Η έννοια ελεύθερος έρωτας συχνά συσχετίζεται με το ανοιχτό ζευγάρι, με τη σεξουαλικότητα χωρίς φραγμούς, όμως η αληθινή ελευθερία του έρωτα δεν έχει σχέση μ΄αυτό.
Πολλοί πιστεύουν ότι έχουν την αποκλειστική ιδιοκτησία του αγαπημένου προσώπου. Αν τύχει ένα άλλο πρόσωπο να φαντάζει σημαντικό, εκείνος που αγαπάει αισθάνεται ότι κινδυνεύει η θέση του. Ο φόβος αυτός προέρχεται από μια κακή αντίληψη του έρωτα, σάμπως ο έρωτας να είναι μετρήσιμος και να μην μπορεί να μοιραστεί. Όμως είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει μέτρο για τον έρωτα.
Ο έρωτας ενός ζευγαριού θα έπρεπε να βασίζεται στη συνεργεία συντρόφων ζωής. Μια σχέση στενή, βαθιά, που τρέφεται από παλιά βιώματα, ένας κοινός δρόμος στον οποίο δύο πρέπει αν αισθάνονται ελεύθεροι και ικανοί να αγαπούν.
Το να περιορίζουμε την ικανότητά μας να αγαπάμε σε ένα μόνο πρόσωπο, αφήνοντας απ’ έξω τον υπόλοιπο κόσμο, κάνει τη σπίθα να καταπνίγεται και μαζί της κι εμάς. Γι΄αυτό κάθε εξαρτημένος έρωτας κάνει να υποφέρουν και τα δύο μέλη του ζευγαριού και γεννάει μια ατελείωτη σειρά προστριβών και μαχών για το ποιο θα έχει την εξουσία. Όταν η σχέση βασίζεται στην εξάρτηση, τα δύο μέλη προσπαθούν να κυριαρχήσουν το ένα στο άλλο, σαν αυτό να τους παρέχει τη βεβαιότητα ότι δε θα χάσουν ό,τι κατέχουν.
Με την ικανότητα μας να αγαπάμε συμβαίνει το ίδιο όπως και με άλλες μορφές πλούτου, συμπεριλαμβανομένου του χρηματικού. Όπως το χρήμα πρέπει να κυκλοφορεί για την καλή υγεία του οικονομικού συστήματος, έτσι και η τρυφερότητα, η φιλία και η ανθρώπινη ζεστασιά πρέπει να κυκλοφορούν για να κρατάνε την καρδιά σε καλή φόρμα.
Αγαπάμε σημαίνει επιτρέπουμε στον άλλο να είναι αυτός που είναι και στον εαυτό μας να ολοκληρωθεί εντός και εκτός της σχέσης μας, με την πίστη ότι μας ενώνει ένας μακρύς δρόμος προς τα μπροστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου