Γράφει ο Χαράλαμπος Αεράκης
9 Νοεμβρίου 1989 πέφτει επιτέλους το τείχος του Βερολίνου που χώριζε την Ανατολική από τη Δυτική Γερμανία. Ζούσα εκεί τότε. Έφηβος παρακολουθούσα από τις ειδήσεις τους πανηγυρισμούς για την κατάρρευση της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Δεν γνωρίζαμε και πάρα πολλά για τους «γείτονες» μας, όμως για εμάς τους ξένους είχε τα επόμενα χρόνια τεράστιες συνέπειες σε όλους τους τομείς τις ζωής μας.
Μέχρι το καλοκαίρι του 1990 δεν είχα γνωρίσει ποτέ μου Ανατολικογερμανό. Η πρώτη λοιπόν επαφή που θυμάμαι ήταν το καλοκαίρι του 1990. Είχαμε αράξει στην πισίνα της πόλης στις σχολικές διακοπές και κάποια στιγμή ακούμε γέλια από παντού. Είχαν μετακομίσει στην πόλη οι πρώτοι εσωτερικοί «μετανάστες» Ανατολικογερμανοί και αποφάσισαν να επισκεφτούν την τοπική πισίνα. Όταν τους αντίκρισα νόμιζα ότι ο χρόνος είχε σταματήσει στην δεκαετία του ‘60, μαγιό όπως στις παλιές ταινίες, παπούτσια που δεν τα είχαμε ξαναδεί και τα μαλλιά...
foto: pohl-projekt.de
Ήταν η πρώτη φορά που όλοι οι ξένοι είχαμε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά τον φόβο της επίθεσης από νεοναζιστικές ομάδες. Είχαν τόσο καλά οργανωθεί οι οργανώσεις αυτές, που ταξίδευαν από πόλη σε πόλη σε πορείες, πραγματοποιώντας βανδαλισμούς και σε πολλές περιπτώσεις φόνους σε βάρος ξένων.
Αυτό ήταν πια καθημερινότητα. Οι Ανατολικογερμανοί δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν μετά από τόσα χρόνια αποκλεισμού στα νέα δεδομένα. Πέρασαν πολλά χρόνια να αποδεχτούν ακόμα και οι ίδιοι οι δυτικοί Γερμανοί την νέα κατάσταση, αλλά ακόμα και σήμερα υπάρχει μία μικρή αντιπάθεια ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Αν πάει κάποιος σήμερα στην πλευρά της ανατολικής Γερμανίας θα βρει εγκαταλειμμένα χωριά, κλειστά εργοστάσια και μεγάλο ποσοστό ανεργίας. Η Γερμανία της Μέρκελ (ανατολική και αυτή) προσπαθεί να σώσει την Ελλάδα και μας υποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο η δική μας Οικονομία θα πάρει μπρος για να φέρουμε επενδυτές και άλλους σωτήρες.
Τόσα χρόνια έχουν αφήσει να καταρρεύσει η πρώην ανατολική Γερμανία, αν και τα τελευταία 20 εισρέουν δισεκατομμύρια ευρώ από την φορολογία των εργαζόμενων για την ανοικοδόμησή της χωρίς αποτελέσματα. Σήμερα, για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να αγοράσει σπίτι 100τμ με μόνο 15.000 ευρώ σε πολλά χωριά της Αν. Γερμανίας! Αυτή την πραγματικότητα λίγοι την γνωρίζουν.
Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια ξεκίνησε το χτίσιμο του τείχους.
Πρέπει να είναι τραγικό να ξυπνάς και ξαφνικά να βρίσκεσαι φυλακισμένος. Κανένας λαός να μην ξαναζήσει αυτές τις εποχές. 400 εκ γερμανικά μάρκα κόστισε τότε το τερατούργημα. Πάνω από 10.000 μόνιμοι φρουροί και πάνω από 320 πύργοι περιφρουρούσαν την διέλευση στην Δύση με εντολή να πυροβολούν χωρίς προειδοποίηση.
Peter Döbler
Ήταν τόσο έντονο το συναίσθημα να ζήσει το όνειρό του που στις 25 Ιουλίου του 1975 αποφάσισε να κολυμπήσει από την Βαλτική θάλασσα (Ostsee) και να διανύσει 45 χιλ κολυμπώντας μέσα στην νύχτα στα παγωμένα νερά για να φτάσει ως την Βόρεια Θάλασσα (Nordsee), με μόνο ένα μπουκάλι νερό!!!
Τελικά μετά από 36 ώρες τα κατάφερε. Έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και έστειλε φωτογραφίες στους δικούς του μετά από μήνες με τα Blue Marlin που είχε ψαρέψει.
Την απόδρασή του προσπάθησε πέρσι να αναπαραστήσει ένας αθλητής του IRON MAN και να διανύσει με παρόμοιες συνθήκες την ίδια πορεία, αλλά εγκατάλειψε μετά από 21 χιλ αφού είχε, αφυδατωθεί.
Τέλος, θέλω μόνο να κάνω μία μικρή ακόμα αναφορά πώς τότε, τον Νοέμβριο του 1989 που έπεσε το τείχος, φοιτητές είχαν ξεκινήσει πορείες, μέρες πριν, σε όλες τις πόλεις της τότε DDR, πρώτα σε μικρές ομάδες και έπειτα κατά χιλιάδες.
Τότε δεν υπήρχε το facebook και σίγουρα ούτε κανάλια αναμετέδιδαν τα γεγονότα. Κατάφεραν όμως σαν μία γροθιάνα ρίξουν την δική τους χούντα. Το τείχος της ντροπής έπεσε, λόγω της μαζικότητας των κινητοποιήσεων και της αποφασιστικότητας των νέων, χωρίς να πέσει ούτε ένα δακρυγόνο! Τα συμπεράσματα δικά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου