιώνετε στην σχέση σας ίσως πρέπει να αναρωτηθείτε τι είδους αγάπη είναι αυτή που νιώθετε και συγχρόνως ποιό ρόλο έχετε όταν απαντάτε σε αυτήν την ερώτηση.

Η αποχή είναι πολύ συχνό φαινόμενο είτε από την μία πλευρά είτε από κοινού.Το σημαντικό είναι να υπάρχει διάθεση και από τις δύο πλευρές να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Αν νιώθετε ανήμποροι να αντιμετωπίσετε την κατάσταση μπορείτε να ζητήσετε την βοήθεια ενός ειδικού. Σημαντικό κομμάτι είναι η αξιολόγηση της ποιότητας στο σεξ και όχι η ποσότητα. Το ζητούμενο, δηλαδή, δεν είναι πόσες φορές αλλά πόσο καλές!

Η ζωή αλλάζει και οι σχέσεις μεταβάλλονται. Με την αλλαγή εξελισσόμαστε και με την εξέλιξή μας αλλάζουμε. Όσο επικοινωνούμε με τον σύντροφό μας κάνουμε μαζί το ταξίδι. Αν διαλέγουμε τη σιωπή, επιλέγουμε να το περάσουμε μόνοι μας. Είναι θέμα επιλογής να δώσουμε ευκαιρία στη σχέση μας, στο γάμο μας και στον εαυτό μας

Πώς να αφαιρέσετε την οδοντική πλάκα χωρίς να πάτε στον οδοντίατρο!

Όλοι γνωρίζουμε ότι, όταν πρόκειται για την αφαίρεση της πλάκας, ο οδοντίατρος θα κάνει τη δουλειά τέλεια. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές φυσικές συνταγές μέσω των οποίων μπορείτε να απαλλαγείτε από την πλάκα στο σπίτι.

1 η συνταγή:
Συστατικά που απαιτούνται:
30 γραμμάρια κέλυφος καρυδιού
Νερό
Τρόπος παρασκευής:
Βάλτε το κέλυφος καρυδιού σε ένα μπολ, προσθέστε νερό και τοποθετήστε το μείγμα στην φωτιά.
Μαγειρεύετε για 15 λεπτά.
Μουλιάζετε την οδοντόβουρτσά σας στο προκύπτον μείγμα και πλένετε τα δόντια σας για 5 λεπτά.
Επαναλαμβάνετε αυτή τη διαδικασία πρωί, απόγευμα και βράδυ.

ΠΗΓΗ : Πώς να αφαιρέσετε την οδοντική πλάκα χωρίς να πάτε στον οδοντίατρο! | ΠΕΡΙΕΡΓΑ-STRANGE http://periergaa.blogspot.com/2015/03/blog-post_40.html#ixzz3TbVxLLxt
Follow us: PERIERGAA on Facebook

Προσκόλληση στη μαμά: Οι κίνδυνοι για το παιδί

Είναι φυσικό τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού να υπάρχει μια προσκόλληση στη μαμά, προκειμένου να το φροντίσει και να το προστατεύσει. Στον δυτικό κόσμο ονομάζεται  «κατάσχεση Γονείς»  η μέθοδος διαπαιδαγώγησης, κατά την οποία οι γονείς δημιουργούν ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς με τα παιδιά τους από μικρή ηλικία, προκειμένου να τα κάνουν να αισθάνονται ασφαλή και προστατευμένα καθ 'όλη την διάρκεια της ζωής τους. Η αίσθηση αυτή της ασφάλειας βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν περισσότερο το ενδιαφέρον τους για τον κόσμο, να έχουν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και να ξέρουν ότι έχουν πάντα πίσω τους κάποιον για να τα ενθαρρύνει και να τα προστατεύει.

Όταν τα παιδιά έχουν πάρει πολλή αγάπη από μικρή ηλικία, είναι πιο ικανά να δεχτούν τις αποτυχίες της ζωής και να νιώσουν ευγνωμοσύνη και εκτίμηση για όσα οι γονείς τους έχουν προσφέρει. Έτσι, είναι πρόθυμα να παραμένουν στο πλευρά τους, ακόμα κι όταν δεν θα τους έχουν ανάγκη. Αυτό, άλλωστε, δεν θέλουν όλοι οι γονείς? Να μεγαλώσουν ανεξάρτητα παιδιά, με τα οποία θα μπορούν κάποτε να είναι οι καλύτεροι φίλοι για πάντα?

Το «κατάσχεση Γονείς» ακούγεται υπέροχο ως θεωρία -έχει, όμως, και όρια ή έτσι θα πρέπει. Πότε, αυτοί οι ισχυροί συναισθηματικοί δεσμοί, μεταμορφώνονται σε προσκόλληση και πότε παύουν να είναι ωφέλιμοι για την φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού?

Το η Σύμβουλος ψυχικής υγείας ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ψυχοθεραπεύτρια κ. Δήμητρα Βαΐτσου αναφέρει ΟΤΙ το η Εξάρτηση Της μητέρας Από ΤΟ παιδί -και αντίστροφα- πρέπει ΝΑ ΕΙΝΑΙ οριοθετημένη Χρονικά ΚΑΙ έπειτα Από κάποια ηλικία (περί τα 3 χρόνια) το παιδί πρέπει σταδιακά να ανεξαρτητοποιείται. « Σε πολλές περιπτώσεις οι μητέρες στην προσπάθειά τους να προστατέψουν τα παιδιά τους καταλήγουν να γίνουν υπερβολικές, με αποτέλεσμα να δημιουργούν προβλήματα, τα οποία «βγαίνουν» στην ενήλικη ζωή των παιδιών τους. »Οι βασικές αιτίες, λοιπόν, που οι μητέρες φτάνουν σε σημείο προσκόλλησης με το παιδί είναι ο φόβος και η υπερπροστασία.

Πότε ξεκινά η σχέση εξάρτησης μητέρας-παιδιού

Συνήθως, οι σχέσεις εξάρτησης ξεκινούν στην πολύ μικρή ηλικία των παιδιών και σπανιότερα σε μεγαλύτερες ηλικίες. «Όσο μικρότερο είναι ένα παιδί τόσο πιο ευάλωτο είναι στην συναισθηματική εξάρτηση της μητέρας. Στις μεγαλύτερες ηλικίες μπορεί να επηρεαστεί, αλλά ελάχιστα, γιατί ο χαρακτήρας του έχει πλέον καθορισθεί »συμπληρώνει η κ. Βαΐτσου.

Παραδείγματα προσκόλλησης των παιδιών στους γονείς

Σύμφωνα με τους ειδικούς μερικά παραδείγματα που θα σας προβληματίσουν για το αν το παιδί σας είναι προσκολλημένο πάνω σας είναι τα παρακάτω:

-Όταν Το παιδί αποφεύγει να κάνει οτιδήποτε μόνο του και ζητά την βοήθεια των ενηλίκων.

-Όταν Πηγαίνει συνέχεια κοντά στην μητέρα προκειμένου να την αγγίζει.

- Όταν προσπαθεί να είναι το επίκεντρο της προσοχή.

-Όταν Δεν θέλει να μείνει μόνο του καθόλου, αν δεν υπάρχει κάποιο μέλος της οικογένειας μαζί.

-Όταν Αρνείται να κοιμηθεί στο δωμάτιό του και αποζητά τους γονείς.

«Οι αιτίες που οδηγούν μια μητέρα στο να προσκολληθεί στο παιδί της είναι βέβαια η υπερβολική αγάπη της σε αυτό και η επιδίωξή της να το προστατεύσει, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ μπορεί έχουν ΝΑ ΜΕ ΤΗΝ κάνουν απώλεια το η απουσία ΤΟΥ πατέρα το η ΚΑΙ ΜΕ ψυχολογικά Προβλήματα που παρουσιάζουν οι ίδιες , όπως φοβίες και κατάθλιψη »αναφέρει η κ. Βαΐτσου.

Τι επιπτώσεις έχει στο παιδί η προσκόλληση με τη μητέρα

Σύμφωνα με τους ειδικούς, εξαιτίας αυτής της προσκόλλησης τα παιδιά μπορεί να αποκτήσουν προβλήματα από μικρή ηλικία, έντονο στρες, νευρικότητα εάν βρίσκονται κάπου μόνα τους (π.χ. στο σχολείο), άρνηση κοινωνικοποίησης και ένταξης σε ομάδες, δυσκολία λήψης αποφάσεων χωρίς την έγκριση του γονέα, διατροφικές διαταραχές και κατάθλιψη.

Προβλήματα, όμως, ενδέχεται να έχουν και στην ενήλικη ζωή τους: Να δυσκολεύονται να συνάψουν ουσιαστικές σχέσεις πιστεύοντας ότι η αληθινή αγάπη βρίσκεται μόνο ανάμεσα στην σχέση μητέρας παιδιού, να μην εμπιστεύονται ανθρώπους, να μη συνάπτουν εύκολα φιλίες και να μην παίρνουν αποφάσεις μόνα τους. «Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα την υπερβολική αφοσίωση στην μητέρα και την αποκοπή από τον κοινωνικό περίγυρο με οδυνηρά αποτελέσματα για την ζωή του παιδιού» υπογραμμίζει η κ. Βαΐτσου.

Πώς θα καταλάβετε αν είστε προσκολλημένη στο παιδί σας

Όπως λέει η ψυχολόγος, οι μητέρες που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να το αντιληφθούν και επομένως να το αντιμετωπίσουν. Θεωρούν ότι κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους και ότι τα εφοδιάζουν με την απαραίτητη αγάπη και φροντίδα, αν και όπως φαίνεται αυτό γίνεται σε υπερβολικό βαθμό . Οι ειδικοί αναφέρουν ότι συνήθως η συνειδητοποίηση των λαθών αυτών γίνεται όταν τα παιδιά είναι ενήλικα και έχουν αποκτήσει ήδη προβλήματα. «Πολλές φορές, σε συνεδρίες ψυχοθεραπείας όταν βγαίνουν τέτοιες συμπεριφορές μητέρων, επειδή δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το πρόβλημά τους, σταματούν τις συνεδρίες» αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Βαΐτσου.

Το προφίλ των γυναικών αυτών είναι είτε γυναίκες πολύ δυναμικές, που έχουν μάθει να ασκούν εξουσία και να έχουν τον έλεγχο των πάντων, είτε ανασφαλείς γυναίκες, που θέλουν να «γραπωθούν» από κάπου -συνήθως από το παιδί τους.

Πώς μπορείτε να κάνετε το παιδί σας ανεξάρτητο

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η σχέση με το παιδί σας ξεκινά από την βρεφική του ηλικία κι έτσι θα πρέπει να αφιερώνετε πολύ χρόνο προκειμένου να του μιλάτε και να του εξηγείτε ό, τι το αφορά. Για παράδειγμα, εάν είναι η ώρα του ύπνου θα πρέπει να του εξηγήσετε ότι τα παιδιά πηγαίνουν για ύπνο συγκεκριμένη ώρα για να ξεκουράζονται και ότι πρέπει να κοιμούνται μόνα τους, στο κρεβάτι χωρίς την παρουσία των γονιών. Εάν του το επαναλαμβάνετε συνεχώς και το επιβραβεύετε για τις προσπάθειές του, το παιδί το αντιλαμβάνεται και προσπαθεί περισσότερο.

Καλό είναι, επίσης, ΝΑ υπάρχουν Ώρες ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟ παιδί που παίζει ΜΟΝΟ ΘΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ Δέχεται «καταιγισμό» ερωτήσεων ή παρατηρήσεων από εσάς. Επίσης, θα πρέπει να αποφεύγετε την υπερπροστατευτική συμπεριφορά, γιατί γεμίζει φόβο και ανασφάλεια το παιδί.

Ανάλογα με την ηλικία του θα πρέπει να παροτρύνετε το παιδί σας να δοκιμάζει τις δυνάμεις του, χωρίς να ασχολείται όλη την ώρα μαζί σας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα παιδιά χρειάζονται χρόνο και ηρεμία προκειμένου να επεξεργάζονται τα ερεθίσματα που τους δίνονται.

Μάθετε στο παιδί να πιστεύει στον εαυτό του και στις ικανότητές του . Μόνο έτσι θα καταφέρει να γίνει ανεξάρτητο και δεν θα προσκολλάται επάνω σας, όσο κι αν εσείς νιώθετε την ανάγκη να το κρατάτε διαρκώς σφιχτά στην αγκαλιά σας!

- See more at: http://www.mama365.gr/19477/proskollhsh-sth-mama-oi-kindynoi-gia-to-paidi.html#sthash.DK9duUCu.dpuf

Πώς να βάλετε τα σωστά όρια στο παιδί σας

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑαπό Έλενα Μπούλια | 29 Οκτ 2014

Πόσες φόρες το «όχι» σας στο παιδί έχει πυροδοτήσει θύελλα αντιδράσεων; Πόσες φορές έχετε ακούσει την 9χρονη κόρη σας να παραπονιέται ότι η μαμά της φίλης της την αφήνει να μένει ξύπνια μέχρι αργά το βράδυ ή ότι ένας περιορισμός που θέτετε είναι άδικος; Είναι δύσκολο για τους γονείς να ξέρουν πότε τα όρια που θέτουν στο παιδί είναι λογικά και, κυρίως, πότε είναι αποτελεσματικά και με νόημα. Η οικογενειακή σύμβουλος Janet Lehman βοηθά τους γονείς να καταλάβουν ποια είναι τα κατάλληλα όρια για το κάθε παιδί και πώς θα τα επιβάλλετε με περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Ξεκινήστε από τις αξίες σας

Να είστε ξεκάθαροι για τις αξίες που θέλετε να καθιερώσετε στην οικογένειά σας. Αν, για παράδειγμα, είναι σημαντικό για εσάς να τρώτε όλοι μαζί σαν οικογένεια να το ζητάτε ξεκάθαρα. Αν θεωρείτε απαραίτητο το να αντιμετωπίζονται όλοι δίκαια, φροντίστε τα όριά σας να το υποστηρίζουν. Γνωρίζοντας ότι τα όρια βασίζονται σε οικογενειακές αξία βοηθά στο να αντιμετωπίσετε ένα παιδί που αντιδρά σε αυτά και σας κατακρίνει ως τον χειρότερο γονιό του κόσμου. Έχοντας αυτά στο μυαλό σας δεν θα χρειαστεί να κάνετε ποτέ πίσω.

Προειδοποιήστε το παιδί για τα όρια που θέτετε

Δοκιμάστε να πείτε στο παιδί «τα πράγματα θα αλλάξουν. Να περιμένεις διαφορετική αντιμετώπιση από εμένα και τον μπαμπά σου για την συμπεριφορά σου». 'Η «τώρα που έχεις μεγαλώσει θα χρειαστεί να βάλουμε ορισμένους κανόνες για τα πάρτι που θα πηγαίνεις». Στη συνέχεια εξηγήστε στο παιδί ποιοι θα είναι αυτοί οι κανόνες και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις κάθε φορά που δεν θα τηρούνται. Να είστε σαφείς και ξεκάθαροι. Η διαδικασία αυτή θα χρειαστεί να γίνει περισσότερες από μία φορές και οι συζητήσεις σας με το παιδί θα πρέπει να είναι διαρκείς.

Παρατηρήστε πώς αντιδρά το παιδί

Τι κάνει το παιδί αφού έχετε θέσει τα όριά σας; Όχι από την πρώτη φορά, γιατί η αλλαγή είναι μια διαδικασία που θέλει χρόνο, αλλά όσο περνά ο καιρός. Παρατηρείτε κάποια βελτίωση στην συμπεριφορά του, έστω και μικρή; Για παράδειγμα, λέτε στο έφηβο παιδί σας ότι μία συγκεκριμένη ώρα θα πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι και αρχικά δείχνει να μη νοιάζεται. Όταν, όμως, αρχίζουν οι «ποινές» -π.χ. όχι κινητό για μία εβδομάδα- βλέπετε να συμβιβάζεται στα όριά σας; Αν ναι, η προσπάθειά σας αρχίζει να φέρνει αποτελέσματα.

Για τα μικρότερα παιδιά, χρήσιμο μπορεί να αποδειχθεί ένα ημερολόγιο ή ένας πίνακας στο οποία να καταγράφονται οι συμπεριφορές τους. Στα παιδιά αρέσει να συμμετέχουν σε αυτή την διαδικασία, ιδιαίτερα αν λαμβάνουν και ένα αυτοκόλλητο στον πίνακα με κάθε καλή τους συμπεριφορά. Επιπλέον, τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά, με τον πίνακα αυτόν έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν την αλλαγή της συμπεριφοράς τους όσο περνά ο καιρός. Ακόμα κι αν είχαν μία κακή μέρα, θα μπορούν να δουν ότι είχαν πολλές καλές ημέρες πριν από αυτήν και έτσι θα υπάρχει ελπίδα να βελτιώσουν την προσπάθειά τους για καλύτερη συμπεριφορά.

Μην παρασύρεστε

Προσπαθήστε να μην παίρνετε την κακή συμπεριφορά του παιδιού προσωπικά. Ακόμα κι αν το παιδί προσπαθήσει να σας πληγώσει με την κακή του συμπεριφορά, μην πέσετε θύματα της χειραγώγησής του. Αντίθετα, επικεντρωθείτε στα γεγονός ότι η συμπεριφορά του παιδιού πρέπει να αλλάξει. Και βοηθήστε το να καταλάβει ότι η κακή του συμπεριφορά βλάπτει εκείνο και όχι εσάς. Αν είστε θυμωμένοι μαζί του, περιμένετε μέχρι να ηρεμήσετε για να του μιλήσετε. Μπορείτε να του πείτε «δεν είμαι έτοιμη να σου μιλήσω αυτή τη στιγμή. Θα σου μιλήσω όταν ηρεμήσω.»

Να είστε προετοιμασμένοι

Σας έχει τύχει να αντιδράσετε σε κάποια κακή συμπεριφορά του παιδιού, επιβάλλοντάς του την πρώτη τιμωρία που θα σας έρθει στο μυαλό; Είναι προτιμότερο να καθίσετε, να ηρεμήσετε και να σκεφτείτε ψύχραιμα ποιος είναι ο στόχος σας. Στην συνέχεια μπορείτε να σκεφτείτε πιο καθαρά ποια επίπτωση θα είναι πιο αποτελεσματική, προκειμένου να βελτιωθεί η κατάσταση. Ετοιμάστε μία λίστα με επιπτώσεις που θα έχουν νόημα, κάποια στιγμή που θα είστε ήρεμοι. Ξέρετε τα παιδιά σας καλύτερα από τον καθένα, ξέρετε τι είναι αυτό που έχει σημασία γι'αυτά. Οι επιπτώσεις έχουν νόημα όταν το παιδί πραγματικά νοιάζεται ότι θα χάσει κάτι (π.χ. χρόνο στον υπολογιστή, το να δει τους φίλους του το απόγευμα, κάποια έξοδο), ή ότι θα κερδίσει κάτι (χρόνο με τον μπαμπά, έναν αγώνα με φίλους).

Να θυμάστε, είναι σημαντικό και οι δύο γονείς να συμφωνούν και να συμβαδίζουν στο πλάνο των επιπτώσεων ή έστω να στηρίζουν ο ένας τον άλλον στην διαδικασία αυτή.

Χρειάζονται και οι επιπτώσεις όρια

Τα όρια που βάζετε και οι επιπτώσεις που επιβάλλετε πρέπει να επιτρέπουν στο παιδί σας να αναπτύσσεται και να αλλάζει. Έτσι, είναι σημαντικό τα όρια αυτά να βρίσκονται σε... χρονικά όρια! Τα μικρότερα παιδιά, για παράδειγμα, έχουν πολύ λιγότερη αίσθηση του χρόνου από τους μεγάλους. Έτσι, μία «τιμωρία» διάρκειας μίας εβδομάδας για ένα 6χρονο παιδί μοιάζει ατελείωτη, ενώ ένα 10χρονο παιδί μπορεί να διακρίνει ότι η «τιμωρία» αυτή θα έχει τέλος. Αν περιορίσετε στο σπίτι το έφηβο παιδί σας για ...την υπόλοιπη ζωή του (ακόμα κι αν εκείνη τη στιγμή νιώθετε πραγματικά έτσι), αυτόματα θα καταλάβει ότι του έχετε επιβάλλει μία επίπτωση την οποία δεν πρόκειται να τηρήσετε.

Για κάποια παιδιά είναι σκόπιμο να βάζετε όρια σε περιορισμένες καταστάσεις, προκειμένου να γευτούν σίγουρα την επιτυχία τους και να συνεχίσουν την θετική τους προσπάθεια. Για παράδειγμα, «αν περάσετε το απόγευμα χωρίς να τσακωθείτε με τον αδερφό σου, θα σας αφήσω να δείτε άλλα 20 λεπτά τηλεόραση το βράδυ». Τα επιτεύξιμα αυτά βήματα δίνουν κίνητρο στα πιο «δύσκολα» παιδιά ή σε αυτά που έχουν σοβαρό πρόβλημα συμπεριφοράς και δεν τα απογοητεύουν με την σκέψη ότι πάλι τα θαλάσσωσαν.

Παρατηρήστε την δική σας συμπεριφορά

Προσέξτε να μην επιστρέψετε σε παλιές τακτικές, με φωνές και ουρλιαχτά ή με αδιαφορία προς την κακή συμπεριφορά των παιδιών. Είναι εξίσου δύσκολο και για τους γονείς να αλλάξουν –μην σταματάτε, όμως, να προσπαθείτε.

Ξεκινήστε να βάζετε όρια όσο είναι νωρίς

Είναι πολύ πιο δύσκολο να βάλετε για πρώτη φορά όρια σε ένα έφηβο παιδί, του οποίου η δουλειά, έτσι κι αλλιώς, είναι να κοντράρει τους μεγάλους. Ωστόσο, μην ξεχνάτε ότι είναι προτιμότερο από το να μην του βάλετε ποτέ όρια.

Η αλλαγή δεν έρχεται σε ένα βράδυ

Όταν δεν βλέπετε σημαντική βελτίωση στην συμπεριφορά του παιδιού, δοκιμάστε να παρατηρήστε πιθανά μικρά σας λάθη –ακόμα κι αν δεν έχουν επηρεάσει το παιδί. Για παράδειγμα, δημιουργήσατε ένα πλάνο και μείνατε πιστοί σε αυτό; Πήρατε κάποια απόφαση την οποία δεν αλλάξατε; Είπατε ξεκάθαρα στο παιδί σας τι περιμένετε από αυτό, χωρίς να ουρλιάζετε; Αν έχετε κάνει όλα τα παραπάνω, έχετε κάνει σημαντική πρόοδο.

Σίγουρα θα υπάρξουν πισωγυρίσματα, τόσο από εσάς όσο και από το παιδί σας. Κάποια στιγμή θα «βαρεθείτε» να κάνετε το σωστό ή το παιδί, το οποίο έδειχνε να βελτιώνεται, μπορεί ξαφνικά να ξεσπάσει. Να τα περιμένετε όλα αυτά και να σκέφτεστε πώς θα λύσετε ένα πρόβλημα κάθε φορά. Επίσης, ίσως έχει έρθει η στιγμή να επαναπροσδιορίσετε τα όριά σας και τις επιπτώσεις και να τα προσαρμόσετε σε νέες συνθήκες.

Μην περιμένετε να εκτιμήσει το παιδί τα όρια που του θέτετε

Αν περιμένετε από τα παιδιά να επικυρώσουν τους κανόνες σας, τους δίνετε υπερβολική δύναμη. Η δουλειά τους δεν είναι να γίνουν φίλοι σας ή να σας ευχαριστήσουν που τους βάζετε όρια για να τα βοηθήσετε να ελέγχουν την συμπεριφορά τους.

Το να είσαι γονιός σημαίνει να βάζεις όρια, να διδάσκεις καλύτερες συμπεριφορές και να καθοδηγείς τα παιδιά καθώς αρχίζουν να εφαρμόζουν τις βελτιωμένες συμπεριφορές τους. Είναι δύσκολη δουλειά και συχνά θα νιώθετε μόνοι. Δοκιμάστε να μιλήσετε με άλλους γονείς, τους οποίους εμπιστεύεστε, καθώς και με τον σύζυγό σας. Κι αν συνεχίζετε να δυσκολεύεστε στην επιβολή των ορίων, μην διστάσετε να μιλήσετε με κάποιον οικογενειακό σύμβουλο αλλά και με τους δασκάλους των παιδιών.

Και μην ανησυχήσετε ότι επιβάλλοντας όρια και επιπτώσεις θα χάσετε την αγάπη των παιδιών σας. Μάλλον το αντίθετο ισχύει. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από όρια και περιμένουν από τους γονείς να τα θέσουν, προκειμένου να νιώσουν ασφαλή και να αναπτυχθούν μέσα σε αυτά. Το να βάζετε όρια είναι πράξη αγάπης προς το παιδί.

- See more at: http://www.mama365.gr/19749/pos-na-valete-ta-sosta-oria-sto-paidi-sas.html#sthash.NusP3zFG.dpuf

Πώς να πείτε "όχι" όταν το παιδί σας θέλει κατοικίδιο

Είναι δύσκολο να πείτε "όχι" στο παιδί σας όταν σας ζητάει να αποκτήσετε κατοικίδιο, εσείς αρνείστε και συνεχίζει να σας παρακαλάει κάθε τρεις και λίγο να του πάρετε ένα κουτάβι ή ένα γατάκι. Όλοι ξέρουμε ότι το κατοικίδιο είναι μεγάλη ευθύνη, γι' αυτό θα πρέπει να θυμάστε κάτι πολύ σημαντικό: ότι όποια υποχρέωση φροντίδας και αν αναλάβουν τα παιδιά, το κυρίως βάρος θα πέσει και αυτό πάνω σας. Εάν λοιπόν δεν έχετε χρόνο, χρήματα ή το μεράκι να τα βγάλετε πέρα με ένα κατοικίδιο, θα πρέπει να επιμείνετε στο "όχι" σας.

Διαβάστε παρακάτω μερικά επιχειρήματα που θα μπορείτε να θέσετε στα παιδιά σας, όταν αυτά θέλουν, αλλά εσείς όχι...

Προσφέρετε εναλλακτικές λύσεις

Μια καλή ιδέα σε μια αντιπαράθεση για το θέμα αυτό, είναι να προσφέρετε κάτι άλλο εξίσου επιθυμητό. Δεν θα λειτουργήσει όμως σωστά, εάν το δώσετε με το δικαίωμα επιλογής, γιατί το παιδί σίγουρα σε μια τέτοια διαπραγμάτευση, θα διαλέξει σίγουρα το κατοικίδιο. Αλλά εάν πείτε ότι αντί γι' αυτό μπορεί να αποκτήσει ένα σπουδαίο παιχνίδι που το θέλει εδώ και καιρό (π.χ. ηλεκτρονικά παιχνίδια, υπολογιστή, μια εκδρομή ή ένα ταξίδι), αντί να πάρει το κατοικίδιο που θέλει, μπορεί να ενθουσιαστεί τόσο, ώστε να ξεχάσει το σκύλο ή τη γάτα. Προσέξτε όμως αυτό να μην εκληφθεί από το παιδί ως δωροδοκία, γιατί έτσι θα θεωρήσει ότι μπορεί να του ξανατύχει και σε άλλες περιπτώσεις στο μέλλον, όταν θα θέλει κάτι πάρα πολύ και εσείς το αρνείστε.

Δανειστείτε ή φιλοξενήστε για λίγο

Τα παιδιά, αλλά και αρκετοί ενήλικες, συνήθως έχουν μια μάλλον ωραία εικόνα για το πόσο ευχάριστο είναι να έχεις ένα κατοικίδιο, ότι είναι κάτι που χαρίζει διασκέδαση και παιχνίδι και καθόλου ταλαιπωρία, ιδιαίτερα όσοι δεν είχαν ποτέ ανάλογη εμπειρία στο παρελθόν. Εδώ λοιπόν, ιδανικό είναι εάν μπορείτε να τους δείξετε τι θα πει να έχεις για παράδειγμα ένα κουτάβι ή ένα κατοικίδιο γενικά, φιλοξενώντας για λίγες ημέρες το κατοικίδιο κάποιων φίλων σας που λείπουν διακοπές ή ακόμα και να τους ζητήσετε να σας το δανείσουν για λίγες ημέρες. Αφού λοιπόν τα παιδιά σας ζήσουν και γνωρίσουν από κοντά τις υποχρεώσεις και τη φροντίδα που χρειάζεται ένα ζωάκι στο σπίτι, μπορεί γρήγορα να χάσουν το ενδιαφέρον τους.

Εθελοντές

Εάν τα παιδιά σας είναι αρκετά μεγάλα, στείλτε τα να βοηθήσουν σαν εθελοντές στις διακοπές τους σε μια φιλοζωική οργάνωση ή να ασχοληθούν εθελοντικά με κάποια κατοικίδια της γειτονιάς. Πείτε τους ότι θα ξανασυζητήσετε το θέμα πάλι, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα έρθουν σε επαφή με υποχρεώσεις και φροντίδα μικρών ζώων. Μετά από κάποιες ημέρες που μπορεί να περάσουν καθαρίζοντας και βγάζοντας βόλτα σκύλους, ανεξαρτήτως καιρού, μπορεί να τα κάνει να αναθεωρήσουν την άποψη ότι τα κατοικίδια είναι μόνο διασκέδαση και παιχνίδι.

Η version του παιχνιδιού

Τα πολύ μικρά παιδιά, μπορεί να ευχαριστηθούν πολύ εάν τους προσφέρετε μια εναλλακτική λύση κατοικίδιου σε παιχνίδι, όπως ένα ψεύτικο μεγάλο χνουδωτό σκύλο ή γάτα, ή κάτι ανάλογο σε ρομπότ, στη θέση ενός αληθινού και ίσως να συμφωνήσουν μαζί σας ότι τους δίνει την αίσθηση ότι έχουν ένα ζωάκι που το αγαπούν και σχεδόν την ίδια ευχαρίστηση, χωρίς τις υποχρεώσεις.

Συζητείστε αναλυτικά τις απόψεις τους

Τα παιδιά μπορεί να επιμένουν ότι έχουν καταλάβει πολύ καλά ποιές θα είναι οι υποχρεώσεις τους που απορρέουν από ένα κατοικίδιο που θα ζει στο σπίτι, αλλά τις περισσότερες φορές δεν έχουν αρκετά σαφή ιδέα για αυτό που θα ακολουθήσει. Καθίστε λοιπόν μαζί τους και καταρτίστε μια λίστα με όλες τις ευθύνες και τα κόστη. Καταγράψτε τα πάντα, από την τροφή και τα αξεσουάρ, μέχρι τον κτηνίατρο. Εάν είναι αρκετά μεγάλα τα παιδιά, συζητείστε για το τι πρόκειται να συμβεί, εάν αυτά φύγουν για σπουδές σε άλλη πόλη ή χώρα-κάντε σαφές ότι δεν μπορούν να πάρουν το σκύλο ή τη γάτα μαζί τους και σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν δεν φύγουν, θα είναι καθημερινά πολύ απορροφημένα από σπουδές, φίλους, σχέσεις και κοινωνική ζωή, ώστε να μην έχουν ίσως την ίδια διάθεση να φροντίζουν το κατοικίδιό τους.

Τα πρακτικά θέματα

Οπωσδήποτε μιλήστε με τα παιδιά για τα πρακτικά θέματα. Εάν για παράδειγμα και οι δύο γονείς εργάζεστε, εξηγήστε ότι είναι εντελώς ανεύθυνο, να αφήνετε π.χ. ένα σκύλο στο σπίτι μόνο του, σχεδόν όλη την ημέρα, αφού και τα παιδιά θα λείπουν στο σχολείο. Τα κατοικίδια, ξεκαθαρίστε τους, χρειάζονται να είναι καθαρά, ταϊσμένα, να βγαίνουν στον καθαρό αέρα, να τα περιποιούμαστε και να τα βουρτσίζουμε και κυρίως: να έχουν συντροφιά.

Πείτε απλά "όχι"

Σε τελική ανάλυση, εσείς είστε οι γονείς και τα παιδιά σας αυτό που κυρίως πρέπει να μάθουν, είναι ότι δεν μπορούν πάντα να έχουν αυτό που επιθυμούν. Μπορεί να κατσουφιάσουν, να σας κάνουν μούτρα για μέρες, να σκεφτούν ότι είστε άδικοι, αλλά κάντε σαφές ότι μόνο όταν μεγαλώσουν και ζήσουν σε δικό τους χώρο, πληρώνοντας τα έξοδά τους μόνα τους, θα μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Και ότι μέχρι τότε, εσείς θα αποφασίζετε. Κάντε το χωρίς να αισθάνεστε ενοχές για την άρνησή σας.

Τα κατοικίδια μπορεί να είναι υπέροχα, αλλά να θυμάστε ότι τα παιδιά, τις περισσότερες φορές χάνουν γρήγορα το ενδιαφέρον τους, ειδικά μόλις συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες και τον κόπο που επιφορτίζονται. Και καλύτερα, εάν το θεωρείτε σημαντικό, να βρείτε έναν άλλον τρόπο να έχουν τα παιδιά σας επαφή με τα ζώα, εφόσον τα αγαπούν.

Μην ενδώσετε λοιπόν στην ιδέα αυτή, εάν και κυρίως και εσείς σαν ενήλικες, δεν έχετε την ίδια επιθυμία με τα παιδιά σας. Θα είστε στο τέλος εσείς μόνο, οι γονείς, οι μοναδικοί που θα ασχολείστε σε καθημερινή βάση με το σκύλο ή τη γάτα ή το καναρίνι ή ο,τιδήποτε είναι αυτό και εάν από την αρχή δεν το θέλατε, οι μόνοι που θα αγανακτείτε και θα γκρινιάζετε, έχοντας απέναντί σας παιδιά, που θα απορούν και θα αναρωτιούνται γιατί συνεχώς μαλώνετε ή κακολογείτε το πανέμορφο, αγαπημένο τους σκυλάκι!

Πηγή: Premium.paratiritis.gr

- See more at: http://www.mama365.gr/19923/pos-na-peite-ohi-otan-to-paidi-sas-thelei-katoi.html#sthash.JtRxgfFI.dpuf