Για τα όνειρα

Οι άνθρωποι βλέπουν όνειρα. Κάνουν όνειρα για το μέλλον. Ερμηνεύουν τα όνειρα τους. Ζουν με τα όνειρα τους. Ο Κώστας Τσόκλης σε μια ομιλία του στην Σαντορίνη με θέμα «Τα κινούμενα σύνορα της ευρωπαϊκής ταυτότητας» δίνει την δική του ερμηνεία για τα όνειρα:

«Είμαι υπέρ του εαυτού μου,
υπέρ της οικογένειάς μου
υπέρ της πόλης στην οποία γεννήθηκα και ζω,
υπέρ της πατρίδας μου,
υπέρ την Ενωμένης Ευρώπης,
είμαι υπέρ της πραγματικά ενωμένης Ευρώπης,
είμαι υπέρ μια ενωμένης ανθρωπότητας,
είμαι υπέρ του εαυτού μου.

Αλλά, αφού είμαι εγώ αυτός που καθορίζει τις αναγκαιότητες, αφού δεν μπορώ πια να αποφασίζω εγώ ο ίδιος για τη μοίρα μου, αφού πρέπει να ξεχάσω ένα μεγάλο μέρος αυτών που μέχρι τώρα έμαθα, αυτών που κατάλαβα κι αυτών που, αφελώς ίσως αλλά εκ των πραγμάτων, αγάπησα και μια και πρέπει να κατεδαφίσω το πατρικό μου σπίτι για να χτιστεί στη θέση του ένα νέο οικοδόμημα, που θα στεγάσει μεταξύ άλλων και τα δικά μου τα όνειρα (όνειρα που γεννήθηκαν όμως κάτω από άλλες συνθήκες και για άλλους λόγους), γι’ αυτό, η χαρά που ο νεοαποκτημένος πλούτος μου μου προσφέρει κρύβει μέσα του μια πικρή γεύση που δηλητηριάζει την υποθετική μου ευτυχία.

Κι όμως πρέπει να προχωρήσουμε.»

Πηγή: Portraitdocumentaries από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