Λάμψτε, τα 6 χαρακτηριστικά των γοητευτικών ανθρώπων

Artist: Henri Matisse (λεπτομέρεια)

Λάμψτε, τα 6 χαρακτηριστικά των γοητευτικών ανθρώπων

Η γοητεία δεν έχει να κάνει με κάποιο ταλέντο ή φυσική ομορφιά, αλλά με στυλ, καταρχήν εσωτερικό αλλά και στυλ στην εξωτερική εμφάνιση

Οι γοητευτικοί ή χαρισματικοί άνθρωποι είναι άτομα που ‘λάμπουν’ με την παρουσία τους, είτε προέρχονται από το χώρο της μουσικής, του κινηματογράφου, της πολιτικής, ή χωρίς να είναι διάσημοι έχουν αυτό το ‘κάτι’ που λειτουργεί σαν μαγνήτης και προσελκύει τους άλλους.

Γεννιόμαστε ή γινόμαστε γοητευτικοί και χαρισματικοί;

Οι ειδικοί μας διαβεβαιώνουν ότι το να είναι κανείς χαρισματικός άνθρωπος ή να έχει γοητεία είναι κάτι το οποίο μπορεί να το καλλιεργήσει και να το πετύχει με προσπάθεια. 

Η γοητεία και το στοιχείο του χαρισματικού ανθρώπου δεν έχει να κάνει με κάποιο ταλέντο ή φυσική ομορφιά, αλλά με στυλ, καταρχήν εσωτερικό αλλά και στυλ στην εξωτερική εμφάνιση.

Τα 6 στοιχεία που μοιράζονται οι γοητευτικοί και χαρισματικοί άνθρωποι

1. Εμπιστοσύνη στον εαυτό.
Για να μπορεί κανείς να γοητεύσει τους άλλους θα πρέπει να έχει καλλιεργήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του- και όχι μόνο να το αισθάνεται, αλλά και να το δείχνει.  Θα μου πείτε ‘και πώς καλλιεργούμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας;’. 

Απλούστατα, ξεκινώντας από το να μας αρέσει ο εαυτός μας, να τον αγαπάμε και να τον φροντίζουμε.  Αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις που μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας και των σχέσεών μας. 

Επίσης, αυτό σημαίνει ότι κανείς θα πρέπει να νιώθει άνετα με το ποιος είναι και να του αρέσει η προσωπική του ταυτότητα.  Και αν δεν του αρέσει, αντί να γκρινιάζει και να διαμαρτύρεται, καλό θα είναι να ανασκουμπωθεί και να κάνει τις αλλαγές που επιθυμεί.

2. Θετική στάση ζωής.
Για να είναι κανείς χαρισματικός και γοητευτικός και να τραβάει με θετικό τρόπο την προσοχή των άλλων, θα πρέπει και ο ίδιος να είναι πηγή θετικής ενέργειας για τους γύρω του. 

Χρειάζεται να έχει θετική στάση ζωής, να είναι αισιόδοξος, να βλέπει λύσεις και όχι προβλήματα και να έχει μια γερή δόση ενθουσιασμού.  Στη θετική στάση ζωής συμπεριλαμβάνεται και το να δέχεται κανείς το πώς είναι, τις επιλογές του και τον δρόμο που χαράζει, χωρίς να προσπαθεί να γίνει ή να δείξει κάτι άλλο από αυτό που είναι.  

Τέλος, το άτομο με θετική στάση ζωής δεν μεταφέρει τα προβλήματα και την κακή του διάθεση όπου πάει.  Φυσικά και θα έχει δυσκολίες ή ζητήματα προς επίλυση στη ζωή του, δεν τα φορτώνει όμως στους άλλους, ούτε τα διαφημίζει, αλλά τα κρατάει σε μια άκρη του μυαλού του για να τα συζητήσει με τους οικείους του.

3. Σιγουριά και αυτοπεποίθηση στην ομιλία.

Οι γοητευτικοί άνθρωποι ξέρουν να λένε καταπληκτικές ιστορίες (χωρίς να κουτσομπολεύουν ή να ‘ρίχνουν’ άλλους). 

Μιλάνε με αυτοπεποίθηση, με προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις που αντανακλούν τη σιγουριά τους, όπως «γνωρίζω», «είμαι σίγουρη», κλπ, αντί να χρησιμοποιούν λέξεις που υποδηλώνουν αδυναμία, όπως ‘μου φαίνεται’, ‘δεν είμαι σίγουρη’, κλπ.

Οι γοητευτικοί άνθρωποι βάζουν μια δόση χιούμορ στην κουβέντα τους, ακόμα και αν χιούμορ τους στρέφεται στον ίδιο τους τον εαυτό – έχουν την ικανότητα να διακωμωδούν κάτι που συνέβη στους ίδιους, αντί να σχολιάζουν έναν τρίτο.

4. Η γλώσσα του σώματος.
Οι γοητευτικοί άνθρωποι είναι ανοιχτοί και επικοινωνιακοί. 

Έχουν χάρη και ευγένεια και τρόπο να κερδίζουν το συνομιλητή τους.  Έτσι, πλησιάζουν τον άλλο με χαμόγελο, τον κοιτάζουν στα μάτια, κάνουν σφιχτή χειραψία ή δίνουν ένα ελαφρύ χτυπηματάκι στον ώμο και συστήνονται λέγοντας με καθαρή και σταθερή φωνή το όνομά τους.

5. Ικανότητα να επικεντρώνουν την προσοχή τους στον άλλον.
Οι γοητευτικοί άνθρωποι έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο να επικεντρώνουν την προσοχή τους στον άλλον και για λίγο να του δώσουν την εντύπωση ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του! 

Οι γοητευτικοί άνθρωποι δε βγάζουν εγωισμό και ναρκισσισμό προς τα έξω (αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα διώχνουν τους άλλους, δεν τους κερδίζουν!).  Κάνουν  στον συνομιλητή τους ερωτήσεις, ακούν με προσοχή τις απαντήσεις, σχολιάζουν, δεν κατακρίνουν, δεν επικρίνουν, δε βγάζουν αρνητισμό και, σίγουρα, δεν τσακώνονται!

6. Ικανότητα να ακούν προσεκτικά.
Αυτή η ικανότητα των γοητευτικών ανθρώπων συνδέεται με την προηγούμενη.

Αακούνε με προσοχή τον άλλον, μπαίνουν στη θέση του, εκφράζουν συναίσθημα για τα προβλήματα ή τις επιτυχίες του, δεν εκτρέπουν τη συζήτηση για να πούνε «αα ναι, ξέρεις και εγώ έχω το ίδιο…» και έτσι να πάρουν την προσοχή τους από το συνομιλητή τους και να τη στρέψουν στον εαυτό τους. 

Όταν τους συστήνουν κάποιον χειραψία και επαναλαμβάνουν το όνομα του άλλου εμφατικά «κύριε Χ, χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω» ή, αν είναι μια χαλαρή, φιλική κατάσταση «Χ, χαίρομαι για τη γνωριμία, έχω ακούσει πολλά καλά για εσένα!».

Και βέβαια, οι χαρισματικοί άνθρωποι σε κοινωνικές καταστάσεις δε παίζουν με το κινητό τους, δε κοιτάνε γύρω-γύρω στο χώρο για να εντοπίσουν κάποιον άλλον και δε δείχνουν βαριεστημένοι. 

Ξέρουν να διακόψουν με χάρη τη συζήτηση και να πάνε σε άλλα πηγαδάκια, ενώ αφήνουν στον συνομιλητή τους ένα ευχάριστο συναίσθημα από τη γνωριμία τους και τη συζήτησή τους.

Εσείς, πόσα από τα παραπάνω έξι χαρακτηριστικά έχετε;  Θέλετε να βελτιωθείτε;  Ξεκινήστε την εξάσκηση!

Αφιερωμένο στην επιτυχία σας!

Γράφει η Dr. Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Πηγή: greekpsychologypages.blogspot.gr

Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr

10 πράγματα που έμαθα μετά από 10 χρόνια ως γονιός!

1. Μην ασχολείστε συνεχώς με τις ενοχές σας! 
Και αυτό ισχύει για όλους τους γονείς, αλλά κυρίως για τις μαμάδες. Όλες οι μαμάδες νιώθουν ενοχές. Εκείνες που εργάζονται έχουν ενοχές γιατί δε βλέπουν τα παιδιά τους, εκείνες που δεν εργάζονται έχουν ενοχές που δεν εργάζονται. Αυτό που πρέπει να θυμάστε είναι ότι ο κόσμος της μητρότητας είναι ένας κόσμος γεμάτος λάθη. Και γεμάτος σωστά πράγματα! Την επόμενη φορά που θα αρχίσετε να νιώθετε ενοχές θυμηθείτε πόσα άλλα χρήσιμα πράγματα θα μπορούσατε να κάνετε για (ή με) τα παιδιά σας, αντί να χασομεράτε με ανώφελες ενοχές!  

2. Μην προσπαθήσεις να κάνεις το παιδί σου φίλο
Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα το κάνεις εχθρό σου. Για το παιδί σου θα είσαι πάντα εκεί, όποτε και αν σε χρειαστεί και θα είσαι δίπλα του για ότι θελήσει. Αλλά δεν είναι φίλος σου. Είναι παιδί σου!  

3. Δεν είσαι μόνο μαμά (ή μπαμπάς). Είσαι κυρίως γονιός 
Αυτό θα σας πάρει ίσως πολύ καιρό για να το καταλάβετε. Εννοείται, βέβαια πως κάποιες «δουλειές», όπως ο θηλασμός είναι αποκλειστικά δουλειές της μαμάς. Ωστόσο το παιδί δε χρειάζεται μόνο μια μαμά που το υπερπροστατεύει και το σφίγγει στην αγκαλιά της τόσο σφιχτά, μέχρι να σκάσει! Χρειάζεται ένα γονιό να του δείχνει το δρόμο. Ένα γονιό σίγουρο για τον εαυτό του, δυνατό, χαρούμενο, συνεπή! 

4. Μην παλεύετε για το ποιος θα είναι καλύτερος γονιός 
Η ανατροφή του παιδιού δεν είναι πλύση πλυντηρίου, όπου ξεχωρίζεις τα λευκά από τα μαύρα. Και οι δυο γονείς μπορούν να κάνουν τα πάντα, και οι δύο γονείς μπορούν να κάνουν τα χειρότερα και τα καλύτερα. Αντί να προσπαθήσετε να μοιράσετε τα πάντα και να χάνετε χρόνο με το ποιος κάνει τα περισσότερα, συγκεντρωθείτε στο ρόλο σας. Μη χάνετε χρόνο νιώθοντας διαρκώς αδικημένη γιατί ως μαμά κάνετε τα περισσότερα. Αν ο μπαμπάς κάνει λιγότερα, εκείνος χάνει τις όμορφες στιγμές που θα μπορούσε να έχει κερδίσει πλάι στο παιδί του.

5. Οι άλλοι δεν ξέρουν τίποτα!
Δηλαδή, ξέρουν αλλά κανένας δε γνωρίζει το παιδί σας καλύτερα από εσάς. Κανένας δεν γνωρίζει τις συνθήκες της ζωής σας. Κανείς δεν γνωρίζει τους λόγους για τους οποίους ανατρέφετε «έτσι» το παιδί σας. Αν υπήρχε μπούσουλας για να μεγαλώσουν τα παιδιά, εκείνος που θα τον είχε ανακαλύψει θα είχε γίνει δισεκατομμυριούχος! Γι’ αυτό,  μην παίρνετε πάντα τοις μετρητοίς τις συμβουλές ανατροφής! Αυτό που λειτουργεί σε μια οικογένεια δεν λειτουργεί σε μια άλλη. Ακούστε τα πάντα, αλλά  δοκιμάστε και απορρίψτε σύμφωνα με τις δικές σας εμπειρίες.

6. Οι τρόποι των παιδιών σας δείχνουν τον τρόπο που τα μεγαλώσατε
Είναι το παιδί σας ευγενικό; Τότε μάλλον είστε κι εσείς ευγενείς. Είναι αγενές; Μμμμ για ξανασκεφτείτε μήπως κάτι κάνετε λάθος. Είναι τρομαγμένο; Πιθανόν να είστε υπερπροστατετικές! Εννοείται πως κάθε παιδί είναι μοναδικό και έχει τη δική του προσωπικότητα. Οι τρόποι του όμως εξαρτώνται αποκλειστικά από εσάς

7. Και το πώς νιώθετε γενικότερα είναι ενδεικτικό του τρόπου που τα μεγαλώσατε  Αν νιώθετε ευτυχισμένοι, ευχαριστημένοι, χαρούμενοι που έχετε παιδιά τότε μάλλον είστε σε καλό δρόμο!

8. Θυμηθείτε πόσων χρόνων είναι το παιδί σας
Και δεν εννοούμε μόνο τα γενέθλια του. Απλώς θα πρέπει ο τρόπος ανατροφής σας να είναι συμβατός με την ηλικία του. Ναι είναι δύσκολο, γιατί για μια μαμά το παιδί της είναι πάντα το μωρό της, αλλά σκεφτείτε πόση χαρά θα νιώσετε όταν μιλάτε ώριμα με έναν ισότιμο ενήλικο και ξαφνικά διαπιστώνετε πως αυτό το ώριμο πλάσμα είναι το παιδί σας

9. Αντιμετωπίστε το παιδί σας με σεβασμό
Ο καλύτερος τρόπος για να λάβεις σεβασμό είναι να δώσεις. Μιλήστε του ευγενικά. Σεβαστείτε τη γνώμη του. Δώστε προσοχή όταν σας  μιλάει. Ο τρόπος που οι γονείς αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους είναι το θεμέλιο για τις σχέσεις τους με τους άλλους .

10. Το σήμερα δε γυρίζει πίσω
Και αυτό είναι η μόνη αυταπόδεικτη αλήθεια. Γι’ αυτό ζήστε τη στιγμή. Αγκαλιάστε τα, φιλήστε τα, συγχωρέστε τα, ζήστε μαζί τους όμορφες στιγμές!

Αυτή είναι η «λέξη» που δεν πρέπει να λέμε όταν θέλουμε το παιδί μας να πειθαρχήσει!

Υπάρχει μία λεξούλα που μπορεί να ακυρώσει κάθε προσπάθεια που κάνουμε για να βάλουμε όρια στη συμπεριφορά του παιδιού μας. Μάθετε ποια είναι και γιατί πρέπει να αποφύγετε να τη λέτε! 

«Δεν πρόκειται να πάμε βόλτα εάν πρώτα δεν μαζέψεις το δωμάτιό σου, εντάξει;»… Μια έκφραση που (σε πολλές παραλλαγές) ακούγεται πολύ συχνά από το στόμα όλων των γονιών. Μήπως μπορείτε να εντοπίσετε τη λέξη που ιδανικά δεν θα έπρεπε να περιλαμβάνεται;

Μιλάμε για τη λέξη «εντάξει» που, ακολουθούμενη από ένα ερωτηματικό, αποτελεί ένα πολύ συνηθισμένο κλείσιμο κάθε απόπειράς μας να επιβάλουμε την πειθαρχία στα παιδιά μας. «Σε δυο λεπτά φεύγουμε από τις κούνιες, εντάξει;», «φάε το φαγητό σου και θα φας μετά παγωτό, οκ;»… Συνήθως την προσθέτουμε σε μια προσπάθεια να καταστήσουμε σαφές ότι το παιδί έχει κατανοήσει πλήρως τι του ζητάμε να κάνει (ή να μην κάνει). Όμως οι ειδικοί συμβουλεύουν να αντισταθούμε στον πειρασμό να… κοτσάρουμε ένα «εντάξει;» κάθε φορά που επιπλήττουμε ή ζητάμε κάτι από το παιδί μας.

Γιατί όμως νιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε κάθε εντολή προς το παιδί να μοιάζει με ερώτηση; Ο λόγος είναι ότι ως γονείς θέλουμε να δίνουμε στο παιδί μας επιλογές και όχι να επιβάλλουμε την άποψή μας δικτατορικά, γιατί κάτι τέτοιο ακούγεται πιο «σκληρό». Επιπλέον, κακά τα ψέματα, θέλουμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αποφύγουμε ένα ξέσπασμα γκρίνιας εκ μέρους του! Προφανώς, οι προθέσεις μας είναι οι καλύτερες, όμως στην πράξη το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δίνουμε ασαφείς οδηγίες προς το παιδί και τελικά να μπερδεύουμε αντί να το κατευθύνουμε προς τη σωστή συμπεριφορά. Όπως σχολιάζει η ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας του βιβλίου The Self-Aware Parent δρ. Φαρν Ουόλφις «Όταν η μαμά ή ο μπαμπάς κολλάει ένα “εντάξει;” στο τέλος κάποιας εντολής ή οδηγίας προς το παιδί, αποδυναμώνει το μήνυμα που θέλει να περάσει και αφήνει το υπονοούμενο ότι χρειάζεται η συγκατάθεση του παιδιού προκειμένου αυτό να γίνει πράξη».

Τι πρέπει να κάνουμε;

Απλά πείτε αυτό που θέλετε ευθέως και οι πιθανότητες το παιδί να προσαρμόσει ανάλογα τη συμπεριφορά του αυξάνονται σημαντικά. «Ακόμα κι ένα μικρό παιδάκι 2 ετών μπορεί να καταλάβει ότι όταν πρόκειται για ερώτηση, έχει τη δυνατότητα να επιλέξει εάν θα συμμορφωθεί», σχολιάζει η αμερικανίδα σύμβουλος γονέων Κλερ Λέρνερ. Όταν λοιπόν δεν τίθεται ζήτημα επιλογής, αλλά το μόνο που θέλετε είναι να βάλει τα παπούτσια του και να πάρει την τσάντα του για να μην αργήσετε στο σχολείο, δεν χρειάζεται να ρωτήσετε αν «είναι εντάξει μ” αυτό»! Το ίδιο ισχύει και με διάφορους άλλους τρόπους με τους οποίους προσπαθούμε να «χρυσώσουμε το χάπι» στο παιδί, όπως για παράδειγμα όταν μιλάμε σε α” πληθυντικό (π.χ. «έλα τώρα να μαζέψουμε τα παιχνίδια») τη στιγμή που δεν έχουμε την παραμικρή πρόθεση να συμμετέχουμε στη διαδικασία.

Μπορείτε να διευκολύνετε ακόμη περισσότερο το παιδί, κάνοντας τα πράγματα πιο σαφή και δηλώνοντας πότε κάτι που λέτε είναι επιλογή και πότε εντολή. Για παράδειγμα, όταν έχει το δικαίωμα να επιλέξει πείτε «έχεις δύο επιλογές: θες να βάλεις το μπουφάν ή τη ζακέτα;« Αντίθετα, όταν απλά πρέπει να φορέσει το μπουφάν, πείτε ξεκάθαρα «Φόρεσε το μπουφάν σου».

Και μην νιώθετε ενοχές ή πιστεύετε ότι μιλάτε πολύ αυστηρά. Αντιθέτως, τα παιδιά χρειάζονται τη σαφήνεια γιατί τα κάνει να νιώθουν ασφάλεια και σταθερότητα, ενώ τους επιτρέπει να ελέγχουν καλύτερα τη συμπεριφορά τους. Όταν, για παράδειγμα, λέτε «κλείσε τώρα την τηλεόραση, εντάξει;», εκείνα σκέφτονται «καθόλου εντάξει, δεν θέλω να την κλείσω». Έτσι, εάν λίγα λεπτά αργότερα επιστρέψετε με μια πιο αυστηρή οδηγία, του τύπου «σου είπα να κλείσεις την τηλεόραση τώρα αμέσως», μπερδεύονται! Και τα παιδιά χρειάζονται σαφή καθοδήγηση.

Μόνο έτσι θα τα βοηθήσουμε να μάθουν πώς λειτουργεί ο κόσμος γύρω τους… 

πηγή: mamamia.gr

Μην «πνίγετε»το παιδί σας στα δώρα!

Πόσα δώρα «αντέχει» ένα παιδί χωρίς να γίνει κακομαθημένο και χωρίς να μπερδεύει τα συναισθήματα με τα χρήματα; 6 απαντήσεις για να είστε ένας πραγματικά καλός Αϊ-Βασίλης.

Σε κάθε γιορτή έχουμε το ίδιο δίλημμα: Τι να τους πάρουμε, τα έχουν όλα. Τα παιδιά μας, τα ανίψια, τα βαφτιστήρια, τα παιδιά των φίλων, πριν προλάβουν να επιθυμήσουν κάτι, το έχουν κιόλας αποκτήσει. Και κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, επαναλαμβάνεται η ίδια τελετουργία: Εμείς και όλοι οι υπόλοιποι μαζί τα πνίγουμε στα δώρα. Πριν κάνετε λοιπόν το κουμάντο σας και φέτος με τον Αϊ-Βασίλη, διαβάστε τις παρακάτω απαντήσεις στις πιο καίριες ερωτήσεις σχετικά με τα δώρα των παιδιών, τα καλά και τα στραβά τους.

1. Γιατί χαρίζουμε τόσα πολλά δώρα στα παιδιά; 
Κατ’ αρχάς είμαστε όλοι παιδιά της εποχής μας. Όλα όσα βλέπουμε, δηλαδή, μας γεννούν επιθυμίες, ενώ κατά καιρούς όλοι μας μπερδεύουμε το «ευχαριστιέμαι» με το «ξοδεύω» και το «υπάρχω» με το «έχω». Έτσι και με τα παιδιά μας, συχνά τείνουμε να πιστέψουμε ότι η ευτυχία τους βρίσκεται ή τουλάχιστον εξαρτάται από την αφθονία αγαθών και ότι καλοί γονείς είμαστε όταν τους την προσφέρουμε. Είναι μια εποχή που η «έλλειψη» ή η «μη εκπλήρωση» είναι λέξεις που μας τρομάζουν, ιδιαίτερα όταν αφορούν τα παιδιά. Μερικοί από εμάς, συγχέουν τόσο πολύ τις ζωτικές ανάγκες (αγάπη, τρυφερότητα, σωματική επαφή, κατανόηση, φυσική παρουσία των γονιών και πολλά άλλα) των παιδιών με τις παροδικές τους επιθυμίες («Πάμε jumbo τώρα!»), που τρέμουν στην ιδέα ότι θα τα βλάψουν ή θα τα στιγματίσουν ανεπανόρθωτα αν οι φίλοι τους ή τα ξαδέρφια τους πάρουν πιο πολλά ή πιο «καλά» δώρα από τα ίδια. Επιπλέον, τα πολλά δώρα είναι μια κλασική -αδέξια και άστοχη στην ουσία- προσπάθεια να εξαγοράσουμε τις ενοχές μας που δεν έχουμε χρόνο, που λείπουμε πολύ, που δεν ασχολούμαστε αρκετά μαζί τους, κάπως σαν να τους λέμε: «Βλέπεις, σε σκέφτομαι, σε φροντίζω, εκπληρώνω τις επιθυμίες σου...».
2.Μπορεί αυτή η πληθώρα δώρων να είναι επιζήμια;
Τα παιδιά μπορεί να βρεθούν σε μεγάλη σύγχυση, να καταλήξουν να πιστεύουν ότι η πιο σίγουρη απόδειξη αγάπης και αναγνώρισης των δικών τους είναι τα πολλά και ακριβά δώρα. Με τον καταιγισμό από δώρα, μέσα στον ψυχισμό των παιδιών τείνουν να μπερδευτούν το συναίσθημα, η χρηματική αξία, τα δώρα. Κινδυνεύουν, λοιπόν, να αρχίσουν να αδιαφορούν για όσους τα πλησιάζουν χωρίς να φέρνουν τα πολυπόθητα «καλούδια». Και θα έχουν επίσης δυσκολία να αντιλαμβάνονται τη συμβολική αξία κάθε προσφοράς που τους γίνεται, της απλής, καλοπροαίρετης χειρονομίας.
3. Πρέπει τα δώρα να σχετίζονται με την καλή συμπεριφορά ή τις καλές επιδόσεις των παιδιών στο σχολείο;
Oι γιορτές και τα δώρα που ανταλλάσσουμε είναι μια ιεροτελεστία γεμάτη συμβολισμούς και γι’ αυτό καλό είναι να μην τα προσφέρουμε υπό όρους. Υπάρχουν άλλες στιγμές και ευκαιρίες, πολύ πιο κατάλληλες, για να επιβραβεύσουμε ή να τιμωρήσουμε τα παιδιά, αν το θεωρούμε απαραίτητο. Τα δώρα είναι ένας ωραίος τρόπος να μυήσουμε τα παιδιά στην ευχαρίστηση του «δούναι και λαβείν» και καλό είναι να κρατήσουμε μακριά καθετί που υπαγορεύει ότι «η αξία σου εξαρτάται από τις πράξεις σου, τη συμπεριφορά σου, τα επιτεύγματά σου».
4. Τα παιδιά των χωρισμένων γονιών παίρνουν συχνά πιο πολλά δώρα. Πόσο «αγνή» είναι αυτή η προσφορά;
Μετά από ένα διαζύγιο, σχεδόν πάντα τα παιδιά κάνουν διπλές γιορτές, μία φορά στη μαμά και μία στον μπαμπά. Και ο μεγάλος φόβος των χωρισμένων γονιών είναι ότι τα παιδιά θα περάσουν καλύτερα με τον άλλον. Έτσι, προσπαθούν να προσφέρουν όσο πιο πολλά μπορούν. Αυτό όμως συνήθως υπαγορεύεται από το δικό τους ναρκισσιστικό συμφέρον («Κι αν περνάει καλύτερα εκεί κι εμένα δεν με θέλει πια;»), παρά από την πεποίθησή τους ότι αυτό είναι το καλύτερο για τα παιδιά. Τα δώρα σε μια τέτοια κατάσταση συνοδεύουν ένα «αίτημα αγάπης» προς τα παιδιά. Αυτά από τη μεριά τους είναι εγκλωβισμένα σε αυτή την κατάσταση αντιπαλότητας των γονιών για τη διατήρηση της δικής τους εύνοιας και δεν είναι δύσκολο να μπουν κι αυτά στο «παιχνίδι» και να καταντήσουν μικροί τύραννοι που απαιτούν συνεχώς και δεν ικανοποιούνται ποτέ: «Θέλετε να σας αγαπάω; Δώστε μου ό,τι σας ζητήσω!».
5. Πώς δεν θα γίνει το παιδί κακομαθημένο και «μπλαζέ»;
Δεν θα το αποφύγουμε αν επιμένουμε να το πνίγουμε στα δώρα, πολλά από τα οποία κιόλας κοροϊδεύει, επειδή δεν τα ζήτησε κι επειδή πήρε έτσι κι αλλιώς όλα όσα είχε ζητήσει. Θα γίνει επίσης «μπλαζέ» και ανικανοποίητο αν το αφήσουμε να πιστεύει ότι κάθε επιθυμία του είναι για μας υποχρέωση. Αντίθετα, είναι σημαντικό να του δώσουμε την ευκαιρία να εκφράσει επιθυμίες, χωρίς αυτές να πραγματοποιούνται άμεσα και πάντα. Δεν είναι κλισέ: Μόνο έτσι μπορεί να μάθει να ονειρεύεται, να φαντάζεται τον εαυτό του μελλοντικά, να ξεχωρίζει και να νιώθει τη στιγμή που οι επιθυμίες του εκπληρώνονται, χωρίς να χτυπιέται στο πάτωμα από πείσμα όταν αυτό δεν συμβαίνει. Αυτή είναι μια σημαντική εμπειρία και για έναν ακόμη λόγο: Αποδεσμεύεται από την παιδική φαντασίωση της παντοδυναμίας («Εγώ είμαι το κέντρο του κόσμου, όλα περιστρέφονται γύρω από μένα και τις επιθυμίες μου») και ωριμάζει.
6. Πώς να αποφύγουμε το «λάθος» των δώρων που ξεχνιούνται μόλις ανοίχτηκαν; 
Μάλλον πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι αυτό πότε-πότε θα μας συμβαίνει, εφόσον τα παιδιά «ταΐζονται» με τόσα δώρα. Μπορούμε, όμως, είτε πρόκειται για τα δικά μας παιδιά είτε για παιδιά συγγενών και φίλων, να φροντίσουμε να μάθουμε από τα ίδια τι τους αρέσει και να κάνουμε μια λίστα αν οι επιθυμίες είναι πολλές. Πάντως, είναι μάλλον δύσκολο να θέλει ένα παιδί πολύ χίλια πράγματα ταυτόχρονα. Από την άλλη, αν αποφασίσουμε να μην τα ρωτήσουμε και να τους κάνουμε έκπληξη, θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν επιλέγουμε κάτι «άσχετο». Επομένως, καλό θα είναι να επικεντρωθούμε στα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις του παιδιού και όχι στις δικές μας! Σκεφτείτε, επίσης, ότι πολλές φορές δώρα που δεν εντυπωσίασαν καθόλου στην αρχή γίνονται αγαπημένα αντικείμενα, κάτι που συμβαίνει συχνά με τα βιβλία ή τα παιχνίδια κατασκευών.

Και οι μπαμπάδες παίζουν Playstation
Τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία για τους ενηλίκους να κάνουν μια «βουτιά» στη δική τους παιδική ηλικία. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα ευχάριστο. Έτσι, όσο πιο πολύ στερήθηκαν οι ίδιοι σαν παιδιά, τόσο πιο πολύ νιώθουν την επιτακτική ανάγκη να επανορθώσουν, προσφέροντας στα παιδιά τους άφθονα και πλούσια δώρα. Συμβαίνει συχνά κάποια από τα δώρα των παιδιών να μην είναι καθόλου ανιδιοτελή («Με αυτό το Playstation θα διασκεδάζω κι εγώ», «Ένα τέτοιο σπίτι της Barbie το ονειρευόμουν πάντα»), συχνά μάλιστα είναι άσχετα με την ηλικία του παιδιού ή ακόμα και με τις επιθυμίες του. Oι ίδιοι οι γονείς είναι πολλές φορές αυτοί που κάνουν τα παιδιά να ζητούν το «καλύτερο, ακριβότερο, πιο προχωρημένο», ενώ ταυτόχρονα αγανακτούν και τα κατηγορούν ότι είναι αχάριστα.

Προσοχή, μοναχοπαίδι!

Είναι τα μοναχοπαίδια υπερευαίσθητα, εγωκεντρικά, κακομαθημένα; Συνήθως, όχι. Υπάρχουν, όμως, ορισμένα πράγματα που οι γονείς τους πρέπει να προσέχουν.

Παιδί προνομιούχο το μοναχοπαίδι; Πολλοί πιστεύουν πως ναι. Eίναι, όμως, έτσι; Λόγω της απουσίας αδελφών, ένα μοναχοπαίδι μπορεί να αντιμετωπίσει ειδικά προβλήματα που να έχουν επιπτώσεις και στο μέλλον του. Eπειδή δεν είναι ποτέ ανώδυνο το να είναι κανείς η μοναδική αγάπη των γονιών του, το μεγάλωμα ενός παιδιού χωρίς αδέλφια χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Σήμερα οι οικογένειες με ένα παιδί πληθαίνουν, για πολλούς λόγους. Tα περισσότερα ζευγάρια δεν αποφασίζουν να κάνουν περισσότερα παιδιά επειδή φοβούνται τις οικονομικές και τις πρακτικές υποχρεώσεις που συνεπάγεται η μεγαλύτερη οικογένεια.

Tο παιδί που δεν «εκθρονίστηκε»
Ένα παιδί χωρίς αδέλφια δεν χρειάζεται να μοιραστεί με κανέναν αυτό το πολύτιμο αγαθό που είναι η αγάπη των γονιών του, δεν περνά από την επώδυνη εμπειρία της «εκθρόνισης» από τον καινούργιο «διάδοχο» που διεκδικεί εξίσου, αν όχι παραπάνω, όλα όσα πλουσιοπάροχα παρέχονταν στον «ένα και μοναδικό». Δεν χρειάζεται επίσης ως «επόμενο» και μικρότερο, έπειτα από ένα ή περισσότερα αδέλφια, να παλέψει για να διεκδικήσει τη θέση του, να δώσει μάχη, να θυμώσει, να κάνει ελιγμούς και συμβιβασμούς και να πονέσει για να κερδίσει την αναγνώριση και το σεβασμό των μεγαλύτερων αδελφών, που συχνά είναι αμείλικτοι και δεν «χαρίζουν κάστανα». Kαι, βέβαια, μπορεί να απολαμβάνει με μεγαλύτερη αφθονία όχι μόνο το συναισθηματικό αλλά και τον υλικό πλούτο της οικογένειας, να έχει περισσότερες «ευκαιρίες». Όλα αυτά, έως ένα βαθμό, είναι πράγματι πλεονεκτήματα και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.

Oι παγίδεςΣήμερα, οι εποχές έχουν αλλάξει και κανείς πια δεν δίνει βάση σε αυτά που κατά καιρούς πιστεύονταν, όταν μετά τους μεγάλους πολέμους του τελευταίου αιώνα το δημογραφικό πρόβλημα ήταν τόσο μεγάλο, που τα μοναχοπαίδια αντιμετωπίζονταν με καχυποψία και πολλές προκαταλήψεις ως εξ ορισμού προβληματικά, εγωκεντρικά, ακοινώνητα, ανώριμα, υπερευαίσθητα, κακομαθημένα. Σίγουρα, όμως, το μεγάλωμα ενός παιδιού χωρίς άλλα αδέλφια κρύβει ορισμένες παγίδες, αν όχι για κανέναν άλλο λόγο, μόνο και μόνο γιατί μαζί με τα αγαθά και τις «ευκαιρίες» που δεν μοιράζονται, δεν μοιράζονται ούτε τα οποιαδήποτε «λάθη» των γονιών και οι δυσκολίες της οικογενειακής ζωής.

H προστασία των συναισθημάτωνEπειδή βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής όλων -συχνά εκτός από τους γονείς υπάρχει, στις μεσογειακές οικογένειες ιδιαίτερα, και μια στρατιά συγγενών, γιαγιάδων, παππούδων και θείων-, το μοναχοπαίδι είναι συχνά υπερπροστατευμένο. Προσοχή όμως: Yπερπροστασία δεν είναι μόνο η υπερβολική προστασία του παιδιού από κινδύνους, ο φόβος για την ασφάλεια και τη σωματική του ακεραιότητα, γιατί αυτός, αν υπάρχει, κάλλιστα μπορεί να καταδυναστεύει εξίσου και δύο και τρία παιδιά. H υπερπροστατευτικότητα στα μοναχοπαίδια είναι περισσότερο συναισθηματική κι έχει να κάνει με τη στενή σχέση που υπάρχει μεταξύ γονιών (ή γονιού) και παιδιού. Ένας γονιός μάς διηγείται: «Eίχα περάσει τόσο άσχημα στο σχολείο, που είχα τρομερή αγωνία για την κόρη μου, όταν ήταν να πάει στην α΄ δημοτικού, ότι μπορεί να φοβάται, να την πειράξουν, να μην τα καταφέρει, να της φερθούν άσχημα τα άλλα παιδιά. Πράγματι, πήρε από την αρχή το σχολείο από φόβο, παρόλο που δεν συνέτρεχαν ιδιαίτεροι λόγοι. Έκλαιγε και πονούσε η κοιλιά της κάθε πρωί. Όποτε έβρισκα το παραμικρό πρόσχημα, την κρατούσα σπίτι. Συζητώντας το θέμα, συνειδητοποίησα ότι όλος μου ο φόβος είχε να κάνει μόνο με τις δικές μου εμπειρίες και δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το παιδί μου. Όταν κατάφερα -με πολλή προσπάθεια ομολογώ- να χαλαρώσω λίγο, η κατάσταση αμέσως βελτιώθηκε και η μικρή τα βρήκε στο σχολείο της μια χαρά».

«Eγώ φοβάμαι ή το παιδί μου;»Aνάμεσα σε γονείς και παιδιά υπάρχει συναισθηματική ταύτιση, με την έννοια ότι πολύ συχνά οι γονείς μπερδεύουν τα συναισθήματά τους με αυτά του παιδιού τους, προβάλλουν σε αυτό τις αγωνίες, τις απογοητεύσεις, τις αδυναμίες τους και ταυτόχρονα του τις επιβάλλουν. Συχνά δεν μπορούν να αντέξουν τη λύπη, την απογοήτευση, το παράπονο, την αδικία που νιώθει το παιδί τους, και κάνουν τα πάντα για να το προστατέψουν ή να το απαλλάξουν από αυτά τα συναισθήματα, στερώντας του έτσι σημαντικές εμπειρίες. Aυτό είναι ένα από τα πράγματα που αποφορτίζονται σημαντικά και με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο όταν υπάρχουν περισσότερα από ένα παιδιά στην οικογένεια. Oι γονείς που μεγαλώνουν μοναχοπαίδι -και όχι μόνο, φυσικά- πρέπει να έχουν επίγνωση των συναισθημάτων τους και να βάζουν φρένο στις ανησυχίες τους, θέτοντας στον εαυτό τους την ερώτηση: «Aυτός ο φόβος, αυτή η στενοχώρια, αυτή η αγωνία αφορά πράγματι το παιδί μου ή είναι αποκλειστικά δικό μου θέμα;».

H «θυσία» της μητέραςOι μητέρες και οι παντρεμένες, αλλά πολύ περισσότερο αυτές που μεγαλώνουν ένα μοναχοπαίδι μόνες (κάτι πολύ συνηθισμένο στην εποχή μας), πρέπει να έχουν επίγνωση του πόσο αφιερώνονται ψυχή τε και σώματι στο παιδί τους. Oι τύψεις και η αγωνία για το παιδί κάνει πολλές μητέρες να το θεωρούν υποχρέωσή τους να θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή «προς όφελος» του παιδιού. Πέρα από την κάθε άλλο παρά ωφέλιμη αποκλειστική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο, υπάρχει και το βάρος αυτής της «θυσίας» της μητέρας, που θέλοντας και μη φορτώνει στο παιδί της. Γι’ αυτό, με σύντροφο ή όχι, η μητέρα (και ο πατέρας φυσικά) είναι καλό να έχει και μια ζωή πέρα από το παιδί της.

H αίσθηση της παντοδυναμίαςH πλήρης αφοσίωση της οικογένειας προς το μοναχοπαίδι τού δίνει ασφαλώς ένα αίσθημα ασφάλειας, αλλά μαζί και μια αίσθηση παντοδυναμίας. Παρ’ όλα αυτά, ενώ είναι ο «ήρωας» ή η «ηρωίδα» μέσα στον προστατευτικό οικογενειακό περίγυρο, συχνά διστάζει να δοκιμαστεί έξω από αυτόν, από το φόβο να μην αμφισβητηθεί ή απορριφθεί. Tο φόβο αυτό μεγεθύνουν και οι αυξημένες απαιτήσεις -ή έστω προσδοκίες- αλλά και μεγαλομανείς φαντασιώσεις των γονιών, που βαραίνουν ιδιαίτερα στην πλάτη του μοναδικού παιδιού, αναγκαστικά μοναδικού παραλήπτη όλων των απωθημένων και ανεκπλήρωτων επιθυμιών τους. Συμβαίνει συχνά τα μοναχοπαίδια να έχουν ιδιαίτερα αυξημένες απαιτήσεις από τον εαυτό τους και να απογοητεύονται εύκολα όταν δεν τα καταφέρνουν σε όλα τέλεια. Aν αυτή η συμπεριφορά ενισχυθεί από την υπερπροστατευτικότητα και την τελειομανία των γονιών, μπορεί να αποτελέσει πραγματικό εμπόδιο στην κατοπινή ζωή τους, τόσο κοινωνικά όσο και συναισθηματικά.

H αποκλειστική σχέση με τη μαμάH κατάσταση του μοναδικού παιδιού γίνεται ιδιαίτερα «ευάλωτη» όταν αυτό μεγαλώνει μόνο με τη μητέρα του (π.χ. έπειτα από διαζύγιο), αλλά συχνά και όταν η μητέρα -για δικούς της λόγους- μονοπωλεί (χωρίς να το συνειδητοποιεί καν πολλές φορές) τη στενή σχέση με το παιδί. Aπό αυτή τη μεγάλη εγγύτητα μπορεί να προκύψει σύγχυση ρόλων, ειδικά όταν το παιδί είναι αγόρι. Tο αρσενικό παιδί, στο οποίο η μητέρα επικεντρώνει την αγάπη και την τρυφερότητά της, γίνεται υποσυνείδητα ένα είδος «κρυφού εραστή», πολύ περισσότερο όταν η μητέρα δεν έχει ερωτικό δεσμό ή οι γονείς δεν αισθάνονται καθόλου ερωτική έλξη ο ένας για τον άλλον. Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό, έχει μεγάλη δόση αλήθειας, ακριβώς επειδή τα παιδιά προσχολικής ηλικίας περνούν έτσι κι αλλιώς μια φάση κατά την οποία προσκολλώνται με ερωτικό σχεδόν τρόπο στο γονιό του άλλου φύλου κι έχουν φαντασιώσεις ότι όταν μεγαλώσουν θα τον παντρευτούν. Πιθανές συνέπειες; Ένας έφηβος που παραμένει προσκολλημένος στη μητέρα του έπειτα από πολλές ερωτικές απογοητεύσεις (αφού καμία γυναίκα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη μαμά) ή μια έφηβη που γίνεται καθρέφτης της μητέρας της, κάτι που στην εφηβεία καταλήγει συχνά σε σκληρή και οδυνηρή και για τις δυο αντιπαράθεση, που είναι άλλωστε ο μόνος τρόπος για να αποδεσμευτεί από αυτήν και να αποκτήσει αυτονομία.

Tι χρειάζεται ένα μοναχοπαίδι;Όσο πιο λίγα τα άτομα που στελεχώνουν ένα σύνολο, τόσο πιο έντονα αισθάνονται την ανάγκη της αποκλειστικότητας των μεταξύ τους σχέσεων, κι αυτό είναι ένα σημείο που θέλει πραγματικά ιδιαίτερη προσοχή. Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο, η ενσωμάτωση του παιδιού σχετικά νωρίς (ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας φυσικά, αλλά όχι αργότερα από την ηλικία των 3,5-4 ετών) σε μια ομάδα παιδικού σταθμού ή νηπιαγωγείου μπορεί να το βοηθήσει πολύ στην κοινωνικοποίησή του και να συμβάλει με τον καλύτερο τρόπο στη συναισθηματική του ανάπτυξη. Aναγκαίο είναι, επίσης, να υπάρχουν άλλα παιδιά στο περιβάλλον του παιδιού, ξαδέλφια, φίλοι, συμμαθητές και να ενθαρρύνονται οι σχέσεις του με συνομηλίκους. Aσφαλώς πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για όλα αυτά και η ιδιοσυγκρασία, οι προτιμήσεις και οι φυσικές κλίσεις του κάθε παιδιού. Δεν μπορούμε να κάνουμε με το ζόρι ένα εσωστρεφές παιδί υπερκοινωνικό. Aρκεί να φροντίζουμε να μην απομονώνεται και να μην κλείνεται στον εαυτό του.

Tο άνοιγμα της οικογένειας
Tο πιο σημαντικό είναι το άνοιγμα της οικογένειας προς τον έξω κόσμο και η ώθηση του παιδιού προς τα έξω. «…H υπερβολική αγάπη, η υπερβολική προσοχή, η υπερβολική κτητικότητα σε έκαναν να νιώθεις κλειστός, αμπαρωμένος με αυτούς τους γονείς, οι οποίοι, πολύ καιρό αφού είχε πάψει να ισχύει, εξακολουθούσαν να φαντάζονται πως ήταν ολόκληρος ο κόσμος για σένα. Aυτό για μένα ήταν η χειρότερη πλευρά του να είσαι μοναχοπαίδι. Eπιφανειακά οι γονείς μου φαίνονταν συνετοί. Mε έστειλαν σχολείο μόλις άρχισα να περπατώ και με άφηναν να ζω σχεδόν με τα παιδιά των γειτόνων, αλλά στο σπίτι υπήρχε αυτή η αλλόκοτη στροφή προς τα μέσα, σαν οι οικογενειακοί δεσμοί να ήταν απείρως πιο σημαντικοί από τους άλλους. Όταν δεν υπάρχει άλλος συνομήλικος στο σπίτι, όλα αυτά τείνουν να γεμίζουν το παιδί με περηφάνια...» (μαρτυρία από το βιβλίο του Winnicott, Άγγλου ψυχαναλυτή και παιδοψυχιάτρου, «Tο παιδί, η οικογένεια και ο εξωτερικός του κόσμος»).

Η κ. Λουίζα Βογιατζή είναι συμβουλευτική ψυχολόγος.

Τα στάδια του έρωτα

Τον έχουμε λίγο ως πολύ ζήσει όλοι, πιθανώς περισσότερες από μία φορές. Ο λόγος για τον έρωτα, που είτε τον αναζητούμε, είτε τον ζούμε, είτε θέλουμε να τον ξαναθυμηθούμε, μας αρέσει να διαβάζουμε γι’ αυτόν.

Γιατί στα πρώτα ραντεβού με τον σύντροφό μας νιώθαμε έναν κόμπο στο στομάχι από την αγωνία και την επιθυμία μας, αργότερα άγχος για το αν είναι ο ιδανικός άνθρωπος για εμάς, στη συνέχεια αδημονία για το πού θα καταλήξει τελικά η σχέση, και σήμερα, μετά από χρόνια κοινής ζωής, πιστεύουμε ότι μπορούμε να στηριχτούμε επάνω του και ότι, ακόμα και αν δεν χτυπάει γρήγορα η καρδιά μας κάθε φορά που τον σκεφτόμαστε, είναι ο σύντροφός μας και ο άνθρωπος που μας φροντίζει και μας αγαπά βαθιά; Μία νέα έρευνα από την ιστοσελίδα «eHarmony», που χρησιμοποιούν καθημερινά χιλιάδες Βρετανοί για να γνωρίσουν το ιδανικό ταίρι, μας βοηθά -με την επεξεργασία των απαντήσεων των συμμετεχόντων στην έρευνα- να κατανοήσουμε τα 5 στάδια από τα οποία περνάει ο έρωτας. Διαβαζοντάς τα σίγουρα θα βρείτε και τον εαυτό σας μέσα εκεί, αφού λίγο πολύ, όλοι τα έχουμε περάσει.

1ο  στάδιο
Πεταλούδες στο στομάχι
Ένας συνδυασμός ερωτικής τρέλας και έλξης προκαλεί το γνωστό σφίξιμο στο στομάχι, που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ερωτευμένοι. Η όρεξή μας μειώνεται και χάνουμε βάρος (αυτό ανέφερε το 30% των ερωτηθέντων), ενώ η προσοχή μας εστιάζεται στο να συναντήσουμε το αντικείμενο του πόθου μας. Δυσκολευόμαστε πολύ να συγκεντρωθούμε και το μυαλό μας «ταξιδεύει», σταματώντας συνέχεια και με κάθε ευκαιρία στον αγαπημένο μας. Το αποτέλεσμα είναι να μειώνεται η παραγωγικότητά μας (αυτό ανέφερε το 39% όσων ερωτήθηκαν). Είναι γνωστό ότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες παράγουν σε αυτό το αρχικό στάδιο της σχέσης και του έρωτα αυξημένες ποσότητες ορμονών (τεστοστερόνης οι άνδρες και οιστρογόνων οι γυναίκες) - αυτός είναι και ο λόγος που το 56% των ερωτηθέντων ανέφεραν αύξηση στη λίμπιντο. Κάτι που μπορεί να φαίνεται αστείο ή και περίεργο είναι ότι πολλοί ερωτευμένοι εμφανίζουν σε αυτό το στάδιο σπυράκια. Αυτό συμβαίνει επειδή η αυξημένη τεστοστερόνη ευνοεί την παραγωγή του σμήγματος, που κλείνει τους πόρους και είναι υπεύθυνο για το δερματολογικό αυτό ξέσπασμα.

2ο  στάδιο
Χτίσιμο
Η αρχική έλξη, αν και παραμένει, αφήνει χώρο στο να αρχίσουν οι δύο σύντροφοι να μαθαίνουν σιγά-σιγά περισσότερα ο ένας για τον άλλον. Ο «μήνας του μέλιτος» υποχωρεί και το ζευγάρι αρχίζει να χτίζει τη σχέση. Σε αυτήν τη φάση ο οργανισμός εκκρίνει ουσίες που μας κάνουν να νιώθουμε σαν να έχουμε πάρει ναρκωτικά ή να έχουμε καταναλώσει αλκοόλ. Ο καρδιακός ρυθμός αυξάνεται και βρισκόμαστε σε μία κατάσταση ευφορικής αγωνίας, όπου δυσκολευόμαστε να σκεφτούμε πολλά άλλα εκτός από τη σχέση μας, που ανθίζει σιγά-σιγά. Υπάρχει συχνά έλλειψη ύπνου (αυτό ανέφερε το 44% των ερωτηθέντων), πιθανώς επειδή μένουμε ξύπνιοι σκεφτόμενοι το αντικείμενο του πόθου μας, καθώς και δυσκολία συγκέντρωσης (αυτό ανέφερε το 29% των ερωτηθέντων). Η αγάπη αλλάζει και προχωράει προς το σημείο όπου χτίζουμε τη σχέση μας και γνωρίζουμε καλύτερα τον σύντροφό μας.

3ο  στάδιο
Αφομοίωση
Αφού έχουμε αποφασίσει για το αν το άλλο πρόσωπο είναι το κατάλληλο για εμάς, μένει να καταλήξουμε στο αν η σχέση αυτή μας ικανοποιεί. Το άγχος για το μέλλον, που ξεκινάει σε αυτό το στάδιο, μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του στρες που νιώθουμε (αυτό ανέφερε το 27% των ερωτηθέντων).

4ο  στάδιο
Ειλικρίνεια
Σε αυτό το στάδιο πια ανοιγόμαστε και δείχνουμε τον πραγματικό μας εαυτό - ακόμα και όσα κρύβαμε ή εκείνα για τα οποία πιθανώς ντρεπόμασταν. Αυτή η διαδικασία μάς προκαλεί συναισθήματα αμφιβολίας και μας κάνει να αισθανόμαστε ευάλωτοι (αυτό ανέφερε το 15% των ερωτηθέντων). Αν το πρώτο και το δεύτερο στάδιο μας γεμίζουν με συναισθήματα χαράς, στο τρίτο και στο τέταρτο στάδιο παρατηρείται αυξημένο στρες. Τόσο το άγχος όσο και η ευαλωτότητα μπορούν να εκφραστούν με διάφορους τρόπους, όπως είναι για παράδειγμα η εμμονή με τον σύντροφο και η αγωνία για την έκβαση της σχέσης.

5ο  στάδιο
Σταθερότητα  
Αν ένα ζευγάρι καταφέρει να περάσει τα 4 στάδια με επιτυχία, τότε το πέμπτο και τελευταίο στάδιο της σχέσης, η σταθερότητα, θα αυξήσει την εμπιστοσύνη και την επαφή που έχουν οι δύο σύντροφοι μεταξύ τους. Σε αυτήν τη φάση ο οργανισμός εκκρίνει ορμόνες που βοηθούν το ζευγάρι να δεθεί ακόμα περισσότερο και οι δύο σύντροφοι νιώθουν ότι βρίσκονται σε μία ουσιαστική σχέση όπου φροντίζουν και προστατεύουν ο ένας τον άλλον. 

Το εγκεφαλικό "κλέβει" χρόνια απο το μυαλό

Όταν παθαίνει κάποιος εγκεφαλικό οι νοητικές του λειτουργίες – κυρίως η μνήμη και η ταχύτητα της σκέψης του - γερνούν κατά 8 χρόνια, εν μια νυκτί.

Για χάρη της έρευνας στοιχεία από 4900 ανθρώπους μεγαλύτερους των 65 ετών ανέλυσαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο ιατρικό περιοδικό Stroke (εγκεφαλικό). Οι επιστήμονες βρήκαν ότι οι εν λόγω άνθρωποι είχαν πολύ χειρότερα – χαμηλότερα σκορ στα γνωστικά τεστ, κυρίως σε σχέση με τη μνήμη και την ταχύτητα της σκέψης τους, αφού είχαν υποστεί κάποιο εγκεφαλικό.

Οι ειδικοί εξηγούν βέβαια ότι υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο, όπως για παράδειγμα πόσα χρόνια αντιμετωπίζει κάποιος – πριν το εγκεφαλικό - σχετικούς παράγοντες κινδύνου (κυρίως την αρτηριοσκλήρυνση), ποια ήταν η μόρφωσή του και η πνευματική του καλλιέργεια πριν το επεισόδιο, καθώς και γενετικοί ή άλλοι βιολογικοί παράγοντες.

Ένα όμως είναι σίγουρο. Τα εγκεφαλικά βλάπτουν τις γνωστικές λειτουργίες και κατά μέσο όρο κλέβουν 8 χρόνια από τη λειτουργία του εγκεφάλου. Έτσι, είναι σκόπιμο να προσπαθούμε όλοι να ελέγχουμε τους παράγοντες κινδύνου που προδιαθέτουν για το εγκεφαλικό, όπως είναι το κάπνισμα, η χοληστερίνη, η υπέρταση, ο διαβήτης και η έλλειψη άσκησης.

Γιατί οι καλοί άνθρωποι κάνουν κακά πράγματα;

Το ερώτημα όσον αφορά το τι ωθεί τους ενάρετους ανθρώπους να κάνουν ανήθικες πράξεις βρίσκει επιστημονική απάντηση.

Το να έχουμε επίγνωση του τι πρόκειται να συμβεί και να σκεφτόμαστε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που μπορεί να επιφέρει μια εσφαλμένη μας συμπεριφορά θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κάνουμε το σωστό, λένε οι επιστήμονες. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε η μελέτη με τίτλο «Πρόβλεψη και αντίσταση στον πειρασμό να συμπεριφερόμαστε ανήθικα», που διενεργήθηκε από τη Σχολή Booth School of Business Behavioral Science του Πανεπιστημίου του Σικάγο.

Ύστερα από μια σειρά πειραμάτων, στα οποία περιλαμβάνονταν κοινά ηθικάδιλήμματα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες, οι οποίοι είχαν συνδέσει το ηθικό δίλημμα με άλλα παρόμοια περιστατικά, συμπεριφέρθηκαν με ειλικρίνεια σε σχέση με όσους δεν έκαναν αυτόν τον συσχετισμό, παρότι αρχικά πιστευόταν ότι θα ενέδιδαν σε ανήθικη συμπεριφορά. Με άλλα λόγια, αποδείχθηκε ότι είναι πιθανότερο να υποκύψουμε σε μια ανήθικη συμπεριφορά αν θεωρούμε ότι η πράξη αυτή αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό και αν δεν σκεφτούμε από πριν τις αρνητικές επιπτώσεις που θα ακολουθήσουν.

Ένα από τα πειράματα που πραγματοποιήθηκαν είχε ως εξής: Μια ομάδα φοιτητών από τη Σχολή Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου χωρίστηκε σε ζευγάρια, όπου ο ένας φοιτητής είχε το ρόλο του μεσίτη για έναν αγοραστή και ο άλλος είχε το ρόλο του μεσίτη για έναν πωλητή. Η αγοραπωλησία αφορούσε ένα ιστορικό ακίνητο στη Νέα Υόρκη. Το δίλημμα ήταν ότι ο πωλητής ήθελε να διατηρηθεί η υπάρχουσα ιδιοκτησία, ενώ ο αγοραστής ήθελε να την κατεδαφίσει και να χτίσει ένα ξενοδοχείο. Οι φοιτητές που είχαν το ρόλο του μεσίτη για τον πωλητή έπρεπε να προσεγγίζουν αγοραστές που θα διατηρούσαν το ιστορικό ακίνητο, ενώ οι φοιτητές που είχαν το ρόλο του μεσίτη για τον αγοραστή όφειλαν να κρύβουν το σχέδιό του για την ανοικοδόμηση ενός ξενοδοχείου.

Μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων οι φοιτητές κλήθηκαν να θυμηθούν αν χρειάστηκε να εξαπατήσουν ή να καταστρατηγήσουν τους κανόνες. Διαπιστώθηκε, λοιπόν, ότι τα 2/3 των συμμετεχόντων, που δεν συσχέτισαν το ηθικό δίλημμα με κάποιο αντίστοιχο του παρελθόντος, είπαν ψέματα κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, προκειμένου να κλείσουν τη συμφωνία.

«Οι άνθρωποι θα μπορέσουν να αποκτήσουν μια πιο ηθική συμπεριφορά, αρκεί να αναγνωρίσουν τις επιπτώσεις που θα έχουν στο μέλλον οι αντιδεοντολογικές πράξεις τους και να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα ενός επερχόμενου πειρασμού», δήλωσε η καθηγήτρια Marketing και μέλος της ερευνητικής ομάδας, Ayelet Fishbach.

Test: Τί αποκαλύπτει για σενα το υποσυνείδητό σου;

Φαντάσου τις ακόλουθες σκηνές και γράψε το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό. Μη το πολυσκέφτεσαι αλλά κράτα την πρώτη σου αυθόρμητη σκέψη. Κάνε κλικ στην επόμενη σελίδα και ξεκίνα το τεστ.

1. Περπατάς μέσα στο δάσος. Μπαίνεις σε ένα ξέφωτο και μπροστά σου είναι το σπίτι των ονείρων σου. Περιέγραψε το μέγεθός του.

2. Περιβάλλεται από φράκτη ή όχι;

3.Μπαίνεις μέσα στο σπίτι και προχωράς προς την τραπεζαρία. Βλέπεις το τραπέζι. Περιέγραψε το. Υπάρχει τίποτα πάνω ή γύρω από το τραπέζι; Βλέπεις άλλα άτομα ή το δωμάτιο είναι άδειο;

Οι απαντήσεις σε αυτό το τεστάκι δείχνουν τις αξίες και τα ιδανικά σου. Πόσο μέσα πέφτει;

Ανάλυση απαντήσεων

1. Το μέγεθος του σπιτιού αντιπροσωπεύει τη φιλοδοξία που έχεις και τις προκλήσεις που αναλαμβάνεις στη ζωη.

2. Η απουσία φράκτη είναι ένδειξη ανοιχτής προσωπικότητας ενώ η παρουσία φράκτη δείχνει εσωστρέφεια.

3. Αν πάνω στο τραπέζι υπήρχαν τρόφιμα ή λουλούδια ή αν γύρω από το τραπέζι κάθονταν άνθρωποι είσαι ικανοποιημένη από τη ζωή σου.

Πηγή womenonly.gr

50 σημάδια πως σε βλέπει σοβαρα...πολύ σοβαρα

Εάν συμβαίνουν τα παρακάτω, μάλλον είσαι η γυναίκα της ζωής του !

Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, τα ζευγάρια που η σχέση τους δυναμώνει, είναι εκείνα που νιώθουν πιο άνετα κάνοντας μπάνιο μαζί, τριγυρνούν στο σπίτι με πιτζαμάκια, συζητώντας τα θέματα υγείας που τους απασχολούν, ενώ τα κορίτσια δεν στρεσάρονται να εμφανιστούν χωρίς μακιγιάζ μπροστά στο ταίρι τους.

Ανάμεσα στα σημαντικά χαρακτηριστικά της πενηντάδας είναι ο προγραμματισμός διακοπών, να οδηγεί ο ένας το αυτοκίνητο του άλλου και να έχουν κλειδί ο ένας για το διαμέρισμα του άλλου- εφόσον δεν μένουν μαζί.

Ταυτόχρονα, στα σημάδια της νέας εποχής, είναι το ποστάρισμα μιας κοινής φωτογραφίας αγάπης, η αλλαγή στάτους στο Facebook από μόνος- σε σχέση και το να γνωρίζει ο ένας τους φίλους του άλλου.

Φυσικά, στα κλασικά και αγαπημένα σημάδια είναι και η γνωριμία με τους γονείς, η διανυκτέρευση στο σπίτι ο ενός του άλλου αλλά και τα μυστικά που ο ένας μοιράζεται με τον άλλο.

Τα καυτά χαρακτηριστικά:

1. Να γνωρίσεις τους γονείς
2. Να ανταλλάξετε κλειδιά
3. Να προγραμματίσετε κοινές διακοπές
4. Να μιλάτε για το μέλλον
5. Να είσαι καλεσμένη σε οικογενειακές του συγκεντρώσεις …

6. Να σου λέει σ’αγαπώ
7. Να μένει στο σπίτι σου το βράδυ
8. Να γράφετε ευχαριστήριες κάρτες μαζί
9. Να βλέπεστε έστω μέρα παρά μέρα
10. Να αφήσεις την οδοντόβουρτσα σου σπίτι του
11. Να λέτε τα πάντα ο ένας στον άλλο
12. Να σε φροντίζει όταν είσαι άρρωστη
13. Να σε γνωρίζει στον ευρύτερο φιλικό του κύκλο
14. Να λέτε πόσα παιδιά θα θέλατε να αποκτήσετε στο μέλλον
15. Να αγοράσετε μαζί ένα σκύλο ή μια γάτα
16. Να οδηγείτε ο ένας το αυτοκίνητο του άλλου
17. Να σας καλούν σε γάμους σαν ζευγάρι
18. Να αναλύετε τις λεπτομέρειες των μισθών σας
19. Να ξέρεις τους αριθμούς pin τους
20. Να μιλάτε για τις καλοκαιρινές διακοπές
21. Να έχεις ένα συρτάρι στο σπίτι του
22. Να μιλάτε υποθετικά για το πότε θα μείνετε μαζί
23.Να καλείτε κόσμο και να βγαίνετε ως ζευγάρια
24. Να αφήνετε ρούχα και άλλα αντικείμενα ο ένας στο σπίτι του άλλου
25. Να μιλάς με το όνομά τους στο μπαμπά και στη μαμά του
26. Να μιλάτε για θέματα υγείας
27. Να αερίζεστε ο ένας μπροστά στον άλλο (ολίγον κουφό)
28. Να σε καλεί να βγείτε μαζί με τους φίλους/οικογένεια I
29. Να λαμβάνετε κάρτες ή δώρα ως ζευγάρι
30. Να ξέρεις τα σχέδια του για ολόκληρη τη μέρα
31. Να κάνετε μπάνιο μαζί
32. Να αλλάζετε το στάτους σας στο Facebook ”σε σχέση”
33. Να ξέρετε ο ένας τους κωδικούς του άλλου
34. Να φοράς άφοβα πιτζαμάκια μπροστά του
35. Να μοιράζεστε τα μυστικά των φίλων σας
36. Να είσαι το ταίρι του στις προσκλήσεις που λαμβάνει
37. Να φτιάχνεις φαγητό μόνο για εκείνο και τούμπαλιν
38. Να παρακολουθεί ένα σήριαλ που σου αρέσει κι εσύ το ίδιο
39. Να μιλάτε κάθε μέρα στη δουλειά ? τηλεφωνικά
40. Να μην χρειάζεται να μακιγιαριστείς για να τον αντικρίσεις
41. Να ζητάει την άποψή σου για κάθε λογής ζητήματα
42. Να βγαίνεις με φίλους ή με την οικογένειά του, χωρίς εκείνος να είναι παρόν
43. Να σου αφήνει σημειώματα αγάπης
44. Να ακούει τη μουσική που σου αρέσει και τούμπαλιν
45. Να σταματάς να βλέπεις άτομα που δεν εγκρίνει κι εκείνος το ίδιο
46. Να ποστάρετε φωτογραφία αγάπης σας στο Facebook
47. Nα λέτε καλημέρα/καληνύχτα με μηνύματα
48. Να έχετε παρατσούκλι ο ένας για τον άλλο
49. Να έχετε πει με πόσους παρτενέρ έχετε κάνει σεξ στο παρελθόν
50. Να σε προσθέτουν όλοι οι φίλοι του στο Facebook

Κριθαράκι

Συστατικά

• 1 κούπα κριθαράκι
• 2 ποτήρια νερό
• 1 κρεμμύδι
• 3 σκελίδες σκόρδο
• 1 πράσο
• 2 φύλλα δάφνης
• λίγα ντοματίνια
• 2 κουταλιές της σούπας ταχίνι
• 1 ντομάτα κονκασέ
• Ελαιόλαδο

Μέθοδος Εκτέλεσης

Photo credit: G. Drakopoulos

Νηστίσιμο και νόστιμο κριθαράκι.. .. το ταχίνι του δίνει νοστιμιά και προσδίδει ακόμα περισσότερο στο πιάτο

• Σοτάρουμε σε λίγο ελαιόλαδο το κρεμμύδι, το σκόρδο, το πράσο και τα ντοματίνια.
• Ρίχνουμε το κριθαράκι, την ντομάτα, το νερό και τα μυρωδικά και στο τέλος το ταχίνι.
• Μόλις πάρει βράση βάζουμε σε πυρέξ και ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 30 λεπτά με αλουμινόχαρτο σκεπασμένο

Tip

Καβουρδίστε καλά το κριθαράκι... γίνεται πεντανόστιμο έτσι! 

Μοσχαράκι κοκκινιστό κρασάτο

Καλησπέρα σας!! Τί θα λέγατε για ένα ...μοσχαράκι κοκκινιστό που κάνει τέλεια παρεούλα με πουρέ πατάτας;;; Δεν είναι ένα φαγάκι πολύ σπιτικό, μαμαδίστικο και ευπρόσδεκτο από τους περισσότερους,  μικρούς αλλά και μεγάλους. Θέλετε να δείτε μια παραλλαγή του;;; Κάποτε μ' αυτή τη σάλτσα έφτιαχνα ορτυκάκια και γινόταν τέλεια!!! Αυτή τη φορά έφτιαξα το μοσχαράκι μου και ήταν εξίσου νόστιμο!!!

Ελάτε, λοιπόν, στην κουζίνα μου να το μαγειρέψουμε παρεούλα...όχι βέβαια τέτοια ώρα που εγώ κατάφερα να σας τη δείξω...

