Το γαλάζιο πουκάμισο

Κάθε που ξεμακραίνει από εκείνον, γυρίζει την πλάτη της αφήνοντας την παλάμη της να σέρνεται στη δική του μέχρι να χωρίσουν οι άκρες των δαχτύλων τους. Να τον πάρει ως την πιο τελευταία του αφή. Γιατί αυτός είναι μια κατάσταση ξαφνική και άλλη. Όχι ένα κουστούμι, ένα σκηνικό ή μια ιστορία στην οποία ήθελε να βρεθεί, με τον τρόπο που το μυαλό της είχε φτιάξει. Αυτός είναι απ’ το κουστούμι, το αταίριαστο γαλάζιο πουκάμισο. Είναι το άλλο. Το κάτι άλλο απ’ όλες τις απόψεις. Το ανακόλουθο. Μέρος μιας ακαθόριστης ισορροπίας που μια μόνο απάντηση δέχεται στο «Τι είμαι εγώ για σένα;». «Απόλαυση»…

Τα μάτια του είναι τέτοια που καθαρίζουν την ψυχή της. Της δίνει δάκρυα από εκείνα που μπορεί να ελέγξει. Δάκρυα απ’ αυτά που καθαρίζουν το τοπίο και σε κάνουν να βλέπεις τα πάντα με την παραμικρή λεπτομέρεια. Η φωνή του και στα πιο απλά ακόμα της επιστρέφει τη δικιά της χαμένη φωνή. Λέξεις και νοήματα για χρόνια εξαφανισμένα απ’ τον προφορικό της λόγο, ξαφνικά αιωρούνται απ’ τις άκρες των χειλιών της. Η αφή του προσδιορίζει την υπόστασή της. «Του ανήκω», φωνάζουν οι συμπεριφορές της στα μπαρ και αλλού. «Τον ερωτεύομαι σαν να μη γίνεται αλλιώς». Βαθιά χωμένη σε μια ευτυχία δίχως προορισμό, νιώθει ελεύθερη να αυτοσχεδιάσει στο κάθε φορά «επί τόπου». Κι εκείνο που την απογειώνει δεν είναι το πόσο καλά δέχεται εκείνος τις τρέλες της. Όχι. Μα το ότι αυτός είναι η αιτία και η έμπνευση για κάθε τρέλα που μηχανεύεται μαζί του. «Να πάμε νύχτα σε μια παραλία και να κάνουμε σαπουνόφουσκες ως τ’ αστέρια».

Όμως όλα αυτά -κι άλλα- είναι αυτά που εκείνος είναι για εκείνη. Εκείνος για εκείνον τι είναι; Είναι ένας άντρας με «τ». Ωραίος στο ολόκληρο.

Υ.Γ.: Συχνά τον αφήνει να μιλάει χωρίς να τον ακούει. Τον χαζεύει. Κουνάει το κεφάλι της καταφατικά. Του χαμογελά σχεδόν ασυναίσθητα και προσπαθεί να μετρήσει -χωρίς να την πάρει είδηση- πόσο μεγάλα να της πέφτουν άραγε τα μανίκια απ’ το γαλάζιο του πουκάμισο. Αν μπορούσε να προφέρει το όνομά του θα του το αποκάλυπτε ίσως. Το δύσκολο για εκείνη ήταν να μάθει να τον λέει με το όνομα που του απευθύνονταν όλοι.