Σοκ -Αναδρομικός φόρος 50% σε όσους πούλησαν σπίτια την περασμένη δεκαετία

Χωρίς να έχει διευκρινιστεί ακόμη αν υπάρχει ρητή εντολή από την ηγεσία του ΥΠΟΙΚ ή αν συμβαίνει λόγω άγνοιας των εφοριακών, σε πολλούς φορολογουμένους που πούλησαν σπίτια την προηγούμενη δεκαετία, κατά τη διάρκεια ελέγχων, επιβάλλονται πρόστιμα γιατί δεν είχαν δηλώσει τα έσοδα που εισέπραξαν από την πώληση, ως κέρδος από επιχείρηση. Δηλαδή, τώρα, πολλοί ιδιώτες, φορολογούνται ως εταιρείες.

Σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα», οι εφοριακοί, πατώντας σε μια ασαφή διάταξη που προϋπήρχε του Φόρου Υπεραξίας και δεν αφορούσε τα φυσικά πρόσωπα,  αλλά τα νομικά (επιχειρήσεις), υποστηρίζουν ότι όσοι ιδιώτες πούλησαν σπίτια στο παρελθόν θα έπρεπε να είχαν δηλώσει στο Ε1 τα χρήματα που εισέπραξαν ως κέρδος από επιχείρηση και όχι ως χρηματικό εισόδημα από διάθεση περιουσιακών στοιχείων, όπως κάθε απλός πολίτης έκανε για να καλύψει μελλοντικά «πόθεν έσχες» και για το λόγο αυτό, τους επιβάλλουν τα σχετικά πρόστιμα και - μάλιστα αναδρομικά- για μια δεκαετία.

Πηγή: iefimerida.gr

Το συγκλονιστικότερο 1,5 λεπτό που έχετε δει ποτέ (VIDEO)

Η καμπάνια από την οργάνωση Save The Children συγκινεί και προβληματίζει. Συμπληρώθηκαν μόλις 3 χρόνια εμφύλιων συγκρούσεων στη Συρία και μέσα σε αυτό το διάστημα περισσότερα από 10.000 παιδιά έχουν βρει τραγικό θάνατο. Μπορεί να μην συμβαίνει κοντά σου, αλλά συμβαίνει κάπου στον κόσμο…

Οι καλύτερες αναμνήσεις δημιουργούνται μέχρι τα 25!

Μέχρι τα 25 χρόνια οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει τις πιο σημαντικές αναμνήσεις της ζωής τους. Αυτό υποστηρίζουν ερευνητές από το πανεπιστήμιο του New Hampshire (UNH) στις ΗΠΑ, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι όταν ζήτησαν από μεγαλύτερης ηλικίας ενήλικες να τους πουν την ιστορία της ζωής τους, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών τόνισε την κεντρική επίδραση που είχαν οι μεταβατικές φάσεις της ζωής τους. Πολλές από αυτές, όπως για παράδειγμα ένας γάμος ή η απόκτηση παιδιών, συμβαίνουν νωρίς στη ζωή των ανθρώπων.


«Όταν οι άνθρωποι κοιτάζουν πίσω στη ζωή τους και διηγούνται τις πιο σημαντικές τους αναμνήσεις, οι περισσότεροι από αυτούς χωρίζουν την ιστορία της ζωής τους σε κεφάλαια τα οποία έχουν στιγματιστεί από πολύ σημαντικές εμπειρίες, που είναι καθολικές όπως: η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, η πρώτη δουλειά, ο γάμος, η στρατιωτική θητεία και η απόκτηση παιδιών» ανέφερε στο ScienceDaily η Kristina Steiner, υποψήφια διδάκτωρ ψυχολογίας στο UNH και επικεφαλής της έρευνας.

Στην ερευνητική ομάδα συμμετείχαν ακόμη οι: DavidPillemer, Dr. SamuelE. Paul, καθηγητής Εξελικτικής Ψυχολογίας στο UNH, DortheKirkegaardThomsen, καθηγήτρια ψυχολογίας και συμπεριφορικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο Aarhus της Δανίας και AndrewMinigan, προπτυχιακός φοιτητής ψυχολογίας στο UNH. Τα αποτελέσματα της μελέτης τους, με τίτλο «There mini scence bumpinolder adults’ lifestory transitions», δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Memory. Οι ερευνητές μίλησαν με 34 συνταξιούχους, ηλικίας από 59 έως 92 ετών. Όλοι ήταν λευκοί και το 76% αυτών είχε τουλάχιστον ένα πτυχίο, προσθέτει το δημοσίευμα.

Οι επιστήμονες ζήτησαν από όλους τους εθελοντές να εξιστορήσουν την ιστορία της ζωής τους σε 30 λεπτά. Μία εβδομάδα μετά, οι συμμετέχοντες χώρισαν την ιστορία της ζωής τους σε κεφάλαια, που είχαν επιλέξει/ορίσει οι ίδιοι. Αυτό που παρατήρησαν οι ερευνητές ήταν ένα «διάστημα αναπόλησης» -όπως το χαρακτήρισαν- ανάμεσα στις ηλικίες 17-24 ετών. «Πολλές έρευνες έχουν δείξει επανειλημμένα ότι όταν ζητείται από ενήλικες να σκεφτούν τη ζωή τους και να αναφέρουν αναμνήσεις, εκείνοι σε μεγάλο ποσοστό θυμούνται γεγονότα που συνέβησαν όταν ήταν 15-30 ετών. Ήθελα να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί οι ενήλικες δεν αναφέρονται σε γεγονότα και αναμνήσεις που συνέβησαν για παράδειγμα στις ηλικίες 30-70 ετών; Τι είναι αυτό που συμβαίνει στο διάστημα 15-30 ετών, που το κάνει τόσο… αξιομνημόνευτο;» αναρωτήθηκε η Steiner.

«Η αφήγηση της ζωής μας είναι η ταυτότητά μας. Κοιτώντας τις αφηγήσεις, οι ερευνητές μπορούν να προβλέψουν τα επίπεδα ευημερίας και ψυχολογικής προσαρμογής των ενηλίκων. Οι κλινικοί θεραπευτές μπορούν να χρησιμοποιήσουν την αφηγηματική θεραπεία για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ξεπεράσουν κάποια προβλήματα της ζωής τους» κατέληξε η ίδια

Οι πιο διάσημοι άνθρωποι της ιστορίας

Το Μ.Ι.Τ. δημοσίευσε μια λίστα με τους πιο διάσημους ανθρώπους στην ιστορία, για την ακρίβεια από το 4000 π.Χ μέχρι το 2010 μ.Χ.. Ανάμεσα μάλιστα στους δέκα πιο διάσημους περιλαμβάνονται έξι Έλληνες, με τον Αριστοτέλη να καταλαμβάνει την πρώτη θέση και τον Πλάτωνα τη δεύτερη.

Ο Ιησούς Χριστός έρχεται στην τρίτη θέση και ακολουθούν ο Σωκράτης και ο Μέγας Αλέξανδρος. Στη συνέχεια, βρίσκουμε τα ονόματα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, του Κομφούκιου, του Ιουλίου Καίσαρα, του Ομήρου και του Πυθαγόρα.

Για να φτάσει στα παραπάνω συμπεράσματα το Μ.Ι.Τ. μελέτησε και αξιολόγησε την πολιτιστική προσφορά των μεγάλων μορφών της ιστορίας, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στα στοιχεία της διαχρονικότητας, της κοινωνικοπολιτικής επιρροής και της γλώσσας.

Επίσης, σύμφωνα με την ομάδα του Πανεπιστημίου, αν ένα όνομα υπάρχει σε παραπάνω από 25 γλώσσες σε λήμματα της Wikipedia, καθίσταται αυτομάτως «διάσημο».

Η μελέτη έγινε για το Project «Pantheon» του καλύτερου πανεπιστημιακού ιδρύματος τεχνολογίας του κόσμου.

Τα συχνά επικοινωνιακά λάθη που κάνουν τα ζευγάρια και μπορεί να στοιχίσουν στην εξέλιξη της σχέσης!

Ανεξάρτητα από το πόσο ταιριάζετε με το άλλο σας μισό πολλές φορές τα σημάδια μιας καταδικασμένης σχέσης είναι ακριβώς μπροστά μας, αλλά επιλέγουμε -ή δε θέλουμε- να τα βλέπουμε: ακραία κριτική, αμυντική στάση, περιφρόνηση και κωλυσιεργία.

Δείτε παρακάτω τα πέντε πιο συχνά επικοινωνιακά λάθη που κάνουν τα ζευγάρια, και τα οποία μπορεί να στοιχίσουν τελικά την αίσια έκβαση μιας «τέλειας σχέσης».

1. Υποθέτεις ότι η περισσότερη επικοινωνία είναι η λύση
Σίγουρα θα έχετε ακούσει ότι η καλή επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι είναι ο ακρογωνιαίος λίθος μιας χαρούμενης σχέσης. Όση αλήθεια κι αν περιέχει αυτό, η επικοινωνία από μόνη της δε φέρνει απαραίτητα την ευτυχία.

Κάποιες φορές, η πολλή συζήτηση μπορεί να φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα.
«Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη είναι να υποθέσει κανείς ότι η επικοινωνία δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς. Πολλές γυναίκες το πιστεύουν αυτό (ότι το να μιλά κανείς πολύ σημαίνει ότι συνδέεται καλύτερα με τον άλλο), όμως για πολλούς άντρες δεν ισχύει αυτό. Είναι σημαντικό να βρει κανείς τρόπους να συνδεθεί με τον άλλο, πριν από το στάδιο της επικοινωνίας, όπως για παράδειγμα κοινά ενδιαφέροντα/χόμπι/δραστηριότητες. Είναι σημαντικό να είναι σε θέση τα ζευγάρια να αναγνωρίζουν τις προσπάθειες που κάνει ο καθένας μέσα στη σχέση. Πολλές φορές η εγγύτητα μπορεί να δημιουργήσει πολύ ισχυρούς δεσμούς, απαραίτητη προϋπόθεση για να έχει κανείς ανοιχτή και αποτελεσματική επικοινωνία με τον άλλον» ανέφερε στο lifehacker.com η ειδική σε θέματα γάμου Erica Curtis.

Φυσικά, οι συζητήσεις είναι συχνά παραγωγικές και απαραίτητες. Τα πιο ευτυχισμένα ζευγάρια μιλούν μεταξύ τους τουλάχιστον πέντε ώρες την εβδομάδα, προσθέτει η αρθρογράφος Melanie Pinola, «αλλά θα πρέπει να φροντίζουν να μιλούν στο ίδιο μήκος κύματος, και ακόμη κι αν διαφωνούν να το κάνουν με τρόπο που να αποβαίνει παραγωγικός».

2. Περιμένεις ο σύντροφός σου να «διαβάζει» το μυαλό σου
Δε μπορείς να υποθέτεις ότι ο σύντροφός σου νιώθει ακριβώς πώς αισθάνεσαι και τι θέλεις (είτε γενικά, είτε από αυτόν). Δεν είστε οι ίδιοι άνθρωποι, δεν έχετε τα ίδια συναισθήματα, απόψεις και φιλοσοφία ζωής. Όταν εσύ κοιτάζεις τα βρώμια πιάτα μέσα στο νεροχύτη, μπορεί να πιστεύεις ότι έχει έρθει η ώρα να πλυθούν, όμως εκείνος όχι.
Όταν δεν είστε σίγουροι αν ο/η σύντροφός σας ξέρει τι θέλετε/νιώθετε… πείτε το ξεκάθαρα.

3. Παραδίδεσαι χωρίς να λες αυτό που θες ή σκέφτεσαι
Αν ο ένας από τους δύο, ή και οι δύο, αποφεύγουν τις συγκρούσεις, τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να καταπιέζονται συναισθήματα στο βωμό της «ικανοποίησης/ευχαρίστησης του άλλου».

4. Μιλάς διαρκώς για τα ίδια -ενδεχομένως αθεράπευτα- θέματα
Οι ψυχολόγοι το αποκαλούν το «σύνδρομο του τρυποκάρυδου». Ο ένας επιμένει και ο άλλος αποσύρεται αμυντικά. Ο ένας δε δείχνει διάθεση να εγκαταλείψει, συνεχίζοντας τις «τοξικές» συζητήσεις και επαναλαμβάνοντας τις ίδιες «διαλέξεις», ενώ ο άλλος υπομένει, σιωπά και απομακρύνεται σταδιακά.
Μια τέτοια κατάσταση σίγουρα δεν οδηγεί σε εποικοδομητικό διάλογο και τα προβλήματα όχι μόνο δε λύνονται, αλλά διαιωνίζονται.
Το ζευγάρι κουράζεται και η σχέση χειροτερεύει.

5. Δεν μπαίνεις ποτέ στη θέση του άλλου
Ένας πολύ βασικός κανόνας της επιτυχημένης επικοινωνίας είναι να προσπαθεί κανείς να βλέπει τα πράγματα από τη θέση του άλλου. Η ενσυναίσθηση είναι η πιο σημαντική δεξιότητα που μπορεί να εξασκήσει κανείς, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο.
Δε χρειάζεται να συμφωνείς πάντα με την άλλη πλευρά, αλλά τουλάχιστον θα είστε πάντα «στην ίδια σελίδα».

Single γονείς και άγχος

Οι single γονείς συνήθως βιώνουν περισσότερο άγχος, λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων.

Είστε πιεσμένοι από την δουλειά; Έχετε προβλήματα με το αφεντικό σας και σας ταλαιπωρούν τα οικονομικά σας σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο ενώ μέσα σε όλα αυτά ανησυχείτε αν είστε καλοί γονείς; Μην απογοητεύεστε! Η κατάλληλη λύση για να απαλλαγείτε από το άγχος, είναι το παιχνίδι με το παιδί σας. Έρευνες που έγιναν στην Αμερική, απέδειξαν ότι ο καλύτερος τρόπος για να νιώσετε πιο ξέγνοιαστοι και να αποβάλετε το στρες είναι να αφιερώσετε λίγη ώρα στο παιδί σας παίζοντας μαζί του. Το παιχνίδι θα σας χαλαρώσει και θα σας βοηθήσει να δραπετεύσετε από τα καθημερινά προβλήματα που σας απασχολούν. Ωστόσο, η έρευνα έδειξε πως, όσο πιο νωρίς από την παιδική ηλικία ξεκινήσετε το παιχνίδι, τόσο καλύτερα είναι. Επίσης, ωφελεί στο δέσιμο της σχέσης σας.

Οι single γονείς και οι νέοι σύντροφοι

Ένας άτυχος γάμος ή ένα περιστατικό, που σας οδήγησαν να είστε single γονιός, δεν σημαίνει πως θα πρέπει να παραιτηθείτε από την προσωπική σας ζωή. Μπορείτε να βρείτε ένα νέο σύντροφο. Το θέμα είναι να το χειριστείτε σωστά με τα παιδιά σας.

Τα μικρά σας θα πρέπει να νιώσουν ασφάλεια. Η παρουσία ενός νέου προσώπου μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στη ψυχολογία του παιδιού σας. Θα πρέπει να μιλήσετε μαζί τους και πρωτίστως να ακούσετε προσεχτικά τις ανησυχίες τους. Επίσης, θα πρέπει να έχετε την προσοχή σας αν το παιδί σας παρουσιάσει αλλαγές στη συμπεριφορά του. Για παράδειγμα, μπορεί η παρουσία του νέου σας συντρόφου να του προκαλέσει άγχος και αγωνία, εκδηλώνοντας συμπτώματα όπως διαταραχή ύπνου, διατροφής, επιθετικότητα, απομόνωση κ.α

Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιμήσετε τα συμπτώματα αυτά ή να τιμωρήσετε το παιδί για μια μη επιθυμητή συμπεριφορά του. Αντιθέτως, θα πρέπει να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή και να μπείτε στη θέση του, ώστε να καταλάβετε τι είναι αυτό που το τρομάζει και το προβληματίζει.

Τα παιδιά έχουν την τάση να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και να παίρνουν τα πράγματα προσωπικά. Υπάρχει περίπτωση το μικρό σας να νομίζει πώς ο νέος σύντροφος έχει έρθει ως αντικαταστάτης του γονιού που απουσιάζει από τη single οικογένεια. Ακόμα, αν η σχέση του παιδιού με το νέο σύντροφό σας είναι καλή, πιθανότατα να νιώθει ανησυχία και φόβο μήπως σας εγκαταλείψει. Όταν βιώνουν ένα χωρισμό, συχνά πιστεύουν πως εκείνα είναι η αιτία. Κάτι τέτοιο, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί από την αρχή. Επίσης, καλό είναι στην αρχή μέχρι να σιγουρευτείτε για την προσωπική σας ζωή πριν γνωστοποιήσετε τη σχέση σας στα παιδιά.

11 πράγματα που πρέπει να γνωρίζει ένας single γονιός

Είναι δύσκολο γιατί νιώθεις πώς κάτι λείπει. Κάτι δεν κάνεις σωστά. Δεν χρειάζεται να γεμίζεις τον εαυτό σου τύψεις και ενοχές. 

• Είσαι αρκετά δυνατός για να μεγαλώσεις μόνος σου τα παιδιά σου.
• Προσπαθήστε να εξασφαλίσετε χρόνο για τον εαυτό σας. Είναι σημαντικός καθώς ένας single γονιός είναι πιο εύκολο να καταρρεύσει λόγω ευθυνών και υποχρεώσεων αφού δεν υπάρχει κάποιος να μοιραστεί το «βάρος».
• Μην περιμένετε τα παιδιά σας να συμπεριφερθούν ως ώριμοι ενήλικες επειδή είστε μόνοι σας σ΄όλο αυτό. Τα παιδιά είναι παιδιά και θα πρέπει να μείνουν στο ρόλο αυτό.
• Να είστε προετοιμασμένοι για το πως μπορεί να συμπεριφερθεί ο πρώην σας.
• Μην φοβηθείτε να ζητήσετε βοήθεια όταν το έχετε ανάγκη. Δεν είναι ένδειξη αδυναμίας.
• Θα εκπλαγείτε πόση ησυχία έχει το σπίτι όταν τα παιδιά πέσουν για ύπνο.
• Τα παιδιά όσο τέλεια και αν είναι η σχέση σας, πάντα θα αναρωτιούνται για το πού είναι ο άλλος γονιός.
• Ένας γονιός που είναι παρόν, επικοινωνεί ουσιαστικά  και ποιοτικά με το παιδιά του, να ΄ναι σίγουρος ότι έχει θέσει γερές βάσεις στη μεταξύ τους σχέση.
• Είναι δύσκολο να κοιτάξεις την προσωπική σου ζωή. Σε αντιμετωπίζουν ως «ελαττωματικό».
• Να επενδύσετε σε ανθρώπους θετικούς που μπορούν να σας στηρίξουν.
• Να θυμάστε είστε μόνο ένας άνθρωπος, δεν γίνεται να τα κάνετε όλα τέλεια. Μην πιέζετε και αδικείτε τον εαυτό σας.

Είναι σωστό να έχουμε απωθημένα;

Υπάρχουν συναισθήματα και καταστάσεις που προσπαθούμε να αποφύγουμε.

«Δεν θέλω να θυμάμαι..», λέμε, «τη στιγμή που ένιωσα…». Αν συμπληρώνατε εσείς αυτή τη φράση τι θα λέγατε; Τι σας έρχεται στο νου; Μήπως δεν θέλετε να σκεφτείτε κάτι τέτοιο; Στο βάθος της ύπαρξης μας, οι περισσότεροι άνθρωποι κρύβουμε ή κυριολεκτικά θάβουμε αυτά που μας πονάνε όταν τα αγγίζουμε. Προσπαθούμε όσο γίνεται να τα βάλουμε βαθιά μέσα στο μπαούλο της ζωής.

Ξέρετε όμως κάτι, όσο καλά κι αν νομίζουμε ότι τα έχουμε κρύψει αυτά έχουν την ικανότητα να βγαίνουν στην επιφάνεια. Γιατί απλά είναι δικά μας κομμάτια. Είναι μέρος της ζωής μας. Τα έχουμε μέσα μας. Δεν γίνεται να απαλλαγούμε τόσο απλά.

Θυμηθείτε όταν καθυστερήσατε σε κάποια σημαντική δουλειά ή ραντεβού, πότε ξεχάσατε κάτι σημαντικό που θέλατε όμως οπωσδήποτε να θυμηθείτε, ένα ξέσπασμα θυμού που βγήκατε εκτός εαυτού ίσως σε ακατάλληλο πρόσωπο ή με τρόπο που ξεπερνούσε τις πραγματικές αιτίες, κάτι που σας ράγισε την καρδιά αλλά δεν καταλαβαίνατε γιατί τόσο πολύ. Τα συναισθήματα που κουκουλώνουμε είναι εκεί κι ας μην τους δίνουμε σημασία και η σταγόνα φτάνει κάποια στιγμή για να ξεχειλίσει το εσωτερικό μας ποτήρι. Είναι η στιγμή που καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά μέσα μας αλλά δεν μπορούμε να βρούμε τι ακριβώς μας φταίει. Συνήθως μας φταίνε οι άλλοι ή η πραγματικότητα που ζούμε.

Για τον καθένα από μας είναι ένα διαφορετικό συναίσθημα ή ένα σύμπλεγμα συναισθημάτων πιο σημαντικό, πιο βαρύ που θέλουμε να κρύψουμε από τους άλλους, αν όχι και από τον εαυτό μας. Αποτυχίες, απογοητεύσεις, τραυματικές εμπειρίες και συμπεριφορές των άλλων προς εμάς, ντροπή, ενοχή, θλίψη, φόβους, σημαντικές απώλειες στη ζωή μας. Η λίστα είναι μεγάλη. Δεν έχει σημασία αν τα θεωρούμε σοβαρά ή τα κρίνουμε ως γελοία, ασήμαντα, ή ότι αφορούν στα παλιά. Τα συναισθήματα αυτά είναι καθοριστικά για τη δική μας ύπαρξη, άρα εξαιρετικά σημαντικά για μας.

Ωστόσο, δύσκολα καταλαβαίνουμε τη σημασία τους αφού επιμένουμε να τα κρύβουμε. Μας βοηθά το «κρυφτό» αυτό να σχηματίσουμε μία καλή εικόνα για τον εαυτό μας. Το μοίρασμα των άσχημων ή δύσκολων στιγμών πιστεύουμε ότι μας κάνει πιο ευάλωτους.

Ποιος έχει όρεξη να ακούει το προσωπικό μας δράμα; Ή και να το μοιραστούμε θα μας καταλάβει κανείς; Μήπως ένα τόσο συναισθηματικό άνοιγμα δημιουργήσει ρήξη στις σχέσεις μας; Μήπως η σιωπή είναι η λύση; Ή μήπως όχι;

Το Tείχος της Nτροπής

Γράφει ο Χαράλαμπος Αεράκης

9 Νοεμβρίου 1989 πέφτει επιτέλους το τείχος του Βερολίνου που χώριζε την Ανατολική από τη Δυτική Γερμανία. Ζούσα εκεί τότε. Έφηβος παρακολουθούσα από τις ειδήσεις τους πανηγυρισμούς για την κατάρρευση της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Δεν γνωρίζαμε και πάρα πολλά για τους «γείτονες» μας, όμως για εμάς τους ξένους είχε τα επόμενα χρόνια τεράστιες συνέπειες σε όλους τους τομείς τις ζωής μας.

Μέχρι το καλοκαίρι του 1990 δεν είχα γνωρίσει ποτέ μου Ανατολικογερμανό.  Η πρώτη λοιπόν επαφή που θυμάμαι ήταν το καλοκαίρι του 1990. Είχαμε αράξει στην πισίνα της πόλης στις σχολικές διακοπές και κάποια στιγμή ακούμε γέλια από παντού. Είχαν μετακομίσει στην πόλη οι πρώτοι εσωτερικοί «μετανάστες» Ανατολικογερμανοί και αποφάσισαν να επισκεφτούν την τοπική πισίνα. Όταν τους αντίκρισα νόμιζα ότι ο χρόνος είχε σταματήσει στην δεκαετία του ‘60, μαγιό όπως στις παλιές ταινίες, παπούτσια που δεν τα είχαμε ξαναδεί και τα μαλλιά...

foto: pohl-projekt.de

Έφτασαν σιγά - σιγά και στα σχολεία μας παιδιά από όλες τις πόλεις του Ανατολικού μπλοκ και τα εργοστάσια γέμισαν με τους νέους Γερμανούς «μετανάστες» που εγκατέλειψαν κυριολεκτικά τα σπίτια τους και αποφάσισαν να βρουν την τύχη τους στην δυτική πλευρά. Η Δυτική Γερμανία ήταν απροετοίμαστη και πολύ γρήγορα αναβίωσε ο νεοναζισμός σε όλες τις πόλεις με απίστευτους ρυθμούς.

Ήταν η πρώτη φορά που όλοι οι ξένοι είχαμε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά τον φόβο της επίθεσης από νεοναζιστικές ομάδες. Είχαν τόσο καλά οργανωθεί οι οργανώσεις αυτές, που ταξίδευαν από πόλη σε πόλη σε πορείες, πραγματοποιώντας βανδαλισμούς και σε πολλές περιπτώσεις φόνους σε βάρος ξένων.

Αυτό ήταν πια καθημερινότητα. Οι Ανατολικογερμανοί δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν μετά από τόσα χρόνια αποκλεισμού στα νέα δεδομένα. Πέρασαν πολλά χρόνια να αποδεχτούν ακόμα και οι ίδιοι οι δυτικοί Γερμανοί την νέα κατάσταση, αλλά ακόμα και σήμερα υπάρχει μία μικρή αντιπάθεια ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Αν πάει κάποιος σήμερα στην πλευρά της ανατολικής Γερμανίας θα βρει εγκαταλειμμένα χωριά, κλειστά εργοστάσια και μεγάλο ποσοστό ανεργίας. Η Γερμανία της Μέρκελ (ανατολική και αυτή) προσπαθεί να σώσει την Ελλάδα και μας υποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο η δική μας Οικονομία θα πάρει μπρος για να φέρουμε επενδυτές και άλλους σωτήρες.

Τόσα χρόνια έχουν αφήσει να καταρρεύσει η πρώην ανατολική Γερμανία, αν και τα τελευταία 20 εισρέουν δισεκατομμύρια ευρώ από την φορολογία των εργαζόμενων για την ανοικοδόμησή της χωρίς αποτελέσματα. Σήμερα, για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να αγοράσει σπίτι 100τμ με μόνο 15.000 ευρώ σε πολλά χωριά της Αν. Γερμανίας! Αυτή την πραγματικότητα λίγοι την γνωρίζουν.

Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια ξεκίνησε το χτίσιμο του τείχους.

Πρέπει να είναι τραγικό να ξυπνάς και ξαφνικά να βρίσκεσαι φυλακισμένος. Κανένας λαός να μην ξαναζήσει αυτές τις εποχές. 400 εκ γερμανικά μάρκα κόστισε τότε το τερατούργημα. Πάνω από 10.000 μόνιμοι φρουροί και πάνω από 320 πύργοι περιφρουρούσαν την διέλευση στην Δύση με εντολή να πυροβολούν χωρίς προειδοποίηση.

Peter Döbler

123 άτομα έχασαν την ζωή τους στην προσπάθεια να δραπετεύσουν, όμως κάποιοι τα κατάφεραν. Όπως ένας οδοντίατρος ο Peter Döbler που ζούσε τότε στο Ροστόκ και είχε όνειρο να ψαρέψει το ψάρι Blue Marlin στις θάλασσες της Κούβας, αφού είχε διαβάσει το βιβλίο του Έρνεστ Χεμινγουεϊ «Ο γέρος και η θάλασσα».

Ήταν τόσο έντονο το συναίσθημα να ζήσει το όνειρό του που στις 25 Ιουλίου του 1975 αποφάσισε να κολυμπήσει από την Βαλτική θάλασσα (Ostsee) και να διανύσει 45 χιλ κολυμπώντας μέσα στην νύχτα στα παγωμένα νερά για να φτάσει ως την Βόρεια Θάλασσα (Nordsee), με μόνο ένα μπουκάλι νερό!!!

Τελικά μετά από 36 ώρες τα κατάφερε. Έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και έστειλε φωτογραφίες στους δικούς του μετά από μήνες με τα Blue Marlin που είχε ψαρέψει.

Την απόδρασή του προσπάθησε πέρσι να αναπαραστήσει ένας αθλητής του IRON MAN και να διανύσει με παρόμοιες συνθήκες την ίδια πορεία, αλλά εγκατάλειψε μετά από 21 χιλ αφού είχε, αφυδατωθεί.

Τέλος, θέλω μόνο να κάνω μία μικρή ακόμα αναφορά πώς τότε, τον Νοέμβριο του 1989 που έπεσε το τείχος, φοιτητές είχαν ξεκινήσει πορείες, μέρες πριν, σε όλες τις πόλεις της τότε DDR, πρώτα σε μικρές ομάδες και έπειτα κατά χιλιάδες.

Τότε δεν υπήρχε το facebook και σίγουρα ούτε κανάλια αναμετέδιδαν τα γεγονότα. Κατάφεραν όμως σαν μία γροθιάνα ρίξουν την δική τους χούντα. Το τείχος της ντροπής έπεσε, λόγω της μαζικότητας των κινητοποιήσεων και της αποφασιστικότητας των νέων, χωρίς να πέσει ούτε ένα δακρυγόνο! Τα συμπεράσματα δικά σας.

www.e-fungus.gr

Καθημερινοί Αγγελοι ζουν δίπλα μας…

Η απίστευτη ιστορία της Κινέζας ρακοσυλλέκτριας Lou Xiaoying η οποία κατάφερε μέσα σε 40 χρόνια να σώσει και να αναθρέψει 30 εγκαταλελειμμένα μωρά!

Στην Κίνα, η βρεφοκτονία και η βρεφική εγκατάλειψη είναι σε τρομερή έξαρση λόγω των σκληρών πολιτικών μέτρων που επιτρέπουν μόνο ένα παιδί σε κάθε οικογένεια που ζει σε πόλη.

Έτσι οι Κινέζοι ωθούμενοι από τη φτώχεια και την τεράστια πολιτική πίεση αναγκάζονται να προβούν σε εγκατάλειψη μωρών εφόσον είναι τα δεύτερα της οικογένειας ή ακόμα και σε βρεφοκτονίες αν το πρώτο τους παιδί είναι κορίτσι. Νομίζουν ότι ένα αγόρι θα ανταποκριθεί καλύτερα στις οικονομικές ανάγκες της οικογένειας.

Η Ζωή, στα σκουπίδια

Τρομακτικά περιστατικά νεογέννητων μωρών πεταμένων σε κάδους σκουπιδιών, είναι καθημερινό φαινόμενο. Πρόσφατα στα φώτα της δημοσιότητας ήρθε περιστατικό μικρού κοριτσιού το οποίο έφερε μαχαιριά στο λαιμό. (Ευτυχώς, στο μωρό μετά τη γενική κατακραυγή παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και τώρα βρίσκεται σε άριστη υγεία και στο δρόμο για την υιοθεσία).

Ποιος όμως γονιός έχων σώας τα φρένας μπορεί να προβεί σε τέτοιο έγκλημα; Δύσκολο να απαντηθεί. Γεγονός όμως είναι ότι το ανάλγητο κράτος προβαίνει ακόμα και σε υποχρεωτικές εκτρώσεις, όπως στην περίπτωση νεαρής Κινέζας που την υπέβαλαν σε έκτρωση μια και δεν είχε να πληρώσει το πρόστιμο (ναι, πρόστιμο για την ανθρώπινη ζωή) και ύστερα της έβαλαν για τιμωρία στο κρεβάτι της σακούλα με το εκτρωμένο έμβρυο.

Παγώνει ο νους και μόνο στη σκέψη, γιαυτό και δεν θα αναρτήσουμε τις σχετικές φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και σε κάνουν να νοιώθεις οργή και ντροπή που ανήκεις στο ανθρώπινο γένος.

Και πως μπορεί κανείς να αντισταθεί σε τόσο μεγάλες δυνάμεις;

Στον αντίποδα όλων αυτών, η υπέροχη 88χρονη πια, ρακοσυλλέκτρια Lou Xiaoying η οποία, παρέα με τον άντρα της κατάφεραν να σώσουν και να αναθρέψουν 30 μωρά χωρίς να τους πεθάνει κανένα! Πάμπτωχοι από χρήματα, πάμπλουτοι από αγάπη και ευδαιμονία!

(το άρθρο συνεχίζεται παρακάτω)

Η Λου με τον άντρα της και τα παιδιά τους

Θέλοντας να τους προσφέρουν πραγματικά ό,τι καλύτερο μπορούσαν, φρόντισαν για την τροφή τους, το ρουχισμό τους, την ανατροφή τους αλλά και το πνεύμα τους, μεγαλώνοντας οι ίδιοι 4 από αυτά και δίνοντας τα υπόλοιπα σε άκληρους φίλους και συγγενείς ώστε να πάνε σχολείο και να ζήσουν όσο γίνεται καλύτερα.

«πήγαινα πάντα αιφνιδιαστικά στα σπίτια των παιδιών να ελέγξω πως περνάνε και πάντα φρόντιζα τις Κυριακές να είναι μαζί μου για να βγαίνουμε βόλτα στα δάση και τη φύση, ώστε να νοιώθουν την φροντίδα, την αγάπη και την προστασία που χρειάζονταν».

Η ιστορία της Λου ξεκίνησε το 1972 στους δρόμους της πόλης Jinhua όταν είχε βγει, κατά την καθημερινή συνήθειά της, να ψάξει για χρήσιμα αντικείμενα από τα σκουπίδια από τους κάδους. Εκεί μέσα, βρήκε πεταμένο ένα μικρό κοριτσάκι. Ο κίνδυνος αν την ανακάλυπταν θα ήταν μεγάλος, λέει η ίδια σε συνέντευξή της, στην κινέζικη εφημερίδα Yanzhao Metro Daily:

«Δεν το σκέφθηκα ούτε στιγμή. Θα είχε πεθάνει αν δεν την είχαμε πάρει να τη φροντίσουμε. Τότε ακριβώς κατάλαβα ότι αγαπάω τα παιδιά και θα ήθελα να τους προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορούσα! Το να τη βλέπουμε να μεγαλώνει ήταν για μας μοναδικό! Όλα αυτά τα παιδιά χρειάζονται αγάπη και φροντίδα.

Είναι μοναδικά κι αξιαγάπητα ανθρώπινα όντα. Δεν το χωράει ο νους μου πως είναι δυνατόν κάποιοι να τα παρατάνε στα σκουπίδια… Η κόρη μου αυτή, είναι σήμερα 40 χρόνων κι έχει δικό της παιδί πια!»

Η καταπληκτική αυτή γιαγιά νοσηλεύεται σήμερα σε νοσοκομείο λόγω νεφρικής ανεπάρκειας, όπου την φροντίζουν και την περιβάλλουν όλα της τα παιδιά και αναπολεί:

«τον πιο μικρό μου γιο, τον Ζανγκ Γκιλιν που

ο Ζανγκ Γκιλίν

 είναι σήμερα μόλις 7 χρονών, τον βρήκα πεταμένο σε έναν κάδο σκουπιδιών. Ήμουν τότε 82 χρονών. Πάρα πολύ μεγάλη για να αναθρέψω ένα ακόμη παιδί.

Όμως δεν μπορούσα με τίποτε να τον αφήσω στο έλεος του Θεού. Τον κοίταζα και μου χαμογελούσε. Ήταν τόσο γλυκός! Ηταν αδύνατο να μην τον φροντίσω!

Τον πήρα λοιπόν στο σπίτι μας στην εξοχή (σ.σ. μια παράγκα που μπάζει από παντού, μέσα σε ένα δάσος) και τον φρόντισα και τον περιέθαλψα. Του έδωσα το όνομα Ζανγκ Γκιλιν που σημαίνει Σπάνιος καιΠολύτιμος!

Με βοήθησαν και τα μεγαλύτερα παιδιά μου στην ανατροφή του. τώρα πια είναι ένας απόλυτα υγιής και χαρούμενος νεαρός!

Ξέρω πως οι μέρες μου ίσως δεν είναι πολλές. Θα ήθελα όμως πριν φύγω να τον δω κι αυτόν να πηγαίνει στο σχολείο.»

Η Λου εκτός των υπολοίπων 30 παιδιών της έχει και μία βιολογική κόρη η οποία έχει εμπνευσθεί από τη μητέρα της και έχει αφιερώσει τη ζωή της στην αναζήτηση και την υποστήριξη εγκαταλελειμμένων παιδιών. Η ιστορία τους έχει ευαισθητοποιήσει ολόκληρη την Κίνα των χιλιάδων εγκαταλελειμμένων παιδιών, και το έργο της έχει βρει παντού επώνυμους και ανώνυμους μιμητές.

(το άρθρο συνεχίζεται παρακάτω)

Η ώρα της αντμοιβής για τη Μητέρα.

Η Λου έχει αποκτήσει δίκαια το προσωνύμιο «Επίγειος Άγγελος» και αποτελεί τη ζωντανή απόδειξη ότι δεν χρειάζεται να έχεις τίποτα απολύτως για να δώσεις αγάπη και φροντίδα. Κι ακόμα μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο καθένας μας, από όποια θέση κι αν βρίσκεται μπορεί να γίνει διάβολος ή άγγελος. Δική μας επιλογή.

Αννυ Λιγνού για το e-fungus.gr

φωτογραφίες από το διαδίκτυο.

www.e-fungus.gr

Ο μπαρμπέρης της αγάπης...

Anthony Cymerys

Και οι πράξεις αγάπης συνεχίζουν να κάνουν το κόσμο μας ομορφότερο:
Ο 82χρονος συνταξιούχος κουρέας Anthony Cymerys, γνωστός σε όλους ως ο Joe o Μπαρμπέρης, στήνει κάθε Τετάρτη την καρέκλα του κάτω από μια βελανιδιά στο Bushnell Parkτου Hartford στο 

Η ώρα της πληρωμής!

Connecticut για να κουρέψει και να περιποιηθεί τους... πελάτες του: Του άστεγους, μη ευνοημένους ανθρώπους της περιοχής του!

Η πληρωμή για κάθε περιποίηση είναι πάντα η ίδια: Μια ζεστή αγκαλιά!

Ο ηλικιωμένος κουρέας, ξεκίνησε αυτή την προσφορά αγάπης πριν από 25 χρόνια, όταν βγήκε στη σύνταξη. Αρχικά κούρευε τα μέλη της οικογένειάς του αλλά αποφάσισε να θέσει τα ψαλίδια του στην υπηρεσία των λιγότερο τυχερών συνανθρώπων του, μετά από μια εμπνευσμένη ομιλία που άκουσε στην εκκλησία σχετικά με τους άστεγους.
Ετσι, απ

περιποίηση...

οφάσισε να κάνει ό,τι μπορεί ώστε οι άστεγοι να μην δείχνουν σαν άστεγοι.

Η πελατεία του κάθε Τετάρτη παρατάσσεται στο πάρκο κάνοντας ουρά για να λάβει το κούρεμα περιποίηση του Αντονυ το οποίο συχνά το συνδυάζουν με το δωρεάν γεύμα της τοπικής εκκλησίας.

“Είναι πραγματική αγάπη. Αγαπώ αυτά τα παιδιά”, λέει ο Anthony Cymerys και γυρίζει προς τον πελάτη του που κούρευε: “Το ξέρεις πως σ'αγαπώ έτσι;” Αυτό είναι όλο το νόημα...”

Info:

• Ελεύθερη μετάφραση απο την Αννυ Λιγνού του άρθρου της Jessica Hill στηνΗuffingtonpost.
• Οι φωτογραφίες ανήκουν επίσης στην Jessica Hill.
• Σχόλιο του e-fungus.gr: Πέρα από κάθε αμφιβολία, η φροντίδα και η προσοχή, η αφιέρωση προσωπικού χρόνου για κάποιον άλλον είναι ό,τι καλύτε
  

  Σ αγαπώ, το ξέρεις ε;
  ρο για την πεσμένη ψυχολογία καιαυτού που το δέχεται αυτό το δώρο αλλά και αυτό που το προσφέρει. Ζούμε σε έναν άδικο κόσμο με τις κοινωνικές ανισότητες να μεγαλώνουν όλο και πιο πολύ.
  
  Ο γλυκός αυτός παππούλης μας θυμίζει τη δράση του Narayanan Krishnan για τον οποίο αξίζει να διαβάσετε. Αν ο καθένας μας αντισταθεί και αντιμετωπίσει απλά τον διπλανό του σαν ένα μέλος της οικογένειάς του, προσφέροντας αγάπη και φροντίδα, ο κόσμος θα γίνει καλύτερος σε χρόνο μηδέν. Ας ξεκινήσουμε.

www.e-fungus.gr