ΥΛΙΚΑ για 6 μερίδες
1.500 γρ. μοσχάρι σβέρκο ή ελιά, κομμένο σε κύβους
1 μελιτζάνα μικρή ψημένη στο γκριλ ή ακόμα καλύτερα στα κάρβουνα
2 σκελίδες σκόρδο
2 καρότα
3 μέτρια κρεμμύδια
2 φύλλα δάφνης
2 φλ. τσ. κόκκινο κρασί
2 μέτριες ώριμες ντομάτες
250 γρ. ελαφρά συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας
1 κ.γλ. ρίγανη
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
2 φλ.τσ. νερό (ή ζωμό λαχανικών)
3 κ.σ. μαϊντανό ψιλοκομμένο για το γαρνίρισμα
3 κ.σ. αλεύρι για το κρέας
6 κ.σ. ελαιόλαδο

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Πλένουμε τους κύβους του κρέατος και τους πασπαλίζουμε με αλεύρι.

Βάζουμε σε μια κατσαρόλα το ελαιόλαδο και μόλις ζεσταθεί ρίχνουμε τους κύβους κρέατος και τους αφήνουμε να ροδίσουν από όλες τις πλευρές.

Εν τω μεταξύ, βάζουμε στο multi, τα κρεμμύδια, τα καρότα, το σκόρδο, τη ψημένη μελιτζάνα και τις ντομάτες και τα πολτοποιούμε.

Ρίχνουμε στην κατσαρόλα με το κρέας τα πολτοποιημένα λαχανικά, τον συμπυκνωμένο χυμό, το αλάτι, το πιπέρι, τη ρίγανη, το μοσχοκάρυδο, τη δάφνη και τα 2 φλυτζάνια κρασί.

Προσθέτουμε το νερό και αφήνουμε το κρέας να βράσει σε μέτρια φωτιά για 40 λεπτά, περίπου ή έως ότου το κρέας μαλακώσει και η σάλτσα "δέσει" δηλαδή μείνει χωρίς περιττά υγρά.

Μόλις το κρέας είναι έτοιμο, αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε να κρυώσει για λίγο.

Σερβίρουμε με πουρέ πατάτας και πασπαλίζουμε με ψιλοκομμένο μαϊντανό.

μοσχαράκι κοκκινιστό: πολύ ωραίο για αυτονόητο

Διάλειμμα στην απουσία και νάμαι. Κι όχι, δεν έκανα γευστική απεργία αυτές τις μέρες ούτε είχα καθημερινές γενικές συνελεύσεις παρέα με τους ρυθμιστές των μέσων μεταφοράς, αν και -μεταξύ μας- πολύ θα τόθελα να δω εκ του σύνεγγυς πόσο σκέφτονται όλοι αυτοί που διαρκώς συσκέπτονται. Κάποιες φορές θέματα που με πρόθεση (κι ας ισχυρίζεσαι το αντίθετο) αναβάλεις, σου επιβάλλουν την προτεραιότητά τους δικτατορικά, οπότε η λύση είναι αναγκαστική και διόλου η προσωπική σου διάθεση μετράει.
Το καλό σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι η συσπείρωση του στενού περιβάλλοντος επειδή χρειάζεται μια έξτρα προσπάθεια για να διατηρηθεί η υπάρχουσα σταθερότητα, ακριβώς δηλαδή το αντίθετο από αυτό που βιώνουμε κάθε μέρα σαν πολίτες αυτής της χώρας. Επιπλέον δε, επίσης σε αντίθεση με τα ελλείμματα και τις κάθε είδους δημοσιονομικές μαύρες τρύπες, υπάρχει τελικά bonus, ναι καλά το είπα, γιατί πώς αλλιώς να δεις το θέμα όταν γυρίζεις σπίτι, όλα είναι στη θέση τους και υπάρχει ωραιότατο και δη σερβιρισμένο φαγητό.

Μια από αυτές τις μέρες με την κούραση στο κόκκινο, ο αέρας τόχε σκάσει απ’ την κουζίνα, κάποια παραζαλισμένα του μόρια έκοβαν βόλτες στο χώρο κάνοντας το σπίτι να μυρίζει κανέλα και μπαχάρι, στο τραπέζι πλάι σ’ ένα ποτήρι merlot καθόταν άκρως ελκυστικό το μοσχαράκικοκκινιστό, σκηνοθετημένη έκπληξη σκέφτηκα πρώτα, τί ωραία που υπήρχε κάτι να με περιμένει, κι έπειτα κατάλαβα πως ήταν περισσότερο από ‘κάτι’, το ‘κάτι’ έχει μια τσιγκούνικη διάσταση συναισθήματος στο όριο της υποτίμησης της πραγματικότητας. Καιρό είχα να δοκιμάσω την νοστιμιά του, απασχολημένη με τις απανταχού μαγειρικές περιπέτειες και καθώς το απολάμβανα έτοιμο, είχα την ευκαιρία να αξιολογήσω εκ νέου την δεμένη γευστική του χάρη. Είπα λοιπόν, να ξαναγίνει το κοκκινιστό εγχείρημα και γράφω σήμερα γι’ αυτό, όχι γιατί πρόκειται για μια σπάνια συνταγή παρότι εξαιρετικά νόστιμη, αλλά γιατί αξίζει τελικά να μην προσπερνάμε όσα ωραία έχουμε ή μας προσφέρονται με αγάπη, θεωρώντας τα απλώς δεδομένα και αυτονόητα.

Προετοιμασία: 10 λεπτά και σχεδόν 2 ώρες το μαγείρεμα, όπου ασχολείστε μαζί του περίπου το ένα τέταρτο. Είναι σημαντικό α) το κρέας να είναι εντελώς στεγνό, β) να μαγειρευτεί σε εξαιρετικά χαμηλή φωτιά. Εύκολη συνταγή. Aν δεν μπείτε στον πειρασμό να υπερβάλετε στο λάδι (πραγματικά δεν το χρειάζεται), το πιάτο θα είναι και σχετικά λάιτ.

Υλικά (για 4-5 άτομα)
1,5 κιλό μοσχαρίσια σπάλα (ή ποντίκι, αν σας αρέσει το ζελέ που έχει το συγκεκριμένο μέρος) κομμένο σε κομμάτια 5 εκατ. περίπου
2 μεσαία κρεμμύδια ψιλοκομμένα
3 κ.σ. ελαιόλαδο
3 φύλλα δάφνης
100 ml κόκκινο κρασί
1 κουτί ψιλοκομμένη ντομάτα (βιολογική κατά προτίμηση, γιατί είναι γλυκιά και δεν θα χρειαστεί ζάχαρη)
1-2 κ.γ. πελτέ ντομάτας
1 ξύλο κανέλα
5-6 κόκκους μπαχάρι
200 ml νερό
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Ετοιμάζεται το κρέας: Στεγνώνετε καλά τα κομμάτια σκουπίζοντάς με χαρτί. Δεν πρέπει να έχουν καθόλου υγρά. Σε φαρδιά κατσαρόλα ζεσταίνετε καλά το λάδι και τσιγαρίζετε σε δυνατή φωτιά το κρέας από όλες τις πλευρές για 8-10 λεπτά. Το βγάζετε, βάζετε στην κατσαρόλα το κρεμμύδι και σοτάρετε ανακατεύοντας για 2-3 λεπτά να μαραθεί. Προσθέτετε το κρέας, ανακατεύετε άλλο 1 λεπτό και σβήνετε με το κρασί, αφήνοντάς το να εξατμιστεί τελείως.
Κάνετε τη σάλτσα: Προσθέτετε όλα τα υπόλοιπα υλικά και το νερό και μόλις αρχίσει να βράζει κατεβάζετε τη φωτιά στο ελάχιστο του ελάχιστου, σκεπάζετε και σιγομαγειρεύετε έτσι για 1,5 – 2 ώρες, μέχρι το κρέας να είναι μαλακό. Στη μία ώρα ελέγχετε τη σάλτσα σε αλάτι, πιπέρι και διορθώνετε, αν χρειάζεται.
Σερβίρισμα: Σε πιατέλα ή σε πιάτα (ζεστά ανάλογα με την εποχή) με ρύζι ή πουρέ ή τηγανητές πατάτες. Το μοσχαράκι κοκκινιστό είναι απλώς τέλειο.

ΓΙΟΥΒΕΤΣΙ ΜΕ ΜΟΣΧΑΡΙ ΣΤΟΝ ΞΥΛΟΦΟΥΡΝΟ

μοσχάρι σε μερίδες 1 κιλό (ελιά)
κριθαράκι 500 γρ.
κρεμμύδι τριμμένο 1
σκόρδο 1 σκ.
λευκό κρασί 1 κούπα
ντομάτες τριμμένες 2 κούπες
φρέσκια ρίγανη
μπαχάρι
ελαιόλαδο
αλατοπίπερο

Πλύντε καλά το κρέας και βράστε το για 15 λεπτά. Σουρώστε και στραγγίστε το. Βάλτε το σε γάστρα ή σε ένα πυρέξ. Περιχύστε με το λάδι , το κρασί και καλύψτε το με νερό. Αφήστε το να βράσει καλά στην γάστρα για 40 λεπτά . Κατόπιν βάλτε την ντομάτα , το σκόρδο, το μπαχάρι, την φρέσκια ρίγανη και το κρεμμύδι και αφήστε για άλλα 15 λεπτά. Προσθέστε το κριθαράκι και όσο νερό χρειαστεί (περίπου 1 ποτήρι). Αφήστε το να βράσει μέχρι να απορροφήσει το νερό και να μαλακώσει το κριθαράκι. Προσθέστε και άλλο ζεστό νερό αν χρειαστεί .Σερβίρεται ζεστό με τριμμένη ξερή μυζήθρα.